internationaal
religieus-
sociaiisme
MACY heeft ALLES, van
PUNAISES tot ZEBRA'S en:
58 roltrappen
11.000 verkoopsters
160 soorten kaas
115 km. buizenpost
MÊf| -
Heel gewoon
Attentie voor ademhaling
Een kind heeft ook recht op
een stukje
MENSEN AAN TAFEL
huis
U hoeft alleen uw sleutel
te dragen
De toverlantaarn en ik
K
(om maar iets te noemen
m
GAAT UOOK?
HET VRIJE VOLK
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1955
Ze adverteren ermee en ook in Europa is het
langzamerhand wel doorgedrongen: bij Macy
in New York het grootste warenhuis ter wereld
kun je ALLES kopen, van punaises tot zebra's
toe, als u ze nodig mocht hebben.
Die verkoop-service van Macy is fantastisch en
de manier, waarop de 400.000 verschillende artike
len over 140 afdelingen verdeeld zijn, doet eer
simpele Europeaan met z'n oren klapperen.
MACY
grootste icarenhuis ter wereld
Tien minuten
gymnastiek
SSH
IKMfflB
door
L. H. RUITENBERG
Prol. Banning, do voorzitter
van de Internationale Bond
van Religieuze Socialisten,
heeit reeds verslag gedaan van
de conferentie, die van 14 tot 19
Aug. te Frankfort a.ü. Mam ge
houden werd.
Gezien de Nederlandse ver
houdingen is het we) goed, na
te gaan, hoe het In andere lan
den met het reiigieus-socialisme
gesteld is. Er lagen rapporten
nil de verschillende landen ter
tafel, die onze indrukken een
zakelijke basis geven
Vooraf: het woord „religieus-
socialisme"' wordt alleen ter
wille van de Duitsers gebruikt.
Maar het woord is fout en
wordt dan ook m Nederland
niet meer gebruikt. Het is fout,
omdat het onduidelijk is. Be
doelt het: socialisme op basis
van een religieuze overtuiging
óf een speciaal sooiy socialisme,
dat m tegenstelling met ander
socialisme, religieus zou zijn?
Hier zitten moeilijke vragen
achter, waar ik thans niet op
inga. Maar men kan gemakke
lijk inzien, dat een zo aange
vochten woord met gemakkelijk
een beweging kan aangeven. Zo
komen wij tot de wonderlijke
situatie, dat er wel een Inter
nationale Bond van Religieuze
Socialisten, maar geen interna
tionaal rehgieus-socialisme is.
En wat is er in de verschillen
de landen? Toen "de Zwitser
prof. Yeonard Ragaz in 1938
afgevaardigden van de verschil
lende groepen in Eptingen bij
eenriep, had hij in het bijzon
der die groepen op het oog,
waar zijn blad „Neue Wege"
weerklank vond In dat blad
had hij, toen al dertig jaar, ge
speurd naar de tekenen van
Gods Koninkrijk, dat hij vooral
in de socialistische beweging
(breed genomen) herkende. Van
dat gezichtspunt uit was hij
uiterst critisch jegens de kerk,
de kapitalistische maatschappij
en de imperialistisch-militaristi-
sche wereld. Zijn standpunt
werd als „religieus-sociaal" ge
kenmerkt.
Natuurlijk leefden er In ver
schillende landen, vooral als
weerklank op „Neue Wege", ge
lijke gedachten, maar zij leef
den in verschillend klimaat.
En wat, zien wij nu in de ver
schillende landen?
In Zwitserland is de Reli-
giös-Sozialer Verem na de dood
van Ragaz in 1946 mteenge-
vallen. Practisch in drie delen.
Het vraagstuk van de oost-west-
verhouding maakte, dat men i
uiteen moest gaan. De kleine
meerderheid volgde de tot Zwit-
ser genaturaliseerde Duitser dr.
Hugo Kramer, de iets kleinere
minderheid ds. Trautvetter, ds.
Lejeune en ds. Bachmann, ja
renlang de naaste medewerkers
van Ragaz. Deze. richtten eep
Nieuwe Religieus Sociale verem-
ging op. De eerste heeft thans
184 leden, verdeeld over drie af
delingen. „Neue Wege" is het
blad. De laatste heeft 165 leden,
ook verdeeld over drie groepen,
waarvan de belangrijkste in
Zurich is. Het blad is „Der Auf-
bau".
