Mooi toneel
feestje naar
Jules Verne
AVONDJE-LUTZ
IN POP-STIJL
VONDELS GIJ
OPNIEUW VERREZEN
ONNOZELE PRET,
vdency FRAAI KIJKSPEL
Goldoni
'ging bij
Theater
kluchtige
kant uit
fl
Ensemble:
bloedeloos
druk doen
in een oud
'EEN REIS OM DE WERELD IN 80 DAGEN' BIJ CENTRUM
D
è&mu
NIEUWJAARSPREMIER ES OP TONEEL
I
Callas wellicht in
film over Puccini
Zigeiinernuisicus Tata
Mirando overleden
Amerikaanse violist
Persinger overleden
verwerkte
mythe van
Alkestis
in spel bij
Haagsche
Comedie
MARGARET
RUTHERFORD
IN ADELSTAND
VERHEVEN
Prijs Russisch blad
voor Jewtoesjenko
0
Filmproducer Raoul
Levy overleden
Boswinkel naar Theater
A- rna^'dagf2|}ai*uIrL
IRONISCHE
GRAPJES
IN STUK
MET 250
ROLLEN
Ton van Duin
hoven als Phi-
leas Fogg in
de toneelbe
werking van
Jules Verne's
„De reis om de
wereld in tach
tig dagen".
onvergankelijke Jules Verne en zijn prille landgenoot
Paul Vasil hebben elkaar door tussenkomst van de
Tsjechisch toneelschrijver Pavel Kohout, die voor een persifle
rende bewerking van „De Reis om de Wereld in 80 Dagen"
zorgde, gevonden en dat leverde mede dank zij het toegewijde
talent van de Toneelgroep Centrum gisteravond in de Haar
lemse Stadsschouwburg een sprankelend toneelfeestje op.
TVfEATER begon 1966 verleden jaar
J grandioos door een prachtige,
meeslepende opvoering van Carlo Gol-
doni'i Kabaal in Chloggla. Ook dit jaar
heeft men voor de opening van het
nieuwe jaar een greep gedaan in de
«tukken van deze oude Italiaan, die ge-
leefd heeft van 1707 tot 1793; jonge
krachten van Theater speelden in de
'Arnhemse Stadsschouwburg De Her-
bergierster (La Locandlera).
Reeds In 1049 voerde het toenmalige
Comedia dit vrolijke Camavalsstuk op,
met Mimi Boesnach in de hoofdrol en
onder regie van wijlen Cor Hermus.
Nijmeegse studenten gaven er in latere
Jaren een verdienstelijke voorstelling
van. En nu dan Theater maar het
peil van het Kabaal werd lang niet be
reikt.
De Herbergierster la een eenvoudig,
"'ongecompliceerd stuk, waarin alles
draait om een onweerstaanbare vrouw,
die tenslotte een nogal onverwachte
keuze doet uit de verschillende kandi
daten. Om deze kern heen bewegen
jewegen
zich twee actrices; zij reizen alléén,
zonder echtgenoten, en zijn daarom var
verdacht allooi. Natuurlijk zijn er ver-
r|?'M
der ook nog bedienden.
KOKETTERIE
Mirandollna, de onweerstaanbare
herbergierster, werd gisteravond ge
speeld door SJoukie Hooymaayer en
zij deed het met alle koketterie, open
hartigheid en raffinement, die deze be
roemde rol (vroeger onder anderen
door Eleonora Duse gespeeld) vereist.
Uiterlijk leek zij niet zozeer op de gro
te Duse als wel op Elizabeth Taylor.
En liedje zong Sjoukje Hooymaayer
ln dit stuk, dat wel Iets heeft van een
operette zonder muziek; het klonk
voortreffelijk.
In een tamelijk sober decor van Frank
Raven en in de vaak vernuftige ver
taling van Dolf Verspoor was hot on
der regie van Theo Kling een opvoe
ring die de kluchtige kant uitging, bij-
voorbeeld in de rollen van de twee ac
trices (Margriet de Groot en Else
Valk), en van Carol Linssen (de mar
kies van Forllpopoli). Menselijker en
Aanvaardbaar was Eric van der Donk
als de baron van Ripafratta. En dan
waren er nog een onstuimige graaf van
Albablorita (Jan Gorissen) en twee
snelle bedienden (Jan Verhoeven en
Johnny Peters).
