H
KERK EN TOTO
Algerijnen naar Parijs?
5 lift
m
mimm
msmsm
Hondje
OPpEYA
i5
VARA herhaa.lt
hoorspel van
Heinrich Böll
Mutaties 'bij
'dc AVRO
Voorts
huid?
Duo plus (hio
wórdt kwartet
nip ii-llftcip
m *-f
I
Teveel „bewijzen'
verzwakt
hoorspelthema
Vanavond
Twee bijzondere
voor-films
SticMing hulpfonds
dAoogteschade
AKKERTJES
N
SPROETJE SPARK"
Een ontdekking!
98 a
moord
aan
boor»!
Donderdag 19 november 1959
DE afwijking door (le commissie ,,Raad van K.erk en Samenleving" in
d? Nederlands Hervormde kerk van de voctbahoto zal niet
nalaten, zeer gemengde gevoelens te wekken. Degene, die liet een
en ander van de historie van liet re forma tori ach cliristendoin in
iSederland afweet, ziet natuurlijk wel de aanknopingspunten. De verwerping
van het kaart» en.kansspel hoort vanouds gelieeJ thuis in de puriteinse
gnwïcsopvatting, die zich in Nederland weinig minder krachtig heeft doen
gelden dan in Engeland. Dat van Gereformeerde zijde de toto op onwrikbaar
verzet zou. stuiten, stond bij voorbaat ook wel vast. Bij de Ned. Herv. kerk
echter leek dat volstrekt niet zo zeker. Daar immers is men geleidelijk
enig onderscheidj gaan maken lussen sommige conventionele voorstellingen
omtrent soberheid, ingetogenheid en levensernst enerzijds en wezenlijke ge
loofsinhoud anderzijds.
Wat in de méning van de commissie de aandacht trekt, is liet ont
breken van een deugdelijke theologische bewijsvoering. De motieven horen
in feite geheel thuis in de sfeer der puriteinse moraal. De sport, heet het,
wordt gedegradeerd tot een speculatie-object; en:voor de mensen is liet
verkeerd, dat zij zonder eerbare'arbeid plotseling in het bezit kunnen wor
den gesteld van vervaarlijke bedragen. Nu mag een kerk in 'Nederland
natuurlijk zulke, dingen stellen, maar men kan zich toch afvragen of uit
spraken als deze niet heter aan een congres \oor zedelijke volksgezondheid
zoyaen moeten worden overgelaten. Dat. mag zich rustig eens een keer gron
dig vergissen. Een kerk (of een namens haar sprekende commissie) kan zich
dat minder goed veroorloven.
Er wordt de laatste tijd veel geschreven en gesproken over het nut van
Bezitsvorming. Wélnu, is het winnen van een prijs in de toto niet de snelste
wijze om tot bezitsvorming te geraken? Toegegeven; op deze schertsende
wijze mogen wij de zaak natuurlijk niet benaderen. De leuze der bezitsvor
ming is niet door dc Ned. Herv. kerk. uitgevonden. Maar enkele andere
opmerkingen willen wij nog wel gaarne maken.
rET is juist, dat mensen door middel van de toto plotseling veel geld
m handen kunnen krijgen zonder voorafgaande harde arbeid. Is dit
^jp zichzelf afkeurenswaardig? Hier is terdege oppassen de bood
schap. Wat zegt de Ned. Herv. kerk van de beurs? Wij bedoelen
niet het voorwerp in de achterzak, doch het instituut waar in één dag en
zelfs in één uur bepaalde mensen tonnen kunnen verdienen, zonder er een
slag voor uit te voeren. 2elfs de fiscus kan er hier in vele gevallen niet
tussen komen, terwijl in de toekomst de toto-uitkeringen flink zullen worden
belast. En wat is het oordeel over sómmige grote belastingvrije en tamelijk
wel arbeidsloze inkomens, over het bestaan waarvan men kortgeleden zulke
onthullende dingen heeft kunnen lezen?
