m Herinneringen aan vreselijke tijd Koopvaarders uit oorlog eindelijk weer samen Rotterdam graaft geul in zee voor tankers Veertig proeent kwam om Bijbelse geschiedenis in één dag uitverkocht Gewonden bij ontploffing op tanker UÜS'meêxiid een Nederlands dichter Belangrijk experiment is goed geslaagd PROEFSLAPEN IN HET DORP SPANJE BEGINT TE ONTWAKEN Gezamenlijke actie tegen Maleisische guerrilla-strijders Gevangenisrel in VS Zending vraagt volleyballen en pingpongsets wmm Oproep Aanpassen Medewerking SNEL VERLICHTING VAN VERKOUDHEID EN GRIEP Oase Fooi Winkels Efifi Rüll'Erdammeb 2 A ZATERDAG 13 AUGUSTUS 1966 OTTERDAM Er zijn tijdens de oorlog zevenduizend Nederlandse zeelieden van de koopvaardij buitengaats ge weest. Van hen zijn er ongeveer drieduizend op zee gebleven. Alle overblijvende hebben stuk voor stuk herinneringen aan verschrikkelijke belevenissen. Er moest worden gevaren in konvooien met beperkte snelheid. Honderden van hen die le vend uit de oorlog zijn gekomen, hebben na een torpedering het dek van hun schip onder hun voeten voelen wegzinken. En zij die geluk hadden dat zij niet zelf werden getorpedeerd, of op een mijn zijn gelopen, hebben oog in oog gestaan met het schip dat naast hen voer en dat wèl een torpedo kreeg of op andere manier onderging. ROTTERDAM Het gemeen tebestuur van Rotterdam is van plan om de Rotterdamse haven ook toegankelijk te maken voor leer grote tankers van twee honderdduizend ton en meer. Daartoe zal een geul in zee gegra ven worden. Kapitein redde baby J£EN Nederlands dichter is heengegaan. In de encyclo pedieën wordt iedere bekende dichter, die Nederlander is, aldus betiteld. Maar Bloem was een Nederlands dichter in strikte zin. Natuurlijk is deze uitspraak over hem geen laatste woord en ook is er lang niet alles mee gezegd. Pas van enige tijdsafstand zal men hem te midden van zijn tijdgenoten duidelijk kunnen onderscheiden. Maar nu zijn le ven af is, kan men niet volstaan met wat bijzonderheden over zijn levensloop en uitgegeven werk, eventueel aangevuld met een overbekende karakteristiek als „Bloem, de dichter van het verlangen". De grote stap is ge daan. Hij is er niet meer. Achter de gesloten deur hebben de voet stapven zich verwijderd. Ook als we hem niet gekend hebben, ik bedoel persoonlijk, overvalt ons een lichte huivering. Daar ligt zijn werk nu. De situatie is an ders geworden. De verschuiving is begonnen; een nieuwe visie wordt noodzakelijk, de oude oordelen moeten worden herzien. Dahk zij TogaL Helpt snel-afdoende bij griep, verkoudheid, hoofdpijn, migraine, spit, reumatische pijnen. Met Togal in huis: gelukkiger leven Zonder zorg voor gezondheid. Bij apoth./drog. TOGAL 0.95; 2.40; 8.88, va» een A RNHEM" De'eerste toekom- -f*- stige bewoners van Het Dorp een groep van, elf vrouwen en dertien mannen, onder wie één echtpaar hebben de afgelopen week „proefgeslapen" in de een voudige, maar comfortabele huis jes, die onlangs zijn klaargeko men. In de loop van november verhuizen zij definitief naar de langzaam vorm krijgende woon gemeenschap in de bossen aan de rand van Arnhem. ileito ^érp^y^n-ibn.