Ds<
ssecretaris
Wat
Deeltijdarbeid: meer
werkgelegenheid
en betere service
POLITIEK
I s
tt*
SCHIEDAM
HET VRIJE VOLK/DONDERDAG 10 DECEMBER 1981/PAGINA 8
door onze medewerker HAN VAN DER HORST
SCHIEDAM "Komt er met een brede glim
lach zo'n eindexamenkandidaat op je af. Zegt hij:
dominee, u hebt met ons het kostbaarste gedeeld,
wat u bezit: het evangelie. Wanneer komt u de
rest ook met ons delen? Dat drukt een mens wel
met de neus op de eigen verantwoordelijkheid."
Dominee Pier Magré, predikant voor Groenoord
en Woudhoek van de Nederlands Hervormde Ge
meente Kethel haalt herinneringen op aan zijn
Afrikaanse tijd. Voor zijn komst naar Schiedam,
stond hij meer dan negen jaar in het gebied van
de Bamilike, in de Afrikaanse republiek Kame
roen.
Toeloop
Solidariteit
Van onze verslaggever ALEXANDER BAKKER
SCHIEDAM De nationale ping-pong wereld
heeft het afgelopen weekeinde weer een behoorlij
ke klap moeten incasseren. Voor de vierde maal
(en zelfs voor de derde keer op rij) heeft het
Sehiedamse De Korenbeurs zich weten te handha
ven in de ereklasse, de hoogste afdeling in het
Nederlandse tafeltennisgebeuren.
Knudde
Uitzondering
w
iliiSïai
Ron van der Aa in actie
Mentaliteit
Voorbeeld
'Praktische solidariteit
is wat Afrikanen vragen'
Magré heeft reden aan zulke
dingen terug te denken: met in
gang van januari is hij secre
taris Afrika van de Raad voor
de Zending van de Nederland
se Hervormde Kerk. Zo komt
de dominee na tien jaar ziel
zorg in welvaartsland weer te
rug in de buurt van zijn oude
stiel. Hij moet de contacten
tussen de Nederlands her
vormden en hun zusterkerken
in Afrika gaan coördineren en
bevorderen. Bestéat dat dan
nog, zending? Magré: "Wat wij
doen, is kaderversterking, hulp
bij de opbouw van het gebeen
te, zal ik maar zeggen. Wat nu
nog zending heet, is eigenlijk
Interkerkelijke hulpverlening.
Mijn officiële opdracht luidt:
namens de Nederlandse Her
vormde Kerk contacten onder
houden met de kerken daar.
En bovendien het begeleiden
en het coachen van onze men
sen daar. Dat zijn bijna alle
maal artsen. Afrikaanse ker
ken vragen nog wel predikan
ten, maar het is erg moeilijk
om er in Nederland mensen
voor te krijgen. Wat niet bete
kent dat die dokters in de rij
staan. Nederlanders willen al
tijd precies weten, wat en hoe
en. welke opdracht. Dat is een
uiting van de enorme kloof
tussen de leefwereld hier en de
Afrikaanse kerk. Zo'n precieze
taakomschrijving kunnen ze
daar niet geven. Je moet niet
vergeten, dat ze bijna geen
middelen hebben.
De algemeen secretaris van
het kerkgenootschap, waar ik
in Kameroen voor werkte,
heeft maar een medewerker
om de telefoon aan te nemen
en de hele boekhouding te
doen.
Zo'n man kan onmogelijk de
correspondentie up to date
houden. Wij in Nederland zijn
niet gauw bereid in zulke om
standigheden te werken."
ïn Afrika werkte dominee
Magré voor de Eglise Evange-
lique de Cameroun (Evangeli
sche Kerk van Kameroen) die
in veel opzichten model kan
staan voor het christendom in
dat werelddeel: zelfbewust,
emotioneel en snel groeiend.
Preken de dominees hier voor
steeds legere banken, in Afrika
kunnen veel kerken de toeloop
nauwelijks aan. Magré: "En
dan is er die enorme hoeveel
heid jeugd. In Kameroen is
twee derde van de bevolking
onder de dertig jaar. De kerk
groeit ontzettend. Het is bon
ton om je bij het christendom
aan te sluiten. De bijbel lijkt
een weg te bieden uit de ont
zettende onzekerheid in Afrika
op het moment. Die onzeker
heid is door de enorm snelle
veranderingen onvoorstelbaar.
