'Gesprek in WEU niet
eerder zo openlijk5
Levensverzekering
5'/2 percent meer
'In toekomst
landingsrechten9
Geen gemarchandeer over terugkoop van gestoten goed
Politie moet bestolene helpen!
Moet u
horen!
Rudolf Nelson overleden:
schepper modern cabaret
Vragen over
onderonsjes
Ootmarsum
ZONDER COMMENTAAR
UW COMMENTAAR
Minister Luns terug uit Londen
Broers mogen
zich beiden
Boltini noemen
Duizenden hebben
hun (brom)fiets
twee maat betaald
WBS-gesprek over
grote gemeenten
Duiker onderzoekt
wrak Bermuda
STIJKEL OP SCHIPHOL:
W. F. C. VAN HATTUM
Figuurl
HET VRIJE VOLK ZATERDAG 6 FEBRUARI 1960
PAGINA 3
Goede trouw
Kinderlijk, verweer
In de tweede plaats voert de politie
aan, dat zij de gestolen fiets niet in
beslag zou mogen nemen, behalve
dan wanneer de koper verdacht zou
worden van heling. De wet zou in de
zen te kort schieten.
Bij fietsen en bromfietsen zou de
politie nu deze bijzondere en beroeps
matige kunstvaardigheid niet bezit
ten? Het is immers niet aan te ne
men. Daarom noem ik het argument
kinderlijk.
door prof. mr.
In beslag nemen
Slechte erfenis
Deze oud-commissaris wist niet dat
de wet met ingang van 1 januari 1959
was gewijzigd. Met. hem moge ik ho
pen dat de politie self spoedig een
eind zal maken aan het gemarchan
deer over de terugkoop van gestolen
goed.
f
Het machtige Elsevier, dat
dezer dagen in het stof moest
bijten voor het nietige Propria
Cures, heeft zich opnieuw op
onvergetelijke wijze gebla
meerd.
In een tweetal 'open brieven.'
heeft het blad gepoogd de fi
guur en de autoriteit van de
heer W. J. H. B. Sandberg, di
recteur van het Stedelijk Mu
seum te Amsterdam, aan flar
den te rijten. Opende de
kunstcriticus Ch. Wentinck in
december '59 de rij met een ve
nijnige aanval, de schilder
Charles Eijck deed er op 28
december nog een kolenschop
vuil bovenop.
Uit zijn 'Open Brief' die met
de huichelachtige aanhef 'Bes
te Wil' aanving, citeer ik frag
menten: '...Wij zijn er hem
(Ch. Wentinck) bijzonder
dankbaar voor, dat hij zich
tot ons aller tolk gemaakt
heeft en gewezen heeft op het
gevaar, dat jij in je persoon
tje vertegenwoordigt...' En
even later: '...Je hebt je mond
je vol onderdrukking en der
gelijke zinloze slogans uit de
genivelleerde contreien... Ge
zien de adembenemende, waar
deloze collectie, die in je mu
seum tentoongesteld is en die
de gemeente Amsterdam 'Aan
koop van kunstbezit" noemt,
aan welks totstandkoming
jouw adviezen niet vreemd
zijn, vraag ik me af: Wie
wordt hier onderdrukt? Jij
niet. Jij, die over zoveel vrij
heid beschikt om met geld te
smijten...'
En dan, nog grover, tot een
rechtstreeks persoonlijke aan
val ove: taand: '...jij (die) als
medeplii ntige van de '18 hel
den van het bevolkingsregister
aan de Singel' In Amsterdam,
die hun heldendaad met de
dood hebben bekocht, als enige
overlevende hier bij mij op
Ravenbos' kwam onderduiken,
waar je als een verloren wees
kind allerlei infantiele dingen
in mekaar knutselde... Je had
voor deze generatie misschien
een wegwijzer kunnen zijn,
maar bij nader inzien werd je
een dictator op jouw gebied. Je
camoufleerde je minderwaar
digheidscomplex met het niets
zeggende brutale masker der
vitale marktschreeuwers, de
krachtpatserij der proletari
sche bezemvegers en...'
