Artiestenpension van Puck en Jan Ou werkerk is altijd ml Eikelenboom en zijn futuristische polis i 'Medebeslissingsrecl it student onvoorstelbaar' 'Uitgever VNO maakt misbruik machtspositie' VERONTRUSTE PROF. QUERIDO VRAAGT VERVROEGD ONTSLAG: ROTTERDAM RIJNMOND Feisal Goodwill Streng verboden bSwMèmëiMunstïin Carel Balth Kortweg Gevoel van angst Niet werkeloos Eiser in kort geding levering aan leesporlefeuillebedrijven pag, 4 - zaterdag 9 augustus 1969 door WALTER DE VOS JAN S, (de s van Siroon) OU WERKERK (49) weet wat een krant nodig heeft. Als zijn gast de trap van zijn artiestenpen sion aan de Ocliterveltstraat 32b heeft beklommen, staat hij hem telefonerend te verwelkomen. Hij roept door de telefoon: „Zijn het Bulgaren of Roeme nen?'5 Zo internationaal gaal het toe in huize Ouwerkerk, Een afspraak met Ouivcrkerk op de eerste van de maand stuit op bezwaren „dan zijn we aan 't wisselen, veel te druk". Iedere andere dag is goed, liefst om een uur of tien 's morgens. De arties ten, die de avond te voren het Rotterdamse nachtleven reliëf gaven, slapen dan nog en Jan is dan zo ongeveer wel op. Jan, plaatsnemend in de huiskamer: „Dit is een raar huis, op de gekste tij den komen mensen thuis. Jij moet he lemaal niet •vreemd opkijken als er 's nachts een barkeeper opbelt om te vragen of we even een paar eieren willen bakken. Dan vragen ze altijd naar Puck nooit naar Jan'. Puck is mevrouw Ouwerkerk, in de Internationale artiestenwereld beter bekend als „mammie". Komt mammie ook tuit het artiestemvak? Jan: „Nee!! Dan had ik ze nooit ge trouwd. De stadsmens die wil relaxen, gaat maar het platteland on de boer gaat naar de stad. Ik heb altijd een degelijke huismoeder thuis willen hebben". Mevrouw Ouwerkerk: „Ik was twintig toen ik trouwde, ik heb me wel aan moeten pasoen aan dat rare artiestenvolk, maar ik ka» goed met ze opschieten, ik ken ze. En. het be langrijkste is, ze voelen zich bij ons thuis". Daarvan geiuügen plakboeken en kasten vol souvenirs. Een wamdmeu- bel staat volgestouwd met poppen uit aller heren landen. Bij Iedere pop hoort een verhaal. In de gang hangt een poncho. Gekregen van een jongen uit I/uma, een tragisch verhaal op zich niet voor de kramt. Grootste wapenfeit uit dc langjarige ambulante artiestenloopbaan van zanger, gitarist en bassist Jan Ouwer kerk: h|j trad elf keer op voor het hof van. de vermoorde koning Eeisal, j.In Hamburg zag een kapelmeester mij weiken. Hij ging een internatio naal kwartet samenstellen: een Duit ser, een Oostenrijker, een. Italiaan en ik. Hij het me overkómen naar Istan bul Reizen doet Ouwerkerk met meer. „Sinds vorig jaar treed ik nog maar- twee lot drie keer m de week op, 's maandags het Drei Maderlhaus, dinsdags de Willys Bar in Schevemn- gen en vrijdags of zaterdags het am bulante werk. Hoe wordlt een artiest pensionhou der? „Dit pension bestaat al tientallen jaren, van. vóór de oorlog. In de oorlog maakte Dirk Willemstein, dat was ook een musicus, er een artiestenpension van. In '57 namen wij de zaak gvct van zijn weduwe" (Ouwerkerk moest daarvoor binnen drie maanden rijn m ddenstanddiploma halen, hetgeen lukte). Hur/e Ouwerkerk Is altijd vol, geen van de hen kamers sta-at ooit leeg. Tot september is men al volgeboekt. Ka- mors worden alleen voor ixutv.ma.al een maand verhuurd. Voor één. nacht kan geen artiest er een kamer huren. In een gemeenschappelijk keuken zor gen de zangers, danseressen en acro baten zelf voor hun potje, Puck: „Koken, doe ik niet Met ne gen nationaliteiten in huis. Daar ka» ik niet aan beginnen". Mee-eten met de nationaliteiten doet het echtpaar Ouwerkerk graag. Puck: „Er was eens een orkest ia BristoL Ze vroegen of if dc kok mochten laten komen om hier eten klaar te maken. Ik zeg goed, maar dan doe jk mee. Dat meedoen is Puck en Jan met steeds even