Rijnmond en de meningen*» jeveeht om een struktuur SHELL TOT HELL Heerlen verwacht Boetiek als 99reclamestunt D! „HOVENGEMEENTELIJK" LIJKT HET TE GAAN WINNEN ROTTERDAM WIL ZIJN ISOLEMENT VERBREKEN BESTUURDERS LEVEREN VERLOREN STRIJD HANS JIMG GAAT HIP ONTWERPEN VOOR „GO-IN" WEGSCHOP... Dn „wegschip" p.i-t echt in de Rot terdamse stijl. Het koerst nog al eens door stad en haven met groepen, die uitgebreid op de bezichtigende toer njn. Toch komt het uit Amsterdam SPRONG UITERSTEN VOORLOPIG DOUBLURE Rijnmond'revue DWARSLIGGERS n IIets leren van Daar kan alles" in Wdamse week Strnktnrccl l8;" 1 de rotterdammer ,E struktuur van Rijnmond is de inzet van een groots spel (een gevecht), waaraan velen deelnemen. Ieder doet op zijn beurt een zet om de afloop te kunnen beïnvloeden. Hoe zal het verder gaan met Rijnmond? Toch lijkt de uitslag van de eerste ronde in grote trekken al vast te staan. Rijnmond zelf wordt winnaar. De wens van de Rijnmondraad voor een bovengemeentelijk orgaan met krachtige bevoegdheden lijkt in de nota aan minister Beernink te worden vastgelegd. Rot terdam kan de grote verliezer worden. Kennelijk worden pogingen ondernomen om dit te voorkomen. Als we ons niet vergissen wordt betracht een soort compromis te be reiken. Daarbij zouden dan de dage lijkse bestuurders der gemeenten, die tegen de eigen Rijnmondvisie zijn, hun gezicht niet mogen verliezen. Enigerlei vorm van „indirekte inspraak" der B. en V,'.-colleges in de procedure tot wetswijziging aanbren gen schijnt het doel te zijn. Een offi ciële bestendiging van het college van samenwerking (Rijnmondgecom- mitteerden leden van de B. en W.'s) maar dan met duidelijke bevoegd heidsafbakening op basis van de wet Hiermee zou nog iets zijn gered door de tegenstanders. In Rotterdam dient echter nog iets te gebeuren. Daar zal de raad moeten zeggen of hij achter B. en W, met hun interge meentelijke visie staat. De interpelia- den, maar op basis van vrijwillige overdracht. Ook voor financiering uit niet-gemeentelijke bronnen. Deze mening werd neergelegd in een nota met een wat felle toon, die in betrek kelijk korte tijd werd geschreven. Nadat de Rijnmondraad in meer derheid achter het standpunt van ge committeerden bleek te staan en de Rotterdamse raad de nota van B. en W. voor kennisgeving had aangeno men begon de strijd pas goed. Want de Rijnmondraad had zich zwaar af gezet tegen de Rotterdamse nota, die juist was verschenen. Maar de Rot terdamse raad (misschien wat geschrokken?) reageerde bijna lauw. En dat debat liep zonder duidelijk heid af. Maar daarna zijn debatten in ra den gevolgd, die niet zo algemeen onduidelijk afliepen. De B. en W.'s, die zich in een advies sterk tegen Rijnmond opstelden hebben dat in vele -gevallen zien verwerpen. Mede als gevolg van die al genoemde gro tere belangstelling in de praktijk bleek er een opkomende sympathie voor Rijnmond. W: THOMASSEN hoe nu verder? tie Fibbe-Struik mikt kennelijk op een duidelijke uitspraak. Die kan de 19e vallen. Ook de datum van 23 sep tember is belangrijk, want dan be paalt het college van samenwerking zijn standpunt. RIJNMOND is nu meer dan drie jaar oud. Tijd om te zeggen hoe het verder moet. Zo denkt de meerder heid der betrokken politici in het ge bied. Een klein deel wil nog maar eens studeren. Maar daarvoor is*"Lijd genoeg geweest. Helaas hebben de politieke partijen die tijd wat voorbij laten gaan. De laatste maanden echter hebben velen