BUURTSCHAP,,WELTE"VEEDEN'
MET NOG EEN
BEWGNEK,...
Geen gezondheidskuur
Fraaie ^Bloemlezing''
„SCHILLEN EN DOZEN" IN DIERGAARDE
Compliment
feSi
Duits schip „lam"
door defect stuur
"UERGANE GLORIE. Dat kan met recht gezegd worden van de
Hugo Basedow, een oude raderboot, die in een klein haventje
in IJsseimonde op betere dagen ligt te wachten. Of die ooit komen
is nog steeds een vraag. Dat hangt af van een beslissing van de
Rijkshavenmeester, die moet beslissen of het schip een ligplaats in
Rotterdam krijgt.
jjVergane glorie"
voor
*nties
,ken?
BEDOELING
A LS EEN VERGETEN stukje
•l*- oud-Schiedam ligt daar de
buurtschap „Weltevreden" aan de
Oude Dijk. De huizen zijn dicht
gespijkerd en de bewoners zijn
weg. Behalve één, de heer H. vain
Schie Hzn, die er alleen woont op
nummer 99. Hij is varkenshande
laar en kippenfokker tegelijk.
Vergeten hoek
van Schiedam
is ten dode
o pgeschreven
Vroeger
Onwezenlijk
RIJNMOND-
ighe de n
ONDANKS alle „Bezemschoon-
acties" in Rotterdam gooit
het veelkoppig monster, dat „pu
bliek" heet zijn schillen en dozen
al of niet als dank maar
neer. Dat is zo ongeveer de teneur
van wat Blij dorp-directeur dr.
A. C. V. v. Bemmel in „Blijdorp-
geluidèn" schrijft.
qE ROTTERDAMMER
Pagina 5
ZATERDAG 24 JULI 1965
•K.
mr?ATTSfT
T\IT is zoiets van: pijp, waar ga
je met die boot naar toe. Een
bijzonder vaartuig, dat dezer da
gen in Rotterdam te zien was. De
bedoeling van dit monstrueuze ge
val vatten we niet, zodat het moet
worden gerekend tot de merk
waardigheden, waarvan er in een
havenstad zoveel zijn te zien
t Gaat dat inderdaad door, dan is
het ideaal van de heer H. Pors
verwezenlijkt. Als groot liefhebber
van oude schepen (hij is direkteur
van het Internationaal Motor Trans
portbedrijf) kwam hij te weten dat
de Hugo Basedow te koop lag in
Delfzijl.'Hij richtte de Stichting „Het
Kaderschip" op, waarin vooral schip
pers hebben deelgenomen. De ander
halve ton die nodig was voor de
beginnen met de_ restauratie. - Er moet
een hele nieuwe' opbouw komen. De
raderkasten zijn er slecht aan toe en zo
is er nogveel meer te doen. De
stichting hoopt op een gunstige beslis
sing. Wordt het ,,ja", dan heeft Neder
land er een zeldzame bezienswaardig
heid bij.
ROTEB-ers
in nieuw
aankoop en de grondige opknapbeurt
is er nGg niet. Hypotheek zal uitkomst
moeten brengen.
B Voorlopig ligt het raderschip al
een maand of drie bij de Machinefa
briek De Jong en Verwilligen en er
zal zeker nog zo'n periode overheen
gaan voordat er iets definitiefs be
kend is. Het casco is nog in prima
staat, zeggen kenners, De opbouw en
het interieur daarentegen zien er
vreselijk ,uit. De motoren zijn ver
kocht en de opbrengst betekende een
flinke aanvulling voor het benodigde
bedrag,
n Inmiddels schijnt de IJsselmon-
dese jeugd het schip ook al te
hebben leren kennen. Opschriften
zoals „Bassie is gek" en afval aan
boord zijn daar de duidelijke bewij
zen van.
8 De bedoeling van „Het Raderschip"
is de Hugo Basedow in te richten als
een soort conferentieschip. Een ligplaats
ln de buurt van de Van Brienenoord-
orug zou heel mooi zijn. Om van een in
het centrum van de stad maar niet te
spreken. Het zou in deze hyper-zakelij
ke stad weer eens wat anders zijn een
congres te houden aan boord van zo'n
rader-passagiersschip, een van de laatste
overgeblevenen. Vooral voor scheep
vaartmensen moet het een gewaarwor
ding zijn voet aan boord van zo'n (maar
dan opgeknapt) schip te zetten.
8 Toch is het behoud van het schip in
feite belangrijker dan het houden van
congressen. Komt er geen plaatsje vrij,
dan is de stichting genoodzaakt de Hugo
Basedow naar Engeland te verkopen,
waar men het schip dan als jeugdher
berg zal inrichten. Er zal dan dertigdui
zend gulden winst- kunnen worden ge
maakt...
