Artiestenpension van Puck en
Jan Ou werkerk
is altijd ml
Eikelenboom en zijn
futuristische polis
i
'Medebeslissingsrecl it
student onvoorstelbaar'
'Uitgever VNO
maakt misbruik
machtspositie'
VERONTRUSTE PROF. QUERIDO VRAAGT VERVROEGD ONTSLAG:
ROTTERDAM RIJNMOND
Feisal
Goodwill
Streng verboden
bSwMèmëiMunstïin
Carel Balth
Kortweg
Gevoel van angst
Niet werkeloos
Eiser in kort geding levering
aan leesporlefeuillebedrijven
pag, 4 - zaterdag 9 augustus 1969
door WALTER DE VOS
JAN S, (de s van Siroon) OU
WERKERK (49) weet wat een
krant nodig heeft. Als zijn gast
de trap van zijn artiestenpen
sion aan de Ocliterveltstraat 32b
heeft beklommen, staat hij hem
telefonerend te verwelkomen.
Hij roept door de telefoon:
„Zijn het Bulgaren of Roeme
nen?'5 Zo internationaal gaal het
toe in huize Ouwerkerk,
Een afspraak met Ouivcrkerk
op de eerste van de maand stuit
op bezwaren „dan zijn we aan
't wisselen, veel te druk". Iedere
andere dag is goed, liefst om een
uur of tien 's morgens. De arties
ten, die de avond te voren het
Rotterdamse nachtleven reliëf
gaven, slapen dan nog en Jan is
dan zo ongeveer wel op.
Jan, plaatsnemend in de huiskamer:
„Dit is een raar huis, op de gekste tij
den komen mensen thuis. Jij moet he
lemaal niet •vreemd opkijken als er
's nachts een barkeeper opbelt om te
vragen of we even een paar eieren
willen bakken. Dan vragen ze altijd
naar Puck nooit naar Jan'.
Puck is mevrouw Ouwerkerk, in de
Internationale artiestenwereld beter
bekend als „mammie". Komt mammie
ook tuit het artiestemvak?
Jan: „Nee!! Dan had ik ze nooit ge
trouwd. De stadsmens die wil relaxen,
gaat maar het platteland on de boer
gaat naar de stad. Ik heb altijd een
degelijke huismoeder thuis willen
hebben".
Mevrouw Ouwerkerk: „Ik was
twintig toen ik trouwde, ik heb me
wel aan moeten pasoen aan dat rare
artiestenvolk, maar ik ka» goed met
ze opschieten, ik ken ze. En. het be
langrijkste is, ze voelen zich bij ons
thuis".
Daarvan geiuügen plakboeken en
kasten vol souvenirs. Een wamdmeu-
bel staat volgestouwd met poppen uit
aller heren landen. Bij Iedere pop
hoort een verhaal. In de gang hangt
een poncho. Gekregen van een jongen
uit I/uma, een tragisch verhaal op zich
niet voor de kramt.
Grootste wapenfeit uit dc langjarige
ambulante artiestenloopbaan van
zanger, gitarist en bassist Jan Ouwer
kerk: h|j trad elf keer op voor het hof
van. de vermoorde koning Eeisal,
j.In Hamburg zag een kapelmeester
mij weiken. Hij ging een internatio
naal kwartet samenstellen: een Duit
ser, een Oostenrijker, een. Italiaan en
ik. Hij het me overkómen naar Istan
bul
Reizen doet Ouwerkerk met meer.
„Sinds vorig jaar treed ik nog maar-
twee lot drie keer m de week op,
's maandags het Drei Maderlhaus,
dinsdags de Willys Bar in Schevemn-
gen en vrijdags of zaterdags het am
bulante werk.
Hoe wordlt een artiest pensionhou
der?
„Dit pension bestaat al tientallen
jaren, van. vóór de oorlog. In de oorlog
maakte Dirk Willemstein, dat was ook
een musicus, er een artiestenpension
van. In '57 namen wij de zaak gvct
van zijn weduwe" (Ouwerkerk moest
daarvoor binnen drie maanden rijn
m ddenstanddiploma halen, hetgeen
lukte).