^tkinko- (Van een correspondent) PEKING Partijvoor zitter Mao Tse-toeng heeft gisteren op een „officiële ontvangst" in Peking een grote menigte de hand ge schud, aldus heeft het Chi nese nieuwsagentschap Nieuw China bekend ge maakt. „Toen onze hoog geachte leider ter plaatse aankwam" zegt het nieuwsagentschap,1 „schreeuwde de bevolking verrukt: Voorzitter Mao is gekomen. Voorzitter Mao is gekomen." (Van een correspondent) BRUSSEL Mare de Koek, een Belgische advocaat, die vori ge week de processen in Madrid tegen tien leden van een in Span je verboden vakbond als waarne mer heeft bijgewoond, heeft ver klaard, dat de straffen, die tegen de beklaagden waren uitgespro ken en de wijze, waarop de pro cessen werden gevoerd, er op wij zen, dat „er in Spanje iets in be weging begint te komen." S3» Pagina 3 Onderhavenmeester J. Liebau: „We moesten ons weer voegen in een normale samenleving en dot was niet gemakkelijk."' Hst is de bedoeling om voorlopig niet verder te gasuo dan twee kilometer in ut. Wanneexr deze proef slaagt ml •vcrwogen worden om de geul te verlen- (to tot tien twaalf kilometer. Uit een voorstel aan de Rotterdamse gemeente raad blijkt dat met dit werk een bedrag na rond vier miljoen gnlden Is gemoeid. De super-tankers van tweehonderdui- ffind ton en meer, waarvoor de grote oliemaatschappijen thans al plannen heb ben klaar liggen kunnen zonder moeite door Het Kanaal, het Nauw van Calais en over de Noordzee tot voor Hoek van Holland aankomen. Met het graven van j de geul wi! Rotterdam de mogelijkneid open houden, dat deze schepen, die regen tien meter diep steken, ook Euro poort binnen kunnen komen. Üst het voorstel van B. en W. blijkt, dat het graven van de geul in feite een rijksaangelegenheid is. Maar Rotterdam is niet van plan te wachten op langduri ge onderhandelingen. Zodra de gemeen teraad de plannen heeft geodgekeurd zal met spoed aan het graafwerk worden oegonnen. Het praten met het rijk over de kosten komt later. XOEALA LOEMPOER Indonesië en Maleisië overwegen gezamenlijk te gaan patrouilleren in de grensgebieden op Bor J**. waar men vermoedt dat zich "00 Maleisische communistische guerrilla "djders bevinden. bit is gisteren In de Maleisische jjiofdstad meegedeeld door minister van buitenlandse zaken Adam Malik- De guer Wiastrijders zijn door het vorige Indone tóche bewind bewapend en geoefend. De Maleisische vice-prerrfier Ra zak zei bat de Maleisische generaal-majoor Ibra- b® tot leider van de operaties in Bor neo is benoemd Voorheen, stonden deze coder leiding van de Britse generaal bM. Razak verklaarde dat er zo spoedig hogelijk in de Maleisische gebieden ver hangen zullen worden gehouden, waar bij de bevolking opnieuw zal worden |«vraagd of zij bij Maleisië wil blijven, ■bigeland zal geleidelijk een deel van 3» strijdmacht van 50.000 man uit riud-Qost-Azië terugtrekken aldus Ra- SALISBURY Bij een explosie in een café in het centrum van Salisbury hjn gisteren zeven blanken gewond. Of cicr sprake is van een bomaanslag wilde cea politie-officier met zeggen. DJAKARTA Luitenant-kolonel heroe Atmodjo, voormalig officier bij dfi geheime dienst van de Indonesi sche luchtmacht, is tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld wegens hjn aandeel in de mislukte opstand van vorige herfst. Hu heeft dertien ®3|en de gelegenheid om president jMëkamo gratie te vragen. Atmodjo was een goede vriend van .