goed bevallen. Arabische artiesten noodden hen aan hun tafel en Puck: „Er komt dan midden op tafel een pan cous-cous en daar moest je met je vingers uit eten. Een vork Puck en Jan Ouwerkerk mochten we n-et gebru'ken. Nee, dat is niets voor mij". Waarop berust het succes van d.l pension? Ouwerkerk heft de handen ten he mel, verzit en spreekt: „Ik heb over hcei Europa en de Orient gezworven, ik heb opgetreden in de duurste nachtclub on. het gemeenste kroegje. Mijn ervaring: voor alle» wat je doet moet betaald worden, alles kost geld. Dat ligt mjj niet, ik ben niet zo zake lijk, Er kwam hier onlangs een Ita liaan. HU vroeg of hfl zijn spullen by mij achter kon laten, omdat hij met vakantie naar huis ging. Daarvoor vraag ik dan geen geld. Dat hoeft toch niet. Bovendien, zo kweek ik good will". Puck: „Hoe dc mensen voor alles en nog wat moeten betalen. Er kwam hier een Bels. Ik zeg- wat wil je drin ken. Dat vraag ,k altijd. Hij wilde dan wel wat, als het maar met aan het eind van de maand op z'n rekening kwam. Dat was hij gewend." Puck Ouwerkerk kent het artiesten- beslaan beter dan menig artiest. Ze komt tot bespiegelingen als: „Er zyn mensen, die neerkijken op striptease. Waarom? Omdat ze niet weten waar om zo'n meisje str.ptease-danseres is. Ik heb er een gekend, als d.e over straat hep was het net een kostschool juffrouw." Ochterveltstraat 32 is over de gehe le wereld bekend. De reclame, d e voor het Rotterdamse artieslen.pens.tin word' gemaakt is vrijwel alleen mond- reclame. Ouwerkerk adverteert slechts in „Das Organ der Variété- Welt". De voertaal bij de Ouwerkerks is vrijwel steeds Duits, „Dat is nu een maal de variété-taal, de circus-taal ook". Met Nederlanders zijn de ervarin gen met zo gunot'g. Ouwerkerk: „De gage van een Nederlander ligt lager Hij reserveert wel een ka-mei. maar een paar dagen later is hij er meestal vandoor. Er is wel eens een deur waarder aan te pas gekomen". Met buitenlandse artiesten zijn er nooit betalingsmoeilijkheden. Er zijn trouwens nooit moeilijkheden. Daal zotgt mammie wel voor. Er mag veel cn er kan veel Ju hel oude pand aan de Ocliterveltstraat, maar één ding uj streng verboden: meisjes mee naar binnensmokkelen. Jan Ouwerkerk heeft een tekening gemaakt die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat: een met pistool ge wapende heer (Jan zelf?) werpt man en liefje het raam uit. Puck meent dat men vooral de Ita lianen in de gaten moet houden. „Ze proberen het wel, maar het lukt ze nooit. Ik heb er een zmtuig voor, ik woet 05 wie ik moet letten". Jaarlijks hoogtepunt: de kerstmid dag. Voor iedere pensiongast is er een pakje. Jan zorgt voor een internatio naal kerstrepertoire op de band. Men eet, men drinkt. Menige traan wordt weggepinkt. Wie dat betaalt? Puck doet wat verontschuldigend en stamelt: „Er gaat natuurlijk wel wat geld in zitten, maar wat geeft dat met kerst ten slotte Geen eoudmijnje dus! Jan: „Nee, pertinent niet. We kun-, nen er heel behoorlijk van leven, maar als we h.er flik moeten worden, dan zouden we de zaak vol moeten zetten met stapelbedden, Spanjaarden en Marokkanen erm en je zou het vijfvoudige vangen. Maar daar moet je een 2ekere mentaliteit voor'heb ben". Dus geen duur hotel. Puck; Het Leger des Heils vraagt vijf gulden per nacht Daar zitten wij iets boven. De Nederlandse kunstwereld heeft er weereen „architect" by. We hadden al Constant (Nieu- wenhuis), wiens New Babyion hem internatio nale faam verschafte en sinds kort is daar dan de Hagenaar Alfred Eikelenhoom bijgekomen. Oo hij kan aanspraak maken op de titel architect, eve>rials Constemt. Benamingen als „utopist" of „futu rist" zun echter evenzeer op hun plaats. Zeifs op de titel „kunstenaar" wil Bikelenboom aanspraak blijven maken Zijn project „dynamopolis" is evenals het Nieuwe Babylon van Ccnsfcant