met een sprong de achterstand wat ingehaald. O.a. door het plotse ling uit de bus komende vertrek van Rijnmondvoorzitter Marijnen leefde de belangstelling sterk op. Er werd om een tijdelijke voorzitter geroepen. Maar die geluiden verstomden spoe dig. Daarmee zou het Rijnmondge bied zich ook geen dienst bewijzen. De regering denkt er ook anders over. Zij benoemt geen „tussenpaus", maar een bestuurder, die in de ko mende jaren leiding moet geven. De koers moet vasthouden in de onge twijfeld moeilijke overgangstijd tot de wet is gewijzgid. En moet door gaan met „maken wat er van te ma ken valt". Een principe dat Rijnmond onder leiding van mr. Marijnen toch wel met enige fantasie heeft nage leefd. DE UITERSTE standpunten zijn kort samengevat deze: Het Rijnmondbestuur wil het open baar lichaam zoals het nu is opgezet bestendigen en het direkte bestuursbevoegdheden op een aantal terreinen geven. Voor deze taken moet financiering worden gevonden rit de kas van het rijk. Dit rapport is sober van toon en kreeg langdurige voorbereiding. B. en W. van Rotterdam pleiten voor een intergemeentelijke opzet (geen direkte verkiezingen) met bestuursbevoegdheden op vele gebie- DAT WIL nog niet zeggen dat die gemeenteraden algemeen vol vreugde de visie van Rijnmond's rapport ge heel tot de hunne maakten. Maar zij hebben wel duidelijk uitgesproken allerminst aan de kant van Rotter dam te staan. Het rapport van B. en. W. van de Maasstad heeft veel tegen zin uitgelokt Stak hier het aloude wantrouwen de kop op? Schiedam, Vlaardingen, Capelle, Spijkenisse hebben zich voor een krachtig Rijnmond uitgesproken. In Vlaardingen was een krappe meer derheid voor het voorstel van B. en W„ waarin de bekende trekken van burgemeester Heusdens' visie zo dui delijk zijn terug te vinden. De stem ming leidde bijna tot een breuk: Twee wethouders wilden weg, maar het conflict werd bijgelegd. Het zou ook wel een voorbarige aanleiding zijn geweest. MR. V. G. M. MARIJNEN krachtig Rijnmond noemden voelen niets voor een stevi ger Rijnmond. Wat zit hier achter? Mr. H. Versloot, PvdA-fraktievoor- zitter in de Rijnmondraad, geeft eni ge verklaring in een artikel in Eco- nomisch-Statistische Berichten van 4 september. HIJ LAAT kort de voorgeschiede nis de revue passeren, wijst erop dat de Rijnmondwet van nu slechts op een voorlopige beslissing is ge baseerd. „De regering koos een on doorzichtig en beperkt arsenaal van bestuursinstrumenten met een moge lijkheid tot uitbreiding door vrijwil lige bevoegdheidsoverdracht van ge meenten aan Rijnmond. Kennelijk leefde de hoop nog dat door de princi pebeslissingen van de wetgever de barrière zou zijn weggenomen die de weg via intergemeentelijke regelin gen naar een streekbestuur onbe gaanbaar had gemaakt. „Die hoop had waarheid kunnen worden", aldus mr. Versloot, „als de barrière slechts had bestaan uit een afwijkend oordeel over de noodzaak van streekbestuur bij enkele gemeen ten. In werkelijkheid bestond en bestaat die barrière echter uit geheel andere zaken. Zowel persoonlijke verkleefdheid aan bestaande in vloedsverhoudingen als een uit de strukturele verscheidenheid der ge meenten voortvloeiend verschil van inzicht over de aan een streekbestuur toe te kennen taakomvang en elke vrijwillige overeenstemming tussen de ruim twintig gemeente besturen over elk punt dat verder reikt dan het uitstellen van beslissin gen." Verder schrijft de heer Versloot: „De aangekondigde