m
Herinneringen aan vreselijke tijd
Koopvaarders uit oorlog
eindelijk weer samen
Rotterdam
graaft geul
in zee
voor tankers
Veertig
proeent
kwam om
Bijbelse geschiedenis in
één dag uitverkocht
Gewonden bij
ontploffing
op tanker
UÜS'meêxiid
een Nederlands dichter
Belangrijk experiment
is goed geslaagd
PROEFSLAPEN
IN HET DORP
SPANJE BEGINT TE
ONTWAKEN
Gezamenlijke actie
tegen Maleisische
guerrilla-strijders
Gevangenisrel in VS
Zending vraagt
volleyballen en
pingpongsets
wmm
Oproep
Aanpassen
Medewerking
SNEL VERLICHTING VAN VERKOUDHEID EN GRIEP
Oase
Fooi
Winkels
Efifi
Rüll'Erdammeb
2 A
ZATERDAG 13 AUGUSTUS 1966
OTTERDAM Er zijn tijdens de oorlog zevenduizend
Nederlandse zeelieden van de koopvaardij buitengaats ge
weest. Van hen zijn er ongeveer drieduizend op zee gebleven.
Alle overblijvende hebben stuk voor stuk herinneringen aan
verschrikkelijke belevenissen. Er moest worden gevaren in
konvooien met beperkte snelheid. Honderden van hen die le
vend uit de oorlog zijn gekomen, hebben na een torpedering
het dek van hun schip onder hun voeten voelen wegzinken. En
zij die geluk hadden dat zij niet zelf werden getorpedeerd, of
op een mijn zijn gelopen, hebben oog in oog gestaan met het
schip dat naast hen voer en dat wèl een torpedo kreeg of op
andere manier onderging.
ROTTERDAM Het gemeen
tebestuur van Rotterdam is van
plan om de Rotterdamse haven
ook toegankelijk te maken voor
leer grote tankers van twee
honderdduizend ton en meer.
Daartoe zal een geul in zee gegra
ven worden.
Kapitein redde baby
J£EN Nederlands dichter is
heengegaan. In de encyclo
pedieën wordt iedere bekende
dichter, die Nederlander is, aldus
betiteld. Maar Bloem was een
Nederlands dichter in strikte zin.
Natuurlijk is deze uitspraak over
hem geen laatste woord en ook
is er lang niet alles mee gezegd.
Pas van enige tijdsafstand zal
men hem te midden van zijn
tijdgenoten duidelijk kunnen
onderscheiden. Maar nu zijn le
ven af is, kan men niet volstaan
met wat bijzonderheden over
zijn levensloop en uitgegeven
werk, eventueel aangevuld met
een overbekende karakteristiek
als „Bloem, de dichter van het
verlangen". De grote stap is ge
daan. Hij is er niet meer. Achter
de gesloten deur hebben de voet
stapven zich verwijderd. Ook als
we hem niet gekend hebben, ik
bedoel persoonlijk, overvalt ons
een lichte huivering. Daar ligt
zijn werk nu. De situatie is an
ders geworden. De verschuiving
is begonnen; een nieuwe visie
wordt noodzakelijk, de oude
oordelen moeten worden herzien.
Dahk zij TogaL Helpt snel-afdoende bij griep, verkoudheid, hoofdpijn,
migraine, spit, reumatische pijnen. Met Togal in huis: gelukkiger leven
Zonder zorg voor gezondheid. Bij apoth./drog. TOGAL 0.95; 2.40; 8.88,
va» een
A RNHEM" De'eerste toekom-
-f*- stige bewoners van Het Dorp
een groep van, elf vrouwen en
dertien mannen, onder wie één
echtpaar hebben de afgelopen
week „proefgeslapen" in de een
voudige, maar comfortabele huis
jes, die onlangs zijn klaargeko
men. In de loop van november
verhuizen zij definitief naar de
langzaam vorm krijgende woon
gemeenschap in de bossen aan de
rand van Arnhem.
ileito ^érp^y^n-ibn.^tkinko-
(Van een correspondent)
PEKING Partijvoor
zitter Mao Tse-toeng heeft
gisteren op een „officiële
ontvangst" in Peking een
grote menigte de hand ge
schud, aldus heeft het Chi
nese nieuwsagentschap
Nieuw China bekend ge
maakt. „Toen onze hoog
geachte leider ter plaatse
aankwam" zegt het
nieuwsagentschap,1
„schreeuwde de bevolking
verrukt: Voorzitter Mao
is gekomen. Voorzitter
Mao is gekomen."