De hele voorstelling verheugde zich
trouwens in een vlot tempo. Typisch
en misschien wel typerend was, dat
het luidst werd gelachen om de mo
dieuze quasi-vloek „rododendron".
Het succes van De Herbergierster
was groot: langdurig applaus en vee!
bloemen. Maar Kabaal in Chloggia
was mooier, onder andere omdat er in
die havenstad veel meer echte mensen
leefden dan in de herberg van de
mooie Mirandolina.
ERIC VAN DER STEEN
ROME, maandag' (AP) Et' be
staan plannen om Maria Callas een
der hoofdrollen te laten spelen ln een
verfilming over het leven van de com
ponist Gtacomo Puccini. De hoofdrol
zou worden vertolkt door Marcello
•Mastroianni. Een onderneming ln
Rome zou de produktle van de film op
zich nemen. Regisseur zou zijn
Luchino Visconti,
Over de 24-Jarige gastregisseur Va
sil is, zo bleek, terecht veel goeds ge
schreven sinds bekend werd dat hij als
gastregisseur deze opvoering zou lei
den. Hij is een heel vindingrijk met
ten r en scène, die boordevol verras
sende kleine, meestal ironische grapjes
zit. Zijn weldadig gevoel voor humor
spreidt hij evenwichtig over het kijk
spel en zijn spelregie. Zijn uitgangs
punt bleek de opvoering door een zo
kleurrijk mogelijke belichting een
maximum nan sfeer te geven. Zijn
kijkspel treft niet door allure of waar
lijk meeslepende vaart, reden waarom
hierboven gesproken werd van een
sprankelend Teest-je. Wie gezien de
reputatie die Vasil vooruitgevlogen is,
verwachtte iets te zien dat vergelijk
baar is met, zeg nu maar: het Ita
liaanse Piccoll Teatro, Vilar of zelfs
maar Flanchon, kwam bij deze voor
stelling niet helemaal aan zijn trekken.
Rij alle afwisseling en snelle wisselin
gen is zij toch wat statisch en boven
dien zijn de middelen die Vasil ge
bruikt voor negentig procent bekend.
CABARET
Wat hij brengt leunt Ben enkele maal
tegen de musical, vaker tegen cabaret
en poppentheater aan. Hij is als regis
seur een speler met kleine geestige
accenten; zijn sport is iets groots te
beloven en dan met iets pittig mini
maals zijn publiek grappig uit de
droom te helpen. Het bleek, een aanpak
die bij de persiflerende toon van Ko
hout voortreffelijk aansloot, soms uit
die persiflage satire (over de typisch
Engelse volksaard) wist te smeden,
maar het op zich perfecte amusement
toch binnen nauwe grenzen hield.
Maar sprankelend was het wel. Ook
dankzij de spelprestaties waartoe hU
de leden van Centrum inspireerde. Ton
van Duinhoven zette koel aristocra
tisch een bespottelijk komische Fogg
op de planken, Broes Hartman excel
leerde als eindeloze familie consuls,
dlo het paspoort van Fogg moet af
stempelen van Suez tot San Francisco.
De lange reeks uiteenlopende typerin
gen die Ferd Sterneberg bijdroeg wa
ren stuk voor stuk door en door raak.
Piet Römer bleek ondanks enkele klei
ne Inzinkingen een uitstekende keuze
voor Passepartout en Ina v. d. Molen
bleef grappig ala de manzieke Indiase
weduwe Adoea, die door Fogg van de
rituele vuurdood wordt gered. Dries
Klein kan nog Iets meer reliëf geven
aan de detective Fix. Tot in de klein
ste rollen (240 ln totaal door zestien
acteurs en actrices plus enkele figu
ranten gebracht) merkte men de vaste
hand van Vasil. die alle puntjes op de
I's zette.
Ala toegüt kreeg het Haarlemse ou-
bliek een pittige nieuwjaarswens van
Dlmttri FrenkeL Frank, die Brech-
tlaans terugblikte op „Angst en ellende
van het koningrijk".
C. B. DOOLAARD
DIEREN, daandag (ANP). In zijn
wontrug in Dieren Is gisteravond op
71-Jarige leeftijd overleden de zigeu
nermusicus Joseph Weiss, bekend ge
worden onder de naam Tata Mirando.
H([ was de leider van het familieor
kest Mirando, waarin de mees ten van
zijn veertien kinderen speelden.
