De Arabische vluchtelingen! Wij zjjn mpf onf) milirW WisterBridie
J n YV 'I Z|iri uier yuu miljoen \D^r^;kI„„bri-{.
De kip met gouden eieren
N
toverwoord
OOST-DUITSLAND
„MORGEN"
CAROL
g
WYBERT
Hoe liet de meisjes Peacock
verder ging
Maraa
Probleemgebieden
Industrialisatie
in versneld
tempo
SPROET IE SPARK
Prins Bernhard
naar Brazilië
HOOFDPIJN!*
Jopcon] eren tie iSfSv
in december?
AKKERTJES
|=S ,ic£W Jnacht UIt'
Dnnrierrlagis oktober 1959
HET is een oud beginsel, dat steunverlening.aan mensen bij voor
keur het karakter moet bebben van bijdrage tot bet openen van
nieuw perspectief. Gemeten met deze maatsiaf zijn de vele mii-
joenen, uitgegeven ten behoeve van de nabij de Israëlische gren
zen kamperende Arabische vluchtelingen, slecht besteed geweest. Het is
waar, dat dh geld vee) honger en ellende heeft gelenigd, en dat is natuur-
NOG geen miljoen mensen
wonen er ten oosten van
Oder en Neisse, in het gebied,
dat eens tot Duitsland behoor-
•ocialistïsche buurvolk, dus t
jegens de communistische viocfrefkf verdek
lijk een goed ding; maar liet heeft ook de regeringen van de Arabische5de. Dat gebied heeft een voed-
an en e ge egenheid gegeven, zich te onthouden van elke maatregel ten 1 selDrodliktie dievoldoende is
Behoeve van de oplossing van het vluchtelingenvraagstuk. Ze hebben e*tr de"
voorkeur aan gegeven, do-vluchtelingen te laten wat en waar die rijriM een
opstandig lom pen proletariaat en een voortdurende aanklacht tegen em, he-
drerging van het nabije en gehate Israël.
Dit kan échter niet steeds zo voortgaan. En er is tenminste één Aralij-
vr— weiks machthebbers zich daarvan zeer duidelijk bewust zijn.
Wij bedoelen Jordanië, waarvan Jiet bestaan mede door hei toedoen van
de jb verhouding talrijke vluchtelingen enkele malen aan een zijden draad
heeft gehangen. Mensen, die niets anders te doen hebben dan het onder
houden van hun wrok, kunnen onder omstandigheden ook voor hun eigen
regering gevaarlijk zijn. Ook de Libanon is waarschijnlijk niet legen een
oplossing. De Verenigde Arabische. Kcpubliek en Irak echter willen hel
vuur aan de grenzen van Israël gaarne smeulende houden.
Maar dat is niet het doel van dc steun, dié de Verenigde Naties verlenen,
tot'.volgend jaar zijn de bijdragen verzekerd; voor de lijd daarna bangi
aiïes.in de lucht. Lr moet een oplossing komen;- voortzetting .van de hui
dige toestand is uit menselijk oogpunt onaanvaardbaar en uit politiek oog
punt totaal ongewenst. Het is onvermijdelijk, de consequenties te trekken
uit de. ontwikkeling sedert 1948. Nog nimmer heeft iemand het rad der
geschiedenis kunnen terugdraaien.
OOK Nederlandse kranten hebben wel7 eens stukken bevat van men.
sen, die de Arabieren onbillijk behandeld vinden cn menen, dat de
sleutel van de oplossing van het probleem der Arabische vluchte-
lïngen in Israël moet worden gezocht. Natuurlijk is dit volkomen
irreëel, omdat op het grondgebied van Israël nu al twee miljoen mensen
wonen en over een vijf jaar waarschijnlijk nog weer een half miljoen meer.
