Rusland containers misdrijven IS mooier WÊÊ I sfciS .lüfi piW^WiB wa.ó het oude ^Rotterdam! i ■I R ^ÊmÊÊmm Tarieven bij lijndiensten gaan omhoog OVERGAVE In teïes&unt rapport verkoors" kabouters I Rp t| liiliSlilPPii -(4'' Na bij politie al 3 jaar eigen aanpak LUCHTHAVEN KRALINGEN NAMEN. 1 I 0Ê rotterdammer USLAND is voornemens een begin te maken met de bouw van grote container schepen. Dit valt op te maken uit een publikatie van de hand van de Russische minister voor koopvaardij, de heer Timofei B. Guzhenko. DU de bouw van booreilan den wordt geen rekening gehouden met eventuele on derhoudsbeurten aan een werf. De klassificatiebureaus stellen in dit opzicht geen eisen. Er wordt op gen economische le vensduur van vijf tot zevefi jaar gerekend, er zijn echter al eilanden die tien tot vijftien jaar oud zijn. O Beletten Eigen stijl Stapjes verder Angstwekkend Duim verloren earner o S, if 1* •-If Pagina 3 3 ZATERDAG 31 OKTOBER 1970 Zijn. voorganger, Viktor G. Ba- fcayev heeft vorig jaar al voorspeld dat de Russische eontainervloot in hef in 1975 eindigende vijfjaren plan tot het vier of vijfvoudige zou kunnen groeien. De snel groeiende Russische koopvaardijvloot, die thans reeds meer dan 1000 verschillende havens bedient en in meer dan 100 landen, waaronder Nederland, bekend is zou ernstig overwegen het als lu- kratief geziene containerschip in te voeren. Rusland moet echter geheel van onderen af aan beginnen. Deze fak- toren en ook het ontbreken van de nodige marktkennis, zullen, er wel licht toe bijdragen, dat de Sovjets niet .voor de tweede helft van de. zeventiger jaren eenconcurrent voor Westerse verladers gaan vor men. Dardanellen en Bosporus kunnen varen. De smalie kustwateren, het ijs in de meeste noordelijke havens gedurende de vier tot vijf winter maanden en een bloeiende handel met onderontwikkelde landen schrijven het gebruik van kleinere schepen voor. Een ander, punt waarover ge dacht wordt is de geweldige inves tering die met de invoering van de containervaart gemoeid is. Volgens de Russische minister van koop vaardij zou voor dit probleem ge dacht worden aan een samenwer- king met andere Comecon-landen. Be Russische deelname in de con- tainermarkt zal. derhalve in aanzet wat beperkt van omvang zijn, om-1 dat de wateren waarin een groot deel van de Russische vloot moet opereren beperkingen aan de groot te van de schepen opleggen. De Zwarte Zee en Oostzee maken re stricties op de diepgang van de vaartuigen noodzakelijk. Grote containerschepen zullen ook met moeite door de nauwe IN het derde kwartaal van dit jaar zijn de orderportefeuilles van de grote scheepsbouwlanden met het re* cord van vijf miljoen ton toegenomen, zo blijkt uit cijfers van Lloyd's Register of Shipping. Het nieuwe totaal van 59,71 miljoen brutoton aan schepen in bestelling betekent niet alleen op zieh- yzelf een hoogtepunt maar tevens de handhaving van de reeksrecords die ieder'kwartaal sinds 1965 is ontstaan. Japan heeft nog steeds een. gewel dige voorsprong op alle andere landen. Blijkens Lloyd's heeft Japan 6,25 mil joen ton in aanbouw bij een totaal van 21,38 miljoen over de hele wereld. Met de uitvoering van 17,48 miljoen ton in bestelling moet nog begonnen worden, terwijl dit voor de hele wereld op 48,34 miljoen ton gesteld is. Vooral in de exportcijfers komt de enorme voorsprong van Japan tot ui ting, Japan heeft bijna driemaal zoveel bestellingen voor export dan de naaste rivaal op dit terrein Zweden. De order portefeuille van het laatste land steeg in de verslagperiode met 544,803 ton tot 6,32 miljoen ton. Ds enige twee landen die hun order boeken in het'derde kwartaal van dit jaar hebben zien verminderen zijn de Verenigde Staten en' Polen, Blijkens Lloyd's hebben Nederlandse