Hur/e Ouwerkerk Is altijd vol, geen
van de hen kamers sta-at ooit leeg. Tot
september is men al volgeboekt. Ka-
mors worden alleen voor ixutv.ma.al
een maand verhuurd. Voor één. nacht
kan geen artiest er een kamer huren.
In een gemeenschappelijk keuken zor
gen de zangers, danseressen en acro
baten zelf voor hun potje,
Puck: „Koken, doe ik niet Met ne
gen nationaliteiten in huis. Daar ka»
ik niet aan beginnen".
Mee-eten met de nationaliteiten
doet het echtpaar Ouwerkerk graag.
Puck: „Er was eens een orkest ia
BristoL Ze vroegen of if dc kok
mochten laten komen om hier eten
klaar te maken. Ik zeg goed, maar dan
doe jk mee.
Dat meedoen is Puck en Jan met
steeds even goed bevallen. Arabische
artiesten noodden hen aan hun tafel
en Puck: „Er komt dan midden op
tafel een pan cous-cous en daar moest
je met je vingers uit eten. Een vork
Puck en Jan Ouwerkerk
mochten we n-et gebru'ken. Nee, dat
is niets voor mij".
Waarop berust het succes van d.l
pension?
Ouwerkerk heft de handen ten he
mel, verzit en spreekt: „Ik heb over
hcei Europa en de Orient gezworven,
ik heb opgetreden in de duurste
nachtclub on. het gemeenste kroegje.
Mijn ervaring: voor alle» wat je doet
moet betaald worden, alles kost geld.
Dat ligt mjj niet, ik ben niet zo zake
lijk, Er kwam hier onlangs een Ita
liaan. HU vroeg of hfl zijn spullen by
mij achter kon laten, omdat hij met
vakantie naar huis ging. Daarvoor
vraag ik dan geen geld. Dat hoeft toch
niet. Bovendien, zo kweek ik good
will".
Puck: „Hoe dc mensen voor alles en
nog wat moeten betalen. Er kwam
hier een Bels. Ik zeg- wat wil je drin
ken. Dat vraag ,k altijd. Hij wilde dan
wel wat, als het maar met aan het
eind van de maand op z'n rekening
kwam. Dat was hij gewend."
Puck Ouwerkerk kent het artiesten-
beslaan beter dan menig artiest. Ze
komt tot bespiegelingen als: „Er zyn
mensen, die neerkijken op striptease.
Waarom? Omdat ze niet weten waar
om zo'n meisje str.ptease-danseres is.
Ik heb er een gekend, als d.e over
straat hep was het net een kostschool
juffrouw."
Ochterveltstraat 32 is over de gehe
le wereld bekend. De reclame, d e
voor het Rotterdamse artieslen.pens.tin
word' gemaakt is vrijwel alleen mond-
reclame. Ouwerkerk adverteert
slechts in „Das Organ der Variété-
Welt".
De voertaal bij de Ouwerkerks is
vrijwel steeds Duits, „Dat is nu een
maal de variété-taal, de circus-taal
ook".
Met Nederlanders zijn de ervarin
gen met zo gunot'g. Ouwerkerk: „De
gage van een Nederlander ligt lager
Hij reserveert wel een ka-mei. maar
een paar dagen later is hij er meestal
vandoor. Er is wel eens een deur
waarder aan te pas gekomen".
Met buitenlandse artiesten zijn er
nooit betalingsmoeilijkheden. Er zijn
trouwens nooit moeilijkheden. Daal
zotgt mammie wel voor.
Er mag veel cn er kan veel Ju hel
oude pand aan de Ocliterveltstraat,
maar één ding uj streng verboden:
meisjes mee naar binnensmokkelen.
Jan Ouwerkerk heeft een tekening
gemaakt die aan duidelijkheid niets te
wensen overlaat: een met pistool ge
wapende heer (Jan zelf?) werpt man
en liefje het raam uit.
