Vrouwenhandel voor Rotterdamse rechtbank
BaUetmeester ontkent enig
te hebben gepleegd
Twaalf getuigen a charge
vertellen over nachtclubs
reizen en vage contracten
Oosterland
betaalt nu
salarissen
Parkacoats
Peekf Cloppenbug
Twee man gedrost van
schip naar Legioen
ïn Amsterdam wéér
vijf bordeelhouders
in de cel gezet
Moet u
horen!
V7ZZ?
VAKCENTRALES
elke woensdag
jongensmarkt
Besluiteloosheid
Europa-dag op
alle scholen
Verrdraaid lekkerr die
Eén jaar langer
ontzegging voor
acteur Jan R.
HET VRIJE VOLK DINSDAG 15 MAART 1960
PAGINA 3
OPLETTEND
„IK ONTKEN"
BUFFETJUFFROUW
7S
CIGARILLOS
Advertentie I.M.
(Van een onzer verslaggevers)
De gehele dag heeft de Rotterdamse rechtbank vandaag
uitgetrokken voor de behandeling van de zaak tegen de 40-
jarige baUetmeester Josef B., die als woonplaats Casablanca
heeft en verdacht wordt van vrouwenhandel. Hij is de enige
verdachte, al stelt de dagvaarding dat hij zijn praktijken be
dreef in samenwerking met de 43-jarige Jan v. S. Deze Van S.
echter is buiten schot gebleven. Weliswaar was hij in Hong
kong gearresteerd, maar de Britse autoriteiten hebben het ver
zoek van de Nederlandse regering om hem uit te leveren niet
ingewilligd.
De tenlastelegging: is uitvoerig; zij beslaat acht pagina's. Reeds
eerder gaven wij een samenvatting van de inhoud. In het kort komt
het hier op neer dat B. en Van S. op drie verschillende tijdstippen,
eerst in 1953 in Frans Noord-Afrika, de twee volgende keren, in
februari 1958 cn van juli tot september 1959 in Rotterdam of elders
in Nederland, contact zouden hebben gezocht met jonge vrouwen
en meisjes. Daarbij werd hun in het vooruitzicht gesteld dat zij,
mits zij zich aansloten bij een balletgroep die op tournee zou gaan
naar Noord-Afrika of naar landen in het Nabije of Midden-Oosten,
als artieste, danseres of mannequin zouden worden aangesteld.
In een uitvoerige reportage heb
ben wij beschreven hoe de heren
daarbij te werk gingen en die ge
dragslijn vinden wij in de dagvaar
ding terug.
De meisjes moesten een in het
Frans of Engels gesteld contract te
kenen. waarin hun een gage van 15
it ƒ20 per dag werd gegarandeerd,
maar daarvan moest dan hun gehele
levensonderhoud worden betaald.
Daar dit bedrag niet toereikend bleek
en bovendien de passen aan B. of
Van S. moesten worden ingeleverd,
verkeerden zü in een volstrekt af
hankelijke positie.
Het „huisreglement" van de oor
den van vermaak en ontspanning,
waarheen de tournee hen voerde,
schreef voor dat zij de bezoekers tot
het maken van hoge verteringen zou
den animeren, hetgeen tot voor de
goede zeden weinig bevorderlijke
praktijken aanleiding gaf.
Blijkens de dagvaarding ging het
ln het eerste geval om twee, in het
tweede geval om vijf (van wie er
drie, allen minderjarig, thuis hieven,
omdat hun ouders hel contract niet
wilden tekenen), in het derde geval
om drie meisjes of jonge vrouwen.
De laatste tournee, naar Corsica,
ging niet door omdat B. inmiddels
gearresteerd was.
In deze zaak zijn door het OM
twaalf getuigen opgeroepen; de twee
raadslieden die verdachte zullen ver
dedigen, mr. H. de Waard en mr,
W. j. van Es. hebben bovendien vijf
getuigen k décharge doen verschij
nen.
De belangstelling op de publieke
tribune is gering als de rechters even
voor tien uur de zaai binnenkomen
en de president, mr. C. W. de Visser,
(Van een onzer verslaggevers)
Het gemeentepersoneel van Ooster
land heeft gisteren zijn salaris over
februari 1960 eindelijk ontvangen.