Tata Mirando, die de oudste was van
de stam Weiss, werd in Optiken ln
Zwitserland geboren. Vóór de tweede
wereldoorlog vluchtte hij uit Duitsland
naar Nederland, waar hU in eon woon
wagen in Den Haag en later in Dieren
ln het woonwagenkamp verbleef. Zijn
wagen was altijd versierd met foto's
van zün optreden op paleis Soestdijk
en met dankbetuigingen van leden van
de koninklijke familie. Juist vorige
week had hij oen huis betrokken, dat
hem was toegewezen. Het stoffelijk
overschot van Tata Mirando zal woens
dag of donderdag worden bijgezet in
het familiegraf op de begraafplaats
Muscowu in Arnhem.
NEW YORK, maandag (AFPt.
De Amerikaanse violist Louis Persln-
ger is zaterdag op tachtigjarige leef
tijd ln New York overleden. Porsln-
gcr was do leermeester van verschei
dene beroemd geworden violisten zo
als Yehudi Menuhln, Isaac Stem, Rug-
gieroo Rlccl en Camilla Wiek»
JJRIES KRIJN (links) en Piet Römer op zeereis in de toneelbewerking
van Jules Verne's „De reis om de wereld in tachtig dagen".
EEN voor de hand liggend ant
woord op de vraag vt de titel
van de nieuw jaar sproduktie van
Nieuw Rotterdams Toneel „Wie
kan er twee heren dienen?":
Carlo Goldoni! Deze Italiaanse
auteur bleek zich gisteravond uit
stekend te lenen voor een stukje,
soms prüjant, vwrwerk van re-
loc Lutz in Goldoni's „Wie Kan
er twee heren dienen?", de
nieuwjaarspremière van Nieuw
Rotterdams Toneel.
gisseur Ton Lutz en ontwerper
Nicolaas Wijnberg.
„Wie kan twee heren dienen?" be
ter bekend als „De knecht van twee
meesters", is met deze voorstelling
voor de derde keer in tien jaar op
het Nederlandse toneel geplaatBt. Dat
ligt niet aan het gegeven, want dat
stelt uiterst weinig voor. Hoofdfiguur
is een lepe knecht die met succes
twee meesters tegelijk dient, twee
meesters die een belangrijke rol
spelen Ln een liefdesgeschiedenis die
aön het slot uitmond in liefst drie
huwelijken.
De aantrekkelijkheid moet in de
eerste plaats gezocht worden by de
mogelijkheden die het biedt aan to
neelspelers: zij kunnen met deze Gol
doni namelijk hun gang gaan en de
magerheid van deze klucht opvullen
met eigen ideeën. Die gelegenheid
hebben regisseur en ontwerper meer
dan gebruikt en het was ook zeer te
recht dat er in het programma stond
dat dit een voorstelling betrof van Ton
Lutz en Nicolaas Wijnberg, vrij naar
Goldoni.
Zij hadden deze klucht een pop-art-
jasje aangetrokken, compleet met
ogen-teisteren de kleuren, Italiaanse
pop-music en actuele inlassen. Ton
Lutz had de acteurs een parodiëren
de kluchtstijl opgelegd die het gege
ven niet alleen verteerbaar maakte
maar tevens ironiseerde.
Als totaal was het eigenlijk een gaaf
stukje bluf, een bluf van twee to
neelmensen die met deze voorstel
ling eens wilden laten zien en kon
den laten zien waartoe zij, mits
ongehinderd door een auteur, ln staat
waren. Zij hadden hierbij de beschik
king over een> bezetting die vrijwel
geen zwakke plekken vertoonde en
die hun bedoelingen in een hoog tem
po waarmaakte.
Luc Lutz als de knecht droeg deze
voorstelling en hij buitte de kansen
tot ontplooiing van zijn komisch ta
lent die zyn regisserende broer voor
hem geschapen had, volledig uit.
Naast hem verdienen nog aparte ver
melding Annet Nieuwenhuyzen in een
voortreffelijke travesti-creatie, Eric
Schneider en Slmone Rooskens. De
ze „Lutz-avond" werd gecompleteerd
met een door Pieter Lutz geregisseer
de nieuwjaarswens van Marlnus van
Henegouwen op muziek van Steye
van Brandenberg.
HANS BAAIJ
Artne-Marie Hey-
ligers, Guido de
Moor en Leo de
Hartogh in een
scène uit het blij
spel „Tussen
paard en stier",
waarvan de Haag-
sche Comedie
voorstellingen
geeft onder regie
van Joris Diels.