een toekomstvisie op het bou wen. wonen en leven van de generaties na ons, maar daarmee houdt elke verdere overeenkomst op. Eik el en booms basisidee, zijn uitgangspunt voor bet toekomstige bouwen en wonen, verschilt namelijk aanmerkelijk van dat van Constant. Zijn fly-m-city „dynamopolis" is „een utopische toe komststad. opgebouwd uit de elementen bol, mug, cilinder en ovoide (eivormig). Zijn stad is een city im~ en uitvalswegen, het internationale verkeer circuleert met een supersonische snelheid door het buizenstelsel. Zijn bewoners beschikken over „rocket-belts" (een soort éénmansraketjes), vliegende platforms en andere vliegtoestel ten. die hen de wondbaarheid verlenen van insecten. De communicatie met andere steden ge schiedt uitsluitend door het luchtruim". Eon wat lang citaat, ik geef het toe. maar het cm- scbriift het duidelijkst wat Eikeienboom voor ogen slaat. Verder dient u dan rog te weten, dat deze op bol- en eivorm geïnspireerde toekomststad ontstaan is uit een welhaast manische afkeer van Eikeienboom jegens de kubus (een afkeer overigens die hij in zoverre weer relativeert door mee te delen, dat hij onvervaard voor de Va dus gekozen, zou hebben als onze architectuur bolvormig was geweest een fhnk portie verzot is fei de conceptie dus mede bepalend gewest! Als u nu rnet bovenstaande kennist oegerust het Schie dams Museum, waar dynamapolis tot l september ten toon staat. binnenstapt itvde verwachting daar een, mirt of meer uitgewerkte maquette eventueel nog bewe gend ook te vinden, komt u helaas bedrogen uit. U zult echt uw eigen fantasie moeten inschakelen om deze futuristische polis te bevolken en overeen komstig de Eikelenboomsiaanae principes te doen pul seren. U zult namelijk in de benedenzaal van het mu seum geconfronteerd worden met een. grote, de zaal bijna geheel vullende rechthoek, waarop de hele en halve bollen en eivormen, buizen en ringen, die de toekomstige „vlieg-in-en-uit-stad" moeten verheel den. Met recht verbeelden, want er is nog weinig te zien, zeker voor de minder geoefende kijker, die we als nlet-architecten tenslotte vrijwel allen zijn. Niettemin toch maar even bezoeken, al was het al leen maar om de toch wel vreemde, zelfs wat geheim zinnige (door de kleur) werking, die er van dit naar de omvang reusachtige object uitgaat. Aan de hand van uw eigen waarneming en de gege vens die de catalogus u biedt, moet u dan maar eens nadenken over de mogelijkheid tot en de wenselijk heid van uitvoering van dit stedebouwkundige pro ject. Vorm en kleur waren eeuwenlang de enige twee componenten, die bet schilderkunstige beeld bepaal den. Pas in de loop van1 deze eeuw werd een nieuw element aan deze twee beeldende middelen toege- ALFRED EIKELENBOOM: "Fly-in city Dynamopolis», voegd: licht- en bijgevolg schaduw, kunstmatig Jicht dan wel te verslaan. Vrij snol waren er ook zoveel kunstenaars aange trokken door deze nieuwe, creatieve mogelijkheid, dat het van Abbemuseum in Eindhoven (waar anders?) al in 1960 een hele tentoonstelling onder de titel „kunst-licht-kunst" aan de toepassing van licht in de beeldende kunst kon wijden. Van schilderijen was, zoals u begrijpt, al geen spiake meer. Lichtobjecten is dan waarschijnlijk ook wel een juis te naam voor wat Carel Balth tot 25 augustus in Schiedam toont. Objecten bestaande uit roestvrij sta len cirkels of vierkanten gevat in eveneens weer ron de of vierkante perspex lijsten (of kastjes 7.0 u wilt). Op zichzelf niet zo mateloos boeiend. Interessant worden deze objecten pas door toevoeging van het element licht, dat komt van sterke spots, opgehangen tegenover het object. Gevolg van deze belichting is een spel van reflexies en brandpunten, licht en scha duwen, Een beweeglijk spel bovendien, want al naar gelang van het standpunt dat u inneemt tot het object