Zo ging het door: '...een
zwakkeling... laf genoeg om
geen tweede keer meer door
Mof fenij-vrees opgejaagd te
worden en anderen het nood
lot wil opdringen, waarvoor je
door toedoen van anderen bent
gespaard...'
In een uiterst waardige der
de 'Open Brief' protesteerde op
16 januari dr. A. B. de Vries,
directeur van het Mauritshuis
in Den Haag, togen de 'be
paald grievende en onrecht
vaardige conclusies' van zijn
voorgangers. 'De aanvallen op
je politieke gezindheid vind ik
bijzonder misplaatst. Je hebt
edurende de jaren 1940-'45
blijk gegeven van een voor-
Het is ai jaren geleden
gebeurd, maar het ver
haal is te mooi om het
u te onthouden.
Een zeer vooraanstaand Ne
derlands zakenman reisde per
Oriënt-Expres van Parijs naar
de Balkan, 's Avonds, bU het
zich ter ruste begeven, ont
dekte hij dat zijn legerstede
reeds bevolkt was... Na aan
komst schreef hij een woeden
de, fel-verontwaardigde brief
naar de directie van de Oriënt-
Expres.
Per kerende post kreeg de
industrieel een dikke envelop
pe terug, waaruit twee brieven
te voorschijn kwamen. De ene
putte zich uit in excuses:
'...nog nooit voorgekomen
...volkomen onbegrijpelijk
...nieuw personeel ...geweldige
spijt ...zal nooit meer voorko
men ...hopen u nog jaren als
gewaardeerde gast aan boord
van onze treinen te zullen be
groeten ...beloven een diep
gaand onderzoek.
De tweede brief bleek de
oorspronkelijke klaagbrief van
de Nederlander zelf te zijn, die
abusievelijk was ingesloten.
Boven de aanhef stonden de
woorden: 'STUUR DIE VENT
HET GEWONE LUIZEN
BRIEFJE.'
WILLY LEVIS
beeldige en moedige houding
tegenover de bezetter. En ik
blijf ervan overtuigd, dat je
zou het weer tot een catastrofe
komen op overeenkomstige
wijze zou handeler/.-' Je tegen
standers willen je in een
zwart-wit positie dwingen en
doen dit met ontoelaatbare
middelen.'
Dit alles, beste lezers en le
zeressen, stond in Elsevier.
Hetzelfde Elsevier, dat en
kele dagen geleden de treurige
moed had een briefje te schrij
ven naar jhr. W. J. E. B. Sand
berg, directeur van het Stede
lijk Museum te Amsterdam,
met de volgende inhoud:
'Zoals u wellicht in Else-
viers Weekblad gezien zult
hebben, is er gedurende de
laatste maanden een nieuwe
rubriek verschenen, 'Actuali
teit der Cultuur" getiteld,
waarin gastschrijvers van
naam over een of ander ac
tueel onderwerp op cultureel
gebied een kort essay schrij
ven van circa 1200 woorden.
'Graag zouden wij u ver
zoeken een artikel van zo
danige omvang te schrijven
over het onderwerp De be
tekenis van het Bauhaus
voor nu". Wij kunnen u hier
voor een honorarium aan
bieden van 150 gulden.
Uw antwoord met belang
stelling tegemoet ziende,
hoogachtend, enz. enz.
De heer Sandberg antwoord
de niet. Hij liet evenwel een
aantal fotokopieën maken van
deze schaamteloze uitnodiging
en schreef In de kantlijn van
de laatste zin de woorden:
'...kunnen ze lang blijven kij
ken. Sandberg.'
(Van een onzer verslaggevers)
De luchthaven Rotterdam ligt wai
dichter bij Den Haag dan Schiphol
en daarom stapte minister luns
vrijdagavond in de Maasstad uiteen
KLM-Viscount van de dienst Rotter-
dam-londen. De bewindsman had in
de Engelse hootdstad een conferen
tie van de Wcstenropese Unie bijge
woond.
