wm,
JONGE
JENEVER
Nog wat verdwenen bedrijfjes
BÜ
GRATIS HET VRIJE VOLK
SCfflÈöMTOkA
■ij
oofdredacteur Herman Wigbold, Kantoor: Hoogstraat 76, Schiedam. Tel. 26 87 98 of 26 52 05
Donderdag 17 september 1981
WW
PALMBOOM-
C. MEYER EC»
'1 7
y
awMt IkYy
f\\ v J*'"-
.197
.197
.1980
197
197
.1978
1979
.197?
BI
(Door onze medewerker HAN VAN DER HORST)
SCHIEDAM "Ik vind het erg, dat dit opgezet
oet worden," zegt Pieter van Soest, sociaal wer-
;er en initiatiefnemer van de rouwverwerkings-
froep Schiedam. Het maakt hem zorgen, dat zo
veel mensen die een partner verloren hebben, niet
neer door hun omgeving worden opgevangen. Zij
lebben nu elkaar nodig om het ondergane leed te
mnnen verwerken. Samen met Marijke Boorsma,
wijkverpleegsters van de Gorzen en Schiedam
West bezuiden de B.K.-laan probeert Van Soest
mensen bij elkaar te brengen, die niet over het
verlies van een geliefde heen kunnen komen.
'fk
w
<;I
It
Jonge gebruikte auto's
Autobedrijven
't PRSHTSJOPP9E
SEXFILMS HUREN
Geen aandacht
vYS
Een voorbeeld uit de
fotoserie. Met be
hulp van dergelijke
platen kunnen rou
wenden gemakkelij
ker onder woorden
- brengenwat zij voe
len.
Vragen
Marijke Boorsma: „Ik dacht: eigenlijk zou ik die men
sen bij elkaar moeten brengen".
SCHIEDAM
Pieter van Soest: 'Die solidariteit van, we zitten alle
maal in hetzelfde schuitje, daar gaat een enorme krcht
van uit'.
8
(2
H
Yjl
ti?»
Het
MMk
Moeilijke fase van
leed doorstaan nu
samen ondergaan
"Ik hoop te bereiken, dat hét"
•ouwen wat meer geaccep-
eerd wordt," zegt Pieter.
Vroeger was daar toch veel
meer ruimte voor. Nu moet je
a! zo gauw weer gewoon doen."
Marijke Boorsma: "Mensen uit
ie omgeving zeggen vaak: ze
leeft het er steeds over en dan
probeer ik ze maar af te lei-
met Bovag-garantiebewijs
vindt u in de showrooms van
Bettoweg 27
achter station Schiedam.
Telefoon 621162-152222
Fotorolletje* voor 10 uur gebracht
dezelfde dag na 5 uur klaar
Hoogstraat 160 - Schiedam
Tai. 268255
Ook voor uw nabestellingen
6 voor 27,50
voor een hele week .t.
Nu ook video-films
Bel voor informatia
BALY, Dam 5a, Schiedam
Tel. OIO - 267126
Geopend v. 10-18 u. Dond. koopavond
Legitimatie vereiet
den. Dan begin ik maar over
gezellige dingen. De rouwende
kan nergens terecht. Als men
sen dit lezen, gaan ze mis
schien nadenken over hun hou
ding tegenover iemand die zijn
partner kwijt is." "Er bestaat
angst om een verdrietige man
of vrouw te zien," zegt Pieter
van Soest. "En inderdaad, je
kunt niets doen om het leed te
verzachten". Dat is moeilijk te
accepteren en daarom probeer
je die situatie maar te vermij
den."
De dood is weggemoffeld in
onze moderne beschaving.
Sterven gebeurt in het verbor
gene, komt dankzij de rijkdom,
de overvloedige voeding en de
medische techniek veel later.
Vroeger had bijna iedereen
overleden broers en zusters.
Haast elk huis werd wel eens
bezocht door een levensge
vaarlijke ziekte.
Onder de mensen leeft nog
steeds het schrikbeeld van het
sanatorium, waar TBC-lijders
soms jaren door moeten bren-'
gen. Tegenwoordig wordt die
ziekte met een tablettenkuur
binnen een paar maanden ge
nezen. Bij de laatste explosie
in Schiedam een aantal ja
ren geleden redden de art
sen zeifs een aangetast hondje.