De vluchtelingen, wier aantal inmiddels lot over een miljoen is gegroeid
(mede trouwens door toevloed van hongerlijders uit alle richtingen) zuilen
een plaats moeten vinden in de grote Arabische ruimte, waarbij de V.N.
gaarne zullen meewerken door kredieten voor ontginning; industrievestiging
en huisvesting.
Een debar over de vraag., wie voor de vlucht van de Arabieren destijds
verantwoordelijk is geweest, heeft heden ten dage weinig zin meer, al zou
Israël, dat in 1948 het oorlogsgeweld niet. had ontketend, het geenszins
behoeven te vrezen. Vast staat trouwens,.dat. van de mkoniélingcn in Israël 1
ten minste een kwart miljoen afkomstig is uit de Arabische landen. Men
moet de dingen zien in het licht der wereldhistorie; cn dan is het duide-
lijk, dat de vorming van de staat Israël een welhaast onontkoombaar ge-
beuren is geweest, rechtstreeks samenhangend met het optreden van Hitler
en de tweede wereldoorlog. Er is sprake van.een'dwingende opeenvolging
van feiten, en er rest slechts de mogelijkheid van materiele, tegemoetko-
ming aan de slachtoffers.. 1
Merkwaardig is de suggestie van de Grieks-katholieke bisschop vati i
Haifa, hierin bestaande, dat Israël over de hoofden der machthebbers in de j
Arabische landen heen, met deze slachtoffers dé aantoonbare schade regelt.
Misschien zit daar weJ waj jnwant er,.was al veel gewonnen, indien de!
vluchtelingen hun persoonlijke aanspraken vervuld zagen. Maar natuurlijk
is een regeling van de particuliere vorderingen, iets anders dan een vol-
doen aan politieke eisen.
voor vu£ wij oen Inwoners.
Sinds do ociog vormen Oder
en Neisse e „vredesgrens":
P.<2Li profiteert er
van eii de Oostduit-
se bevolking legt er
zich bij neer. Want
regering, pers en ra-
dio schrijven voor, dat het
goed is ZÓ: wie iets anders Zoals zijti partij, zo is ook zijn taris der SÉD te zijn, Walter Ul-
parlement=er voor: in dc Volkskam- brieht, die tevens plaatsvervanger is
Ze&tj pleegt erraaa. jegens net nier heeft dc communistische SED van minister-president Otlo Grote-
ehswaar slechts een kwart der walil. Portretten van deze twee en
maar haar in- van staatspresident Wilhelm Pieck
-,c TT.. -T.v- -.-'der. De andere vier hangen meer dan levensgroot
rechtsorde, zen. Hij loopt de politieke partijen hebben samen 180 in talrijke étalages,
kans gedoodverfd te worden s- de f?sjL beschik- Ulbricht werd toen hij nog tim-
i j. King van het door de SED beheerste mcrknecht was een der oprach-
als een nazi, die het maar niet „Nationale. Front des Demokvati- tors van de Kommunistische Partei
laten kan op roof .Uit te gaan. schen Deutschlands" toe aan een Deutschlands, Hij zat vanaf 1928 in
En hp eft" hii eenmaal die organisaties, die geheel op de de Rijksdag en emigreerde in de Hit-
n neen nij eenniaat aie bED geonentuera zijn: f-DGB <vax- icrti.id naar Rusland, waar hij tij-
tiaam, dan kan hij beter, pro- centrale), F'JJ i jeugdorganisatie), dens dc strijd om Stalingrad illegale
beren de westgrens over le ivrouwenbond). de Genossen- propaganda bedreef onder de Duit-
school ip hij een Sow jet-adept bij
uitnemendheid, geschikt dus om
Oostduitsland te dicteren. Hij doet
dat stuurs kijkend, afgemeten spre
kend als een dicteermachine: hij
heeft z'n oren naar Moskou staan.
