doof. mN^acxf^M
Vertellen
Acht wenken voor wie
een TV wil kopen
De dóód van een
wiélrijder" op l
III Hoe ket de meisjes PcacotSSSSSSSS
door gekald bullets Maar zingen was niet Dyke-Rod-
SPROETJE SPARKS
Klanclestiene zender
opgespoord
Dinsdag 6 oktober 1959
IT R u'as veel »i«tegisteravond
want alle vrienden zijn -van va
kantie terug en kom!en nog één
keer.stralend van zon en vreugd,
ver lellen hoe leuk het was, eer ze'
gedwee, voor een heel jaar, terug
stoppen In het gareel. Wat me- op
zulke avonden telkens weer opvalt
ié, dat lang .gehuwde echtparen in
de conversatie een eigen taakverde
ling hebben, die vooral aan het licht
kómt als er iets leuks verteld moet
worden. Nemen toy, als voorbeeld
een mop die u natuurlijk allemaal
kent Moos rijdt op de fiets door de
stad en wordt aangehouden door een
agent,-die zegt: „Dat is moot; Geen
belgeen tampgeen remmen en je
achterlicht brandt niet. Dat kost je
je een tientje". Waarop Moos zegt:
Goed, wanneer kan-ie klaar we
zen?" -
Laat ons van deze .klassieke anec
dote uitgaan en onderzoeken wat ver
schillende echtparen er. mee uitspo
ken, Ik zal se nummeren,'
grote doordringingskracht hebben.
Wie zo ruim behuisd is, dat hij voor
de plaatsing van eenTV-toestel
niet per sé.is,aangewezen op de
huiskamer zou kunnen overwegen
of er niet een kamer is waar zij,
die een programma willen zien, het.
zich gezellig kunnen maken en an
deren in de huiskamer niet ge-
k.v.eld worden door voor hen al
leen maar storende en onsamen
hangende geluiden en lichtflitsen
van de beeldbuis.
Ans en Frons, achttien jaar ge
trouwd, naar omstandigheden rede
lijk teel. Ans zegt:.
„Frans weet zo'n leuke mop. Ver
tel 'm eens, Frans.".
i,Welke?" vraagt, hij vermoeid,
want hij heeft een heel repertoire.
„Over die agent?"
„Die agent?"
„Ja, met die kapotte fiets,"
„O, die! Dat is wel een leuke, ja,
Moos rijdtop een ochtend, door de
glad.. .-'v
„Nee, op éeh auond."
„Wat doet er dat nou toe?"
,,Dte agent,zegt toch dat het ach
terlichtje niet brandt? Dan moet het
avond wezen. Anders kan hij 't niet
zien."
„Nou «lens, danvertelik 'm zón
der achterlichtje. Ook erg,"
„Nee, dat achterlichtje' hoort er
in."
„Góed. Moos rijdt op een avond
door de stad. Er komt een agent..
„Op de fiets'rijdt-ie;.."
Allicht. Op de fiets.,
Zo worstelen ze zich samen door
de mop heen.
VWVTH^fÜCÜxCR
it.AT|
(Advertentie LM.)
Adve neniic LM.)
"Van Nelle bestellen!
I NL» bhOEt IK M£ ECHT"'
mm MKLECXN. WAT
POEH WE MET 9tE 4
KAA2TJE&, CHAQl&?J&
'MAAS ZE KWtfN VOO?. VAT MTECHTjë
L\EFPAPlöHElD*&AL
2EKEJ? NOó WELLIEKEUN6, IK
In anpez twxmmföAN ze kxh
KeJGEN' NIET INEEN6
PE ^EEKj
Advertentie LM.)
DEN HAAG Opsporingsambte
naren van PTT hebben, in samenwer
king met de Rijkspolitie te Doorn
spijk, een (clandestiene zender opge
spoord en in beslag genomen.
Proces-verbaai Averd .opgemaakt
tegen de 20-jarige H. K. en de
21-jarige H. K„ respectievelijk te
Oldebroek en te Doornspijk..
«■HUÊnXLC&F PAT
J— -Hl JE WERK
P£ EERSTE
PLAAT* STELT, CA&QL Ij
siek werk. De vier stemmen gingen
■ifrgW 0 no goed saraen, en zelfs Edward, die'om
1 viUvl- persoonlijke redenen niet zo entbou-
jT wyVwV uw siast was als Sara over deze avondjes,
V°e^e Z','n ar^waJtn.| verdwijnen in
«i 1 1 ney's enige muzikale begaafdheid:
s de vermoeiende kerel was opk een
67 volledig sentimenteel lied-ten bes- meer dan draaglijk pianist, eh hem
te geven. Zij was bijzonder veelzij- duetten te zien spelen met Sara of
'Zelfs als liij nieste, had dat een dig van smaak en ze gaf zich niet haar vaardig te zien begeleiden ter-
zekere komische voornaamheid, evenveel vuur over aan de oude lied- wijl zij zong, was iets dat Edward
IZelfs zijn stofwisseling was een be- jes. die zij veertig.jaar geleden van maar met moeite kon waarderen.
wijs van intelligentie en .goede haar moeder had geleerd, als aan Hun wederzijds begrip bn derge-,
smaak. Toch moest zij .zich zo nu werken van de allernieuwste compo- lijke gelegenheden verontrustte hem.
