Op stap met amateur- speleoloog Den Brabander
WALBO kV.
A
Jubilarissen
ANB
gehuldigd
Van Meel is
geëngageerd
kunstenaar
99
99
Goederentrein
bijna uit rails
m
Vergissen
is menselijk
Meisje bij
botsing gewond
In het huis aan Parkweg rinkelt in het holst van
de nacht het vervloekte zwarte apparaat9
Over een maand
meer nieuws
over wielerbaan
Ad j.-directeur
van HAL met
pensioen
Nat pak
Varkensoren
I
Aatomobie&ödrijf
Citroen-agent
Burgerlijke Stand
Boosaardig
Brutaler
SSCHSEDASüSc!
ZAAIERTJES
WOENSDAG 28 FEBRUARI 1968
HET VRIJE VOLK
PAGINA 3
*1
(Van een onzer verslaggevers)
Het afdalen in een toeristengrot tijdens de vakantieperiode,
is een aangelegenheid waar men, vanwege de geringe krachts
inspanning en de vele bezienswaardigheden, graag enige tijd
voor over heeft Men gaat dan, vanwege de lage temperatuur,
gestoken in een dikke trui en warme broek beginnen aan een
ondergronds „avontuur".
Op uitnodiging van de Schie-
damse amateur-speleoloog, de
42-jarige Ed den Brabander,
vertrokken dezer dagen uw
verslaggever en enkele colle
ga-scribenten naar 't in Zuid-
België liggende plaatsje Di-
nant, om daar enige voor het
publiek openstaande, niet be
schermde grotten te bezoeken.
Dat het doorkruisen van der
gelijke grotten een aanzienlijk
grotere inzet van de bezoe
kers vraagt dan de toeristen
grotten, "ondervond uw ver
slaggever aan den lijve.
Nog niet. geheel fit, vanwege
het vertrek in een nachtelijk
uur, arriveerde de groep rond
negen uur in het sprookjes
achtige Dinant, waar in een
koffiehuis, met de toepasselij
ke naam Café de la Grotte,
door Den Brabander, die als kers. en is by hem het afdalen in
gids optrad, de nodige instruc
ties werden gegeven voor een
zo veilig mogelijke afdaling.
(ADVERTENTIE)
Bolcelweg 88-90
Schiedam
Telefoon 153655
Naar aanleiding van de be
langwekkende expositie in de
linkervleugel van het Stede
lijk Museum te Schiedam van
twee jonge Rotterdamse kun
stenaars, die zich in de ont
wikkeling van de beeldende
kunst reeds hoopvol deden
gelden schreven we reeds over
een dier beiden Jan van den
Broek. Thans is Joop
Meel aan de beurt.
van
Hij werd in 1939 te Veenen-
daal geboren en werd opgeleid
aan de Rotterdamse Academie.
In 1962 ontving hij de Drem-
pelprijs, ingesteld door de Rot
terdamse Kunststichting voor
geslaagde studenten bij hun
afscheid van de Academie.
Rekenschap
Indrukwekkend
Begaafd
.Eens maar nooit meer...'
an" bad Ed den Braban-
teurspeleoloog tan de Juliana-
laan in Schiedam gezegd in
een interview over zijn erva
ringen, „in zo'n grot is het zó
donker. Daar kan je tegen leu
nen. Die schachten zijn zo smal
dat ze je af en toe gewoon
moeten bevrijden." Dat willen
we dan wel eens meemaken,
dachten de verslaggevers van
enkele dagbladen en maakten
met Den Brabander een af
spraak. Eén dezer dagen kwam
zijn telefoontje. „Klas voor 'n
niet breedgeschouderde ver
slaggever," was ons commen
taar en daarom ging een ver
slaggever het afgelopen week
einde met Den Brabander op
stap.