werven van de 226 bestelde schepen er der tien in de wacht gesleept. Over de ervaringen met de bouw en reparatie van boorplatforms sprak deze week ir. H. W. Stapel, bedrijfsdirecteur van de Kotter- damsche Droogdok Maatschappij. De RDM heeft enkele jaren druk Meegedaan aan de bouw van deze eilanden. £EN AANTAL scheepvaart maatschappijen met lijn diensten tussen Europa en het Ver- J® Oosten hebben de tarieven ver hoogd met tenminste vijftien pro cent. Een en ander zal in confe rence-verband in twee fasen ge- deuren. De eerste verhoging zal op l fehriiari ingaan (tien procent) ge volgd door een tweede verhoging op 1 juli. Een van de lijnen die bij de betrokken conference is aange sloten is de Koninklijke Ned/XJoyd. In scheepvaartkringen wordt al gemeen aangenomen dat onder druk van de ingrijpende stijgingen me de scheepsexploitatïekosten de laatste tijd moetm doorstaan ook andere confe-'znces binnenkort tot een verhoging van de .tarieven zul len overgaan. Het kwam altijd neer op een kor te levertijd, zo zei de heer Stapel, en omdat de'RDM weer is terugge keerd tot da scheepsbouw kan de werf deze levertijden niet meer ga randeren. Vorig jaar heeft de RDM nog meegedaan aan de inschrijving op drie grote booreilanden. Die op dracht is echter naar Japan gegaan, omdat afgezien nog van de kost prijs dit 1; nd uitermate gunstig lag ten opzichte, van de plaats waar de platforms ingezet zouden worden. De marktvoor deze specifieke kant van de scheepsbouw ligt op het ogenblik in het Verre Oosten en niet meer op de Noordzee en West Afrika waarvoor de Europese scheepswerven tot nu toe hebben gebouwd. De heer Stapel memo reerde dat in 1963, toen Japan in de scheepsbouw als concurrent naar voren kwam, er voor de grote scheepsbouwwervenelders een mooie kans was over te'stappen op de bouw van lukratieve boorei landen. Het moet gezegd worden dat de Engelse werven daarbij voorop ge lopen hebben en ook de eerste risi- co's droegen. De Britten waren wat vlugger met het verlenen'van concessies voor boringen, op de Noordzee. Ir. Stapel schatte het aantal zelf- 'drijvende en zelfheffende boorei landen dat gebouwd is, tussen de twee en driehonderd. Be-kogenaam- de offshore markt is nog maar vijftien jaar oud en intussen zijn steeds meer grote zeeboormaat- schappijen ontstaan. Die markt is in vergelijking tot de hele scheeps bouw echter bijzonder klein. Ofschoon er volgens de heer Sta pel nog geen vraag naar is geweest heeft de Rijn-Schelde groep toch wel aan de eis gedacht eens een driepotig booreiland te moeten droogzetten. Berekeningen in die richting hebben uitgewezen dat dit mogelijk zou zijn door.:.twee drij- vende of gegraven dokken te ge bruiken. TOTALE overgave en een be- straffend kijkende censor die op de fonograaf af komt, ZOU het onderschrift b« deze plaat kunnen zijn. De belangstelling gaat echter uit naar het ophalen van anker van de Trident Amster dam. Een fotograaf van de bouw werf P. Smit schoot bijgaand plaatje dat doet vermoeden dat er iets met de stabiliteit van het schip aan de hand zou zijn, het geen uiteraard niet het geval was- y Am Jm Jfm Vm IL &<L>$h Oiit btEWCOW pEEtf GERUITE PET op de grijze krullen, geen vergrootglas in de hand er» geen schoenen met zachte crêpezolen aan de voeten. Geen uitgebreid wapenarsenaal, slechts wat specimen van valse bankbiljetten aan de muur. Geen sluwe blik, slechts een paar vrien delijk kijkende blauwe ogen.' Met andere woorden, de al enigszins gezette A. J. J. van Lieshout is nu bepaald niet het prototype van de speurder zoals die via boeken, tv-series of hoorspelen tot ons komt. Slechts een overeenkomst is er met de tv-speurder: Van Lieshout heeft een bijzonder charmante assistente, namelijk zijn dochter die in een eenvoudig zakelijk kantoor vader en gast koffie schenkt. Van Lieshout wil ook helemaal niet de tv.