BON VOOR 2 WEKEN
GRATIS HET VRIJE VOLK
SCHIEDAM EXTRA
DjamiUa: Wij
werken voor
2140 procent
118
Donderdag 1 februari 1979
Mevrouw A. Dirkzwager, bestuurslid van de GJVW, achter de bar van de nieuwe sociëteitsruimte aan de Dr. Kuyperlaan.
i a
Sexfilms huren?
6 voor 27,50
Hoofdredacteur Herman Wigbold, Kantoor: Hoogstraat 76, Schiedam. Tel. 26 87 98 of 26 52 05
Samen met de donderdagse bijlage
ik wil Het Vrije Volk elke dag thuis ontvangen. De
eerste twee weken ontvang ik a lie nummers, dus
ook tweemaal de donderdagse bijlage, gratis.
Daarna gaat het kwartaalabonnement automatisch
in met ais Extra-voordeel 6.40 korting.
f
1
1
I
Naam:
Adres:
Woonplaats:
Stuur de bon volledig ingevuld in een
open envelop zonder postzegel aan:
HET VRIJE VOLK C.V.
ANTWOORDNUMMER 1579
3000 VB ROTTERDAM
«srawïSWïwarawiiBïwiifsisasasisssiïKisi
3
8
5
(Van onze verslaggever DICK VAN DER LUGT)
SCHIEDAM Naar schatting wonen er meer dan
tweehonderd geestelijk gehandicapten in Schiedam.
Zeventig daarvan nemen deel aan de activiteiten van
de Stichting voor Gespecialiseerd Jeugd- en Volwasse
nenvverk (GJVW). "Het zouden er meer kunnen zijn",
zegt mevrouw A. Dirkzwager, bestuurslid van de
GJVW, "maar er zijn mensen, die de weg nog niet we
ten. Tot voor kort hebben we alleen incidentele activi
teiten georganiseerd. Nu we een eigen gebouw hebben,
zal het aantal deelnemers wel groeien. In het bestuur
is het plan geopperd om zaterdags een soort instuif te
organiseren en de.hele dag activiteiten te organiseren.
Dat betekent, dat we meer mensen moeten aantrekken
als leiding. Zover zijn we nog niet; die instuif is nog
toekomstmuziek."
Gesel van de Heer
De volksdansclub van de GJVW aan het werk
Andere benadering
p»
Bal'. Dam Sa. Schiedam. Tel 010 267126
Geopend v. 10-18 u Dond. koopavond
Leg. wereisl.
l W s» »s aca «as BS* ie» fS3 «33 C3 K3S .^4
ca sgj
l ïssS
J)e opbrengst van het tweede
Schiedamse Benefiet Bai, dal op
zaterdag 17 februari in Bowling
Musis Sacrum wordt georgani
seerd. gaat zoals wij gisteren
reeds schrei en naar de Stich
ting toor Gespecialiseerd
Jeugd- en Volwassenenvverk.
Deze stichting, in de wandeling
GJVW geheten, is in januari
1977 opgericht door de toenmali
ge federatie van oudervereni
gingen. In die federatie werken
de proL ehr. oudervereniging
.Philadelphia" en de gefuseerde
r.k. en algemene „Vereniging
van Ouders van geestelijk ge
handicapten" samen.
Onder de paraplu van de G.ÏVW
organiseert het diakonaal club
werk voor geestelijk gehandi
capten Myosotis een handehar-
beidclub en de Mysosoos. De
GJVW heeft clubs voor volks
dansen. muziek er« expressie,
badminton, zaalhockeyzvv em-
men en indoortraining in sa
menwerking met het gezinsvep
langend tehuis De Blijhof. De
stichting beschikt sinds novem
ber 1977 over een eigen socie-
teitsruïmte aan de Dr. Kuyper
laan en maakt gebruik van het
zich in hetzelide gebouw bevin
dende gymnastieklokaal.
Het bestuur van de GJVW be
staat uit vertegenwoordigers
aan de oudervcre.nigingen. die
in Schiedam al zo'n tw intig jaar
bestaan; twee leden van de Ron
deTafel. die zich met name met
de bestuurlijke kant van de
stichting bezighouden en een
icrtegemvoordiger van Myoso
lis, dat al zo'n vijftien jaar be
slaat
De GJVW ontvangt geen subsi
die en moet zich uitsluitend fi
nancieel bedruipen van giften
en contributies. De Sportraad
subsidieert de zit emelub. Al
hoewel de sociëteit met hulp vat
de gemeente is ingericht, is de'
bodem ian de kas toch aardig i-
zicht Om de kas aan te vullen
een goede geluidsinstallatie
vooc de volksdansclub te koper
en daguitstapjes te betalen,
gaan de baten van het Benefiet
Bal dit jaar naar de GJVW
'Geef ze kans op
'n normaal leven'
uil zijn ive tenslotte calvinisten.
