GARAGES VOL:
OP
WACHTLIJST
Inbrekers laten
brandkast in
lucht
vlieg
en
m
Wim Kan laat - tot zijn
spijt - verstek gaan
Snelle hulp van onze lezers redde
Brabants laatste schaapskudde
Rona Star
wordt
bulkcarrier
Ministerie te
D aag met
vergunningen
;AEG
Rapport oorzaken
ramp Rona Star
m
Zevende inbraak
in tien jaar
op donderdag
12.500 mestkuikens
verbrand
m
SSffil
nfi BOTTERDAMMEN
Pagina 5
ZATERDAG 23 SEPTEMBER 1965
Rillerig? Onprettig? -
Pas dan op voor griep!
Neem direct 2'ASPRO's.
'ASPRO' bevat alles om
een opkomende griep
snel en doeltreffend te
bestrijden.
(/etfoouif cf> r.
Geen ruimte
Geen personeel
Geen werklust
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Garagehou
ders zijn vrijwel unaniem van
mening, dat het trage vergunnin
genbeleid van de overheid bij
verbouw, uitbreiding en nieuw
bouw van werkplaatsen de auto
bezitter rechtstreeks in moeilijk
heden brengt. De fabelachtig
snelle toeneming van het aantal
auto's (er rijden er nu al een heel
miljoen) eist meer, veel meer
garageruimte. En omdat men die
niet krijgt of pas na jaren
moeten vele automobilisten soms
wekenlang wachten voordat hun
wagen op de brug kan. De KNAC
schreef dat dezer dagen in haar
jaarverslag en vrijwel alle gara
gebedrijven die wij in Rotter
dam om commentaar vroegen
sluiten zich bij deze klacht graag
aan, hoewel er méér oorzaken
zijn van deze probleemsituatie.
Brutale opzetgrote schadeweinig buit
MEER SCHADE
lli
immm
VOORAL 'S ZOMERS
SPEELGOEDSTAD
CM
Geen conference op Oudejaarsavond
GEDURFD
AMBTSCOSTUUM
iïïM
Deskundigen
FOTO'S
TITELS
POTTERDAM De Noorse tanker
Rona Star, die in juni bij Veroime
in de Botlek door een explosie ern-
!tjg werd beschadigd, zal verbouwd
«•orden tot bulkcarrier met een
draagvermogen van 42.400 ton dvv.
j)e nieuwe eigenaar van het schip,
de reederij Joergen P. Jensen te
Arendal in Noorv.—en, heeft de op.
dracht tot de verbouwing gegeven
san de Dok- en Werf- Maatschappij
Wilton Fijenoord te Schiedam.
DE.V HAAG De staatssecretaris van
sxiale zaken cn volksgezondheid, dr. J.
Meijer, heeft de leden van de Tweede
teer „ter vertrouwelijke kennisne
ming" een rapport gezonden over het
onderzoek naar de oorzaken van de ont
ploffing, die op 15 juni j.l. ontstond aan
tcord van de Noorse tanker Rona Star.
De staatssecretaris deelt dit mee óp
schriftelijke vragen van het Tweede-
Kamerlid de heer I. Baart (soc) die een
diepgaand onderzoek verlangde naar de
oorzaak van de ramp. waarbij zestien
neasen om het leven kwamen.
»,p?7 v»r!'
>-i
H31!
Geen werklust? Maar zó hoeft het
nou ook weer niet
Een belangrijke nevenoorzaak van
lange wachttijden in vele garages: het
personeelsprobleem en de laksheid
van vele monteurs. Als elke monteur
maar 70 pet. deed van het werk,
waarvoor hij wordt betaald, zou er
tweemaal zo snel kunnen worden ge
werkt. Althans in de tijd van de baas.
Op de vrije zaterdagkruipen velen
Garagehouder en dealer C J deal!" Z00™1 leerlinS-m,onte"« met
veel meer animo onder de auto van
kennissen omdat het een bijverdienste
is. De resultaten zijn vaak bedroe
vend. JUaar hun loon soms een
extra weekloon strijken ze er wél
voor op.