"Oct was een goede keus, want
deze verslaggever, welis
waar stevig gebouwd, maar
klein van stuk, kon op sommige
momenten gewoon rechtop
lopen. Terwijl de overige deel
nemers aan dit niet geheel on
gevaarlijke uitsapje zich buk
kend een weg door de eerste
grot baanden, klonk opeens de
vrolijke stem van de HVV-me-
dewerker: „Waarom bukken
jullie toch?" blaar ook voor
hem werd het een moeilijk
karwei. Het was dermate uit
puttend, dat hij aan het slot
van zijn artikel opmerkt: „Eens
maar nooit meer."
Steunend op mieten' en
tieten' door donkere grotten
volgende grot die wy gaan overwin
nen.
Deze 86 meter diepe grot heeft een
schacht met een afdaling van dertig
meter diepte. Voor velen blijkt deze
hindernis echter te groot. Door de
smeltende sneeuw is er in de schacht
een watervalletje ontstaan, die elke
volhouder een nat pak garandeert.
Het summum wordt bereikt wanneer
er door een lage doorgang gekropen
moet worden, waarin het kabbelende
water ons vriendelijk toelacht. Ed
den Brabander deinst ook hier ech
ter niet voor terug en met een grjjns
op het gezicht neemt hij ook deze
meer natte dan moeilijke hindernis.
Ed den Brabander, in het dagelijks
leven directeur van een technisch
tekenbureau, ziet dit ais een hobby.
Sinds vier jaar is hy aangesloten bij
de Nederlandse sectie van de Belgi
sche vereniging voor grotonderzoe-
Uitgerust met overals, laarzen, hel
men met lampen en een stuk touw
om het middel, verdween de groep de
diepte in. In de „Trou de Freyer",
met de zoals in alle druipsteengrot
ten zich vormende staiagmieten en
stalagtieten, wordt reeds na het pas
seren van enkele gangen duidelijk,
donkere,
„ia".
diepe schachten helemaal
Met een brede lach op het ge
zicht en. een druipnat pak stak
hij zijn hoofd boven de grot en
bereidde zich voor om zich van
zijn laatste verschoning te ont
doen. Nog wat nabibberend maar
voldaan stapt hij even later in
een nieuwe verschoning Café de
la Grotte binnen en bestelt in
dat er met dit werk niet gespot dient goed Frans een „opwarmertje"
te worden.
De eerste tekenen van vermoeid
heid komen al tot uiting in de vorm
van een zwaar gehijg. Onder bemoe
digende woorden van Den Brabander
baant het gezelschap zich struike
lend, glijdend, klauterend en vooral
zwetend een weg door de steeds en
gere openingen. Steunend op een
'miet' en zich afzettend aan een 'tiet'
tracht men de klauterproblemen op
te lossen. Het ..geel me eens een
kontje" is dan ook niet van de lucht,
terwijl een uitgestoken hand veelal
voor opluchting zorgt.
Aangekomen in een op 20 meter
diepte liggende ruimte, kunnen we de
kristalvorming goed waarnemen. „In
deze grotwoningen woonden eenwen
geleden mensen," legt Den Braban
der uit, terwijl hij het sein geeft voor
een nog diepere afdaling. Na de lede
maten in nlet-alledaagse bochten te
hebben gewrongen, bereiken we een
donkere ruimte op 36 meter diepte.
Hijgend wordt er door iemand op
schertsende wijze een sigaret aange
boden. die puffend en kuchend wordt
opgerookt. Met behulp van de mie
ten, tieten en varkensoren, ook een
vakterm voor stukken druipsteen,
weet het gezelschap zich weer naar
boven te worstelen. Er wordt dan ook
een zucht van verlichting geslaakt
wanneer het daglicht weer te aan-;
schouwen valt. Glunderend staart
Den Brabander ons aan en geeft de
verzekering dat de achter ons lig
gende grot nog maar kinderspel is
vergeleken bij de Trou d'Eglise. de
(Van een onzer verslaggevers»
Het heeft maar weinig gescheeld
of er zou in de afgelopen nacht een
gcrederenterin op het traject Den
Haag-Rotterdam uit de rails zijn
gelopen. Oorzaak: een gebroken as
van een ketelwagen die door ge
morste olie uit de met 30 ton ruwe
olie gevulde ketel mede door het
blokkeren van de wielen veel onheil
had kunnen stichten.
