4
't Sterretje flonkert weer
Kleurrijke film over kleine prostituée
IH
u
mti
Mi il l I
I :it t| I life I I
schiedam-extra
i Tp
TP
mê:m
,fi
E&Lh*
m
-W
4 jij
DONDERDAG 11 JANUARI 1979/HET VRIJE VOLK f
■y
Tegenover de uitgestorven werf Gusto ligt een
wijkje van 170 woningen. Ongeveer vier huizen daar
van zijn nog bewoond. De andere zijn hetzij dichtge
metseld, hetzij met schotten dicht getimmerd. De
goedkope huurwoningen, die destijds zijn neergezet
door woningbouwvereniging "Eendracht", moeten
plaatsmaken voor de aanleg van de buitenwaterke
ring.
De ontruiming van de huizen is zo op het eerste gezicht
vrij geruisloos verlopen. In de Schiedamse kranten
van de afgelopen anderhalf jaar is weinig geschreven
over deze .nini-volksverhuizing. Betekent dat, dat de
gemeen'e een pluim op haar hoed verdient of betekent
dat, da* de bewoners zich er maar bij hebben neerge
legd, dat ze verkassen moesten?
Dat laatste lijkt eerder de werkelijkheid te benaderen
dan het eerste. Waarschijnlijk hebben de bewoners
zich verzoend met het onvermijdelijke en hebben ze
zich laten overdonderen met argumenten als: er zijn
zoveel woningzoekenden in Schiedam, dus we accepte
ren maar wat we aangeboden krijgen. Anderen heb
ben zelf het initiatief genomen door in vredesnaam
maar een huis te kopen.
De ontruiming heeft eenmaal de kranten gehaald. Dat
was toen bewonersvereniging Schiedain-zuid ontdek
te, dat de vragenlijst die tijdens de huisbezoeken door
een medewerkster van de gemeente werd ingevuld,
wel erg impertinente vragen bevatte.
Ria van der Hoeven (27) is één van de laatste bewoon
sters van het wijkje. Ze is ontevreden over het her-
huisvestingsbeleid van de gemeente. "Ik verbaas me er
nu nog over", zegt ze. "De gemeente evacueert 170 wo
ningen en houdt absoluut geen rekening met de woon
wensen van de bewoners. Zoiets doe je toch alleen
wanneer je hebt gezorgd voor een reserve in je wo
ningbestand. Anders moet je er niet.aan beginnen."
Onze verslaggever Dick van der Lugt sprak met
haar in haar kleine benedenhuisje met tuin aan de
Eendrachtstraat.
"Iemand had zijn hielen nog niet gelicht, of zijn huis werd al dichtgemetseld."
SCHIEDAM In 1975 betrok Hia van der Hoeven een
woning aan de Eendrachtstraat. Een jaar later kreeg
zij een circulaire van de gemeente, waarin stond dat de
wijk gesloopt zou worden. Twee jaar daarna ontving
zij een brief, die begon met de zin: „In aansluiting op
de aan U toegezonden circulaire van 20 september
1976...." De brief bevatte onder dreiging van gerechte
lijke stappen de mededeling, dat ze per 1 februari haar
huis diende te verlaten. Ria van der Hoeven kreeg ge
durende die twee jaar zegge en.schrijve twee wonin
gen aangeboden door de gemeente. Zij weigerde beide,
omdat er geen sprake was van een gelijkwaardige wo
ning.
wm%
m
MÉÉ
tmjggf
ïis
mmtm
%-Mm
mmrn
m-im.
wmm.
müSt
m
w&m&M
Onleefbaar
De Eéndrachtsstraat; nog er huizen bewoond.
Straf
Ria van der Hoeven: "De gemeente evacueert 170 woningen en houdt absoluut geen
rekening met de woonwensen van de bewoners".
