vlaarcfingen
7=—
'Stoomsleper Ebro aangevreten wrak'
Er zijn in Rotterdam-Noord
heel wat banen bij gekomen.
-\r randstad uitzendbureau
'Betaald parkeren
kost veel geld'
Schiekade 1 hoek Walenburgerweg
STATION
BERGWEG
ustra^jL-7^
Omzetverlies
Enquête
Streekfunctie j
Van onze verslaggeefster LUCIENNE
WISKERKE
SCHIEDAM - Terwijl in het gewone basisonder
wijs het leerlingental sterk afneemt, raken de
scholen voor het speciale onderwijs steeds voller.
De W.A. van Lieflandschool in Schiedam, voor
kinderen met leer- en opvoedingsmoeilijkheden
(LOM), is zo'n groeiende school. „En dat is een
trieste zaak," vindt het betreffende schoolhoofd
Henk Heesen. „Daarin kan ik minister Deetman
gelijk geven. Maar nog triester zijn de aangekon
digde bezuinigingen op het speciaal- onderwijs,
waarmee Deetman de groei wil stoppen en ombui-
gen.
Teveel
Niet lief
Schandalige keus
Onoverzichtelijk
De kleuterafdeling van de
W.A. van Lieflandschool. De'
meest bedreigde soort binnen
het LOM-onderwijs.
Schoolhoofd Henk Heesen:
„De wereld wordt voor kinde
ren steeds onoverzichtelij
ker." (Foto's Ed Eggermont
Een model
van stoom
schip de
Ebro.
Spullen uit de
Ebro die zijn
tentoon ge
steld in het
Nationaal
Sleepvaart
Museum in
Maassluis.
(Foto's Arie
Wapenaar)
Voortaan heeft Rotterdam-Noord zijn eigen Randstad vestiging.
Vanaf 27 oktober kunt u er terecht voor werk op elk gebied. Maar
natuurlijk bieden wij meer. Bijvoorbeeld een opfriscursus typen,
waarmee u uw typevaardigheid zo weer op peil hebt. U ziet, u
kunt in Rotterdam-Noord nu nog beter terecht voor tijdelijk werk.
Zo werkt u op een afwisselende en plezierige manier aan uw
toekomst. U doet veel werkervaring op en kunt zo een prima
opstap hebben naar een vaste baan. Kom snel bij ons langs om
u gratis in te schrijven. Of om uitgebreide informatie te krijgen.
Bellen kan ook: 010 - 46 60 111.
HET VRIJE VOLK
MH
ZATERDAG 23 OKTOBER 1986
VLAARDINGEN De sluiting
van de derde verdieping van
het Vlaardingse fiiiaai van
Vroom en Dreesmann verbaast
de middenstand in Vlaardingen
niet. „Ook bij mij is de invloed
van betaald parkeren op de
omzet merkbaar," vertelt be
drijfsleider E.J. Kemper van de
HEMA. Harry Dijkman, voorzit
ter van de Organisatie van
Vlaardingse Ondernemers
(OVO), zegt: „Ik weet, dat het
bij V&D om vijf vijftien per
cent gaat. Dat is precies, wat
het Centraal Instituut voor het
Midden- en Kleinbedrijf in
1982 heeft voorspeld."
Dijkman wijst erop, dat een
omzetverlies van vijf percent al
een netto-winstverlies van 25
percent betekent, omdat de
vaste kosten gelijk blijven.
„Vroom en Dreesmann heeft
meer filialen, die kan wel iets
opvangen. Maar voor kleine
ondernemers is zo'n verminde
ring desastrueus," zegt hij.
„Men doet over die vijf percent
zo gemakkelijk, maar vijf per
cent minder omzet Is 25 per
cent minder salaris. Daar komt
't op neer. Dat is nog eens inle
veren."
Zoals Het Vrije Volk gisteren
meldde, zijn er voor de sluiting
twee oorzaken: de terugloop
van de bevolking en het ver
keerscirculatieplan. Volgens di
recteur W. Vinke van Vroom en
Dreesmann Nederland begon
de omzet in september vorig
Jaar en januari dit jaar terug te
lopen na respectievelijk de af
sluiting van Emaus, Voorstraat
en Schiedamseweg, en de in
troductie van betaald parkeren
met parkeermeters en -auto
maten in het centrum. „Dat is
de druppel geweest, die de
emmer deed overlopen." aldus
Vinke.