Ik hoorde onlangs nog een do
minee op de tlevisie, die een
Mongools kind had. Die zei, dat
er een zware taak op zijn schou
ders rustte. Ik heb de indruk,
dat dat een verouderde opvat
ting is. Gelukkig had je vroeger
ook ivcl mensen die vcrderkc-
ken dan alleen de zorg, die je
voor die kinderen hebt. En er
zijn natuurlijk ook mensen, die
het fijn vinden om zorg te ge
ven.
Tegenwoordig zeggen we; een
geestelijk gehandicapte is net zo
goed een mens als ieder ander.
Allen hij heeft een handicap,
waardoor hij moeilijker in het
leven staat. Geestelijk gehandi
capte kinderen zijn erg rechtlij
nig, eenvoudig in hun zienswij
ze, onthullend, eerlijk en onge
compliceerd. Als je daarvoor oog
hebt, is het een verademing en
helemaal geen straf.
Als je ziet, dal broertjes en
zusjes in het gezin voor zuike
buitenbeentjes een grotere lief
de en aandacht hebben en een
stukje van hun vrije tijd geven,
dan is dat erg menselijk en goed
voor je eigen ontwikkeling.
Daardoor ontstaat een wissel
werking.
Daarom zeggen we ook: iaat
die kinderen in het gezin een
normaal gezinsleven leiden,
waarin de mogelijkheden die ze
hebben, het best benut kunnen
worden. Je kunt ze wel de hele
dag laten knutselen in een in
richting, maar ik denk dat het
familieleven hen kan prikkelen
en stimuleren net zo te leven als
ieder ander. Je kunt veel meer
aan hen overlaten dan je ge
neigd bent te denken. Je moet ze
met overbeschermen, maar de
kans geven een normaal leven te
leiden. Dan laat ik de heel ern
stig gestoorden buiten beschou
wing.
Als je zo leeft, maak je kennis
met een erg menselijk leven,
leef je alleen maar met mensen,
die zichtbaarder niet volmaakt
zijn. Dat is een opvatting, die
meer en meer post gaat vatten.
- Het moderne vruchtwater-
onderzoek biedt de mogelijkheid
al voor de geboorte vast te stellen
of er afwijkingen zijn. Dat opent
de weg naar een abortus
Mevrouw Dirkzwager: "Er is
een stroming, die zegt: laten we
deze kinderen maar niet gebo
ren laten ivorden. Die zogeheten
vroegtijdige onderkenning is
een heel moeilijk punt. Ik kan
me voorstellen, dat er mensen
zijn die zeggen: we willen het
toch proberen. Zijn geestelijk
gehandicapten ongelukkiger
dan wij? Zeker niet. Als ze li
chamelijk niet lijden, zijn ze
vaak gelukkiger dan ivij en
hebben ze een enorm verlangen
om te leven.
Vroegtijdige onderkenning
kan tot de situatie leiden, dat je
zegt: wij durven het aan om zo'n
kind geboren te laten worden.
Dan wordt het een bewuste keu
ze. Je kunt je erop voorbereiden
en je laten voorlichten. Je krijgt
na de geboorte ook geen trauma
meer. De opvajting, dat een
geestelijke gehandicapte een ge
sel van de Heer is, is uit de tijd.
Maar de zorg blijft, die moet je
wel opbrengenyJe moet meer en
langer zorgen voor deze kinde
ren dan voor andere. Je moet ai-
tijd daar zijn. Dat beknot je wel
in je eigen ontplooiingsmoge
lijkheden."
- Maar daar staan winstpun
ten tegenouer?
Mevrouw Dirkzwager: "Ik
heb zelf ook een beetje ervaren,
dat je geconfronteerd wordt met
een andere wereld. Vroeger'
keek ik wat vreemd en onhan
dig tegen gehandicapten aan.
Toen ik er zelf mee werd gecon
fronteerd, begreep ik dat dat
een idiote soort angst is, die ner
gens op slaat. Ik had dus nooit
begrepen hoe ze zijn: dat ze pre
cies hetzelfde zijn maar alleen
met andere mogelijkheden.