Het voorstel voor een Duitse fede
ratie en h et ontw erp-vr edes ver dra g,
dat zijn SED in 'de Volkskammer
liet aannemen, waren voor Moskóu
dan ook bepaald geen verrassing:
niet alleen dc economie van heel hut
socialistische blok is daar gecentra
liseerd.,^
„Wir sind 900 millionen" is dan
ook een kreet die in" Oostduitsland
steeds meer ingang vindt. Een kreet
vluchten. Want in de DDR
zijn z'n kansen dan beslist ver
keken.
schaften coöperatieve bedrijven) on se troepen. Gevormd ju de Moskouse
sche blok is één met jullie! Een
kreet die in de Volkskammer de
belangengroepen overschreeuwt; het
gaat om de zaak van het communis
me zélf! Een kreet die doorwerkt
in het denken van de Oostduitse
kleine man: ..Gnze grootste schrij
ver? Dat is Sjolochow! De grootste
prestatie" van deze eeuw? Onze
spoetniks...!"
ANTON KAMPHOFF
l«i de Volkskamer, liet Oostduitse par
lement dat hier wordt toegesproken
door minister-president Ott'c Grote-
ivohl, heeft de S.K.O. ion van de 40U
7.eieK. Haar invloed reikt verder: vijf
organisaties die under de hoede staan
van de/e communistische arbeiders
partij hebben nog Uil zetelt.
Wanneer de kopstukken van Pan-
kow. het rcgenngsccr.truni van dc
DDR in Oost-Bcrlijn, actief zijn voor
een hereniging van Duitsland, dan
kijken ze dus alleen maar naar het
westen: naar de BundesrcpubliK en
niet naar dc 13.200 vierkante kilo
meters van het voormalige Duits
land, die nu onder Pools beheer
staan.
Bonn heeft er een andere opvat
ting over. Wanneer men daar over
hereniging spreekt maar men heeft
zo 2'n redenen om het met minder
klem ie doen dan Pankovv dan
denkt men daar wol degelijk oos
telijker dan dc „vredesgrens". Daar
om worden in Oostduitsland dc
westduitse politici ..oorlogsophitsers"
genoemd: „rcvanchisten". die weer
eens wraak willen oefenen tegen het
toch al zo vaak overweldigde Poolse
volk.
Grote borden op straat getuigen
ervan: „"Wir ksmpfen gegen den
Dcutschon Militarismus". Ze waar
schuwen teger. nc revanche-poli lick-
van de lieren in Bonn en pleiten
voor socialisiische vrede cn Duitse de Kulturburd. Tegen deze ever-
hereniging. macht hebben dc boeren in de DBD,
Pankow heeft voorgesteld: laten we de burgers in de LDPD, de mid-
beginnen met een confederatief sa- denstanders en ourl-officieren in de
mengaan van de 'beide Duitse repu- NDPD en de christelijke coalitie van
blieken. Berlijn zou in. dat geval de CDUelk met 45 zetelswei
een vrije, gedemilitariseerde stad mg in te brengen.^
worden. Bonn moet dan zich uit de ,.U moet het zó zien; specifieke
Nato. terugtrekken, wij maken ons oppositiepartijen kennen we niet'",
Aduertcntte I.M.)
rrimf vn m r. i i" t fIos van het Pakt van Warschau. En zo legt mé een student in de poü-
EUERLAiVD en West-Duitsland gaan nu samenwerken op het ge- daarna gaan wij eens bekijken, hoe tieke wetenschappen uit: „Oppositie
bied van het visserij-onderzoek. ^*at heide landen gezamenlijk
gaan doen, kan niet anders zijn dan een bijdrage tot een onder
zoek óp veel groter schaal waar tal van deskundigen in de West-
Europese landen zich al geruime tijd mee bezig houden; Dc zaak is een
voudig. dat in de Europese kustwateren roofbouw wordt gepleegd op de
vis. Die weinig ontziende grond visserij ten-bëlióéve vah.de visiuecl fabrieken
wrikt zonder de minste twijfel krachtig aan het biologisch evènwiclilmaar
ook van tal van andere moderne vi^meliioden moet worden belwJifcId of ze
er rekening mee!houden dat voor het nageslacht nog wat vis moet over
blijven.