GS van Zeeland hebben de gemeen
teontvanger geadviseerd om maar
tot betaling over te gaan op slechts
één handtekening, namelijk die van
de burgemeester.
GS zijn bereid te zijner tijd geen
bezwaar te maken tegen het toelaten
van de betalingen in de gemeente
rekening 1960, al zijn de bevelschrif
ten niet overeenkomstig de wet ge
tekend,
Het is inrr.iddels nog niet gelukt
een complete gemeenteraad samen te
stellen. De kandidatenlijsten van de
CHÜ en de PvdA zijn uitgeput, in
totaal hebben nu IV raadsleden en
kandidaat-raadsleden bedankt.
(Vervolg van pagina 1)
In Friesland waar de bouwar
beiders in Leeuwarden en Harlingen
al van de eerste dag af staken, is
Harlingen met ongeveer 190 man het
front komen versterken.
De staking in Breda heeft een
grotere omvang aangenomen dan de
plaatselijke leiding had verwacht. Er
hebben zich 950 stakers gemeld in
Slaats van 650. Met toestemming van
et stakingscomité wordt doorge
werkt aan de verbouwing van het
St.-Ignatlusziekenhuis, om de zieken
niet te duperen.
Vanmorgen om zeven uur is ook
voor arbeiders, die werken aan de
nieuwe verkeersbnig over de Mer-
wede bij Gorincbem, bet stakingspa
rool gegeven.
Al enige dagen hield men rekening
met de mogelijkheid dat arbeiders
van andere stakingsobjecten by de
brug waren te werk gesteld. Hoewel
dit tijdens een bespreking met de
aannemers niet duidelijk kon wor
den aangetoond, is er toen wel zo
veel bekend geworden, dat er vol
doende redenen waren om het werk
stil tc leggen. Ook ongeveer zestig
wegwerkers, die de toegangsweg naar
de brug aan de Sleeuwijkse kant aan
leggen, zijn in staking gegaan. In to
taal staken nu ongeveer 260 man.
de zitting opent. De verdachte, een
kleine, goedgeklede man met zwart
krullend haar, luistert oplettend naar
de officier van Justitie, mr. H. van
Buuren, als deze de lange dagvaar
ding voorleest. Oplettend wordt er
óók geluisterd door de vele getuigen
(meest jonge vrouwen) die van de
deurwaarder een plaats op de twee
achterste banken hebben gekregen.
Na het voorlezen van de tenlaste
legging gaat de president na of alle
getuigen aanwezig zijn. Het blijkt dat
vijf getuigen k charge (o.a. een
vrouw uit Duitsland) niet verschenen
zijn. Van het horen van vier daar
van. wordt na toestemming van
officier en van de raadsman, mr.
Van Es, afgezien.
Een getuige a charge, een zeer be
langrijke, heeft zich ziek gemeld. De
president verzoekt de officier zosnel
mogelijk een onderzoek naar de aard
van de ziekte in te stellen liefst
nog vóór het middaguur. Meegedeeld
wordt, dat er één getuige ft décharge
is bijgekomen.
Wanneer alle getuigen de zaal ver
laten hebben, stelt mr. De Visser de
eerste vraag aan de wat bleke ver
dachte: „IF hebt de dagvaarding ge
lezen, Bekent of ontkent u?"
Het antwoord van de verdachte is
kort en zeer nadrukkelijk: „Ik ont
ken absoluut enig misdrijf gepleegd
te hebben." De man mag weer gaan
zitten.
Dan wordt de eerste getuige ge
hoord, een 'getuige k décharge, die in
verband met haar werkzaamheden
spoedig vertrekken moet. Het is Cor-
rie Hartong, directrice van een dans
school in Rotterdam.
Op vragen van mr. Van Es deelt zij
mee, dat verdachte voor de oorlog
aan de Rotterdamse dansschool een
opleiding heeft gevolgd voor toneel-
dans. In juni 1940 slaagde hij voor
het examen. Hij trad daarna op in
de balletgroep van Yvonne Giorgi.
Op verdere vragen van de raads
man vertelt mej. Hartong, dat zij
zich meent te herinneren, dat hij ook
nog recitals heeft gegeven. Daarna
hoorde zij niet veel meer van hem.
De getuige antwoordt bevestigend als
mr. Van Es wil weten of zy in 1950
B. met een balletgroep aan het werk
had gezien tijdens een optreden in
Rotterdam, en wel in de nachtclub
l'Ambassadeur.