wisselt het beeld door de belichting opgeroepen. Balths kunst binnenkort ook in de galerie van Riekje Swart te Amstei dam te zien is op het eerste gezicht misschien met spectaculair, maar als u zich de rust gunt het werk en de gehele ambiance van de zaal op u in te laten werken „klikt" het op een ge geven moment beslist. Kees Spermon exposeert eind van dit jaar In het Haags Gemeentemuseum zijn grafiek Penna de Vries laat haar galerie schilderen en opent dan de poorten met haar zomerexpositle, waarbij een paar bijzonder fijne schilderijen van Aat Verhoog Er komt trouwens toch weer meer leven in de brouwerij: Pieter Jansen in Het Venster, George Rickey in Boy mans en Drempelprijswinnaars Teeuwen en Elshout in kunstzaal „Zuid" Leve de kunst! Kent u het verhaal al van de Amsterdamse galeriehouder die twaalf ingelijste kalenderbladen voor het lieve bedrag van vijftienhonderd gulden kocht? menselijk. Nog immer! - al gezien? Vergissen is Katan, Martens en Stapels CEES VAN DER GEER T door F. A. EISELIN TK weet dat het allemaal erg 9 reactionair kan klinken, wat ik nu ga zeggen. Toch voel ik me beslist geen conservatief, ook al laat ik eerlijk de moge lijkheid open dat ik te oud ben, te verstard, misschien beroeps- blind ben geworden. Ik weet echter een ding zeker: dat ik de huidige ontwikkeling aan de universiteit niet meer positief kan meemaken. „Voor mij behoort het tot het we zen van de universiteit dat er geen werkelijke gelijkheid kan heersen tussen enerzijds de studenten en an derzijds het onderwijzende corps. Daarom kan mijns inziens algemeen medebeslissingsrecht van de studen ten op alle niveaus binnen de uni versiteit met verwezenlijkt worden". Aan het woord is prof. dr. A. Que rido, hoogleraar in de sociale ge neeskunde aan de Universiteit van Amsterdam, van wie gisteren be kend werd dat hij vervroegd ontslag heeft gevraagd uit zijn functie. De 68-jarige dr, Querido, die zeventien jaar geleden hoogleraar werd, schreef zijn ontslagbrief in mei van dit jaar, juist ten tijde van de bezet ting van het Maagdenhuis, Dezer da gen is door het bestuur van de fa culteit een. advertentie in de vakbla den geplaatst voor een opvolger, zo dat hij zich nu gerechtigd voelt te spreken. De Maagdenhuis-bezetting vormde overigens beslist niet de aanleiding tot zijn besluit Al voor die tijd was htf er naar toe gegroeid en het was zuiver toeval, dat hij juist toen zijn ontslagbrief verstuurde. „Ik wist al leen niet op welk adres ik de cura toren kon bereiken", lacht hü, „dat was nog een bele uitzoekerij, Die be zetting op zich heeft niet veel indruk op me gemaakt. Die had ik al lang verwacht Het was echt wat je noemt een Hollands stukje revolu tie". Voor prof. Querido zijn er twee beslissende punten, bij de studenten- eisen tot medebeslissingsrecht en de reacties daarop tot dusverre van de universitaire leiding. Dat zijn de eis om een grote vinger in de pap te krijgen bij het bepalen van de in houd van het onderwijs, en de eis mee te mogen beslissen bij het be noemen van nieuwe docenten. „Hoe kan iemand die nog moet le ren, in godsnaam oordelen over wat hij leren moet?" vraagt hij zich af ten aanzien van dat eerste punt, „Want wat »s de feitelijke situatie? De studenten komen op de universi teit om een wetenschappelijke disci pline en vakkennis te leren, en wij, hoogleraren en andere docenten, zijn toch uitgekozen omdat wij daar meer van weten dan zij Hoe zou den ze, met hun nog onvoldoende kennis en kundigheid, kunnen oor delen over benoemingen? Het Is voor mij onvoorstelbaar, dat je hun daar in medebeslissingsrecht geeft". /""UJK over de manier waarop de dui-riteiten en vele hoogleraren tot dusverre hebben gereageerd, is hij niet optimistisch. „Ik heb de in druk", zegt hij voorzichtig, „dat er op het ogenblik dingen gebeuren „om erger te