en dan; in momenten van moede-- nisten. Dyke-Rodney was altijd vol Het nam haast de vorm aan van
i loosheid, nog wel eens nadrukkelijk lof overhaar optreden en merkte vertrouwelijkheid, een vertrouwe-
voorhouden dat zij inderdaad buiten- meer dan eens fijntjes op dat zij, lijkheid waarvan hij, Edward, was
gewoon gelukkig was. Soms had zij met haar buitengewoon talent zich Xtiigeslotcn, Het ergste was, dat er
het gevoel dat haar ondanks ah haar eigenlijk alleen tot het beste zou die- niets in hun gedrag was waar hij
geluk iets ondefinieerbaars ontbrak, nen te beperken. Hun geanimeerde openlijk aanstoot aan kon nemen zon-
Misschien. kwam dit voornamelijk half-humoristische kibbelpartijtjes der zichzelf belachelijk te maken .en
doordat Meonthorpe een niet bijzon- over dit onderwerp waren 'n hoofd- de schijn te wekken jaloers te zijn.
der kleurig sociaal leven rijk was. bestanddeel van .deze avonden. Als Jaloere op Dyke-Ródney. Belachelijk
Van de buren waren, er maar een zij nu de hele Schubert tot haar be- idee' Nooit, nooit zou hij zich tot zo-
paar van haar eigén soort en hoewel schikking had. om nog maar te zwij- Iets onwaardigs verlagen. De manier
ze het.gezellig vond met heh om .te gen .vair*Handel en Purcell en dr. waarop de vent met Sara omging
gaan, was ze zich er soms sterk van Arne, was het dan niet een beetje was, hoewel vertrouwelijk, net niet
bewust hoezeer ze haar zusters mis- mis van haar om haar mooie stem te familiaar genoeg om onbeschaamd
le. in het bijzonder Catherine. Zij en verspillen aan doodgewone „salon- tc worden genoemd. Zo waagde hij
Edward hadden een stel aardige liedjes''? Nee, antwoordde ze dan het bijvoorbeeld nooit haar bij haar
kennissen ih de omgeving, maar koppig, dat was het helemaal niet. voornaam te noeirien; en Edward, die
eigenlijk geen intieme vrienden. En Ze wist wat ze mooi vond en als al zijn best deed om fairte zijn,
het had er veel van weg, dat Dyke-'' meneer Dyke-Rodney's hoogstaande moest toegeven dat zijn huldeblijken,
.Rodney die leemte, zou gaan opviil- smaak daar niet tegenkon. dan was hoe ergerlijk ook, zich niet tot Sara
len: een vooruitzicht dat Edward met hij volmaakt vrij zijn oren dicht te of zelfs haar sekse beperkten: het
1 gemengde gevoelens tegemoet zag. stoppen, even goede vrienden. was eigenlijk meer een. speciale ma-
Hun' gezamenlijke muziekavond- nier van spreken, waarin je desge-
ijes waren nu een bijna wekelijks Liefste juffrouw Thoroughbred, wenst een zweem van ironie of tot op
'pretje. Als het maar even mogelijk ik ben dol op u!" riep Dyke-Rodney zekere hoogte speelse humor kon
'■was probeerden ze ook juffrouw ,<jjan uit, haar magere hand kussend. ontdekk^Ji. In deze verlichte modcr-
'Dulcié Thoroughbred van de partij „Vlucht met mij! Maak mij de ge- ne eeuw kon je een man niet zonder
te doen zijn,-zodat haar volle alt, lukkigste man ter wereld!" meer je huis uitgooien alleen omdat
verbazingwekkend warm en zuiver hij, als hij een duet speelde met je
voor een dame van haar leeftijd, deDyke-Rodney was een. uistekende vrouw, misschen in het vuur van het
stemharmonie in meerstemmige lie- tenor eh zodra er een meerstemmig spel iets mompelde van: „Vergeet dit
deren, madrigalen en canons kon lied werd'ingezet liet hij geen kri- keer vooral't rallentando niet, liefje,
aanvullen ofwel in solozang met pia- tisch geluid meer horen. Zie de
nobegcleiding een half-geèstelijk of morgen blozend krieken, (Wordt vervolgd
DIE J0H6CN ZRT Ót HELE T'JD OM
TE K'IKEfH' IK DENK Dffl~ ZE ONS OP
DE PROEf oreaEN
NEE we
REEriroooR!
VLUG, DE KOEK OK'.
It ZUN DEZE
ZVWE6 IN
flL>'Z£ ÖN^ INDEROflflD
voLümMoereN we Her
NU ontdekken l
„W'ij zouden moeten verhuizen.zegt Pepoio,'
„ik kan op Numea als visser mijn brood ook wél
verdienen én; daarkan dit jongetje :ook naar
school paan." Somai knikt. Zij ;s het met dit voor
stel volkomen eens.
groeien en zal oycr enkele, jaren naar school moe
ten. Op Raputa wonen maar enkele vissersgezm-
nen en een. schooi is. ér "niet, Eh niemand van de
bevolking kan lezen en schrijven. Maar op Nu
mea. een veel groter eiland in de nabijheid, waar
een zuster van Somai woont, is een missieschool.
Wanneer Pepoio met het kindje tluus konu is zijn
vrouw Somai bijzonder verrast en al is het dan
n:et haar eigen kind. zij is er erg gelukkig mee.
J'opolo laat zijn vrouw ook de trommel met pa
pteren zien en dan .overleggen zij urenlang samen,
tvat zij.nu moeten doen. Wam het kind zal op-
