JAN-WILLEM
IlIJINKE:
Lezing over Peru
bij Vidocq
Het Sint Jacobs gasthuis
was simpel houten gebouw
^COOP
ifafbent
Uzelf
schiedam-extra
w*
DONDERDAG 12 OKTOBER 1978/HET VRIJE VOLK.
Jan Willem. Mijinke: „Ik vind Schiedam een leuke stad".
Van onze verslaggever HAN VAN DER MEIJDE
SCHIEDAM Op drie mensen na een nieuw be
stuur,meer medewerkers op kantoor, straks los van de
Stichting de Schiedamse Gemeenschap zo liggen de
papieren voor de Schiedamse VVV. Het leek broodno
dig, want er was een beetje de klad in gekomen. Niet
dat voorzitter Jan Willem Mijinke en directeur Ruud
Pillard dat nou met zo veel woorden zeggen, maar uit
gesprekken met hen wordt duidelijk dat de Schiedam
se VW een face-lift moet hebben.
WA
Ruud Pil
lard vindt
'het toeris
me in
Schiedam
moeilijk
te peilen.
Wat graag wilt gebeurt
Daarom is bij COOP de keus zo
groot (ook in 't dagvers) en zijn de
prijzen zo laag
Dus doet u duidelijk méér met uw geldiy
- fr-
Er zijn heus mooie plekjes in deze stad
Vidocq, een gezellige gelegenheid om er te eten.
Vc
Het Sint Jacobsgasthuis, nu een museum.
u
'n face-lift hebben
Eerst de heer Pillard. Hij is
behalve voorzitter van de WV
ook directeur van Novotel, één
van de twee grote hotels die
Schiedam telt Novotel is een ho
telketen ln West-Europa met 150
vestigingen, waarvan drie in
Nederland. In Schiedam telt het
hotel 98 kamérs die hoofdzake
lijk gevuld worden met buiten
landers, voor het merendeel za
kenlieden. Geen toeristen dus.
Er komen überhaupt weinig
toeristen naar Schiedam toe, on
danks het feit dat deze gemeente
toch een behoorlijk aantal be
zienswaardigheden bezit. „Die
bruggen aan de Lange Haven
bijv. schijnen iets unieks te zijn.
Net als in Delfshaven in Rotter
dam. En de molens die we hier
ebben plus de historische hui-
en met mooie gevels. Ik vind
Schiedam een ontzettend leuke
stad. We moeten ook profiteren
van het feit dat Schiedam „de"
jeneverstad is van Nederland.
Dat moet je in het pakket voor
de bezoekers meenemen. We
hebben ook een prijsvraag uit
geschreven om dat Schiedmse
pakket een naam te geven. De
inzendingen moesten voor 10 ok
tober binnen zijn. Er is een jury
benoemd waarin onder andere
zitting hebben burgemeester
Lems, WV-directeur Pillard, de
kunstenaar Har Wiegman, het
raadslid Verhuisdonk en ik", zo
zegt de heer Mijinke.
Hij wil net als in Rotterdam
meer nadruk gaan leggen op het
„wonen aan het water". „Die
huizen kunnen een enorme
.waarde krijgen, zeker ,als_er
parken e.d. omheen worden aan-
SCHIEDAM - Het
NIVON, afdeling
Schiedam organi»
•seert vanavond een
t»«ing met film en
jna's over Peru ln
•zaal I van gebouw
•wlrene", Nieuwe Ha-
^en 155. De heer J. J.
"Buffard, conserva-
'.tor van het Museum
,-voor Land- en Vol
kenkunde te Rotter
dam, verzorgt deze
lezing. Hij heeft door
Peru gereisd en de
overblijfselen van
de vroegere INCA-
cultuur bekeken. Hij
trok door het land
vanaf de kust via het
hoogland (Andesge-
bergte) naar het Titi
Ca ca 'meer en de'
oude hoofdstad Cu-
zoo. Ook bezocht hij
de tegenwoordige
hoofdstad Lima. En-
treekaarten voor dit
programma één
gulden zijn 's avonds
verkrijgbaar aan de
zaal. Aanvang 20
uur.
De voor deze da
tum aangekondigde
lezing over Mexico
door mevrouw Sacré
komt te vervallen.
gelegd. Als VW zitten we finan
cieel niet gemakkelijk. We moe
ten alle gelden van de gemeente
knjgen. Tot nu toe althans. We
zouden echter graag willen dat
de gemeente, wat de financie
ring van de VVV betreft, ook
wat wil overlaten aan het be
drijfsleven. Ook willen we dan,
als van die kant geld naar ons
toe komt, proberen via de ge
meente tot een verdubbeling van
de bijdragen zien te komen. Dat
is in Rotterdam al jaren zo".