Gevraagd naar haar oordeel
over dit optreden zegt mej. Har
tong: „Het, viel me op dat de cho
reografische oplossing in de open
ruimte goed was. De uitvoering was
een goed geheel. Alles wees op een
deugdelijke voorbereiding. De tech
niek was behoorlijk. De aankleding
was zeer smaakvol."
„Was het kitsch?" vraagt mr. Van
Es.
„Nee, naar wat ik gezien heb, heb
ik die indruk niet gekregen," zegt
mej. Hartong.
De tweede getuige is brigadier-
rechercheur H. Drentje van de Rot
terdamse politie, die ook in Weét-
Dultsland en Oostenrijk tegenwoor
dig was bij de verhoren. Op een
vraag van de president verklaart hij
dat hij volhardt by' de inhoud van
zijn proces-verbaal.
Mr. De Visser gaat dan na hoe de
zaak aan het rollen is gekomen. Het
begon in februari 1958 toen men
hoorde dat de leider van de dans
groep, die in de Ambassadeur op
trad, meisjes zocht. Verschillende
mensen kwamen inlichtingen vra
gen, Een van de aangezochten, een
buffetjuffrouw, ging in op het ver
zoek van de baUetmeester.
Anderhalf jaar later kwam de re
chercheur deze buffetjuffrouw, de
thans zieke getuige N„ weer tegen.
Het interesseerde hem te weten hoe
het met haar gegaan was. De vrouw
vertelde. En de rechercheur* noteerde
de gegevens in zyn achterhoofd.
De herinnering aan haar medede
lingen werd weer zeer levendig, toen
bij de zedenpolitie de aanvragen voor
goed zedelijk gedrag binnenkwamen
voor twee minderjarige meisjes, die
met toestemming van hun ouders
naar het buitenland wilden. Dat zou
gebeuren onder leiding van B.
De justitie was het hier niet rate
eens. De ouders van het meisje wilden
toch hun toestemming geven. Nog
dezelfde dag werd het kind onder
toezicht gesteld en werd er omdat
zij niet in Rotterdam te vinden was
om haar aanhouding verzocht
Twee rechercheurs vonden haar in
Den Haag onder ccr. bed. Dc presi
dent zegt, dat de justitie zo snel had
ingegrepen omdat men bang was dat
het meisje door de verdachte over de
grens zou worden gevoerd.
De twee volgende getuigen, de
hoofdagent-rechercheur J. Muller en
de hoofdinspecteur A, A. Buijens,
volhard-n eveneens bij de inhoud van
de processen-verbaal. Dat van de
laatste heeft betrekking op een on
derzoek over amusementsgelegenhe-
den in Cyprus. Daar de verdediging
nog geen gelegenheid had van dit
stuk kennis te nemen, wordt de be
handeling daarvan naar de middag-
zitting verschoven.
De eigenaresse van een bar aan de
Heemraadssingel legt verklaringen af
over haar briefwisseling met Marga-
retha N. die drie jaar als buffetjuf
frouw bij haar heeft gewerkt. Zij kon
buitenlandse bezoekers redelijk in het
Engels te woord staan en ging vlot
met de klanten om, maar kon zich
goed redden als „de mannen soms
vervelend werden".
Blykens de eerste brieven die ge
tuige ontving, ging alles goed; later
schreef Margaretha haar dat ze
moeilijkheden had met B. en de
eigenaar van het etablissement waar
zij optrad. In een volgende brief liet
zij weten dat ze weggegaan was en
vier maanden op kosten van een
Braziliaan in Ankara woonde. Ze
volgde die vreemdeling naar zyn va
derland, maar keerde later naar Rot
terdam terug.
De 19-jarige Janneke B.. die nu als
kapster in Montfoort werkt, was na
moeilijkheden methaar ouders van
huis weggelopen. Ze had haar intrek
genomen bij een vriendin, met wie ze
samen als animeermeisje in dienst
trad van een Haagse nachtclub. Haar
loon was 12,50 per nacht, waarbij
een provisie kwam van de verterin
gen die de bezoekers op haar aan
dringen maakten.
Onder zyn toneelnaam Barezki had
verdachte kennis met haar gemaakt
en haar voorgesteld lid van zijn bal- j
letgroep te worden. Janneke had er i
wel oren naar en werd door B. die
dagelijks lessen gaf, opgeleid.