Ouden: er is een tekort aan bedrijfs
ruimte. Soms moet inderdaad twee
jaar worden gewacht voor de Rijks-
goedkeuring voor uitbreiding of fi-
unaïstichting er is. Dat is een kwade
zaak, maar veel. moeilijkheden kun
nen worden ondervangen door een
goede planning. Wie jaren vooruitziet
en plannen ver van tevoren indient,
kan problemen voorkomen.
of remmen, gaan knutselen! Zelfsleute-
laars? We halen ze er zo uit als we hun
j auto in de garage krijgen.
1 Garagehouder en dealer J. H. Willem-
se: de wachttijden zullen in de toekomst
nóg langer worden als het vergunningen
beleid niet wordt gewijzigd. Nu al is er
i de stadscentra vrijwel geen meter
g. ond te krijgen. De bedrijven worden
naar randgemeenten gedrongen als zij
willen uitbreiden en dat brengt de auto
mobilist alleen maar ongemak. Tweede
probleem: het gebrek aan ervaren tech
nisch personeel. Alles wordt gedaan om
leerlingen op te leiden. Wij laten ze een
dag per week de VAM-cursus volgen en
leiden ze zelf op in de „leerlingenhoek".
Dat kost ons duizend gulden per jaar per
leerling. En wat gebeurt er dan? Als ze
hun diploma hebben gaan ze in dienst en
8 komen niet meer terug. Eenmaal uit de
dienst, zoeken ze een kleinere baas, die
doet wat een groot bedrijf niet kan doen:
zwarte lonen betalen. Toch blijven v/e
die studie stimuleren. We gaan nu zelfs
ouderavonden organiseren om de ouders
ervan te doordringen, dat het belangrijk
is. dat hun zoon ook in avonduren
studeert. Zij doen dat tenslotte zeker niet
alléén voor de baas
Garagehouder en dealer J. Kreisel:
de autofabrikant treft steeds betere
maatregelen om het onderhoud te
beperken, maar door de enorme stij
ging van het aantal auto's vooral
particuliere is het effect daarvan
voor de garagehouders gering: er
komt steeds meer werk (niet in de
laatste plaats door hef sterk stijgende
aantal schadegevallen), terwijl vele
garages met een tekort aan ruimte
kampen. Op vergunningen moet soms
drie a vier jaar worden verwacht.
Vorig jaar werd zelfs voor acht mil
joen gulden minder dan in 1963 aan
vergunningen voor garagebedrijven
afgegeven.
v 1
...V
L 's
'Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Naar de po-
itie pas gisteravond meedeelde is
ia de nacht van donderdag op
mjdag of in de vroege morgen
fan vrijdag, de gegevens zijn nog
vat vaag de brandkast van het
arrosseriebedrijf Lith aan de Cein
tuurbaan in het noorden der stad
n de lucht gevlogen. Inbrekers
debet aan deze calamiteit.
De schade in net bedrijf is groot,
de buit betrekkelijk gering: voor-
Mp:g geschat op ongeveer 4000.
Jet nog toe ontbreekt van de da-
oers ieder spoor.
Deze kraak is wel zeer brutaal opge-
Volffens mededelingen der be
drijfsleiding hebben de inbrekers, die
de achterzijde van de fabriek
te het inslaan van een ruit
telendrongen, tweemaal een lading
«Plosieven laten ontploffen.
jk eerste keer gebeurde dit omstreeks
»,ej? jUr»'n ric avond. Een personeelslid
aa de N.v. Lith. die in een woonwa-
t~ naast de fabriek woont, hoorde de
«tal en gjng poolshoogte nemen. Bij
din wandeling rond het bedrijf zag hij
J verdachts. De man dacht toen dat
iam i' afkomstig was van een straal-
Em t ie door de geluidsbarrière ging
tweede vee) heviger knal was
tm? ee,n, uur later hoorbaar. Het
PMoneeWid was toen al naar bed
wn ,v b weet dat geluid ook aan
Wn vliegtuig.
knal moet echter zeer zwaar
Jn geweest. Niet alleen scheurde de
b™sie rie 15 mm dikke stalen brand-
compleet los> maar bovendien
jrmstukken van de staalplaat diepe
5,'ü de wanden of dwars door
Garagehouder J. H. Broedelet: de toe
neming van het aantal meters werk
plaatsruimte zal gelijke tred moeten hou
den met de stijging van de omvang van
het wagenpark. Én daarvan is tot nu toe
geen sprake: men ligt zelfs ver achter.