DE Haagsche Comedie heeft ook voor het feestelijk begin van het
nieuwe jaar geen goed blijspel kunnen vinden. Men bracht The
Thracian Horses" van Maurice Valency, die in weerwil van zijn haam
een rasechte New Yorker is.
Na dokter in de wijsbegeerte te zijn geworden schreef hij een jaar
of tien geleden deze bewerking van de Alkestis-mythe. Van zijn filoso
fische bekwaamheden valt in de tekst echter niet veel te merken,
maar helaas nog minder van dramaturgische gaven.
„Tussen Paard en Stier" (zoals Bert
Voeten zijn soepele vertaling noemde)
is gebouwd op het niet zo fonkelnieu
we idee om een Grieks gegeven op
nieuw, licht ironiserend, te behande
len en dan te laten zien „wat er daar
na gebeurde." Op menig gymnasium
heeft men volgens dit procédé al ple
zierige schoolvoorstellingen georgani
seerd.
Dezelfde vermakelijkheid beoogt
Valency nu, als hij in de eerste drie
bedrijven de Eurlpides-tragedie over
koningin Alkestis die voor haar man
de dood ingaat, moderniserend naver
telt, waarna zijn eigen vervolg In het
slotbedrijf aan de orde komt. Behalve
weinig amusant is deze opzet ook op
wonderlijke wijze tweeslachtig.
LONDEN, maandag (AP). De
Engelse actrice Margaret Rutherford
is door koningin Elizabeth in de adel
stand verheven. Zij zal voortaan Dame
Margaret heten.
Margaret Rutherford Is 74 en maakt
nog steeds films. Zij werd vooral be
kend door haar spel in Engelse film
komedies en thrillers, bijvoorbeeld in
de rol van Miss Marple in de reeks van
naar Agatha Christie» detectives ver
vaardigde films.
MOSKOU, maandag (AP) De
Russische dichter Jewgeny Jewtoes-
ienko, die net uit Amerika terugge
keerd is, heeft een prijs gekregen van
bet populaire Sowjet weekblad
Ogonyok.
Het blad kende 37 prijzen toe voor
de be®te bijdragen ln 1966. Zes ervan
werden toegekend aan dichters.
(Van een onzer verslaggevers)
F enige Amsterdammers mochten toalpen wan den ztoaren wal hunner
muren, en 't eerst rooien der voorouderen te horen; 20 wordt dit bittere
nasmaak werroet, door Ra/aë'ls voorspelling van de heerlijke verryzenis-
fti' der verdelgde vesten en uersirooielingenDit schreef zo bl$kt uit
het programma wan de Nederlandse Comedie Vondel aan Hugo de Groot
«ver zyn Gijsbreght van Aemstel, die gisteravond in Amsterdams Stads
schouwburg opnieuw is verrezen.
Henk Rlgters nauw bij de voorstel
lingen van de laatst voorafgaande ja
ren aan.
Hoe welke actrices en acteurs wel
ke rollen hebben vertolkt hoopt onze
toneelredacteur binnenkort te ver
tellen. Hier zij volstaan met de sleehls
nieuwe Gijsbreght van André van de
Heuvel te vermelden, evenals het bre
ken met wat wij dachten dat een tra
ditie was: het zeggen van de rei van
Klaerissen door de speelster van de
rol der Klaeris van Velzen. Thans ge
schiedde dit respectievelijk door Mar-
ja Ha braken en Etha Coster, De regis
seur had (dit jaar voor het eerst) de
Gozewijn voor zijn rekening genomen.
De hierboven vermelde zin van Von
del aan Hugo de Groot over de „heer
lijke verrijzenlsse" gaat aldus verder:
dat wij nu op 't allergelukkigst be
leven, onder de wijze regering der te-
Van zu'n door de dichter mogelijk
gehouden walging viel gisteren bij de
eerste voorstelling in dit nieuwe jaar
niets kunnen bespeuren. Het is de vraag
of bij opvoeringen in een ver ver-
verleden de realistische manier waar
op de brandende stad werd gesugge
reerd op het rumoer van het krijgs
volk op de achtergrond, de toeschou
wers ooit het gevoel heeft kunnen ge
ven, dat er althans achter het toneel
werkelijk iets aan de hand was met
Amsterdam. Dat valt we) te betwijfe
len, want ook toen zouden die Am
sterdammers zich hebben moeten af
vragen, of de verdedigers van de bele
gerde veste op het toneel niets beters
voor hun stad konden doen, dan elkaar
lange relazen toe te voegen, over hoe
slecht de krijg voor de stad wel verliep.