8 De bijna zestig meter lange Hugo
Basedow uit Lauernburg moet een fraai
schip geweest zijn. Het is in 1S25
gebouwd en heeft honderden Elbereizen
gemaakt voor een Hamburgse rederij.
Ruim veertienhonderd mensen konden
een plaats vinden aan boord. Toen het
schip te oud werd. is het afgedankt. Het
kwam in Delfzijl terecht, hetgeen waar
schijnlijk de redding is geweest.
D Toen de vroegere kapitein van de
Hugo Basedow vernam dat zijn schip
nog steeds bestond, heeft hij gevraagd
om de koperen platen die op de
machines zaten. Dc stichting heeft dit
natuurlijk ingewilligd. Ze hangen in het
Elbe-museum te Lauernburg.
B De wacht is dus nu op een ligplaats.
Dan pas zal een of andere werf kunnen
TLltT zal je gebeuren! Je zal je auto op een met mooie blauwwitte P aangeduide
parkeerplaats hebben neergezet, precies in een niet witte hlok-lijnen aangegeven
vak en je zal 'm een paar nur later schots en selicef een eind verder terugvinden. Dat
overkwam de onfortuinlijke eigenaar van een Fiat, die dinsdag op liet AVillcmsplein
stond geparkeerd. Want toen moesten er enige kostbare en zeer zware stukken van de
ene etage van het Museum voor Land- en Volkenkunde worden overgebracht naar een
andere etage. Dat moest buitenom gebeuren en de Fiat stond precies op dc plaats
waar een mobiele kraan moest staan hijsen.
De eigenaar van de Fiat bad als een goed chauffeur ziju wagen met de handrem
vastgezet. Een aantal potige transportlieden lilde de auto op en zette 'm „effe opzij".
Beschadigd werd de Fiat daarbij waarschijnlijk niet, maar als een gezondheidskuur
zal de auto-eigenaar deze operatic wel niet hebben beschouwd.
Daarby komt, dat de auto-eigenaar niet ltad kunnen weten, «lat zijn parkeer-
plekje door een hijskraan zon worden opgeëist. Er was over de hele operatie niet
anders gezegd dan dat liet noodzakelijk zou zyn „dat de verkeerspolitie zonotlig een
deel van de Willemskade voor bet verkeer zou moeten afsluiten". Over de parkeer
plaats op liet Willemsplein is niet gerept.
Kunst in «pen lucht...
Eerder schreven wc in de RIJN-
MONDREVUE over de1 veilig
heidsmaatregelen, die worden toege
past in de installaties der Essoraffina-
derjj Botlek. Dat gebeurde naar aan
leiding van het feit dat men èr een
jaar lang veilig had gewerkt: zonder
arbeidsongevallen dus. Aanleiding om
feest te vieren cn dat was op die dag
in maart toen Margriet en Pieter zich
verloofden dan ook het geval. Deze week
werd opnieuw een mijlpaal gepasseerd:
500 dagen veilig werken. Een presta-,
tie, die een compliment waard is. En
dat met al die tijgers- in de tanks.'...
O De heer Van Schie is hier gebo
ren en getogen, zoals dat heet. Meer
dan een halve eeuw woont hij in
deze veriaten buurtschap, waarvan
hij de mooie naam opdiepte uit heel
oude en zeer vergeelde koopacten,
die handelden over een bouwmans
woning en twee nederige huiskens
bestemd voor de dagloners. Nader
hand werden dat er vier.
In het grijze verleden was deze
Oude Dijk een van de: belangrijkste
waterkeringen .uit."de ganse 'omge
ving, In de middeleeuwen kon het
hier geducht spoken. Bij stormachtig
weer spoelden de hoog opgezweepte
golven van de grimmige.rivier soms
de boerderijen langs de dijk weg. De
boeren vluchtten dan in doodsangst
met hun gezinnen en hun vee ver
weg naar de hoge terp, waarop de
kerk van Hillegersberg was ge
bouwd.
In de feodale tijden behoorde de
bouwmanswoning natuurlijk aan de gro
te en machtigeheer, die in de, stad.
woonde. Deze kwam hier alleen om te
jagen en te vissen. Zijn jachthuis droeg
de naam van Torendijk, waar wilde
jachtfeesten werden gevierd in een
sfeer van landelijke romantiek.
Rondom het eenzame Weltevreden,
een kleine gemeenschap op zich zelf, lag
weleer het weidse polderlandschap, rijk
aan allerlei weidevogels en velerlei
kleine fauna, als de fret, de bunzing en
de otter, en vooral met onnoemelijk
veel hazen. Het omringende polderland
zat bovendien vol turf en de sloten
krioelden van vette palingen.
