BIJ 9E DOOD VAN EEN
MET EEN HART
Delfland lieeft plan
voor 83 miljoen
Vier percent meer
voor KLM-piloten
SË'
w^t
Automobilist
misleid en
mishandeld
mi
MÊm
Voor beveiliging Zuid-Hollancl
Burgemeester
J. de Bruin
overleden
Kiesstelsel zo
kwaad nog niet,
zegt commissie
In centrum Utreclit
Vissersboot vergaan
na aanvaring
OME JAN IS DOOD. Een
groot en goed mens is van
ons heengegaan.
Een die nooit rustte, slaapt de eeu
wige slaap. De man die miljoenen ver
zamelde voor anderen en zelf arm
bleef, die zijn hele leven gevochten
heeft, maar nooit voor zich zelf, die
de diepste smart en de grootste te
leurstellingen gedragen heeft zonder
het geloof te verliezen de vechten
de vriend van zieken, verdrukten en
ontrechten heeft zijn strijd volstre-
den.
Ome Jan is eindelijk vrij. De rus
teloze rust.
QÓCH NIET ALLEEN als vechter te
gen de tering was Jan van Zut-
phen een groot Nederlander. Het ge
hele volk betreurt in zijn heengaan
ook het verlies van iemand die baan
brekend werk heeft gedaan voor de
verheffing en bewustwording der Ne
derlandse arbeiders: een waarlijk na
tionale zaak van de eerste orde.
Jan van Zutphen had geen keus.
Er was maar éér. groep waar hij bij
kon horen ook al was het een groep
van maatschappelijk uitgestotenen:
de Gideonsbende der vechters tegen
het onrecht de arme en de weerloze
aangedaan.
QP DIT TIJDSTIP was Ome Jan de
veertig gepasseerd. En het fascine
rende in deze figuur is, dat hij op
een ogenblik dat anderen beginnen
met de consolidatie en perfectione
ring van het bereikte een nieuw,
een volkomen onontgonnen terrein
ging omploegen. Toen de principiële
strijd om de grondslagen der vakbe
weging gewonnen was, wierp hij zich
zonder zijn activiteit in de vak-
strijd ook maar te matigen op de
oorlog tegen de tering.
Het dramatisch gevecht om de zui
vering van het zwarte poeder toont
Ome Jan op zijn best: een moedig man
met een onwankelbaar geloof, een
vurige ijver en een volharding die al-
ie hinderpalen overwint.
En wat in deze uren van terugzien
en herdenken ons het allermeest
treft, is niet dat een belangrijk man
is heengegaan, maar dat een goed
mens is gestorven en dat wij met
tienduizenden anderen het verlies
van een dierbare vriend betreuren,
die voor ons geluk en onze gezond
heid heeft gevochten en ons ten voor
beeld is geweest in de moeilijkheden
van het leven.
Beste Ome Jan, dank voor al
les wat je ons gegeven hebt, dank
namens de velen die je hebben
bewonderd en liejgehad.
Éiyl
T-N]
4$
v - 1 y i
V.
Z fg V %lpt
JAN VAN ZUTPHENS grootse schepping: Zonnestraal in Hilversum van
uit de lucht gezien Luchtfoto KLM),
'Miskend'
(Van een onzer verslaggevers)
Drie knapen zijn zaterdag
avond in Utrechts centrum als
rasechte gangsters opgetreden.
(Van een onzer verslaggevers)
Voor de ruim zeshonderd KLM-vliegers ligt 1.350.000 gereed.
Zes ton van dit bedrag is bestemd voor een salarisverhoging van
vier percent per 1 juli 1958 en eveneens zes ton is beschikbaar
voor betaling met terugwerkende kracht. Voorts is er nog on
geveer anderhalve ton, waarmee in principe het recht op een
rationalisatievergoeding wordt erkend.