Eigenlijk wordt de zee geëxploiteerd op de wijze als vroeger de jager-
stammen eu de primitieve landbouwers het het land deden. Hei wordt de
ils visteelt tot stand komt. Wat
hoogste tijd. dal in de. viswateren ra.sls ummai vwut „c
is het voedsel? wat zijn.de parasieten?, w'at^is het rronknnd^Up rlitjmntj geen grote aantrekkingskracht. Voor Berlijn is de SED toegelaten.
..Oppo;
we van die confederatie een Duitse is ondemokratisch: ze kan niet an-
eenheid kunnen maken, hoe we onze ders dan tegen de slaat gericht zijn
staatsinstellingen en onze oconomi- Bij' ons zijn de politieke partijen
sche stelsels k.uijnen verenigen. belangengroepen. Evenals de grote
Bonn heeft er en dat zit de arbeiderspartij, de SED, zijn ze gc-
Oostduitsers heel hoog maar niet baseerd op het marxistiseh-leninis
eensop geantwoord. Het weet. dat me".; Andere Wereldbeschouwingen
Pankow bij de „Wiedervereinigung" kunnen in de politiek van de DDR
zich onmogelijk kan losmaken van niet doordringen. Alleen in Berlijn
de Sowj et-invloed: dat Pankow- in bestaat nog de SPD. de öudè sociaal-
feite niets kan of wil, zonder dat demökratische partij. In'de rest van
Sowjet-Rüsland erin toestemt. En de het 'laiid 'is ze al jn 1946 opgegaan
denkbeelden van "de Sowjetunie om- in de communistische een héid spar-
trent het politieke en economische tij. Maar de SPD kan niet dingen
belang van een herenigd Duitsland, naar een zetel in de Volkskammer.
dat „gedemokratiseerd" zal moéten 7.e beslaat slechts bij de gratie v;m
1 zijn, hebben voor Westduilsiand de geallieerde bezetting: in West
gé
moet haastalles nos geschieden; en Èetfeit, 'dat Nederland en West-f deOostduitsers uiteraard wel. voorwaarde dat de SPD zich.in Óosl-
Duitsland Eaan samenwerken, mag er de ogen niet voor doen sluiten dat u aich eens tooi- hoe maeh- Be,-ion -agHandhaven. Maar eon-
i v' t I..1 I j t tig wij zouoen zijn, wanneet ue dua
het eigenlijk met de zo hoognodige gemeenschappelijke aanpak maar dioe-j 0Qk de zware industrie van het
vig 'is gesteld., I Roergebied zou bezitten,zo zegt me
Er is helaas dan oofe alle reden om ie vrezen, dat er nogheel wat stor- f een _par tij functionaris. Dat .daarom
men over de Noordzee zullen moeten jagen, alvorens de belanghebbendi
janden bereid zijn» door eendrachtig optreden te verhinderen dat de kip
met gouden eieren, die de zeevisserij is, nog verder naar het leven wordt
gestaan.
maar ook niet alleen daarom
dc hereniging van Duitsland niet en
kel een kwestie is van Duitse
taetcn onderhouden met de rest
Oostduitsland is aan de SPD dan
ook vérboden.
Dat de Volkskanmiër zo in feite
een ..acclamatie-parlement" is. zal
een partijlid niet toegeven, al er
kent hij met trots. dat. zijn SED
langen, en van Duitse wil. ontkent er elk voorstel aanvaard heeft kun
hij met klem: „Alleen onze beide ncn krijgen. De grote macht in Fan-
parlementen gaat het aan...!" kow blijkt dan ook de partijsecrc-
DEN HAAG Gisteren heeft de
minister van Economische Zaken, de
heer J. W. de Pons in Den Haag een
„Commissie industriële ontwikkeling
probleemgebieden" geïnstalleerd.