Je wordt zelf op je nummer
gezet. Je gaat het contact met
andere mensen intenser beie
ven. Ik denk. dat je bewuster
gaat nadenken over de waarde
van het leven en beter gaat kij
ken achter de dingen.
Een ander ding is, dat wan
neer je eenmaal een plek hebt
gevonden waar je met je proble
men naar toe kunt, je in aanra
king komt met allerlei mensen
die een enorme bereidheid heb
ben om zich in te zetten. Die be
wust voor dat vak gekozen heb
ben. Het geduid, de mten. 'se en
de overgave van deze mensen, is
een openbaring voor mij ge
weest. Dat heeft myj ontzettend
gegrepen. Je hoort wel eens dat
de jeugd van tegenwoordig
egoïstisch is Daar krijg ik die
indruk helemaal niet. Je komt
er m onverwachte werelden."
- Hoe geeft de stichting vorm
aan de benadering, waarbij gees-
teltjk gehandicapten niet wor
den geïsoleerd?
Mevrouw Dirkzwager: "Het
GJVW probeert zoveel mogelijk
mensen te interesseren voor
vrijwilligerswerk. W'e hebben
bewust gekeken of we in het be
stuur groeperingen konden be
trekken, waarvan de mensen
niet direct in de zorg zitten. W'e
hebben twee Jaar geleden een
boottocht gehad met leden en
kinderen van de Ronde Tafel en
ouders en kinderen van de
ouderverenigingen. Dat is een
doorslaand succes geweest. Alle
kinderen speelden met en door
elkaar. Een aantal van onze
mensen is bij voorbeeld lid van
de Riet/.eilers. Je hebt ook va
kantiereizen waar verschillende
groeperingen samengaan.
Je hebt een ontwikkeling ge
zien, waarbij gehandicapten
werden geïsoleerd, bij voorbeeld
het Dorp voor lichamelijk ge
handicapten. Dat voldoet eigen
lijk niet meer voor een vrij
groot aantal mensen. De meeste
behoefte bestaat aan het mee
draaien in de samenleving. Ik
denk, dat de meeste gehandi
capten die overprotcctie niet no
dig hebben. Ze krijgen meer
zelfvertrouwen wanneer ze met
het gewone bestaan meedraaien.
Die ontwikkelingen zie je erg.
Door het binnensluiten van
geestelijk gehandicapten,
kweek je ook nog eens psychia
trische patiënten. Een normaal
mens kan ook niet tegen isole
ment en discriminatie. Tegen
woordig laat men gc-handicap-
ten meer in hun eigen waardig
heid. Dat klinkt misschien een
beetje utopistisch, maar het is
de meest ideale situatie,"
SCHIEDAM -
„Wij werken hard.
Voor wel 2140 pro
cent en dat vinden
we geweldig." Dat
vertellen de vijf
leden van de
Schiedamse "pop"-
groep Djamilla. De
m Schiedam en
omstreken niet on
bekende groep be
staat al een dikke
twee jaar. Ze
treedt regelmatig
op in Schiedamse
cafés en speelt
zelfs in Groningen
en Den Briel. De
leden componeren
hun eigen muziek.
Muziek, die je met
zo maar in een
vakje kunt duwen.
Drummer Rini
Eysberg legt uit
dat hij muziek wil
maken, die hen
voldoening geeft
En niet alleen hij
zelf, ook het pu
bliek moet er ple
zier in hebben.
„We willen ze la
ten swingen."
Fedde Visser, 23
jaar, en de enige
echte Fries in het
gezelschap zegt dat
de ritmesectie het
belangrijkste - -ge-
deelte van de mu
ziek uitmaakt.
Fedde bespeelt de
percussie, bestaan
de uit bongo's, con
ga's en timbaia's.
Allerhande soor
ten trommels om
het simpel te om
schrijven.
Een afschuw
hebben de vijf
Djamilla-leden
van de hedendaag
se muziek. Ze be
schouwen zichzelf
dan ook niet als
een mode-groep.
„Nee", zegt Rudi
Vincent, de pianist
van de band", .we
spelen waar we
zelf van houden er
in ons privé-leven
zijn we ook niet zo
modieus". Ruud
bespeelt de elek
trische piano en de
zogenaamde syn
thesizers.