Puck meent dat men vooral de Ita
lianen in de gaten moet houden. „Ze
proberen het wel, maar het lukt ze
nooit. Ik heb er een zmtuig voor, ik
woet 05 wie ik moet letten".
Jaarlijks hoogtepunt: de kerstmid
dag. Voor iedere pensiongast is er een
pakje. Jan zorgt voor een internatio
naal kerstrepertoire op de band. Men
eet, men drinkt. Menige traan wordt
weggepinkt.
Wie dat betaalt?
Puck doet wat verontschuldigend en
stamelt: „Er gaat natuurlijk wel wat
geld in zitten, maar wat geeft dat
met kerst ten slotte
Geen eoudmijnje dus!
Jan: „Nee, pertinent niet. We kun-,
nen er heel behoorlijk van leven,
maar als we h.er flik moeten worden,
dan zouden we de zaak vol moeten
zetten met stapelbedden, Spanjaarden
en Marokkanen erm en je zou het
vijfvoudige vangen. Maar daar moet
je een 2ekere mentaliteit voor'heb
ben".
Dus geen duur hotel.
Puck; Het Leger des Heils vraagt
vijf gulden per nacht Daar zitten wij
iets boven.
De Nederlandse kunstwereld heeft er weereen
„architect" by. We hadden al Constant (Nieu-
wenhuis), wiens New Babyion hem internatio
nale faam verschafte en sinds kort is daar dan
de Hagenaar Alfred Eikelenhoom bijgekomen.
Oo hij kan aanspraak maken op de titel architect,
eve>rials Constemt. Benamingen als „utopist" of „futu
rist" zun echter evenzeer op hun plaats. Zeifs op de
titel „kunstenaar" wil Bikelenboom aanspraak blijven
maken
Zijn project „dynamopolis" is evenals het Nieuwe
Babylon van Ccnsfcant een toekomstvisie op het bou
wen. wonen en leven van de generaties na ons, maar
daarmee houdt elke verdere overeenkomst op.
Eik el en booms basisidee, zijn uitgangspunt voor bet
toekomstige bouwen en wonen, verschilt namelijk
aanmerkelijk van dat van Constant.
Zijn fly-m-city „dynamopolis" is „een utopische toe
komststad. opgebouwd uit de elementen bol, mug,
cilinder en ovoide (eivormig). Zijn stad is een city im~
en uitvalswegen, het internationale verkeer circuleert
met een supersonische snelheid door het buizenstelsel.
Zijn bewoners beschikken over „rocket-belts" (een
soort éénmansraketjes), vliegende platforms en andere
vliegtoestel ten. die hen de wondbaarheid verlenen van
insecten. De communicatie met andere steden ge
schiedt uitsluitend door het luchtruim".
Eon wat lang citaat, ik geef het toe. maar het cm-
scbriift het duidelijkst wat Eikeienboom voor ogen
slaat.
Verder dient u dan rog te weten, dat deze op bol- en
eivorm geïnspireerde toekomststad ontstaan is uit een
welhaast manische afkeer van Eikeienboom jegens
de kubus (een afkeer overigens die hij in zoverre weer
relativeert door mee te delen, dat hij onvervaard voor
de Va dus gekozen, zou hebben als onze architectuur
bolvormig was geweest een fhnk portie verzot is fei
de conceptie dus mede bepalend gewest!
Als u nu rnet bovenstaande kennist oegerust het Schie
dams Museum, waar dynamapolis tot l september ten
toon staat. binnenstapt itvde verwachting daar een, mirt
of meer uitgewerkte maquette eventueel nog bewe
gend ook te vinden, komt u helaas bedrogen uit.