(Van een correspondent)
BRUSSEL Mare de Koek,
een Belgische advocaat, die vori
ge week de processen in Madrid
tegen tien leden van een in Span
je verboden vakbond als waarne
mer heeft bijgewoond, heeft ver
klaard, dat de straffen, die tegen
de beklaagden waren uitgespro
ken en de wijze, waarop de pro
cessen werden gevoerd, er op wij
zen, dat „er in Spanje iets in be
weging begint te komen."
S3»
Pagina 3
Onderhavenmeester J. Liebau:
„We moesten ons weer voegen
in een normale samenleving en
dot was niet gemakkelijk."'
Hst is de bedoeling om voorlopig niet
verder te gasuo dan twee kilometer in
ut. Wanneexr deze proef slaagt ml
•vcrwogen worden om de geul te verlen-
(to tot tien twaalf kilometer. Uit een
voorstel aan de Rotterdamse gemeente
raad blijkt dat met dit werk een bedrag
na rond vier miljoen gnlden Is gemoeid.
De super-tankers van tweehonderdui-
ffind ton en meer, waarvoor de grote
oliemaatschappijen thans al plannen heb
ben klaar liggen kunnen zonder moeite
door Het Kanaal, het Nauw van Calais
en over de Noordzee tot voor Hoek van
Holland aankomen. Met het graven van
j de geul wi! Rotterdam de mogelijkneid
open houden, dat deze schepen, die
regen tien meter diep steken, ook Euro
poort binnen kunnen komen.
Üst het voorstel van B. en W. blijkt,
dat het graven van de geul in feite een
rijksaangelegenheid is. Maar Rotterdam
is niet van plan te wachten op langduri
ge onderhandelingen. Zodra de gemeen
teraad de plannen heeft geodgekeurd zal
met spoed aan het graafwerk worden
oegonnen. Het praten met het rijk over
de kosten komt later.
XOEALA LOEMPOER Indonesië en
Maleisië overwegen gezamenlijk te gaan
patrouilleren in de grensgebieden op Bor
J**. waar men vermoedt dat zich "00
Maleisische communistische guerrilla
"djders bevinden.
bit is gisteren In de Maleisische
jjiofdstad meegedeeld door minister van
buitenlandse zaken Adam Malik- De guer
Wiastrijders zijn door het vorige Indone
tóche bewind bewapend en geoefend.
De Maleisische vice-prerrfier Ra zak zei
bat de Maleisische generaal-majoor Ibra-
b® tot leider van de operaties in Bor
neo is benoemd Voorheen, stonden deze
coder leiding van de Britse generaal
bM. Razak verklaarde dat er zo spoedig
hogelijk in de Maleisische gebieden ver
hangen zullen worden gehouden, waar
bij de bevolking opnieuw zal worden
|«vraagd of zij bij Maleisië wil blijven,
■bigeland zal geleidelijk een deel van
3» strijdmacht van 50.000 man uit
riud-Qost-Azië terugtrekken aldus Ra-
SALISBURY Bij een explosie in
een café in het centrum van Salisbury
hjn gisteren zeven blanken gewond. Of
cicr sprake is van een bomaanslag wilde
cea politie-officier met zeggen.
DJAKARTA Luitenant-kolonel
heroe Atmodjo, voormalig officier bij
dfi geheime dienst van de Indonesi
sche luchtmacht, is tot levenslange
gevangenisstraf veroordeeld wegens
hjn aandeel in de mislukte opstand
van vorige herfst. Hu heeft dertien
®3|en de gelegenheid om president
jMëkamo gratie te vragen.
Atmodjo was een goede vriend van
.«War Dhani, voormalig staf chef van
■I ,e luchtmacht. Hij moet ook terecht
;8'aan_ op beschuldiging van. mede
plichtigheid aan de opstand.