In ieder geval kan worden aange
nomen. dat op da gestileerde mise-
cn«scène ln slechts vnag aanduidende
decors, zoals wij die de laatste jaren
hebben gezien, de grootste verbeel
dingskracht wel te pletter moet lopen
Wat dit betreft sloot de ln gloednieu
we kostuums en decors (van Rob Ot-
te) gezette Gijsbreght, onder regie van
gonwoordige burgemeesteren..." Dat
ook deze zinsnede niet ln onze tijd
werd neergeschreven, werd de toe
schouwers erg duidelijk gemaakt in
Evert Werkmans Nieuwjaarswens, die
door Wlm van den Brink en Nell Kop
pen met verve werd uitgesproken.
Nell Koppen en Wim ven den
Brink als Thomasvaer en Pieter
nel die de Nieuwjaarswens van
Evert Werkman uitspraken.
ONDERGRAVEN
In de eerste drie bedrijven laat hij
weliswaar olijk zien dat de figuren Uit
het klassieke verhaal „ook maar gewo
ne mensen zijn," maar hij houdt zich
daar nog aan het heroïsche gegeven,
dat Alkestis zich uit liefde voor haar
echtgenoot opoffert, daarmee haar
man redt en ten slotte zelf weer door
Herakles uit de Hades wordt terugge
haald. in zijn slotbedrijf wordt deze
mythe echter op omslachtige wijze
weer ondergraven: Alkestis blijkt uit
zucht naar postume eer gehandeld te
hebben en nu bevreesd te zijn dat de
roem haar ontgaan zal omdat zij niet
definitief is overleden. Het eenvoudi
ge argument dat haar herrijzenis aan
haar offerbereidheid en dus aan haar
faam niets hoeft af te doen valt daarbij
onder de tafel. Ook verklaart ze nu
plotseling niet meer van koning Ad-
met us te houden. Al gauw is er dan
ook geen zinnig verband meer in de
gebeurtenissen te onderscheiden en de
schrijver weet alleen nog binnen één
bedrijf de eindstreep te halen door de
klassieke dooddoener van een deus ex
machina: Zeus daalt af op een wolk en
stuurt iedereen, behalve het publiek,
tevreden naar huis.
Afgezien van de onhandige struc
tuur en het gebrek aan eigen, vernieu
wende visie, berust de grappigheid van
het stuk dan nog uitsluitend op ana
chronistischs verwijzingen in de trant
van: de Thessaliërs staan uren ln de rij
voor een stadionkaartje en Hèrakles
komt op terwijl hij een appel eet!
ELAN
Toch is ook deze armetierige pret-
makerij weer met elan en smaak door
de Hagenaars ten tonele gevoerd. Een
mooi open decor van Harry Wich en
zijn kostuums die elementen uit Ver
sailles entten op Griekse stam, vorm
den een fraai toneelbeeld, waarin vaar
dig werd komedie gespeeld door Gijs-
bert Tersteeg als vader Pheres, Anne-
Marle Heyligers als Alkestis, Guido de
Moor als Admetus en Leo de Hartogh
al3 Herakles.
Ook met een grote groep veredelde
figuratierollen had regisseur Joris
Die la gepoogd wat visuele humor in te
lassen, waar de verbale tekort schoot.
De resultaten waren echter zelden de
\ele moeite waard.
HANS VAN DEN BERGH.
PARIJS, maandag (DPA), De 44-
jarige filmproducent Raoul Levy, die
ln 1866 Brigitte Bardot heeft „ontdekt"
heeft zich op oudejaar ln Saint Tropez
het leven benomen. Het ware motief
voor zijn daad was nog niet direct dui
delijk, Zaterdag had hij een jachtge
weer gekocht en waa toen naar net
huis gegaan van de met hem bevrien
de script-girl Isabella Pons die ook als
mannequin werkte In de zaak van
Brigitte Bardots echtgenoot Gunther
Sachs. Naar de politie zondag mede
deelde had Levy wild op de aeur van
het huls geklopt, maar was hëm niet
opengedaan. Hij schoot zichzelf daar
op in de bulk en overleed kort na up.
neming ln een ziekenhuis.