Het liep echter goed af. Toen de
trein omstreeks half drie het station
in Delft passeerde zag men dat uit
een van de wagens rook opsteeg.
Men waarschuwde via de treindienst-
geleider van de Nedederiandse
Spoorwegen in Rotterdam de Schie-
d&mse politie. Die moest de machi
nist die toch in Schiedam zou stop
pen, op de hoogte brengen.
Maar de trein bereikte het station
Schiedam niet. Ter hoogte van de
Gemeentekwekerij aan de Plesman-
straat in de Spaansepolder kwam de
trein tot. stilstand door 't blokkeren
van de wielen. Het NS-personeei
heeft de schade gerepareerd.
Ondanks de vele interessante
waarnemingen was dit echter
voor uw verslaggever - en Den
Brabander neemt mij dit hope
lijk niet kwalijk - eens maar
nooit weer!
De deelnemers moeten hun lede
maten in niet alledaagse houdin
gen wringen.
De Franse tekenaar van spot
prenten Pierre Pinatei is dinsdag tot
een boete van 2000 frank veroordeeld,
omdat hij asbakken had voorzien van
een weing flatteus portret van pre
sident De Gaulle.
(Van een onzer verslaggevers)
Gisteravond zyn in zaal de Klerk
in Rotterdam een aantal jubilarisen
van de Algemene Nederlandse Bond
voor de Bouwnijverheid gehuldigd.
De heer J. C. Trooster, bestuurder
in algemene dienst van de ANB
reikte de onderscheidingen en de
cadeaus uit, nadat hij eerst het een
en ander verteld had over het belang
van de vakopleiding. Tevens drong
hij aan op pensioensverbetering en
sprak bij de hoop uit dat de minister
geen bezwaren zal maken tegen de
werktijdverkorting van een half uur
voor bouwvakkers.
De cabaretgroep Amstelcabaret
versoegde een plezierig programma
dat door de ruim honderd aanwe
zigen zeer op prijs werd gesteld.
(Van een onzer verslaggevers)
De 41-jarige Schiedatnse kelner
J. C. v. d. H. keek vanmorgen om
kwart over vijf na een drukke
nacht in een dancing wel vreemd
op toen hij het portier van zijn
op de BK.-laan. te Schiedam ge
parkeerde auto niet kon openen.
Maar «een nood. „Dan forceer ik
maar een tochtraampje," dacht
de ietwat slaperige kelner.
Na z'n krachtsinspanning waar
bij het raampje volkomen uit de
scharnieren werd gewrongen,
kwam de man tot de verbijsteren
de ontdekking dat zijn sleuteltje
ook niet in heit contact paste.
Toen hij om zich heen keek ont
dekte hij de vergissing.
Verderop stond zijn auto rustig
te wachten. De kelner had de
verkeerde auto uitgekozen. Niet
zó vreemd, want deze auto was
van hetzelfde merk, van gelijke
kleur, met hetzelfde windscherm
en had ook een schuifdak.
De eigenaar van de auto met
het kapotte tochtraampje vond
vanmorgen een briefje met het
hierboven omschreven verhaal, dat
door de politie op zijn juistheid
werd gecontroleerd.
In 1963 verkreeg hij de koninklijke
suhsldie en in 1964 de EM.S.-cul-
tuurprijs. Hij exposeerde in 1963 in'
de salon van de Maassteden en nam
in 196S en 1967 deel aan de Contour
van de beeldende kunst in het Prin
senhof te Delft.
Ik schreef reeds dat beide kunste
naars, ondanks een treffend verschil
van instelling één belangrijke eigen
schap gemeen hebben: ze doen bei
den, ieder naar zijn aard, een greep
naar het grote. Die greep is bü Joop
van Meel zo indrukwekkend, dat ve
le bezoekers onmiddellijk bij het bin
nenkomen in de zaai, waar de wer
ken overzichtelijk zijn opgesteld, zich
volledig bevangen voelen in bewon
dering.
