10
'Ik geloof dat het gaait lukken'
kortaf
'Geesje van Jrk' op cruise in Scandinavië
Anti-vandalismehus:
voeten vegen a.u.b.
Minder steun voor
Holy-ziekenhuis
Er gebeuren wonderlijke dingen...
Papegaaiduiker
in machinekamer
naar Schiedam
Hef Fabriplefen is
aan de betsrt
WËËm
Sch
(Van een onzer
1 verslaggevers)
SCHIEDAM Jaren
lang leek het Passage
Theater op een ernstig
zieke: niemand geloofde
meer dat de patiënt zou
opknappen. De ademha
ling van het theater was
zo traag dat er zelfs
stemmen opgingen om
een einde te maken aan
de lijdensweg van het
eens zo glorieuze Tu-
schinsky-gebouw: slui
ten leek de enige oplos
sing.
ien-
Bomvol
Connic Eg
gink: .,In no
vember
gaan we spe
ciale dingen
doen omdat
Passage dan
vijftig jaar
bestaa t."
rmm
WMM
'Wm
Parketvloer
;Geen hotel
Werf Figee
Hoogstandjes
Gert en Mariieen
Ie paal
Peilverla-
ging
Soepganzen
-/mCllir
Het weiland met zijn typische bewoners, is een van de vier landschappen in het
diorama.
SÊbih.
ZATERDAG 19 FEBRUAR119«3
Passage-theater lonkt
Daar kwam het net niet van,
al bleef een zware operatie niet
uit: negen personeelsleden
werden met ontslag gestuurd
dn alleen de toneelmeester en
de waarnemend directeur
mochten blijven. De patient
kon weer wat ruimer ademha
len en mag na een paar maan
den zelfs een paar uurtjes op.
"Ik denk inderdaad dat het
gaat lukken." zegt Connie Eg-
gink.die, zoiang er nog geen di
recteur is deze functie waar
neemt. "We proberen Passage
nieuw leven in te biazen en we
krijgen enthousiaste reacties
uit onze omgeving."
De loop naar het Passage
Theater moet er opnieuw inko
men. Jarenlang was het armoe
troef. Naar de filmvoorstellin
gen kwam geen hond meer kii-
Vaak liep er meer personeel
rond dan er filmliefhebbers in
de zaal zaten. En omdat de
films via een contract nou een
maal driemaal per dag door
de projector moesten lopen
was het ook niet mogelijk om
de zaal voor andere doeleinden
te verhuren.
De gemeente (sinds 1971
éigenaresse van Passage) be
sloot de filmvoorstellingen te
naar nieuw publiek
stoppen. Vanaf oktober
draaien alleen nog kindervoor
stellingen. Om verder iets te
doen aan de oplopende exploi
tatietekorten werd bijna alle
personeel op straat gezet. Het
merendeel van de voormalige
caissières en ouvreuses wordt
nu voor een paar uur 'Inge
huurd' bij een toneelvoorstel
ling.
"Vorige zomer deed ledereen
erg verontwaardigd," zegt
Connie. "Alsof die ontslagen
plotseling kwamen. Maar dat
was niet zo. Dat zag je ai een
hele tijd aankomen. En ieder
een had z'n opzegtermijn."
Nadat het mes was gezet in
het theater werden opnieuw
pogingen ondernomen om Pas
sage een "centrale plaats te
geven in het culturele leven
van Schiedam", zoal3 het in
ambtenarentaal heet. Met an
dere woorden: liefst zoveel mo
gelijk Schiedammers in de za
len of op het toneel van Passa-'
ge.
"We proberen amateurs te
interesseren om hier te komen
spelen," legt Connie Eggink
uit. "Zangverenigingen bij
voorbeeld kunnen we in een
abonnementenserie openemen.
Daarmee stimuleer je gelijk
dat ze ook eikaars voorstellin
gen gaan bezoeken."
Toneeiamateurs zijn even
eens welkom. Connie: "Vorige
maand speelde 'Othello' de
klucht 'Geen sex in Sussex'.