Leo van Dam, voorzitter van
winkeliersvereniging Koopcen
trum Vlaardingen, weet dat
V&D niet de enige zaak in het
centrum is met een teruglo
pende omzet. „Wij gaan vol
gende week via een enquête
onder onze leden proberen
daarin een duidelijk inzicht te
krijgen," zegt hij. HEMA-man
Kemper („Ik sluit geen etage")
vindt, dat de plaatselijke poli
tiek de uitslag van de enquête
moet afwachten, alvorens een
beslissing te nemen over het
parkeertarief. Zelf vindt hij:
„Het zou goed zijn, als wij te
ruggaan van 1,50 naar 1 gul
den. De hoge tariefstelling bij
de start heeft de middenstand
geld gekost, da's duidelijk. En
dan kan de wethouder wel zeg
gen, dat je nu tenminste je au
to kwijt kunt op het Veerpleln.
maar ik zie toch liever een vol
parkeerterrein dan één met le
ge plekken."
Over het parkeertarief en de
uitbreiding van het betaald
parkeren-gebied wordt volgen
de week woensdag gepraat tij
dens een extra raadsvergade
ring. Eerder deze maand wees
de raad de uitbreiding af. De
impasse was compleet, toen-B.
en W. van Vlaardingen weiger
den een motie uit te voeren,
waarin om verlaging van het
parkeertarief naar 1 gulden.,,,
wordt gevraagd. In de maak is
nu een compromis-voorste! om
het tarief met een kwartje te
verlagen in ruil waarvoor de
oppositie akkoord zou moeten
gaan met de uitbreiding van
het betaald-parkerengebied.
„Dan moet je dadelijk een
kwartje per zeven en een halve
minuut betalen, da's toch 'n
raar tarief," vindt Leo van Dam
van dit compromis. „Die politi
ci zijn allemaal kwajongens, ze
gunnen mekaar het licht in de
ogen niet. Ik blijf bij het stand
punt, dat 1 gulden het absolute
maximum is. Eigenlijk is be
taald parkeren onaanvaard
baar, tenzij je het centrum een
toegevoegde waarde geeft in
de vorm van stadsverbetering.
Daar praten we nu met de ge
meente over', notabene op ons
initiatief, maar ambtelijke mo
lens malen langzaam. Waar het
om gaat, is dat de mensen on
rustig winkelen, omdat ze de
ingestelde parkeerduur dreigen
te overschrijden. Beter zou zijn
om met een slagboom op het
Veerplein te werken in plaats
van met een parkeerautomaat,
waarbij je tevoren moet beta-
len." j
Wethouder Goudriaan (Verkeer
en Economische Zaken) vestigt
zijn hoop op een plan van Wil-
ma Vastgoed BV voor het cen
trum, dat gisteren aan hem is
aangeboden. „De streekfunctie
van Vlaardingen is niet meer
wat die geweest is," zegt hij.
„Er vloeit nogal wat koop
kracht af naar Koningshoek en
Oosterflank. Het wordt nu tijd
om de binnenstad aantrekke
lijk te maken en af te bouwen.
Dat is de enige manier om on
ze streekfunctie terug te krij
gen. Wij moeten nu eens op
houden elkaar in de haren te
zitten. Met de winkeliers is de
strijdbijl al voor het grootste
deel begraven."
Betaald parkeren is volgens de
.wethouder dé voorwaarde om
de braakliggende grond in de
binnenstad te kunnen bebou
wen. „Je hebt nu tenminste
een plek om te parkeren. Al-
leen moet je ervoor betalen,"
zegt hij. En watbetreft de In-
vloed daarvan op de omzet, van
de winkeliers vindt hij: „Dat is'
particulier ondernemen. Als wij
niks doen, gaan er ook winke
liers naar de bliksem."
en
dat
is
'n trieste zaak
tt
Het is maandagmiddag na
de herfstvakantie. De lessen
zijn nog niet begonnen, maar
overal door de school klinken
kinderstemmen. Alle leerlin
gen blijven tussen de middag
"op school eten. Het ruikt er
naar pas geschaafd hout. „We
hebben tijdens de vakantie
nieuwe tafels en stoelen gekre
gen, voor de hele school," ver
klaart Heesen: „Nog net voor
de bezuinigingen binnenge
sleept."