Toen verdachte met het contract
op de proppen kwam. had zij er be
zwaar tegen gemaakt dat zij hem
haar pas zou moeten afgeven en de
belofte gekregen dat ze die zou mo
gen behouden. Gedurende de tournee
die eerst Corsica en daarna Turkye,
Arabië. Marokko en Perzië zou aan
doen, zou ze 20 per dag krijgen,
waarvan ze haar gehele levensonder
houd zou moeten betalen.
President: „Vond u dat niet wei
nig? Hebt u nooit eens naar de le
vensstandaard ln die landen geïn
formeerd by mensen met meer erva
ring?"
Getuige: „Ik dacht dat het wel
gaan zou."
Omdat de balletlessen haar te ver
moeiend waren na haar werk in de
nachtclub dat tot vier uur '«nachts
duurde, waarna ze nog naar Rotter
dam terug moest liften, zocht ze een
nachtverblijf in Den Haag. Op aan
raden van B. ging ze eerst naar een
artiestenpension, later verhuisde ze
naar een hotelletje.
Mr. Van Es: „bat deed u toch
niet op advies van B. Ging u er
niet heen omdat daar een lid van
het Italiaanse orkest uit de nacht
club verbleef?"
Getuige ontkent dat, hetgeen
enig verbaasd gemompel op de pu
blieke tribune verwekt.
Nadat deze getuige nog verteld
heeft dat de tournee steeds uitgesteld
werd omdat ze volgens B. de dans
kunst nog niet voldoende meester was
en hy ook nog niet genoeg contrac
ten had afgesloten, komt de verhou
ding tot haar ouders ter sprake.
Mr. Van Es: „Wisten uw ouders
wat voor werk u deed in Den Haag?"
Getuige: „Nee, ze dachten dat ik
kapster was."
Toen de politie haar in het tweede
hotel kwam halen, was ze naar haar
kamer gevlucht en onder het bed ge
kropen, omdat ze de mannen gezien
had en voelde dat ze van de politie
waren.
In totaal heeft ze drie contracten
getekend, evenals haar ouders die ten
slotte toch hun toestemming gaven.
Ze had toen wel gezien dat het En
gelse exemplaar veel langer was dan
het Hollandse, waarvan ze de inhoud
kende, maar daar had ze verder niet
bij nagedacht,
(De zitting duurt voort)
ï.v v:
prima waterafstotende
poplin,geheel dubbel,
4 moderne kleuren.
Speciaal verlaagde
J. M. prijs, 2 jaar
(kleine stijging per maat)
(Van een onzer verslaggevers)
De twintigjarige Vlaardinger Jacob van Hulst, machinist van de
kustvaarder Adriana uit Groningen, is tegelijk met de vijftienjarige
zoon van de familie Buntinx uit Heerlen, die op hetzelfde schip
voer, op 9 maart in Duinkerken aan wal gegaan en niet terugge
keerd. Men vermoedt, dat het tweetal in het Vreemdelingenlegioen
is terechtgekomen.
ln deze rubriek vermeldt Hei Vrije
Volk zonder commentaar tref
fende uitspraken van anderen uitk
aard voor rekening van hen die
worden geciteerd.
Na is gebleken dat dit kabinet aar
zelt een beslissing te nemen (over de
Lauwerszcekwcstïe). Het heeft de ma
terie zeg nog eens grondig bestu
deerd, *t heeft aan verschillende
instanties om advies gevraagd en
ondanks dat durft het nog geen stand
punt innemen. In de nota die de Ka
mer is toegezonden, worden drie mo
gelijkheden van beveiliging opge
somd, maar er wordt geen standpunt
ingenomen. Alleen ten aanzien van de
inpoldering zegt de regering: Als het
kabinet nu moet beslissen, dan zou
deze beslissing negatief zijn. Als het
nu moet beslissen...
Het vreemde is dat de Kamer aan
de regering gevraagd heeft tc beslis
sen. Dc regering weet dat, maar stelt
deze beslissing uit. Hieruit blijkt een
grote mate van besluiteloosheid, die
in sterke mate prikkelt.'
Tweede-Kamerlid J. T. Mellema
(c.h.) in het weekblad Dc christe-
lijk-historische Nederlander.