Wanneer dit niet verandert, moeten grote
moeilijkheden worden verwacht. Het
probleem is enigszins op te lossen door
meer efficiency in te voeren.
fn vee! garages werkt men nu volgens
het flowline-systeem, waarbij vijf man
tegelijk (ieder ais specialist voor een
bepaald onderdeel) op een wagen wor
den gezet. Dat werkt aanzienlijk snelier.
Lange wachttijden worden vooral *s
zomers gemaakt ais de particuliere rij
ders (en dat worden er steeds meer) en
masse de weg willen. Het zelf sleutelen
neemt dan ook juist in die periode hand
over hand toe. al is geldbesparing daar
voor dan het belangrijkste motief.
Géén kwaad kunnen die „doe-het-zel-
vers" als zij zich tot de bekleding
beperken, wél als zij aan stuurinrichting
VELSEN Prinses Margriet
heeft gisteren het nieuwe stad
huis van Velsen geopend, een
schepping van architect W. M.
Dudok. Zij deed dit door het
doek weg te trekken van een
standbeeld van wijten koningin
Wilhelmina. Het bronzen beeld,
van Mari Andriessen, geeft ko
ningin Wilhelmina weerzoals
zij was tijdens een van de meest
aangrijpende ogenblikken van
haar regering, bij haar terugkeer
in bevrijd gebied aan het einde
van de oorlog. Het standbeeld
staat in de burgerzaal van het
nieuwe raadhuis, dat geheel is
opgetrokken uit lichtgele, gegla
zuurde baksteen en uit wit-ztuart
en lichtgrijs marmer. In de 46
meter hoge toren van het stad
huis komt een carillon van 47
klokken, een geschenk van bur
gerij, bedrijfsleven en vrienden
van de gemeente Velsen. Het ca
rillon werd na de officiële ope
ning aangeboden.
De moeilijkheden spitsen zich toe in de
zomer: doordat het aantal privé-auto's zo
snel toeneemt is van een gelijkmatige
werkverdeling geen sprake meer.
M. van der Starre (van NV Hoogen-
boom): de goedkeuringen blijven jaren
uit en de grondprijzen zijn boog. Zó
hoog, dat men zich wel eens afvraagt of
de investeringen er ooit uit zullen ko
men.
Ja. er zijn garages waar wachttijden
van zes weken worden genoteerd. Door
ruimtegebrek, maar ook door personeels
tekorten. De belangstelling voor het mon
teursvak verwatert omdat de lonen over
het algemeen lager liggen dan in andere
vakken. In de bouw verdient men soms
tweemaal zoveel
INTERNATIONALE
CONSUMENTENBEURS
MET MINIATUUR-SPOORWEG
AHOT' GEBOUW
tlm 7 Oct*
jGflNlSTER VONDELING heeft
dinsdag in de Tweede Kamer bij
voorbaat de kabinetskwestie gesteld.
Bij het aanbieden van de rijksbegro
ting zei hij: ,JDe financiële kraan zit
dicht en mag dit jaar niet meer
lekken. Mijn collega's - weten dat en
hebben dit standpunt aanvaard. Het
leek mij goed op dit moment daar
melding van te maken". Het klonk
subtiel, maar tussen de regels door
kon men de portefeuilles horen ram
melen, De minister schoot met
scherp voor de boeg van het parle
mentaire schip, dat zojuist de ankers
had gelicht.
De betekenis van de ministeriële
woorden drong niet onmiddellijk tot de
Kamerleden door. In het gloednieuwe
van de geldontwaarding. Voor hem is
het een prestigekwestie die mythe met
wortel en tak uit te roeien. Hij heeft de
Kamer nu dé handschoen toegeworpen
en daarmee welbewust het risico van
nameneueu «uur. m «el gmeumeuwc ?en mogeHjk conflict aanvaard Wanb de
restaurant van de Kamer liet niemand ^aan moge dan dicht Kanrer eden
zijn en blijven per definitie dorstige
AMSTERDAM Wim Kan heeft
om „misverstanden vroegtijdig te
voorkomen" laten weten, dat hij dit
jaar (tot zijn grote spijtniet in de
gelegenheid zal zijn een Oudejaars
avondconference voor de radio te
houden.