Ze geven zich over; aan een kri
tische instelling komen ze niet toe
en die wijzen ze zelfs af. Ze wensen
niet tot bezinning te komen. De te
gengestelde houding is niet minder
algemeen. Er zijn er die onmiddel
lijk na de eerste indruk een afwij
zende houding tonen en het daar
dan even kritiekloos bij laten.
De verrijking die de kunst ons
brengen kan krijgt eerst haar vol
ledige kans als men zich reken
schap geeft van haar inhoud en de
achtergrond die tot haar ontstaan
heeft geleid.
Joop van Meel is een opvallende
verschijning in de wereld van de
beeldende kunst Hij verstaat zijn
vak en geeft blijk van oorspronke
lijke artistieke zeggingskracht, aan
gedreven door een bewogen verbon
denheid met de medemens als inspi
rerende bron.
In tegenstelling tot Jan van den
Broek is Van Meel een geëngageerd
kunstenaar. Zijn enkele vierkante
meters grote doeken zijn, soms schijn
baar ietwat lukraak en overdadig
opgebouwd met een veelzijdig geva
rieerde vcrmenschat, min of meer
surrealistisch opgedoken vanuit het
onderbewus te-
Op het graote. indrukwekkende doek
Ed den Brabander, klaar voor de afdaling...
(Van een onzer verslaggevers)
De 12-jarige Anton W. L. Gröne-
feld is dinsdagmorgen met zijn fiets
in de Lange Kerkstraat, terwijl zijn
9-jarig zusje Johanna achterop zat,
frontaal tegen een auto gebotst.
De jongen reed in de richting van
de Grote Markt en wilde by het
oude kerkhof linksaf slaan. Hy stak
zijn hand uit. keek keurig achterom,
maar zag niet dat uit de andere
richting de auto van de 51-jarige
werkmeester J, B. van H. naderde.
Bij de botsing werd de voorruit
van de wagen vernield en de grill
verbogen. Anton kwam met wat
schaafwonden en de schrik vrij; zyn
zusje liep een gebroken dijbeen op
en moest in 't Gemeenteziekenhuis
worden opgenomen.
Geboren: Robert z v J C Jansen
en R M Jorissen; Jan P z v J C
Goudswaard en A E van Rij: Mirjam
F d v F C A Olsthoom en E A M
van Benschop; Frans z v W F Leve
ring en L M M den Brinker; An
nette M H d v A M Groote en C M
W van Houten.
Overleden: M van Marsbergen 89
jaar; L Overbeeke 54 jr; D G
DraaUer 88 jr; J P van Diggelen 77
Jaar: M H Gokke 54 jr; H Hendriks
87 jr tved v A C Meeder: J H van
Krieken 60 jr; M G Kruinlger 4 jr.
Een rechtbank in Madrid heeft
dinsdag een studente uit Bilbao tot
een half jaar gevangenisstraf en een
boete van 10.000 peseta (ruim 500)
veroordeeld, omdat zij vlugschriften
had verspreid, waarin opgeroepen
werd tot afscheiding van de vier Bas-
kische provincies van Spanje.
hier is die I
ger weer
(Van een onzer verslaggevers)
TTet is nu at tien keer gebeurd
en het zal zich waarschijnlijk
nog wel meer malen herha
len. In het holst van de nacht, als
de bewoners rustig slapen, rinkelt
in een huis aan de Parkweg te
Schiedam de telefoon. Het anders
zo nuttige apparaat is een rust
verstoorder geworden. Eén maai,
twee maal, drie maal weergalmt
het gerinkel door de doodstille
huiskamer.
In de slaapkamer begint een
baby te huilen. Eerst met zachte
snikgeluidjes, die allengs over
gaan in het aïles overstemmende
gekrijs, dat een wreed uit zijn
slaap gerukte baby kan produce
ren. Weer rinkelt de telefoon. Nu
klinken er andere geluiden in de
slaapkamer. Een slaapdronken
man stommelt het bed uit, terwijl
zijn inmiddels ook ontwaakte
vrouw zenuwachtig toekykt hoe
hy naar de huiskamer waggelt
om dat „vervloekte zwarte ding"
het zwijgen op te leggen. „Ja
met
De eerste keer, dat het gebeurde
bleef het aan de andere kant
treiterend stil, maar nu is de
dank 2y de invloed van vele
Schiedamse hartversterkingen
overmoedig geworden indringster
(jawel het is een vrouw en steeds
dezelfde» gewoonweg brutaal.