Die mensen speelde voor een
bomvolle zaal. Ze zaten zelfs
op de trap. We hebben nee
moeten verkopen aan het pu
bliek."
Passage heeft verder zalen
die liever niet voortdurend
leeg moeten staan. "We bena
deren scholen, bedrijven en
personeelsverenigingen. Bij
ons kunnen ze vergaderen of
een feestje organiseren." ver
telt Connie. "En de mondrecla-
me werkt ook wel, de mensen
horen het van elkaar."
Het beroepstoneel is ook een
regelmatige gast van het thea
ter.
De gezelschappen of solo-ar
tiesten staan nu vaak op door
deweekse avonden op het to
neel. Connie is daar niet geluk
kig mee, maar die 'midweekse'
producties zijn nog een erfenis
uit de bioscoop-periode. De
fiimbaas wilde vooral in het
weekeinde zijn films draaien
en daarmee uit.
"Daar komt verandering in
omdat we geen film meer heb
ben," legt Connie uit. "Met in
gang van het volgend seizoen
programmeren we vooral op
de vrijdag- en zaterdagavond
onze voorstellingen."
Super-produkties komen niet
langs in Schiedam. Ze zijn óf
te duur (Annie M. G. Schmidts
'De dader heeft het gedaan
kost veertienduizend gulden)
of te groot (Amerika-Amerika
met Jos Brink, kan alleen de
planken op met een flink zijto
neel en dat bezit Passage niet).
De Hoofdstad Operette laat
het weer afweten omdat de de
corstukken over de orkestbak
heen op het toneel gehesen
moeten worden. Vertier van
dit kaliber is wél weer te zien
in de Stadsgehoorzaal in
Vlaardingen waarmee Passa
ge soms samenwerkt: "Dan re-
serveren we een aantal plaat
sen voor ons publiek."
Wat niet wegneemt dat er
nog genoeg overblijft: Paul
van Vliet, Adèle Bloemendaal,
Theater van de Each en Henk
van Ulsen. "Daar zitten dingen
bij die voidoen aan de behoefte
van een groot publiek," geeft
Connie toe, "maar we trekken
ook wel produkties aan die al
leen voor de liefhebbers zijn."
In december bestaat Passa
ge vijftig jaar. Als het aan
Connie ligt, zit de ioop naar
Passage er dan weer hele
maal. Zo wordt bijvoorbeeld de
BlO-filmzaal weer een 'platte'
zaal, zodat er meer in kan ge
beuren dan kinderfilms
draaien. Ook de kleine foyer,
beneden, staat nog een opknap
beurt te wachten. De grote
foyer hééft al een parketvloer,
waarop het beter dansen is
dan op stippeltjes-rubber.
Connie wijst op een kalender
die in een kantoor boven in het
theater hangt: om veel cijfers
staan rode en zwarte rondjes
getekend. "Kijk maar, "zegt
ze," al die rondjes betekenen
aktiviteiten en daar komen er
steeds meer van."
VLAARDINGEN Zeven
jaar geleden was de 'Geesje
van Urk' nog een enigszins
verwaarloosd coastertje met
hulpzeilen. Het moest worden
opgelegd, toen de kapitein/
eigenaar ziek werd. Gert
Loomeijer (31) en Mariieen
Biekart (26) ontdekten het
schip op een Deens eiland in de
Oostzee. Nu gaat de gerestau
reerde Ceesje haar vierde sei
zoen in. Van 1 mei tot 1 novem
ber maken Gert en Mariieen
met de zeillogger cruisen op
He-,Noord- en Oostzee het Ska-
gérrak en de Oosterschelde.
Aan boord een bonte verza
meling passagiers. „Geen stoe
re jongens en meisjes, maar
Sportieve mensen die zin heb
ben om wat te doen", zegt
Gert, die buiten het vaarsei-
zoen als personeelsfunctiona
ris werkt. „Mensen tussen de
28.'en 72. We hebben alle leeftij
den aan boord, met de nadruk
op jong."
Mariieen, die buiten het sei
zoen als arts in een Haags zie
kenhuis werkt: „Je hoeft niet te
kunnen zeilen om mee te gaan.