Moet je je een ongeletterde va
der uit de jungle indenken,
wiens zoon na zeven jaar in
Parijs als arts terugkomt. Die
man is enorm trots, maar hij
voelt ook de enorme verwijde
ring tussen hem en die zoon.
Alle waarden van vroeger wor
den overhoop gegooid. Niets
ligt meer vast in Afrika.
Bovendien biedt de kerk een
verband naast de staat, die
toch boven het dorp en hoven
Dommee Magré: "De
Westerse handelspraktij
ken moeten goed worden
doorgelicht, anders kun je
je centen beter in je zak
houden".
de stam uitgaat. Zo biedt ze
hoop om de stammentegenstel
lingen te overwinnen."
Bij de gewone gelovige in
Nederland staat de zending
hoog aangeschreven. Toch
groeit er ook steeds meer kri
tiek. Is het niet aanmatigend
om een ander je eigen overtui
gingen op te dringen? Dominee
Magré. "Er wordt nog steeds
onkritisch de beurs openge
trokken, ook als het om de zen
ding van Maasbach gaat, want
de mensen denken: zending is
altijd wel goed. Aan de andere
kant zeggen vooral jongeren:
zending kén niet.
Zelf voert hij de hele dag be
sprekingen.
Volgens mij mag je best met
anderen over je geloven pra
ten, als het maar op basis van
wederzijds vertrouwen ge
beurt. Wij in het Westen heb
ben voor onze handel en cul
tuur nooit enige grenzen er
kend. En met de kooplui en de
soldaten zijn de zendelingen,
deels kritiekloos en deels vol
evangelische kritiek meege
gaan. Denk maar aan Hendrik
Kraemer die in de jaren twin
tig al vond, dat Nederlands In-
die onafhankelijk moest wor
den.
Ik heb zelf de neiging gehad
om naar Nederland terug te
gaan, maar een evangelist die
ik achtte zei: nu is ons land on
afhankelijk: als je weggaat, le
ver je daarmee het bewijs, dat
zending en kolonialisme één
pot nat zijn. Dat vond ik be
langrijk genoeg om naar Ka
meroen terug te gaan.
vrM A> mm I m m. JK. '-m m M »v ml pm^f m j
ff tm Ti.ff iïï WKmtml wB mb w r~ i 1 n - vP-~ nrr r »'■■*-
'Engeltje boven de Beurs
Voor de nationale toppers
een behoorlijke knauw voor
hun ego. Immers, met een mi
nimum aan trainingsarbeid en
met een wel heel bijzondere in
stelling vormen de Schiedam
mers al jaren het buitenbeen
tje in die ereklasse. En steeds,
wanneer het erom spant pakt
De Korenbeurs in feite zonder
al te vee! inspanningen, de vol
le buit.
Het trio Ron van der Aa,
Hans Lingen en Jan Vlieg,
vormt temidden van de andere
vijftien ereklasse-spelers een
uitzondering, een stelletje lap
zwansen, die steeds met het
meeste geluk van de wereld op
het hoogste tafeltennisniveau
van Nederland hun balletje
kunnen blijven slaan.
„Wij vormen denk ik een uit
zondering door onze benade
ring van de sport", vertelt Ron
van der Aa (30). „Alle andere
spelers in die ereklasse lopen'
daar met het idee rond ooit
nog eens nationaal kampioen
te worden. Die jongens willen
ook allemaal in het Nederland
se team spelen. Dat is er bij
ons niet bij.
Wij weten gewoon dat wij
nooit van z'n leven nationaal
kampioen zullen worden en wij
willen niet eens in het Neder
lands team spelen. Kijk, Hans
Ungen zou zo in de selectie
kunnen. Maar, hij wil gewoon
niet. Twintig, dertig uur trai
nen per week is bij ons uit den
boze. Ik zelf train twee uurtjes
,ïer week. Ik vind dat zat."