„Dag" zegt ze. „hier is die bloed
zuiger weer
In de huiskamer aan de Park
weg luistert een 39-jarige, woe
dende man, wiens naam we om
begrijpeiyke redenen niet zullen
noemen, woordeloos naar hetgeen
de hem volslagen onbekende
nachteiyke „insluipster" deze keer
heeft te zeggen.
Tk wil Ard Schenk aan de te-
lefoon. Waar is Ard Schenk,
verdomme" klinkt het lallend,
op de achtergrond flarden van
muziek en gelach weerklinken,
wat duidelijk maakt, dat de
vrouw haar geniepige telefonades
Tanuit een dancing of nachtclub
onderneemt. Steeds heeft de
vrouw een ander verhaaltje, maar
wat blijft is het boosaardige ple
zier. dat ze er in schept om de
rust in het huls aan de Parkweg
te verstoren.
De man is er weliswaar boos
over, maar trekt er zich verder
niets van aan. In feite biyft hij
er stoïcUns onder, maar het
slachtoffer is zyn vrouw, die door
het gehuil van de baby zenuw
achtig wordt. Voor haar zyn die
nachteiyke telefoontjes een ob
sessie geworden.
Haar man heeft een klacht
ingediend by de PTT, die nu een
zogenaamd vangapparaat met een
bandje heeft geplaatst. Als de
vrouw onverhoopt weer zou bellen
kan men nagaan waar het tele
foontje vandaan komt.
,.ïk heb geen flauw idee wie
het zou kunnen zyn. Ik ben me
ook van geen kwaad bewust. Je
zou zeggen: als je wel eens
onenigheid met iemand hebt
gehad zou je misschien kunnen
nagaan wie het is. Maar. eeriyk,
met mijn hand. op mijn hart, ik
weet het niet. Mijn vrouw kan
het ook niet zijn. die komt vrij
wel nooit buiten.
ATaar de indringsters schijnt
het gezin wel te kennen.
Ze slaat de laatste malen vieze
taal uit en begint hard te lachen
als haar slachtoffer probeert haar
tot bezinning te brengen. „Eerst
was het bellen en geen antwoord
geven, maar nu wordt ze steeds
brutaler
Zal die overmoed de vrouw
fataal worden? Haar bescherming
is de anonimiteit. Zodra men er
achter is wie ze is. kan haar
slachtoffer maatregelen treffen.
Thans is de situatie zo, dat men
hoopt, dat ze weer opbelt, zodat
kan worden geregistreerd waar ze
opbelt. Haar beledigende taal
staat dan meteen op een bandje.
Beit ze niet meer op, dan is de
rust in het huis aan de Parkweg
weergekeerd.
Maar de eerste weken zal men
zich zenuwachtig afvragen of
voor de elfde maal 't „vervloekte
zwarte apparaat" de baby uit zyn
slaap zal halen en die sarrende
vrouwenstem zal zeggen; .drier is
die bloedzuiger weer
no 4, zonder titel, zien we In het
midden een soort bak op een tafel,
volgeladen met wormachtige vormen,
die aan de vleespotten van Egypte
doen denken. Links en rechts daar
boven ontwaren we verholen opge
stelde rudimentaire maskers en byv.
vormen die zowel patronen ais vin
gers zouden kunnen zijn.
Aan beide zyden van de tafel zijn
sterk gedeformeerde figuren opge
steld die een bewogen sociaal-kriti
sche instelling verraden. Links, ake
lig grijnzend op een suggestief kruk
je. zit een verfomfaaid in eikaar ge
slagen bokser, kennelijk een kam
pioen, want hy heeft een rood, wit,
blauw lintje voor zyn oog en net
zo'n lint om arm en borst.