U zult echt uw eigen fantasie moeten inschakelen
om deze futuristische polis te bevolken en overeen
komstig de Eikelenboomsiaanae principes te doen pul
seren. U zult namelijk in de benedenzaal van het mu
seum geconfronteerd worden met een. grote, de zaal
bijna geheel vullende rechthoek, waarop de hele en
halve bollen en eivormen, buizen en ringen, die de
toekomstige „vlieg-in-en-uit-stad" moeten verheel
den. Met recht verbeelden, want er is nog weinig te
zien, zeker voor de minder geoefende kijker, die we
als nlet-architecten tenslotte vrijwel allen zijn.
Niettemin toch maar even bezoeken, al was het al
leen maar om de toch wel vreemde, zelfs wat geheim
zinnige (door de kleur) werking, die er van dit naar
de omvang reusachtige object uitgaat.
Aan de hand van uw eigen waarneming en de gege
vens die de catalogus u biedt, moet u dan maar eens
nadenken over de mogelijkheid tot en de wenselijk
heid van uitvoering van dit stedebouwkundige pro
ject.
Vorm en kleur waren eeuwenlang de enige twee
componenten, die bet schilderkunstige beeld bepaal
den. Pas in de loop van1 deze eeuw werd een nieuw
element aan deze twee beeldende middelen toege-
ALFRED EIKELENBOOM: "Fly-in city Dynamopolis»,
voegd: licht- en bijgevolg schaduw, kunstmatig Jicht
dan wel te verslaan.
Vrij snol waren er ook zoveel kunstenaars aange
trokken door deze nieuwe, creatieve mogelijkheid, dat
het van Abbemuseum in Eindhoven (waar anders?)
al in 1960 een hele tentoonstelling onder de titel
„kunst-licht-kunst" aan de toepassing van licht in de
beeldende kunst kon wijden. Van schilderijen was,
zoals u begrijpt, al geen spiake meer.
Lichtobjecten is dan waarschijnlijk ook wel een juis
te naam voor wat Carel Balth tot 25 augustus in
Schiedam toont. Objecten bestaande uit roestvrij sta
len cirkels of vierkanten gevat in eveneens weer ron
de of vierkante perspex lijsten (of kastjes 7.0 u wilt).
Op zichzelf niet zo mateloos boeiend. Interessant
worden deze objecten pas door toevoeging van het
element licht, dat komt van sterke spots, opgehangen
tegenover het object. Gevolg van deze belichting is
een spel van reflexies en brandpunten, licht en scha
duwen, Een beweeglijk spel bovendien, want al naar
gelang van het standpunt dat u inneemt tot het object
wisselt het beeld door de belichting opgeroepen.
Balths kunst binnenkort ook in de galerie van
Riekje Swart te Amstei dam te zien is op het eerste
gezicht misschien met spectaculair, maar als u zich de
rust gunt het werk en de gehele ambiance van de
zaal op u in te laten werken „klikt" het op een ge
geven moment beslist.
Kees Spermon exposeert eind van dit jaar In het
Haags Gemeentemuseum zijn grafiek Penna de
Vries laat haar galerie schilderen en opent dan de
poorten met haar zomerexpositle, waarbij een paar
bijzonder fijne schilderijen van Aat Verhoog Er
komt trouwens toch weer meer leven in de brouwerij:
Pieter Jansen in Het Venster, George Rickey in Boy
mans en Drempelprijswinnaars Teeuwen en Elshout
in kunstzaal „Zuid" Leve de kunst! Kent u het
verhaal al van de Amsterdamse galeriehouder die
twaalf ingelijste kalenderbladen voor het lieve bedrag
van vijftienhonderd gulden kocht?
menselijk. Nog immer! -
al gezien?
Vergissen is
Katan, Martens en Stapels
CEES VAN DER GEER
T
door F. A. EISELIN
TK weet dat het allemaal erg
9 reactionair kan klinken,
wat ik nu ga zeggen. Toch voel
ik me beslist geen conservatief,
ook al laat ik eerlijk de moge
lijkheid open dat ik te oud ben,
te verstard, misschien beroeps-
blind ben geworden. Ik weet
echter een ding zeker: dat ik de
huidige ontwikkeling aan de
universiteit niet meer positief
kan meemaken.