In zijn toespraak zei de minister,
dat bij de stimulering van de econo
mische.' omwikkeling van de pro
bleemgebieden'niet kan worden vol
staan niet cèn uitvoering van de
plannen in bet gebruikelijke tempo.
Het is noodzakelijk althans die wer
ken versneld uit te voeren, die voor
de industrialisatie van doorslagge
vende betekenis zijn. In de eerste
plaats dacht hij hierbij aan versnel
de realisatie van het Rijkswegcnpian
1958, voorzover dit voor de probleem
gebieden van helang is.
Het werk van de commissie zal
vooral bestaan uit het selecteren van
voorstellen, een oordeel vormen ten
aanzien van de prioriteit van de
voorgestelde werken en het beschou
wen, van de uitvoering der plannen,
waarbij de minister een uitvoerings-
seheina van vijf jaar voorstelde.
'WAt&Otf IK VAN JE
GEEN GEBPUlK. MAAK
OMOAT tK UEVE& OP M'
EJ<3£N KPACHr IBtG
mi 8£t?£fKEN,
CAROL i
PAT KLINKT
REVEL'JK. KOM
ME JN Elk GEVAL
OPZOEKEN AVó je
WEEP BETER &ENU
GA JE MEE, f
CPARLEB ff»
PAT UEP ANDERS PAN IK VER
WACHT HAP! WAT BEZIELT
we? ZE «fgVrrarpHETMMH. ZE
SUM X "if. HQU
V'JANDlO— i ll AlT'JD VOL M6f
STEMMINGEN
HULP AANNEMEN VAN
h'A'AZi (KPENK EP
NIET OVER! WAAROM
MOET iK NOU JU!
OP HEM VERLIEFD
WORDEN.?
W1UV! "OM DIRECr
0IMM£N JEMflö
Niet met" de Zoon
u'fiN ££N Bf»E5-
KLflNf SPELEN
tMfiiybmaoN.aietvier weerW/W zy# wpk
V Xlf
N..NEE.. IKKEB
ÜEZEÜD DflrJf OP!
reis aenr...
/vua -ipseirs'jzvH
WSETTIMMy
Hfl ivltö! ZULLEN
WE SPELEN
IK HIER
E telefoon ping.
„He/Io, o!ri boy," klonk, de
Oxford gevormde atom van mr. Brid
le. In Londen was by, een -oar pe-
teden, mijn perfecte gastheer en nu
zat hij, voor een paar dagen,, in
„gooti old Amsterdam'. Ik slaakte
vreugdekreten en sprak, ober een
uur, met hem af in een bar op het
Leidséplein.
„Ik zal je de stad eens even laten
zien!" beloofde ik, in mijn Engels,
en. hing-op.
„Heb- je dan geld?" vroeg mijn
vrouw.
„Nee, -maar geef 'me maar wat,"
zei ik. Zit schudde het hoofd..
„Ik bezii op de fcop af tachtig
cent." zei ze. „Tot het eind van de
die c?e 17'miljoen Oostduitscrs sterk J maand doe ik alles op depof en de
moet maken: het hele communisti- mensen van wie ik .eventueel - zou
kunnen lenen zijn met vakantie."
Het klonk .waterdicht.
„Maar ik moet die man vrijhou
den!" riep ik. Hij is zo royaal ge
weest, toen ik in Londen was."
Na enig geharrewar, kwamen we
bij de naaimachine terecht, 't Is een
mooie, elektrische „in goede staat."
„Laten we er nu sarnen mee. naar
de lommerd gaan," zei ik .."Jij zet
'm er ih. En ik ga alvast naar mr.
Bridle. Ik heb iveliswaar slechts veer.
tien cent in mijn zak, maar dat
geeft niet, want als jij gevangen
hebt, breng je het gelu even bij
mij."
„De héLft van hel geld," stipuleerde
zij.