«War Dhani, voormalig staf chef van ■I ,e luchtmacht. Hij moet ook terecht ;8'aan_ op beschuldiging van. mede plichtigheid aan de opstand. Bij de ovedevende Nederlandse koopvaardljmannen zijn mensen, die, toen een schip naast het hunne werd getorpedeerd, geen hulp mochten bie den: een schip dat stopte werd een ai te gemakkelijk doelwit voor een tweede of derde torpedo van de aan vallende onderzeeboot. Er lijn onder hen mensen, die, na dat hun schip werd getorpedeerd, als inarlne-reserveofflcier op een gealli eerd oorlogsschip of landingsvaartuig dienst hebben gedaan. Die ook dit landingsschip onder zich nlt hebben voelen schieten, honderden bepakte en bewapende manschappen met zich de diepte in voerend. Er zijn Nederlandse koop va ar (lij mensen uit de oorlog teruggekomen met vele hoge Nederlandse, Britse of Amerikaanse onderscheidingen, die ze liever niet dragen, omdat de omstandigheden waaronder zij die verwierven al te verschikkelijk wa ren. Zoals een hunner het tegenover ons uitdrukte: „Ik voel daar niets voor. Ik heb Ta gekregen, maar de mannen die *m voor me hebben ver diend, liggen verminkt ia de Paci fic!" Lloyd en later eontactman bij het Netherlands Shipping Bureau te New York en met mevrouw Bi. D. Phenmng-Gaasler, secretaresse van de personeelsafdeling van de Hol- land-Amenkahjn en nadat zij in de oorlog naar Engeland was uitgewe ken. werkzaam bij het departement van marine in Londen, hebben deze twee een comité gevormd met het doel, alle koopvaardijmannen uit de oorlog nog eens bijeen te krijgen. Bij dat comité sloten zich aan kapi tein G. Zaayer, die in de oorlog zijn schip. De Bhtar. aan de Japanners verloor en die de oorlog in een Ja pans kamp meemaakte en luitenant ter zee der eerste klasse L. B. Thung van de Koninklijke Marine, die in de oorlog als marineman vele contac ten met de koopvaardij had. Het is moeilijk gebleken, al deze mensen op een reünie bijeen te bren gen. „Wat je hebt meegemaakt aan el lende. vergeet je gauw. In onze her innering hebben we tijdens de oor log een heel goede tijd gehad wat betreft de onderlinge menselijke ver houdingen, En toen we na de oorlog terugkwamen moesten we ons aan passen aan een normale samenleving mest alles er op en er aan. Dat ging met zo gemakkelijk." De heer J. Liebau, in de oorlog stuurman van de Sommelsdijk en la ter marine-reserveofficier, heeft die moeilijkheden overwonnen. Hij is nu onderhavenmeester der gemeente Rotterdam. Een andere opvarende van de Som melsdijk. de heer G. Winterswijk, is nu bedrijfsleider bij N.V. Kon. Hout handel Abr. y. Stolk en Zn. Samen met de heer J. J. Vendevil- le, thans bedrijfsleider bij Van der Giessea - De Noord NV en tijdens de oorlog opvarende van een van de schepen van de Kon. Rotterdamsche Een oproep ging uit via Radio Hol land, de Wereldomroep en alle con tactorganen voor zeelieden en oud-zeelieden- Er kwam een overwel digend succes: men verwacht zes- tot zevenhonderd reünisten, die op 15 september, de dag dat het Prinses Margriet fonds een kwart eeuw bestaat, naar Rotterdam zullen ko men. Rotterdam beleeft dan een nati onale koopvaardij dag. De jonste reünist die komt is 42, de oudste 87 jaar. De gemiddelde leeftijd is onge veer zestig jaar. „We hadden niet al tè lang moeten wachten", aldus onderhavenmeester Liebau, „anders waren er niet zo heel veel meer overgeweest." Van de „jongeren" vaart nog een groot aantal. Zij hopen er bij te kunnen zijn. ais hun schip binnen is. De reders, die In de oorlog sche pen buitengaats hadden, zijn even enthousiast als de mensen. Van verschillende rederijen zijn voor de reünie financiële bijdragen toe gezegd. Zeals men weet heeft Prinses Mar griet toegezegd, op deze grote dag van haar „peetouders" Margriet is koopvaardij-petekiad te komen. En vanzelfsprekend is de konink lijke Marine uitgenodigd. De gemeente Rotterdam heeft toe gezegd, de omgeving van het monu ment „De Boeg", waar