„Voor mij behoort het tot het we
zen van de universiteit dat er geen
werkelijke gelijkheid kan heersen
tussen enerzijds de studenten en an
derzijds het onderwijzende corps.
Daarom kan mijns inziens algemeen
medebeslissingsrecht van de studen
ten op alle niveaus binnen de uni
versiteit met verwezenlijkt worden".
Aan het woord is prof. dr. A. Que
rido, hoogleraar in de sociale ge
neeskunde aan de Universiteit van
Amsterdam, van wie gisteren be
kend werd dat hij vervroegd ontslag
heeft gevraagd uit zijn functie. De
68-jarige dr, Querido, die zeventien
jaar geleden hoogleraar werd,
schreef zijn ontslagbrief in mei van
dit jaar, juist ten tijde van de bezet
ting van het Maagdenhuis, Dezer da
gen is door het bestuur van de fa
culteit een. advertentie in de vakbla
den geplaatst voor een opvolger, zo
dat hij zich nu gerechtigd voelt te
spreken.
De Maagdenhuis-bezetting vormde
overigens beslist niet de aanleiding
tot zijn besluit Al voor die tijd was
htf er naar toe gegroeid en het was
zuiver toeval, dat hij juist toen zijn
ontslagbrief verstuurde. „Ik wist al
leen niet op welk adres ik de cura
toren kon bereiken", lacht hü, „dat
was nog een bele uitzoekerij, Die be
zetting op zich heeft niet veel indruk
op me gemaakt. Die had ik al lang
verwacht Het was echt wat je
noemt een Hollands stukje revolu
tie".
Voor prof. Querido zijn er twee
beslissende punten, bij de studenten-
eisen tot medebeslissingsrecht en
de reacties daarop tot dusverre van
de universitaire leiding. Dat zijn de
eis om een grote vinger in de pap te
krijgen bij het bepalen van de in
houd van het onderwijs, en de eis
mee te mogen beslissen bij het be
noemen van nieuwe docenten.
„Hoe kan iemand die nog moet le
ren, in godsnaam oordelen over wat
hij leren moet?" vraagt hij zich af
ten aanzien van dat eerste punt,
„Want wat »s de feitelijke situatie?
De studenten komen op de universi
teit om een wetenschappelijke disci
pline en vakkennis te leren, en wij,
hoogleraren en andere docenten, zijn
toch uitgekozen omdat wij daar
meer van weten dan zij Hoe zou
den ze, met hun nog onvoldoende
kennis en kundigheid, kunnen oor
delen over benoemingen? Het Is voor
mij onvoorstelbaar, dat je hun daar
in medebeslissingsrecht geeft".
/""UJK over de manier waarop de
dui-riteiten en vele hoogleraren
tot dusverre hebben gereageerd, is
hij niet optimistisch. „Ik heb de in
druk", zegt hij voorzichtig, „dat er
op het ogenblik dingen gebeuren
„om erger te voorkomen", dus uit
een gevoel van angst, in de trant
van: als wil de studenten niet op een
aantal punten toegeven dan hangen
os nog veel moeilijkere situaties
boven het hoofd. Dat kan nooit een
goed uitgangspunt zijn. Als je iets
fout vindt, moet je principieel zijn
en dat ronduit zeggen. En dat ge
beurt vaak niet".
Prof. Querido voelt zich dan ook
verwant aan hoogleraren als prof.
Gerbrandy en Van Binsbergen (resp,
V.U. Amsterdam en Universiteit
Utrecht), die kortgeleden ontslag
hebben genomen uit hun functie en
met een man als prof. dr. A. D. de
Groot die in deze krant zijn waar
schuwende stem heeft laten horen,
ï*-ï'
maar het beste wat we tot dusverre
hadden".
„En dan: alle continuïteit ont
breekt als je studentenvertegen
woordigers bij het beleid betrekt.
Niet dat studenten, nooit goede
ideeën zouden hebben, integendeel.
