op Rotterdam'
1
1
I
Kortaf
1
1
i
maitts
Maassluis weigert
informatie
m
m
•1
II
jggjSSjl
y- Met zwavelpoeder houd je andermans katten uit
s je tuin. Een kraaiende haan breng je tot zwijgen
L door de stok uit zijn hok te halen. En een hoog op
lopende burenruzie om een trillende koelkast kun
je soms met een simpel stukje rubber oplossen.
Als wijkagent moet je van heel veel markten
thuis zijn. Het werk is niets voor dooie dienders,
maar de wijkdienst stond binnen het Vlaardingse
politiekorps nooit erg hoog in aanzien. 'De wijk
zusters', zo werden de wijkagenten genoemd. Of:
'de soft-police'.
Die geluiden verstomden enigszins, toen in 1983
uit een intern onderzoek bleek dat de Vlaardingse
wijkagenten uitstekend functioneerden. Deze
maand bestaat de wijkdienst vijftien jaar, een ju
bileum dat binnen het korps op beseheiden wijze
is gevierd. Hoofdagent Léon Buijnsters (36) fietst
al zes jaar met veel plezier door 'zijn' Westwijk.
Hij is er een geziene figuur. „Ook de jeugd komt
naar je toe, al is het alleen maar om stickers te
vragen," zegt hij.
Samen met Het Vrije Volk evalueert hij de wijk
dienst, die de laatste jaren in steeds meer ge
meenten is ingevoerd.
Praatpaal
Bemiddelen
Jeugdcriminaliteit
Culturele Raad
Patiëntenbelangen
Zuivere koffie
::Zand
Voorbeeld
Bert van
Kin: Ambte
naren weten
nauwelijks
wat stadsver
nieuwing te
weegbrengt.
(Foto's: Arie
Wapenaar
Aanspreekpunt
H
IÜ
>4;//
HET VRIJE VOLK
Schiedam, vlaarcfirigen
14
ZATERDAG 1 NOVEMBER 1986
ff s J V "s"*
•O- >'C$ 'TX y
Het succesverhaal van de
'wijkzusters'
ft.
'0
fel.
tï
i;
Van onze medewerker
ROBERT VAN STEK
VLAARDINGEN „Van nu
af aan ben je wijkagent. Hier.
heb-je een fiets, ga de wijk
maar in." Dit kregen de eerste
Vlaardingse wijkagenten te
horen. Ook Léon Buijnsters
kan zich zijn eerste dag bij de
wijkdienst nog levendig herin-
meren. „Ik had bewust naar de-
"ze functie gesolliciteerd," ver-,
telt hij. „Maar, toen ik die dag
'voor 't eerst op m'n fietsje
"door de wijk reed, dacht ik
toch: 'Tja, wijkagent,wat is
dat. nou eigenlijk?' Ik zag op
'een gegeven moment een
groepje jongens staan en ik
ben daar een praatje mee gaan
.maken. Zij waren verbaasd. Ik
"onwennig. Toevallig heb ik la
ter nog veel aan dat. eerste
contact gehad ook."
Vóór 1971 wer i in Vlaardin
gen gewerkt met wijkteams,
die opereerden vanuit politie
posten in de buurt. Buijnsters:
„Dié mensen zaten weliswaar
in de wijk, maar ze voerden
verder gewoon alle normale
politietaken uit. De wijkagent-
nieuwe-stijl, zoals we die nu.
kennen, is echt een gespeciall-!
keerde functionaris, waarvoor'
"je tegenwoordig ook wordt op
geleid. De taken liggen voorna
melijk op het sociale vlak."
Vlaardingen werd in 1971 op
gedeeld in negen wijken, die
elk 'een vaste, eigen wijkagent
kregen. Op dit moment bestaat
de wijkdienst uit negen hoofd
agenten en één chef in de rang
van brigadier.