Hij aarzelde niet deze vergadering
de nuttigste te noemen die hij in de
WEU ooit heeft meegemaakt. 'Nooit
eerder is er zo openlijk gesproken,'
zei hij, 'en zelden ook was er zoveel
vertrouwen. Dat kwam waarschijn
lijk doordat het gezelschap heel
klein was, en omdat er geen offi-
De Dr. Wiardi Beekman Stichting
houdt op zaterdag 13 februari in het
Jaarbeursrestaurant in Utrecht een
openbare bijeenkomst, waar het rap
port 'Het bestuur van da grote ge
meenten" besproken wordt.
Deze conferentie van het weten
schappelijk bureau van de Party van
de Arbeid staat onder leiding van
prof. mr. dr. G, van den Bergh. De
heren prof. dr. G. A. van Poelje en
G. W. B. Borrie.lelden respectievelijk
We volgende onderwerpen ln: 'Het
Ibestuur van de grote gemeenten" en
bestuursorgani-
F te .de middaguren wordt een fo
rumdiscussie gehouden, leden van
het forum zullen zijn mr. dr. j. van
jder Hoeven uit Amsterdam, burge
meester mr. G. E. van Walsum van
Botterdam en wethouder j, van
SBwündresrt van Den Haar.
"(Van een onzer verslaggevers)'
Een duiker is afgedaald naar het
wrak van de coaster Bermuda, dat
op een diepte van ruim tien meter
twee mijl ten noordoosten van de
pier van Hoek van Holland ligt.
Hij constateerde dat de Bermuda
op de bakboordzijde ligt. De stuurhut,
waarin zich op het ogenblik van de
ram» drie van de vijf opvarenden
bevonden, bleek te zijn weggeslagen.
(Van een onzer verslaggevers)'.
Naar wij van de Algemene Bond
Mercurius vernemen heeft het Col
lege van Rijksbemiddelaars een nieu
we loonregeling voor het administra
tieve personeel bij het levensverze-
keringsbedrijf goedgekeurd. De lonen
voor dit personeel zijn met ongeveer
51 percent verhoogd.
cièle notulen werden gemaakt. Ieder
kon vrijuit spreken.'
De problemen van 'de Zes' en 'de
Zeven" kwamen wel ter sprake, maar
üe vergadering was van oordeel, dat
de WEU geen forum is voor deze
zaken. Engeland zou dan immers als
mandataris moeten optreden van
anderen.
Diep teleurgesteld toonde de minis
ter zich over het mislukken van de
luchtvaartonderhandelingen met de
Verenigde Staten. Ook hij is van
oordeel, dat de houding van Amerika
een discriminatie betekent en dat
vooral gezien de voorgeschiedenis.
'De KLM was een der eerste lucht-
vaartmaatschappijen die een versoek
om landingsrechten op de Ameri
kaanse westkust deed. Het werd af
gewezen, maar later willigden de VS
precies dezelfde aanvragen van an
dere Europese maatschappijen wel in'
De minister wees erop, dat de zaak
politieke aspecten heeft, die de rege
ring van de VS kent en waarvan zij
de realiteit heeft beaamd. Hij r,ei
te geloven, dat er inderdaad van
zware druk van Amerikaanse belang
hebbenden sprake is geweest.
En met een gedecideerd 'Ach, wel
nee* reageerden hij op de vraag, of
da komende verkiezingen in de VS
werkelijk van invloed kunnen zijn
geweest op de houding van de Ame
rikaanse onderhandelaars, die ook al
aanvoerden, geen wissel te kunnen
trekken on een onzekere toekomst.