Niet omdat er niet voldoende stof
zijn (er is zoveel dat ik gemakkelijk
twee uur zou kunnen vullenmaaT
omdat ons ABC-cabaret nog dit hele
speelseizoen avond aan avond op
toemee is met het programma Wat
een land, wat een land", vertelde
Wim Kan.
Oudejaarsavond 1966 hoopt hij „ijs
en weder dienende" weer van de
partij te zijn. Van welke partij
hangt van de volgende troonrede
af", aldus Kan.
er z"n (nu nog goedkope) borrel om
staan. Pas 's avonds kwamen de reacties
los. „We kunnen wel weer met 'reces
gaan", schertste (met een ondertoon van
geprikkeldheid) de liberale oud-minister
Toxopeus, die 's middags als Kamerlid
was geïnstalleerd en' over enige tijd de
leiding van de liberale fractie op zich
zal nemen.
Wat minister Vondeling bedoelde was
maar al te duidelijk: dé Kamer moet
niet proberen het door de regering
vastgestelde peil van de rijksuitgaven
op te schroeven noch het ontworpen
fiscale dekkingsplan aan te tasten, want
dan gooit het kabinet het bijltje er bij
neer. Het wenst onder geen beding
verantwoordelijkheid te dragen voor
een inflatore financiering. Toelaatbaar
zijn (in theorie) alleen verschuivingen
binnen het begrotingstotaal. Voor de
rest: slikken wat wij willen, of anders
crisis.
Het was een gedurfde uitspraak, want
de Kamer laat zich zo maar niet onder
druk zetten. Ze heeft haar eigen rech
ten, haar eigen verantwoordelijkheid en
wenst niet aan de leiband van welk
kabinet dan ook te lopen. Ze wil een
reële onderhandelingsmarge, geen „take
it or leave it"-situatie, geen voldongen
feiten. Waar blijft anders het befaamde
„gemeen overleg", waarover in de slot
passage van elke Troonrede wordt ge
sproken?
De waarschuwing van de minister is
vanuit zijn standpunt wel te begrijpen.
Hij moet vechten tegen de taaie mythe,
dat socialistische bewindslieden noncha
lante beheerders van de overheidsmid
delen zijn, die licht tillen aan het euvel
lieden. Beter gezegd: waterputters voor
een dorstige achterban.
Ook wij zijn dorstig. Aan een paar
extra druppeltjes uit de financiële kraan
hebben wij eerlijk gezegd wel behoefte.
Wat denkt de minister b.v. van een
toelage aan Kamerleden voor het aan
schaffen van een ambtscostuum-met-
steek? - Het kost krap berekend
maar een half miljoen: een bedrag dat
in geen verhouding staat tot het belang
van de zaak. Nu moet u niet lachen. TJ
bent dinsdag kennelijk niet in de Rid
derzaal geweest. Dan had u ook met
pijnlijke verbazing gestaard naar het
handjevol gecostumeerde parlementa
riërs dat daar zo zielig verspreid zat
tussen de jaquetten en zondagse pakken
van minder gefortuneerde collega's. Dat
kan men die mensen echt niet meer aan
doen. Ze vallen te veel op, ze worden
spottend bekeken en achter hun rug,
voor ijdeltuit uitgemaakt.