Met ingang van 1961 zal op de
eerste woensdag van maart op de
scholen in alle landen van West-
Europa een Europadag worden ge
houden. Vertegenwoordigers van ge
meentebesturen in West-Europa heb
ben daartoe besloten op een onlangs
in Straatsburg gehouden congres. Bét
ligt in de bedoeling dan op de scho
len een boekje uit te reiken, waarin
het belang van het streven naar
Europese eenheid in het licht wordt
gesteld.
Burgemeester Chr. G. Matser deel
de dit alles maandagmiddag mee in
een informele vergadering van Arn
hems gemeenteraad, waarin hij ver
slag uitbracht over zijn bezoek aan
dit congres.
Advertentie I.M.
(Van een onzer verslaggevers)
De Amsterdamse zedenpolitie heeft weer vijf bordeelexploitanten
gearresteerd. De aangehoudenen, drie vrouwen, de 52-jarige J. M. P.
IJa, de 64-jarige M. B. en de 49-jarige M. L. P.-H., en twee mannen,
de 50-jarige P. B. en de 45-jarige L. P„ verhuurden kamers aan
verschillende vrouwen in het perceel 24 en 24a aan de Spuistraat.
Deze dubbele woning, die bij de zedenpolitie reeds lang in een
kwade reuk staat, werd in de laatste tijd opvallend verbouwd. Het
souterrain kreeg grote etalage-achtige ramen en aparte ingangs
deurtjes.
De vloer achter de vensters werd
opgehoogd om dc verschillende be
woonsters beter te doen uitkomen
als zij voor de ramen zaten. Niet
minder dan acht vrouwen werkten
in duur gehuurde kamertjes. Vier
van de aangehoudenen konden in
het huis worden gearresteerd op
verschillende tijdstippen tussen
twaalf en negen uur.
De vyfde arrestant, de 45-jarige
L. P., die niet thuis was toen zijn
vrouw werd gearresteerd, kwam om
streeks half tien aan het hoofd
bureau om verontwaardigd te vra
gen, waarom zijn vrouw aangehou
den was. De man was zo boos dat de
wachtcommandant die hem ontving
het beter oordeelde hem door te
sturen naar de recherche kamer en
ondertussen enige assistentie te vra
gen. Dat was heel goed gezien, want
toen P. b(j de zedenpolitie hoorde,
dat h(j ook ingesloten zou worden,
werd hij zo woest, dat vier recher
cheurs hem met moeite in bedwang
konden houden en nog meer moeite
moesten doen om de man, die dreig
de „het hele bureau te zullen uit
moorden", in de cel te krijgen.
Onrust.
Onder de verhuurders van kamers
is door deze aanhoudingen weer de
nodige onrust ontstaan. Na de be
trekkelijk milde vonnissen (geldboe
ten) die de eerste, in december ge
arresteerde kamerverhuurders on
langs kregen, hadden velen het idee
dat de zaak wel afgelopen zou zijn.
De rechtbank had immers gezegd
dat de politie hen nooit gewaar
schuwd had
En sjj hebben nu nog geen waar
schuwing van de politie ontvangen.
Daarom meenden de meeste kamer
verhuurders gewoon door te kunnen
gaan.
Enkele voorzichtiger naturen in
het winstgevende verhuurbedrijf
hebben echter geëist dat de vrou
wen die in hun huis kamers huur
den, die kamers ook werkelijk als
enige bewoonsters gebruiken.
De zedenpolitie staat op het stand
punt, dat een waarschuwing aan alle
kamerverhuurders niet gegeven be
hoeft te worden. Het feit, dat de vo
rige zeven gelegenheidsgevers ver
oordeeld zijn, is een voldoende waar
schuwing. De vijf nu aangehouden
kamerverhuurders zullen waarschijn
lijk donderdag voor de officier van
Justitie mr. J. F. Hartsuiker worden
geleid op grond van overtreding van
artikel 250 bis van het wetboek van
strafrecht.
Zü hebben hun passen van boord
meegenomen, maar beschikten slechts
over weinig geld.
Vrijdagavond zijn hun ouders ver
wittigd van hun verdwyning. De heer
en mevrouw Van Hulst zijn onmid
dellijk per auto naar Parijs vertrok
ken, waar zij contact opnamen met
het'Nederlandse consulaat. Een ver
tegenwoordiger van het consulaat
heeft hun de kazerne gewezen, waar
hun zoon zich vermoedelijk sou op
houden, Hy ontraadde hun echter er
heen te gaan, omdat dit geen enkel
resultaat zou hebben.