•-y-rW
Het Tweede-Kamerlid Schep s
(arb.) heeft de minister van Binnen
landse Zaken schriftelijk gevraagd
of het waar is, dat de gemeenteraad
van Ootmarsum besloten vóórverga
deringen houdt, waardoor dc offici
ële raadsbijeenkomsten tot een leeg
formeel gebaar zijn geworden.
Woont het enige protestantse
raadslid zo waagt de heer Scheps
verder deze vóórvergaderingen bij,
of zijn deze alleen toegankelijk voor
de leden van de fractie van de KVP
en de groep Gemeentebelangen? .En
dreigt de burgemeester, als voorzitter
van de raad, op deze manier niet ge
heel bulten de beraadslagingen te ge-,
raken?
De heer Scheps zou graag van de
bewindsman willen vernemen of de
gang van zaken te Ootmarsum niet
ui strijd is met de gemeentewet.
(Van een onzer verslaggevers)
'Formeel is de zaak nog open," zei
staatssecretaris E. G. Stijkel gister
middag na zijn aankomst op Schiphol
over het Nederlandse verzoek aan de
VS om de KLM landingsrechten op
de Amerikaanse Westkust te verlenen,
"Indien wij als Nederlands volk ons
duidelijk achter dc KLM stellen twij
fel ik er niet aan dat de landings
rechten in de toekomst toch worden
verleend."
De staatssecretaris heeft tijdens de
laatste bespreking in Washington
meegedeeld de Amerikaanse weige
ring niet te accepteren en evenmin
de conclusie dat de onderhandelingen
zijn beëindigd.
Tijdens de onderhandelingen is door
de Nederlandse delegatie aangetoond
dat er voldoende vervoerspotentieel
is voor een luchtlijn Californië-Am-
'sterdam, aldus de heer Stijkel.
Hij ziet geen aanleiding om te
veronderstellen dat de Pan Ameri
can Airways de enige Amerikaanse
luchtvaartmaatschappij is die zich
tegen de landingsrechten voor de
KLM verzet.
Een functionaris van het Ameri
kaanse ministerie van Buitenlandse
Zaken heeft inmiddels in Washing
ton verklaard, dat de Nederlands-
Amerikaanse onderhandelingen pas
heropend kunnen worden twee maan
den nadat Nederland daartoe een ver
zoek zal hebben ingediend.
Uit alle hoeken van India zijn
ongeveer duizend dansers toege
stroomd naar de hoofdstad New
Delhi cm er een week lang deel
ie nemen aan de feestelijkheden
ier gelegenheid van de tiende
verjaardag van de stichting der
republiek India. Deze twee vrou
wen komen uit een dorp bij de
Tibettaanse grens in hel noord
oosten van India. Hun toch al
stompe neuzen hebben, een zeer
bijzondere vorm gekregen door de
speciale neusringen, die zij dra
gen en. een soort prop die in de
neusgaten is aangebracht.
(Van een onzer verslaggevers)
Josef Akkerman te Zeist mag de
naam Boltiiu blijven voeren voor zijn
circusbednjf. Dit is de beslissing van
de president van de Utrechtse recht
bank in het kort geding over de cir-
cusnaam Boltini.
Willem Akkerman had de president
gevraagd zyn broer od straffe van
,«I\.-d?ang50ni van 5000 gulden te
verbieden deze naam te gebruiken
Hy zelf zou door erfenis en koop het
uitsluitend recht op deze door zijn
vader en grootvader gevoerde naam
verworven hebben.
De president achtte di onvoldoen
de bewezen. Willem Akkerman werd
veroordeeld in de kosten van het ge
ding.
Op de rijksweg Amersfoort—Apel
doorn in Voorthuizen is gistermiddag
de 62-jarige mevrouw Van Esch, die
zonder op het verkeer te letten fiet
send de weg overstak, door een per
sonenauto aangereden. Zij was op
si§£ dood.
(Van onze kunstredactie)
De Duitse componist Rudolf Nelson
is vrijdag op 80-jarige leeftijd In
West-Berlijn overleden.