de dag met een plechtigheid begint; netjes te ma ken. De dienst van gemeentewerken moet hard aan het werk, want de omgeving wordt netjes betegeld en allerlei stukken damwand worden weggehaald. „We hadden die reünie veel en veel eerder moeten hebben", meent de heer Liebau, „maar het was tot nu toe niet mogelijk de zaak behoor lijk te organiseren." MOSKOU Lange rijen waren donderdag overal te zien voor de boekwinkels in de Russische hoofdstad. Deze dag kwam een boek uit met bijbelse verhalen. In één dag was de hele oplaag (honderdduizend exemplaren) uitverkocht. Voor de eerste maal in vijftig jaar waren gewone Russen in staat een „bijbei zonder spot" (de omschrijving is van westerse waarnemers) te kopen. Uitgezonderd de enkelingen, die een bijbel hebben aan schouwd, die uitgegeven is door de kerk (in een minieme oplaag), zijn miljoenen Russen opgegroeid zonder ooit de Bijbel te hebben gezien. Het nieuwe boek bevat een collectie verhalen uit het Oude Testa ment, op eenvoudige wijze naverteld door de Pool Zenon Kosibovsky. De staatsuitgevers schrijven in hun woord vooraf niet te geloven in de goddelijke inspiratie van de Bijbel, maar haar wel te beschouwen als een monument van wereldliteratuur. ROTTERDAM Aan boord van het binnenschip Dauico 298 dat ligt afgemeerd in de Derde Petroleumhaven in de Bot lek, heeft zich vrijdag een ontploffing voorgedaan in de machinekamer. Door de explosie ontstond een brand, die een belangrijk deel van het achterschip ver woestte. Een twee maanden oude baby liep dusdanige brandwonden op, dat het kind in een ziekenhuis moest worden opgeno men. Het kind kon slechts ternauwernood door zijn vader, kapitein H. J. Zijlman (47) worden gered. Toen de brand uitbrak, lag de baby te slapen in de roef op het achterschip van de Damco 298. De ontploffing aan boord van de Damco 298 tl ad nog ernstiger gevolgen kunnen hebben, omdat het schip geladen was met 800 ton zeer brandbare naphtaline. De 15-jarige matroos F. Korver en de 18-jarige assistent-controleur A. Oomen, beiden uit Rotterdam, die in de machine kamer van het schip aan het werk waren, moestem na de explosie over boord springen om Lmn leven te redden. De 49-jarige heer F Korver, de vader van de matroos, moest door het gang boord van de Damco langs de vuurhaard van boord zien te komen. De man liep daarbij brandwonden op aan handen en gezicht. De brandweer bluste het vuur op tijd. WALPOLE Een vijftiental gevan genen heeft in de ziekenafdeling van de staatsgevangenis van Massachusetts te Walpole moeilijkheden veroorzaakt waarbij een achttal bewakers steken van messen t en schroevedraaiers opliepen Aanleiding daartoe waren gevangenen die pillen en opwekkende middelen uit de ziekenafdeling wilden stelen. Na twee uur was de rust Hersteld. ut i* J. C. BLOEM I Het Dorp, dat in fasen wordt gesticht, Is in 1969 'afgebouwd Meer dan vierhonderd lichamelijk gehandi capten krijgen dan de kans, een nieuw, zelfstandig leven te gaan lelden! De logeerpartij van de eerste bewo ners betrof een serieus experiment. De staf van de Stichting Het Dorp wilde hen laten wennen in de nieuwe omge ving en tegelijkertijd de oplossing van verschei denen problemen aan de prak tijk toetsen. Voorzitter mr. W.P. Bijle- veid zei gistermiddag voldaan: „De op richting van Het Dorp voor gehandicap te mensen is een schot in de roos. Er wordt op deze manier in een ontzag lijke behoefte voorzien!" Tal van frappante ontdekkingen heeft de werkweek opgeleverd. Bij de inrichting van de eerste dertig wonink jes was uiteraard al rekening gehou den met de handicap van de toekomsti ge bewoners. Toch bleek, dat nog tal van dingen (kranen, deurknoppen enz.