herwaardering, die aan regering en. parlement de rol van arbiter toebedeelt, verscherpt de ze situatie nog eens. Waarom vrijwil lig nu opgeven wat misschien straks nog met succes bij de arbiter kan worden bevochten? tot het uitvoeren van een ruimtelijke ordeningsbeleid. En in de ingewikkel de struktuur van gemeentelijke be voegdheden is er voor Rijnmond geen ruimte tot werken en kan het openbaar lichaam alleen maar als „dwarsligger" fungeren. Behalve het feit dat Rijnmond wettelijk „niet verder kan" en zich te pletter zou kunnen Jopen tegen for meel verzet is er echter nog iets an ders. Rijnmondbestuurders en hun medestanders in gemeenteraden en anderszins zien zich duidelijk gecon fronteerd met aversies die andere bestuurders aan de dag leggen. Een kennelijke tegenzin in bovengemeen telijk bestuur, zoals de wens van Rijnmond is, wordt aan de dag ge legd. Hier treedt naar voren de z.g. self-defence, waarvan mr. Marijnen in een vraaggesprek met dit dagblad kort geleden gewaagde. Een drang tot zelfbehoud, een angst voor het ver liezen van status, van bevoegdheden. Een afkeer tegelijkertijd tot hat aan vaarden van nieuwe strukturen, nieuwe bestuursvormen, die de ont wikkeling van deze tijd vraagt. Ge lukkig gaat het hier maar om een kleine groep. We sluiten ons vervolgens zonder meer aan bij deze conclusie van mr. Versloot in het reeds eerder geciteer de artikel: „Duidelijk is dat in de gemeentelijke sfeer het probleem van het streekbestuur nog even onop losbaar is als voor 1964 en dat de principebeslissingen van de wetgever geen enkele barrière hebben opge ruimd. Erkend moet trouwens wor den dat de uitwerking van die princi pebeslissingen in een pakket van bestuurlijke bevoegdheden wonder lijk tegenstrijdig was." WANT Rijnmond is in de huidige situatie zo definieert de heer Versloot een bestuursorgaan „dat zich vrijwel uitsluitend en dan nog maar vrij onbeholpen kan richten tot iWTET een flinke dreun is dezer dogen de witte sclioorsteen, die op een van de terreinen aan de Maasoever in Pemis stond tegen de vlakte geslagen. Nee, dat was geen verrassing, het ding was gewoon niet meer nodig. De pijp werd in 1963 wit geschil derd en vervolgens bij wijze van visitekaartje voogzien van het verti- kale opschrift „SHELL". Na wilde men het gevaarte van 40 meter kwijt, ook al omdat het onderhoud steeds meer geld vergde. Ook zou het duurder zijn geweest de letters te „bergen" (om ze te bewaren) dan nieuwe te laten ma ken, Vandaar de ontploffing, die de pijp vloerde. Merkwaardig, zo schreef het SJtell-hlad „Onder de Vlam" was het resultaat van de smak met betrekking tot de tekst: van SHELL was HELL overgebleven. j^EEN zorgen dat er nu te wei- nig schoorstenen in Pemis over blijven. De .ysuperpijp" van 213 me ter compenseert alles. De gigant wordt nu van een verfje voorzien, al was het alleen maar om aantasting door weers- en corrosie-invloeden te voorkomen. Schilders in twee speci aal opgehangen werkkooien doen dat duizelingwekkende werk. Ze werken van boven naar beneden en omgekeerd volgens een vast pro gramma, waarhij ze steeds een baan van zes meter breedte onder de kwast nemen. Een oppervlakte van totaal 10.000 m2 wordt behandeld. Daartoe is 7000 kg verf nodig. Straks is de schoorsteen gebroken wit, de voet grijs en de binnenzijde van de z.g. onderdoorgang „veiligheidsoran- je". Beeldig - in één woord, deze aanwinst. Het verven komt misschien deze maand klaar, de schoorsteen