Het heeft me vaak getroffen, hoe in
telligent en verstandig ze waren als
ze met bepaalde vragen of voorstel
len bij je kwamen. Maar dan merkte
je korte tijd later, dat ze geen tijd
meer hadden, omdat hun studie hen
weer opeiste. Vaak ook bleek me,
dat ze geen flauw benul hadden van
de omvang van de problemen die zij
aan de orde stelden. Zo hebben zij
mij gevraagd: kunnen we niet de
hele gezondheidszorg m Nederland
gaan bestuderen? Maar ze wisten bij
lange na met
wilden halen.
na met, wat ze zich op de bafe
PROF. DR. A. UUERIDD
...ongerust...
ongerust als zij allen zijn over de
huidige universitaire ontwikkeling.
Het is overigens beslist niet zo, dat
prof. Querido alle inspraak van stu
denten bij voorbaat van de band
wijst. „Ik kan me best voorstellen
dat je hun een behoorlijke zeggen
schap geeft over de wijze van exa
mineren. Daar kunnen reële klach
ten over zijn. Hetzelfde geldt voor
de manier van doceren van sommige
docenten, die is ook vaak niet wat
het wezen moet, Maar de studenten
kan geen medebeslissingsrecht wor
den gegeven over de examenstof
zelf, of over de onderwerpen die hij
op zijn college behandelt. Zij zijn
doodgewoon niet deskundig genoeg
om daarover te oordelen."
„Ook de benoemingsprocedure
mag mijn inziens niet veranderd
worden. Ik weet dat er feilen aan
kleven, dat er soms mensen op pos
ten komen waar zij met horen. Maar
mijn standpunt ten aaruien van het
benoemingsbeleid is dat van Chur
chill over de democratie. Die vond
het allerminst een goed systeem,
pROF. QUERIDO zal niet werke-
■*- loos worden, als hij op 15 janua
ri 1970, anderhalf jaar voor zijn
emeritaat, de universiteit definitief
verlaat. Hij is aangesteld als gedele
geerde van de wetenschappelijke ad
viescommissie, die het bestuur van
het zgn. Preventiefonds voorlicif
over de verdeling van de ca. 10
miljoen, waarover dit fonds jaarlijks
beschikt.
Het Preventiefonds is een uitvloei
sel van de Wet op de Byzondere
Ziektekosten, die een paar jaar gele
den in werking trad, en gaat terug
op het al voor de oorlog bestaande
Frophylaxefonds. Doel ervan is het
bevorderen van onderzoek en expe
rimenten ter voorkoming van ziek
ten en het bevorderen van revalida
tie.
Aan het slot van ons gesprek wijst
prof. Querido er nogmaals op, dat hij
hij al zijn kritische opmerkingen het
voorbehoud maakt, dat hij misschien
inderdaad gewoon te oud is om de
ontwikkelingen nog te kunnen bijbe
nen. „Het is moeilijk om op dit punt
volkomen objectief over jezelf te
zijn. Daarom: ik ga weg zonder ran
cunes, zonder de minste vijandig
heid, met hst grootste respect voor
de mensen die thans de beslissingen
nemen. Alleen blfjf ik me afvragen;
zijn ze op de goede weg?"
AMSTERDAM» vrijdag. Namens vier grote leesportefeuille
bedrijven heeft mr. D. A, Hoogenraad uit Rotterdam vanmorgen
in kort geding voor de vice-president van de Amsterdamse
rechtbank inr. W. C. Haesoldt geëist, dat de VNU (Verenigde
Nederlandse Uitgeversbedrijven) en zijn distributie-organisatie
Aldipresa gela6t worden het verbod aan Van Ditmar's Import N.V.
om VNTJ-tijdschriften aan leesportefenillebedrijven te leveren,
voorlopig in te trekken.
Deze maatregel zou volgens mr.
Hoogenraad moeten worden ge
nomen in afwachting van een
beschikking van de minister
van economische zaken over
deze kwestie.