Samen sjouwden wij de naaima
chine naar de lommerd, die charman
te vorm van overheidszorg, zo prac-
tisch dicht bij het Leldseplein. Voor
de deur nam ik afscheid, wenste haar
goede vangst enliep naar de bar
waar ik, in de hal, op mr. .Bridle
stiet. Well, well, wellHij was in
het zwart, compleet met bolhoed en
paraplu, want als Engelsen zich,
door continentale toevalligheden als
hitte, van hun gewoonten lieten af
brengen, had het imperium helemaal
geen. been meer, om op te staan.
„Wat zal het zijn?" vroeg ik, toen
loe op de krukken zaten.
Mister Bridle meende dat een
whisky soda er toel in zou blijven
Cheers! We dronken, babbelden, na
men er nog een en niemand kon aan
njij zien, dat ifc slechts veertien cent
bezat.
,.Er is een dame voor u," kwam de
portier zeggen.
Mister Bridle moest er schalks om
lachen. A lady! Ik was me er toch
eentje. Met de glimlach van een
Xilayboy, liep ik naar de hal, waar
mijn vrouw stond te wachten met
een gezicht vol rouw,
„Ik heb nog niks," verklaarde ze.
„Waarom niet?"
,Jk moet de kwitantie tonen," zei
ze. Zonder bewijs dat -ie betaald
is, beginnen ze er niet aan."
„En heb je 'n kwitantie?"
„Die moet thuis in de rommel lig
gen," antwoordde ze. "Ik zal eens
gaan zoeken."
„Maar gauw dan...' smeekte ik.
Toen ik terugkeerde bij -mister
Bridle, had hij zijn glas net leeg en
zei"
Zullen we nu de stad eens in
gaan?"
„Straks," riep ik. „Laten we er
eerst hier nog eentje nemen."
„O.K. old boy."
„Ober!'.'
Ik maakte het cirkelend vingerge-
baar dat op de duur zo duur is en hij
bracht twee nieuwe whiskysoda's
ad f2,05 inclusief
„Leuke bar hè?" zei ik.
„Ja" gaf hij toe. „Maar -die ty
pisch Amsterdamse kroegjes waar
over jé toen vertelde, zou ik zo
graag eens zien."
„Doen we straks," zei ik. „Eerst
nemen we er hier nog een."
Hij knikte, nu meer berustend dan
geestdriftig. Toen we een beetje wa
zig achter het vierde glas zaten,
kwam die portier weer.
„Een dame.zei hij.
In de hal zei mijn vrouw:
„Hier heb je honderd gulden. Ik
heb de kwitantie gevonden. Eigen
lijk wilden ze ook het huurkoopcon
tract zien, maar omdat ik zo ver
schrikt keek. hebben se toch maar
geschofvt. 't Zijn soepete mensen.
Toen ik terugkeerde aan de bar
zat mr. Bridle als een vogeltje in
I elkaar gedoken. De hitte en het snel-
1 Je tempo der glazen hadden hem
rijp gemaakt voor een dut. Amster
dam moest ik hem later maar eens
Bescherm
Uw keel
en voorkom
verkoudheid met
DEN HAAG Prins Bernhard zal
van 19 tot 27 oktober de nederzet
tingen van Nederlandse emigranten
in Brazilië bezoeken. Deze reeds .in
februari voorgenomen reis moést
destijds worden uitgesteld door on
gesteldheid van de Prins.
Na zijn verblijf in Brazilië zal de
Prins vijf dagen naar Peru gaan. De
Peruviaanse regering heeft hem uit
genodigd een naar haar mening voor
emigranten geschikt dee] van het
land te bezichtigen. Vorder zaï een
bezoek worden gebracht aan C-uzco,
de hoofdstad van het rijk der Inca's.
Via Los Angclcs, waar hij een rede
zal uitspreken over internationale
samenwerking, keert de Prins op 4
november in Nederland terug.