zelf werkt, nog niet. WEKELIJKSE PAGINA Se jaargang nummer 29 teksten van Jeannette v.d. Hoek, Jan van Bergen, Kees Cor- nelisse foto's van Ary Groeneveld, Henk Hartog en Shell-foto onder redaktie van Kees CornelissA - Hoewel nog niet alle gemeentera den hun standpunt hebben bepaald kan toch van een duidelijke steun voor Rijnmond's visie worden gesproken. Onbegrijpelijk is dan ook dat B. en W. van Rotterdam in een brief aan de regering zo ongeveer hebben gezegd dat de meerderheid der gemeenten aan hun zijde staat! Bij een aantal dagelijks gemeente besturen, met name bij de grootste drie: Rotterdam, Schiedam en Vlaar dingen, is dan ook de duidelijke be leidslijn vast te stellen dat geen me dewerking wordt verleend aan vrij willige bevoegdheidsoverdracht,, zo lang de herzieningsprocedure niet is voltooid, tenzij voor hoogst urgente technische onderwerpen, van beperk te omvang. MR. VERSLOOT concludeert ver volgens dat Rijnmond tot de herzie ning „veroordeeld" is tot de ondank bare taak streekbestuur te zijn met een „uiterst licht en ondoelmatig pakket van bestuursinstrumenten". Want de huidige wet biedt Rijnmond bijvoorbeeld geen behoorlijke basis MR. H. VERSLOOT effektief streekbestuur gemeentebesturen en gefinancierd wordt ten laste van gemeentebegro tingen (niet geheel-RED.), maar dat wordt gekozen door, en verant woordelijk wordt gestel'd aan de bur gers van die gemeenten. Dat zijn de zelfde burgers, maar in een andere samenvoeging, aan wie de aan Rijn mond „onderworpen" gemeentebestu ren zelf reeds verantwoordelijk zijn. Een bepaald ondoorzichtige en con- flicten oproepende doublure!" Een doublure, die moet worden op gelost, daarnaar streven zowel Rijn mond als B, en W. van Rotterdam. De gedachten van Rijnmond sluiten aan bij de door de wetgever gedane principiële keuze van een rechtstreeks verkozen bestuursorgaan en trekken daaruit de logische conse quentie," aldus de heer Versloot. De gedachten van Rotterdam vindt hij echter minder logisch. Met instemming dit citaat: „Zij brengen de struktuur in overeenstemming met de nu nog bestaande figuur dat het streekorgaan zich richt tot de ge meentebesturen. O Voor vervolg zie pag. 4 TVTAT VERWACHT HEERLEN waar volgende week een Rotter damse week .gehouden wordt, van de Maasstad? Staan er ginds concrete projecten op stapel, bij de verwezen lijking waarvan Rotterdam de hel pende hand zou kunnen bieden, zoals bijvoorbeeld bij Moerdijk? In Heer len en in iets ruimer verband, in Limburg, ligt het een beetje anders. Het gaat er meer om dat men daar wat hoopt over te nemen van de Rot terdamse dadendrang. ,,In Rotterdam kan alles", zo meent men in Limburg. „Bij ons komt maar zo weinig op gang. Misschien kunnen we van de gang van zaken in Europoort wat le ren". „Ze vallen eigenlijk buiten het Ne derlandse bestuurskader, deze haven en deze stad. Je hebt wel een beetje bet gevoel er in verloren te lopen, door de rationeel, zakelijke opzet. Maar overheersend is toch dat je geïmporteerd wordt door het kooop- manschap dat aan het werk en aan alles ten grondslag ligt. Het is im posant en respect afdwingend. Het lijkt wel of dat, waar wij in Limburg allerlei vergunnnigen nodig hebben, hier zo maar gedaan kan worden". Dat is de mening van een van de journalisten uit Limburg, die hier twee dagen hebben doorgebracht om Rotterdam, nog voor de bewuste week begint, bij de Heerlenaren en andere Limburgers te introduceren. Zij zien ook