Burge
HET VRIJE VOLK MAANDAG 9 JUNI 1958
PAGINA 7
Beste
In Jan van Zutphens beengaan betreurt het
Nederlandse volk het verlies van een zijner
grootste zonen, wiens arbeid de gehele volks
gemeenschap ten zegen is geweest. Ten
zegen in de eerste plaats door zijn pioniers
werk op het gebied der tuberculosebestrij
ding. De krachten die hij in een tijd van
officiële sociale onverschilligheid opwekte en
activeerde in het lijdende volk zelf hebben
de witte dood verslagen en een einde ge
maakt aan het onbelemmerd aftappen van
kracht, geluk en vreugde uit de levens der
armen.
Dat hij in dit pionierswerk met onuitputte
lijke volharding heeft gestreefd naar samen
werking tussen allen die van goeden wille zijn,
verhoogt zijn verdienste voor de algemene
zaak. Bij al zijn onbuigzame socialistische
beginselvastheid wist hij precies waar de
grenzen der apartheid moeten liggen. In een
land waar voor velen levensbeschouwelijke
geitenfokverenigingen allerminst belachelijke
zaken waren, wist hij met rondborstige op
rechtheid en een geloof dat bergen verzette,
overbodige grenzen uit te wissen en schade
lijke staketsels op te ruimen.
Zijn bijna vijfennegentig Jaar strekken
zich uit van de sociale woestijnen der vorige
eeuw tot de huidige sociale zekerheid, van dé
rechteloosheid der volksmassa tot haar mede
verantwoordelijkheid. van onbeschrijfelijke
armoede tot menswaardige levensomstandig
heden, van onderworpenheid en slaafsheid
tot zelfbewustzijn en strijdvaardigheid.
Deze zegenrijke veranderingen zijn
niet alleen z ij n werk geweest, maar
met hem ontviel ons volk de laatste
van de taaie, harde voorhoede, die in
de moeilijkst denkbare omstandig-
heden de grondslag heeft gelegd voor
het bereikte.
En als de laatste deaer voortrekkers her-
tigste jaar in de rijen van de 'oude beweging*
dreef. Wie aeze maatschappelijke realiteiten
kent de lange werktijden, de lage lonen,
de erbarmelijke huisvesting, de weerloosheid
tegen ziekte, ongevallen, werkloosheid en
ouderdom, het slechte onderwijs/de afschu
welijke welvaartsverschillen kan zich in
1958 niet voorstellen dat er in deze tachtiger
jaren maar zo weinig socialisten
waren. Nog minder kan hij begrijpen waar de
dragers der verantwoordelijkheid voor de
ellende der bevolking de moed vandaan haal
den deze handvol socialisten als zedelijk
verdorven uitschot buiten de gemeenschap
te stoten.
Ja, zo was het. Over de maatschappelijke
orde was geen goed woord te zeggen, maar
wie er iets kwaads van vertelde, werd een
uitgeworpene. De jonge Jan van Zutphen
wist dit. Maar hij was toen al gewend
de inspraak van zijn hart te volgen, zonder
zich door consequenties te laten .weerhouden.
Hij kende de ellende des volks, hij wist dat
de rijken hu i verantwoorde
lijkheid voor het IUden der ar
men ontkenden, hij had de so
cialisten gehoord die de weer
lozen macht wUden geven om
zich op te richten, de verdruk
ten wilden voorgaan om zich.
vrij te maken, de hongerenden
leerden hoe duur hun arbeid en
hoe mensonterend het loon van
hun lot was.
denkt Inzonderheid het socialistisch volks
deel de man die reeds in de tachtiger jaren,
ondanks vervolging en verguizing, zijn plicht
deed in de oude beweging. Hij was nog jong,
toen hij onder de vanen van Domela Nieu-
wenhuis een door de geschiedenis geoordeel
de reactie bestreed. Hij was nauwelijks der
tig jaar toen hij een grote rol speelde in de
totstandkoming van de eerste modern gelei
de vakbond in Nederland. Hij was maar even
in de veertig toen deze prachtige organisatie
de stoot gaf tot het stichten van het NVV.
waardoor liet politiek reeds verslagen anar
chisme zijn laatste greep op de georgani
seerde arbeid verloor.
