m
emeester
H
BIJPASSEN UIT EIGEN ZAE
NAM ZET
LONDEN MET
ONDER DRUK
VERKEER WERD ER I '65
NIET VEILIGER OP
WAS-AUT0MATEN
C0UZY
t
ffl
van
naar
bkb
Engeland?
Zal Belgiës kleinste dorp straks
verdwijnen? 29 inwoners dreigen met
opstand als Brussel plan doorzet
Gas Coimcll nog gereserveerd
Britse Maden kritiseren
Cijfers Rotterdamse politie
Weer verzakking
in Den Bosch
ism
PK ROTTERDAMMER
Pagina 3
ZATERDAG 22 JANUARI 1966
(Van een onzer verslaggevers)
ZOUTENAAIE (België) De burgemeester gooit z'n
klompen uit, stapt op kousevoeten de keuken binnen en
draait een zware. Vier kinderen dansen om hem heen, terwijl
zijn vrouw de was van de lijn boven de potkachel haalt.
Hier, in de warme beslotenheid van de vier-bij-vier-keuken,
woont burgemeester Daniël Kinget (41I met zijn gezin. Een
woonkamer, waaraan elk burgemeesters-decorum vreemd is.
Maar als straks, volgende week, de gemeenteraad weer bij
eenkomt, is diezelfde keuken stemmige raadszaal. Dan zijn
de hompen brood en de kaas op de tafel, het ledikant in de
hoek en hef hobbelpaard van de jongste naast het volgeladen
wandmeubel, weggeruimd en de kinderen naar een ander ver
trek gestuurd. Dan brengt Daniël Kinget met forse hamer
slagen op de vurenhouten tafel de agenda-punten aan de
orde en bespreekt de raad van vier mannen en één (80-jarige)
vrouw de problemen van de gemeente.
6 Tevreden
O Feest
6 Dagskc u!f
I/MiAIS
J^R zijn van die openbare amb
ten, die je zo'n twintig jaar
en langer geleden alleen goed
Icon vervullen als je in staat en
bereid was eigen inkomsten aan
te spreken ten behoeve van de
publieke zaak. Dat betekende
dat je. over een behoorlijk par
ticulier vermogen moest be
schikken, anders was het armoe
lijden. Als minister van buiten
landse zaken, als ambassadeur
of als burgemeester van een gro
te stad kreeg je op je salaris
weliswaar een (vaste) onkosten
vergoeding, maar die dekte nog
niet voor de helft de staat die, je
geacht werd te voeren. Het vms
„bijpassen .uit eigen zak" gebla
zen, wilde je je vele represen
tatieve verplichtingen enigszins
redelijk nakomen.
Verviervoudigd
Statos
«föaaa
Toeristen
H. Roelfsema voorzitter
centrale bibliotheken
actie op de prijs.
EIGEN GAS
CONTRACTEN
Majesteit
'-.Gips
Prijswinnaars puzzel
DE NIEUWSTE MODELLEN
VINDT UALTUD BIJ
1e MIDDELLANDSTR. 72
AERTV.NE5STFAAT39
2 A
Want problemen zijn erzelfs in
Zoutenaaie, Belgiës kleinste gemeente,
even naast de kustweg, èen handvol
kilometers van. de Franse grens. Pa
niek zaaiende geruchten hebben de 29
inwoners de laatste weken ongerust
heid gebracht: Zoutenaaie zou worden
opgeheven om metvier andere ge
meenten uit de buurt te worden
samengevoegd. In de zes boerderijen
sloeg het nieuws in als. een bom.