Wij herinneren ons over dit soort feiten geen afkeurende uitspraken van
de Ned. Herv. kerk. Ze liggen in een ander vlak, horen wij ai 2eggen. Het
is mogelijk, maar wij zien dat niet zo goed. Wij weten alleen, dat op de
beurs heel wat meer omgaat dan in de voet bal toto. Prijswinnaars in de toto
zijn enkelingen, hetgeen door de grote publiciteit wel eens over het hoofd
wordt gezien. Deze enkelingen ziin meestal eenvoudige mensen, omdat die
verreweg de grootste categorie van de deelnemers uitmaken. Met is nog nooit
gebleken, dat deze enkelingen het geld niet goed hebben hesteed. En in elk
geval staat vast, dat nog nooit een deelnemer aan dc toto daardoor zichzelf
e» zijn gezin in de ellende heeft gestort. Daarvoor is de inzet veel te be-
scheiden.-
Er is nog.een punt. De R.K. christenen zien geen bezwaar tegen de toto.
Zijn zij er minder goede christenen om? Alen zou het uit het oordeel van de
Herv. commissie .kunnen afleiden, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn
geweest. Hoe dan ook, de uitspraak lijkt ons bovenal een toegeven aan.de
krachten van het traditionalisme en naar inhoud en consequenties op de
duur niet goed houdbaar.
AXS er Algerijnse ónderhandelaars naar Parijs komen, wordt dat wel
het grootste succes, dat de Gaulle tot dusver heeft behaald. Men mag
niet vergeten, dat de hele ondergang van dc vierde republiek en de
hele nieuwe inrichting van de slaat verband hielden met de moeilijk
heden, waarin de Algerijnse oorlog het land had gebracht. Tenslotte berust,
bet gezag van. de Gaulle voor verreweg het grootste gedeelte op liet hem
toegeschreven vermogen, voor het Algerijnse probleem een oplossing te vin
den. Alle hervormingen zouden tenslotte niet gebaat hebben, wanneer aan
bet vechten in Algerië geen einde. kwam.
Voor het Bevrijdingsfront staat veel op het spel. Het voert de oorlog met
grote krachtsinspanning; cn een hiaat er in zou ten gevolge kunnen hebben
dat op vele plaatsen de psychologische voorwaarden óm weer te beginnen,
ontbreken. Dat de in Tunis verblijvende voorlopige regering dit risico klaar
blijkelijk aanvaardt, houdt zonder twijfel ook verband met de voor haar niet
zeer gunstige militaire positie in het land. Er schijnt sprake te zijn van een
duidelijke oorlogsmoeheid.
Wanneer de- Algerijnen in Parijs verschijnen (helemaal zeker is liet nog
niet) kan het gesprek alleen over dc wapenstilstand gaan. Over de toekomst
van het land wil de Gaulle hen niet laten meepraten. Maar het. is duidelijk
genoeg, dat een wapens li Island volstrekt niet alleen een militaire aangele
genheid ia. Dat weet de GaiiJlc heter dan wie ook. Gelet op het ontzaglijk j
belang ook voor Frankrijk van een oplossing, mag van de president worden
verwacht, dal hij, hoewei zich formeel houdende aan zijn verklaring, locli een
weg zal vinden om de voorlopige regering wat meer te geven dan de eer. die
militaire onderhandelaars toekomt. Want het winnen van de vrede is zonder
'Eeriiat Abbas en de zijnen toch niet mogelijk.
OP 2 december, een woensdag
avond, geeft de VAR A-radio
een herhaling van het hoorspel „Een
dag als alle andere dagen,"
Het is voor het eerst uitgezonden
in april 3955, in juli 1957 is het her
haald en nu ruim twee jaar la
ter zal dit, door S. de Vries Jr.
geregisseerde hoorspel, opnieuw
worden uitgezonden.
Mei deze herhaling wordt hen die
belangstel]ing hebben voor de mo
gelijkheden en begrenzingen -van de
media radio en televisie de kans ge
boden tot het trekken van verge
lijkingen.
Zowel dit hoorspel alshet TV-
spel „Hoog is de hemel" dat de
VPRO verleden week donderdag uit
zond zijn gebaseerd op de roman
„Und sagte kein cirtziges Wort" van
Heinrich Böll (In Nederlandse ver
taling verschenen onder de titel
..Eng is de poort"). De TV-bewer-
king was van Jef v. d. Heijden, die
do omwerking tot hoorspel was van
de hand van Heinrich Böil zelf.
De hoofdrollen in hét radio-spel
wo»den bezet door Hnn Bentz van
den Berg cn Peronne Hosang.