- Nelson, die lichte muziek heeft ge
maakt voor operettes en film, is in
Berlijn geboren en vluchtte in de
nazitijd naar Nederland: Hij vestig
de zich in Amsterdam (vaar hij een
theater oprichtte en keerde in 1949
naar Berlijn terug.
Nelson leed in de laatste weken aan
geelzucht.
Rudolf Nelson was de 'Napoleon
van het Kleine Toneel' en ie schep
per van wat wij tegenwoordig cabaret
noemen- Oorspronkelijk werd hij voor
concertpianist opgeleid, maar om
streeks 1900 zocht hij het bij het
cabaret en liet hij dé 'grote' kunst
voor wat zij was.
Reeds voor de Eerste Wereldoorlog
had hij zjjn eerste zelfstandige eta
blissement, de 'Chat Nolr', te Berlijn.
Ook aan grote revues werkte hij mee
en vele van zijn liedjes werden
•schlagers' (tophits, zeggen we tegen
woordig) en wereldberoemd.
Zo schreef hij bij voorbeeld voor
Mariene Dietrich het per grammo
foonplaat over de hele wereld ver
spreide 'Peter, Peter, wo warst. du
heute Nacht?" Ook ondeugende lied
jes kwamen van zijn hand. Onder
andere: "Ersfc kamen die Bluserv, die
■Kieider, die Spitzen und das Jabot,
,dann kam das Hemd nndsoweiter,
'und dann, und dannkam sie'.
In zïin glorietijd lanceerde Nelson
het ene jonge talent na het andere.
Onder deze 'ontdekkingen' bevond
zich Kèthe Erlholz, die zijn vrouw
werd. In zijn gezelschap vierden ver
der grootheden als Josephine Baker,
Hans Albers, Willy Forst, Hilda Hil-
debrandt, Magda Schneider en ook
Dora Paulsen hun triomfen.
Vanuit zijn 'Chat Noir" aan de Ber-
lijnse Kurfürstendamm maakte hij
met zijn artiesten tournees door
Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
De zwarte tijden kwamen met het
Httler-hewind, In 1933 week Nelson
uit, eerst naar Zwitserland, later naar
Nederland, waar hij een blijvend on
derdak hoopte te vinden, In Amster
dam was het Tuschinski, die huls en
theater (La Gaité) voor hem beschik
baar stelde. Het publiek was enthou
siast.
Na de bevrijding heeft Nelson
in 1947 te Amsterdam ziin tiende
lïSS'Ü?
RUDOLF NELSON
Mijn artikelen in het Ned. Juristenblad hebben bij de politie nogal wat
reacties verwekt. In geen van die reacties trof ik echter een antwoord
aan op de door mij gestelde vraag: Waarom verleent de politie in gevallen
als deze wél haar bemiddeling bij de terugkoop door de bestolene; waar
om zegt de politie niet tegen de koper, die verklaart bereid té zijn het ge-
stolene tegen de hem kostende prijs aan de benadeelde af te staan, dat hij,
koper, naar geldend Nederlands recht het gestolene vermoedelijk zonder eni
ge vergoeding aan de benadeelde zal hebben af te staan?
Men versta mij goed: ik schrijf over ges to- -- - - -
lea (brom) fietsen, die achterhaald worden by
de eerste of volgende koper; en alleen voor
zover de laatste koper de fiets niet heeft
gekocht op een markt of een openbare veiling.
Zo zijn er in. ons land duizenden.
Nu weet de politie best dat la zo'n geval de
bestolene volgens art. 2014 van het Burgerlijk
Wetboek hït recht heeft de gestolen fiets
binnen drie jaar terug te vorderen van
degene lr> wiens handen hij die fiets vindt.
En de politie weet ook wel dat in zo'n geval
de bestolene volgens art. 637 van het Burger
lijk Wetboek niet verplicht is aan de koper
de koopprijs terug te geven.