Henk Heesen is sinds de op
richting van de W.A. van Lief
landschool. 25 jaar geleden, als
directeur aan de school ver
bonden. Om duidelijk te maken
wat hij vindt van het beleid
van Deetman met betrekking
tot het speciaal onderwijs, ge
bruikt het schoolhoofd een me
tafoor: „Zie het als een kruis
punt waarop veel ongelukken
'gebeuren. Het ziekenhuis puilt
uit van de slachtoffers. Dat is
een kwalijke zaak, daarom
moet er een oplossing komen.
Die komt er: het ziekenhuis
wordt gesloten, terwijl het ge
vaarlijke kruispunt niet wordt
verbeterd."
De gestadige groei van het
aantal leerlingen in het speci
aal onderwijs wekt al jaren
lang zorgen in onderwijskrin
gen. Onderwijsvernieuwingen
door dé jaren heen, die er op
gericht waren om meer indivi
duele aandacht te besteden
aan kinderen met problemen,
konden deze groei niet stoppen.
Toen de W-A. van Liefland-
school in 1961 werd opgericht,
telde zij veertig leerlingen. Nu
zijn dat 118 leerlingen, waar
van er 23 de kleuterafdeling en
95 de zogeheten kernafdeling
.bevolken.
Dat is te veel vindt minister
Deetman. Als zijn bezuini
gingsplannen worden uitge
voerd, mogen er volgend jaar
nog maar 85 'kernleerlingen'
en vijftien k zestien kleuters
naar de openbare LOM-school
in Schiedam. Vooral de kleu
terafdeling moet inkrimpen.
Volgens Deetman worden
kinderen die niet goed kunnen
meekomen in het gewone on
derwijs te snel doorverwezen
naar het speciale onderwijs.
De toelatingseisen zouden te
vaag zijn. .Daar kan ik me zo
kwaad om maken," barst Henk
Heesen los. „Het is onzin. Deet
man moet zijn ambtenaren
maar eens alle toelatingsrap-
port'en laten inkijken. Zij zul
len geen leerling vinden die on
terecht op een speciale school
is geplaatst."
De leerlingen op de LOM-
school zijn kinderen die in het
gewone onderwijs een achter
stand hebben. De oorzaken zijn
verschillend: een slecht- ver
baal vermogen, woordblind
heid, contactstoornissen, emo
tionele problemen, snel afleid
baar, geen overzicht. De gevol
gen: pesterijen van klasgenoo
tjes, thuis worden dé-kinderen
onhandelbaar omdat ze zich
afreageren of zich vani alles en
iedereen afsluiten. Ken leerlin
ge op de LOM-school ver
woordt het in een dramatische
zin: „Ze vonden me d&ar niet
lief."
Veiligheid en structuur. Dat
is waar de meeste kinderen be-
vastgestelde
hoefté aan hebben als ze op
een speciale "school terecht ko
men, volgens Heesen. Het
meest wezenlijke van de
LOM-achool vindt hij het pe
dagogische klimaat: „Een war
me sfeer waarin iedereen weet
wat er wel en wat er niet kan."
De leerlingen werken niet in
klassen, maar in kleine groe
pen. Daarnaast beschikt de
school over een aantal facili
teiten als logopedistes, een
psycholoog, een maatschappe
lijk werker en" klasse-assisten
ten. Deze faciliteiten komen-
ookin het geding doorde be-,
züinigingen.
Heesen: „Deetman "plaatst
ons voor een schandalige keu
ze:, of we moeten kinderen de
deur uitzetten; of we moeten de
groepen groter maken." Het
laatste betekent dat de school
het huidige aantal leerlingen
wel mag handhaven, maar al
leen onderwijs- en begeleiden
de faciliteiten krijgt voor het
door Deetman
quotum.
„Waar Deetman vanuit gaat
is dat deze leerlingen binnen
het normale basisonderwijs
kunnen worden opgevangen.