DE AVRO-TA'-regisseurs Leen
Timp en Ton Lcnslnk volgen
het voorbeeld van hun collega Thijs
Chantm-skï. Zij beëindigen per I
januari I960 hun vaste arbeidsver
houding bij deze omroep en zullen
als zelfstandig, „free lance" regis
seur gaan werken.
Vel stellen zij zich vnor in de
eerste plaats voor het ontvangen van
opdrachten te denken aan de AVRO
maar zij hopen na dit jaar ook op
drachten le kunnen uitvoeren voor
andere omroepen.
Een andere overweging is. dat zij
hopen op„free lance" basis finan
cieel beter aan hun trekken te ko
men.
Er wordt gefluisterd dat de kanseri
die commerciële TV- in de nabije
toekomst in Nederland schijnt te
maken niet vreemd is aan dit be
sluit.
Advertentie l.M
Het jaar 1924, het jaar van oprich
ting van de NCRV, zal vrijdag
morgen 20 november om 11.15 uur
herleven in de rubriek voor andere
luisteraars, „In 't zilver" van deze
omroep, In dit klankbeeld zullen
de stemmen klinken van dr. Tria
nus, prof. Oud. Amy Groskamp
ten Have, dr. Hans Te tzner, Marie
Faassen e.a.
Het gesproken woord wordt
„verpakt" in muziek uit dat jaar.
Catherine Sauvage, de bekende
.Franse chanteuse, komt naar Ne
derland, Op. zaterdagavond 28 no
vember' zal zij voor de VARA op
treden in het radio-programma
„weck uit —.Week in".
„Paris canaille" is het chanson,
dat Catherine Sau vage befaamd
heeft gemaakt. Ze zong het in cle
film van die naam, als zangeresje
bij een groepje straatmusici-
f Harriet Freezer, Jan Goderie, A.
Duif en mr. E. Elias vertellen op
zondag 22 november tussen 8.45 en
9.15 uur in AVRO's door Jan van
Herpen samengesteld programma
„Humoreske" over ..De vijf ca
deaus, die ik het liefst van Sinter
klaas zou ontvangen".-.
Onder de titels „Letterkundige
persoonlijkheden, die ik heb ge
kend" zal de dichteres Annie Salo
mons in 't KRO radio-programma
van aanstaande zondag herinnerin
gen ophalen aan haar persoonlijke
ontmoetingen met bekende litera
toren.
Sinas
1842
Advertentie lM.)
Babyderm-zeep
als
EM NIJVEEN en Benny Bchr
hebben hun sporen verdiend
als viootciuèitïsteïi in het lichte,
clowneske, acrobatische genre
Theo Oloj en Herman Krebbers
hebben een evengrotc reputatie
als viool-duo op het serieuze po
dium.
Aan Tanny- „Tiercnfanti?-
lien" Schifjersicin komt de
eer toe van deze twee duo's voor
één keer een hwarter te hebben
gesmeeddut binnenkomt in een
KRO-zaterdagavondprogrornma
een uiterst merkwaardig viool-
recital zal geven.
(Advertentie l,AL)
lp §j 1% fP «f!
IN het hoorspel „De Hand", be- I
kroond door de NCRV In haar ju- i
bileumpr ijs vraag en 1 gisteravond
door deze omroep uitgezonden, heeft
'de schrijver Rob Geraerds een po-
ging gedaan de politieke slogan „co- j
existentie" te projecteren in het
j menselijke vlak. Het verhaal speelt
zich af in Hongkong, het Berlijn van
Azië, waar een jonge Chinese in
filtrant als boy in dienst komt bij
een invloedrijke Europeaan. Tussen
de idealistische communist en de fat
soenlijke kapitalist ontstaat een we
derzijdse waardering en verstand
houding die uitgaat boven de
politieke controverse. Geraerds weet
die eenvoudige menselijke relatie
inderdaad aannemelijk te maken,
Maar hij verzwakt zijn hoorspel aan
zienlijk als hij al te simplistisch gaat j
proberen die verhouding tussen twee j
bepaalde menseneen algemene gel-
digheid te' geven. In plaats van de
luisteraar zelf de conclusie te laten
trekken uit de op zichzelf belang
wekkende geschiedenis wil Geraerds
ineens van alles bewijzen cn voor
men het weet zit men te luisteren
naar een wazige vei handeling over
verdraagzaamheid., goede wil en sa
menwerking. Een interessant thema
gaat daardoor verloren in een dikke
mist van getheoretiseer cn dat is bij
zonder spijtig, terneer daar het met
een flink gehanteerd rood potlood
eenvoudig te voorkomen was ge
weest. B. v. R.