En, het blijkt zelfs nog vol
doende om in die ereklasse
mee te kunnen komen. Al doet
net feit dat De Korenbeurs een
degradatieduel nodig had om
dat volgend seizoen ook nog te
kunnen doen anders vermoe
den, De resultaten die de
schiedammers in de competi-
j«e boeken zijn ook ronduit
(Vreemd te noemen. De ene
week wordt een ploeg met een
(aantal Internationals schijn
baar moeiteloos van de tafel
{gespeeld, een week later is het
Pf«einaal weer knudde met een
■netje.
„Er wordt Inderdaad wel
r3 oac> ons gelachen," weet
r.va» der Aa. „Al denk Ik
lachen vaker door ons
s beurt. Wij zijn niet zo pres-
gericht. Dat is een prettig
uitgangspunt. Zeker voor als
je een partij verliest. Sommige
tegenstanders zijn er echter
nog weken mee bezig als ze
van ons verloren hebben. Stel
je voor, verloren van die Van
der Aa. Een schande."
In Schiedam is niemand die
van een verliespartij van De
Korenbeurs zal wakker liggen.
„De sfeer in de vereniging is
geweldig," vertelt van der Aa.
„Het is helemaal niet een ver
eniging waar de prestaties het
zwaarst wegen. In verhouding
tot andere ereklasse clubs leeft
ook iedereen hier erg sterk
met het eerste team mee. Bij
thuiswedstrijden, en dan zeker
tegen de topploegen, zitten
hier in de Beurs toch meestal
zo'n 100, 200 man. Bij Tempo
Team komen gemiddeld 25
toeschouwers. Maar ja, daar
worden de spelers ook aange
trokken om te winnen. Wij zijn
gewoon leden van de Koren
beurs. Wij betalen gewoon alle
maal onze contributie en
draaien regelmatig onze bar
diensten.
Zelf speel ik tafeltennis ge
woon voor de lol, toevallig dan
ook nog eens hier bij De Ko
renbeurs in de ereklasse. Komt
er nu hier iemand die beter is
dan ik, nou, dan stap ik direct
uit het eerste. Ik zou het ook
niet eens onprettig vinden om
een klasse lager te spelen.
Iemand zoal3 ik loopt toch elke
week op de punten van zijn te
nen. Maar, zo lang er hier geen
betere spelers zijn, speel ik ge
woon elke week nog in het eer
ste team. En met veel plezier".
Een absoluut hoogtepunt (of
dieptepunt?) was dan ook de
afspraak die de Schiedammers
voor de degradatiewedstrijd
van afgelopen zaterdag maak
ten. De zaken zouden bij wijze
van uitzondering eens serieus
aangepakt gaan worden. „Toch
ging die voorbereiding weer
hopeloos de mist in," weet Ron
van der Aa nog. „Wij zouden
ook eens een uur voor de wed
strijd in de desbetreffende
sporthal aanwezig zijn. Door
dat we voor de zoveelste keer
de weg weer eens kwijt waren
geraakt, arriveerden we pas
tien minuten voor het begin.
Dp zo'n manier kan ik me
ook wel voorstellen dat de
mensen wat raar tegen De Ko-
renbeurs aankijken. Moet je ze
overigens eens zien kijken als
wij bij uitwedstrijden om drie
asbakken vragen. Met z'n drie-
en roken we voor-, tijdens- en
na een partij toch aardig wat
weg. Daarom spelen we ook zo
graag thuis. Hier In de Beurs
mag je tenminste In de zaal ro
ken.
Het lijkt een beetje armoe
hier bij De Korenbeurs," ver
volgt van der Aa. „Maar, als je
nagaat dat wij nu spelen tegen
spelers waartegen ik zo'n acht
jaar geleden ook al in de ere
klasse tegenover stond, dan
zegt dat toch wel genoeg, 't Is
net één grote familie, die ere
klasse. In de breedte wordt het
tafeltennisgebeuren dan wel
wat sterker, maar de top blijft
erg smaL Dat schijnt zo bij
meer sporten het geval te zijn.
Zolang Ik er plezier in blijf
hebben, dan ga Ik er rustig
mee door. Op dezelfde manier.