Wanneer dus de politie in deze gevallen de
bestolenen adviseert de koopprijs te betalen
aan de koper, dan adviseert de politie tot iets
waartoe de bestolene juist niet verplicht is.
In talloze gevallen voigt de bestolene het ad
vies maar op. De politie zal het wel het beste
weten. De bestolene- denkt dat hij alleen op
die manier zijn fiets terug kan krijgen. Hem
is niet gezegd dat hij recht heeft op die fiets
zonder iets te betalen.
Ik verwijt dus de politie dat zij adviezen
geeft waardoor de bestolenen in hun rechten
worden verkort. Dusdoende 'verzet' de politie
geldend Nederlands recht met als gevolg 'dat
duizenden Nederlanders rijden op een fiets
die zij twee keer gekocht en betaald hebben
(VARA-uitz ending op 16 november 1959).
Tot zover zijn mijn. beweringen, tot neg toe
bij mijn weten door geen enkele politie
autoriteit weersproken.
De politie verdedigt het door mij gewraakte
beleid op verschillende gronden.
Ia de eerste plaats wordt door verschillende
politieautoriteiten de goede trouw van de
koper in het geding gebracht Op deze goede
trouw wordt erg de nadruk gelegd. Men kan
het Immers licht onbillijk vinden, dat iemand,
die volkomen te goeder trouw een tweede
hands fiets heeft gekocht en betaald, die
fiets plotseling zou moeten afgeven zonder
Iets terug te krijgen.
Dit geldt dan in het bijzonder voor de
argeloze burger-niet-opkoper «He in een of
andere fietseazaak het zo begeerde fletsjs of
de zo begeerde bromfiets tegen ntet al te
hoge prijs, maar toch ook weer niet to erg
goedkoop heeft gekocht.
Ja, het Is natuurlijk heel naar voor die
koper te goeder trouw. Maar het is toch
ook wel heel naar voor de eigenaar, wiens
fiets uit een stalling of zelfs uit zijn eigen
woning is gestolen, dat hij zijn eigendom
zou moeten terugkopen. Waarom moet
juist hij het risico van dc diefstal dragen?
Het belangrijkste i* achter dat de Neder
landse wét het nu eeoraae^ift beeft geregeld,
dat het risico in deze gevallen is voor de
koper en niet voor de eigenaar (zie art. 637
B.W.) en daarom mag de politie zich bij haar
adviezen aan de bestolenen volstrekt niet
bemoeien met de vraag of de koper te goeder
trouw was. De koper behoort de fiets terug
te geven zonder eruge vergoeding, ook «1 is
hij volkomen te goeder trouw.
Dit verweer is voor de jurist kinderlijk,
voor het publiek misleidend. Men beroept
zich dan op de bepalingen van het Wetboek
van Strafvordering, waarin alleen voor bij
zondere gevallen (zoals b.v. bij heterdaad)
aan de politie uitdrukkelijk het recht is toe
gekend enig voorwerp m beslag te nemen.
Triomfantelijk roept men uit: "De politie kan
niet in beslag nemen, als het gestolen voor
werp aan een of meer personen is doorver
kocht en gebleken is dat de laatste koper
volkomen te goeder trouw heeft gehandeld.'
Het pubhek moet wel weer denken: 'de
politie zal het wel weten'. En de niet-jurist
die een beetje m de wet gaat snuffelen zal
inderdaad nergens een bepaling vinden, dat
de politie gestolen voorwerpen altijd in be
slag kan nemen. Dus de politie zal wel gelijk
hebben. Het argument ie voor het publiek
misleidend, want het is onjuist.
Dat weet eike jurist en dat ondervinden
dagelijks duizenden niet-juristen in ons land.
De politie neemt dagelijks duizenden voor
werpen in beslag, zonder dat er sprake is
van een daartoe in de wet uitdrukkelijk toe
gekende bevoegdheid. Zoals de politie ook
dagelijks honderden huiszoekingen doet zon
der dat de bevoegdheid daartoe haar in de
wet is toegekend.