Zwemmen bij voorkeur wel.
Wie *t wil, leren we iets van
'zeilen, navigeren, splitsen,
"knopen en techniek. Internatio
nale groepen zijn ontzettend
leuk. *t Klikt bijna altijd. Er
•ontwikkelt zich dan na een
paar dagen een soort scheeps
taal: de Geesje van Urk-taal."
Dit seizoen worden van be
gin mei tot medio juni week
endtrips gemaakt vanuit thuis
haven Vlaardingen. Op 20 juni
vertrekt de Geesje naar Dene
marken voor tochten van 10
J15 dagen. Op 20 augustus is het
'schip weer terug in Vlaardin-
'gen. De Geesje kan worden ge
buurd door groepen van maxi-
maal 14 personen.
Individuele plaatsing is mo
gelijk op de trajecten Frede-
irikshaven-Sandeborg (1-10
i augustus) en Sandeborg-
Vlaardingen (11-20 augustus)
;en op een aantal weekendtrips.
:Kosten voor de 10-daagse trips
bedragen ƒ750 p.p. plus ƒ15
voor voeding per dag.
i
Is de Geesje een varend
hotel I
Gert: Ik zou het zo niet wil-
lep,noemen. In een hotel word
je"/yerzorgd. Wij hebben aan
I boord een soort corveesys-
teem. Maar dat gaat allemaal
Wiuizclf. Bij een zeilvakantie
wéét je twee dingen zeker: het
Overtrek- en aankomsttijdstip.
Verder hangt het van de wind
jats/We hebben geen vaarplan.
iWrrszeilen. De motor blijft zo
Hang»moge!ijk uit.
1 vrr?' Wat kan men van zo'n va-
kan tie verwachten
- XSèrt: „Dat is erg afhankelijk
vajQ wat de groep wil. Er zijn
groepen, die dagen willen va-
ren en zo min mogelijk van de
-bewoonde wereld willen zien."
„Maar het omgekeerde ge
beurt ook", zegt Mariieen. „eer
zijn groepen die elke avond
een haventje willen binnenlo
pen en gaan stappen."
Is een zeilvakantie leuk?
Gert: „Ik vind het leuke, dat
je niet in het jachtige stramien
van alledag zit. Mensen wor
den het hele jaar geregeerd
door hun horloge en de agen
da. Bij zeilen bepaalt de wind
wat je doet. Daar moet je aan
wennen, maar dat heeft ook
een waarde. Natuurlijk kan de
motor aan, maar dan is de lol
eraf.
Vooral stadsmensen weten
niet wat donker en stilte Is.
Dat maakt ze onrustig. De eer
ste dagen aan boord hebben ze
de neiging zich wat bravour-
achtig te gedragen. Maar als
je hen attent maakt op de
overweldigende stilte van de
fjorden, dat zijn ze echt ont
roerd."
De zeillogger "Geesje van
Urk" werd in 1916 op de»beken-
dc Viaardingsc werf Figee ge
bouwd. Tot 1928 viste zij als
"Pallas IJM 287" op de Noord
zee op haring. Van 1930 tot
1975 voer het schip als coaster
in Skandinavie. Gert en Mari
ieen kochten het in 1975. Het
kostte 5 jaar om er weer een
fatsoenlijke zeillogger van te
maken.
Het schip heeft vier tweeper
soons en twee driepersoons
hutten. Er zijn twee d; ^es
met warm en koud stromend
water, twee toiletten, een geza
menlijke ruimte, kombuis en
roefje/navigatiekamer. Er is
cv aan boord.
De 'nieuwe' Geesje is zwaar
der getuigd en ziet er hee! wat
verzorgder uit dan de vroegere
haringloggers. "Vaak komen
oude mannen kijken als in ok
tober de zeilen te drogen han
gen", aldus Gert. '"t Lijkt wel
een jacht, mijnheer" hebben
we vaak gehoord. "Zo mooi
hebben ze er vroeger nooit uit
gezien." En ze vertellen verha
len over hoe ze als reepjongen
begonnen zijn. Maar ik heb
nog nooit iemand ontmoet met
wie ik goea over het zeilen kon
praten.