} moeten worden veranderd. Niemand uitgezonderd is de groep gistermiddag enthousiast naar huis of inrichting vertrokken. „Vooral voor de patiënten uit inrichtingen is Het Dorp een oase", vertelde nar. Bijleveid. „Zij vonden het onbegrijpelijk, dat zij hun familie en kennissen mogen ontvangen waimeer zij dat willen en dat zij straks hun woning volgens eigen inzichten mo gen inrichten. De behoefte aan zelfstan digheid drijft gehandicapten naar Het Dorp". Daarentegen zijn de gehandicapten, die altijd thuis zijn verzorgd, nogal kritisch. Zij beschouwen de eenvou digste „spelregels" al als een inbreuk op hun privé-Ieven. Algemene veront waardiging is bv. over het feit, dat zij men zelf mogen houden. Eén van de toekomstige bewoners vertelde: „Op het ogenblik verdien ik meer dan hon derd gulden in de week. Straks moet ik voor een fooi gaan werken". De Stich ting Het Dorp staat buiten deze rege ling. Voorzitter Bijleveid: „Door dit voorschrift wordt elke prikkel om een grotere arbeidsprestatie te leveren weg genomen™" Gebleken is, dat een 45-urige werk week voor de meeste bewoners te lang is, zeker voor de gehandicapten, die in een GSW-inrichting buiten Het Dorp aan de slag gaan. Voor de bewoners, die niet extern kunnen gaan werken, worden gebouwen opgericht, waar zij dicht bij huis zich nuttig kunnen maken. Er is aan werk voor zowel hand- als hoofdarbeiders gedacht. Bij de selectie van de gehandicapten, die zich voor Het Dorp hebben opgege ven, is komen vast te staan, dat velen nog steeds niet (kunnen) profiteren van de moderne revalidatiemogelijkheden. Daarom temeer komt het goed uit, dat Het Dorp in de onmiddellijke nabijheid van de Joharmastchting wordt opge trokken, waar een staf van deskundige specialisten werkt. Tot nu toe hebben zich ongeveer ze venhonderd gehandicapten aangemeld. De praktijk leert, dat ongeveer veertig procent van ben wordt afgewezen. Het heeft dus nog steeds zin, zich voor een plaats in Het Dorp op te geven. En dan Is de eerste gedachte die zich opdringt: een Nederlands dich ter is heengegaan. Hij was zo Hol lands. Natuurlijk: de Nederlander, de Hollander bestaat niet. Toch zijn er eigenschappen, ja complete mensen, die ons als typisch Neder lands opvallen. Hier bij de hand ligt een boek: Denker unserer Zelt (München 1956) met 16 portretten van denkers uit de hele wereld. Tussen Berdjajew, Toynbee, We ber, Jung en Freud, Heidegger en Jaspers enz. kijkt het nuchtere en toch verstilde, bijna serene gezicht van Huizinga de lezer aan. Bij hem is men ineens thuis. Welk boek is Hollandser dan zijn Erasmus? En, de strijd om het auteurschap daar gelaten, als men bladert in De Na volging van Christus van Thomas Kempis, en men leest daar b.v.: Waarlijk, diepzinnige woorden maken de mens niet rechtscha pen en heilig, maar een leven dat rijk is aan deugden maakt hem geliefd bi] God. Liever wens ~.k een diep berouw te gevoelen. dan te weten waarin het be rouw bestaat. Zij kunnen wel woorden doen klinken: maar de geest verlenen zij niet. Zij spreken in fraaie taal zo Gij echter zwijgt, ontvlam men zij niet het hart. Zij brengen de letter over: maar de zin opent Gij. ervaart men deze rustige afwij zing van alle quasi-verhevenheid en diepzinnigheid, deze reductie tot het essentiële en wezenlijk van waarde