In Frans-Zwitserland is even
eens een Fédération roman de
des Socialistes reügieux", van
Frankrijk uit gesticht, in 1913,
op het standpunt van de (oude)
Reiigiös-Socialer Verein staande.
Deze Federatie telt vier groe
pen en 160 leden. Slechts in de
nieuwe vereniging bevinden
zich leden, die een hartelijke
relatie met de kerk en de soc.-
dexn. partij hebben.
In Frankrijk werd de „Fé
dération francaise des Socia
listes Chretiens" m 1908 opge
richt. Hetzeifde beeld ais
Frans-Zwitserland, maar van ge
ringere omvang. Normaal zegt
het rapport, zijn er 400 a 500
leden, op het ogenblik 80.
Slechts in Parijs is er enig
leven.
!n Engeland bestaat de
Christian Socialist League,
gesticht in 1924. De bond telt
280 leden en geeft een kwartaal
tijdschrift uit. In tegenstelling
tot, Zwitserland en Frankrijk
zijn de leden over het alge
meen vooraanstaanden in kerk,
socialistische partij en vakbewe
ging.
Van Duitsland waren geen
rapporten binnengekomen
Uit "liet weinig omvangrijke
maandschrift „Christ und Sozia-
list" krijgt men niet de indruk
van een krachtige organisatie,
ofschoon de vraag over de ver
houding tussen kerk, christen
dom en socialisme zeer leven
dig is.
Slechts Zweden en Nederland
maken een stevige Indruk.
In Zweden werd in 1929 de
Sveriges Kristna Socialdemo-
kraters Förbund opgericht.
Hij heeft het doel christenen, die
socialist zijn. tot actieve politie
ke arbeid op te wekken. De
bond is als zodanig aangesloten
bij de Sociaal-Democratische
5 Partij van Zweden. Hij heeft
9000 leden en 350 afdelingen.
Principieel lijkt deze bond dus
op de PCWG m Nederland.
De bond krijgt jaarlijks 20.000
Zw. kronen subsidie van de
partij en geeft, een weekblad,
„Broderskap", uit.
Over Nederland kan ik kort
zijn. De Arbeidersgemeen
schap der Woodbrookers, Ö00
leden, met z'n Bentveld en Kor-
tehemmen en z'n 2000 cursus
bezoekers, is aangesloten, de
PCWG niet. Deze zond een waar
nemer naar Frankfort.
Hoe het in België. Denemar
ken. Noorwegen en Finland
staat, kunnen wij niet zeggen.
Er waren geen rapporten inge
zonden. wal geen best teken is.
Conclusie: het internationale
religieus-sociahsme is organisa
torisch een zwakke zaak. Slechts
als het open en ruim is zal het
deei kunnen hebben aan de gro
te ontmoeting tussen christen
dom en socialisme.
Toen ik er binnenliep buiten was het om te besterven
van de hitte en bij Macy is het altijd heerlijk koel zocht
ik een paar nylons, die zich, evenals bepaalde herensokken,
aan de maat van de voet aanpassen. Stretch-nylons, noemen
ze deze kousen in de Angelsaksische landen. (Goed. ik weet
dat ze óók hier te krijgen zijn, maar ik wilde ze toch hebben...)
TT7"e hebben, als zovelen, de vacan-
Vy tie er weer opzitten. We zijn
weer naar onze geliefde Ar
dennen geweest en we hadden dit
maal alle veertien dagen stralend
zomerweer.
We maakten urenlange wandelin
gen, plukten ruilde aardbeitjes en
frambozen, zwom
men in bergrivier
tjes en kwamen des
avonds bruin en
voldaan in het
natuurvriendenh uis
terug. Dan was het
met dc andere gas
ten een gezellig uit
wisselen van erva
ringen. „Tjonge, tjonge," zei een
bruinverbrande vrome, „ik heb van
daag zoveel Spa gedronken met die
warmte! Als je op mijn buik belt,
loopt de Spa mijn oren uit!"
„We hebben zo moeten lopen van
die mannen," viel haar vriendin bij,
doelend op hun beider echtgenoten,
„je loopt je luezenloos!"