En toen na veertig jaar van harde, ver
antwoorde en zegenrijke arbeid voor de gees
telijke en materiële verheffing der arbeiders
laadde hij. naast de andere, een nieuwe
taak op zijn schouders: de strijd tegen de
tering.
Voor de socialist hangen al de activiteiten
van deze onvermoeibare, rondborstige en ge
voelige man op een volkomen harmonische
wijze samen. l*it zijn liefde voor de mede
mens groeide zijn socialistische overtuiging
en uit deze socialistische overtuiging werkte
hij tot de late avond van zijn gezegend leven
voor een vrijer, gelukkiger en gezonder volk.
Ook in zijn socialistisch dienstbetoon was
hij een groot Nederlander.
DE LEVENSGESCHIEDENIS van Ome Jan
ls herhaaldelijk verteld, maar blijft
boeien door steeds wisselende achtergronde-.i,
stoutmoedige initiatieven, de ebbe en vloed
van een ongelijke strijd, het ontembare klop
pen van een hart vol deernis, offervaardig
heid en strijdlust. Het kind leerde pijn, ont
bering en smart kennen in een onbarmhar
tige wereld: Jan was een zwak jongetje, ge
kweld door een voortdurende hoofdpijn, zijn
werkdag begon om vijf uur en zijn taak in
het arbeidsproces was touwpluizen daarna
kwam de school en op de school volgde op
nieuw de touwschuur.
Moeder was in dit van alle kanten bedreig
de leven de enige veilige haven en bijna
negentig jaar nadien kon Jan van Zutphen
nog steeds niet over haar spreken zonder
dat de tranen in zijn ogen sprongen. Zij was
de geborgenheid, de vrede, de liefde: zij ken
de. geloofde, begreep alles, bedekte en ver
droeg alle dingen, zij was het levende beeld
van alles wat goed was in mens en wereld.
Toen zij stierf na de lange marteling
van de tering verloor de kleine Jan haast
alles wat er aan vastigheid in zijn leven
was geweest: een ellendige periode van ge
mis in eenzaamheid lag voor hem. De erfe-
nis die zijn stervende moeder hem. had over
gedragen' kende hij echter nog niet, maar
zij zou zijn leven bepalen. Het was de onbe
zoedelde herinnering aan het toppunt van
menselijke lie/de en mededogen en deze
herinnering zou hem meer dan tachtig jaar
lang inspireren en doeit volharden in zijn
pogen naar de zedelijke en geestelijke nor
men van zijn moeder te leven, haar liejde
haar geloot ivaar te maken en te eren in
z ij n daden
NA DE KINDERJAREN volgde de confron
tatie met de maatschappelijke realiteiten
- een proces dat hem omstreeks zijn twin-
Zo kwam hij in de 'oude beweging'. En als
iid van de Sociaaldemocratische Bond had
hij in de derde decade van zijn leven deel
aan de grote strijd tegen de heersende mach
ten. die met broodroof, intimidatie en terreur
de voorhoede der arbeiders langzaam op
dreven naar de dode hoek der voor de heer
sers onschadelijke wanhoop waar con-
structief, emotioneel idealisme verwerd tot
een steriel, ruzieziek anti-parlementarisnje.
TN" HET BEGIN der negentiger Jaren zag
de toekomst er voor de Nederlandse arbei
ders afzichtelijk uit. De politieke arbeiders
beweging was machteloos, In zich zelf ver
deeld, een bekvechtende sekte die het con
tact met de realistisch denkende 'gewone
man' had verloren. Jaren van werkloosheid
- - en werkloosheid betekende honger had
den de geestkracht der arbeiders ondermijnd
en hun belangstelling voor de bevrijdiags-
stri.id uitgeblust. Jan van Zutphen, die
te zamen met een kleine, actieve groep ge
lijkgezinden hardnekkige pogingen had
gedaan de diamantbewerkers te organiseren,
moest de mislukking van al zijn inspannin
gen onder het oog zien.