Maar zo ver zijn we nog lang
niet," aldus Heesen. Integen
deel juist. „Er is zo geweldig
gesnoeid op het basisonderwijs
de laatste tijd. Terwijl er extra
personeel nodig zou zijn om de
kinderen met problemen op te
vangen." Het gevaarlijke
kruispunt waarmee het school
hoofd de probleemsituatie ver
geleek, lijkt eerder verlech-
terd. Wat er volgens Heesen
moet gébeuren is kijken wat de
oorzaken van de groei in het
speciaal onderwijs zijn, en de
ze' weghalen. En niet alleen de
gevolgen verdoezelen.
In die 25 Jaar dat Heesen di
recteur van de school is, signa
leert hij een toename van de
problemen van kinderen, zowel
leer- als gedragsproblemen.
„Iemand van de onderwijsin
spectie heeft wel eens tegen
mij gezegd: 'De, kinderen die
vroeger op de LOM-school za
ten, die blijven nu gewoon op
de basisschool.' En zo is het."
Een oorzaak hiervan is vol
gens Heesen dat de wereld
voor kinderen steeds onover
zichtelijker wordt. 7Allés 'Ts
drukker en massaler gewór
den. Mensen hebben minder,
tijd. De informatie-verwerking
is veranderd. Vroeger zag een
kind zijn ouders nog eens een
boek lezen of een brief schrij-
even. Nu Is er de telefoon, de
televisie, de computer. Prach-
tig natuurlijk. Maar voor kin
deren die contactstoornissen
hebben - dergelijke kinderen
zitten ook veel bij ons op
school - biedt dit extra moge
lijkheden om uit persoonlijke
contacten te vluchten. Er is in
deze moderne tijd ook meer
achtergrondlawaai. Wij heb
ben véél kindéren op school die
klanken op de achtergrond
moeilijk kunnen onderschei-,
den." Heesen'wil hier niet mee
zéggen dat de leer- én gedrags
problemen van kindéren hier
door veroorzaakt worden. De
problemen worden er door ver
ergerd.
„Ja dié groei van onze school
is een trieste zaak," herhaalt
Heesen. „Denk niet dat,wij er
op uit zijn zoveel mogelijk
leerlingen binnen te halen. Ik
zie het als mijn taak om de
school zo klein mogelijk te
houden."
Van een onze verslaggever
TON DAMEN
MIDDELBURG „Een
wrak is het. Heeft u wel eens
een wrak gezien? Als we over
de Ebro praten, hebben wé het
daarover. Wat we uit zee ge
haald hebben is niet meer dan
een wrak." J. Heiliger uit Mid
delburg, die het initiatief nam
óm de onlangs aan wal ge
brachte stoomzeesleper de
Ebro te bergen, wil het maar
blijven herhalen. „Wat doe je
normaal gesproken met een
wrak? Dat breng je naar de
sloop." Heiliger wil graag een
misverstand uit de wereld hei
pen. Hij denkt dat het heel
moeilijk zal worden om de
Ebro weer te laten varen.
Heiliger: „De platen staal
buigen uit elkaar. De klinkna
gels hebben losgelaten. De toe
stand van het schip is niet flo-
risant. Laten we toch tenmin
ste de sensatieverhalen uit de
wereld helpen." De initiatiefne
mer van de berging noemt
zich een hobbyist. Met enige
trots spreekt hij van „mijn
berging".
Met een team van enthousi
astelingen onderzoekt Heiliger
wat precies de staat van het
schip, is, om vervolgens te be
palen wat ermee kan gebeuren.
De Ebro staat nu goed twee
weken op de werf De Schelde-
poort in Vlissingen. De eerste
inspecties zijn al door het
team van Heiliger verricht.
Over de bevindingen wil Heili
ger echter niets melden. „Er is
geen nieuws. Het onderzoek is
nog in pril stadium," zegt hij
beslist. Ingewijden vertellen
echter dat de amateurs bij hun
onderzoek nogal zijn geschrok
ken. van de staat waarin het
schip verkeert. *De huid zou
van het schip zou minder goed
- zijn als verwacht en ook de
motor zou er niet best uit heb
ben gezien.