Maar de dóód is niet over
wonnen. Hij is slechts verbor
gen. En als dan het onvermij
delijke gebeurt,- mag er vooral
geen aandacht aan worden ge
schonken. "Geen bezoek, geen
bloemen," staat er steeds va
ker onder de rouwadverten
ties. De achtergeblevenen wor
den geacht gauw weer op de
been te zijn. Norm is de vrolij
ke weduwe.
Dat brengt veel mensen in
moeilijkheden: de eeuwenoude
rituelen rond de dood blijken
in de praktijk een heilzame
reinigende werking te hebben,
gehad. Vroeger was rouw heel
intensief: je toonde door zwar
te kleding, een band om de
arm óf een knip in de jas, wat
er aan scheelde. De begrafenis
was een uitgelezen aangele
genheid voor een gezamenlijk
weeklagen. De dominee of de
pastoor hield een preek over
dood en eenzaamheid. De ge
zangen der katholieke kerk
waren even huiveringwekkend
van tekst als van toonzetting.
Maar achter de dood gloorde
hoop. De meeste mensen ge
loofden toen nog in een hierna
maals, waarin ieder de verlo
ren geliefde weer terug zou
zien. Doodgaan betekende niet
het definitieve einde, maar de
overgang naar een beter leven.
Achter de vloed van smart en
tranen gloorde het licht. Juist
omdat de achtergeblevenen
steeds met het leed geconfron
teerd werden, huilden zij hun
verdriet uit.
Als de rouwperiode voorbij
was, konden zij dan ook op
nieuw beginnen.
In de arme landen, waar de
dood een gewone bezoeker is,
gaat het nog zo. Na een korte
periode van door ieder gedeel
de heftige smart, gaat de ach
tergeblevene weer over tot de
orde van de dag.
En dat alles wordt in de mo
derne Nederlandse samenle-
'ving niet meer "geaccepteerd.
Rouw is overdreven. Ze is ook
onmenselijk, want ze confron
teert anderen met de Dood, die
wij zo vrezen, want de Man
met de Zeis is het overtuigend
bewijs van de menselijke
machteloosheid.
Zowel Pieter van Soest als
Marijke Boorsma kwamen
met mensen in contact, die
daarvan het slachtoffer wer
den. „Van de gemeente krijgt
:,c,'v^v
Ei
V "^7
"••"•A .A
de kruisvereniging altijd de
adressen van de achtergeble
venen door", zegt Marijke.
„Die ga ik dan bezoeken en in
een aantal gevallen heeft dat
bijzonder veel zin. Ik dacht:
eigenlijk zou ik die mensen bij
elkaar moeten brengen. Toen
kwam Pieter naar ons wijkbu
reau op de Westerkade met het
idee om een rouwverwerkings-
groep op te richten. We waren
meteen enthousiast."
Wie zijn levenspartner ver
liest, raakt eerst verdoofd en
verbijsterd. Daarna komen
wanhopige twijfel en een reeks
praktischè vragen: wat moet
ik nu met mijn weekeinde?
Hoe vind ik de moed alléén te
ondernemen, wat we vroeger
altijd met zijn tweeèn deden?
Zouden andere mensen me wel
aardig vinden? Of zouden ze
•blij zijn, als ik eindelijk weg
ga? Wat moet er van mij wor
den? Op de rouwverwerkings-
groep komen juist dat soort
dingen aan de orde. Natuurlijk
is het moeilijk daarover te be
ginnen, ook tegen lotgenoten.
Maar Pieter en Marijke be
schikken over hulpmiddelen
om dat wat gemakkelijker te
maken. Pieter: „Ik gebruik bij
voorbeeld een fotoserie. We la
ten die foto's zien en zeggen:
zoek de plaat maar uit, die het
best uitdrukt, hoe je je voelt; of
die het best laat zien, hoe het
leven samen geweest is. Het is
echt de bedoeling om terug te
kijken naar het verlies, om sa
men te rouwen.
We doen dat eens in de week,
twéé uur lang. Aan de hand
van de foto's gaan de mensen
vertellen. Daar reageren de
anderen op.
Dat is een moeilijke fase van
in-de-groep zijn. De mensen
huilen en soms krijgt iedereen
het te kwaad."