„Ik vind die Franse namen zo
mooi klinken," zei een ander, „we
zijn vandaag naar de Abbaye de
Notre Dame de Clairejontaine ge
weest."
„Abbaye de Notre Dame de Claire
jontaine..." herhaalde ik proevend,
„net muziek!"
„Ga weg," zei een nuchtere Am
sterdammer, helemaal geen muziek,
dat betekent gewoon Onze Lieve
Vrouwe van 't heldere gootsteentje!"
LIES DE VRIES—BOEKEN
Ik vroeg ernaar bij de dameskousen-afdeling, die al een ruimte van een laten: een jaaromzet van 150 milliocn
niet kinderachtige winkel besloeg. O nee. die hadden ze hier met, die moest dollar, een totale inventaris waarmee
ik bij de „stretch nylon-afdeling" halen. een grote moderne stad kan worden
opgebouwd en ingericht,
Zo heeft Macy al zijn artikelen op tien onmetelijk uitgestrekte verdiepin
gen gespecialiseerd ondergebracht. Alleen de verkoopruimte meet al 1 )e 46 mó!ioen aankopen, die hier
ruim 100.000 vierkante meter. En op die tien etages zijn nog eens tien Hn"r hBt"
etages gebouwd, waar aan alle administratieve afdelingen, recreatiezalen,
een volledig ingericht ziekenhuis, een róntgenkamer en een modern inge
richte tandarts huisvesting verleend Is.
Macy heeft alles en de 150.000 klanten, die hier dagelijks over de vloer
schuifelen of op een van de 58 roltrappen staan, verbazen zich nergens
meer over. Wordt u niet snel genoeg geholpen, grijp dan naar een klanten-
telefoon, die op alle afdelingen staat, en roep een verkoopster naar u toe.
Eenvoudig, nietwaar, per slot hebben ze er 11.000 bij Macy (cn in de Kerst
drukte zelfs 21.000) en één zal er toch wel vrij zijn.
Eigenlijk kun je volgens Europese maatstaven niet spreken van afdelin
gen. Het zijn complete en forse winkelinventarissen, die in dit gigantische
warenhuis zijn ondergebracht: alleen de „boekwinkel" voor volwassenen
kinderen hebben hun eigen „hoekje" laat al kiezen uit 18.000 titels.
door het kooplustige publiek per
jaar worden gedaan, worden finan
cieel afgehandeld met een buizenpost.
U geeft de verkoopster het geld en
vla de buizenpost komen van de cen
trale kas het wisselgeld en de kassabon
terug. Een systeem, dat ook m Enge
land al ingeburgerd is. De lengte van
70'n buizenpost, vraagt u? O. dat valt
mee: 115 km m totaal.
Macy is eigenlijk niet te beschrij-
van. Macy is ook niet te bewandelen.
Macy isAmerikaans.
W. LEVIE
De vorige week gaf ik
u de raad extra-adem
halingsoefeningen te
doen in een frisse ruim
te, maar liefst in de
buitenlucht. Vandaag
een oefening die weinig
gedaan wordt cn die
toch zo héél belangTijk
is: de buik-ademhaling.
1. Been- en voctspier-
oefening.
Sta in kleine spreid-
stand en kom langzaam
tot tenenstand. Daarna
draalt u de hielen naar
buiten en zet de voeten
weer plat aan de grond
Weer op de tenen staan
eh de voeten terug
draaien tot de spreid-
stand, de voeten weer
plat.
Tien keer herhalen.
dn
2. Zijspieroefening.
Op de grond gaan zit
ten, de benen spreiden,
armen hoog en vingers
in elkaar strengelen
Buig nu de romp links
zijwaarts, daarna recti's
zijwaarts, dus van de
ene kant naar de an
dere buigen. Zorg ervoor
dat het hoofd omhoog
en tussen de armen
blijft. Trek de armen
flink omhoog, zodat de
rug recht blijft. Niet de
adem inhouden!
Tien keer naar elke
kant herhalen
3. Buikademhaling.
Op de rug üggen. li
chaam geheel ontspan
nen; de imker hand op
de buik, de rechter op
de borst.
