Herdenkingspennirig voor vijf Molukkers
PROTEST OVER
FILIPPIJNEN
Schiedamse verzamel-LP
Ouderen in zelfde klassen van Blauwhuisschool
'Waar moeten de
Irëlntjes slapen'
Samba Salad maakt
van alles muziek
voorman
Buitenland
(Van een onzer verslaggevers)
r VLAARDINGEN Het ongedaan maken van
een gemeentelijk besluit is voor de individuele
burger onbegonnen werk. Het is vechten tegen
windmolens en-het duurt jaren. Vooral de trage
werking van de ambtelijke molens is de troef van
de overheid. Terwijl de procedure al in gang is,
kan de plaatselijke overheid doorgaan niet de uit
voering van haar aangevochten beleid.
Onrecht
Vrachtverkeer
mrnmm.
Zoektocht
Ontwikkeling
Opstand
Kosten
Tuttenclub
HET VRtJE VOLK
MAANDAG 2 FEBRUARI 1987
Burger kan nooit op tegen
een tijdrekkende overheid'
VLAARDINGEN
Fractievoorzitter W. van
Rijn (D66) is een twijfe
laar. Hij maakte afgelopen
zaterdag, inde plaatselijke
praatshow Salon de Har
monie geen bezwaar tegen
deze typering. Presentator
D. van der Lugt noemde
Van Rijn een twijfelaar in
verband met zijn twee
slachtig optreden bij zijn
conflict met het samenwo
nend raadslid A. Hoogen-
boom.
Op het hoogtepunt van de
ruzie heeft Van Rijn ge
zegd de partij te zullen ver
iaten als het D66-hoofdbe-
stuur geen maatregelen
zou nemen tegen Hoogen-
boom. Het raadslid en haar
toekomstige echtgenoot J.
Ranshuijsen, fractievoor
zitter van'de PvdA, zouden
hun persoonlijke en politié-
ke belangen zodanig heb
ben verstrengeld, dat D66
daarvan schade zou onder
vinden.'
Inmiddels heeft het
hoofdbestuur laten weten
niet in te grijpen en is er
een gesprek tussen Van
Rijn en Hoogenboom ge
weest. „Wij gaan weer sa-
menwerken," zei Van Rijn
onlangs tegen de pers. In
de Salon, waar bij met zijn
eerdere uitlatingen werd
geconfronteerd, bevestigde
hij dat nog eens. Het predi
kaat twijfelaar' liet hij
voor de verantwoordelijk
heid van De Salon.
Dit kwamen zaterdagavond
diverse' Vlaardingers vertellen
in de locale praatshow Salon
de Harmonie, in het Stadsge
hoorzaal-complex in Vlaardin
gen- De journalisten Dick van
der Lugt (Het Vrije Volk) en
Aad Rietveld (Rotterdams
Nieuwsblad) spraken met bur
gers die vergeefs hadden ge
probeerd bij de overheid hun
recht te halen.
„Langzaam recht is geen
recht," meende mevrouw EA.
,Bïeeker-Van Styrum, oud-,
raadslid van de WD. In haar
gevecht tegen de invoering
van bet verkeerscirculatieplan
,{VCP), waarbij een deel van
deVlaardingse binnenstad
wordt afgesloten, was de tijd
steeds in haar nadeel gebleken.
Bleeker.. zei dat was geknoeid
met inspraakprocedures. An
dere VCP-tegenstanders spra
ken van salami-taktiek.
volg is van de bouw van de
huizen.
Op deze wijze slaagde het
college erin delen van het plan
uitgevoerd te krijgen zonder
dat efficënt beroep mogelijk is.
Bleeker, die rechten studeerde,
is toch in het verweer geko
men. In 1982 schreef zij haar
brief naar de minister van
Verkeer en Waterstaat en in
1984 kreeg zij bevestiging van
ontvangst. In 1986 veegde de
minister met een schrijven de
vloer aan met het VCP, maar
toen was een groot deel van de
wegen al afgesloten. Het terug
draaien van de situatie zou
miljoenen kosten.
Dit jaar laat het ministerie
Vlaardingen weten of en hoe
het VCP verder mag worden
uitgevoerd. Volgens Bleeker is
het feit dat tijdens de beroeps
procedure de gemeente haar
plannen kon uitvoeren zodanig
in het voordeel van het college,
dat hier onrecht ontstaat.
Behalve Bleeker hadden ook
de Vlaardingers J. De Vries en
C. Vons zonder resultaat be
sluiten van de gemeente aan
gevochten. De Vries proce
deerde drie jaar lang tegen
een erg hoog („tot in de he
mel") schuurtje dat door zijn
buurman werd gebouwd. Der
tig keer bezocht hij het stad
huis,^ vier keer de burgemees
ter, éénmaal de welzijns-com-,
missie en de Raad van State.
Resultaat bleef uit. De Vries
zei dat hij het gelijk aan zijn
kuit had, hetgeen zou blijken
uit omvangrijke excuusbrie
ven van wethouder'IJ. van der
Velden. „De burger staat in
zijnrecht maar kan het niet
halen," concludeerde De Vries.
gen van de raadscommissie
Verkeer en Vervoer en be
stookt hij de verantwoordelij
ke wethouder met vragen. Hij
voelt zich veelal door de ant
woorden van de gemeente met
het kluitje in het riet gestuurd.