Zou men het argument van dto politie
serieus moeten neme», dan zouden at di»
huiszoekingen en al die inbeslagnemingen
onwettig zijn. Zij zijn echter niet onwettig,
want 't Is al vele tientallen jaren vaste recht
spraak dat de politie huiszoeking mag doen
als de bewoner zich daartegen niet uitdruk
kelijk verzet en evenzo mag de politie alle
voor inbeslagneming vatbare voorwerpen in
beslag nemen als degcen die deze voorwerpen
onder zich heeft, ze daartoe vrijwillig afstaat.
„Verreweg de meeste huiszoekingen geschie
den met (stilzwijgende) toestemming van de
bewoner.
Verreweg de meeste inbeslagnemingen
geschieden nadat de bezitter het voorwerp
daartoe vrijwillig heeft afgestaan.
De politie heeft altijd zeer goed de kunst
verstaan de burgers te bewegen bepaalde
voorwerpen vrijwillig ter inbeslagneming af
te staan. Als dat niet zo was zou de wet
gewijzigd moeten worden. De noodzaak is nog
niet aangetoond.
Wanneer de politie bij een opkoper een
fiets aantreft waarvan vast staat dat deze is
gestolen en wanneer dan de politie tegen die
opkoper zou zeggen: 'Mijnheer, deze fiets is
gisteren (eergisteren, twee dagen geleden,
enz.) gestolen daar en daar, u hebt er zeker
geen bezwaar tegen dat we 'm meenemen ten
behoeve van ons onderzoek' dan zal die op
koper zich wel twee maal bedenken voordat
hij weigert.
En de eerlijke tweede of derde koper, die te
goeder trouw heeft gekocht, zou hij zich daar
tegen verzetten? Vooral wanneer de politie
hem uitlegt dat volgens de wet de bestolene
recht heeft die fiets terug te krijgen?
Ik vraag dus nogmaals aan de politie:
Waarom neemt gij de gestolen (brom)-fietsen
niet in beslag?
Want met de inbeslagneming zijn alle
moeilijkheden voor de politie opgelost Het
beslag opheffen kan de politie niet. Dat
kan alleen de officier van justitie of de
rechter. En deze instanties zullen de fiets
kunnen teruggeven, aan de bestolene (art.
118 en 353 Wetboek van Strafvordering).
Ten slotte nog dit. Tot 1 januari 1959 gold
in onze wet een andere regeling. Wel kon de
politie in beslag nemen, natuurlijk. Maar in
beslagneming was dikwijls zeer onbevredigend,
omdat alleen de rechter teruggave aan de
bestolene kon bevelen. De officier kon alleen
teruggeven aan degeen onder wie in beslag
genomen was. Dat kwam er op neer dat het
voorwerp soms zelfs aan de dief moest worden
teruggegeven.
De rechter kwam er dikwijls, of in het ge
heel niet of veel te laat, aan te pas. En
-bovendien bieef de rechter meestentijds in
gebreke een uitspraak te geven. Onder die
omstandigheden had het weinig zin om ge
stolen fietsen in beslag te nemen. De besto
lene was misschien zelfs beter af wanneer
hij dan in hemelsnaam maar zijn fiets terug
kocht.
Dat zich vóór 1959 een praktijk ontwikkeld
heeft van bemiddeling door de politie is dus
verklaarbaar en wellicht zelfs te loven voor
zover de politie daarbij de bedoeling had de
bestolene te helpen.
In zoverre moeten wij de huidige praktijk
du» wel ten dele zien als een ongelukkige
erfenis. Toen minister Donker dan ook het
wetsontwerp indiende, waarmede hij o.a. be
oogde te bevorderen, dat een bestolene "zijn
gestolen fiets terstond en zonder formalitei
ten terugkrijgt' verwachtte ik dat de politie
met beide handen dankbaar de nieuwe voor
schriften zou aangrijpen en toepassen om
aldus een eind te snaken aan een toestand
welke o.a. in Het Parool van 21 oktober 1959
'ontstellend' wordt genoemd.