Persoonlijk zijn we-allerminst verliefd
op dat ambtscostuum. We kunnen-mee
voelen met Menno Ter Braak, die in de
jaren dertig smalend schreef over Ka
merleden-die „zich buitenshuis wagen in
een uniform, dat het midden houdt
tussen een condueteurspak en een sup
poostenjas". Maar Kamerleden, die voor
geen geld van de wereld bereid zijn
afstand te doen van dat kledingstuk, kan
men nu eenmaal niet dwingen in jaquet
of „wandelcostuum" de Ridderzaal te
betreden. Hun halsstarrigheid verstoort
de symmetrie en dat is in Nederland
altijd een heel vervelende zaak. Het
probleem kan alleen worden opgelost
door óf het ambtscostuum te verbieden
ja„T- wanaen or awars
bfijf®u'ten sneuvelden,
taan
teen heen ln het hoofdkantoor om
meu
v-._" we/d vernield, een stuk ijzer
e ï"cb «en weg door twee tussen-
ï-, iicv- uuuiu&umuur uw
Ttrdwijne^i'1 eC" ruit naar Duiten te
talwL ^Drieksgebouw staat langs de
fcte» naar Gouda, op een plaats
.vri3wel geen huizen zijn. Er
fo Rn.'?, 00 geen alarm gemaakt en
randkastkrakers hadden alle tijd
LJ® 'wachten voor zij het vrijge-
lesiiD ,ge]rikïstje open braken. Het
din m°et een grote teleurstelling
ï»eefei/e]200 De inhoud bedroeg ün*
WATERDICHTE
BADKAMERKACHEL
f 43.50
Duidelijk is dat de ontploffing in
de Rotterdamse carrosseriefabriek
de deur van de brandkast zwaar
beschadigde.
Bij de N.V. Lith heeft men al jaren de
gewoonte om de lonen, die vrijdags
worden uitbetaald pas op die ochtend
van die dag bij de banlj te halen.
V
Merkwaardig is dat nu voor de zeven
de maal in tien jaar tijd op donderdag
avond (althans waarschijnlijk) m deze
fabriek wordt ingebroken. Al die inbra
ken hebben ertoe geleid dat men de
brandkast geheel in een nis van gewa
pend beton liet plaatsen, zodat alleen de
deur vrij is. Het gewapend beton heelt
de klap goed opgevangen.
Vrijdagmorgen, direcht na de ontdek
king, werd de politie gewaarschuwd.
Samen met een der officieren van justitie
en deskundigen op het gebied van
springstoffen (uit Den Haag gekomen)
heeft de recherche een uitvoerig onder
zoek ingesteld.
Aanvankelijk trachtte men het ge
beuren geheim te houden. Pas na dat
alle deskundigen hun onderzoek had
den beëindigd werd een eerste mede
deling gedaan.
AMERICA In Horst-America is
gistermiddag om half drie brand uit
gebroken in de kippenhokken van H.
Thielen uit America. In deze hokken
waren precies een half uur van te
voren 12.500 mestkuikens gezet, welke
allen in de vlammen omkwamen. De
Horster brandweer kon niet voorko
men dat verder een groot deel van de
hokken en de inventaris verloren gin
gen. Waarschijnlijk is een oliekachel
de oorzaak van de brand.
(Van een onzer verslaggevers)
OISTERWIJK Mede dank
zij spontane financiële hulp van
onze lezers is Brabants laatste
schaapskudde gered! Herder
Kees Keuninkx (57) is tv eer
een gelukkig man, als hij met
zijn ongeveer vijftig prachtige
schapen door de bossen, heide
en weilanden rondom Oisterwijk
zwerftin deze nog prille herfst
dagen wonderschoon van bron
zen kleur.
Men zal zich het tragische ver
haal van Keuninkx's kudde herin
neren. Op een zomermorgen in juli
raasde een personentrein op een
onbewaakte spoorwegovergang in
op de schaapskudde, die langzaam
over de rails kuierde. Achttien
schapen en lammetjes werden op
slag gedood, een schadepost van
2500.
Vol zelfverwijt, omdat hij het
vreselijke ongeluk had kunnen
voorkomen, als hij beter had uit
gekeken, wilde Kees Keuninkx de
rest van zijn kudde van de hand
doen. Maar daar kwam hij snel op
terug. Het spookbeeld van een
baan in een fabriekschrok hem zo
af, dat hij zijn primitieve zwer
versleven trouw bleef.
Met zijn kudde vah een kleine
dertig beesten was dat echter on
mogelijk. Kees Keuninkx was
zijn leven lang gewend met een
karig loontje rond te komen, maar
zelfs dat kon zijn gedupeerde kud
de hem niet meer opbrengen...
Alleen snelle hulp kon redding
brengen en het voortbestaan van
de schaapskudde verzekeren.