voorkomen", dus uit een gevoel van angst, in de trant van: als wil de studenten niet op een aantal punten toegeven dan hangen os nog veel moeilijkere situaties boven het hoofd. Dat kan nooit een goed uitgangspunt zijn. Als je iets fout vindt, moet je principieel zijn en dat ronduit zeggen. En dat ge beurt vaak niet". Prof. Querido voelt zich dan ook verwant aan hoogleraren als prof. Gerbrandy en Van Binsbergen (resp, V.U. Amsterdam en Universiteit Utrecht), die kortgeleden ontslag hebben genomen uit hun functie en met een man als prof. dr. A. D. de Groot die in deze krant zijn waar schuwende stem heeft laten horen, ï*-ï' maar het beste wat we tot dusverre hadden". „En dan: alle continuïteit ont breekt als je studentenvertegen woordigers bij het beleid betrekt. Niet dat studenten, nooit goede ideeën zouden hebben, integendeel. Het heeft me vaak getroffen, hoe in telligent en verstandig ze waren als ze met bepaalde vragen of voorstel len bij je kwamen. Maar dan merkte je korte tijd later, dat ze geen tijd meer hadden, omdat hun studie hen weer opeiste. Vaak ook bleek me, dat ze geen flauw benul hadden van de omvang van de problemen die zij aan de orde stelden. Zo hebben zij mij gevraagd: kunnen we niet de hele gezondheidszorg m Nederland gaan bestuderen? Maar ze wisten bij lange na met wilden halen. na met, wat ze zich op de bafe PROF. DR. A. UUERIDD ...ongerust... ongerust als zij allen zijn over de huidige universitaire ontwikkeling. Het is overigens beslist niet zo, dat prof. Querido alle inspraak van stu denten bij voorbaat van de band wijst. „Ik kan me best voorstellen dat je hun een behoorlijke zeggen schap geeft over de wijze van exa mineren. Daar kunnen reële klach ten over zijn. Hetzelfde geldt voor de manier van doceren van sommige docenten, die is ook vaak niet wat het wezen moet, Maar de studenten kan geen medebeslissingsrecht wor den gegeven over de examenstof zelf, of over de onderwerpen die hij op zijn college behandelt. Zij zijn doodgewoon niet deskundig genoeg om daarover te oordelen." „Ook de benoemingsprocedure mag mijn inziens niet veranderd worden. Ik weet dat er feilen aan kleven, dat er soms mensen op pos ten komen waar zij met horen. Maar mijn standpunt ten aaruien van het benoemingsbeleid is dat van Chur chill over de democratie. Die vond het allerminst een goed systeem, pROF. QUERIDO zal niet werke- ■*- loos worden, als hij op 15 janua ri 1970, anderhalf jaar voor zijn emeritaat, de universiteit definitief verlaat. Hij is aangesteld als gedele geerde van de wetenschappelijke ad viescommissie, die het bestuur van het zgn. Preventiefonds voorlicif over de verdeling van de ca. 10 miljoen, waarover dit fonds jaarlijks beschikt. Het Preventiefonds is een uitvloei sel van de Wet op de Byzondere Ziektekosten, die een paar jaar gele den in werking trad, en gaat terug op het al voor de oorlog bestaande Frophylaxefonds. Doel ervan is het bevorderen van onderzoek en expe rimenten ter voorkoming van ziek ten en het bevorderen van revalida tie. Aan het slot van ons gesprek wijst prof. Querido er nogmaals op, dat hij hij al zijn kritische opmerkingen het voorbehoud maakt, dat hij misschien inderdaad gewoon te oud is om de ontwikkelingen nog te kunnen bijbe nen. „Het is moeilijk om op dit punt volkomen objectief over jezelf te zijn. Daarom: ik ga weg zonder ran cunes, zonder de minste vijandig heid, met hst grootste respect voor de mensen die thans de beslissingen nemen. Alleen blfjf ik me afvragen; zijn ze op de goede weg?" AMSTERDAM» vrijdag. Namens vier grote leesportefeuille bedrijven heeft mr. D. A, Hoogenraad uit Rotterdam vanmorgen in kort geding voor de vice-president van de Amsterdamse rechtbank inr. W. C. Haesoldt geëist, dat de VNU (Verenigde Nederlandse Uitgeversbedrijven) en zijn distributie-organisatie