Haal nu langzaam
en diep adem door de
neus en breng de adem
door naar tie ouik. De
buik moet daarbij om
hoog, komen, dus bol
staan. Houdt de adem
nu een paar tellen in
Nu langzaam uit
ademen door de even
geopende mond, zodat
de buik weer zakt. U
moet met de handen
controleren of de buik
omhoogkomt en niet
de borst. Die beweegt
niet. Ontspan voordat u
herhaalt, het gehele li
chaam. U kunt deze
oefening ook staande
uitvoeren.
Bij de ademhalings
oefeningen is algehele
concentratie noodzake
lijk. Vijf keer herhalen,
LIEN OREESE
Pr zijn verrassingen, zoals 'n groots-
-*-1 ingerichte apotheek met negen
tien gediplomeerde apothekersassi-
stenten, die eik recept aannemen en
klaarmaken, een drogisterij, een
aparte wijnhandel, een sigarenzaak,
eeu antiekhoek en een kruideniers
waren-afdeling (met alleen al 160
soorten kaas), die op zich een waren-
mocht de klant niet genoeg geld bij
zich hebben, geen nood, de bank
(ook een „afdeling"! biedt de hel
pende hand... als u tenminste ergens
geld hebt staan...
Geen mens zal zich dan ook over
de cijfers verbazen, die deze reuzen
huis genoemd kan worden. Enonderneming over zich zelf wii Ios-
Voor de algemene bijeenkomst, die
de Vrouwenbond van de PvdA van
21 tot 27 September op De Bom or
ganiseert zijn nog enkele plaatsen
vrij. Er zuilen allerlei voor de vrouw
interessante onderwerpen aan de or
de komen. Liefhebbers kunnen zich
opgeven bij het secretariaat van de
Vrouwenbond, Tesselschadestraat 31,
Amsterdam-W. Kosten: ƒ10,50.
Zo rond 1520 moet eten niet zo'n
groot feest geweest zyn, wil het mij
voorkomen. Droog brood met een paar
gekookte visjes het zou mijn feest-
cten niet zijn, maar blijkbaar hadden
ze niet anders. Eten schijnt trouwens
bij onze welgestelde voorvaderen vee!
meer bestaan te hebben uit drinken.
Want de kruiken en flessen ontbre
ken nooit op de taferelen der schut
tersmaaltijden en van brood met
vocht kon je blijkbaar flink dik wor
den gezien ten minste de omvang
rijke schutters.
In Amsterdam in het museum Wil
let Holtliuyzen kun je een en ander
waarnemen over onze voorvaders aan ingeweven: Jezus en de Samaritaan
tafel. Er staan vier gedekte tafels op- se vrouw
gesteld en er hangen tal van schilde-
rfjen met mensen aan tafel. Daar
onder nemen dan de schuttersstukken
wel een bijzondere plaats in, al was
het alleen maar omdat ze zo enorm
groot zijn.
EETTAFEL UIT 1600: fluitgla-
zen met fraaie voorstelingen erin
geëtst en bekerglazen in mooie zil
ver-vergulde schroeven. Vorken
onbekend; men. gebruikt alleen
een mes om brood, ham of kaas
te snijden en eet van „bordjes"
van gebakken brooddeeg. Maar de
pasteien liggen op tinnen borden
en het fruit op borden van aarde
werk. Servetten heeft men al wel;
van prachtig damast net als het
tafellaken.
(Foto Gemeente Museum)
aardige tentoonstelling als je ten
minste met net bezig bent met een
vermageringskuur
G. B.
Het kon mijn moeder vroeger niets schelen, of wij alles wilden bewaren,
waar we op gesteld waren. Onze kast en onze laden puilden uit van
tekenpapier, iege garenklosjes, uitgeknipte plaatjes, knopen, schelpen,
armen en benen van poppen, die onze liefdesbetuigingen niet hadden over
leefd cn nog veel meer dingen, die veel moeders graag naar de asbak zouden
verhuizen, maar die een kind meestal veel dierbaarder zijn, dan het mooi
ste, duurste cn gaafste stuk speelgoed. Mijn moeder was zelf toevallig niet
zo vreselijk op orde gesteld en ze was bovendien een heel verstandige moe
der, die begreep, dat eik kind ergens in huis een eigen plekje moet hebben,
waar het zijn fantasie kan botvieren op dingetjes-van-niks.