Bij de ovedevende Nederlandse
koopvaardljmannen zijn mensen, die,
toen een schip naast het hunne werd
getorpedeerd, geen hulp mochten bie
den: een schip dat stopte werd een
ai te gemakkelijk doelwit voor een
tweede of derde torpedo van de aan
vallende onderzeeboot.
Er lijn onder hen mensen, die, na
dat hun schip werd getorpedeerd, als
inarlne-reserveofflcier op een gealli
eerd oorlogsschip of landingsvaartuig
dienst hebben gedaan. Die ook dit
landingsschip onder zich nlt hebben
voelen schieten, honderden bepakte
en bewapende manschappen met
zich de diepte in voerend.
Er zijn Nederlandse koop va ar (lij
mensen uit de oorlog teruggekomen
met vele hoge Nederlandse, Britse of
Amerikaanse onderscheidingen, die
ze liever niet dragen, omdat de
omstandigheden waaronder zij die
verwierven al te verschikkelijk wa
ren.
Zoals een hunner het tegenover
ons uitdrukte: „Ik voel daar niets
voor. Ik heb Ta gekregen, maar de
mannen die *m voor me hebben ver
diend, liggen verminkt ia de Paci
fic!"
Lloyd en later eontactman bij het
Netherlands Shipping Bureau te
New York en met mevrouw Bi. D.
Phenmng-Gaasler, secretaresse van
de personeelsafdeling van de Hol-
land-Amenkahjn en nadat zij in de
oorlog naar Engeland was uitgewe
ken. werkzaam bij het departement
van marine in Londen, hebben deze
twee een comité gevormd met het
doel, alle koopvaardijmannen uit de
oorlog nog eens bijeen te krijgen.
Bij dat comité sloten zich aan kapi
tein G. Zaayer, die in de oorlog zijn
schip. De Bhtar. aan de Japanners
verloor en die de oorlog in een Ja
pans kamp meemaakte en luitenant
ter zee der eerste klasse L. B. Thung
van de Koninklijke Marine, die in
de oorlog als marineman vele contac
ten met de koopvaardij had.
Het is moeilijk gebleken, al deze
mensen op een reünie bijeen te bren
gen.
„Wat je hebt meegemaakt aan el
lende. vergeet je gauw. In onze her
innering hebben we tijdens de oor
log een heel goede tijd gehad wat
betreft de onderlinge menselijke ver
houdingen, En toen we na de oorlog
terugkwamen moesten we ons aan
passen aan een normale samenleving
mest alles er op en er aan. Dat ging
met zo gemakkelijk."
De heer J. Liebau, in de oorlog
stuurman van de Sommelsdijk en la
ter marine-reserveofficier, heeft die
moeilijkheden overwonnen. Hij is nu
onderhavenmeester der gemeente
Rotterdam.
Een andere opvarende van de Som
melsdijk. de heer G. Winterswijk, is
nu bedrijfsleider bij N.V. Kon. Hout
handel Abr. y. Stolk en Zn.
Samen met de heer J. J. Vendevil-
le, thans bedrijfsleider bij Van der
Giessea - De Noord NV en tijdens
de oorlog opvarende van een van de
schepen van de Kon. Rotterdamsche
Een oproep ging uit via Radio Hol
land, de Wereldomroep en alle con
tactorganen voor zeelieden en
oud-zeelieden- Er kwam een overwel
digend succes: men verwacht zes- tot
zevenhonderd reünisten, die op 15
september, de dag dat het Prinses
Margriet fonds een kwart eeuw
bestaat, naar Rotterdam zullen ko
men. Rotterdam beleeft dan een nati
onale koopvaardij dag. De jonste
reünist die komt is 42, de oudste 87
jaar. De gemiddelde leeftijd is onge
veer zestig jaar.
„We hadden niet al tè lang moeten
wachten", aldus onderhavenmeester
Liebau, „anders waren er niet zo
heel veel meer overgeweest."
Van de „jongeren" vaart nog een
groot aantal. Zij hopen er bij te
kunnen zijn. ais hun schip binnen
is.
De reders, die In de oorlog sche
pen buitengaats hadden, zijn even
enthousiast als de mensen. Van
verschillende rederijen zijn voor
de reünie financiële bijdragen toe
gezegd.
Zeals men weet heeft Prinses Mar
griet toegezegd, op deze grote dag
van haar „peetouders" Margriet is
koopvaardij-petekiad te komen.