Zoutenaaie, dat als kleinste gemeente
landelijke en internationale- bekendheid
kreeg, zou zijn zelfstandigheid moeten
prijsgeven het predicaat „kleinste" verlie
zen? Dat nooit! werd er in: de zes gezin
nen gezegd. En. zelfde stemmen gingen
er op in de gemeenteraad; De medede-
ling van burgemeester Kinget, dat. het
nieuws nog maar officieus was en dat
het alleen nog maar, als. een voorstél op
het ministerie lag, kon nauwelijks gerust
stellen. I
Zoutenaaie wil het allemaal liever bij
het oude houden. Zoals het eeuwenlang
was, moet het blijven, vindea de boeren. I
En hoe wés het? Op de landkaart zaij
men de gemeente tevergeefs zoeken.
Maar toch kent iedere Belg de naam. En
zelfs over de - grens geniet Zoutenaaie
bekendheid. Ieder jaar weer stromen er i
duizenden toeristen naar toe. Te zien is I
er weinig. Zes boerderijen in weids
groen land, dat nu onder een sneeuwde-
ken'schuil gaat,, en een café. Dat is'alles.
Maar iedereen komt graag kijken hoe
weinig er is te zien in een „kleinste
dorp"
Burgemeester Kinget: we zijn alle- r
maal boeren. Ikzelf ook: 26 hectaren
land en een flink koppel grootvee.
We leven van de landbouw en de
veeteelt en we zijn tevreden. Geïso
leerd. Ach, we hebben geen school,
geen kerk en er is geen enkele win-
kei. Maar daar hebben ons bij leren
aanpassen. De meeste, kinderen gaan
drie kilometer verder, in Eggewaarts-
kapelle, op school. De mijne ook. Ik
breng ze en haal ze, elke dag met de
auto. En zo doen ze het allemaal.
Want In bijna alle gezinnen is een
auto. En als die niet beschikbaar is,
gaan de kinderen met de velo. Pas
als ze verder onderwijs willen, moe
ten ze naar Veurne, tien kilometer
naar de kust. Dat is wat moeilijker,
want een bus en een trein zijn er
niet. Maar als het weer niet te bar is,,
kan je ook daar met de velo ko
men.
Met de kerk is het net zo. Elke zondag
gaan we in Eggewaartskapelle naar de
mis. Dat is traditie: met z'n allen in de
auto's.
hele raad naar het café om te klinken op
de afgewerkte agenda.
Moeilijke punten zijn er vrijwel nooit
aan de orde. Want in Zoutenaaie gebeurt
nooit iets.
Behalve eenmaal in het jaar als Jan
van Sóetenay, die zoals dc legende
vertelt het dorp acht eenwen geleden
stichtte, on eèn praalwagen de boerderij
en langs gaat. Of, als een van de 29
dorpelingen in het huwelijk treedt. Dan
Is er feest. Bruid en bruidegom worden
dan in aanwezigheid van het hele dorp
ontvangen in de' keuken van de burge
meester, waar Daniël Kinget, bij die gele
genheden officieel met sjerp en zon
dagspak getooid, de jongelui trouwt.
idee er geweest te zijn. Maar wij verdie
nen aan die mensen een goede boter
ham.
Afgezien daarvan, geeft ze toe: wij wil-
len Zoutenaaie houden. Wij voelen niets
voor een nieuwe gemeente van vijf dor
pen en 1400 inwoners. Zo als het nu is
hebben wij het goed. Ge woont hier zo
gerust en gemakkelijk. Niemand wil ver
andering in het gemoedelijke dorpsleven,
dat alleen de zondagmiddag en -avond
als hoogtepunten heeft. Dan komt het
hele dorp naar het café om boerenbrood
met boerenhesp te éten. En 's avonds
wordt er op de muziek van de juke-box
een dansje gemaakt. Nee, geen wilde mu
ziek. We houden het rustig en gezellig.
De jongelui amuseren zich best.
Eenzaam voelen, we ons hier nooit,
zegt zij,, al zijn - dé contacten met de
buitenwereld dan maar zeer spaarzaam.