Die eerste lichting Vlaar
dingse wijkagenten werd des
tijds gewoon aangewezen. Eén
van de belangrijkste doelen
van de wijkdienst is om de
zichtbaarheid van de politie op
straat te vérgroten. De wijka
gent moet een herkenbare fi
guur zijn in de wijk, die mak
kelijk aanspreekbaar is. „De
mensen komen heel gauw met
htm problemen naar mij toe,
juist omdat ik geen anonieme
autoriteit ben," legt Buijnsters
■uit.
„Soms komen mensen zoge
naamd naarje toe mét een
klacht," vervolgt hij. „Maar
dan komt er een heel verhaal
over de familie, over de kinde
ren, over ik weet niet wat alle-:
maal. Als je dan tenslotte
vraagt wat 't probleem was,
zijn ze 't vergeten. Ze moesten
gewoon even hun verhaal
kwijt en jij bent dan de praat
paal. Als wijkagent .ben je in
feite sociaal werker 'met een
politlepakkie aan."
Doordat hij dicht bij de men
sen staat, kan de wijkagent
veel problemen al vroeg signa
leren en zo vaak preventief op
treden. Bij dreigend agressief
gedrag bijvoorbeeld. Buijn
sters: „Je kent na verloop van
tijd de probleemfiguren uit je
wijk én hun achtergronden.
Als je dan via-via hoort dat de
spanningen weer oplopen, dan
moet je zien dat je op het juis
te moment een praatje met zo
iemand maakt. Meestal kan je
dan een hoop ellende voorko
men.
Burenruzies zijn een vast
agendapunt voor Buijnsters,
met- geluidsoverlast en over
last door huisdieren als de
meest gehoorde klachten. Lan
ge regenperiodes zijn ook 'ge
vaarlijk' weet de hoofdagent.
„De mensen worden prikkel
baar van het lange binnenzit
ten," vertelt hij. „Op een gege
ven moment slaan de stoppen
dan door. Datzelfde geldt ei
genlijk ook voor erg mooi
weer: dan schettert de radio
weer door de open ramen."
Buijnsters vraagt altijd
eerst of de klager al met de
boosdoener gesproken heeft.
Als dat niet het geval is geeft
hij ze de opdracht om te probe
ren het eerst onderling eens te
worden.
„Het publiek denkt over 't al
gemeen veel te vaak dat de
wijkagent de oplossing voor al
lerlei problemen even uit zijn
mouw schudt, zonder dat ze er
zelf iets voor hoeven te doen,"
moppert Buijnsters. „Maar zo
werkt het natuurlijk niet. Pas
als blijkt dat ze er samen niet
uitkomen, ga ik bemiddelen.
Soms is de oplossing simpel. Ik
kreeg eens een klacht van ie
mand, die last had van de tril
lende koelkast van zijn boven
buren. De kwestie sleepte al
lang en de gémoederen waren
al diverse keren behoorlijk
verhit geraakt. Ik stopte een
stukje rubber onder die koel
kast en de zaak was opgelost."
Zo eenvoudig is het maar
zelden. Af en toe moet de
hoofdagent, alle partijen in het
politiebureau uitnodigen om
daar afspraken temaken, die
dan ter-plekke op papier wor
den vastgelegd. *,In verreweg
de meeste gevallen is het pro
bleem dan wel uit de wereld.
Een ander aspect van zijn
taak is het contact met het
maatschappelijk werk, het RI
AGG en allerlei andere maat
schappelijke instanties, want
het zijn vaak maatschappelij
ke problemen, die de wijkagent
óp zijn bord krijgt. Problemen,
die bovendien steeds erger
„Hier heb je
een fiets en
ga de wijk
maar in." Zo
begon het
voor agent
Buijnsters.
(Foto Arie
Wapenaar)
worden, waardoor de ■werk
druk de laatste jaren behoor
lijk is toegenomen. Vandalis
me, (verborgen) alcoholisme,
vereenzaming, mensen .die in
complete afzondering leven en
totaal vervuilen: iedere wijka
gent krijgt er wel eens mee te
maken.