En vanzelfsprekend is de konink
lijke Marine uitgenodigd.
De gemeente Rotterdam heeft toe
gezegd, de omgeving van het monu
ment „De Boeg", waar de dag met
een plechtigheid begint; netjes te ma
ken. De dienst van gemeentewerken
moet hard aan het werk, want de
omgeving wordt netjes betegeld en
allerlei stukken damwand worden
weggehaald.
„We hadden die reünie veel en
veel eerder moeten hebben", meent
de heer Liebau, „maar het was tot
nu toe niet mogelijk de zaak behoor
lijk te organiseren."
MOSKOU Lange rijen waren donderdag overal te zien voor de
boekwinkels in de Russische hoofdstad. Deze dag kwam een boek uit
met bijbelse verhalen. In één dag was de hele oplaag (honderdduizend
exemplaren) uitverkocht.
Voor de eerste maal in vijftig jaar waren gewone Russen in staat
een „bijbei zonder spot" (de omschrijving is van westerse waarnemers)
te kopen. Uitgezonderd de enkelingen, die een bijbel hebben aan
schouwd, die uitgegeven is door de kerk (in een minieme oplaag), zijn
miljoenen Russen opgegroeid zonder ooit de Bijbel te hebben gezien.
Het nieuwe boek bevat een collectie verhalen uit het Oude Testa
ment, op eenvoudige wijze naverteld door de Pool Zenon Kosibovsky.
De staatsuitgevers schrijven in hun woord vooraf niet te geloven in de
goddelijke inspiratie van de Bijbel, maar haar wel te beschouwen als
een monument van wereldliteratuur.
ROTTERDAM Aan boord van het
binnenschip Dauico 298 dat ligt afgemeerd
in de Derde Petroleumhaven in de Bot
lek, heeft zich vrijdag een ontploffing
voorgedaan in de machinekamer. Door
de explosie ontstond een brand, die een
belangrijk deel van het achterschip ver
woestte.
Een twee maanden oude baby liep
dusdanige brandwonden op, dat het kind
in een ziekenhuis moest worden opgeno
men.
Het kind kon slechts ternauwernood
door zijn vader, kapitein H. J. Zijlman
(47) worden gered.
Toen de brand uitbrak, lag de baby te
slapen in de roef op het achterschip van
de Damco 298. De ontploffing aan boord
van de Damco 298 tl ad nog ernstiger
gevolgen kunnen hebben, omdat het
schip geladen was met 800 ton zeer
brandbare naphtaline.
De 15-jarige matroos F. Korver en de
18-jarige assistent-controleur A. Oomen,
beiden uit Rotterdam, die in de machine
kamer van het schip aan het werk
waren, moestem na de explosie over
boord springen om Lmn leven te redden.
De 49-jarige heer F Korver, de vader
van de matroos, moest door het gang
boord van de Damco langs de vuurhaard
van boord zien te komen. De man liep
daarbij brandwonden op aan handen en
gezicht.
De brandweer bluste het vuur op tijd.
WALPOLE Een vijftiental gevan
genen heeft in de ziekenafdeling van de
staatsgevangenis van Massachusetts te
Walpole moeilijkheden veroorzaakt
waarbij een achttal bewakers steken van
messen t en schroevedraaiers opliepen
Aanleiding daartoe waren gevangenen
die pillen en opwekkende middelen uit
de ziekenafdeling wilden stelen. Na twee
uur was de rust Hersteld.
ut
i*
J. C. BLOEM
I
Het Dorp, dat in fasen wordt
gesticht, Is in 1969 'afgebouwd Meer
dan vierhonderd lichamelijk gehandi
capten krijgen dan de kans, een nieuw,
zelfstandig leven te gaan lelden!
De logeerpartij van de eerste bewo
ners betrof een serieus experiment. De
staf van de Stichting Het Dorp wilde
hen laten wennen in de nieuwe omge
ving en tegelijkertijd de oplossing van
verschei denen problemen aan de prak
tijk toetsen. Voorzitter mr. W.P. Bijle-
veid zei gistermiddag voldaan: „De op
richting van Het Dorp voor gehandicap
te mensen is een schot in de roos. Er
wordt op deze manier in een ontzag
lijke behoefte voorzien!"