Radio
TWEE bijzondere filmpjes zendt
de Nederlandse Televisie stich
ting volgende week dinsdag op de
wekelijkse.filmavond uit in 't voor
programma; „Het rnéisjeen de
schoenen" is een poëtische filmfRn-
tasie van de Deense filmer I. B-
Schmedes, De film kreeg een eer-
voile vermelding op het Eurovisie
filmfestival in Cannes. 1959. De twee
de voorfilm is „Een Kroatisch dorp
in Oostenrijk" een filmdocumentaire
van de Oostenrijkse televisie als
haar bijdrage voor de Prix d'Italia
1958.
De film vertoont het dagelijks le
ven de zeden en gebruiken van de.
nakomelingen van de Kroaten die
400 jaar geleden Oostenrijk binnen
kwamen.
LONDEN. Premier Macmillan
brengt in januari een bezoek aan
Afrika. Hij zal Ghana, Zuid-Afrika,
Nigeria en de federatie van Hhode-
sië en Nyasaland bezoeken.
Gistermiddag hield de bekende t
Engelse] zangeres Vera Lynn
haar eerste repetitie met het Me-
tropolei-orkest onder leiding van 1
Dolf vpn der Linden. Vanavond j
zal zij moor radio en televisie op- J
frecïenlin een grote -uitzending J
pan wit: de zaal van de Dieren- j
tuin irf Den Haag ter. gelegen-
heid if an het Jj-jnrig bestaan J
van de\- N.C.R.V, Links dirigent I
Van dijr Linden,die de-par- J
tijen afin zijn musici uitdeelt: f
i DEN hAaG Het- bestuur van
j het Landbouwschap heeft gister-
i morgen bcsiOten tot oprichting van
de „Stichting hulpfonds droogte-
schade landbouw 1959", waarmee aan
het onlangs ingestelde hulpfonds
droogteschade een eigen beheer, is
verschaft.
ERNSTIC.E MUZIEK
8.05— IH.15 AVRO; Nikita Mnpaloff.
plano, speelt met het Residentie Or
kest o.l.v. Willem van Oiterloo wer
ken van Van Olterloo. Prokof jew en
'fsjalkofski.
11.OW—11.30 NCMV: Piel v. d. Kerk-
hotf bespeelt het orgel van de Sint
aureus in Rotterdam.
t.rciti: MUZIEK
10.15—10-30 AVIIO: Het ballroom-or-
kent van Willy Srhobben.
11.05—11.35 AVRO; „Uit de wereld
van lift amusement".
D1VKKSF.N
7.05—8.00 AVRO: ,.C,a >r eens even
voor zitten" met o.m. een nieuwe af
levering van ..Koek en Ei".
8.1310.00 NCRV: ,.VJac in Top", Ju-
bil mi m-s(«»ra vond hij het 35-Jarljt be
slaan van de NCRV uit de- Haagse
Dierentuin m.m.v. Vera Lynn en vele
anderen.
(Advertentie l.M.)
wie
niet tegen
pijn
kan neemt
„Akkertjes"
flitsen de pijn weg
T elevisie
A liet Journaal en weeroverzicht
(8.00) een programma van de
NCRV. Dit omvat:
8.20 „De. wonderbaarlijke schoen
lappers vrouw". een klucht in twee
bedrijven van. Garcia Lorca.
9.10 Gedeeltelijke uitzending van de
jnbsleiim-steravond in de Haagse
Dierentuin/aal.
10.10 Dagsluiting door ds. van den
Bosch.
/N een klein café zat t/c gisteravond
een beetje te, schrijven.
Dat kon er heel goed, want het
liep. tegen negenen, een slap uur.