Buijnsters: ,JHet zijn toch al
tijd weer spanningen, proble-
men en conflictsituaties die op
je afkomen. Wat ik persoonlijk
erg trieste gevallen vind. zijn
oudere mensen-. die langzaam
dement of zelfs krankzinnig
worden. Sommigen gaan zich
zo afwijkend gedragen dat de
hele straat in opstand komt.
Dan moet Je er bovenop zitten,
anders gaat men het recht in
eigen hand nemen, met alle ge
volgen van dien. Dat zijn dan
de gevallen, waar je zo inten
sief mee bezig bent, dat het je
niet loslaat. Dan neem je je
werk mee naar huis, daar doe
je soms niks aan.Meestal
volgt voor die mensen na een
tijdje opname in een verzor
gingstehuis of een inrichting,
uiteraard in goed overleg m t
de familie en alle betrokken in
stanties."
De jeugd in de wijk is een
verhaal apart. Buijnsters heeft
zo z'n gedachten over de voor
genomen bezuinigingen op het
club- en buurthuiswerk. „Daar
worden toch voornamelijk
kansarme jongeren opgevan
gen, want een vereniging kost
weer geld," vertelt hij. „Als die,
adressen straks zouden weg
vallen komen die jongens let
terlijk op straat terecht. Ik ben
bang dat het alleen maar tot
meer vandalisme en jeugdcri
minaliteit zal leiden."
In het kader van anti-vanda-
lismeprojecten bezoekt hij veel
scholen om voorlichting te ge
ven aan dé jeugd en de ouders.
„De ouderlijke controle ont
breekt vaak," vertelt Buijn
sters. „Als je de mensen dan
eens direct op hun verantwoor
delijkheden wijst, de jeugd zelf
ook, dat scheelt al zo'n hoop. Ik
merk net in de praktijk. Bij de
laatste kerstboomverbranding
hebben we de jongens zelf een
afsluitbare container laten hu
ren om hun bomen in op te
slaan. Geef ze wat verantwoor
delijkheid. Het werkte prima,
er was dit jaar geen 'oorlog'.
Over 't algemeen kan ik heel
goéd met de jeugd opschieten.
Als ik er eens één bekeur, word
ik de volgende dag toch ge
woon gegroet. En anders dan
.in de jaren zestig word ik ook
nooit meer uitgescholden voor
'ballenjatter' of zo; De jongsten
.komen zélfs* naar me toe om
om stickers te vragen. Dat is
dan iets leuks, want die kant is
er natuurlijk ook: ik word ge
vraagd voor openingen óf om
de prijzen uit te reiken op de
braderie. En er valt echt wel
eens wat te lachen. Want als je
alleen maar de ellende mee
maakt en je staat overal alleen
voor, dan houd je dit vak niet
lang vol."
(Van een onzer verslagge
vers)
MAASSLUIS - Openbare
gegevens zijn In Maassluis
niet altijd openbaar. Tenmin
ste niet, als het aan het
Maassluis' college van burge
meester en wethouders ligt.
Het college heeft de gemeen
teraad voorgesteld de Ver
eniging Bijzondere Scholen
(VBS) in Den Haag „verlang
de informatie" te onthouden.
Dit valt te lezen in het verslag
van de B. en W.-vergadering
van 21 oktober.
J. Veenhuijs, directeur van de
VBS, zegt dat het college de
opgevraagde gegevens niet
mag weigeren. „WIJ vragen
om algemene informatie. Zo
willen we cijfers over de wo
ningbouw, bevolkings-statis-
tleken en prognoses van de
leeftijdsopbouw per wijk. Die
informatie mag de gemeente
niet achterhouden." Wethou
der L.A. Snoeck-Schuller
(Onderwijs) was gisteren niet
voor commentaar bereik
baar.
C. Bos, chef van de gemeen
telijke afdeling Onderwijs,
bevestigt dat het algemene
en openbare gegevens be
treft. „Ja, ze zijn ook via de
provincie op te vragen. De
VBS wil het een en ander we
ten over de Maassluis© be
volkingsopbouw. Het college
ziet echter geen aanleiding
deze gegevens te verstrek
king. De VBS verzamelt de
informatie met het doel om
een school op bijzonder-neu-
trale grondslag in de stad te
stichten. Nu is bij de ge
meente geen aanvraag inge
diend voor zo'n school en
heeft de raad in een schoien-
plan destijds vastgelegd dat
in Maassluis geen behoefte is
aan bijzonder neutraal onder
wijs."