„Levy had zich ten doe! ïestejd de
Franse filmindustrie nur Amerlkaen.
voorbeeld te ontwikkelen. N* grote
successen met Brigitte Bardot, Mlchèle
Morgen en Qtrerd Phlllpe onder,
vond hll tegenslag met 3Ierco Polo",
vond nu tegenslag met „Marco Polo",
waaraan hl) met Aliln Delon begon-
nen wes. en met „De Sptan", waarin
Montgomery Clift voor het lutst op.
tred.
A LS verlengstuk van de knallen
van oudejaarsavond waren gis
teravond in de Eindhovense Stads
schouwburg enkele bijzonder luide
klappen te horen. Het gezelschap En
semble gaf de première van Je kunt
het toch niet meenemen. En het Ame
rikaanse schrijversteam Kaufman en
Hart heeft nu eenmaal in dit blijspel,
topsucses uit 'de jaren dertig en
ook in ons land herhaaldelijk met
succes opgevoerd, enige figuren neer
gezet die in een kelder vuurwerk ver
vaardigen dat bij herhaling afgaat.
De schrijvers hebben, in de vorm
van grillige amusante conversatie,
ook voor opmerkelijk bovengronds
vuurwerk gezorgd. Het eerste kwam
ln Eindhoven goed over; het tweede
niet.
Het stuk brengt een collectie zeer
uiteenlopende mensen op de been. Ze
leven schijnbaar langs elkaar heen,
maar voelen zich tegelijk ook weer
nauw met elkaar verbonden. Want ze
verstaan allemaal de kunst zich zor
geloos door het leven te slaan en op
hun eigen manier gelukkig te zijn.
Kernfiguren zijn mevrouw Penelope
Sycamore die toneelstukken is gaan
schrijven nadat iemand een schrijf
machine bij haar heeft achtergela
ten, en opa Van derhof, een zich om
niets druk makende oude heer wiens
filosofie is dat je alleen moet doen
waar je zin In hebt. Op de een of an
dere manier, moeten wij aannemen,
is dit in de praktijk uitvoerbaar. Eni
ge opschudding ontstaat pas, als dp
nonconformistische familie van doen
krijgt met een rijke autoritaire zaken
man wiens zoon een meisje Wil hu
wen dat tot de luchthartige troep
hoort. Het lijkt of.de jongelui elkaar
niet zullen krijgen. Maar opa zorgt
ervoor dat de zakenman door ae
knieën gaat.
GEZWOEG
Het is de bedoeling dat het door el
kaar heen leven ln dit wonderlijke
huishouden, waar aan de lopend»
band curieuze dingen voorvallen, een
feestelijke toestand oplevert. Helaas
waa e!r,t niet het geval. Plichtmatig
vervulden de meeste medespelenden
hun rollen. Veel verder dan gezwoeg
in eer allerminst overtuigende ko-
medtetrant kwam het nauwelijks.
In de rol van Penelope zag men
Mleke Verstraete die haar alomte
genwoordigheid uitsluitend in een
flegmatiek toontje tot uitdrukking
bracht. Johan Kaart zag er fraai uit
met stalen bril en paars hulsjasje,
hij maakte van opa Vanderhof een
mooi typetje maar het bleef goed
deels humoristiek van de buitenkant
Meneer De Pinna, de eens binnenge
lopen vuurwerkmaker die is blijven
hangen, werd wel leuk gedaan door
Chris Baay. Een hele ris kleinere
rollen echter kreeg een uiterst zwak
ke vertolking wat een funeste uit
werking op het geheel had. Nog wel
weer even leuk was de entree van
de Russische grootvorstin (Adèle
Bloemendaal). Bij elkaar onder re-
gie van Jan Retèl een drukdoene-
rige maar bloedeloze opvoering van
een blijspel, dat misschien ook wel
wat uit de tijd is geraakt
Het premièrepubliek gal de in
druk het niet zo somber te zien als
wij; er werd na afloop lang geklapt
en veel gehaald, en er waren ver
schrikkelijk v»el bloemen.
HAN G. HOEKSTRA
DEN HAAG, maandag (ANP).
De acteur Hans Boswinkel verlaat de
Nederlandse Comedie en zal in het
seizoen 108VA8 deel uitmaken van
toneelgroep Theater.