Eenmaal per dagkomt 'de bakker Uit
Avekapelle met zijn auto evenals de post
bode. Verder zien we hier 's winters bij
na niemand. Als we levensmiddelen no
dig hebben, gaan we naar Veurne. Dan
zijn we er eenseen dagske uit. Niemand
zou dat anders willen. Ook de jongeren
riet, hoewel verscheidene wel verplicht
zijn weg te gaan. Op de boerderij is
Problemen zijn dat voor ons nooit ge
weest. Zoutenaaie kent ze niet. In. .de
raadsvergaderingen gaat het ook heel ge
moedelijk toe. Er zijn vier raadsleden,
twee schepenen en een secretaris. Ook
allemaal boeren, behalve één: een 80-ja-
rige vrouw, die geen enkele vergadering
verzuimt. Soms komt zij' uit Avekapelle,
waar ze'inwoont bij een getrouwde zoon,
helemaal op de fiets hier naar toe.
Een uurtje wordt er dan meestal sa
men gesproken. Over vernieuwing van
de waterleiding, over de aanbesteding
van een nieuwe polderweg of over klach
ten over wateroverlast. Er wordt een
sigaartje gerookt en na afloop gaat de
Elke dag haalt en brengt burge
meester Kinget zijn vier kinderen
van 1 tot 7 jaar met de auto van
en naar school in het 3 kilometer
verder gelegen dorp. Foto: thuis
komst bij het gemeentehuis
namelijk maar voor één zoon plaats- En
dat is volgens eeuwenoude traditie de
jongste. De andere kinderen gaan het
huis uit en zoeken 'werk In een van de
naburige dorpen.
Maar wie blijft, blijft voor zijn hele
leven. Er is immers geen reden om te
vertrekken? Men leeft hier goedkoop. De
gemeentebelastingen zijn zeer matig. De
jaarlijkse zestien mille, die het gemeente
bestuur vraagt, zijn gemakkelijk op te
brengen. De enige reden voor vertrek is
een huwelijk. Want gebleken is wel, dat
de jongelui slechts zelden met een dorpe-
iing(e) trouwen. Een partner 'vindt men
meestal buiten het dorp. En dat is goed
zo, zegt mevrouw Carton. Zoutenaaie
heeft zo zijn eigen gewoonten. En daar
mag niemand aankomen!
Ook Brussel niet: Zelfs al komt
men met argumenten ter tafel.
De noodzakelijke terugbrenging
van België's 1600 gemeenten, tot
1000 bijvoorbeeld. Zoutenaaie wil
daar niet van horen. Zoutenaaie
wil de kleinste blijven. En daar
zullen alle 29 inwoners pal voor
blijven staan.
zim
Over zijn pijnlijke ervaringen in
dit vlak doet mr. D. U. Stikker in
de deze week verschenen Neder
landse uitgave van zijn mémoires
een onthullend boekje open. Hij
vertelt hoe hij in 1948 een finan
ciële reuzesmak maakte toen hij
van big boss in het bedrijfsleven
tot minister van buitenlandse zaken
„promoveerde". .Alles bij elkaar te
kende ik 70 brieven om voor mijn
functies te bedanken. Dit had onder
meer tot gevolg dat mijn inkomen
verminderde tot een fractie van
wat het geweest was". Als minister
kreeg de heer Stikker een jaarsala
ris van f 18.000 plus een belasting
vrije toelage van 8000 voor repre
sentatiekosten. „De toelage van
8000 ging aan twee recepties
schoon op". Natuurlijk voelde hij
er weinig voor de extra kosten zelf
te betalen, maar er zat toch niet
anders op. Wel gaf het kabinet hem
toestemming declaraties bij Finan
ciën in te dienen, maar dat bete
kende, dat hij na elke ontvangst le
ge flessen moest gaan tellen. Terecht
merkt mr. Stikker op dat hij zijn
tijd nuttiger kon besteden.