Tal van frappante ontdekkingen
heeft de werkweek opgeleverd. Bij de
inrichting van de eerste dertig wonink
jes was uiteraard al rekening gehou
den met de handicap van de toekomsti
ge bewoners. Toch bleek, dat nog tal
van dingen (kranen, deurknoppen enz.}
moeten worden veranderd.
Niemand uitgezonderd is de groep
gistermiddag enthousiast naar huis of
inrichting vertrokken. „Vooral voor de
patiënten uit inrichtingen is Het Dorp
een oase", vertelde nar. Bijleveid. „Zij
vonden het onbegrijpelijk, dat zij hun
familie en kennissen mogen ontvangen
waimeer zij dat willen en dat zij straks
hun woning volgens eigen inzichten mo
gen inrichten. De behoefte aan zelfstan
digheid drijft gehandicapten naar Het
Dorp".
Daarentegen zijn de gehandicapten,
die altijd thuis zijn verzorgd, nogal
kritisch. Zij beschouwen de eenvou
digste „spelregels" al als een inbreuk
op hun privé-Ieven. Algemene veront
waardiging is bv. over het feit, dat zij
men zelf mogen houden. Eén van de
toekomstige bewoners vertelde: „Op
het ogenblik verdien ik meer dan hon
derd gulden in de week. Straks moet ik
voor een fooi gaan werken". De Stich
ting Het Dorp staat buiten deze rege
ling. Voorzitter Bijleveid: „Door dit
voorschrift wordt elke prikkel om een
grotere arbeidsprestatie te leveren weg
genomen™"
Gebleken is, dat een 45-urige werk
week voor de meeste bewoners te lang
is, zeker voor de gehandicapten, die in
een GSW-inrichting buiten Het Dorp
aan de slag gaan. Voor de bewoners,
die niet extern kunnen gaan werken,
worden gebouwen opgericht, waar zij
dicht bij huis zich nuttig kunnen
maken. Er is aan werk voor zowel
hand- als hoofdarbeiders gedacht.
Bij de selectie van de gehandicapten,
die zich voor Het Dorp hebben opgege
ven, is komen vast te staan, dat velen
nog steeds niet (kunnen) profiteren van
de moderne revalidatiemogelijkheden.
Daarom temeer komt het goed uit, dat
Het Dorp in de onmiddellijke nabijheid
van de Joharmastchting wordt opge
trokken, waar een staf van deskundige
specialisten werkt.
Tot nu toe hebben zich ongeveer ze
venhonderd gehandicapten aangemeld.
De praktijk leert, dat ongeveer veertig
procent van ben wordt afgewezen. Het
heeft dus nog steeds zin, zich voor een
plaats in Het Dorp op te geven.
En dan Is de eerste gedachte die
zich opdringt: een Nederlands dich
ter is heengegaan. Hij was zo Hol
lands. Natuurlijk: de Nederlander,
de Hollander bestaat niet. Toch
zijn er eigenschappen, ja complete
mensen, die ons als typisch Neder
lands opvallen. Hier bij de hand
ligt een boek: Denker unserer Zelt
(München 1956) met 16 portretten
van denkers uit de hele wereld.
Tussen Berdjajew, Toynbee, We
ber, Jung en Freud, Heidegger en
Jaspers enz. kijkt het nuchtere en
toch verstilde, bijna serene gezicht
van Huizinga de lezer aan. Bij hem
is men ineens thuis. Welk boek is
Hollandser dan zijn Erasmus? En,
de strijd om het auteurschap daar
gelaten, als men bladert in De Na
volging van Christus van Thomas
Kempis, en men leest daar b.v.:
Waarlijk, diepzinnige woorden
maken de mens niet rechtscha
pen en heilig,
maar een leven dat rijk is aan
deugden
maakt hem geliefd bi] God.
Liever wens ~.k een diep berouw
te gevoelen.
dan te weten waarin het be
rouw bestaat.
Zij kunnen wel woorden doen
klinken:
maar de geest verlenen zij niet.
Zij spreken in fraaie taal
zo Gij echter zwijgt, ontvlam
men zij niet het hart.