Het Is alleen niet zo erg leuk
om elke keer te verliezen,
maar als ik dan weer eens van
een international heb gewon
nen, dan kan Ik er weer voor
een paar weken tegenaan. Vol
gend seizoen, ja, dan zal het al
lemaal wel erg moeilijk gaan
worden. Maar er schijnt hier
een engeltje boven de Beurs te
zweven. Het zal dus wel weer
loslopen."
Wat je ervaren hebt in Afri
ka, is heel moeilijk aan de
mensen hier over te dragen.
Voor hier komt het er erg op
aan, of er een stuk levende so
lidariteit is. Afrikanen voor
zien zeer moeilijke jaren met
grote spanning. Daarbij den
ken ze niet alleen aan Zuid-
Afrika met zijn racistische re
gime maar ook aan toestanden
in him eigen landen.
Toen ik in Afrika zat vijf
tien jaar geleden was er wel
sprake van verkeerde voeding,
maar nergens van echte hon
ger. Toen kwam de Sahel-
droogte, de rampen in Soedan,
Ethiopië, Oeganda. De vraag
die de Afrikanen ons stellen is:
wat zijn we jullie waard. Er
zijn twee heel belangrijke
kwesties: de manier waarop
wij omgaan met racistisch
Zuid-Afrika en de macht van
ons geld.
Aan Afrikanen is de bijbel
veel gemakkelijker uit te leg
gen dan aan moderne wester
lingen, omdat hun maatschap
pij nog zoveel op die uit de tijd
van Christus lijkt.
Er bestaat voor hen geen
scheiding tussen geest en li
chaam; het geestelijk leven uit
zich in het materiele, in wat je
doet, dus ook in je politieke
houding. Het betekent bijvoor
beeld, dat je de westerse han
delspraktijken goed moet
doorlichten. Anders kun je je
centen voor de zending beter
in je zak houden. Want dan heb
je geen behoorlijk antwoord
aan die eindexamenkandidaat.
•AMBULANCE,
33.33.00.
ARCHIEF, Korte Haven
33, tel. 26.67.27; openingstij
den maandag tot en met
vrijdag 8.30 tot 12.15 uur en
van 13.15 tot 17.00 uur, elke
eerste en derde woensdag
avond in de maand van
19.30 tot 22.30
BRANDWEER, tel.
•BUREAU VOOR
RECHTSHULP, Hoog
straat 198, tel. 7374.33;
spreekuur maandag- en
dinsdagmiddag van 14.00
tot 16.00 uur en maandag
avond van 17.00 tot 19.00
uur. Maandag tot en met
donderdagmorgen is het
mogelijk telefonisch infor
matie in te winnen. Elke 2e
en 4e vrijdagochtend ko
men de Vrouwen in de Bij
stand in het pand bijeen.
GEMEENTEWERKEN,
indienen van klachten 13
mogelijk per brief aan het
adres: Dienst Gemeente
werken, Emmastraat 1 of
posbus 61. Per telefoon: af
deling riolering en bestra
ting tel. 37.73.00 Of 26.25.00,
toestel 231 van 8.00 tot 16.30
uur, tel. 26.85.78 na werk
tijd, alleen voor spoedei
sende zaken. Afdeling
plantsoenen, tel. 15.46.05
van 8.30 tot 10.00 uur en
van 13.30 tot 14.00 uur, tel.
70.57.67, na werktijd alleen
voor spoedeisende zaken.
Algemene begraafplaats,
tel. 71.12.22 van 8.00 tot
16.30 uur. Afdeling techni
sche werkplaats, tel.
26.82.80. Afdeling onder
houd gebouwen, tel. 26.08.64
of 26.05.00, toestel 279.
GEZINSVERZORGING,
Lange Haven 145, tel.
73.28.00.
KRUISVERENIGING,
.Mesdaglaan 6b, tel. 26.62.64.
Voor inlichtingen over
borstkanker, Kruisvereni
gingsgebouw Bachplein
588, tel. 70.61.77.
MAATSCHAPPELIJK
WERK, Broersveid 142, tel.