Ten einde te weten te komen, of
de beide jongens inderdaad in Parijs
zün, probeerde men met een legionair
in contact te komen. Dat gelukte en
de soldaat een Duitser, die al zes
jaar in het legioen dient beloofde,
dat hij navraag zou doen, Hjj zou
daar echter minstens een dag voor
nodig hebben.
Vader en moeder Van Hulst kon
den echter niet langer in Parijs
blijven. De vertegenwoordiger van
het consulaat zegde toe, dat hy de
resultaten, die de legionair zou be
reiken, otm.iddeliyk naar Neder
land zou doorgeven. Dinsdag had
men in Vlaardingen echter nog
niets gehoord.
Boze ouders
Volgens het consulaat in Parijs
zouden de jongens van plan zijn ge
weest, om naar Parijs te gaan, zo
vertelde mevrouw Van Hulst ons. Zij
zouden iets van hun plannen hebben
verteld aan de consul in Lille
(Noord-Frankrijk). De ouders van
Jacob van Hulst zijn zeer veront
waardigd omdat deze consul niets
zou hebben gedaan om de knapen
tegen te houden.
Zij begrypen ook niet, wat hun
zoon ertoe zou hebben gebracht om
zijn schip te verlaten. In een 1 rief,
die hij op 4 maart verzond, schreef
hy nog, dat hy gauw weer thuis zou
zyn.
(Van een onzer verslaggevers)
Het Amsterdamse gerechtshof heeft
gisteren de 42-jarige Haagse to
neelspeler R., die op 26 mei 1959 in
Aalsmeer de 44-jarige mevrouw H,
M. van 't SchipVan der Laan, moe
der van vier kinderen, heeft doodge
reden, veroordeeld tot een gevange
nisstraf van een jaar rtet aftrek en
vier jaar ontzegging van de rijbe
voegdheid.
De procureur-generaal had twee
jaar met aftrek en drie jaar ontzeg
ging gevorderd. In eerste instantie
veroordeelde de Haarlemse rechtbank
hem tot 1 jaar met aftrek en drie
jaar ontzegging.
De president van het hof, mr. C.
H. Beekhuis, deelde de acteur mee,
dat het hof sterk zijn 'zeer te waar
deren gedrag na het ongeluk' had
laten wegen.- 'Anders zou het vonnis
stellig zwaarder zijn geweest.'
Het ongeluk vond het hof echter een
ernstig feit. Het legde hem derhalve
1 jaar langer ontzegging op dan de
rechtbank had gedaan. De auto,
waarmee het dodeiyk ongeluk ge
schiedde, zal aan de acteur, die nu
ongeveer 9 maanden heeft vastge
zeten, worden teruggegeven.
Laat ik eerlijk zijn: natuur
lijk had ik niet verwacht dat
de 60-jarige heer J. J. Rouma
van het advertentiebureau
Rouma Co. N.V., die vandaag
precies veertig jaar in de re
clamewereld meeloopt, wars
van publiciteit zou zijn en de
deur van zijn privé-kantoor
voor aansnellende journalisten
stijf gesloten zou houden.
Ook een bakker wil wel eens
een broodje proeven al is het
niet van zijn eigen deeg en per
saldo hid de heer Rouma ju
nior ons (en ook anderen) dis
creet getipt met een zeer ef
ficiënt en. deskundig opgesteld
perscommuniqué, over Veertig
Jaar Senior.
Aan één kant ben ik hem'
hiervoor erkentelijk, want an
ders zou ik ongetwijfeld de
kennismaking met deze levens
kunstenaar hebben gemist.
Anderzijds echter geloof ik, dat
in dit geval een zeer efficiënt
en deskundig opgesteld pers
communiqué een man als Jean
Jacques Rouma groot onrecht
aandoet. Hij is veel briljanter,
veel vooruitstrevender en veel
spiritueler dan een zoon over
zijn vader op papier kan
zetten.