Zelfs de meest volhardende borre-
laars zijn dan toch gezwicht voor dg
onwrikbare eisen van hun tnaaf-
schappelyke to er /ce lij fcheid, en heb
ben zich met tegenzin naar moe
ders sperciebonen gesleept en de
avondploeg, om de zaak. opnieuw
te -bezielen,, is nog niet binnen. AL-
leen een typische kip noch kraai
man zat in meer dare een bete
kenis van het woord aan de tap-
kast zacht doch hoorbaar mompe
lend te tobben over de vraag of h#
trek had in eten, maar verder was
het er warm, stii e?i veilig
Terwijl de kastelein achter *ün
bierkraan zoetjes indutte, ging de
deur open en kwam een brede man
van middelbare leeftijd binnen, die
aan een riem een hondje meevoer
de. Het was een langgerekt beest op
zeer korte, kromme pootjes, waar
door het een beetje geleek op zo'n
dressoir dat veel jong gehuwden in
hun nestje plaatsen, omdat ze me
nen dat het geluk anders niet com
pleet is
„Bier," zei de man.
Hij maakte de riem los. Het hond
je begon door het café te drentelen,
rook eens aan mijn knie 'en ging te
gen mij opstaan.
„Niet doen Hekkie," riep de man.
„O, het hindert mij niet," zei ik,
,JVou, dat valt mee," vond de man.
„Je hebt veel mensen die niks van
'n beest kunnen hebben. Mijn vrouw
bijvoorbeeld..." Hij ledigde zijn glas
scliietijk en gebaarde, dat het weer
vol moest. Het hondje, dat zich aan
mijn voe{pn had uitgestrekt, legde
teder zijn kin op mijn schoen,
„Mijn vrouw zou 'm graag ratten-
kruid ingegeven," stelde de man vast.
En na weer zo'n onbeheerste slok;
„Ze zet, als ik niet thuis ben,
ook telkens de buitendeur open in
de hoop, dat hij weg zal lopen. Maar
dat doet Hekkie niet..."
Hij keek triomfantelijk.
Ik meende hem te begrijpen.
Hij was een dierenvrienddie
dwars' tegen zijn vrouw in zün
makkertje verdedigde.
„Trouw" zei ik rojnanttsch.
„Wat bedoel je?" vroeg hij
„De hond."
„Die trouio?_ Een allemans
vriend," barstte hijuit. „Nee hoor,
't is een mirakel van 're hond. Geen
kraak of smaak aan." Naar een op-
tossing zoekend, vroeg ik:
u houd hem zeker voor uw
kinderen
„Die heb ik niet," zei da man.
Er «iet een stilte.
Ik wist eerlijk gezegd niet meer,
waar ik deze ajjaire moest beet
pakken. Na een paar slokken sprak
de man;
„Nee, ik heb 'm alleen voor mijn
eigen gemak. Ik ben nou zo'n dikke
dertig 'jaar getrouwd en... nou ja. 't is
een braaf viens hoor, maar ik zal
niet gauw zeggen; kom 's avonds
eens bij me thuis, dan kun je la
chen. 't Is zwijgen geblazen. En thee.
En de krant. Om een uur of negen
krijg tk hel benauwd. Dan wil ik er
uit. Al is het maar een half uurtje.
Even in mezelf opgaan. Even met
mensen praten. Maar zo'n vrouw
zegt dan altijd.' waarom? En; xcttt
ga je dan doenDaar is toch geen
antwoord op?.."
Hij zweeg somber.
Een poos later zei htf:
„Ajjy'n, een jaar of wat geleden,
heb ik dat mormel daar' gekócht.
Ik heb de pest aan beesten, maar
nou móet ik, om negen uur, „de
hond uitlaten". Dat is een Heilige
zaak. Ook voor een vrouw. Ze kan
er niet aan tornen."
Hij keek op zijn horloge.
„Eentje kan ik er nog wel heb
ben," constateerde hij. „Dan wordt
het tijd en sleep ik die rollade weer
terug naar het theelichtje."
Hij keek cynisch naar Hekkie, die
zijn blik verkeerd interpreteerde, en
met zijn staartje kwispelend, naar
hem toehuppelde om geaaid te wor
den. Maar die hoop was vergeefs.
Ontgoocheld strekte hij zich weer
aan mijn voeten uit een ongeluk
kig hondje.
KRONKEL
Advertentie l.M.)
MNNEN WÉ NiEr HÉtL
wiwtvfiv, Limtm?
Wil J'J TOCH OOK
rN:U. 60EP PAtl... IK KAN JE
WIET 0ÉW(?N£?£i?CN, CAftOL
MAAR M'JN 2B6EN HEB
tfJTUSSEN—-
WEErje ?€KE£ OAT
J£ /ur'JO B'J Z00
Will Eri 2'JN, (4N6E14?