Het vertrek naar Brazilië is vast-
n i r. Sd»l I w «f w"
Mm. Bil lier verloofd v!rSch°phol ra,dtlags eer KLM j Men zien. t/a een paar minuten
f reed hij weg in een taxi en stond ik.
op het Leidseplein met een b'uik vol
i cn een zak vol geldHet !e-
moeïlijk.
KRONKEL
LONDEN De Britse minister
■an Binnenlandse Zaken en vice-
i premier. But]er, heeft zich gister
avond verlóófd met.de weduwe van
•een pool vorser.
De 56-jarige Butler maakte zijn
i verloving bekend korte tijd nadat
'premier MacMillan hem opnieuw in
'zijn nieuwe kabinet had opgenomen.
iDe vroegere echtgenote van Butler
is in 1954 overleden.
Advert entte IM.)
Mijnharde Hoofdpijnpoedern, Doos VO el.
Mijnharde Hoóldpiintahlcnpii. Koker SO cu
m l x/'p JlcE E
•WASHINGTON De Amerikaanse
functionarissen hebben woensdag j
verklaard dat de V.S. voorstander
zijn van een topconferentie tussen
Oost en West tn de eerste helft van j
deccmher, maar zij legden, er de na- i
druk op dat er nog geen definitieve
beslissing is genomen.
De zegslieden sloten een Westelijke
topconferentie ter voorbereiding van
de besprekingen met de Sowj et-Unie
niet geheel uit.
tAftvertentie l.M.)
ds
moderne
wijze van
pijnstillen
is: snel!
flitsen da pijn weg
door GERALD BULLETJE
neer Robbic" aan zijn moeder het briefje Um zijn: Ook Jusje Rouble's zusje, pknigt hem met
zien begint Paula te lachen. ..Dat is vast weer j zijn oudst. ..Die fles is naUuirhik gewoon bij
van'de een of andere grappenmaker", zegt zn. i Zand voort Umumrr. in zee gegooid, zegt zu.
„je hebt toch wel eens meer van zulke briefjes ..LhI-u we hel den aan vader vragen, zegt Rob
gevonden?" Ja dat is waar. Maar in dit geva! b.e. Kapitein Rob hm uk» het papiertje nauw keu-
twijfelt Robbie niet... En waarom zon zon ng. ..Ik zou cr nic'. te ver! geloof asr. h<?chjcn.
bricÉie-in-een-llcs niet écn keer echt kunnen Roobic," zegt hij. .je heb; ook wm -.ui op st.ncpcn.
die uit verveling 7.0'n fles in r.ce gooien... Der
tien jaar geledenhet lijkt toch wel erg on
waarschijnlijk, dat zo'n Jles na zo lange tijd aan
spoelt:.. En dan na een zo lange reis... Nee,
Robbie, het lijkt mij gewoon een onsmakelijke
grap."
75
„Dat had ik al vermoed." zei me-
rouw Peacock effen. „Ik ontken
niet dat ik een beetje ongerust, werd.
iKoc maakt. de.arme Lucy het? Houdt
[ze zich flink ondanks haar narig-
I heid?"
..Ik geloof van wel." zei Julia. „Ze
j is een brave ziel, vindt u niet? Ik
bedoel, ze probeert altijd - opgewekt
Jle blijven. Zelfs als ze klaagt doet
1 ze dat nog met een soort grimmige
i humor hebt u wel eens opgemerkt?
Of misschien is het meer een kwes-
j tie van berusting. Dorpsmensen zijn
t gt w'eidig over. het algemeen, een
j voorbeeld voor ons allen".
„Ja," zei mevrouw Peacock met
I instemming, daar ze deze uitspraak
als oen bedenksel van zichzelf hcr-
kende. „Maar wat heeft je zo lang
I opgehouden, lieveling?"
Julia had na een korte tweestrijd
i besloten dat ze het beste open kaart
kon spelen, althans tot, op zekere
hoogte. Vroeger of later zou de
f waarheid toch aan het licht komen.
„Ik ben bij de dokter geweest, ma-
|ma. voor een medicijn".