Aldipresa gela6t worden het verbod aan Van Ditmar's Import N.V. om VNTJ-tijdschriften aan leesportefenillebedrijven te leveren, voorlopig in te trekken. Deze maatregel zou volgens mr. Hoogenraad moeten worden ge nomen in afwachting van een beschikking van de minister van economische zaken over deze kwestie. Het gaat hier om in totaa] 9000 exem plaren per week van de tijdschrif ten Panorama, Libelle, Margriet en Nieuwe Re vu, die tot twee weken geleden door de met Van Ditmar gelieerde Rotterdamse Kiosk On derneming aan leesportefeuillebe- drijven werden geleverd. Deze leve ring werd stopgezet, nadat Van Dit mar door Aidipress was gewaar schuwd dal er een eind aan moest komen, wilde Van Ditmar niet van alle levering van VNU-tijdschriften worden uitgesloten. Mr. Hoogenraad verklaarde dat de geïllustreerde weekbladen van de VNU onmisbaar zijn om een lees portefeuille „body" te geven. Door de concentratie van een aantal uit geversmaatschappijen in de VNU heeft dit concern volgens hem een vrijwel onaantastbare machtspositie op de tijdschriftenmarkt gekregen. De nu door VNU en Aidipress geno men maatregel kwam volgens hem neer op het misbruik maken van een economische machtspositie, zoals verboden in de wet op de eco nomische mededinging. „Zonder de VNU-nltgaven heeft de Nederlandse Leesportefeuille geen bestaansmogelijkheid. De VNU boy cot ons nu en prest met zijn machts positie ook anderen om ons le boy cotten aldus mr. Hogenraad. „Men wenst geen minnelijke regeling, maar wil eenvoudig deze bedrijfs tak, waarin honderden mensen werken, uitroeien". Mr. H. Hliffer, die namens de VNU optrad, meende dat de eis van de Iee-sportefeuillebedrijven om diverse redenen niet ontvankelijk was. Ten eerste had volgens hem niet de VNU (de holding-maatschappij) ge daagd moeten worden, maar de uit gevers Spaarnestad en Geïllustreer de Pers, die volgens hem zelfstandi ge ondernemingen binnen de VNU vormen. Hij ontkende tevens bet spoedeisende karakter van de zaak, omdat de be trokken tijdschriftuitgevers al jaren hetzelfde standpunt over deze kwestie hebben, en ook al sinds lang proberen de levering aan lees portefeuille-ondernemingen tegen te gaan. In oktober van het vorig jaar hadden, de leesportefeuillebednjven deze zaak aanhangig gemaakt bij het mi nisterie van economische zaken, na dat Aidipress de tijdschriftengros siers 10 een brief oprueuw had ver boden aan leesportefeuilles te leve ren of zelfs in kiosken meer dan één exemplaar tegelijk van geïllustreer de weekbladen te verkopen. Maar de leesportefeuille-ondernemingen hadden volgens mr. Hüffer weinig haast gemaakt om hierover een uit spraak van de minister te krijgen. Er was ook nooit een relatie geweest tussen de tijdschriftenuitgevers en leesporlefeuillebedrijven, verklaar de mr. Hüffer, maar deze bedrijven hadden hun VNU-tijdschriften al tijd langs illegale weg verkregen. Hij zag dan x>k niet in, hoe de maatregel van Aidipress een on rechtmatige daad kon vormen. „De leesportefeuilles vreten langzaam in In net bedrijfsgebied van de uit gevers van geïllustreerde weekbla den", meende mr. Hüffer. „De uit gevers hebben hier alleen gehandeld ter bescherming van hun eigen be langen en die van de wederverko pers, wier bestaan door de activitei ten van de leesportefeuille-onderne mingen op het spel k«mt te staan". De heer F. Claassens, administrateur van de Nederlandse Organisatie van Leesportefeuille Uitgevers (NOLU), verklaarde nog dat zijn organisatie liever een kanalisering van de be staande ctatus quo wil dan een door de minister op te leggen leverings- plicht. „Want als iedereen die bla den kan krijgen, kan iedereen wel .net leesportefeuilles beginnen", meende hij. Mr. Hassoldt zal vrijdag 15 augustus arrest wijzen.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1969 | | pagina 1