duidelijke overeen komsten tussen Rotterdam en Heer len. Ook Heerlen is een nieuwe stad, opnieuw begonnen, niet belast door een traditie die hoog gehouden moet worden. De problemen-in dat deel van Nederland zijn ongeveer gelijk aan die van industrialiserend Rotter dam, zij het dan, dat in de Rijnmond die problemen kennelijk wel opgelost 'kunnen worden, terwijL in Limburg maar weinig op gang komt. Behalve onder de algemene terug gang in de situatie, die overal zijn gevolgen doet gelden, zit Limburg met het probleem van de sluitende mijnen. Dat sluiten gaat in een veel sneller tempo dan ooit te voorzien was. Er staat dan ook geen of te weinig vervangende werkgelegenheid tegenover. Dat geldt nog niet eens zozeer voor de mijnwerkers, maar wel voor de .beambten. In zekere zin geldt het ook voor de oudere werknemers, die wel iswaar -van een vervroegde pensi- MR. J. HEUSDENS bekende visie Prompt heeft Rijnmond Rotterdam gevraagd een opsomming van die meerderheid te willen verstrekken. In vele gevallen heeft zich een dui delijke kloof gemanifesteerd tussen de dagelijks bestuurders en de ge meenteraden. Vele van üe eerstge- i\/T ODE- ONTWERPER Hans Jung 1V1 gaat zijn werkterrein uit breiden met een boetiek voor de modebewuste jeugd in een mini- ruimte aan de Oude Binnenweg. „Go in" heet de boetiek en'in aankleding zal het zich niet van andere boetieks onderscheiden: zilverpapieren kamer schermen, posters en een grammo foon voor pop-muziek. Het aandeel van Hans Jung zelf bestaat voorlopig alleen nog uit zijn aanwezigheid in de boetiek. Hij is wel van plan ook speciaal voor de boetiek het schetsboek te gebruiken („Allemaal gekke broekpakken"), maar de eerste collectie is nu nog ingekochte confectie. - Volgende week zaterdag moet de boetiek gaan draaien. Heel officieus, zonder een greintje publiciteit rond een opening, want de publiciteit zit hn in de boetiek zelf. Hans Jung, of beter zijn. kiene manager achter hem, de 29-jarige Hans van der Hoek, heeft namelijk zo zijn eigen idee van. reclame. Hans Jung in zijn anderhalf jaar oude boetiek aan de Nieuwe Binnen weg „Hans Jung Fashion", \vaar hij meer ontwerpt in het klassieke sjie- ke genre: „Wij doen niet veel aan publiciteit. Shows zijn ons te duur. Dat kost je zeker 5000 en dat kunnen we nog niet hebben. Zo'n boetiek geeft je ook bekendheid. Jonge meisjes, die niet veel geld hebben, durven hier niet binnen te stapoen. Het ziet er veel te duur uit". Een indirecte publiciteit dus. Een stunt, die de zaak hopelijk geen windeieren gaat leggen. Nu heeft manager Van der Hoek al enige lering getrokken uit de eerste stap in een neveninrichting van het mode huis Hans Jung, namelijk een spoed cursus van drie maanden voor man nequins en fotomodellen. In februari startte de eerste cursus met achttien gegadigden.' Niet dat deze vrouwen nu allemaal van plan waren om als fotomodel of mannequin het dagelijks brood te verdienen. Het merendeel zag de cursus als een aangename vrijetijds besteding, waarin je enige kennis opdoet over de kunst van het opma ken, het kleden en het bewegen. Hans van der Hoek: „Als iemand hier een jurkje koopt, dan kijkt hij (dit is Hans Jung) automatisch ook naar het haar, het uiterlijk en de schoenen". Hans Jung vult aan: „Ja, zo is het gegroeid. Je kan iemand wel een goede jurk aantrekken, maar Jung (links) en zfln manager Hans van der Hoek: „W(j hebben zo onze eigen publiciteit". als ze er plomp bijlopen dan is het