Toen kwam november 1894. Abt
Ome Jan in latere jaren over de ge
beurtenissen in deze novemberma&nd
sprak, werd de ontroering hem vaak
te machtig. Dan vertelde hij bewogen
hoe de vakgenoten hem gevraagd
hadden de leiding te nemen van een
staking, hoe de actie was uitgebreid
tot zij vrijwel alle.' Amsterdamse dia
mantbewerkers omvatte, hoe stamp
volle vergaderingen en duizendkop
pige openluchtmeetings aan de plot
seling opgewelde strijdlust uiting
gaven en hoe ten slotte de werk
gevers de vlag moesten strijken tegen
de samengebalde wil der duizenden.
Dit was het begin van de ANDB tl
organisatie der diamantbewerkers. En is c
tien jaar die volgden, leidden Henri Pole
en Jan van Zutphen (nu algemeen: Om
Jam deze organisatie door tientallen grot:
'en kleine conflicten naar een machtspositii
zoals geen enkele andere vakorganisatie di'
kende.
Dit resultaat was de vrucht van de 'mi
derne' tactiek in de vakstrijd 'modem' ii
tegenstelling tot de toen reeds sterk ver
ouderde syndicalistische opvattingen «n
deze moderne tactiek eiste: hoge contributie*
sterke weerstandskassen. gedisciplineerd op
treden onder een onbevreesde leiding.
Wat het vorrbeeld van de ANDB betekent
heeft voor de arbeidersbeweging, is niet tc
schatten, Een nieuw type arbeider kwam df
Nederlandse samenleving binnen: een zelf
bewust en strijdvaardig mens, overtuigd van
de noodzaak de offers te brengen die machts
vorming mogelijk maken, bereid de leidipf
van zelfgekozen besturen te aanvaarden.
wars van holle frasen en gemakkelijke, voze
romantiek, nuchter ondanks het bewustzijn
een historische opdracht te vervullen, gelo
vend aan de toekomst ondanks de vaak ter
gende geleidelijkheid van de vooruitgang...
Toen, twaalf jaar na de stichting van de
ANDB. het NVV werd opgericht, had zich
een revolutie in de voorhoede der georgani
seerde arbeiders voltrokken. En Jan van
Zutphen was één han hen die deze revolutie
een zegen voor de arbeidersklasse, een
zegen voor het gehele Nederlandse volk
hadden voorbereid en mogelijk gemaakt. -
En in deze oorlog ontplooide zich op
de grondslag van een mensenliefde zonder
grenzen een initiatief, een vindingrijkheid,
een volharding die vijftig jaar later nog de
bewondering opwekken óók van wie zich-
nog geen tiende deel der overstelpende zor
gen en moeilijkheden op de af te leggen weg
kan voorstellen.
De gehele persoonlijkheid van de man
staat getekend in de wijze waarop hij de
'koperen stelen' tot zijn bondgenoot maakte
en in de haast onredelijke hardnekkigheid
waarmee hij ten slotte de 'ooortzuivering wist
te verwerkelijken.
Ieder kent de verhalen. In een fabriek ont
stond verschil_ van mening over de bestem
ming van het" geld dat de onbruikbaar ge
worden koperen steeltjes opleverden. En toen
viel het besluit: geen ruzie meer. de boel
gaat naar Ome Jan voor zijn teringlijders.
Dat was het begin waarop Ome Jan van
Zutphen het Koperen Stelen-Fonds heeft ge
bouwd. dat het eerste jaar ran zijn bestaan
dertienduizend gulden inzamelde driedui
zend gulden méér dan de subsidie die de
rijke staat der Nederlanden over had voor
de gehele tuberculosebestrijding.