Het feit dat de VBS op grond
van de wet op openbaarheid
van bestuur recht heeft op de
Donderdag 6 november verga
dert de Culturele Raad Maas
sluis in de burgerzaal van het
stadhuis. Niet-leden kunnen tij
dens de vergadering inspre
ken. In het infocentrum van he
stadhuis en In de openbare bi
bliotheek ligt een map met ver
gaderstukken ter inzage. De
vergadering begint om 20 uur.
Onder voorzitterschap van
wethouder IJsbrand van der
Velden (volksgezondheid)
Wordt op donderdag 6 novem
ber een bijeenkomst gehoudor
over patiëntenbelangen in
Vlaardingen. Mevrouw E. van
Dongen van de stichting werk
groep 2000, een adviescen
trum voor patiönten-initlatie-
ven, zai deze avond iets vertel
len over de steun, die haar
stichting kan geven bij het
bundelen van patiëntenbelan
gen. Meer inlichtingen bij R.
informatie laat hij onbespro
ken. „Dat kan zijn, maar is
verder de verantwoordelijk
heid van het college," zegt
Bos.
Veenhuijs is er zeker van dat
zijn vereniging de cijfers uit
eindelijk toch te pakken
krijgt. „We hebben vele ge
meenten met dezelfde vra-A.~
genlijst aangeschreven. Eert
paar lastige gemeenten wer
ken niet mee, maar daar
gaan we er juist extra hard
tegen aan; Ze moeten altijd
bakzeil halen.
Waar het om draait is dat ve
le gemeenten ons gevecht
voor bijzonder neutraal on
derwijs niet kunnen waarde-:
ren. In Vlaardingen heeft'de
wethouder een Jaar lang pro
beren tegen te houden dat
de nieuwe Janaplanschooi
werd gesticht. Overigens -
heeft die wethouder ons nooit
informatie onthouden.
De steden vinden onze activi
teiten met name hinderlijk
omdat de bestaande scholen
ai woekeren met leerlingen- J
aantallen. Ze hebben geen
behoefte aan onderwijsver-
nleuwing, want dat ten koste
gaan van de andere opleidin
gen. Vandaar dat wij wel
eens meer op onwil stuiten
bij gemeentebesturen," aldus
Veenhuijs.
De directeur kan de 'angst'
van het Maassluis college wei;
begrijpen. „Als bij een be
paalde grootte van de ge
meente en een gegeven leef
tijdsopbouw in zo'n stad
geen Jenaplanschool of Món-;
tessori-onderwijs bestaat,
nemen wij aan dat er wel be-
hoefte aan bijzonder alge
meen onderwijs bestaat. De
volgende stap is dat onze
vereniging actie onderneemt
om zo'n school op te richten.
Ik kan me voorstellen dat ge
meenten dat niet op prijs
stellen; want dat kan onrust
in de tent brengen," zegt hij.
Aardenhout, bureau volksge-
zondheid van de gemeentese
cretarie, tel. 4355886, tsl. 213.
De bijeenkomst begint om
19.30 uur in kamer 10 van het
stadhuis.
De plaatselijke werkgroep Kerk
en Samenleving en de Wereld
winkel houden op woensdag 5
november een informatieavond
over de actie 'Zuivere koffie'.
Deze actie heeft tot doel de
verkoop van koffie, verbouwd
door kieine coöperaties in de
Derde Wereld, te stimuleren;
Tijdens de avond (Oosterkerk,
Schiedamseweg, aanvang 20
uur) wordt de film "Strijd om
voedsel in Latijns Amerika'
vertoond en houdt Gerlof van
Rheenen, stafmedewerker van
Solldaridad, een inleiding. Soli-
dariteitskoffie Is verkrijgbaar in
plaatselijke wereldwinkels. De
omzet Is 250.000 kg per jaar.