zijnde, niet ais kenmer kend Hollands in de zin van Neder lands? Ondergronds proeft men verwantschap met uitlatingen van Bloem: dichten is afleren; wat de dichter moet .uitspreken is „de wer kelijkheid van het leven, ontdaan van troostrijke, maar onwerkelijke wensdromen"; „ik behoor niet tot die lieden, die in extase neerknie len voor alles wat hun pen is ontsnapt"; „mijn latere verzen, die van een niet langer ontweken in zicht getuigden, hadden uiteraard een korter en minder overdadige vorm nodig." Ongetwijfeld, de geest is eender. Alleen bij echte Nederlanders kan het nuchtere en het serene zo vanzelf samengaan en twee" zijden zijn van dezelfde i zaak. Het is een -kijken als van Johannes Vermeer: geen détail .van de werkelijkheid wordt overzien, tataar die werkelijkheid is gelou terd door zuiverheid. Nederlands-- ook daarom, omdat Bloem zichzelf, in wat hij publi ceerde althans, voorzover ik me kan herinneren nooit als typisch Nederlands dichter heeft gepresen teerd. Debussy noemde zich „musi- cien francais", dat klonk strijdbaar, want er moest worden opgetreden tegen onfrans wagnemianisme. Bloem kende een dergelijke strijd naar buiten taiet, evenmin als Tho mas. Hij wendde zich af en trok zich liever terug,, in de heden daagse eenzaamheid van een huis- of werkkamer, met een boek in een hoek. Hout voor het vuur, een boek en een glas wijn, Dit zijn de dingen van het late re leven. Die den alleen gewordene nooit begeven, Maar steeds ter hand en voois onwillig zijn Onderschat de betekenis van deze houding niet Nederland ligt cultu reel gesproken, naar de hele we reld open. Wij zijn een echo-hal voor alles wat buiterj gebeurt. Van Lennep? Walter Scott, Beets? By ron, Hugo, Da Costa? Biiderdijk, Lamartine, De Tachtigers? Keats en Shelley, Van Deyssel? Zola, Maeterlinck. Literaire modes wor den in Nederland niet gemaakt, maar geïmporteerd. De vijftigers? Franse voorbeelden, Duitse exempe len. Het is geen naapen, maar laat reageren. Bloem blijft zichzelf, schaamt zich niet mooi te vinden wat men modieus verwerpt, of de rug toe te keren aan wat iedereen prijst Hij is de anti-snob. Maar sterker nog dan zijn kritiek naar. buiten, is die naar binnen. Aan zui verheid is hem alles gelegen, ook al gaat dat ten koste van de kwan titeit. Ais men iemand, die wat meer van poëzie wil afweten, moet inlei den, kan men het best met Bloem beginnen. Van alle dichters die ik ken, staat hij het dichtst bij het constateren van wat is zoals dat in de alledaagse werkelijkheid ge beurt. Zijn taal is eenvoudig en die eenvoudigheid is niet moeizaam veroverd, zoals bij Nijhoff, maar het vanzelfsprekend resultaat van een, van den aanvang af ingeno men, houding. Bloem laat zich geen knollen voor citroenen verko pen. Men kan zeggen dat dit het centrale thema van zijn werk is. Kan men zich iets Hollanders den ken? Dat men zo kan zijn en toch dichter, is dit niet een bewijs van sereniteit? De ervaring heeft geleerd, dat dichters, die men geneigd is ongelo vig te noemen, voor een rubrice ring in die zin uiterst gevoelig zijn. Laat ik voorzichtig zeggen dat men in het werk van Bloem geen uiting van christelijk geloof tegenkomt in een voor ons herkenbare zin. De troost der religie komt men, in zijn werk althans, niet tegen. Het Ne derlander zijn is niet het laatste woord. Persoonlijk zie ik in Bloems werk een eerlijk beleden geestelijke armoede. Wat opvalt is het ontbreken van twijfel omtrent de vraag of er een geopenbaarde waarheid