.Geen antwoord
wil
Proppen
ffeH
ffl
6 i II
'Ti
41
'k
Brooke Shields en Keith Carradine in, „Pretty Baby"
Van onze verslaggever
HAN VAN DER IWEIJDE
SCHIEDAM - Het
proeflokaal 't Sterretje op
de hoek van de buitenha
venweg en de Koemarkt
flonkert sinds de herope
ning op 2 november jl.
steeds helderder. Hans
Landsvater (32) en Wil
lem-Jan Looman (22) zien
wat de toekomst betreft
veel helderheid aan de
kim.
:!-'TU H
-* s
Aan de buitenkant van het proeflokaal is weinig of
niets veranderd. I-
Het proeflokaal 't Sterretje heeft zijn oude stijl en
sfeer teruggekregen. De kerstversiering is intussen
weggehaald...
Falend huisvestigings beleid van gemeente
Ik heb toen een brief geschre
ven. Ik kreeg antwoord van de
gemeentelijke woningdienst,
dat het haar zaak niet was en
dal ik contact moest opnemen
met Bureau Huisvesting. Ik heb
dat gedaan; de chef zei, dat het
erg moeilijk was omdat de ge
meente geen huizen beschikbaar
had. Ik heb tegen hem gezegd:
er zijn ook mensen die zich niet
klakkeloos laten verhuizen.
Ss» -a X>i
wN v
SS%'
,®s-
y, 'y////.y;-.
'ét/A/ sjt't SS{/S'fr'/.
WW-*?}
"//t Üfyw&fy
-^w. fZv,
'De mensen
hebben zich
weg laten intimideren'
Het eerste aanbod dateert van
vrijdag 28 april 1978. Ruim an
derhalf jaar nadat de bewoners
officieel door de gemeente over
de op handen zijnde ontruiming
waren geïnformeerd, bood de
gemeente een flat in de Roëll-
straat aan. Ze moest zich op 2
mei melden bij de woningdienst.
„Toen ik ging tellen, bleek dat
zaterdag de 29e was, zondag de
30e, maandag Koninginnedag en
2 mei op de eerste werkdag in de
week viel", vertelt Ria.
„Omdat ik een full-time baan
heb, heb ik de desbetreffende
ambtenaar gevraagd of één en
ander niet op een andere manier
viel te regelen, maar hij ant
woordde dat dit absoluut onmo
gelijk was." Ze weigerde de wo
ning, omdat het huis een boven
woning was en de maandhuur
van 150 gulden aanzienlijk ho
ger was dan haar huidige van 45
gulden.
„Het tweede aanbod kwam op
vrijdag 9 juni: een bovenwoning
aan de Havendijk in het niet ge
renoveerde deel. Ik moest uiter
lijk maandag 12 juni opdraven.
Ik ben niet eens wezen kijken.
Ik zit nu in een benedenhuis en
het enige dal ik verlang, Is een
ander benedenhuis met onge
veer hetzelfde sfeertje.
Ik ken mensen die lang heb
ben moeten wachten en die ze
ven a acht huizen hebben afge
wezen. Van één weet ik, dat die
geforceerd besloten heeft een
huis te kopen. Er woont nu nog
een stel, dat gezegd heeft: wij
willen per sé in de Gorzen blij
ven, Ze zitten nu met bevroren
waterleidingen.
In de tussentijd was de woon
situatie aardig onleefbaar ge
worden. Er werd regelmatig in
gebroken. Er werd brand ge
sticht en heel wat vernield. Er
waren mensen die het nodig
vonden om de rozenstruiken uit
de tuinen te graven. Er waren er
die het lood wegsloopten. Ik heb
gluurders gehad. Vooral op zon
dagmiddag kwamen er hele
horden mensen. Op een gegeven
moment deed ik de keukendeur
open en toen stond er een vent
op een ladder in de tuin. Die
wilde de teievisieantenne van
het dak afhalen.
Je kunt je voorstellen, dat ik
geen dag mijn huis met een rus
tig gemoed verliet. Vorig jaar
zomer ben ik niet op vakantie
geweest, omdat ik het onverant
woord vond mijn huis geduren
de een langere tijd leeg te laten
staan. Toen ik drie weken naar
het ziekenhuis moest, heb ik een»
vriend gevraagd zolang zijn in
trek in mijn huis te nemen.