Van een onze verslagge'
U RON DE GROOT
ver
SCHIEDAM Tot aan het
allerlaatste moment toe blijft
V hij'het druk houden. Bert van
„Kan (34), bijna ex-bewoners-
deskundige in Schiedam-West.
Een beetje tot zijn eigen spijt
keert hij officieel op de helft
„van november de wijk en haar
.bewoners de rug toe. Hij is vie-
renhalf jaar een bron van ken-
nis en steun geweest voor de
-' „wijk West, die al jarenlang
worstelt met de activiteiten en
gevolgen van stadsvemieu»
wing. „Stadsvernieuwing heeft
een enorme Invloed op de leef
omgeving van de mensen,"
weet Van Kan uit ervaring.
„Neem alleen al het bouwver-
keer waar je als bewoner con-
stant mee zit."
Het fenomeen bewonersdes-.
kundige is eigenlijk overge-
waaid uit Rotterdam. Jaren
gelëden moesten de goed geor
ganiseerde bewonersorganisa
ties in de Maasstad zich steeds
meer gaan bemoeien met de'
«S stadsvernieuwing die op grote
'schaal werd gepleegd. De'be-.
moeïenissen schreeuwden om
J deskundige ondersteuning.
';r Aanvankelijk werd dat opge-
|f lost door studenten, die als
vrijwilliger bij een bewoners-
vereniging gingen werken. La-
- ter kwamen de betaalde krach-
5 .ten om de hoek kijken en kreeg
"r,de bewonersdeskundige erken-
nlhg. Bert van Kan is, samen
met twee andere deskundigen
in Oost en Zuid, na een besluit
'van de gemeenteraad van
Schiedam aangenomen voor
()dertig uur per week
- „Het lijkt een grote tegen-,
stelling," vindt hij. „Een ge-
'meente betaalt iemand om er-
.voor te zorgen dat bewoners
wegwijs worden en kritiek
ggpninnen leveren. Maar in feite
;'tls het aanstellen van bewo-
j •;"ner8deskundigen gewoon een
a jgèyolg van een doelstelling. De
doelstelling om je bewoners
.zoveel mogelijk inspraak te
géven. Die inspraak vraagt om
deskundigheid en die heb ik de
x: afgelopen jaren gegeven. Mijn
werk is eens beschreven ais
aan de ene kant zand in de ra
deren van de gemeente maar
aan de andere kant smeerolie
die de machine beter doet lo
pen.
De gemeente Schiedam heeft
zich nooit met mijn werk be
moeid, in de zin van een werk
gever die iemand aan banden
legt Ik heb het gevoel dat door
mijn werk, het stadsvernieu
wingsproces heter tot zijn
recht is gekomen. De plannen
werden meer afgestemd op de
bewoners en dat is voor beide
partijen, bewoners en gemeen
te, goed," aldus de scheidende
bewonersdeskundige.
Van Kan, geboren In Rotter
dam maar tegenwoordig woon
achtig in Schiedam-Zuid, be
gon zijn loopbaan als deskun
dige op het gebied van woning
bouw met een opleiding aan de
HBS-b en vervolgens de rich
ting Bouwkunde op de Rotter
damse HTS. Daarna ging hij
werken op een architectenbu
reau en deed hij in de avond-'
uren de academie voor Bouw
kunsten. Na acht jaar had hij
hiervan ook het diploma op
zak en belandde hij als bewo
nersdeskundige in Schiedam.
Van Kan begint half november
als projectleider in Vlaardin
gen. Hij zal zich in die ge
meente eveneens .bezighouden
met stadsvernieuwing, al is
het dan 'aan de kant van' de
gemeente en niet zozeer van de
bewoners.
Rotterdam is nog steeds Van
Kans grote voorbeeld als het
gaat om het uitvoeren van be-
wonersvriendelijke stadsver
nieuwing. „Die stad loopt ver
voor op Schiedam," vindt hij.