Als tegenstelling staat rechte een
protserige figuur met een dikke dure
sigaar tussen zyn tanden. Het is niet
doeniyk de ryke inhoud van het
symbolische geheel volledig op te
sommen en te duiden. De geladen
geëngageerde houding van de kun
stenaar is in dit schilderij treffend
en soms aandoeniyk tot gelding ge
komen.
Nu is zo'n inhoudvol verhaal op
zichzelf niet voldoende de maker tot
een begaafd kunstenaar te stempe
len. Hy is dat pas als hij zfjn ver
haal vakbekwaam heeft vastgelegd
met oorspronkelijke artistiek: verant
woorde beeldende middelen en dat
heeft Van Meel ongetwijfeld gedaan
met een rijke fantasie en beheerste
geladenheid. Hij is er in en hy staat
er achter.
zyn steriie kleur, eer koel dan
esthetisch is harmonisch naar de eis
van zyn instelling. Zijn composities
hebben evenals zyn vormgeving een
zeer persoonlijk accent en in enkele
doeken bereikt hy een grootse ruim
tewerking.
PIET BEGEER
Op de goed bezochte Jaarvergade
ring van de rennersclub Schiedam
gisteravond gehouden in zaal Irene,
heeft voorzitter Henk Brear de le
den nog niet veel kunnen vertellen
over de wielerbaan. „Vraag daar
over niets vanavond, over een maand
weten we meer. Dan weten we of
we wel of geen wielerbaan krijgen
In Schiedam. We zullen dan op
nieuw een vergadering uitschrijven
en jullie vertellen hoe het ervoor
staat."
Dit zei voorzitter Breur tot de le
den. Een aantal leden die een lange
staat van. dienst achter de rug heb
ben, kregen uit handen van voorzit
ter Breur een herinneringsspeldje.
Die trouwe leden waren; de heren
P. van der End. J. Letterman, M.
Letterman, F. Trommel, G. van Ha
len en H. Breur. zy allen maken al
25 jaar deel uit van de rennersclub
Schiedam.
zy die 12H jaar lid rijn kregen
ook een herinneringsspeldje. Dat wa
ren de heren J. Blaazer, J. de
Bruin, M. de Bruin, M. Vermeulen
en J. Gordyn. Aan Jan Brinkman
werd een beker uitgereikt voor het
behalen van het kampioenschap
Crossen, Ook aan andere renners
die dit jaar in de pr.'zen vielen wer
den bekers uitgereikt. Zondag om
tien uur gaan de renners weer van
start op het parcours 's-Graveland-
sepolder.
Het seizoen gaat dan weer begin
nen zodat weer iedere week wedstrij
den worden verreden.
(Van een onzer verslaggeefsters)
Op 1 maart gaat de heer J. G.
Heiser, adjunct-directeur van de Hol
land-Amerika Lfln in Rotterdam, met
pensioen. Ter gelegenheid van zjjn
afscheid wordt hem een receptie
aangeboden die donderdag van 4 uur
tot half 6 wordt gehouden in de per
soneelskan tine van het gebouwen
complex aan de Wilhelmtnakade.
Jan Gerrit Heiser werd in 1963 in
Rotterdam geboren. Nadat hy het
einddiploma hogere handelsschool
had behaald, trad hy in 1919 in dienst
by Uniiever N.V„ op de accountants-
afdeling. In 1935 werd hy lid van
het Nederlands Instituut van Accoun
tants. Drie jaar later stapte hy over
naar de accounlantsafdehng van
Philips in Eindhoven. In de oorlog
werkte hy op de afdeling Controle
van het Rotterdamse stadhuis.
Op 1 juni 1945 trad hy in dienst
van de HAL, als chef van de afde
ling rekenkamer. In juli 1946 werd
hy benoemd tot administrateur van
de stichting Pensioenfonds 1937 der
Holland-Amerika Lyn. In 1947 werd
hem algemene procuratie verleend.
Met ingang van 1 maart 1957 werd
de heer Heiser de persooniyke titel
van adjunct-directeur toegekend.
NAAR OEENTE. Rottordamsedijk
264, voor tassen, koffers en alle
fijne lederwaren. Tel. 2W0I9.