Het was veel, maar niet genoeg. Niet ge
noeg om de witte dood alle slachtoffers te
ontrukken die bij goede verpleging gered
konden worden. Ome Jan voelde zich ver
antwoordelijk voor ieder die niet geholpen
werd, voor ieder die sterven moest omdat er
geen geld was hem te genezen en hoe
•iieper hij doordrong in het grote slagveld
der tering, hoe zwaarder deze verantwoor
delijkheid op hem ging drukken.
En hoe zwaarder de verantwoordelijkheid
drukte, hoe vaker hij dacht aan de ene rijke
bron van tonnen gouds, die maar niet aange
boord kon worden: de zuivere diamant, ge
bruikt voor het slijpproc.es, die nu met de
modderige, vette slijpselbrij werd weggewor
pen. De eerste poging om het zuivere dia-
mantstof uit de zwarte brij af te scheiden was
mislukt, vrijwel niemand geloofde meer aan
de mogelijkheid deze chemische puzzel op te
lossen, velen meenden zelfs dat de zwarte brij
helemaal geen diamant meer bevatte. Maar
Ome Jan hield vol
De geschiedenis van zijn zegepraal be
haald'dank zij de hulp van professor Tet
Meulen uit Delft na een serie teleurstellin
gen die een minder koppige doorzetter voor
zijn leven geknakt zouden hebben, is het
boeiend, menselijk verhaal hoe een wonder
lijk mengsel van geloof, staalhard willen en
vurig hopen Jan van Zutphen in staat stelde
alléén vol te houden toen ieder, ook zijn beste
vriend, de hoop had opgegeven en de kritiek
op het verspillen van duizenden guldens voor
de experimenten de situatie bijzonder onbe
haaglijk begon tc maken.
Men weet dat da opbrengst van de boort-
zuivering in sommige jaren de drie ton heeft
overtroffen. Men weet ook dat op deze ton
nen gouds Zonnestraal is gebouwd. Men kan
zeggen dat Ome Jans volstrekt onbuigbare
wil deze boorlopbrengst aan een onwillig pro-
dukt heeft afgedwongen, dat het zijn over
weldigende persoonlijkheid is geweest die de
zwarte brij geprest heeft teringlijders te red
den bij duizenden
Toen dit alles bevochten was, liep
Ome Jan tegen de zestig. En daarna
heeft hij nog meer dan dertig jaar gewerkt
met de overgave en de kracht van een jonge
kerel. Hij is geëerd op zijn negentigste ver
jaardag en de lof hem toen toegezwaaid
heeft hem goed gedaan; niets menselijks was
hem vreemd óók niet de vreugde om waar
dering. In deze periode was hij nog zo sterk
ais een gezonde zestiger en hij verheelde
zijn trots niet als hij een stevige stoel met
één greep van zijn machtige hand recht voor
zich uitstak.
In urenlange gesprekken tekende .hij beel
den van het dagelijks leven in zijn jeugd,
die onvergetelijk zijn voor wie het voorrecht
had naar hem te luisteren. Zijn geheugen
was nog steeds formidabel zijn handschrift
schoon en helder als zijn karakter, zijn hu
meur zonnig en opgewekt ondanks zijn toe-
nemende zorgen om het wereldgebeuren
Nadien is het geleidelijk bergaf gegaan. Nu,
na vierennegentig jaar hebben de sterke,
blauwe ogen van Ome Jan zich gesloten.
AGE SCHEPFER
A'1
-4 -
(Van een onzer verslaggevers)
Meer clan 83 miljoen gulden suilen de plannen vorderen, die het
hoogheemraadschap Delfland wil verwezenlijken om niet alleen zijn
eigen beleid, maar in feite de gehele provincie Zuid-Heiland en
voorts Noord-Holland tot aan het Noordzeekanaal toe te beveiligen
tegen eer. ramp als die van februari 1953.
De zeewering tussen Scheveningen en Hoek van Holland zal zoda
nig versterkt moeten worden, dat bij een stormvloed van vijf meter
NAP geen gevaar meer dreigt. De kosten daarvan zijn op 33 mil
joen gulden begroot.