„Om een voorbeeld te noemen.
Er bestaat daar een regeling
dat mensen een huurverlaging
kunnen invoeren als er in hun
buurt sprake is van bouwacti
viteiten. Ze kunnen dan een
verlaging aanvragen voor het
aantal punten aan de hand
waarvan de huurpenningen
worden vastgesteld. In Schie
dam is men nog niet zover."
Van Kan schat dat Rotter
dam in tijd uitgedrukt zo'n
acht jaar voorloopt op Schie
dam. „Daar is een gigantisch
apparaat bezig met de stads
vernieuwing. Men is daar be
reid om ambtenaren in te zet
ten om expertmentenuit te voe
ren. Ze hebben een heel eigen
visie. Iets dat je in Schiedam
duidelijk mist.
Ik dacht hier ook een afde
ling aan te treffen die middels
voorschriften een visie uit zou
dragen op de ontwikkeling van
plannen. Dat bleek dus niet
waar. Ik heb bijvoorbeeld de
hele planontwikkeling rond de
nieuwbouw aan de Van der
Elststraat van dichtbij meege
maakt. Het is de architect die
uiteindelijk bepaald hoe een
woning eruit ziet. Er is natuur
lijk een beleid dat is gericht op
energiezuinig bouwen, maar
dat bestaat ook voornamelijk
uit het stellen van eisen, zon
der dat er wordt aangegeven
hoe dat dan moet worden be
haald. Er zou feitelijk een
energie-ambtenaar moeten
worden aangesteld. Schiedam
heeft tenslotte het energiezul-
nige bouwen hoog in haar
-vaandel staan."
In het begin van zijn werk
zaamheden in Schiedam, sig
naleerde Van Kan nog een
strijd die door bewoners werd
aangegaan met de gemeente
als het ging om hun belangen.
Langzaamaan heeft die strijd
volgens Van Kan plaatsge
maakt voor een redelijker
overleg waarin de bewoners
een duidelijk oor hebben ge
vonden bij (een deel van) het
ambtenarenapparaat. „Er is
niet zozeer meer sprake van
een strijd alswel van samen
spraak tussen de partijen,"
meent de bewonersdeskundige.
„Het is allemaal veel positie
ver geworden, en dat is mede
door mijn werkzaamheden
hier, denk ik. Het is een inte
graal proces. Ambtenaren ma
ken plannen, komen daarmee
naar de bewoners en Ik help
hen bij het bekijken daarvan.
In concrete situaties is de
strijd nog wel degelijk voel
baar. Als er iets mis is met een
renovatie, en daar hebben we
zat voorbeelden van in Schie
dam West, komen bewoners
duidelijk in het geweer. Die
pijn is voelbaar. En ik ben e„
voor om de bewoners daarmee
te helpen want in de meeste
gevallen zijn hun klachten te
recht."
Als het gaat om stadsver
nieuwing deelt Van Kan het
ambtelijk apparaat op in twee
delen: de plannenmakers op de
gemeentelijke secretarie-afde
lingen en de uitvoerders bij on
der meer de dienst Gemeente
werken. Over de eersten niets
dan goeds. Over de laatsten
een reeks klachten. Van
Kan:,J>aar liggen nog steeds
de problemen. En dat is te wij
ten aan het feit dat er geen
vast aanspreekpunt is.
Onlangs bleek er gewoon een
stuk straat vergeten te zijn bij
een herindeling van enkele we
gen. Ais je ziet wat je dan alle
maal moet doen om dat recht
te trekken. En dat geldt voor
meer onderdelen die met de
uitvoering te maken hebben.
Kijk naar wat we hebben mee
gemaakt bij de herinrichting
van het Fabripletn. Gemeente
werken bleek gewoon niet te
luisteren naar de wensen van
'de bewoners. Wensen die in het
planteam, waarin vertegen
woordigers van de gemeente
en de bewoners zitting hebben,
naar voren waren gebracht en
ook zouden worden meegeno
men. Ik pleit voor een apart
bureau voor stadsvernieuwing
waar in zowel het voorberei
dende deel als het uitvoerende
deel onder vallen. Dat ver
kleint de laat die bewoners
toch wel hebben van stadsver
nieuwing."