Jf woo \oc<o
M4NNE£?UtV
W(?D£N
HET tm&F DAl
MÉ Nri iNTE££6>-
SEERr (5.ONS
ItfVÊEEN..
bCrtfli,
DANK Jfc
LltVERO
FEATURE!) SYNDICATE
Z0Alt> U WILT* MAAR fin lt ER
VAN GAAN DtfOMÊN 15 H£r M'JN
OH fll$TUBUtfl;ME/<e£fcfof£»
WE ZDN DOL OP y0OKV£RHfllÊN?
U KUNT GERUST VERTELLEN
IE ZUfS NIET 9U6£L0VIG
Dwr PO£ IK UcVék ÖN-
VERfEt ONbNOC;>£T1>MEER DER ViER 06eN,M£rieER
OVERPtEiCHllUR,MEri££R J IK WH D£ KINDEREN
FDÓG NIET BflHó MAKEN
'iï^üobi
Met één Van Nelie's theebuiltje, groot formaat,
zet je een héle pot heerlijke thee! Vliegensvlug!
Gemakkelijk! Proper! Geurige krachtige
„Afternoon1* thee van Van NeJIe, die overal in
Nederland zo „in trek" is! Bestel vandaag nog: i
VAN NELLE's
Afternoontheebuiltjes (gmt formaat)
doos tan 20 stuks
es
Robbie klimt in de mast. De „Abel Tasman" ligt
te slingeren óp de hoge deining en Robbic moet
zich'stevig vasthouden.'Maar dan slaakt hij op
eens een kreet! Hij heeft iets zien liggen op een
uitspringend gedeelte van de rots. Zou dat de
kunnen zijn? Onmiddellijk komt ieder- j kan er mi wei naar toe zwemmen, vader zegt
n u Knt Cr.Kin -j-r. Rnbhie. traDoeleiid van ongeduld ..Vooruit dun
dïchf mogelijk bij de plek, die rijn zoon aanwijst, maar," zegt Rob. Hij weet; dat zijn zoon zwemt
Ja aazr ligt inderdaad iemand. Kijk. de menu- alt een rat en bovendien krijgt hij een zwemvest
wén cirkelen m wijde bogen om hem heen. ,,ïk aan.
„Het Is gewoon moorddadig",
zei Atleyn. „en u stelt u heleniaal
niet aan. Ik stond gewoon te trillen
op mijn benen."
Mevrouw Diltington-Bliek liet een
waterval van gelach horen. Ze trok
haar wenkbrauwen voor Alleyn^ op
en liet die weer zakken en wuifde
mei haar handen in de richting van
de kapitein. „Ziet u wel!" riep ze
uit. „Juist zoals ik dacht. Hoe durfde
u! Als het ging om als vlsvoer te
dienen of om die ladder op te klim-
-. men, dan zweer ik dat ik me dank-
J baar aan de muil van een haai zou
toevertrouwen.En kijkt u niet zo
superieur," plaagde ze kapitein Ban-
nerman.
Dit was nu precies hoe hij ge
hoopt had dat ze zou praten. Een
mooie vrouw, die wel van een grap
je hield. En ondanks zijn moeilijk
heden zwol hij een beetje in zijn
uniform.
„U zult er zelf als een gerouti
neerde zeerot afglijden," plaagde hij,
„Wanneer u iri Las Palmas aan land
gaat."
Aubyn Dale keek Alleyn raadsel
achtig aan, die hem een uiterst flauw
knipoogje gaf. Mevrouw Dillington-
Biick was aan een magnifieke start
bezig. Drie mannen, waarvan één
een beroemdheid, twee knap en ze
plaagden haar allemaal. Las Pairnas?
Bedoelden ze...? Zou zij ook...? O
nee! Ze geloofde er niets van.
Een aantal rococo-beelden volgde
elkaar zeer onbehoorlijk in AlHyns
verbeelding op. „Denkt u er. maar
niet meer aan." ried hij aan. „U
I haalt het vast wel. Ik geloof, dat als
f de zee ook maar een beetje woelig
f is ze onderaan een. veiligheidsnet
vastmaken. Hetzelfde dat trapeze-
artiesten gebruiken wanneer ze ze
nuwachtig worden."