De laatste wens van de heer
Mijinke is dat de VW los van
de „Schiedamse Gemeenschap"
komt te staan.
De man die nu zeven jaaV di
recteur van de WV is, de heer
R. H. Pillard, is op het ogenblik
ook waarnemend directeur van
het Passage-theater. Wil het
VW-werk er niet onder lijden,
dan kap hij dat werk, dat erg
veel tijd vergt, er niet bij blijven
doen.
De heer Pillard is afkomstig
van het Rotterdams Toneel en
wist van toerisme, toen hij in
Schiedam arriveerde, van toeten
noch blazen. Ook hij vindt dat de
VW en de Schiedamse Gemeen
schap ontkoppeld moeten wor
den. „Ze hebben eigenlijk niets
met elkaar te maken".
Pillard vindt het toerisme in
Schiedam „moeilijk te peilen".
Volgens hem komen er weinig
toeristen naar Schiedam toe.
„Hun aantal is te verwaarlozen.
Dat geldt voor buiten- en bin-
nenlanders". Hij is van mening
dat Schiedam weliswaar door de
jenever grote bekendheid heeft
gekregen, maar hij wil zeker ook
de nadruk leggen op het feit dat
de jenever „heel veel sociale el
lende heeft gebracht".
Attractieve dingen in Schie
dam: het Passage-theater, het
Zoldertheater De Teerstoof, een
groot aantal restaurants na de
„explosie" op dat gebied in 1977,
de molens, de bruggen, de groen
voorzieningen, enz.
Hjj vindt het jammer dat de
horeca in Schiedam niet geza
menlijk optreedt. De heer Pil
lard wil dan ook trachten te ko
men tot het uitgeven van een
restaurantfolder, maar daarbij
niet werken met waarderingen.
„De prijsvraag heeft ongeveer
175 inzendingen opgeleverd. Ik
denk dat er wel een leus voor
Schiedam uit te halen is. Degene
die de beste naam voor Schie
dam heeft verzonnen krijgt een
-prijs van honderd gulden plus
een etentje voor twee personen
van samen nog eens honderd
gulden. Het eerste bedrag is ter
beschikking gesteld door de
VW, het andere door het be
drijfsleven".
De heer Pillard denkt aan „een
leuke samenwerking met Rot
terdam". Die moet begin volgend
jaar op gang gebracht worden.
Belangrijker vindt hij echter de
samenwerking met Vlaardingen
en Maassluis. „Er zijn zeker aar
dige arrangementen op te zet
ten".
Wat vindt de heer Pillard van
een Rijnmond-VVV?
„Ik ben er niet tegen, maar ik
heb toch mijn voorbehoud. Ik
denk niet dat zo'n organisatie de
plaatselijke belangen juist zou
kunnen behartigen. De WV
Schiedam is bijvoorbeeld een
vraagbaak voor de bevolking.
Heel vaak worden de mensen als
ze bij de gemeente aankloppen
om informatie naar de WV
doorgestuurd. En die informatie
zou men bij een Rijnmond-WV
niet kunnen krijgen".
Tenslotte: leuke bron van in
komsten voor de Schiedamse
WV, de geschenkbonnen. De
omzet loopt aardig op: anderhal
ve ton. -
m st
J J *Wy. VAN*
EtEN bij.is een rubriek
waarin wij het Schiedamse
publiek de weg willen wijzen
naar die gelegenheden in
Schiedam waar voor weinig
geld toch lekker gegeten kan
worden. Deze rubriek is
slechts een wegwijzer en per
se met een rubriek waar we
met de streng geheven vinger
wijzen op de eventuele fouten
die er zouden kunnen zijn. Er
wordt dus niet met cijfers ge
werkt en zij die deze rubriek
gaan verzorgen zullen zeker
niet anoniem m een restau
rant gaan zitten.
We beginnen met Vidocq
aan de Broersvest. Een petit
restaurant, staat er op de
kaart Dat geldt zeker niet
voor de keuken. Een blik op
de kaart leert dat je bij Vi
docq terecht kunt voor bij
voorbeeld een broodje ei,
maar dat ze er in de keuken
ook de handen niet voor om
draaien een zeer uitgebreid
menu voor je neus te zetten.
Eigenaar van Vidocq is
Frans van Harmeien. In de
Schiedamse horecawereld
geen onbekende naam. Sinds
vorig jaar juni is Frans eige
naar van Vidocq en hij mag
om zijn eigen woorden te ge
bruiken - "niet klagen". "Het
loopt lekker hier. Vooral op de
woensdag, donderdag en de
vrijdag gaat het goed."