Langs de Nieuwe Waterweg, tus
sen Hoek van Holland en Rotterdam,
zal over een afstand van 24 kilometer
een nieuwe waterkering moeten wor
den aangelegd. De kosten hiervan
zijn op ruim vijftig miljoen gulden
begroot.
Deze voorstellen zullen in de ver
gadering van het Delflandse Hoog
heemraadschap op 19 juni worden
behandeld.
De minister van Verkeer en Water
staat zal er overigens ook zijn goed
keuring aan moeten geven.
Een zeer uitvoerig rapport ls uit
gebracht door ir. A. G. Wiersma. Op
de achtergrond van deze studie staan
voortdurend de verschrikkelijke erva
ringen van februari 1953. „Toen zijn
de Zuidhollandse waterkeringen bo
ven de rivieren tegen de springvloed
met zware storm bestand gebleken.
Zou zich zulk een samenwerkirig van
de natuurelementen weer voordoen en
zou een doorbraak in de Zuidholland
se zeewering of langs de noordelijke
oever van de Waterweg plaatsvinden,
dari zijn de gevolgen van zulk een
ramp niet te overzien," zo stelt het
rapport.
Hiet plan van ir. Wiersma voor de
verstreking van de waterkering tus
sen Hoek van Holland en Rotterdam
omvat de aanleg van een nieuwe
hage dijk. De oude Maasdijk zal daar
na ais tweede waterkering dienst
doen.
Ir. Wiersma ziet het geheel *van
deze plannen als een direct en logisch
uitvloeisel van de voorgenomen Del
tawerken.
Het rapport zegt, dat o.a. het ge
meentebestuur van Den Haag de be
tekenis van deze waterkerende wer
ken „volkomen miskent", omdat het
geen voorrang wenst te geven aan
dit waterstaatsbelang, waaraan nu
eenmaal andere belangen onderge
schikt moeten worden gemaakt.
Ook met Rotterdam zijn er moei
lijkheden, waarbij 't als in het geval
met Den Haag gaat over gronden,
die voor deze werken beschikbaar
moeten komen. Zo zal het Engelse
transitcamp in Hoek van Holland ern
stig worden aangetast, als de plan
nen tot verwezenlijking komen. Bo
vendien zal een aantal houten huisjes
(deel van Rotterdam-aan-zee) moe
ten verdwijnen om overgeplaatst te
worden naar een gebied, dat Delfland
op; het oog heeft, maarwaarmede
Rotterdam niet akkoord wenst te
gaan.
Met. Maassluis en Vlaardingen is
echter volledige overeenstemming
bereikt, evenais met Schiedam.
Een van hen ging op de Oudegracht
dwars over de rijbaan liggen, toen
een auto naderde. De chauffeur stop
te, in de waan dat er een ongeluk
was gebeurd.
De drie vandalen sprongen op hem
af cn wilden de autobezitter uit zijn
wagen sleuren. Deze gaf vol gas,
maar verloor door een ruk aan zjjn
schouder de macht over het stuur en
botste met zijn wagen boven op twee
andere geparkeerde auto's. De ban
dieten renden Weer toe, baalden de
chauffeur nu naar bulten en takel
den hem danig toe.
Het trio, de 27-jarige monteur J.
van V., diens broer, de 19-jarige smel
ter W., en de 20-jarige loodgieter M.
de R. werden door de politie later op
de avond gegrepen.
Op een halve kilometer oostelijk
van de Terschelllngerbank is om 4
uur in de nacht van zondag op
maandag de Duitse viskotter „Zu-
kunft" in aanvaring gekomen met de
Duitse kustvaarder „Osiris" (400 ton)
en gezonken. Alle opvarenden van de
kotter konden door de „Osiris" aan
boord worden genomen. De sleepboot
„Holland" was ook reeds op weg naar
de „Zukunft".
Woordvoeders van de KLM-Viie-
gersvereniging hebben dit zondag
avond op een persconferentie mee
gedeeld.