-speurder zijn 'hoewel hij ze graag ziet werken. Hij echter zegt: '„Oplossen van misdrijven is mooi werk, het voorkomen ervan nog mooier." En dat is dan ook de reden waarom hij 'drie jaar geleden zijn zeer succesvolle baan bij de politie vaarwel zei en voor zichzelf begon. Hij noemt het liever .geen recher che-bureau, omdat het ,1beeld dat men daarvan heeft bepaald niet ideaal is, zeker in dhs land niet. Hij noemt het liever „Raadgevend"" bureau" met de volgende ondertitels: beveiliging geldtransporten, onder zoek en controle personeel, ontwer pen bewakingssystemen, lezingen kri- minaliteit en jeugd problematiek, controle warenhuizen etc. etc. Van .Lieshout denkt niet gering over zijn werk bij de politie, waar hij het in zeer korte tijd tot adjudant-re chercheur bracht. „Ach, ik heb veel geluk gehad. Ik heb nauwelijks een jaar een uniform gedragen, voordat ik naar de recherche ging. En ook in dat werk heb ik veel succes en geluk ge had." De heer Van Lieshout was 29 jaar bij de recherche toen. hij in maart 1968 voor zichzelf begon, wat scham per kijkende en schouderophalende collega's achterlatend. „Toch heb ik er geen spijt van", zegt hij nu. „Hoe goed je er ook kunt werken, bij de politie kom je vaak als het feit ai is gebeurd. Je bent „postillion de bastille". Voor de recht bank mag je als politieman vrijwel niets in het voordeel van een ver dachte zeggen. Nu kan ik proberen narigheid te voorkomen." „Ik heb een eigen stijl opgebouwd. Als ik de mensen, moet controleren, laat ik ze dat ook weten, niet bij verduisteringen enzo, natuurlijk." Bedrijven die hem vragen iets uit te zoeken in dat vlak, krijgen van WE ROTTERDAMSE kabouters heb- ben onder de titel „Leven (of niet leven?) in de grote stad" een interessant rapport gepubliceerd, dat beoogt de men sen in de oude maatschappij te helpen hun verkeersdwangbuis te verlaten als mede een einde te maken aan de dage lijkse slachtingen op de wegen en de vernietiging van de steden. Auteur van dit 52 pagina's tellende werk Is Pax Kroon, hoofd van het volks departement voor verkeer van de Oranje Vrijstaat Rotterdam, die twee maanden lang verkeer en vervoer In de Maasstad heeft doorgelicht en over z'n bevindingen nu een (hartig) boekje open doet. - Pax Kroon houdt in het rapport een hartstochtelijk pleidooi voor beter (en gratis) openbaar vervoer, mammoet-par keergarages, batterijfietsen, elektrokar- ren, (overdekte) rijwielpaden en vele an dere voorzieningen. Uitgaande van de stelling „Er is geen behoefte aan auto's, maar wel een behoefte aan vervoer" doet hij daarbij tevens een felle aanval op het steeds toenemende autobezit. Volgens verkeerskabouter nummer éèh Is een mentaliteitsverandering nodig om aan de huidige verkeersverdwazing een einde te maken: Het zal moeilijk, zijn de mensen te overtuigen van de kwalijke gevolgen van autobezit. Enerzijds omdat de nieuwste auto nog een statussymbool is. anderzijds omdat de auto.als 'noodza kelijk' vervoermiddel is ingeburgerd. Maatregelen moeten gebaseerd zijn op een algemeen inzicht, dat er iets moet veranderen. Zo lang er nog mensen zijn, die met hun auto naar de wc of naar bed willen, is daar nog niet veel kans op. Wijzen op de gevolgen van massaal autobezit betekent volgens Pax Kroon een aanval op een met veel moeite ver kregen status. Wijzen op de luchtveront reiniging zal leiden tot de reactie, dat er nog twee miljoen andere auto's rondrij den en dat verwarming en industrie de lucht ook vervuilen: En wijzen op de door het snelverkeer veroorzaakte ongelukken zal hen doen zeggen, dat zij veilig rijden en dat hun zoiets niet kan overkomen. De mensen zullen zich vaak persoonlijk aangevallen voelen. Pax