Nu is mijn vraag:
krijgen de kinderen
van nu diezelfde
kans ook? Zijn wij
moeders, die meest
al moeten hokken
m blokkendooshuis
jes, die het opber
gen van een stof
zuiger ai tot een
probleem maken,
óók zo lankmoedig,
ais onze kinderen
liet lege lucifers
doosje, of het ga
renklosje willen be
waren, dat wij net
m de vuilnisemmer
wilden mikken, om
dat we het gevoel
hebben, dat we uit
ons huis - zullen
barsten, als dat
ook nog bij moet?
Wees eens eerlijk"
bent u met blij. ais
dio stekelbaarsjes,
waarmee uw zoontje
zo trots komt aan
dragen in een jam
pot vol groezelig
vocht eindelijk ter
ziele zijn, zodat u de pot zonder ge
wetenswroeging in de W.C. kunt om
keren? Hij stond u al lang in de weg.
En als datzelfde zoontje na de vacan-
tie met een vracht zumig opgespaar
de scheipen thuiskomt, die hij tussen
I zijn onderbroekjes m de kast probeert
te bugraven, om er op een moment,
dat liij zin heeft, plezier aan te be
leven, wat doen wij dan? We zeggen:
„Wat moet je met die rommel? Ge
bruik je ze niet? Weg er dan mee!"
Of we zeggen helemaal niets en dan
moet je het beteuterde gezicht van
zo'n kind zien, als hij merkt, dat zijn
schat met de Noorderzon is ver
trokken.
Ik ken een moeder, die maar één
dochtertje heeft, en dat dochtertje
wordt grenzeloos „verwend". Het
kind iieeft een eigen kamertje, dat er
meer uitziet ais een etalage van een
speelgoedwinkel, dan als een vertrek,
waarin eclit wordt geleefd. De pop
pen en de beesten staan er allemaal
keurig op een rij. Er zijn veel te veel
P.°Pp2" e,? veel te veel beesten en ze autoAAoc'de'-rinkeVt^komm
zien er uit of ze nooit van hun plaats gn de boodschappen dus gemakkelijk
komen en alleen maar dagelijks wor- kan meenemen. Bezorgen is er dan
den afgestoft. De kleuren ^van^net ook meestal nlet bij.
woord" zoals dat tegenwoordig heet.
„Ik weet niet wat dat is met Truusje,"
zegt de moeder, „nou heeft ze toch
zo'n mooi kamertje en ze zit altijd
bij die troep kinderen van hiernaast,
een echte bende als je 't mij vraagt.
Ncu ken ik toevallig die „troep" ook.
Vier kinderen, de oudste is twaalf,
slapen en spelen er samen in één
kamer. Maar wat voor een kamer. De
wanden zijn er bedekt met hun eigen
tekeningen, er staat
een poppenhuis dat
ze zelf hebben inge
richt en een goud
vissenkom, vol on
definieerbaar zwem
mend gedierte in
drab. De drie oud
sten hebben eik een
verveloos kastje,
waar ze als ik
vroeger hun
schatten in bewa
ren. Ze hebben een
boekenkast van een
paar oude kistjes
en de poppen sla
pen er aan het voe
teneind van hun
bed. En altijd
altijd zitten die kin
deren te knippen
en te rijgen en te
naaien en te plak
ken, want in die
kamer kan geen
blind paard kwaad
doen. En toch is
het de heerlijkste
kinderkamer, die ik
ken, omdat hij in
de ogen van die kin
deren „a esthetisch
verantw ord" is!
Als u tóch vmdt, dat Je een kind
niet vroeg genoeg aan orde en net
heid kunt wennen, dwingt u het te
leven m een wereld, waar het nog
niet rijp voor is. Die orde en netheid
komen wel met de jaren. Als u maar
een beetje geduld wilt hebben. En als
ze nooit komen, hangt daar dan later
het geluk van af?
MARIKE
Amerika is het land van de zelf
bedieningswinkels, waar de huis
vrouwen bijna alles kunnen kopen,
wat zfj nodig hebben. Dit systeem
van winkelen heeft zo'n grote vlucht
kunnen nemen, omdat de Ameri
kaanse huisvrouw veelal in staat is
bed, cn de gordijnen
kleedjes, alles is „aesthetisch verant-
In het nieuwe nummer van De
Kruidenier lezen we nu, dat er in
Detroit toch een nieuw bezorg-
systeem is ontstaan.