is. Die gehele, gecompli ceerde wereld van de religieuze vraagstukken vallen bij hem als iets vanzelfsprekends buiten de lijst. Er is zelfs geen polemiek. Geluk moet er „domweg' zijn (herinner u dat vers over de Dapperstraat) en als het zich niet vanzelf laat grij pen, blijft er alleen over een zich geresigneerd - afwenden. Resignatie betekent ontregeling. Telkens wordt een levenszegel losgelaten. Tenslotte houdt men niets over. Maar een laatste waarheidsdrang dwingt de dichter dit proces met de uiterste eerlijkheid, dichter- üj'k-efficiënt, uit te beelden. Tenslotte enkele bio- èn biblio grafische bijzonderheden. Jacobus Cornells Bloem werd 10 mei 1887 te Oudshoom geboren. Hij studeer de rechten te Utrecht en was werk zaam aan verscheidene kantonge rechten. Sinds 1946 was hij ambte- loos burger. Bundels: Het Verlan gen (1921), Media Vita (1931), De Nederlaag (1937), Enkele Gedichten (1942), Sintels (1945), Quiet though Sad (1946), Verzamelde Gedichten (1947), Avond (1950), Afscheid (1957). Voort publiceerde hij: Ver zamelde Beschouwingen (1950), ter wijl in 1958 van hem uitkwamen: Doorschenen Wolkenranden, keuze uit eigen werk en Persoonlijke Voorkenr, gedichten uit de letter kunde van vier landen met kort commentaar. C. RIJNSDORP Het Dorp moet een echt dorp wor den! De bewoners moeten het gevoel krijgen, dat zij in een geïntegreerde wijk van Arnhem wonen. De stichting van winkels, een postkantoor en een kantoor van de ANWB in Het Dorp houdt met deze opzet verband. Verder gaan de gedachten uit naar een specia- le koopavond voor de gehandicapten uit Het Dorp en voor invaliden en be jaarden uit Arnhem. Drie grote zaken hielden woensdagavond na sluitingstijd hun deuren open voor de eerste groep bewoners. De proef werd een succes. Er was grote belangstelling voor een „avondje winkelen" en de inkopen hiel den daarmee gelijke tred. Het is tenslotte de bedoeling, dat op den duur de bewoners ook worden ver tegenwoordigd in het bestuur van de Stichting Het Dorp. Daarmee gaan ze medeverantwoordelijkheid dragen voor de gang van zaken in „hun" dorp, waarvoor het kapitaal in een hartver warmende actie spontaan op tafel werd gelegd. CHINA VERRUKT: VOORZITTER MAO KWAM De partijvoorzitter schudde vervolgens velen, die tegenover hem stonden opgesteld de hand en zei: „H°e gaat het met U?" Na een half uur vertrok hij weer. Het nieuwsagentschap vervolgt: Velen, die in de ach terste gelederen gestaan had den, drongen naar voren om hen, die een hand van Mao gekregen hadden, op hun beurt de hand te schudden. Zij die het voorrecht hadden genoten, door Mao persoonlijk begroet te worden, riepen tot de anderen: „Geef ons zo spoedig mogelijk een hand, want wij hebben zojuist partijvoorzitter Mao de hand geschud." Sommigen kwamen te laat, maar zij zeiden: „Wai een ge luk, dat we naar een plek kunnen komen, waar partij voorzitter Mao de revolutionai re menigte begroet heeft.™." en zij hieven liederen aan, waarin de grote leider werd geprezen zoals: „Ik hond ervan voorzitter Mao's boeken te lezen." Toen voorzitter Mao voor de menigte verschenen was, „be steeg hij het spreekgestoelte, stralend en lachend. Hij wuifde naar het volk... De harten van de mensen klopten onstuimig en hun ogen vulden zich met tranen van pure dankbaarheid." En toen de menigte naar hem opdrong, liep voorzitter Mao van het spreekgestoelte af om handen te schudden. En terwijl hij de hem omringende menigte groette, sprak hij met enkele kameraden." En