Kroon komt niettemin tot de con- 1 clusie, dat vervoer in de stad In principe moet gebeuren met openbaar vervoer. Hij meent dat .gemeentebesturen in het ver volg aansprakelijk gesteld moeten wor den voor ongelukken, die-het gevolg zijn van nalatigheden van hun kant. Voorts dienen de voorrangsregels te worden af geschaft; Het bestaande voorrangsrecht is-het recht van de sterkste, lèderêon rroc, njet lage snelheid rijden en zo n insieliing krijgen, dat hij een ander vóór zal willert laten gaan. Pax Kroon gaat in zijn rapport nog vele stapjes verder. Zo acht hij een verho ging van het eigen ri sico wettelijke aan sprakelijkheid drin gend noodzakelijk. Motief:! r "Misschien- gaat dan een -deel van de verkeersdeel nemers voorzichtiger rijden.è Wegenbelas ting zou per kilome ter,, moeten worden betaald en wel door verhoging van de ac cijns op benzine. 'Voorts zou. ieder een, die zijn auto op straat wil. parkeren, een parkeerbelasting van 25 tot .100 gulden per maand moeten betalen! Pax Kroon dringt ook aan op verlaging van de ma ximum-snelheid in de woonwijken tot 25 ki lometer per uur. In verzamelstraten kan zonder veel bezwaren, .50 kilometer per uur worden aange houden. Welhaast vanzelfsprekend besteedt Pax Kroon in het rapport grote aandacht aan de situatie in Rotterdam. Hij komt daarbij, tot de volgende stellingname: Rotterdam moet nu eindelijk eens een keuze gaan maken. Je kunt niet érr het openbaar vervoer én het autovervoer sti muleren. We moeten de stad aanpassen. Aan de auto of aan de mens. Pax Kroon: Aanpassing van de stad aan de auto verwoest da stad, want door de dan noodzakelijke wegen kan er min der gebouwd worden en zo verdwijnt een echt stadscentrum. De afstand tussen de woonkernen wordt groter. De voetganger wordt een uitstervende soort. Rotterdam telt nu zo'n 120.000 auto's, dié met elkaar zo'n drie vierkante kilometer in beslag némen. En datzelfde Rotterdam kan slechts bogen op anderhalve vierkante kilometer aan bos en park. PAX KROON: OPENBAAR VERVOER Het opslokken van ruimte voor de aan-" leg van wegen begint volgens Pax Kroon angstwekkende vormen aan te nemen. Als de automobilisering doorzet, zal Rot terdam haast de Willemstunnel nog vijf tunnels onder de Nieuwe Maas nodig hebben. Dat komt dan op zo'n anderhalf miljard gulden. Met openbaar vervoer zal het allemaal wat goedkoper kunnen. Niet met de taxi, omdat die zich uit de markt heeft ge prijsd. Wel met bus, tram en metro, die gratis ook 's nachts moeten rijden. Pax Kroon tekent daarbij aan, dat het personeelwagensysteem van de RET op simpele wijze is om te vormen tot een volwaardige nachtbusdienst. (voor vervolg zie PAGINA 17 Van Lieshout, als hij tenminste na veel vooronderzoek besluit een zaak aan te pakken, te horen dat als hij strafrechtelijke zaken tegenkomt te gen derden hij niet zal schromen de politie in te lichten. Vaak wil men zaken in eigen huis houden en dat kan bij oplichtingen en verduisterin gen zolang dat in eigen bedrijf is ge beurd. Volgens Van Lieshout zijn. er maar heel weinig echte vakkundige oplich ters. Dat is ook zo met vals geld waarmee hij in zijn politieloopbaan nogal veel te maken heeft gehad. Hij zegt: „Vals geld en verdovende mid delen liggen in hetzeifde vlak. Verdo vende middelen worden vaak met vals geld betaald.... evenals smokkel waar." Hij kan er sappige verhalen over vertellen. Dat is dan ook een. van de redenen dat hij nog steeds veel lezin gen houdt, ook op verzoek en voor de gemeente. „Nee, van. de politie krijg ik geen verzoeken. Dat vind ik soms i wel wat vreemd". Ook verzekeringsmaatschappijen komen graag bij Van Lieshout. Als er schadeclaims zijn die zij niet vertrou wen en die de politie niet wil onder zoeken bijvoorbeeld. Zoals die in esn dorp waar in