De huisvrouwen krijgen een bood
schappentas, die zy met een sleutel
kunnen afsluiten, zodat verlies van
pakjes of diefstal onmogeiyk is. Deze
tassen hele balen eigeniyk -—
worden op een rek geplaatst, naar
een bestelauto gereden en uiterlyk
binnen twee uur thuis bezorgd. Ook
de huisvrouw zonder auto (en die
telt Amerika óók nog in groten ge
tale) wordt het dus gemakkelijk ge
maakt in Detroit. Ze neemt haar
sleuteltje mee naar huis: de rest
komt achter haar aan.
J
Mensen aan tafel al heel vroeg
betekende dat by de welgestelde
families: fijn damast De gotische
tafel uit 1500 zouden wy een kastje
noemen en op die tabouretjes en drie
hoekige stoeltjes moet je niet makke
lijk gezeten hebben. Het tafelbestek
is eenvoudig. Een paar tinnen bord
jes, waarop wat stukken droog brood
liggen en een bord met twee vissen.
Glaswerk, kruiken en tinnen schenk
kannen zyn aantrekkeiyk, de messen
primitief, vorken kent men met. Maar
het tafellaken is van prachtig wit
damast met een motief van vissen
en schepen.
Honderd jaar later is de tafei echt
een tafel, waar je de voeten onder
kunt steken. Je kunt hem zelfs uit
trekken. Er zyn nu echte stoelen,
van notenhout met een Ieren zit
ting. Vorken heeft men nog niet,
maar het voedsel is wat gevarieer
der. Brood, pasteien met een on
geplukte vogel erop ham, kaas,
fruit. En men gebruikt bordjes om
van te eten. Bordjes, die gebakken
zijn van brooddeegHet tafelgerei
is luxueuzer geëtste fluitglazen,
een zoutvaatje in zilveren montuur,
bekerschroeven van verguld zilver.
Het damast heeft een bybels tafereel
Xfjeer vijftig jaar later eet de def-
VV tige koopman ook van zo'n
prachtig tafellaken: „De verloren
zoon" staat erop. Hij eet aan een bal-
poottafel en zit op een stoel met een
zachte pluche zitting. Hij hanteert
een voorsnijmes, een „vorklepel" en
heel kleine tweetandige dienvorkjes.
Zijn voedsel legt hij nog op de brood
bordjes, zoals zijn grootvader en
vader deden, maar zijn glazen zijn
nog mooier bewerkt, zijn wijnkoeler
is van gedreven zilver, in plaats van
koper, hij heeft zulke fantastische be
werkte zoutvaten, dat je er een
beetje om lachen moet.
Een eeuw later, eind 1700, beginnen
wij de tafel, zoals wij die kennen, te
herkennen, maar dan in het over
dreven weelderige. Men eet nog
steeds van fijn damast, men gebruikt
servetten, men heeft prachtige por
seleinen borden. Er liggen lepels,
messen en vorken op tafel, precies
zoals wij ze nog gebruiken. Er staat
een olie- en azijnstel in een fijn zil
veren bakje, dat je zo zou willen mee
nemen. En het eten gaat op het onze
lijken, aardappelen, verschillende
soorten gekookte groente, gebraden
gevogelte, en een enorm stuk banket
als de&sert. Erg overvloedig allemaal
en rijkelijk besprenkeld met wijnen,
want er staan heel wat glazen op
tafel, prachtig bewerkt.
Overal in de rondte hangen de
schilderijen van etende mensen. Een
inds mijn man een half jaar
geleden een hele avond by
vrienden in het pikkedonker heeft
gezeten met een beddelaken als
enige verlichte attractie voor zijn
neus, is het hek van de dam. Dit
grapje heeft mij tot nu toe alleen
maar een beddelaken gekost en
ontelbare kopjes koffie en thee,
maar ik durf hem niet eens te
vragen, wat hy elke maand aan
die nieuwe liefhebberij van 'm be
steedt. Vanaf het moment, dat
hy by Sam en Jet met dat laken
is geconfronteerd, is De Tover
lantaarn namelijk aan mijn hori
zon verschenen.