Grijs, niet groot, een gedis
tingeerd snorretje, een be
schaafde brü, een onberispelijk
donker maatkostuum, een ef
fen das met een kleine parel,
een pijp en uit de linkermouw
een ruime tip van een achte
loos verborgen, tot een prop
gebalde zakdoek, zoals de En
gelsen dat zo onopvallend ple
gen te dragen.
Zijn rustige zelfverzekerd
heid, zijn zelfspot en zijn hu
mor zijn ook Engels, zijn wijze
levensblijheid daarentegen
zéér Frans.
'Het prettige van mijn vak
is, dat ik niet met machines
maar met mensen werk, met
jonge mensen vooral. Ik ben
een en al bewondering voor
jonge mensen, al klinkt dat
misschien belachelijk op mijn
leeftijd. Ik leer dagelijks van
ze, ik laat ze rustig hurt gang
gaan. Je moet ze him fouten
laten maken, je moet ze ook es
met hun hoofd tegen de muur
laten lopen. Mógen ze? Hebben
wij geen fouten gemaakt? Als
we maar van elkaar weten te
leren, dat is belangrijk.
Ik ben nu zestig, maar ik
vind 't niet zo'n rotzooi in de
wereld, echt niet. Ik heb veel
jonge mensen om me heen,
mensen met een artistieke in
slag, geen makkelijke mede
werkers. Maar mensen die het
eigenlijk veel beter doen dan
wij, logisch, ze zijn meer van
deze tijd. Die goeie ouwe
tijd... vergeet 't maar, dat
is fictie, die heeft nooit be
staan.'
Hij trekt aan z'n pijp eh
staart uit het raam. Z'n ge
dachten moeten teruggaan
naar de tijd, toen hij zelf als
jongmaatje vaders kantoor
binnenstapte, ook vol met
ideeën, ideeën over internatio
nale samenwerking in de re
clamewereld. Die ideeën zijn
voor een deel verwezenlijkt.
Relaties en vrienden in vele
landen, samenwerking tussen
reclamebureaus op internatio
naal niveau, moeizaam op
gang komend.
Hij pakt energiek die draad
weer op: 'Ik ben een groot
voorstander van internationale
samenwerking, altijd geweest.
Ik ben ervan overtuigd, dat de
Amerikaanse economie voor
ons grote gevaren inhoudt. We
mogen dan wel ten rechte
of ten oprechte niet meer
koloniseren, maar de Ameri
kanen infiltreren op alle mo
gelijke gebieden. Half Genève
is van Amerika
We zijn zo kwetsbaar. Ik ge
loof dat we in economisch op
zicht zeker tot een verenigd
Europa moeten komen. Het is
natuurlijk leuk als regeringen
zeggen: jongens, we gaan de
tolmuren afbreken. Maar de
zakenman heeft meer verlan
gens: zijn problemen zijn nog
gigantisch. Export, Import en
export, 'n levenskwestie. En wat
doe je, als je op 'n goeie och
tend wakker wordt en ontdekt:
nou is m'n eigen markt ook
nog weg, daar zit nou een Duit
ser of een Italiaan op!'
Zijn bureaustoel draait een
kwart slag om: 'Wij, reclame
mensen, hebben óók 'n taak:
wij moeten die exportpogingen
van onze cliënten stimuleren.
Op de goeie manier: landen
bekijken, een gedegen markt
onderzoek, mensen spreken en
vooralvrienden maken. Via
internationale vriendschappen
kom je tot zaken doen. We
staan altijd klaar met kreten
als 'die rot-Belgen' of 'die rot
moffen' en ofschoon voor
dat laatste natuurlijk meer
aanleiding is toch is dat
beslist verkeerd. Alleen via in
ternationale samenwerking
kunnen we tot een grotere een
heid komen. Dat is dan mis
schien,' zegt hij vergoelijkend,
'de ethische kant, maar zeker
niet de minst belangrijke.'
Het jubileumhij wuift
het lachend weg. 'Veertig jaar
in een vak dat je liefhebt, is
geen verdienste. Ik geef geen
receptie. Waarom? Mijn cliën
ten en relaties zitten echt niet
op een borrel te wachten. Hun
tijd is te kostbaar. Ik geloof
dat het onverstandig is je kost
baarste bezit, je cliënten, lastig
te vallen met "persoonlijke
grapjes". Wie me een hand wil
komen geven, is welkom. Maar
ze mogen ook -rïlt de buurt
blijven.'
WILLY LEVÏE