Mariieen: „Van 't vissen we
ten ze alles. Eik touwtje kun
nen ze benoemen, maar zei
len.
Gert: „Die tijd is voorbij. We
zijn net tien jaar te laat. De
know-how is weg, zeker in
Vlaardingen, want dat was een
van de eerste plaatsen, die op
stoom overging."
Maar ook zonder leermees
ter hebben Gert en Mariieen
het zeilen en manoeuvreren
met de Geesje onder de knie
gekregen. Voor beiden een
kolfje naar hun hand, want
van jongs af aan zeilen ze al.
Gert zeilde bijvoorbeeld al op
z'n 15e met de Zeeuwse hoog-
aars van zijn ouders op de
Waddenzee.
Gert: „Ik ken de oude tradi
tionele Hollandse zeilschepen
goed. De eerste reis moesten
wij het varen met een groot
schip nog ieren. We voeren vrij
grof: wij zaten of te hoog of te
laag aan de wind. Dit jaar heb
ben we er allerlei hoogstandjes
mee uitgehaald. Voor een an
kermanoeuvre gebruikten we
het eerste jaar de motor, dat
doen we nu zeilend. We laten
ook de bijzeilen langer staan,
in 't begin waren we daar veel
voorzichtiger mee.
We worden niet roekelozer,
maar we halen er meer uit. Dit
jaar hebben we snelheden ge
haald van over de 12 mijl. Dat
is best veel. Met zo'n snelheid
loop je de gemiddelde coaster
voorbij. Het zegt een leek mis
schien weinig, maar het schip
is heel goed getuigd. Het be
gint tot zijn recht te komen bij
windkracht 5 tot 8. Dan voel je
dat het in zijn element is. Bij
minder wind dweil je weg.
Problemen met zeeziek
te?
Gert: „In Skandinavië valt
dat erg mee, maar de Noord
zee Is een rot kust. Ik ben blij,
dat Mariieen arts is. Bij lange
re reizen zijn de eerste uren
het moeilijkst. Een enkeling
wordt beroerd. Het merendeel
heeft wat last. maar dat gaat
snel over. Een relatief klein
deel heeft nergens last van.
Het is helemaal niet zo dat
iemand, die op een ferry naar
Engeland ziek wordt dat bij
jons ook wordt. Een zeilschip
|!igt veel beter in de golven dan
een motorschip."
ij Mariieen: „Als wij op de mo-
jtor een haven uitvaren, stampt
ihet schip enorm. Die bewegin
gen zijn chaotisch, het schip
maakt dreunen. Maar als de
[zeilen zijn bijgezet, gaat het
heel vloeiende bewegingen ma
ken. Het voegt zich naar de
golven."
Jullie wonen op het schip.
Is het niet vervelend om tel
kens wildvreemden over de
vloer te hebben?
Gert:'t Is ons huis. We krij
gen allerlei volk aan boord.
Maar geen krasje hoor. De
mensen zijn er ontzettend zui
nig op."
Mariieen: „Ze helpen ook wel
eens met verven. Als je dan
een haventje binnenvaart, dan
staan ze met de handen in de
zij alsof het hun schip is. Leuk
hè?"
MAASSLUIS
Wethouder mevr,
E, F. M. Coenen-
Vaessen slaat
woensdag 2 maart
de eerste paal voor
een gezinsvervan
gend tehuis voor
verstandelijk ge
handicapten en een
complex van 24
eengezinswoningen
(premie-verhuur)
aan de Chopin-
straat/Haydnlaan.
Het gezinsvervan
gend tehuis is be
doeld voor 24 ver
standelijk gehandi
capten uit de om
geving. Sommigen
van hen zijn werk
zaam in een sociale
werkplaats, ande
ren bezoeken een
dagverblijf. Naar
verwachting wordt
het gehele bouw
complex medio
september opgele
verd.