1 ..Werkelijk; Waarom dat?" Haar
toon was scherp. De wapenstilstand
1 as Voorbij.
„Ik heb erg .slecht geslapen." zei
Julia met des te meer overtuiging
omdat cr een zekere mate van
waarheid in school. „Ik dacht dat
I het beter was u het niet le vertel-
[lén. U zou zich maar bezorgd hebben
gemaakt".
„Erg attent van. je," zei mevrouw
had plaats gemaakt voor een gevoel
van triomf en haar wrok voor een
gevoel van medelijden, dat nu meer
haarzelf gold. Zij en Charles waren
reeds verenigd in een geluk, dat
alleen de dood nog kon vernietigen.
Hóe bedroevend dat mama koppig
weigerde het te delen.
„Was dat je enige motief om naar
hem toe te gaan?" vroeg mevrouw
Peacock.
Peacock, ,;maar ik *yu W «ir
Hei is mets voor )ou om me m on
wetendheid te laten."
„Het spijt me, ma. Maar het is
echt niet iets om u zorgen, over te
maken."
„Misschien niet." Mevrouw Pea
cock keek haar dochter onderzoe
kend aan. „Voor een jonge vrouw
die aan slapeloosheid lijdt, Julia,
stekend zai slapen,"
„Je verbaast me, Julia. Werkelijk.
Je verbaast me heel erg. Begrijp je
dan niet dat het erg verkeerd en
onbetamelijk was die man te bezoe
ken achter je ^moeders rug om? Je
weet hoe ik over hem denk."
„Ja, mama. cn. u, neem. ik a?**;
weet hoe ik over hem denk. Ik vind
zie je er opvallend goed uit» moet het spijtig dat we op dit punt uiteen-
ik zeggen. Het komt mij voor dat jc
er zelden beter hebt uitgezien."
„Dank u. Erg prettig het *te horen.
Maar de meeste mensen zien er
's morgens nu eenmaal op hun voor-
T, 1 ,.J t EWUii Utkclll. 1141 I OI4t»HH'lu*?
delIBSt uit, ta nog wel zon mooi j 1£ iet vmmor.
morgen. Eindelijk echt zomer. We J
lopende meningen hebben. Ik had
gehoopt dat u mettertijd dokter
With er by zou leren waarderen zoals
ik dat doe."
„Je toon bevalt mij allerminst.
hebben er anders lang genoeg op
moeven wachten, Ik.heb nog nooit
zo'n stormachtig jaar meegemaakt.
U» mama?"
Maar mevrouw Peacock liet zich dan ooit."'
gen.
„O. dat schikt wel," zei Julia. Haar
glimlach, die ze nu zelfs niet meer
probeerde te onderdrukken.- was
stralend. „In feite ben ik het mscr
niet afleiden. Boosheid en verbazing streden m
„En dus ben je toen naar dokter mevrouw Peacock om de voorrang-
Wjtherby gegaan. Was dat wel ver- „Wat b^.-kent dit allemaal? Verberg
standig?" je iets voor mq?" Y
„Er zat niets anders op als ik een „Niets van belang, mama. U zult
medicijn wilde hebben," zei Julia mij moeten- toegeven dat ik nooit
effen. een geheim heb gemaakt van mijn
De gebeurtenissen van do afgelo- sympathie voor dokter Witberby. En
pen ochtend hadden een nieuw mens ik zou er prijs op stellen, ais u mij
van haar gemaakt. Alle besluiteloos- toestaat, u iets te vragen. Verouder-;
heid was uit haar verdwenen. Ze stel nu eens, dat ik vastbesloten was
vleide zich npg steeds met een vage met hem te trouwen, zou u mij dan.
hoop dat mama voor haar standpunt mijn zin laten doen en ons uw zegen
gewonnen zou kunnen worden en geven?"
dat het niet nodig 7.0U zi,in haar om
de tuin te leiden. Maar haar vrees (Wordt vervolgd)