73.10.33 of 73.14.85. Open al
le werkdagen van 9.00 tot
17.30 uur.
OPENBARE BIBLIO
THEEK, Centrale biblio
theek, bange Haven 131,
tel. 26
78
77. Filiaalvestigingen: Wil
lem Andriesselaan 75, teL
70.83.20; Lorentzlaan 10, teL
15.36.74; Dr. Wib&utplein
210, tel. 70.80.01; jeugdbi
bliotheek, Korte Haven 29,
tel. 20.65.66 en Rosaschool,
Archimedesstraat.
POLITIE, tel. 26.46.66.
RECHTSWINKEL,
Broersveid 14, tel. 73.03.00.
Spreekuur; iedere woens
dag van 14.00 tot 16.00 uur
(tevens telefoondienst),
iedere donderdag van 18.00
tot 21.00 uur Wijkcentrum
„De Bever", Van Beveren
straat 40. Spreekuur: iedere
tweede en vierde dinsdag
van de maand van 19.00 tot
21.00 uur.
SAMENLEVINGSOP
BOUW SCHIED AM-
NOORD, Willem Andries-
senlaan 77, tel. 70.22.07.
SCHIED AMSE GE
MEENSCHAP WV, Over-
schiesestraat 2, tel. 26.80.43.
WV: open van 9.00 - 13.00
en 14.00 - 16.30 uur.
STEDELIJK MUSEUM,
Hoogstraat 112, tel. 26.90.66.
Openingstijden: maandag
tot en met zaterdag van
10.00 tot 17.00 uur, zondag
van 12.30 tot 17.00 uur.
OPENBARE NUTSBE
DRIJVEN, Van Heekstraat
15, tel. 62.22.22. Voor storin
gen gas, water, elektrici
teit.
TELEFONISCHE HULP
DIENST, tel. 73.11.61. Dag
en nacht bereikbaar voor
mensen in geestelijke en
sociale nood.
•WARME MAALTIJDEN,
Dienstencentrum De 4 Mo
lens, tel. 70.55.00.
WERKLOZENPROJECT
DE TRECHTER, Broers-
vest 107, tel. 26.52.55.
SPREEKUUR VOOR
TURKEN, wijkcentrum De
Bever, Van Beverenstraat
40. Iedere maandagmiddag
van 13.30 tot 15.30 uur.
Er is een nota versche
nen over deeltijdarbeid on
der de boeiende titel: Schie
dam deelt mee. Nu is een
dergelijke titel meestal al
voldoende om mij zo'n
boekwerk ongelezen op de
stapel oude kranten te doen
gooien, maar omdat ik zelf
een aantal werkzaamheden
in deeltijd (vroeger noem
den we dat gewoon part-ti
me) verricht, heb ik de no
ta toch maar eens ingeke
ken. Verbazingwekkende
lektuur bleek het te zijn.
Allereerst waarom deel
tijdarbeid? De nota zegt
dat deeltijdarbeid de werk
loosheid voor een gedeelte
kan opvangen, vrouwen die
voor hun gezin zorgen
meer in staat stelt ook te
gaan werken en tenslotte
tegemoet komt aan de be
hoefte aan meer vrije tijd.
De nota stelt dat er meer
deeltijdbanen bij de ge
meente Schiedam gescha
pen moeten worden ten
koste van het aantal gewo
ne banen (gewoon schijnt
40 uur per week te zijn)
Nu is dat gemakkelijker
gezegd dan gedaan. Je zou
denken dat iedereen die er
om vraagt meteen toe
stemming krijgt om min
der te gaan werken en dat
daarnaast iedere vacature
meteen gesplitst wordt in
tweeen, Dat is dus niet zo.
Bekeken moet worden of de
taak van de ambtenaar wel
zodanig te splitsen is dati
niet de ene ambtenaar een
"interessante dynamische
job" overhoudt en een an
dere ambtenaar de rotklus
sen mag opknappen. Bo
vendien moet voor het aan
tal uren dat er over blijft
nog wel personeel gevon
den kunnen worden.