Presentator Van der Lugt
memoreerde de gang van za
ken in Engeland, waar burgers
gewoon zijn de raadsleden te
bezoeken en hen om advies te
vragen. „Ik ben belastingbeta
ler en legt u mij nu eens uit..."
pleegt de vraag tè beginnén.
Oud-raadslid van de PvdA H.
Krabben vond dat de raad ook
in Nederland zo'n 'ombuds-
functie' zou moeten hebben.
„Raadsleden zijn gekozen door
de burgers en hebben de op
dracht voor de rechten van de
burgers op te komen," meende
'Krabben. Hij zei dat Vlaar-
Jdingse raadsleden in de jaren
'70 nog wei voor burgers aan-
i spreekbaar waren, maar dat
;deze houding in de loop der
[tijd is veranderd.
Een meisje bewondert de baan van de club Schier
spoor. (Foto Arie Wapenaar) -
SCHIEDAM Een vierjarig
meisje vraagt bezorgd aan
haar vader: „Waar moeten de
treintjes dan slapen?" Hij had
haar net verteld dat het onder
komen van modelbouw-vereni
ging Schiespoor gesloopt moet
worden. De gemeente kan le
der moment beslissen om het
voormalige pand van Het Zuid
erkwartier aan de Dwarsstraat
in de Schiedamse wijk De Gor
zen af te breken.
Om de aandacht van het pu
bliek te vestigen op ruimte
nood van de club, werd afgelo
pen zaterdag een Open Dag
gehouden. De secretaris van
Schiespoor, de heer A. Luij-
sterburg, vertelt dat hij in twee
jaar tijd al meer dan vier keer
de spoorbaan heeft moeten
verhuizen. Steeds blijft de slo
perskogel de vereniging be
dreigen.
Luijsterburg: „Wij hebben van
alles gedaan. Zo hebben we
laatstelijk nog geprobeerd om
ruimte te krijgen in het sta-.
tionsgebouw van de NS In
Schiedam. Het is natuurlijk
prachtig om als spoorclub on
derdak te hebben in het sta
tion. Helaas zijn de pogingen -
op niets uitgelopen." Hij vindt
dat het nu de beurt is aan de
gemeente.
Voor de Open Dag heeft de
vereniging de spoorbaan uitge
legd, zodat de bezoekers er
zelf mee konden spelen. Spe-
ciale belangstelling was er voor
de modellen van de Haagse
tram. Als de vereniging perma
nente ruimte heeft, wil zij een i
station-emplacement maken
naar het model van station'""-
Blaak, waarbij de trams onder-
de treinen staan opgesteldp op
Het aantal modelspoorliefheb
bers bij de club heeft zich ln""i
korte tijd snel uitgebreid. De"'-'
club bestaat nu twee jaar en -
telt ruim dertig leden. ■ricw
Wat Bleeker stoorde was dat
de gemeente Vlaardingen erin
lijkt te slagen het VCP in te
voeren, door een procedure te
volgen waarbij geen beroep
mogelijk is. „Niet te geloven
dat dit in een rechtsstaat mo
gelijk is," aldus de Vlaar
dingse tijdens de Salon.
De gemeenteraad had een
structuurplan aangenomen, ter
voorbereiding van het VCP.
Tegen dit plan kan geen
AROB-procedure worden ge
start, daar uitsluitend de uit
voering van de plannen aan
vechtbaar zijn. Voorts ging de
raad akkoord met de bouw van
huizen. In verband met de wet
op geluidshinder moesten
Emaus en Voorstraat worden
afgesloten, omdat anders te
veel auto's langs de nieuwe
huizen zouden rijden. Beroep
is nauwelijks mogelijk omdat
de afsluiting een logisch ge-
Vons protesteerde toen door
de besluiten rond het VCP
meer vrachtverkeer door zijn
straat kwam rijden. Sinds 1980
is hij in de strijd. Nog altijd
bezoekt' Vons de vergaderin-
De onder
scheiden Mo
lukkers in ge
zelschap van
burgemeester
Van Lier.
(Foto Arie
Wapenaar)
Door GEEJA OLDENBEUVING
SCHIEDAM Heeft U wel
eens twee conservenblikjes
met elkaar zien vrijen? De mu-
ziekformatie Pink Floyd pres
teerde het om een plaat te ma
ken waarin te horen was dat
een eitje werd gebakken, het
Huisvrouwenorkest staat met
potten en pannen op het to
neel, op 'de Maasvlakte werd
een paar jaar geleden een au-
toclaxon-cöncert gegeven,
[maar het artiestenduo Herman
Link en Rita iny (Samba Salad)
slaagt erin met letterlijk èlles
muziek te maken. Ritme en
melodie zit in het eten van een
geroosterde boterham, in een
duel met twee opgerolde kran
ten', in typemachines, in een
auto die niet wil starten: de he
le wereld leent zich voor een
muziekcompositie.