Beide facetten brachten geld in het
laatje van de grootvader van de huidige
heer Van Schie, want hij stak de turf
en vervoerde deze kostbare brandstof in
een schuit naar Amsterdam en de paling
ving hij in fuiken. Ook hiervoor had hij
in de stad vaste klanten.
Het leven was vroeger, vooral op -
het platteland, heel wat harder dan
tegenwoordig. Men werkte van zonsop- f.
gang, totdat de zon gedaald was. Maar .'s
zondags was het rustdag en reed men j
met de gehele familie naar de kerk in jv'
Kethel. L
TVTAT je noemt „kunstzinnig
grondgebruik". Evenementen,
die in Rotterdams binnenstad altijd
veel publiek trekken. „Asfaltar-
tiesten", die zorgen voor een aar
dige straatversiering ook al
schijnt dat eigenlijk niet te mogen.
In dit geval waren het scholieren
die hoopten op gulle gaven. Van
de opbrengst wilden zij naar Sche-
veningen reizen om daar de bo-ule-
vard van enige afbeeldingen te
voorzien
MET OVERVLOED van kostelijk
-1 graan, zijn deze zakken volge-
daan" en ..Die hier meel komen
halen, Die moeten het betalen" en
„Lieverkoekjes worden hier niet ge
bakken." Dit zijn drie spreuken,
oude rijmen of gezegden, zo men wil
uit een kostelijk boekje, dat werd
vervaardigd bij het gouden jubileum
der Meneba.
De NV Meelfabrieken der Neder-
landsehe Bakkerij gaven het dus uit,
Wim Aïings jr. schreef de 'tekst en
verzamelde citaten en gedichten. „Ad
Windig maakte de foto en het geheel
kwam van de Meijer Pers imWormer-'
veer. „Bloemlezing", een goed. getroffen
titel, heet het met veel zorg samenge
stelde werkje.
In de aanhef,; gaven we al enkele
stukjes van de tekst door, staaltjes van
„randschriften", die bovenaan de pagi
na's voorkomen in een deel van het'
boekje. Deze inleiding is geheel gewijd
aan het graan, het bloem, het meel aan
de molenaarsfiguur, aan de boer in
poëzie en proza van 50 jaar.
Een indrukwekkende hoeveelheid
gedichten en fragmanten uit boeken legt
getuigenis af van het. feit hoe. het
agrarisch leven de kunstenaars' heeft
beziggehouden. Men treft werk. aan van
Troelstra en Jan Prins, maar ook van
Gerrit Achterberg en Lucebert. Maar
ook de illustraties zijn bont verscheiden:
van een oude gevelsteen en fraaie
kleurige voorstellingen, van het werk op
„den akker" vroeger tot de brand in da
molen De Noord te Rotterdam in juli
1954.
Dan volgt een verhandeling over
het eigenlijke onderwerp: de Meneba.
Het com.plex aan de Maashaven wordt
in zwart en wit. getoond en de voorge-,
sehiedenis der oprichting van de Mene
ba is beknopt weergegeven. Leerzaam is
de verhandeling over het produktiepro-
ces in een meelfabriek.
Het derde deel vertelt wat over
„leven met brood" in een halve eeuw.
Men kan er uit leren dat de gemiddelde
broodconsumptie per dag per inwoner
in ons land 210 gram is. Ook hier wordt
met vele fragmenten gewerkt, hoofdza
kelijk uit romans. De zware inspanning
der bakkers passeert de revue, de
broodbonnen uit twee oorlogen worden
getoond: -
I
Diverse Abra-hamkoeken" voor
de '50-jarigën sluiten de rij van dit
allerwaardigste werkje, dat volgens
deondertitel. als „kleingoed en
kruimels" werd opgedist, maar waaraan
we liever de toevoeging „goed belegde
en versierde broodjes" ;zouden willen
geven. Met „Bloem-lezing" heeft de
Meneba kenner en leek een 'plezier
gedaan.
Vlakbij het huis van de heer Van
Schie was de spoorwegovergang van'de
spoorlijn naar Delft. Deze is verdwenen,
want ertussen ligt thans de stadskweke-
rij. De laatste bewoner van Weltevre
den herinnert zich nog als de dag van 1
gisteren, dat de vrouwen van de twee
spoorwegwerkers, die daar in hun nede
rige huisjes wcondén, deze spoorv/eg-
overgang bedienden.
De mannen werkten langs de spoor- i
baan. Zodra er een stoomtrein met een
zware rookpluim naderde, moesten deze i
vrouwen onmiddellijk hun huishoudelij
ke arbeid neerleggen en de afsluitbomen
bedienen. Ze tooiden zich daarbij, vol
gens gestreng voorschrift, met een mar-
tiaal-uitziende „bedieningshoed" en een
wijde schoudermantel.