Zij brengen de letter over:
maar de zin opent Gij.
ervaart men deze rustige afwij
zing van alle quasi-verhevenheid
en diepzinnigheid, deze reductie tot
het essentiële en wezenlijk van
waarde zijnde, niet ais kenmer
kend Hollands in de zin van Neder
lands? Ondergronds proeft men
verwantschap met uitlatingen van
Bloem: dichten is afleren; wat de
dichter moet .uitspreken is „de wer
kelijkheid van het leven, ontdaan
van troostrijke, maar onwerkelijke
wensdromen"; „ik behoor niet tot
die lieden, die in extase neerknie
len voor alles wat hun pen is
ontsnapt"; „mijn latere verzen, die
van een niet langer ontweken in
zicht getuigden, hadden uiteraard
een korter en minder overdadige
vorm nodig." Ongetwijfeld, de
geest is eender. Alleen bij echte
Nederlanders kan het nuchtere en
het serene zo vanzelf samengaan
en twee" zijden zijn van dezelfde
i zaak. Het is een -kijken als van
Johannes Vermeer: geen détail .van
de werkelijkheid wordt overzien,
tataar die werkelijkheid is gelou
terd door zuiverheid.
Nederlands-- ook daarom, omdat
Bloem zichzelf, in wat hij publi
ceerde althans, voorzover ik me
kan herinneren nooit als typisch
Nederlands dichter heeft gepresen
teerd. Debussy noemde zich „musi-
cien francais", dat klonk strijdbaar,
want er moest worden opgetreden
tegen onfrans wagnemianisme.
Bloem kende een dergelijke strijd
naar buiten taiet, evenmin als Tho
mas. Hij wendde zich af en trok
zich liever terug,, in de heden
daagse eenzaamheid van een huis-
of werkkamer, met een boek in
een hoek.
Hout voor het vuur, een boek
en een glas wijn,
Dit zijn de dingen van het late
re leven.
Die den alleen gewordene nooit
begeven,
Maar steeds ter hand en voois
onwillig zijn
Onderschat de betekenis van deze
houding niet Nederland ligt cultu
reel gesproken, naar de hele we
reld open. Wij zijn een echo-hal
voor alles wat buiterj gebeurt. Van
Lennep? Walter Scott, Beets? By
ron, Hugo, Da Costa? Biiderdijk,
Lamartine, De Tachtigers? Keats
en Shelley, Van Deyssel? Zola,
Maeterlinck. Literaire modes wor
den in Nederland niet gemaakt,
maar geïmporteerd. De vijftigers?
Franse voorbeelden, Duitse exempe
len. Het is geen naapen, maar laat
reageren. Bloem blijft zichzelf,
schaamt zich niet mooi te vinden
wat men modieus verwerpt, of de
rug toe te keren aan wat iedereen
prijst Hij is de anti-snob. Maar
sterker nog dan zijn kritiek naar.
buiten, is die naar binnen. Aan zui
verheid is hem alles gelegen, ook
al gaat dat ten koste van de kwan
titeit.
Ais men iemand, die wat meer
van poëzie wil afweten, moet inlei
den, kan men het best met Bloem
beginnen. Van alle dichters die ik
ken, staat hij het dichtst bij het
constateren van wat is zoals dat in
de alledaagse werkelijkheid ge
beurt. Zijn taal is eenvoudig en die
eenvoudigheid is niet moeizaam
veroverd, zoals bij Nijhoff, maar
het vanzelfsprekend resultaat van
een, van den aanvang af ingeno
men, houding. Bloem laat zich
geen knollen voor citroenen verko
pen. Men kan zeggen dat dit het
centrale thema van zijn werk is.
Kan men zich iets Hollanders den
ken? Dat men zo kan zijn en toch
dichter, is dit niet een bewijs van
sereniteit?
De ervaring heeft geleerd, dat
dichters, die men geneigd is ongelo
vig te noemen, voor een rubrice
ring in die zin uiterst gevoelig zijn.