„Ik wil er niet naar luisteren."
„Toch wordt het zo gedaan, dat be
loof ik u," zei Alleyn. „Is het niet
waar, kapitein'.'"
„Zeker."
„Niet waar! Meneer Dale, ze zijn
beestachtig tegen me!"
Dale zei: ..Maar ik sta aan uw
kant." Het was een frase, waarmee
hij dikwijls verlegen personen ge
ruststelde bij de televisie. Hij sprak
al tegen mevrouw Dillington-Blick
alsof ze levenslang vrienden geweest
waren en toel. met dat tikje onder
scheiding dat zo'n distinctie aan zijn
programma's verleende en dat bij
Alleyn, samen met tachtig procent
van de mannelijke kijkers, het vage
verlangen opriep om hem een sehóp
te geven.
Aan de kapiteinstafel werd veel
gelachen. Mevrouw Cuddv moest
daarom, zo vreselijk staren, dat ze op
een gegeven moment haar vork naast
haar mond stak.
Onder de andere passagiers ont
stond een soort rusteloosheid, een ge
voel van ergens van beroofd te wor
den en bij twee vrouwen bovendien
een soort wrok. Katherine Abbott
was kwaad op mevrouw Dillingr
ton-Bliek omdat ze dwaas deed voor
drie mannen. Mevrouw Cuddy was
kwaad omdat drie mannen dwaas
deden om haar en ook wegens een
zekere uitdrukking die in de brede
glimlach van meneer Cuddy geslo
pen was. Brigid Carmichaél vroeg
zich af waar mevrouw Dillington-
Blick zich druk over maakte en nam
toen zichzelf onderhanden, dat ze
een bedriegster was, want.de nieu
we passagier was genoeg om elk
meisje haar beste beentje te laten
voor zetten. Zt ontdekte dat Dr. Ma»
kepiece naar haar keek en tot haar
grote ergernis bloosde zc. Gedurende
de rest van de lunch voerde ze een
beleefde conversatie met de tweede
officier, die uit Wales kwam en ver
legen was en met de marconist, die
dat verwilderde en eenzame uiterlijk
hua, dat eigen is aan zijn soort.
Na de lunch ging AUeyn naar zijn
appartement. De ioodshut had een
deur cn een patrijspoort, die op de
brug uitkwamen. Hij kon de boeg
van'het schip zien, die als een pijl
door de zee sneed en haar de sikkel
vormige en waterige wereld daar
achter. Onder andere omstandighe
den, meende hij, zou hij van de reis
genoten hebben. Hij pakte zijn kof
iers uit, knipoogde naar de foto van
zijn vrouw, ging naar beneden en
hield een korte inspectietocht door
het passagiers verblijf. Dit lag op het
zelfde dek ais de salon en kwara
uit op een gang. die van bakboord
naar stuurboord liep. De deuren wa
ren allemaal gesloten met uitzonde
ring van een aan de achterzijde en
bakboordzijde van de gang. Deze
was open; de hut leek op een over-:
voile bloemenwinkel. Hier ontdekte
hij Dennis, dk op rijn duim zoog en
in beschouwing verdiept leek. Alleyn
besefte dat Dennis, die hij. nu voor
het eerst zag, ccn persoon van ge
wicht zou kunnen worden. Hij bleef
bij de open deur staan.
„Goedemiddag," zei hij. „Bent u
dc steward voor de Ioodshut?"
Dennis had kennelijk al over Al
leyn gehoord. Hij haastte zich naar
de deur, glimlachte innemend en zen
„Gewoonlijk niet, maar ik zal het
genoegen hebben om voor u te zör-
gen, meneer Broderick.":
Alleyn gaf hem vijf pond fooi.
Dennis zei; „O, maar dat is niet no
dig meneei;" stak het geld in zijn
zak. Hij wees op de bloemen en zei: -
„Ik kan 't niet met mezelf eens. wor
den. meneer. Mevrouw Dillington-
Blick zei, dat ik wat bloemen in de
salon ea.in.de eetzaal moest zette»
cn zo gauw-ais ik met de bar klaai:
ben ga ik dat dóen, maar ik'weet niet
wat ik moet uitkiezen. Er ..is zo ont
zettend veel. Wat zou u voor de sa-
Ion uitkiezen,meneer? De. stoffering
is oud rose."
(wordt vervolgd)