Het is helaas anders gegaan. Maar de
politie-autoriteiien kunnen hun beleid als
nog wijzigen. Dezer dagen ontving ik van een
oud-commissaris van politie een. brief, welke
als volgt eindigt: 'Ik weet, dat aan de terug
gave van gestolen goed een civielrechtelijke
kant zit. maar ik ben er van overtuigd, dat
u de politie een grote dienst zou bewijzen
door te bevorderen, dat haar duidelijke voor
schriften worden gegeven, hoe met dergelijke
goederen moet worden gehandeld (liefst di
recte teruggave aan de benadeelden) opdat er
een einde kome aan het gemarchandeer door
de politie over de terugkoop van gestolen
goed. Ik ben er van overtuigd, dat u er aan
de politie een grote dienst mee zult bewijzen.'
revue uitgebracht. Hoewel' hem uit
Berlijn vaak is verzocht terug te
keren, bleef hij gevestigd in Neder
land. Hij woonde in Fnts Schillers
hotel, waar men hem 's avonds vaak
kon aantreffen, omringd door oude
en nieuwe vrienden.
In april heeft em volgepakt
Tuschinski-theater hem op zijn 80ste
verjaardag tijdens een grootse nacht-
voorstelling gehuldigd. Iedereen, die
naam had in de wereld van de klein
kunst, werkte er aan mee.
Al die artiesten hebben met een
schok kennis genomen van zijn over
lijden, Sommigen van hen herinne
ren zich misschien de woorden, die
hij eens heeft gesproken: 'Het uur
werk biijft staan en dat is het wat
oud "maakt, niet het werken zelf...'
In deze rubriek vermeldt Het Vrijt
Volk zonder commentaar tref-
jende uitspraken van anderen uiter
aard voor rekening van hen dit
worden geciteerd.
Gelieve mij als lid van de PvdA in
te schrijven.
Ns&tn.*
Adres
Woonplaats:
Verzoeke een gratis 3 mnd. abonrme-
Wü vrouwen
raent °P Paraat
(bandtekening)
Tnzenden aan PvdA, Tesselschade-
straat 31, Amsterdam-W.
Alleen bij aanmelding als lid ont
vangt u drie maanden gratis een
abonnement op het partijorgaan Pa
raat of op het gezellig geïllustreerde
maandblad voor de vrouw, Wij
Vrouwen.
In haar betrekkelijk korte bestaan
beeft onze regering zich nu niet altijd
direct van haar sterkste zijde laten
zien. Er zijn ongetwijfeld enkele
krachtige figuren in, doch als geheel
genomen slaat zij zo af en toe een
pover figuur.
Zie haar houding ten opzichte van
de busstaking. Langgerekte onder
handelingen; plotseling een wilde 24.
uurs staking: een ultimatum van de
minister van Verkeer en Waterstaat:
als jullie niet vanmiddag 4 uur het
werk hebt hervat, dan gaan de onder,
handelingen voorlopig niet door; hef.
tige protesten van vakbonden en uit
de Kamer; de minister retireert; de
onderhandelingen worden terstond
hervat.
Of dit ultimatum juist was, willen
wij tussenbeide laten. Maar wanneer
een minister na een gesteld ultima
tum onmiddellijk door de knieën
gaat, zodra een storm van protesten
losbarst, dan hoort die man niet op
zijn hoge plaats.
Dit is geen regeren, maar een zich
laten regeren, een zich laten ringe
loren. Dit is prestige te grabbel gooien.
Dit is een duidelijke opwekking tot
nog meer stakingen!
Uit 'De Zakenwereld*
van 30 januari 1960.
De Russische president Woro-
sjilof is zaterdag uit Nieuw Delhi
naar Moskou vertrokken. Hij heeft
een officieel bezoek van zestien da
gen aan India gebracht.