Laat ik voorzichtig zeggen dat men
in het werk van Bloem geen uiting
van christelijk geloof tegenkomt in
een voor ons herkenbare zin. De
troost der religie komt men, in zijn
werk althans, niet tegen. Het Ne
derlander zijn is niet het laatste
woord. Persoonlijk zie ik in
Bloems werk een eerlijk beleden
geestelijke armoede. Wat opvalt is
het ontbreken van twijfel omtrent
de vraag of er een geopenbaarde
waarheid is. Die gehele, gecompli
ceerde wereld van de religieuze
vraagstukken vallen bij hem als
iets vanzelfsprekends buiten de lijst.
Er is zelfs geen polemiek. Geluk
moet er „domweg' zijn (herinner u
dat vers over de Dapperstraat) en
als het zich niet vanzelf laat grij
pen, blijft er alleen over een zich
geresigneerd - afwenden. Resignatie
betekent ontregeling. Telkens
wordt een levenszegel losgelaten.
Tenslotte houdt men niets over.
Maar een laatste waarheidsdrang
dwingt de dichter dit proces met
de uiterste eerlijkheid, dichter-
üj'k-efficiënt, uit te beelden.
Tenslotte enkele bio- èn biblio
grafische bijzonderheden. Jacobus
Cornells Bloem werd 10 mei 1887
te Oudshoom geboren. Hij studeer
de rechten te Utrecht en was werk
zaam aan verscheidene kantonge
rechten. Sinds 1946 was hij ambte-
loos burger. Bundels: Het Verlan
gen (1921), Media Vita (1931), De
Nederlaag (1937), Enkele Gedichten
(1942), Sintels (1945), Quiet though
Sad (1946), Verzamelde Gedichten
(1947), Avond (1950), Afscheid
(1957). Voort publiceerde hij: Ver
zamelde Beschouwingen (1950), ter
wijl in 1958 van hem uitkwamen:
Doorschenen Wolkenranden, keuze
uit eigen werk en Persoonlijke
Voorkenr, gedichten uit de letter
kunde van vier landen met kort
commentaar.
C. RIJNSDORP
Het Dorp moet een echt dorp wor
den! De bewoners moeten het gevoel
krijgen, dat zij in een geïntegreerde
wijk van Arnhem wonen. De stichting
van winkels, een postkantoor en een
kantoor van de ANWB in Het Dorp
houdt met deze opzet verband. Verder
gaan de gedachten uit naar een specia-
le koopavond voor de gehandicapten
uit Het Dorp en voor invaliden en be
jaarden uit Arnhem. Drie grote zaken
hielden woensdagavond na sluitingstijd
hun deuren open voor de eerste groep
bewoners. De proef werd een succes.
Er was grote belangstelling voor een
„avondje winkelen" en de inkopen hiel
den daarmee gelijke tred.
Het is tenslotte de bedoeling, dat op
den duur de bewoners ook worden ver
tegenwoordigd in het bestuur van de
Stichting Het Dorp. Daarmee gaan ze
medeverantwoordelijkheid dragen voor
de gang van zaken in „hun" dorp,
waarvoor het kapitaal in een hartver
warmende actie spontaan op tafel werd
gelegd.
CHINA VERRUKT: VOORZITTER MAO KWAM
De partijvoorzitter schudde
vervolgens velen, die tegenover
hem stonden opgesteld de hand
en zei: „H°e gaat het met U?"
Na een half uur vertrok hij
weer. Het nieuwsagentschap
vervolgt: Velen, die in de ach
terste gelederen gestaan had
den, drongen naar voren om
hen, die een hand van Mao
gekregen hadden, op hun beurt
de hand te schudden. Zij die
het voorrecht hadden genoten,
door Mao persoonlijk begroet te
worden, riepen tot de anderen:
„Geef ons zo spoedig mogelijk
een hand, want wij hebben
zojuist partijvoorzitter Mao de
hand geschud."
Sommigen kwamen te laat,
maar zij zeiden: „Wai een ge
luk, dat we naar een plek
kunnen komen, waar partij
voorzitter Mao de revolutionai
re menigte begroet heeft.™." en
zij hieven liederen aan, waarin
de grote leider werd geprezen
zoals: „Ik hond ervan voorzitter
Mao's boeken te lezen."
Toen voorzitter Mao voor de
menigte verschenen was, „be
steeg hij het spreekgestoelte,
stralend en lachend. Hij wuifde
naar het volk... De harten van
de mensen klopten onstuimig
en hun ogen vulden zich met
tranen van pure dankbaarheid."