Als ambassadeur in Londen had
hij het. nog moeilijker: „Oyer mijn
onkostenvergoeding kon ik het ten
slotte niet met de regering eens
worden en het was duidelijk dat ik
wel weer een periode tegemoet
ging, waarin ik voor mijn ambt
noodzakelijke uitgaven, waarin de
regering niet wenste te voorzien,
uit eigen zak moést bijpassen. Na
vier jaar als minister was die zak
tamelijk leeg geworden. Ik genoot
geen pensioen van bank of brouwe
rij en mijn ministerspensioen, be
droeg slechts 6.000 per jaar. Daar
om begon ik in Lori'den de ontwik
kelingen in het bedrijfsleven op de
beurs nauwkeurig te volgen. Ik heb
nooit gespeculeerd, maar later,
bleek dat ik met bepaalde investe
ringen een goede keus had gedaan
en alleen daaraan héb ik het te
danken dat ik mij nu tamelijk ruim
kan bewegen" (mr. Stikker be
woont een riante villa aan het Itali
aanse Comomeer; zijn buurman
heet Conrad Adenauer).
"7ELFS al neemt men in aanmer-
king dat de gulden van 1948
veel meer waard was dan die van
nu, dan nog moet men mr. Stikker
grif toegeven dat hij in die tijd
erbarmelijk betaald werd. Minis
ters van nu hebben het stukken
beter. Sedert .'48 is het ministersala
ris verviervoudigd. Het bedraagt
nu op de kop af 72.345 per jaar.
Inclusief vakantietoelage en sociale
lasten (lees: lusten) kan het tot
rond 80,000 oplopen. Een bedrag
waarvan mr. Stikker achttien jaar
geleden niet heeft durven dro
men.
Onze duurste minister is drs. Den
Uyl van economische zaken
82.000), die als vader van zeven
spruiten een forse kinderbijslag
incasseert. Minister zonder porte
feuille Bot is met 81.000 een goede
tweede. Na hem volgen respectieve
lijk de ministers Bogaers, Vrolijk,
Cals, Suurhoff, Vondeling, Veld
kamp, Samkalden, De Jong, Luns,
Biesheuvel, Diepenhorst, en Smal-
lenbroek. Minister Smallenbroek is
met 76.800 de „minimumlijder"
in het kabinet. Minister Diepen
horst betaalt als vrijgezel de mees
te belasting.
De hoogste onkostenvergoeding
krijgen de bewindslieden van bui
tenlandse zaken: niet f 8000, zoals
destijds mr. Stikker, maar 80.000,
zij het dat ze dat potje met z'n
vieren moeten verdelen.
De staatssecretarissen verdienen
minder, dan hun chefs, maar ook zij
hoeven met een jaarwedde van
59.415 plus vakantiegeld en socia
le lasten niet om te komen van de
honger. Voor alle bewindslieden
geldt bovendien: vrij rijden. Maar
dat was in 1948 ook al zo.
LJET zou interessant zijn eens na
te gaan of behalve het salaris
ook de status, de maatschappelijke
waardering van het ministersambt
is gestegen. Wordt tegen een minis
ter nu hoger of minder hoog opge-
zien dan yoor de oorlog? Volgens
één NlPO-enquête van enkele ja
ren geleden slaat „het publiek" pro
fessoren en burgemeesters van gro
te steden hoger aan dan dienaren
van de Kroon. Recente tv-straatin-
terviews bevestigen, dat de men-
Mevrouw Carton naast de juke-box
in haar café, aandacht vragend
voor een lofzang op Zoutenaaie:
„niemand wil hier weg".
Daarmee houden alle officiële plechtig
heden op. Het burgemeestersambt kost
Daniël Kinget dan ook maar enkele uren
in de week; Meestal trek ik de donder
dagmiddag uit voor de correspondentie,
zegt hij. Dan gaat hij samen met zijn
secretaris achter de keukentafel zitten
om.de stapel papieren door,te werken en
nieuwe gemeentelijke aankondigingen op
te stellen, die later in de. glazen vitrines
aande boerderijmuur worden opgehan
gen.