Daarvoor zorgde de gepensioneer
de marine-officier H. Dorré (61)
i
Jvxc Af T
uit Oisterwijk, die al op de avond
van die rampzalige dag een actie
in zee had.
Het resultaat was hartverwar
mend. Na het verhaal in onze
krant over Kees Keuninkx's ellen
de stortten talrijke lezers bedragen
van vijf en tien gulden op het
gironummer van de Amro-bank in
Tilburg. Een aantal artsen en hoog
leraren schonk bedragen van hon
derd gulden of nog meer.
In totaal leverde de actie rond
2600 op. Kees Keuninkx heeft
daarvoor twintig door en door ge
zonde schapen kunnen kopen en
Herder Kees Keuninkx (links)
en de H. Dorré, de man, die
het initiatief nam voor de
sympathieke actie
daarmee zijn kudde op een sterkte
gebracht, die hem een (zij het
zeer bescheiden) weekloon garan
deert.
De schapen had de herder overi
gens al enige tijd in bezit. Een
bevriende handelaar, die niets van
de aan de gang zijnde actie had
gehoord, zorgde een paar weken na
het ongeluk voor een stuk of twin
tig beesten. „Met het geld komt het
wel in orde, dat krijg ik wel 's van
je.....", stelde hij Kees Keuninkx
gerust.
Ook de sociëteit van het naburi
ge Haaren, waarvan de leden ver
plicht zijn op klompen te lopen,
zorgde voor een spontaan gebaar.
Kees werd op een avond naar de
soos gehaald en kreeg een zwart
schaap (zijn lievelingswens) ca
deau. De leden van de sociëteit
vonden, dat zij verplicht waren de
herder uit de moeilijkheden te
helpen, omdat op hun embleem
drie schapen staan.....
De heer Dorré, vriend en
„biechtvader" van Kees, heeft veel
werk met de actie verzet, maar hij
heeft het niet voor niets gedaan.
Op het ogenblik is er nog een paar
honderd gulden over, dat zal wor
den gebruikt voor de aankoop van
voedsel in strenge wintermaanden
of voor het afpalen van een bun
der land.
Hoewel de actie thans is afgeslo
ten en de schapenhandelaar veel
sneller dan hij had gedacht zijn
geld heeft gekregen, blijven kleine
gedragen binnendruppelen van de
verkoop van foto's van Kees met
zijn kudde. Tot nu toe hebben deze
vijftig gulden opgebracht.
Brabants laatste schaapskudde is
gered! Alle gulle gevers hebben
van Kees een bedankbrief gekre
gen, Slechts één ding ontbreekt
nog: dat is de beveiliging van de
beruchte spoorwegovergang, die de
herder een paar keer per dag
pijnlijk herinnert aan het ongeluk
op die julimorgen. De automatische
knipperlichtinstallatie zou deze
maand gaan functioneren, maar de
lampen zijn nog steeds afgedekt..».
óf en dat lijkt ons menselijker
tegenover de „exclusieven" het voor
iedereen verplicht te stellen. Dat laatste
uiteraard op rijkskosten, want voor een
normaal gesalarieerde parlementariër
kan men niet verlangen, dat hij driedui
zend gulden neertelt voor een pak dat
hij nauwelijks drie uur per jaar draagt.1
De Tweede Kamer heeft donderdag
een ernstige lacune ontdekt in de staats
rechtelijke kennis van defensieminister
De Jong. Deze bewindsman bleek niet
te weten dat Kamerleden bij hun instal
latie de eed (c.q. belofte) van trouw aan
de koningin afleggen. „Dat kan toch
niet", riep hij oprecht verbaasd uit.