Het struikelblok is het punt van
de rationalisatievergoeding. Sedert
half 1955 doen de vliegers op enkele
lijnen een deel van het werk van
de radiotelegrafisten. Begin 195!
De heer J. de Bruin, burgemeesta
Staten van Gelderland voor de Parti;
van de Nederlandse Vereniging voo
overleden. Hij was 56 jaar.
Wijlen burgemeester De Bruin
werd op 28 februari 1902 te Ternaard
geboren. Na in Leeuwarden de h.b.s.
te hebben bezocht begon hij daar
in 1920 zijn loopbaan als klerk bij
de gemeenteadministratie.
In 1925 verhuisde hij van Fries
land naar Noord-Holland, waar hij
tot adjunct-commies op de Pro
vinciale Griffie was bencemd.
Zes jaar later keerde hij tot de
gemeentelijke administratie terug.
Zandvoort stelde hem in 1931 aan tot
van Rheden, lid van de Provinciale
van de Arbeid en algemeen voorzitter
Drankbestrijding, is zaterdagmiddag
hoofdcommies. In 1935 werd de
heer De Bruin egmeentesecretaris
van Opsterland.
In 1940 benoemde de gemeente
Zutphen hem tot secretaris. In 1946
vertrok hij als zodanig naar En
schede.
werd het korps telegrafisten defini
tief ingekrompen.
De vliegers staan op het stand
punt, dat het toegenomen werk va»
de vliegers door vermindering val
het aanta! telegrafisten moet wor
den betaaid.
In de boezem van bet vliegers
korps, alsook in het bestuur van nun
vereniging bestaat verschil van me
ning. of de rationalisatievergoeding
in liet huidige overleg betrokken
dient te worden.
Conflict beëindigd?
Uit een referendum onder de leden,
waaraan ongeveer 50 percent deel
nam, bleek, dat 148 vliegers voor en
339 vliegers er tegen zijn de rationa
lisatie-vergoeding in een arbitrage
te betrekken.
Dit resultaat zal vandaag meege
deeld worden aan de bemiddelaars
in het conflict.
Het lijkt er nu wel op, dat het
saiarisconflict bij dc KLM binnen
kort tot het verleden kan behoren.
De vliegers streven naar een col
lectieve arbeidsovereenkomst, waar
bij ook de rationalisatievergoeding
definitief zal worden geregeld.
jeineester
Over zijn burgemeesterschap van
Rheden dat begon in 1950
placht hij te zeggen: 'Het is het
mooiste ambt in de mooiste gemeen
te van de mooiste provincie in Ne
derland.'
Hier heeft hij zich ten volle kun
nen ontplooien. Hij kon er schep
pende en stuwende arbeid verrich
ten.
Ook de provincie Gelderland heeft
veel profijt getrokken van zijn grote
deskundigheid op het gebied van de
gemeentefinaneiën.
Hij zal in de herinnering voort
leven als een bescheiden man. die
een magistraat was van grote allure
(Van onze parlementsredactie)
Aan een wijziging van het Neder
landse kiesstelsel en aan een wette
lijke regeling voor politieke partijen
om daardoor niet-democratische par
tijen uit te sluiten bestaat geen be
hoefte. Tot deze conclusie komt de
staatscommissie die vijf jaar geleden
door de toenmalige minister van
Binnenlandse Zaken prof. Beel in
gesteld was om hierover advies uit te
brengen. Het advies is volkomen ne
gatief.
Er zijn verscheidene ideeën geop
perd maar de meerderheid van de
commissie wilde er niet aan.
De commissie waarvan de aan-
yankelUke voorzitter mr. Th.Teulings
is opgevolgd door de president van de
Hoge Raad, mr. dr. J. Donner vindt
het huidige stelsel dus zo kwaad nog
niet. Het is volgens haar het beste
voor Nederland. De commissie voelt
dus ook niet voor een kiesstelsel dat
de band tussen kiezer en gekozene
versterkt.