Druk hebben we het er nooit mee en
het is gemakkelijk te combineren met de
boerderij.
Maar ook Daniël Kinget is ervan over
tuigd, dat het straks met de rust. gedaan
zal zijn. Want niemand in het dorp -
dat weet-hij nu. al zal genoegen ne
men met de ministeriële plannen. Men
praat al over acties, hoewel nog niemand
weet wat voor'acties. De Belgische krant-
ten. willen, de, dorpelingen een pro
test-mars op Brussel laten maken'. Maar,
lacht de burgemeester, daar krijgen ze
ons niet voor. Stel je voor, 150 km mar
cheren en dan met tien kleine kinderen.
Dat zal geen indruk maken.
Maar dat er iets zal gebeuren staat wel
vast. Zoutenaaie zal niet zomaar zijn zelf
standigheid en zijn wapen (in 1963 door
de Koning erkend) prijsgeven. Daar zul
len alle dorpelingen voor vechten!
De burgemeestersvrouw presenteert
eer. glaasje brandewijn en een sigaar. Ze
wijst op het bandje. „Toversehoon Zoute
naaie, België's kleinste dorp" staat er'op.
We hebben ze laten maken voor de toe
risten. Het is een mooie propaganda ge
bleken. Of die'bandjes er straks af moe
ten? Niemand weet het nog. Maar men
vreest..
Niemandwil, dat Zoutenaaie als ge
meente wordt opgeheven, zegt ook me
vrouw Antonia Carton, echtgenote van
eèn van de zes boeren. Voor haar gezin,
zal de opheffing van Zoutenaaie een Be
langrijke derving van inkomsten beteke
nen. Zij exploiteert namelijk het enige
café in het dorp en daarmee worden
"s zomers goede zaken gedaan.
Bussen vol toeristen leggen er aan.
Dan is het zaaltje propvol en komt zij
handen tekort om iedereen te bedienen.
Wat ai die mensen komen doen? Ach,
zégt zij. eigenlijk niets. Ze wandelen wat
en drinken een kop koffie. Verder kunt
ge hier immers niets doen. Een dorps
kern is er niet. Alleen zes boerderijen,
die ver uit elkaar liggen op de 206 hecta
ren van Zoutenaaie. Het is alleen het
BurgemeesterDaniël - Kinget en
zijn vrouw samen naast dc kachel
in de' keuken annex raadszaal.
Het nieuws in de kranten over
zijn gemeente, volgt hij op de voet.
Maar een protestmars op Brus
sel? We beginnen er niet aan!
DEN HAAG NAM-gas Ex
port verwacht half februari een
principebesluit van de Britse Gas
Council of men al dan niet Neder
lands aardgas wil gaan afnemen.
Een onlangs door Nederlandse en
Britse deskundigen uitgevoerd on
derzoek heeft uitgewezen, dat de
aanleg van een pijpleiding van
Katwijk naar Aldenburgh (Suf-
folk) technisch uitvoerbaar is. Het wachten is alleen op de Britse re-
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Het verkeer in
de Maasstad werd er in 1965
niet veiliger op, zo kwam tot uiting
op de jaarlijkse persconferentie van
de Rotterdamse politie.
Er was een lichte stijging in het aantal
ongelukken tot 30696. Het aantal ongeluk
ken met dodelijke afloop liep terug van
59 tot 55 en het aantal doden van 64 naar
60. Het aantal gewonden'met zwaar licha
melijk letsel steeg echter van 2205 naar
2421 met 216.
Sinds 1960 is er een constante stijging
geweest van hét aantal verkeersongeluk
ken. Hoofdcommissaris A. Wolters zei
dat waarschijnlijk de helft van het
aantal ongelukken bij de politie bekend
is. En dat is niet slechts zo bij materiële
schade maar ook bij ongelukken waarbij
mensen ernstig zijn gewond geraakt.