Pieter en Marijke spelen tij
dens de bijeenkomsten een be
scheiden rol. Ze proberen het
gesprek op gang te brengen en
zorgen ervoor, dat niemand
binnen de gToep geisoleerd
raakt. Kunnen zij zich wel in
denken, wat die mensen door
maken? „Ik voel wel, wat het is
om alleen te staan", antwoordt
Pieter. „Ik weet wel wat ver
lies is, al is het dan niet door
de dood."
Marijke: „Ik probeer mijn
rol zo beperkt mogelijk te hou
den. Ik zie me zelf ernaast
staan, niet erin. In ieder geval
niet aan de top."
De deelnemers helpen el-
kadr om het leven opnieuw
zinvol in te richten. „Die soli
dariteit, dat gevoel van „we
zitten allemaal in hetzelfde
schuitje, daar gaat een enorme
kracht van uit", constateert
Pieter van Soest.
- >- D A? f t.lATG O R5> -
Nog een paar niet meer
bestaande distilleerderijen
resten mij om in deze ru
briek onder de loep te ne
men. Er zullen nog wel ette
lijke Schiedammers zijn, die
ze van zeer nabij gekend
hebben en die de produkten
meerdere malen hun tong
hebben laten strelen.
Allereerst was daar het
bedrijf van C. Meyer en Co.
Vanaf de oprichting in 1729
hield deze firma zich bezig
met de fabricage van en de
handel in alcoholhoudende
dranken. Men produceerde
oude- en jonge jenever, ci
troenjenever, brandewijn,
cognac, advocaat, bessen- en
frambozenjenever, dry gin
en likeuren.
In de eerste helft van deze
eeuw kwam de belangenge
meenschap tot stand met de
N.V. Van Duiken Weiland.
De combinatie van de twee
firma's bracht door beiden
zo zeer gewenste „efficien
cy" zowel wat betreft de pro
ductiemethode als de verbin
dingen tussen producent en
consument.
Het is echter een beetje
ironisch als men bedenkt dat
vaak juist het ontbreken van
deze efficiency de reden is
geweest van het verdwijnen
of het aangaan van fusies
van deze en andre bedrijfjes.
Vermelding verdient nog
dat Meyer Co van oudsher
een palmboom als handels
merk heeft gevoerd. De N.V.
Van Duiken en Weiland
voerde eervarend.
Een andëre, vrijwel ge
lijksoortige distilleerderij
was het bedrijf van P. C. van
den Heuvel Sr. De bakermat
van deze firma lag in Rot
terdam, aan de Oostzeedijk
,VV"'- 5.
no. 222. Na het bombarde
ment van mei 1940 werd de
afdeling distilleerderij over
geplaatst naar Schiedam,
waar zij in het oude „gedis-
tilleerdcentrum terecht
kwam. Het handelsmerk van
de firma v.d. Heuvel was
„De Schiedamse vlag", on
der welke naam de distil
leerderij zelf ook bekend
stond.
Ik weet dat het eentonig
wordt, maar ook dit bedrijf
kunnen we (althans in de
oude vorm) niet meer vin
den. Zoals Vlaardingen eens
een haringstad was, stond
Schiedam bekend als DE je-
neverstad. Beide kunnen
eigenlijk nauwelijks die be
namingen meer voeren. An
dere, grotere en misschien
,wel betere bronnen van in
komsten hebben plaats van
de oude ingenomen. Zelfs al
le zichtbare tekenen van een
verleden, waarin het heel
anders toeging, verdwijnen
zo langzamerhand uit ons
gezichtsveld.
HENRIËTTE VAN ALDE-
WERELT.
Bezorg mij 4 weken Het Vrije Volk, waarvan de
eerste twee weken gratis, ik betaal dus slechts
8,20. Daarna beslis ik of ik abonnee word.
Maak mij maar meteen kwartaal-abonnee
Ik ontvang Het Vrije Volk eerst twee weken gratis.
Aankruisen wat van toepassing is
Naam.
Adres
Postcode
Woonplaats
Stuur de bon volledig ingevuld in een open
envelop zonder postzegel aan Het Vrije Volk, !c
Antwoordnummer 1579, 3000 VB Rotterdam
ff i