Op donderdag 24
februari houdt de
Midden Delfland
Vereniging een dis
cussieavond over
peilverlaging in
Midden-Delfland,
Sprekers zijn de
heren Verheul van
het onderzoeksta-
tion Zegveld en
Tjallingii namens
de natuurbescher
ming. De avond,
die om 20 uur be
gint, wordt gehou
den in de Dorps
hoeve te Schiplui
den.
SCHIEDAM Be
woners van het Fa-
briplein en omge
ving zijn op dins
dag 22 februari
welkom in dien
stencentrum De
vier Molens. Daar
wordt vanaf 20.00
uur gesproken over
de plannen om de
woningen op en om
het plein op te
knappen. Het pro
jectteam dat de
werkzaamheden
voorbereidt wil van
de bewoners weten
hoe de kwaliteit
van de woningen is,
hoe de buurt is in
gedeeld en hoe de
verkeerssituatie er
uit ziet. Er komen
vragenlijsten die de
bewoners kunnen
invullen.
De projectgroep
verwacht in sep
tember de inventa
risatie afgerond te
hebben, waarna
een zogenoemd
stadsvernieuwings
plan kan worden
opgemaakt. In dit
plan staat wat er
met dit gebied
moet gaan gebeu
ren om het woon-
en leefklimaat te
verbeteren.
SCHIEDAM
Greenpeace in
Schiedam? Je zou
het bijna denken
als je de strepen in
de kleuren van de
regenboog ziet.
(Een beetje moeilijk
te zien op een
zwartwit foto).
Maar het is de anti-
vandalismebus van
de RET. De bus
"wordt elke dag op
een andere lijn in
gezet en komt ook
zo nu en dan in on
ze stad. Hei op
schrift laat aan dui
delijkheid niet te
wensen over. Som
mige passagiers
zijn er zo van onder
de indruk dat ze
hun voeten vegen,
wanneer ze de bus
instappen. Dit is
geen sterk verhaal,
maar waar ge
beurd, aidus de af
deling voorlichting
van de RET.
De maatschappij is
jaarlijks drie mil
joen gulden kwijt
aan reparaties, die
het gevolg zijn van
vernielingen. Twee
voorlichters bezoe
ken scholen in de
Rijnmond om de
jeugd hiervan te
doordringen. Deze
zomer wordt een
proef genomen met
het schilderen van
enkeie wachthuis-
jes in vrolijke kleu-
ren. Ook in Schie
dam gebeurt dit.
Het schilderwerk
wordt gedaan door
leerlingen van tech
nische scholen. De
aldus onder han
den genomen
wachthuisjes zullen
minder vernield
worden, zo is de
verwachting.
VLAARDINGEN
Het Holy-ziekenhuis
loopt de kans dat
Maassluis niet lan
ger meebetaalt aan
het exploitatiete
kort. Het gemeen
tebestuur van
Maassluis denkt er
over de jaarlijkse
bijdrage van onge
veer 12.000 gulden
te stoppen. De ver
mindering zal over
een aantal jaren
worden uitge
smeerd.
Volgens de heer P.
N. M. Vork, hoofd
afdeling financiën
van Maassluis,
heeft het Holy-zie
kenhuis geen ex
ploitatietekort om
dat de verpleegta-
rieven de uitgaven
dekken. "De tekor
ten worden veroor
zaakt door het uit
geven van geld, dat
niet voor exploitatie
is bedoeld. Ik denk
daarbij aan bijvoor
beeld researchkos
ten."
Het Maasluisse ge
meentebestuur
heeft het bestuur
van het Holy-zie
kenhuis van zijn
plannen op de
hoogte gesteld. Het
ziekenhuis heeft
een antwoordbrief
in voorbereiding,
waarin gepleit zal
worden voor het
handhaven van de
bijdrage,
in 1981 stortten
Maarssiuis en
Vlaardingen teza
men 114.114 gul
den in de kas van
het ziekenhuis. De
bijdragen worden
berekend aan de
hand van het aantal
verpleegdagen.
Maassluis betaalde
in '81 ƒ11.872,41
en Vlaardingen
ƒ102.241,59.