Er kwamen geen leveranciers
meer aan de deur. Alleen de
krant komt nog trouw. Ik heb
twee jaar geleden mijn voorne
men om telefoon te nemen maar
laten schieten met het oog op
een spoedige verhuizing. Als ik
nu ziek word, kan ik nog geen
eens mijn baas bellen.
Toen iedereen hier nog woon
de, was het een gezellige buurt.
Men kende elkaar en je kon eens
'een praatje maken. Er woonde
van alles door elkaar: jonge
stellen, alleenstaanden en oude
ren. De kinderen konden er goed
spelen. De wijk was sterk op de
Gorzen gericht
Er waren ai lang geruchten
over de ontruiming. Toen ik hier
in 1975 kwam wonen, is er offi
cieel niets tegen me gezegd. Er
zijn na mij nog nog diverse stel
len gekomen. Sommige hebben
voor ettelijke duizenden aan
hun huis verbouwd. Ze krijgen
alleen een verhuisvergoeding
van 3000 gulden. Er is één echt
paar dat een straf kreeg van 500
gulden, omdat het zijn schuurtje
niet had leeggehaald en omdat
het de gordijnen had laten han
gen. Iemand had zijn hielen nog
niet gelicht, of zijn huis werd al
dichtgemetseld.
Ik heb al die tijd ik denk wel
86 telefoongesprekken met
Huisvesting gevoerd. Ik kan er
tenslotte moeilijk elke dag naar
toe, want ik moet ook nog eens
werken. Ik kreeg allemaal ont
wijkende antwoorden. Ze zeiden
stomweg: we hebben geen hui
zen. Maar als er geen huizen
zijn, dan moet je toch niet gaan
slopen.
Allemaal van die lullige din
gen. Dan bel je en dan hoor je:
oh, daar heb je die weer. Je moet
altijd lang wachten. Of iemand
is niet te bereiken. Als je de
wethouder zelf wil spreken, dan
kom je nog niet eens iangs zijn
secretaresses."
Inmiddels kreeg Ria van der
Hoeven een huis in de Rijn
straat aangeboden door de Wo
ningcorporatie, om de draad w n
het verhaal weer eens op te pik
ken. Ze kreeg ook een brief van
de gemeente op 27 december
1978, waarin stond dat ze haar
huis per 1 februari moest veria-
ten.
„Naar dat huis in de Rijn
straat ben ik wezen kijken,
maar ik ben wel geschrokken.
Het was op de eerste verdieping
en het was nog bewoond. De be
woners zouden er op 1 februari
uitgaan. Op die dag moet ik ook
uit mijn huis. Wanneer moet ik
dat huis dan opknappen?"
Ze reageerde ook op'de huur-
opzeggingsbrief. Deze brief was
geschreven door de dienst Ge
meentelijk Woningbeheer. „Ik
belde dus Woningbeheer op",
gaat Ria verder. „Maar degene
die getekend had, zei dat hij er
geen verantwoordelijkheid voor
had en hij stuurde me door naar
Bureau Huisvesting. Daar zei
den ze: we hebben nog geen ko
pie van de brief.
Dat vind ik werkelijk histo
risch. De brief was gedateerd 21
december, ik ontving hem op de
Tie en ik beide op de 28e. Wo
ningbeheer en Bureau Huisves
ting zitten in hetzelfde gebouw,
alleen op een verschillende ver
dieping. Terwijl in de brief
stond, dat de chef van Bureau
Huisvesting van de huuropzeg-
ging in kennis was gesteld en
dat ik met hem contact moest
opnemen!"
Inmiddels had Ria ook al aan
de nieuw gevormde Huisves-
tingscommissic geschreven. In
deze commissie zitten raadsle
den, burgers, ambtenaren en
wethouder Taverne. Ze legde de
hele situatie uit en schreef dat
haar woonsituatie onmogelijk
was geworden. Op 13 december
kwam haar brief in de commis
sie aan de orde, maar ze moet er
nu nog antwoord op krijgen.