Verder wordt er blijkens
de nota nogal eens bezwaar
tegen deeltijdarbeid ge
maakt door bijvoorbeeld
een chef omdat het volgens
hem gewoon niet kan, met
name Indien het hoger ge-
kwalificeerdè functies be
treft. Meestal wordt zo'n
argument gebruikt uit con
servatisme (het is toch al
tijd goed gegaan, waarom
nou ineens die veranderin
gen), luiheid (al dat ge
ouwehoer aan mijn kop, ik
heb het al druk genoeg) of
botte onwil (de productivi
teit van deze afdeling is zo
hoog door mijn voortdu
rende aanwezigheid en dat
verandert als er iemand
bijkomt).
In de praktijk blijken ad
dit soort argumenten flau
wekul te zijn: hoewel over
leg tussen deeltijdarbei
ders noodzakelijk zal zijn,
levert dit overleg meer op:
twee weten meer dan één.
Tijdverlies wordt op die
manier omgezet in tijd
winst!
De nota zegt er het vol
gende van: "Invoering van
deeltijdarbeid wordt in het
algemeen geremd doordat
men de organisatorische
problemen waarvoor oplos
singen moeten worden be
dacht zwaarder vindt we
gen dan de sociaal-econo
mische belangen die er
mee gemoeid zijn. Dit is
een kwestie van mentali
teit, die vaak wordt ver
taald in financiële rede
nen," dat wil zeggen dat de
kosten als argument wor
den gebruikt om tegen
deeltijdarbeid te zijn.
Door de gemeente is uit
gerekend dat het tussen de
1000 en ƒ4000 per jaar
kost om een werkloze aan
het werk te helpen. Wel
licht dat het wat meer kost
maar dan nog is het spot
goedkoop. Zeker wanneer
je het vergelijkt met het
banenplan van Joop den
Uyl!
Tegenover die tamelijk
geringe kosten staan een
heieboel voordelen: deel
tijdarbeiders hebben meer
vrije tijd, hebben minder
last van spitsuren, raken
minder snel vermoeid en
worden daardoor minder
vaak ziek. Voor de gemeen
te zijn er ook een aantal
voordelen: minder verzuim
sn er kunnen meer specia
lismen in huis worden ge
haald. Dat vraagt om na
dere toelichting en dat doe
ik aan de hand van een
voorbeeld.
Jarenlang heeft Schie
dam een sociaal raadsman
gehad die In zijn eentje
functioneerde. Jarenlang
klaagde hij erover dat hij
alle problemen waar klan
ten mee kwamen in zijn
eentje moest oplossen ook
indien het zaken betrof
waar hij geen kaas van
had gegeten. Toen hij ver
trok naar een andere stad,
waren een aantal mensen
er al3 de kippen bij om zijn
baan in tweeen te knippen
en op zoek te gaan naar
twee mensen die een ver
schillende opleiding had
den.
De bedoeling was om zo
wel een jjiriste(e) a^3
iemand met een maat-
schappelijk-werkopleiding
aan te nemen. Dat lukte
uitstekend. Tevens werd op
•die manier aan alle drie de
doelstellingen voldaan:
twee mensen aan het
werk in plaats van één
bovendien zijn de so
ciaal raadslieden beiden
vrouwen
beiden wilden niet de
hele week werken om zo
vrije tijd over te houden
(onder andere voor studie).
Allemaal fijn voor die
ambtenaren, maar wat heb
ik daar nu verder aan, zult
u vragen. Wel om te begin
nen weten twee raadslie
den meer dan één: dus als
de éne u niet kan helpen
dan kan de andere het (bij
na altijd) wei. Verder zal
het duidelijk zijn dat je als'
klant meer aan een "frisse"
sociaal raadsvrouw hebt
dan aan centje die al acht
uur lang de "ellende" van
Iedereen heeft moeten aan
horen.
Kort samengevat denk Ik
dat de gemeente door het
Invoeren van deeltijdar
beid niet alleen meer men
sen aan werk helpt tri aar
bovendien daardoor haar
service aan de burgerij
kan verhogen!
Nu bezuinigingsoperaties
elkaar opvolgen is het ple
zierig dit soort lichtpunten
te constateren.
HANS VAN KLEEF