En toen de menigte naar hem
opdrong, liep voorzitter Mao
van het spreekgestoelte af om
handen te schudden. En terwijl
hij de hem omringende menigte
groette, sprak hij met enkele
kameraden."
En het geschiedde zelfs dat
toen Mao zich in
de menigte
Peking tussen
begaf, ontelbare
plonsen opklonken uit het wa
ter van de Jang-Tse, waar de
voorzitter nog zo pas een groot
se zweanprestatie geleverd had.
Meer dan tienduizend „volledig
bewapende" mannen van de
militia, waren de rivier in ge
doken „ais antwoord op de
alom gehoorde roep van voor-
zitter Mao."
Het agentschap zegt: „Een
grote kreet van verrukking ont
snapte aan de menigte, toen de
zegevierende mmtiamannen
hun vaandels op de vijandelijke
stellingen plantten». Op beidé
oevers werd een „langleve
voorzitter Mao aangeheven,"
De beklaagden werden ervan beschul
digd, naast hun onwettige lidmaatschap,
pamfletten te hebben verspreid. De pro
cureur had gevangenisstraffen van twee
tot dertien jaar geëist, maar met
uitzondering van een zaak, waarin twee
jaar gevangenisstraf gegeven werd
varieerden de straffen, die door het
„tribunaal van openbare orde" werden
uitgesproken van vier tot zes maanden.
Mare de Koek, die als waarnemer van
een internationale vakbond bij de proces
sen aanwezig was, verklaarde dat de
uitspraak tegen de verschillende arbei
ders een grote verrassing was voor de
Madrileense juristen, „die allen straffen
van enkele jaren,voorspeld hadden."
De Koek, die sinds 1961 politieke
processen heeft bijgewoond, verklaarde
verder: „Een ander ongebruikelijk aspect
was, dat zowel de beschuldigden als de
verdediging ruimschoots de gelegenheid
hadden om hun standpunten kenbaar te
maken en de huidige wetgeving aan te
vallen, die het als een misdaad be
schouwd zich aan te sluiten bij een
vakbond, anders dan de officiële, door de
regering gesteunde bond."
Dat men een buitenlandse getuige
décharge heeft toegelaten, vormde ook
w element. ,Qok toonde
hët hof enige, bereidheid om zich aan.te
een geheel nieuw
passen aan meer normale verhoudingen.
De Koek verklaarde, dat dé verdedi
ging een belangrijke overwinning had
geboekt door het hof er toe te krijgen de
beschuldigingen tegen drie in Frankrijk
m ballingschap levende beklaagden in te
trekken. De raadsman had bewezen, dat
de drie toestemming gevraagd hadden
om naar Madrid terug te keren, maar
geen antwoord van de Spaanse autoritei
ten op dit verzoek ontvangen hadden.
De Koek noemde de toestand in Spanje
nog verre van bevredigend, maar gaf toe,
dat „er veel over vrije vakbonden gedis
cussieerd wordt."
BAARN Vanuit de kerken op Mid-
den-Java ontving het gereformeerd zen-
dingscentram een vraag naar een groot
aantal volleyballen en pingpongsets ten
behoeve van het jeugdwerk. De zen
ding heeft deze vraag doorgezonden
naar het Centrum voor Gereformeerd
Jeugdwerk (CGJ) met de VTaag, of men
hiervoor de een of andere actie onder
de gereformeerde jeugd op touw wil
zetten.
„Baarn" meldt voorts, dat de Su(ma-
tra)mak(assar)-commissie van de gere
formeerde zending steun verleend
heeft aan transmigranten, die ko
mend vanuit Java zich in Blitang
(Sumatra) gevestigd hadden, maar daar
in een economische noodsituatie waren
komen te verkeren. Spontaan werden
voor dit doel een aantal giften aan de
Sumak-commissie gegeven.
Veel cijferwerk moest worden ge-o„
daan, toén bleek, .dat, debegrotingen^
■voor praktisch'-aüir zèndtagsóriderdelê^
rtfef meer pasten óp de 'economische*
situatie in Indonesië. Maar een en an- 1L
der kón worden opgevangen, doordat'"
meer rupiahs konden worden gekocht*
voor de Nederlandse gulden.