Zoals gezegd, geen wijk in
Nederland die met stadsver
nieuwing zit, heeft daar géén
last van. Opgebroken straten,
de slopershamer die panden
naar beneden haalt en het con
stante geklap van heimachi
nes. „Ambtenaren in het stads
kantoor hebben er nauwelijks
weet van wat stadsvernieu
wing allemaal teweeg brengt
in een wijk," meent Van Kan.
„Er wordt tien jaar lang ge-
Bewonersdeskundige Van Kan heeft veel dingen be
reikt die voor de buitenwacht onzichtbaar zijn. De uit
zondering vormt de muurschildering van Ankie Man-
ders op het Vriendschapsplein
bouwd in een wijk.
Een voorbeeldje: in de Fuit-
onstraat wordt een bouwplan
uitgevoerd maar Is even daar
voor een nieuwe riolering aan
gelegd. De straat wordt daar
om tijdelijk dichtgegooid, en
dat is te zien. De bewoners van
die straat zitten vervolgens
wel twee jaar lang met een
straat die maar provisorisch is
betegeld. Een ander aspect ls
dat de bevolking verdunt, er
komen steeds minder mensen
in de wijk. De nieuwbouwhui-'
zen worden gemiddeld door
minder mensen bewoond. En
dat heeft weer zijn gevolgen
voor de voorzieningen. Minder,
winkels, minder scholen. Bere
kend is dat in Schiedam West
binnen vijf jaar twee scholen
zullen verdwijnen, mede door
toedoen van de stadsvernieu
wing."
„De bevolking verandert
ook," gaat Van Kan verder.
„Het gezegde 'bouwen voor de
buurt' gaat in Schiedam-West
allang niet meer op. Dat hangt
samen met het toewijzingsbe
leid en de huursubsidie. Bewo
ners van straten die worden
gesloopt hebben zogezegd
voorrang bij het verdelen van
de nieuwbouw. Tegenwoordig
is dat helemaal niet meer ze
ker. Mensen die weinig geld
hebben, vallen bulten de boot.
De gemeente verschuilt zich
achter het argument dat de
overheid het toewijzen van
huursubsidie strenger contro
leert en dat fouten worden ver
haald op de gemeente. Kijk
naar Rotterds.m. Daar han
teert men de regel dat iemand
niet in aanmerking komt voor
nieuwbouw als er een 'gelijk
waardige' goedkopere woning
voorhanden is. Dat 'gelijk
waardig', daar zit 'em de clu
want er zijn natuurlijk geèn
oude goedkopere woningen die
gelijkwaardig zijn aan de
nieuwbouw. In Schiedam
wordt zo niet gedacht en dat is
Jammer."Op meer dan één ma
nier is het werk van Van Kam
zichtbaar in Schiedam-West.
Al was het alleen al aam de
twee muurschilderingen, die
de wijk sinds niet al te lange
tijd sieren. „De schildering op
het Vriendschapsplein doet me
nog steeds goed, als ik er lang
loopt," vindt Van Kam. „Dat. is
een zichtbaar resultaat van
mijn inspanningen. Het zoeken
vam sponsors, het selecteren
vanneen ontwerp, dat was leuk
om te doen. En dat geldt ook
voor de tweede schildering óp
wijkcentrum De Erker die
door de gemeente is betaald.
Er zijn natuurlijk veel meer
minder zichtbare resultaten.
Denk aan de perikelen rond de
renovatie van de negentig wo
ningen aan het Fabriplein. Met
de strijd om een nieuwe reno
vatie van de 213 St. Jozefwo
ningen de grootste zatak de aif-
gelopen jaren. Zeeën van tijd
zijn daarin gaan zitten maar
het resultaat is er dan ook
natar. En dat hoort nu eenmaial
bijk het werk vam een bewo
nersdeskundige." 1
Uv;