Alle nummers
worden door Dja-
milla-leden ge
schreven. Paul
Boon, solo-gitarist
(27) is één van de
jongens van het
eerste uur, hij was
het die samen met
Fedde (die'zichzelf
percussie-gek
noemt) en Nico
van Haastert twee
jaar geleden van
start ging. Ze had
den aileen maar
een drumstel en
een paar stenen
bongootjes. Nu na
twee jaar is het
"band-bezit" wel
wat uitgebreid.
Het is noodzake
lijk dat de roadies
er zijn. De groep
wordt uitstekend
bijgestaan door
onder andere Hugo
Elshof, één van de
echte "versterker-
sjouwers" en door
Ron Jaspers, die
ook het manage-
ment van de groep
op zich heeft geno
men.
De "voetjes van
dé vloer-muziek"
van Djamilla ts
niet gebaseerd op
tekst Feddie zegt:
„Woorden; daar
zijn discussieavon
den voor". En Rini
voegt er aan toe:
„Wij willen mu
ziek pushen, soms,
heel, soms, moet je
orn kracht bij te
zetten enkele
woorden gebrui
ken. Ik heb dat zelf
ook wel eens ge
probeerd. Ik kan
met zingen en
soms zijn er din
gen waar woorden
in te kort schie
ten". Djamilla
heeft geen muziek
op -papier staan,
lachend verklaren
ze:,„Alleen de titels
van de nummers
schrijven we op.
De muziek zit van
binnen".
René Fortes is de
bas-gitarist. Hij
houdt zich oen
beetje op de ach
tergrond en zegt
tezamen met het
publiek te willen
"kicken". Dat doet
de andere bandle
den zeggen: „Tij
dens optredens ge
beurt er nooit eens
wat We willen de
passiviteit van het
publiek doorbre
ken". Fedde hier
over: „We zijn be
zig met wat we
zien zitten en wat
het publiek doet
reageren. We wil
len ook graag reac
tie op onze muziek
Dat zweept ons op.
Dan kunnen we
het nog beter gaan
doen. Perfectione
ren".
Het management
van de groep heeft
enkele optredens-
kunnen regelen.
Op 24 maart treedt
de groep samen
met de bekende
groep Massada op
in Groningen.
Aanstaande zon
dag is Djamilla in
het Schiedamse
Café Quibus aan
de Lange Haven te
beluisteren. Vanaf
half tien 's avonds
zullen de jongens,
geholpen door Jan
(Smokie) Rook' aan
de PAsysteem-
knoppen en Hans
van Schijndel op
de dwarsfluit, hun
eigen muziek ten -
gehore brengen.
MARJAN
MEIJER,
De term "gespecialiseerd
jeugd- en vohvassenenwerk" is
bedacht door het ministerie. "De
bedoeling is om een zo breed
mogelijk gebied te bestrijken
'met alle facetten op het gebied
van zorg voor geestelijk gehan
dicapten". vertelt mevrouw
Dirkzwager. "Het woord "ge
specialiseerd" slaat op het feit,
dat ons iverk een andere aanpak
vereist dan in het normale club
werk. Alhoewel dat ook weer
niet helemaal waar is. Als het
goed is, ga je met geestelijk ge
handicapten net zo om als met
ieder ander mens. Alleen het ni
veau is verschillend. Bij ons
werk je erg individueel: ieder
kind heeft zijn eigen talenten en
daarop moet je kunnen inspelen.
Dat vereist een erg individueel
gerichte aanpak. In die zin is het
werk gespecialiseerd. Over het
algemeen is het vrijwilligers
werk, We werken alleen bij
zwemmen en volksdansen met
vakkrachten.
Onder de vrijwilligers zitten
nogal wat ouders, familieleden
en we hebben ook vrijwilligers,
die omdat ze met een studie op
dit terrein bezig zijn uit belang
stelling en interesse meehelpen.
Ideaal zou een verhouding één
op één zijn. Die beantwoordt
ook aan de visie over de integra
tie met de gewone maatschap
pij."
- Is hel denken over en het
omgaan niet geestelijk gehandi
capten de laatste jaren veran
derd?
Mevrouw Dirkzwager: "Ik
denk, dat er een vrij grote groep
is die ze anders benadert dan
vroeger. Vroeger was het zo, dat
ieder kind, dat niet beantwoord
de aan wat wij normaal noe
men, een vloek was. Van huis
i
Djamilla, van links naar rechts: Rini Eysberg, René For
tes, Paul Boon, Rudi Vincent, en op de voorgrond Fedde
Visser: "Woorden, daar zijn discussieavonden voor".