het geschiedde zelfs dat toen Mao zich in de menigte Peking tussen begaf, ontelbare plonsen opklonken uit het wa ter van de Jang-Tse, waar de voorzitter nog zo pas een groot se zweanprestatie geleverd had. Meer dan tienduizend „volledig bewapende" mannen van de militia, waren de rivier in ge doken „ais antwoord op de alom gehoorde roep van voor- zitter Mao." Het agentschap zegt: „Een grote kreet van verrukking ont snapte aan de menigte, toen de zegevierende mmtiamannen hun vaandels op de vijandelijke stellingen plantten». Op beidé oevers werd een „langleve voorzitter Mao aangeheven," De beklaagden werden ervan beschul digd, naast hun onwettige lidmaatschap, pamfletten te hebben verspreid. De pro cureur had gevangenisstraffen van twee tot dertien jaar geëist, maar met uitzondering van een zaak, waarin twee jaar gevangenisstraf gegeven werd varieerden de straffen, die door het „tribunaal van openbare orde" werden uitgesproken van vier tot zes maanden. Mare de Koek, die als waarnemer van een internationale vakbond bij de proces sen aanwezig was, verklaarde dat de uitspraak tegen de verschillende arbei ders een grote verrassing was voor de Madrileense juristen, „die allen straffen van enkele jaren,voorspeld hadden." De Koek, die sinds 1961 politieke processen heeft bijgewoond, verklaarde verder: „Een ander ongebruikelijk aspect was, dat zowel de beschuldigden als de verdediging ruimschoots de gelegenheid hadden om hun standpunten kenbaar te maken en de huidige wetgeving aan te vallen, die het als een misdaad be schouwd zich aan te sluiten bij een vakbond, anders dan de officiële, door de regering gesteunde bond." Dat men een buitenlandse getuige décharge heeft toegelaten, vormde ook w element. ,Qok toonde hët hof enige, bereidheid om zich aan.te een geheel nieuw passen aan meer normale verhoudingen. De Koek verklaarde, dat dé verdedi ging een belangrijke overwinning had geboekt door het hof er toe te krijgen de beschuldigingen tegen drie in Frankrijk m ballingschap levende beklaagden in te trekken. De raadsman had bewezen, dat de drie toestemming gevraagd hadden om naar Madrid terug te keren, maar geen antwoord van de Spaanse autoritei ten op dit verzoek ontvangen hadden. De Koek noemde de toestand in Spanje nog verre van bevredigend, maar gaf toe, dat „er veel over vrije vakbonden gedis cussieerd wordt." BAARN Vanuit de kerken op Mid- den-Java ontving het gereformeerd zen- dingscentram een vraag naar een groot aantal volleyballen en pingpongsets ten behoeve van het jeugdwerk. De zen ding heeft deze vraag doorgezonden naar het Centrum voor Gereformeerd Jeugdwerk (CGJ) met de VTaag, of men hiervoor de een of andere actie onder de gereformeerde jeugd op touw wil zetten. „Baarn" meldt voorts, dat de Su(ma- tra)mak(assar)-commissie van de gere formeerde zending steun verleend heeft aan transmigranten, die ko mend vanuit Java zich in Blitang (Sumatra) gevestigd hadden, maar daar in een economische noodsituatie waren komen te verkeren. Spontaan werden voor dit doel een aantal giften aan de Sumak-commissie gegeven. Veel cijferwerk moest worden ge-o„ daan, toén bleek, .dat, debegrotingen^ ■voor praktisch'-aüir zèndtagsóriderdelê^ rtfef meer pasten óp de 'economische* situatie in Indonesië. Maar een en an- 1L der kón worden opgevangen, doordat'" meer rupiahs konden worden gekocht* voor de Nederlandse gulden.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Trouw / De Rotterdammer | 1966 | | pagina 1