Ongetwijfeld zal de trein niet altijd
op een hun gelegen tijdstip zijn 'geko
men. Gelukkig voor deze huismoeders
reden er toen niet zo veel treinen.
VOOR DE BAKKER.
Thans hangt er een onwezenlijke
sfeer over dit ten dode opgeschreven
buurtschap. Vroeger lag aan de over
kant van de weg de kapitale boerderij
Torendijk met erachter uitgestrekte
weiden. Moderne fabriekspanden heb
ben de plaats ervan ingenomen. Toch.
ligt er nog veel open, bouwrijp grond.
Doch geld is momenteel peperduur en
de rente is ongekend hoog. Dit animeert
niet tot nieuwe bedrijfsinvesteringen.
Begrijpelijkerwijs is de bouwbedrijvig-
heid in deze „stenen polder" op het
ogenblik niet bijster groot.
UIT EEN PERSCOMMUNIQUÉ
van Capelle over de ontwikkeling
van deze egemeente: „Voor de
aktieve en passieve openlucht
recreatie rond le wijken zijn
in het westen de Kralingse
Plassen beschikbaar. In het noor
den bevinden zich voor dit doel de
Rottemeren, waarvoor nadere plan
nen in overweging zijn"
Oh, nou begrijpen we hoe al die
openlucht gecreëerd wordt
Personeelsleden van de
Rotterdamse reinigingsdienst, in
be volksmond de „vuilnismannen",
«Algen een nieuw pakje. Geleide
pan zal de wat sombere werk
kleding worden vervangen -door
ee" tweedelige uitrusting.
Als het mooi weer is gaan de
mensen de straat op in een blauw
grijze overall met een grijs over
hemd en een blauwgrijze baret
(bovenste foto). Is het weer wat
ongunstiger, dan worden de blau
we broek en het blauwe jack aan
getrokken (tweede foto). Er kan
van.hoofddeksel worden gewisseld,
omdat het jack een capuchon heeft.
De andere foto laat een man in
tQ?ft^oorsclloot zien (gedragen tot
er> een in het duffelse pak
(tot 1865).
De afdeling aan het Bosland zal
drag61"8'0 C'e n'euwe R'eding gaan
Hij had goede moed. Daarmee gewa
pend ging dr. Van Bemmel Tweede
Pinksterdag eens in de tuin kijken.
Aantal bezoekers: 25.000: resultaat: vol
tallig personeel moest aan het gewone
werk worden onttrokken (op Pinkster
drie) om de „ten hemel schreiende"
zwijnenstal op te ruimen".
Dat liegt er niet om. Maar dr. Van
Bemmel verzwaart zijn requisitoir met
een aantal sprekende voorbeelden: Van
een paartje, dat bananen zit te eten, de.
schillen achteloos in de bosjes gooit,
maar de zak naar de prullemand brengt.
Van een echtpaar met kinderen, dat ach
tereenvolgens pinda's eet en ze naar
de niet-geïnteresseerde gibbons werpt
en allerlei andere versnaperingen, de
helft van de verpakking in de vijver
gooit, de andere op de bank laat liggen.
Van een meisje, dat een plasticzakje
in het water gooit, waarna haar ijsstok-
je hetzelfde lot ondergaat, op comman
do van de moeder overigens. Van een
oudere meneer die vergenoegd de zee
leeuwen gade slaat en onderwijl op een
plant staat. Toen de directeur hem
vroeg waarom, zei de meneer: „die din
gen ziet je ook niet", waarop hij op een
andere struik plaatsnam.
„Ik voel me dus een onredelijk mon
ster dat andermans genoegen vergalt",
zegt de heer Van Bemmel, „en besluit
naar kantoor te gaan en een stukje voor
„Blijdorp-geluiden te schrijven. Over
recreatie in de vrije natuur en het genot
dat de mens schept bij het aanschou
wen van het ongerepte." Uit dat stukje
putten wij deze alineas. Tot lering, maar
niet tot vermaak. Eerder om ons te scha
men over dit „ongebezemde schoon"!
LAAT NIET ALS DANK...
(Van een onzer redacteuren)
ROTTERDAM Het Duitse vracht
schip Reinhardt Lorenz Russ (2G56 brt)
uit Hamburg is tussen Maassluis en
Poortershaven op de Nieuwe Waterweg
wegens schade aan dc stuurinrichting
voor ankerf moeten gaan. Later hebben
de sleepboten Argus en Atlas het schip
naar Rotterdam gebracht.
Intussen is een onderzoek begonnen
naar de omvang van de schade.
ERSCH1P HUGO BASEDOW
WACHT BETERE DAGEN AF