Als we ons bepalen tot een
algemene indruk dan blijkt
dat het bij Vidocq gezellig
eten is. Het is mogelijk aan ta
feltjes te eten, maar ook aan
de bar kan dat Een blik op dg
kaart leert dat de prijzen niet
hoog zijn. In de morgenuren
zijn er de koffiedrinkende
vrouwen te vinden die al
vroeg aan het winkelen zijn.
Rond het middaguur zie j'e er
de vertegenwoordigers die of
alleen of met een zakenrelatie
een hapje eten.
De bediening wordt ver
zorgd door drie dames die vlot
en zonder omwegen het be
stelde brengen. "Drie gouden
meiden", zegt Frans van Har-
melen. Vidocq heeft ook dag
schotels, maar daarvan kan
alleen gebruik worden ge
maakt middels een dagkaart.
"Dat is een kaart waarvoor 65
gulden moet worden betaald
en dan kan men daarvoor tien
dagschotels krijgen. Hiervan
wordt veel gebruik gemaakt
door winkeliers uit de omge
ving en dan vooral op de dag
dat er koopavond is", aldus
Van Harmeien.
Wat hij echter graag zou
willen is, dat wanneer er
klachten zijn dit meteen ge
zegd wordt. "Kijk, als je
vraagt of het gesmaakt heeft
zegt iedereen ja. Ook als het
niet zo is. Dat zou ik nou
graag willen horen. Ik heb
niets aan klanten die niet
meer terugkomen omdat er
iets (put is gegaan."
Na onze "Rus speciaal" kon
den we op zijn vraag of het
had gesmaakt, zonder omwe
gen bevestigend antwoorden.
Niet alleen uit beleefdheid,
maar omdat het goed was.
B. VAN B.
ORIGE week vertelde ik al
over Aleida van Avesnes, de
vrouw die de stad stichtte.
Voordat het zo ver was, had zij
echter al vele goede dingen
voor de bewoners van het ne-
derzettinkje bij de dom ge
daan. Een van die dingen was
het stichten van het Sint Ja-
cobsgasthuis, wat rond 1260
plaats vond.
Het Gasthuis, dat zijn naam
ontleende aan het feit dat er
een aan Sint Jacob gewijde
kapel bij werd gebouwd, was
een soort tehuis voor oude,
arme en zieke mensen. De be
woners waren in twee groepen
te onderscheiden. Een deel van
de bewoners leefde geheel op
kosten van het tehuis, een an
der, aanmerkelijk kleiner deel
was in staat om een deel van
de kosten zelf te dragen. Deze
laatste groep zal om die reden
waarschijnlijk wel een voor
keursbehandeling hebben ge
noten. Oorspronkelijk nam
men alle zieken op, later wer
den sr m de stad ten behoeve
van de ernstig en besmettelijk
zieken aparte verpleeghuizen
gesticht, zoals het Leprooshuis
en het Pesthuis.
Het gasthuis was behalve
een soort bejaardenhuis en
een ziekenhuis ook een op-
v 1 v/ *«-
vangcentrum voor arme sloe
bers, die het volgens verslagen
uit die tijd vaak nogal bont
gemaakt moeten hebben. Veel
kans hadden ze daar echter
vast niet voor, want er stond
een „moeder" (een soort direc
trice) aan het hoofd, die de
touwtjes stevig in handen had.
Hoe het Sint Jacobsgasthuis
zich financieel uit de proble
men redde, zien we in een oor
konde uit 1286, waarin iedere
Schiedammer verplicht werd
bij zijn overlijden zijn of haar
„beste cleet", het mooiste kle
dingstuk dat zij hadden, aan
het tehuis af te staan. Natuur
lijk was dit een verkapte vorm
van stedelijke belasting, en
werd het tehuis ook wel eens
een som geld m plaats van een
kledingstuk nagelaten. Het
frappante van deze regeling is
echter wel, dat men deze vorm
van belasting betalen bleef
handhaven tot in de 18e eeuw!
Oorspronkelijk was het Sint
Jacobsgasthuis niet meer dan
een simpel houten gebouw.
Later is het nogal eens van
plaats veranderd. Tot aan 1322
was het gevestigd in een huis
genaamd „Weeldenburch",
daarna in een huis genaamd
„Vrederixhuis". Beide ston
den op de piek, die nu Korte
Dam heet. Uit het jaar 1547
stamt het oudste gegeven van
het feit dat het stond aan de
Hoogstraat, tegenover de
tegenwoordige Appelmarkt.
En daar staat het nu nog. Al
leen zijn het nu geen zieken,
armen of ouden van dagen
meer die er vertoeven, maar
kan men er kunstwerken,
oudheden en museummede
werkers vinden, want het huis
wordt nu gebruikt als Stede
lijk Museum.
Hennette van Alderwerelt
i-
t.
I