Is de finale van dit drama in
zoveel bedrijven thans in zicht?
Toen Ria haar verhaal aan Het
Vrije Volk vertelde, had ze net
van de Woningcorporatie een
benedenhuisje m de Wattstraat
aangeboden gekregen. „Ik vind
de woningcorporatie erg netjes",
ze"* Ria. „Ze zijn heel bereid
willig,^ behandelen me heel
wat beter dan de gemeente. Ik
krijg de mensen er altijd te
spreken. De man met wie ik
praat, weet waar hij het over
heeft. Als ze een huis aanbieden,
nemen ze de sleutel mee naar
huis zodat ik die na mijn werk
kan ophalen."
Ria vindt zichzelf niet buiten
gewoon lastig. „Ik ben met
overstroomd met aanbiedingen.
Mijn wensen zijn met extreem.
Ik wil gewoon een oud beneden-
buisje met een tuin. De ontrui
ming is iets dat de gemeente
zich op de hals heeft gehaald.
Dan moet je toch een goede
planning maken? De gemeente
bekijkt het niet. De grote lijsten
die zijn ingevuld, zijn louter een
formaliteit geweest. Er is ge
woon voorbijgegaan aan de
woonwensen. Maar als je ge
bruik wil maken van je recht op
een gelijkwaardige, vervangen
de woonruimte word je gebruikt
als oud vod.
Ik denk, dat de meeste mensen
zich erbij hebben neergelegd. Ze
hebben zich weg laten intimide
ren en redeneerden, dat de ge
meente het recht aan haar kant
had."
Tot besluit vertelt Ria een
schrijnend geval van een prak
tisch 1 blinde alleenstaande
vrouw die in de Eendrachtstraat
'woonde. „Ze is naar Nieuwland
gegaan, omdat de gemeente zei
dat ze gemakkelijker kon terug-
ruilen wanneer ze er een huis
accepteerde. Die mevrouw heeft
mensen moeten aantrekken en
betalen om haar gordijnen op te
hangen en haar bed in elkaar te
zetten. Er werd met haar hele
maal geen rekening gehouden.
Ze hebben haar en anderen ge
woon maar ergens ingepropt."
ffj?
I- f'l
1 J1!
- j
f
~4f
jfi
>ll
ff'
(Door Tjitte de Vries)
Passage - In de grote zaal van
Passage deze week een film die
vast en zeker zijn publiek vindt:
THE MAN WITH THE GOL
DEN GUN, met Roger Moore als
agent 007 van de Britse Secret
Service. Britt Eklund is Moore's
tegenspeelster.
Matinees - In de jeugdmati-
nées op zaterdag-, zondag- en
woensdagmiddag 2 uur: WIN-
NETOU HET GROTE OPPER
HOOFD een film naar de be
roemde Karl May-boeken met
Lex Barker als Old Shatter-
hand.
Cinema-Bio - PRETTY BA
BY van Louis Malle, met Keith
Carradine en Brooke Shields, is
een Amerikaanse produktie van
deze Franse filmer, die vorig
jaar in Cannes werd bekroond.
Louis Malle toont zich een
meesterfilmer in dit portret van
een klein meisje dat opgroeit in
een groot, decadent bordeel in
St Louis zo'n 80 jaar geleden.
St Louis was toen. nog groten
deels een Franse stad, maar de
streng puriteinse Amerikaanse
moraal zorgde ervoor dat ei' eéri
einde kwam aan de verlichte
Franse zeden zoals die toen nog
in deze stad heersten. Dat gold
met name de bordelen waar rij
ke heren bij opbod het recht ko
pen om een jong, aankomend
hoertje te mogen or. maagden.* - -
Groot is de ontsteltenis onder
de notabelen als met iemand uit
hun kringen dat recht weet te
verwerven wanneer de twaalf
jarige Violet wordt ingezet.
maar een nieuwkomer, een
doodgewone, rijk geworden
burger. Het is het begin van het
verval.