nog niets". Samen, met een bekend Rotterdams fotomodel en mannequin onderwijst Hans Jung zijn cursisten, onder wie er ook ouder zijn dan dertig jaar, in vakken als bewegingsleer. Na drie maanden moeten ze een proeve van bekwaamheid afleggen voor een kri tische jury op een modeshow. Voor de nieuwe cursus, die cp 12 september begint, hebben zich momenteel tien vrouwen aangemeld. Hans Jung: „Ja, maar als die eenmaal begint te lopen, komen er opeens veel meer. Het is eigenlijk een reuze gezellige cursus". Heeft de manager nog meer plan netjes in petto? Hans van der Hoek: „Ja, misschien in het voorjaar een herenboetiek, maar daar staat Hans Jung helemaal buiten". Hans Jung: „Nou, misschien ontwerp ik eens een broek of zo". Hans Jung heeft nu twee boetieks en een mannequincursus op zijn naam staan. Volgende week verbuist zijn coupeuse, de twintigjarige Hei- ma van IJzendoom, naar de Oude Binnenweg. Vanachter de naaima chine houdt zij dan de boetiek in het oog. Tenslotte is er één vaste regel voor boetieks. Je moet er rustig kunnen zoeken zonder gelijk een verkoopster op je hielen te hebben. Hoe ziet Hans Jung zijn tweede boetiek? Hij wijst in het rond. „Dit is mijn naam en die boetiek is een geintje". J- v. d. H. JA, 't Is 'm: mannetje Jacpnes. Erbij gehaald om even te vertellen dat ze zo'n figunr in Heerlen ook hebben. Daar heet hij „Meneer Jacques Plechtig'.' oenregeling profiteren, maar dat be tekent dan ook dat velen toch eigen lijk te vroeg „rustig leven". Het tech nisch hoger kader trekt weg uit Lim burg. Duizenden hebben hun weg ge vonden naar het westen van het land. Anderen moeten hun keus nog maken uit aanbiedingen (bijvoorbeeld uit Delfzijl) die him in groot opge maakte advertenties onder ogen ko men. Wil men in Limburg dit pro bleem afdoende opvangen, dan moe ten er 8000 arbeidsplaatsen per jaar gecreëerd worden. Men is nu ongeveer een jaar bezig aan een daartoe opgesteld program ma en dat heeft een aantal ar beidsplaatsen opgeleverd, dat nog niet de helft haalt van het streefge tal. Het gebied stroomt al te snel leeg om die stroom nog te kunnen opvan gen. De vestiging van de DAF-fabrie- ken heeft wel enig soulaas gebracht, maar er zijn meer van die grote pro jecten nodig, zeker nu de situatie niet langer alleen te wijten is aan het sluiten van de mijnen; er is intussen sprake van een structureel verschijnsel. Alleen al om het nieuwe aanbod op te vangen zou er eens in de twee jaar een industrie als de DAF in het Limburgse gevestigd moeten worden. „Als binnen vijf tot tien jaar niet een degelijke basis gelegd wordt, is Limburg ten dode opgeschreven" zo menen sommigen. Terwijl Limburg in „Den Haag" gezien wordt als een „gebied met unieke problemen maar ook met unieke kansen om deze zélf op te lossen", neemt in afwachting van die oplossing de pendel van ar beiders naar Duitsland en elders toe. Bedrijven die het oog op Limburg laten vallen om er zich te vestigen, kiezen niet zelden uiteindelijk voor België, waar veel gunstiger facilitei ten worden gegeven En intussen, zo voelt men het in Limburg, krijgt Rotterdam alles maar voor elkaar. Diep onder de in druk van het werk aan de Maasvlak te, van de ruime stad en van zovele andere projecten, zijn de journalisten naar Heerlen teruggegaan, na onder meer in de metro gereden te hebben. Pagina 3 ZATERDAG 14 SEPTEMBER 1963

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Trouw / De Rotterdammer | 1968 | | pagina 1