Ondanks de drukte in het verkeer wist
de politie de tijd tussen melding en
aankomst terug te brengen' van gemid
deld 4;9 minuten naar 4,85 minuten. In
1964 moesten 7541 bromfietsers die te
hard reden worden bekeurd, in 1965 wa
ren het er al 8481. Bij de auto's zijn die
getallen 4494 en 5825. Tezamen meer dan
duizend bekeuringen per maand voor te
hard rijden.
De technische autocohtrole blijkt- een
succes. Vooral bij het beroe-ps-goederen-
vervoer worden nogal eens gebreken ge
vonden. Er zijn er zelfs die eerst onder
zoeken waar de politiewagen staat om
dan via andere (vaak om-) wegen de
stad in te rijden.
De meldkamer had het bijzonder
druk. Er kwamen 57.000 meldingen.
De allereenvoudigste werden niet
eens genoteerd. Het genoemde ge
tal geeft dus alleen de belang
rijke gevallen weer. Door bemidde
ling van de politie werd in 1965 in
tien maanden tij ds 1130 auto
wrakken van de straat gehaald.
DEN HAAG Tot voorzitter van de
Centrale. Vereniging voor openbare bi
bliotheken het overkoepelend orgaan
voor het gehele openbare bibliotheekwe
zen is gekozen als opvolger van de
heer C. Egas: de heer H. Roelfsema,
burgemeester van Schiedam. De heer
Egas zag zich vorig-jaar genoodzaakt zieh
terug te trekken wegens zijn benoeming
tot staatssecretaris van cultuur, recreatie
en maatschappelijk werk.
Tot dusver heeft dc Gas Council echter
nog van weinig enthousiasme blijk gege
ven. En ook de Britse bladen staan zeer
gereserveerd tegenover het Nederlands
aanbod. Men vindt de prijs vrij hoog en
heeft bovendien weinig waardering voor
de wijze, „waarop Nederland de ko
per-in-spè onder drnk zet". Deze druk
zal de Gas Council en de minister voor
energie nauwelijks kunnen beïnvloeden
omdat er voor de Britse energievoorzie
ning nog verscheidene andere mogelijk
heden open liggen, aldus de Times. Maar
NAM-gas Export houdt vol: half februari
verwachten wij een duidelijk standpunt
van de Gas Council. Niets meer. maar
ook niets minder.
Volgens de Times zou men uit Nigeria
beter gas kunnen krijgen tegen dezelfde
prijs. Dit zou met gekoelde tankers kun
nen worden aangevoerd. Ook van Algerij-
e zou men gas kunnen betrekken: zuive
re methaan, die weliswaar iets duurder
is, maar waarvoor de fabrieken geen
installaties hoeven om te bouwen. Dit
zou als men Slochteren-gas zou gebrui
ken wél het geval zijn vanwege het stik
stofgehalte van 14 procent.
De. door Nederland gevraagde prijzen
zijn 'zo hoog, dat ze zelfs niet concurre
rend zijn met die van olie en kolèn.
Een andere reden, waarom de Britten
weinig enthousiast zijn, is de kans, dat
op het Britse deel van het Noordzee-plat
straks eveneens exploitabele gasvondsten
worden gedaan. Zoals bekend, heeft BP
al een belangrijke bron aangeboord,
waarvan men zeer optimistische verwach
tingen heeft. Uit deze bronnen zou
aanzienlijk goedkoper kunnen worden ge-
teverd dan uit de Slochteren-bron: de
190 km lange pijpleiding zal vrij hoge
investeringen vergen, die uiteraard in de
prijzen tot uiting moeten komen.