korte tijd drie claims binnenkwamen voor ongevallenverze keringen waarbij verzekerden zeiden dat zij een duim hadden verloren. In twee gevallen hadden zij het ex pres gedaan om de verzekeringssom in de wacht te kunnen slepen. Al dit soort zaken vergt veel tijd. Van Lies hout kan daarbij terugvallen op-zijn zoon die bij hem werkt en op een groep free lance medewerkers, waar bij onder anderen oud-politiemannen maar ook mensen uit vrije beroepen. „Maar ik begin eerst zelf aan iede re zaak. Dan kan ik bepalen of die zaak safe is en wie van mijn mede werkers ervoor geschikt is om het verd r af te handelen." Ook geldtransporten en de "beveili ging van juwelenshows worden door hem verzorgd. Verzekeringsmaat schappijen eisen dat tegenwoordig. „Dit zijn zaken waarbij het zaak is goed uit je ogen te kijken", aldus Vari Lieshout.Hij stelt dan ook dat er geen overval mogelijk is zonder dat er iets aan vooraf r is gegaan. Dat geldt ook voor bankovervallen. „Meestal wordt er weinig gedaan om bankpersoneel vertrouwd te maken met de mogelijkheid dat ze worden overvallen. Vaak hebben zij tevoren dingen kunnen waarnemen die duiden op een komende overval, vooral omdat elke overvaller evenals elke inbreker altijd gespannen is. „Hij vindt dat T'/IJFTIG jaar geleden kon men op de Kralingsee Plas dagelijks een rank watervliegtuig zien oefenen. Met grote letters stond er „V. BER- KEL" op; het was geconstrueerd door Van Berkei's Patent, de fabriek van snelwegers, die zich tussen de beide wereldoorlogen intensief bezig heeft gehouden met de fabricage van vliegtuigen. Tientallen Van Berkel watervliegtuigen werden aan de Ma rine geleverd, in het bijzónder voor hel gebruik in het toenmalige Ned. Indië, waar niet alleen de geschikt heid in verband met het klimaat, maar ook de doelmatigheid duidelijk werden. Zowel aan de Keileweg als op het vliegveld Waalhaven heeft Van Berkel vliegtuigen gemaakt. Begin 1920 maakte de marinevlie ger Lt. Verploegh-Chassé met een Van Berkel-vliegtuig zonder te stop pen een vlucht van Batavia naar De- li. De afstand was 1500 km. Men vond dat in die tijd een geweldige pres tatie! T~\1NSDAG 27 juli 1920 onderging burgemeester Zimmerman in een watervliegtuig van Van Berkel zijn luchtdoop boven de Kralingse Plas en omgeving. Het vliegtuig werd be stuurd door de piloot Lesch. Tijdens zijn vlucht kon de burgemeester con stateren, dat de Kralingse plas als hydrohaven uitstekend te gebruiken ■teas. Voor de vliegtuigen was aan de rand van de plas een kleine haven ingericht waar de toestellen tussen de zeilboten de nacht doorbrachten. He laas bezit de fabriek er niet veel bij zonderheden meer over; een deel van het archief is tijdens de watersnood ramp van 1953 verloren gegaan. (Als er soms lezers zijn, die kunnen hel pen i\,TAAR wij wenen heeft ook de luchtvaartpionier Van Meel met een Van Berkel vliegtuig gevlogen; wij konden er echter geen bevesti ging van krijgen. Het zou in ieder geval niet verwonderlijk zijn als deze Rotterdamse vliegenier iets met de geheel en al in Rotterdam gecon strueerde vliegtuigen te maken zou hebben gehad! De firma Van Berkel bewoog zich met de vliegtuigen op een gebied dat eigenlijk niets met haar eigenlijke artikelen te maken had. Meer Rotter damse firma's deden dit in het verle den. Het is wel heel weinig bekend, dat de broodbakkerij van de firma Ulrich nog eens foto-artikelen ver- T',<«ö2 kocht heeft en dat R. S. Stokvis Zonen geluidsfilms gemaakt hebben volgens het Kiichenmeister sys teem! Dat was omstreeks 1929. fhUDE familinamen mevrouw Van de StaatLezer ontdekte in de regels uit het Rotterdamse Adresboek, die wij de vorige maal afdrukten, de naam van de kantoor bediende N. P. Lezer. Het was haar grootvader. Zij is er trots op, dat haar