Ik herinner me, dat wy vroeger
by een jarig vriendinnetje wei
eens met Hans en Grietje en
Sneeuwwitje zoet werden gehou
den, als het feest schadelyke ge
volgen voor het meubilair dreigde
te krijgen. Sneeuwwitje kwam dan
ook uit een toverlantaarn en die
vader van dat kind kocht haar
kant en klaar in e°n winkel op
glaasjes, U begrijpt dat mijn man
dergelijke vertoningen is ont
groeid. Hij koopt trouwens zyn
voorstelling niet kant en klaar,
hij maakt hem zélf.
De productie is al even simpel
als de projectie: hij fotografeen
iets in kleur, want 't moet zo
echt mogelyk lijken en dan
knipt hy zo'n film zorgvuldig li:
stukjes en schuift die in de tover
lantaarn.
TTet spreekt vanzelf, dat hij
- het niet voor mij alleen doet.
Hij wil er publiek bij hebben. Hij
wil erbij praten. Hij wii het ge
lach en het „oh wat énig"-geroep
van de menigte horen. En daar
om nodigt hy iedereen, die maar
wil, uit om eens een avondje aan
te komen. Al zijn collega's zyn al
geweest met hun vrouwen en al
onze vrienden (met hun vrouwen)
en de tantes en ooms en oe neven
en nichten, die hij anders jaren
links laat liggen.
Hij vertelt niets van te voren,
liet moet altijd een leuke verras
sing biyven. Maar zo tegen nege
nen begint hy tot ieders verba
zing alle gordijnen hermetisch
te sluiten, al is het buiten nog
springlevend dag. Veelbelovend
mompelend trekt hij zich dan
terug in de achterkamer en be
gint een heel stel doosjes (de
voorstelling) op een byzetlafeltje
te stapelen. Vervolgens de
gasten kyken gespannen toe
plaatst hy de pianokruk (omge
keerd) op een keukenstoel met
daarop mijn theeblad (leeg ge
lukkig) en daarop als kroon
op het werk de toverlantaarn,
die hy binnendraagt, alsof het.
een brandende plumpudding is,
zo voorzichtig.
FYe gasten weten nu dus wat
komen gaat en roepen al in
koor „Da's leuk zeg, waar wil je
ons hebben? Vertoon je achter
of vóór, dan zetten we de stoelen
vast op een ry."
De volgende minuten zyn altyd
nogal onrustig. Terwijl mijn man
(achter) op het schrijfbureau
staat om het laken aan de gor-
dynroe te haken (hy heeit myn
bezem en zwabber al gesloopt
omdat dat laken daar tussen
moest, anders komen er vouwen
in het beeld, vat u) terwyi myn
man dus boven zijn macht staat
te wriemelen op plafoudhoogte
begint de visite de tafels opzij en
de stoelen op slagorde te schuiven.
Goed, eindelijk zitten we dan
toch. Het spul kan beginnen.
TYju is kleurenfotografie een
kunst, die Je door ervaring
moet leren, en hij is nog niet zo
lang bezig. Bovendien is hy soms
wat uitvoerig in het benandelen
van een onderwerp. Zo zien de
gasten my dan bijvoorbeeld eéu
en twintig keer achter elkaar In
badpak: liggend, zittend, met
zonnebril, etend (wat is :-.en mens
lelyk als ie eet), op mijn rug
krabbend, half in zee, helemaal
in zee, er weer uit, (ik wist nooit
dat ik zo dik was van achteren)
enzovoorts, enzovoorts.
En over die kleuren gesproken-
als ik nou nog bruin was (wans
dat bén ik) maar bij hem ben ik
lichtpaars. En myn badpak is
niet gee!, maar rose, wat afschu
welijk kleurt bij lichtpaars
En liet publiek maar lachen
hemel, wat hebben ze een plezier
Vooral als ik dan ook nog op de
kop te voorschyn kom, want dat
gebeurt ook herhaaldelijk, omdat
m'n mar, alles in het donker be-
scharrelt met een knijpkat, zodat
hy niet altyd precies ziet wat hij
doet.
Weet u wat ik nou van plan
ben? Ook kleurenfotografie leren.
Dan kan hij ten minste ook
eens in die toverlantaarn. Wani
om altijd alleen voor gek te
staan, wordt op den duur zo ver
velend.