Duidelijk Is, dat de Britse regering aan
gas uit eigen gebied de voorkeur zal
geven omdat dit de schatkist een rijke
bron van Inkomsten zou opleveren. Deze
overweging zou weleens kunnen beteke
nen, verwacht men, dat Gas Council het
Noordzee-gas weinig goedkoper zal krij
gen dan het Nederlandse gas. De rege
ring zal er aanzienlijke belastingen op
beffen om er het tekort op de betalings
balans mee te verminderen (Ier vergelij
king: de Nederlandse Staat int 70 pet.
van de aardgas-opbrengst).
Over de perspectieven van de Noord
zeebodem bestaat op het ogenblik echter
nog weinig zekerheid. Men heeft goede
hoop, maar zolang niet is aangetoond
hoeveel bet continentale plat zal opleve
ren, zal de Gas Council een slag om haar
arm houden. En verwacht wordt dan ook
niet, dat volgende maand al een duide
lijk antwoord zal worden gegeven op de
NAM-offerte voor levering van Neder
lands aardgas, oplopend tot 5 miljard
kubieke meter (rond 1975) per jaar.
Daarmee zou eind 1967 kunnen worden
begonnen als de eerste buis gereed zou
zijn. Een tweede leiding zou een jaar
later klaar kunnen zijn.
Vlotter contact heeft NAM-gas Export
met andere landen gehad. Tot nu toe zijn
de volgende contracten getekend:
1 met de Westduitse Thvssen Gas voor
tot 4 miljard kuub per jaar oplopende
levering in het Ruhrgebied en het zuide
lijker gelegen gebied aan de linker
Rijn-oever (eerste leverantie in de twee
de helft van dit jaar).
2 met de Westduitse Ruhr Gas (3 mil
jard kuub per jaar) voor levering aan
het zuiden en het gebied aan de rechter
Rijn-oever.
3 met de Belgische Distrigaz (oplopend
tot 5 miljard kuub), die heel België zal
voorzien (eerste leverantie in de tweede
helft van dit jaar).
4 met de Westduitse Energie Versor-
gung Weser-Ems (0,1 miljard kuub voor
Oost-Friesland).
Voorts ligt een contract klaar met Gaz
de France (voor 5 miljard kuub per
jaar) en worden onderhandelingen ge
voerd met twee Zuidduitse maatschappij
en GU en GVS over de uiteindelijke
levering van 5 k 6 miljard kuub per jaar.
Het komende voorjaar hoopt men deze
te kunnen afsluiten.
NAM-gas Export denkt ongeveer de
helft van de 1100 miljard kuub gas yoor
de export te kunnen aanbieden.
sen voetballers, tieneridolen en
quizmasters beter kennen 'dan mi
nisters. En dat terwijl toch bijna
elke dag één lid van het kabinet
via het scherm doordringt in de
huiskamers.
Luns vormt de grote uitzonde-
ring. Die kent iedereen. Maar over
hem spreekt men bijna uitsluitend
in cabarettermen. Zijn populariteit
is geen graadmeter voor de status-
waardering van het ministersambt;
in het algemeen.
Ministers zijn (gelukkig)' geen
ongenaakbare grootheden meer. Het
mythisch waas, dat hen. vroe
ger omgaf, is verdwenen, de
afstand tussen hen en de burgers
verkleind. Daardoor is ogenschijn
lijk de ministeriële „standing" ge
daald. Ministers voelen zich niet te
hoog meer om persoonlijk brieven
van kiezers te beantwoorden, ze be
delen via de beeldbuis om bezuini
gingstips, ze doen aan kookwedstrij-
den mee, zoenen bloemenkoningin-
nen en druivenprinsessen, gaan met
een tent op vakantie enz. enz.. Dat
is allemaal niks bijzonders, maar
het komt in de krant de befaam
de „human interest" en dat
maakt ministers in de ogen van het
publiek tot „doodgewone jongens",
tegen wie je echt geen „excellentie"
meer kan zeggen. Wat hebben ze
eigenlijk voor bijzonders? Een pro
fessor heeft nog een toga en een
burgemeester een ambtsketen, een
dokter een witte jas met een lysol
lucht en een generaal een uniform
met veel goud, maar een minister
•heeft, behalve een auto-met-chauf
feur, geenspecifiek statussymbool.