Bij de berging van het schip,
dat 28 jaar lang op de zeebo
dem heeft gelegen, raakte een
deel van het bergingsteam op
timistisch. „Zeker weten, die
oude Ebro gaat weer varen,"
had Rotterdammer 'Baas
Beer' (eigenlijk D. Vasten
hout) —tevens eigenaar van
stoomsleper De Finlandtoen
uitgeroepen. En; „Nog hele
maal gaaf. Die machine loopt
straks weer."
In een eerste Instantie heeft
de voorzitter van het Natio
naal Sleepvaart Museum in
Maassluis, G. Langelaar Gzn,
de euforie met scepsis verno-
men. Zijn reactie: „Zo'n schip
weer varende krijgen? Daar
gaat zo veel tijd en geld in zit
ten. Ik zou het toejuichen. Als
ik zie hoe in Engeland en
Duitsland oude schepen wor
den opgeknapt en behouden,
dan denk ik dat moet ook hier
kunnen. Maar de ervaring in
Nederland leert anders. Met ss
Furie is het gelukt, maar daar
betreft het een uitzondering.
Als het gaat om de realiteit,
dan houd"ik mijn hart vast.
Voor zover het gaat om op
knappen voor een tentoonstel
ling wil ik optimistisch blijven.
Maar varen? Die oude motor
die op de zeebodem heeft gele
gen weer lopen?"
Heiliger, die met veel res
pect over Langelaar spreekt,
onderschrijft de woorden van
de voorzitter van het museum.
„Hij heeft gelijk en is boven
dien deskundig. Vergeleken
met Langelaar zijn wij slechts
goedwillende amateurs. Maar
met Langelaar zeg ik dat we
het wrak van een vergane sle
per hebben opgediept. De huid
van het schip is deels weggge-
vreten, mosselen hebben zich
overal vastgehecht en alles
wat vroeger kon scharnieren
of draaien zit nu zo vast als
een huis.
Baas Beer schijnt niet meer
bij de enthousiastelingen te ho
ren. „Ik heb geen contact meer
met de man," laat Heiliger we
ten. Geruchten over ruzie on
der de bergers wil hij bevesti
gen noch ontkennen.
In Maassluis is de afgelopen
weken steeds gefluisterd dat
de Ebro wellicht opgeknapt
kan worden. Het zou dan uit
eindelijk in de Maassluise ha
ven komen te liggen. De inwo
ners zouden zich al verkneuke
len bij het idee dat de haven in'
de toekomst een waar museum
van stoomzeeslepers kon wor
den. Er ligt immers al Neder
lands oudste stoomzeesleper ss
Furie (1916), het schip dat ge
bruikt is voor de verfilming
van Hollands Glorie (AVRO).
Langelaar heeft inmiddels met
zijn nuchter commentaar al
velen uit de droom geholpen.
„Begrijp me goed, ik Ik zou het
toejuichen en Ik ben ervoor dat
het schip zo veel mogelijk be
houden blijft. Maar te denken
dat de Ebro varend en wel
naar Maassluis zou komen,
lijkt me voorals nog verre van
realistisch," zegt hij.
Momenteel moet de stad het
doen met een portefeuille, een
pot zure augurken, een mok,
bestek en nog een paar voor
werpen die de bergers uit de
Ebro hebben opgedoken. De
spullen staan ten toon gesteld
in het Nationaal Sleepvaart-
museum, in het sfeerrijke
voormalige stadhuis in het
centrum van Maassluis. Tot de
expositie behoort ook een mo
del van de Ebro, dat al langer
in het bezit van het museum is.
De Ebro was Nederlands
laatste stoomzeesleper en ver
ging op 11 januari 1957 bij red
dingswerkzaamheden voor de
Zeeuwse kust. De schuit werd
in 1931 gebouwd door Piet
Smit. In het plan om de Ebro
te bergen kwam schot toen
sportduiker Jan Plat ontdekte
dat het schip niet muurvast
bleek te zitten. Heiliger heeft
Smit Tak zo ver gekregen een
bergingsschip te beschikking
te stellen en de bemanning van
Smit Tak werkte gratis.
In het Nationaal Sleepvaart
Museum in Maassluis is een
kleine tentoonstelling ingericht
met een deel van de inventaris
van de Ebro. Men vindt 'er een
portefeuille, een pot zure bom
men, een mok en zo meer. Al
les aangevreten door het zout
en soms nog vol mosselen.