familie uit geboren Rotterdam mers bestaat. Haar broer, N. P. Lezer, die naar haar grootvader genoemd is, leeft nog; hij is 74 jaar oud. Haar vader P. W. H. Lezer was loodgieter; in zijn jonge jaren werkte hij bij de loodgieter Vijgeboom; later begon hij voor zichzelf in de Van Alkcmadc- straat. Het bedrijf werd in 1940 ver woest. De heer P. W. H. Lezer over leed in 1951 op 86-jarige leeftijd De Wereld is klein- en Rotterdam ook denk je als je een dergelijke brief krijgt naar aanleiding van een krantefoto. VERBETERING: Het straatje ach ter de Molen Dc Hoop aan de Cool- vest heette niet „Keerom", maar „Achterom". De heer J. D. Brakel. die ons op dc vingers tikte, heeft gelijk'. ZEVENDE JAARGANG nr. 43 - Teksten van Aa<i Begemann, Jan Lade- ■'ius, Nico van Vliet, J. v. Rhijn Illustraties van Ary Groencveld, Henk Harlog, J. v. Rhijn Onder reduktre van Kees Cornelisse. banken het overvallers veel tbe ge makkelijk maken. Juist omdat hij met moeilijkheden in aanraking komt, komen ook vaak de persoonlijke omstandigheden van mensen aan het daglicht. „Ik luister veel en dan hoor ik de achtergronden, de menselijke conflicten en frustra ties, die op een kantoor aanleiding •kunnen zijn tot vreemde situaties eri soms ook misdrijven.'' Van Lieshout geeft vaak gegevens door aan de politie. "Ook hij krijgt wel .zaken van dé politie door die meer op zijn terrein liggen. Echte op drachten om voor de politie iets uit te zoeken, zelfs nu het korps onderbezet is,'is er niet bij. In het buitenland .- wel. Hij vindt dan ook dat er veel meer samenwerking zou kunnen zijn tussen politie en bonafide recherche bureaus. v „Door zijn houding wordt de poli tieman niet altijd geaccepteerd. Ik kan echter andere inlichtingen krij gen van burgers die mij wel in ver trouwen nemen. Aan de andere kant heb ik natuurlijk niet die inlichtin genbron die de politie heeft," geeft: Van Lieshout grif toe. Zijn ervaringen met de politie in kleine plaatsen heeft hem geleerd dat daar de politie te vaak vergroeid is met het dorp. Dat heeft hij bijvoor beeld ondervonden met het uitzoeken van een verdachte brand voor een verzekeringsmaatschappij. Hij kon na zijn onderzoek een lijst met 58 vra gen opstellen voor de politie over die za'ak. Overigens leidde dat er toe dat de procureur-generaal belanghebbenden een zwijgplicht oplegde en de reeds, afgehandelde zaak opnieuw in onder zoek nam. Hij wil graag de mythe van de re cherchebureaus doorbreken. „Je bent hier zelf verantwoordelijk" zegt hij. „Het is verder een kwestie van hani werken, heel hard. Maar dan kun je er wel van leven." Hij geeft toe dat er bureaus zijn die door financiële moeilijkheden ge dwongen zaken aanpakken die du bieus zijn. Er zijn zelfs bureaus die voor allerlei louche praktijken wor den gebruikt zonder dat ze het zeif weten. „Je moet natuurlijk sterk t staan en tevoren precies weten wat je aanpakt en wat je afwijst". Met reen soort .„vliegende pa-, trouille" controleert hij ook regelma tig warenhuizen op veiligheid, uiter aard in opdracht van de directies. Hij heeft al ontdekt dat het beter is dat personeel in groepjes samenwerkt en dat die groepjes goed worden geïn strueerd. Gebleken is dat daarna de winkeldiefstallen in een dergelijke zaak afnemen. Hij stelt ook dat te veel stands duidelijk verkeerd staan waardoor lacunes ontstaan die dief- stallen in de hand werken. Heimwee naar de politie? „Nee, dat niet. Ik mis echter wel eens het goede gesprek met de politeiman, de oud- collega en zo. Daarom vind ik het jammer dat de recherche-bureaus nog niet de kans hebben gekregen er kend te worden. Wij hebben ons nut, en dat is duidelijk bewezen". m v: ;jr M if

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Trouw / De Rotterdammer | 1970 | | pagina 1