Hij praat alleen maar. En in deze
tijd van woordinflatie moet je min
stens kunnen zingen, wil je niet in
de massa ondergaan.
/AM tot mr. Stikker terug .te ke-
ren: zijn mémoires zijn vooral -
leesbaar door reeksen goedvertelde -
anekdotes. Eén daarvan nemen we -
hier over:
„Met haar abdicatie had koningin
Wilhelmina de titel „prinses" aange
nomen. En strikte instructies gege
ven dat zij vanaf dat ogenblik met
„koninklijke hoogheid" wenste té
worden aangesproken. Kort na de
plechtigheid kwamen enkele van
ons,in de gangen van het paleis
wandelend, prinses Wilhelmina te- -
gen, die kennelijk iemand zócht.
„Kunnen wij u helpen, majesteit?",
vroegen wij. Zichtbaar geërgerd-;
antwoordde zij: „Majesteit? U be
doelt zeker koninklijke hoogheid?"-
Enigszins bedremmeld liepen wij
1 door. Even later kwamen wij'haar
wéér tegen. Zij vroeg:„Heeft
iemand prinses Juliana misschien -v~
ergens gezien?" In koor antwoord-"-;-
den wij: „U bedoelt zeker hare ma-"'
jesteit, koninklijke hoogheid". De
nieuwe prinses der Nederlanden
glimlachte."
'TWEE. slachtoffers van dé winter-
sport zullen binnenkort over
het Binnenhof sukkelen, allebei in V
hetgips. Het zijn mr. Pieter van
Vollenhoven, die half februari bij
de Raad van State gaat werken; ën":'
PvdA-fractieieider drs. Nederhorst.
De laatste beweegt zich op stalen 't
krukken moeizaam voort. Enkele
weken geleden brak hij op de witte
vlakten een kuitbeen en enkele mid
denvoetsbeentjes. Niet door eigen-;1
schuld overigens. In de buurt van ;-
het 'Oostenrijkse Mariapfarr, waar
ook oud-premier Marijnen en minis
ter Den Uyl (die er vier jaar gele
den z'n enkel brak) graaggeziene
gasten zijn, stond de heer Neder
horst rustig op de sleeplift te wach
ten toen een skinozem in vólle
vaart tegen hem opvloog. Bij de
behandeling in het ziekenhuis
scheurden tot overmaat van ramp
nóg de bierhanden in zijn voet.
De partij zal niet lijden onder dit
ongeluk. De heer Nederhorst wil
geen Kamervergaderingen verzui
men en zal ook intensief deelnemen
aan de PvdA-verkiezingstoerneè.
Maandag al debatteert hij in Am
sterdam met PSP-voorzïtter Wie-
ben ga. Wat ons betreft mag hij dat
zittende doen.
DEN BOSCH De Binnendieze is
er de oorzaak van dat weer een ver
zakking is opgetreden. Plotseling viel;
gisteren een gat van twee bij drie
meter in een verbindingsmuur' aan de
kade van de Binnendieze waarop ook
het provinciehuis dat verleden week
verzakte is gebouwd. De onderspoe
ling van de kademuur moet enkele
weken geleden zijn gebeurd. Nu de
dooi is ingevallen wordt het gevaar
lijk, tenminste bij de bewoners in de
omgeving neemt de ongerustheid toe.
De prijswinnaars van de puzzel uit óns'
Zondagsblad - van 15 januari zijn: me
vrouw A. v. d. Laan, Koninginnestraat 33
te Dordrecht 5; A. van Gens, Boezem
singel 20 te Ouderkerk aan den IJssel
2,50 en mevrouw Jongejan, Tuinstraat
17 rood te Maassluis 2,50.