„want dan zou een republikein geen lid
van deze Kamer kunnen zijn." -
De Kamer glimlachte: ze kan veel
hebben van deze kleine charmante zee
rob, die al zes jaar meedraait in de
politiek maar van staatsrecht nauwelijks
meer weet dan een lichtmatroos. Tüj
voert, naar men zegt. een goed beleid,
maakt altijd leuke grapjes en heeft een
duizelingwekkende virtuositeit ontwik
keld in het ontwijken van lastige vra
gen. In dat opzicht lijkt hij op minster
Luns, maar terwijl diens grollen de
Kamer zo langzamerhand gaan vervelen,
doen die van .Pietje'" De Jong het nog
uitstekend. „Mein' Ruh ist hin/ Mein
Herz ist schwer/ Daar begint de Twee
de Kamer weer". Stel u voor, dat (oud-)
minister Van Aartsen die op het
laatst geen goed meer kon doen bij de
Kamer zo'n rijmpje zou hebben
gelanceerd. Men zou het ronduit flauw
hebben gevonden en op hoge toon
argumenten hebben geëist. Teen minis
ter De Jong het donderdag debiteerde,
schudde iedereen van het lachen. Toen
men uitgelachen was, was de minister
verdwenen en zat de Kamer met een
paar kluitjes in het riet
De socialist Voogd heeft deze week in
de Kamer gefulmineerd tegen het voor
stel om voortaan bij verkiezingen het
vermelden van academische titels op de
kandidatenlijsten toe te staan. Dat wekt
de indruk dat het bezit van zo'n titel in
de politiek een „prae" is en dat behoort
het niet te zijn. meende de heer Voogd,
die zichzelf doctorandus mag noemen en
dus (in tegenstelling tot uw Kamermu-
ziekrecensent) boven alle verdenking
verheven is. Hij vond het ook bar
inconsequent, dat beroepsaanduidingen
als predikaat, arts en notaris (die in de
wet op het wetenschappelijk onderwijs
niet als officiële academische titels wor
den erkend) niet op de kandidatenlijs
ten mogen worden vermeld. En dat
terwijl Jan Greshoff een gedicht over
Arnhem besluit met de regels: „De
dominee, de dokter, de notaris./ Drie
voudig beeld van al wat wijs en waar
is".
De academici zijn, als we ons niet
vergissen, in de Kamer ver in de
meerderheid en de heer Voogd ging dan
ook wel op een paar gevoelige tenen
staan, Maar hij had naar ons gevoel
gelijk: aan het ongebreidelde titels- en
gradenfetisjisme dat ln ons land hoogtij
viert, zou eindelijk eens een halt moeten
worden toegeroepen. We nemen niet
graag wat over van de Duitsers. In dit
opzicht echter hebben we hen niet
alleen geïmiteerd, maar zelfs ver over
troffen. Him ge-„Herr Doktor" valt in
het niet bij de ziekelijke zorgvuldigheid
waarmee wij titels hebben bedacht en
dagelijks hanteren voor allerlei niet-
gepromoveerde academici. De politiek is
daar allerminst van verschoond geble
ven. De minister-president „meester"
Cals, de minister van volkshuisvesting
en bouwnijverheid „doctorandus" Bo-
gaers, enfin, u hoort dat gedoe elke dag
over de radio. Waarom niet gewoon de
heer Den Uyl, de heer Bogaers? Dat
gedoctorandus hebben ze heus niet no
dig: het maakt hen kleiner dan ze zijn,
het geeft ze iets „onafgestudeerds", 'wat
niet past bij hun formaat. We praten
toch ook niet over dr. Wilson, dr.
Spaak, mr. Johnson?
Tekenend is het dat niemand in dit
land zich gerust voelt als er eens een
keer een niet-academisch-gevormde mi
nister-president aan het bewind komt.
Die worden dan ijlings tot eredoctor
gebombardeerd (Colijn, Drees) en men
verwacht van hen dat ze die titels ook
gaan voeren. Het zal voor ons altijd een
ondoorgrondelijk mysterie blijven
waarom iemand als Churchill met z'n
zestien eredoctoraten nooit die twee
letters plus punt voor zijn-naam heeft
gezet, die wij als het eind van alle
zaligheld beschouwen. Tekenend is ook,
dat de grote massa de bijbehorende
titels meestal wél, maar de voornamen
van onze politieke kopstukken gewoon
lijk niet kent, op enkele uitzonderingen
na: Willem Drees, Joseph Luns. Neder
landers spreken over Konrad Adenauer,
Ludwig Erhard, Charles de Gaulle,
maar Jo Cals Is er niet bij. Distantie is
het toverwoord yan de Nederlandse
samenleving.