Dat verval wordt op de gevoe
lige plaat vastgelegd door de fo
tograaf Bellocq, een man die
werkelijk heeft bestaan en de
fraaiste foto's maakte in de iuxe
bordelen van St. Louis.
Wannéei* 'de'prtutse fanatici
in deze stad kans zien alle bor
delen in brand te steken, gaan'
de meisjes naar stéden als Chi
cago om daar met tippelen op
'straat' te' proberen hun beroep
uit te oefenen.
Het-kleine meisje Violet trekt
eerst bij de fotograaf in, maar
wordt later door haar ouders
opgehaald. Louis Malle maakte
met „Pretty Baby" een schitte
rende film.
-."*X z
r NV
L' -sVÏ Z s
De verbouwing die zes weken
hard werken vergde en die tn
twee opzichten een oude situatie
opleverde, heeft haar uitwer
king niet gemist. Het centrum
van Schiedam heeft er weer een
echte bruine kroeg bij, waar
naar vele oude en nieuwe klan
ten de weg hebben (terug) ge
vonden. Het lokaal werkte aan
stekelijk op burgemeester Lems,
want hij belegde er zelfs een
vergadering, al was het uiter
aard geen zware.
Onder leiding van "café-om
bouwer" Amond Stok werd de
zaak eerst compleet kaal ge
maakt en vervolgens m de stijl
van heel vroeger opgetrokken.-
Die oude sfeer en stijl zijn weer
gekeerd. Een lage barcounter,
een stuk of 25 krukken, een gro
te ronde tafel (tegelijk leestafel),
twee kleinere tafels en een
18-jarige duif. Ook,van vroeger
dus. De prachtige spiegeipartij
zit er weer in, maar nu in al
haar volheid In de vorige toe
stand was de spiegel gedeelte
lijk weggewerkt.
Landsvater heeft voldoende
horeca-ervanng opgedaan om
de ster te laten blijven schijnen,
hij was enige tijd bedrijfsleider
van La Romantica in Rotterdam
en later in Schiedam. Voorts
werkte hij bij de Amstelbron m
Schiedam en in hotel America in
Hoek van Holland.
Looman "heeft minder erva
ring, maar hij heeft mee dat zijn
vader uit dat vak afkomstig is.
Die was mede-eigenaar (de an
der was korte tijd Ab van der
Zijden van de Boemerang in
Rotterdam) van De Kleine Vis
ser aan de Lange Haven, die in
tussen is verkocht aan een Rijs-
Wl
wijkse exploitatiemaatschappij
(Harbo).
Vader Cees Looman (46) had
zijn oude vak, een aannemings
bedrijf in sloopwerken, er bij
het betrekken van de Kleine
Visser met aan gegeven, want
nu werkt hij er nog en weer aan
mee. Hij doet er de acquisitie
voor.
Hans en Willem-Jan hebben
tn hun lokaal een keuken-met-
een-uitvoenge-kaart in laten
bouwen. Van een bal gehakt en'
een tosti tot gebakken tong en
entrecot. De leiding is in ver
trouwde handen van de vak
vrouw Oedy.
"s Morgens om tien staat de
koffie al te pruttelen en 's
nachts om twaalf uur is er nog
steeds eten voorhanden. Met na
me de spare-ribs (van het var
ken) vliegen dagehjks met kilo's
de keuken uit Ze worden behal
ve door Hans en Jan-Willem
ook door barkeeper Ruud van
Gent bekend om het verzinnen
en shaken van cocktails, aan de
man gegrachk"
Het kwartet wil zoveel moge
lijk levende muziek in de zaak
hebben. „We hebben het nu
twee keer gedaan en dat is uit
stekend bevallen. Het optreden
van het kwartet Jan Wegman
(slagwerk) met Wim Brassers
(bas), Rudy Pieters (orgel) en
Bob van Waasdijk (tenor-sax),
is een groot succes geworden.
Als die club er niet is speelt
Pierre Leblanc in zijn eentje op
de baritonsax. We streven et-
naar elke week voor levende
muziek te zorgen. En dat moet in
Schiedam een begrip worden."