Van een onzer verslaggevers
SCHIEDAM Een paar
hoogtepunten uit de nog korte
geschiedenis van het vogeia-
siei in Schiedam: een pape-
gaaiduikcr in Noorwegen be
landt in de machinekamer
van een schip en wordt pas
bij Wilton Fijenoord in Schie
dam bevrijd. Een volkstuin
der slaat in één klap een zeld
zame doodhoofdvlinder kapot.
En: een opgekalefaterde vogel
vliegt met een aluminium
pijpje In zijn vleugels naar
Marokko.
Er gebeuren wonderlijke
dingen met de vaak doodzieke
of half verminkte vliegende
schepsels die beheerder Ger-
rit van den Hoek van het asiel
in de rieten mand voor de
deur vindt. De vogels hebben
te lijden van de kou, storm,
het verkeer en oliepiassen op
het water.
Sinds '79 hoeven ze niet
meer naar het vogelasiel van
Karei Schot in Rotterdam. Al
vindt er wel etn levendige
uitwisseling plaats tussen de
twee vogelasiels, met als der
de partner sinds kort het asiel
m Hoek van Holland.
Oheiozingen baren Gcrrit
van den Hoek de meeste zor
gen. Vooral in de winter
'wordt olie in de Rotterdamse
havens gedumpt, wanneer
weinig mensen getuige zijn
van deze praktijken. Voor de
vogels levensgevaarlijk. De
olie slaat het water vlak waar
anders 's winters de golven
flink worden opgezwiept. Een
aantrekkelijke plaats voor vo
gels om even uit te blazen
van een lange vliegtocht.
„Ze verliezen hun vetlaag
in die troep," zegt Van den
Hoek. De reeds verzwakte
„lekke" beesten krijgen eerst
een maand rust m het asiel
om op krachten te komen.
Pas dan wordt de olie met
groene zeep van hun veren-
pak verwijderd. Een verve
lende behandeling waarvan
de meeste vogels een shock
krijgen. Opnieuw volgt dan
een genezingsproces.
Het terrein rond het vogela-
siei in het tuincomplex Vijf-
sluizen is bezaaid met hok
ken. Temidden van enkele zie
ke vogels bevinden zich ook
enkele vaste klanten; een
paar tamme ganzen of, zoals
Gerrit en zijn gezin ze noe
men, „soepganzen". Ook staat
er een vangnet opgesteld om
passanten te ringen. Dat doet
Gerrit zelf.
Hij is gek van vogels. „Ais
klein jochie was ik er van be
zeten," herinnert hij zich. „Ik
heb veel geleerd over vogels
maar ik gebruik nog steeds
boekjes om gegevens op te
zoeken. Ik heb ook geleerd dat
vogels in mijn asiel zo snel
mogelijk weer terug moeten
in de vrije natuur. Daar ho
ren ze thuis. Ik heb geen be
hoefte om pronkstukken te
verzamelen en die zo lang
'V//X
mogelijk vast te houden. Vo
gels voelen zich nu eenmaal
niet thuis in een asiel."
Op dit moment verblijven
in het asiel onder meer een
met olie besmeurde meer
koet, een aangereden fazant
en door de koude en honger
verzwakte vinken en veld
leeuweriken.
Vandaag houdt Gerrit van
den Hoek open huis voor het
publiek dat doorgaans uit
Vlaardingen en Schiedam
komt. Bovenin de molen-
stomp, waarin het asiel is ge
vestigd, is een pas geopend-
diorama te zien van ontwer
per Karei Mauer. Het is ge
maakt naar een al tien jaar
oud idee van Gerrit van den
Hoek en geeft een beeld van
de Nederlandse landschappen
met de daarbij behorende vo
gels.
Het diorama is onderdeel
van een educatief centrum
dat op de molenzolder is inge
richt. Vanaf volgende week
ontvangt Gerrit van den Hoek
regelmatig schoolklassen om
de kinderen wegwijs te ma
ken in vogclland.
Wellicht dat de volgende
generatie geen doodhoofdvlin-
ders meer dood slaat. Het
diertje, dat veel lijkt op een
reusachtige bij, is opgezet en
is te zien in het diorama.
JOU F