Het gaat hier om in totaa] 9000 exem
plaren per week van de tijdschrif
ten Panorama, Libelle, Margriet en
Nieuwe Re vu, die tot twee weken
geleden door de met Van Ditmar
gelieerde Rotterdamse Kiosk On
derneming aan leesportefeuillebe-
drijven werden geleverd. Deze leve
ring werd stopgezet, nadat Van Dit
mar door Aidipress was gewaar
schuwd dal er een eind aan moest
komen, wilde Van Ditmar niet van
alle levering van VNU-tijdschriften
worden uitgesloten.
Mr. Hoogenraad verklaarde dat de
geïllustreerde weekbladen van de
VNU onmisbaar zijn om een lees
portefeuille „body" te geven. Door
de concentratie van een aantal uit
geversmaatschappijen in de VNU
heeft dit concern volgens hem een
vrijwel onaantastbare machtspositie
op de tijdschriftenmarkt gekregen.
De nu door VNU en Aidipress geno
men maatregel kwam volgens hem
neer op het misbruik maken van
een economische machtspositie,
zoals verboden in de wet op de eco
nomische mededinging.
„Zonder de VNU-nltgaven heeft de
Nederlandse Leesportefeuille geen
bestaansmogelijkheid. De VNU boy
cot ons nu en prest met zijn machts
positie ook anderen om ons le boy
cotten aldus mr. Hogenraad. „Men
wenst geen minnelijke regeling,
maar wil eenvoudig deze bedrijfs
tak, waarin honderden mensen
werken, uitroeien".
Mr. H. Hliffer, die namens de VNU
optrad, meende dat de eis van de
Iee-sportefeuillebedrijven om diverse
redenen niet ontvankelijk was. Ten
eerste had volgens hem niet de
VNU (de holding-maatschappij) ge
daagd moeten worden, maar de uit
gevers Spaarnestad en Geïllustreer
de Pers, die volgens hem zelfstandi
ge ondernemingen binnen de VNU
vormen.
Hij ontkende tevens bet spoedeisende
karakter van de zaak, omdat de be
trokken tijdschriftuitgevers al jaren
hetzelfde standpunt over deze
kwestie hebben, en ook al sinds
lang proberen de levering aan lees
portefeuille-ondernemingen tegen te
gaan.
In oktober van het vorig jaar hadden,
de leesportefeuillebednjven deze
zaak aanhangig gemaakt bij het mi
nisterie van economische zaken, na
dat Aidipress de tijdschriftengros
siers 10 een brief oprueuw had ver
boden aan leesportefeuilles te leve
ren of zelfs in kiosken meer dan één
exemplaar tegelijk van geïllustreer
de weekbladen te verkopen. Maar
de leesportefeuille-ondernemingen
hadden volgens mr. Hüffer weinig
haast gemaakt om hierover een uit
spraak van de minister te krijgen.
Er was ook nooit een relatie geweest
tussen de tijdschriftenuitgevers en
leesporlefeuillebedrijven, verklaar
de mr. Hüffer, maar deze bedrijven
hadden hun VNU-tijdschriften al
tijd langs illegale weg verkregen.
Hij zag dan x>k niet in, hoe de
maatregel van Aidipress een on
rechtmatige daad kon vormen.
„De leesportefeuilles vreten langzaam
in In net bedrijfsgebied van de uit
gevers van geïllustreerde weekbla
den", meende mr. Hüffer. „De uit
gevers hebben hier alleen gehandeld
ter bescherming van hun eigen be
langen en die van de wederverko
pers, wier bestaan door de activitei
ten van de leesportefeuille-onderne
mingen op het spel k«mt te staan".
De heer F. Claassens, administrateur
van de Nederlandse Organisatie van
Leesportefeuille Uitgevers (NOLU),
verklaarde nog dat zijn organisatie
liever een kanalisering van de be
staande ctatus quo wil dan een door
de minister op te leggen leverings-
plicht. „Want als iedereen die bla
den kan krijgen, kan iedereen wel
.net leesportefeuilles beginnen",
meende hij.
Mr. Hassoldt zal vrijdag 15 augustus
arrest wijzen.