Bij de muziektheatervoorstel
ling Dressing in theater De
Teerstoof had u kunnen mee
maken hoe een groot goud
kleurig blik en een klein zilver
kleurig blikje toenadering tot
elkaar zochten. Met lage brom
mende klanken maakte het
goudkleurige blikje hijgerige
geluidjes en het zilveren blikje
toonde in hoge toonaarden
haar opwinding. Het concert
van de twee verliefde conser
venblikjes eindigde met tevre
den metalen zuchtjes en
-kreuntjes. Deze muzikale vrij
erij is het slot van Dressing, dat
veel van dit soort vele verma
kelijke acts bevat.
Herman Link en Rita Iny ma
ken theatc; geïnspireerd op de
Braziliaanse volksdans de
Samba. Ze gebruiken een sca
la van theatertechnieken zoals
zang, dans, toneel, mime, mu
ziek en belichiingseffecten.
Hun voorliefdé voor de afwis
selende dans die de Samba is
en het gebruik van de verschil
lende ingrediënten van het
theater maakten dat ze zichzelf
Samba Salad hebben ge
noemd.
Dressing heeft een bizar ver-
haai. Het is opgehangen aan
de zoektocht van een man
naar een mooie, mysterieuze
dame waar hij elke nacht over
droomt. Deze droomvoorstel-
lingen wisselen af met scènes
uit het dagelijkse leven. In het
gewone leven wacht Charlie
Jones een brommerige vrouw
en een werkdag in een volledi
ge geautomatiseerd kantoor.
Het dagelijkse leven is voor
hem een nachtmerrie, maar
ook de slaap brengt geen ver
lossing, want daar kwelt hem
zijn dromenvrouw Honey. Uit
eindelijk wordt Charlie Jones
schizofreen en belandt hij in de
wereld van de psychiatrische
therapieën.
Herman Link Is iemand die het
vooral zoekt in overdrijving.
Met zijn stem en met pantomi
me bootst hij het opstaan, ont
bijten, naar kantoor gaan en
het werken na. Hij beweegt
daarbij zijn lijf met een timing
die hij tot op de éénachtste
muziekmaat beheerst. Eik
spiertje kraakt met een oorver
dovend geluld dat staat op een
muziekbandje of dat hij zelf
maakt met behulp van stem,
handen en voeten. Zijn levens
gezellin Rita Iny verschijnt op
het topee],ais verleidelijke,...
vrouW^kantoorn'ufj; fcnbrrlge
huisvrouw, psychiatér. Haar
sterke kant is het bieden van
subtiel tegenspel, tegenover
het groteske varr Herman Unk.
ineen scène, bootst hij een'val
na van de<240sts verdieping
van een kantoorflat.Tijdens de
val isop zljn'gèzicht wisselend
verbijstering, angst, paniek,
euforie en ontzetting te lezen.
En een tochtje met een auto
bootst hij na met zijn stemge
luid waarbij hij af en toe met
gillende banden door de bocht
gaat, plotseling remt of uitwijkt
voor het overige verkeer.
In het verhaal komt zijn afkeer
van bureaucratie naar voren
tijdens een scène die zich af
speelt in een politiebureau.
Charlie Jones komt hier aangif
te doen van zijn gestolen auto.
Hij word,t van het kastje naar
de muur gestuurd. In deze scè
ne gebruikt Herman vooral zijn
gezicht. Met de spreekwoorde
lijke 'tong op zijn schoenen'
sleept hij zich van de ene poli
tiefunctionaris naar de andere.
Tijdens deze zoektocht door;?
het gebouw trekt hij zijn gé-
zicht af en toe in monsterlijke,
vormen. - ,"a v
Herman Link en Rita Iny ma
ken al negen jaar theater. Ze^
spelen voor kinderen en voor
volwassenen. Ze houden van
improvisatie en van het voort
borduren op invallen. „Ik haal
mijn voorbeelden uit stripboe
ken. Ik bestudeer de figuurtjes
uit deze verhalen heel nauwge
zet. De mimiek en bewegingen
die in stripverhalen zitten, wil
ik nadoen. Ik wil zo visueel mo
gelijk spelen," vertelde hij na
afloop van zijn programma.
Herman Link en Rita Iny ma
ken met hun muzikale en voor
al ritmische theaterprogram-
ma's furore in het buitenland.
In West-Duitsland trokken ze
als volkomen onbekend duo
zes avonden aaneen uitver
kochte zalen. In Frankrijk,
Spanje, Midden-, en Noord-
amerika kunnen ze in de eerste
de beste stad zó aan de slag,
maar in Nederland loopt het r -
nog stroef. Herman Link wijt*5
dat aan de in Nederland afne
mende belangstelling voor.,,
theater en omdat hij niet voor
een klein publiek wil spelen,
zoekt hij het buitenland op. De
twee voorstellingen In Schle-;
dam behoorden bij een serie
van vier in Nederland, ter af
ronding van hun buitenlandse
toernee van acht maanden.
(Van een onzer verslaggevers)
VLAARDINGEN De stich
ting Vlaardingen voor Ontwik
kelingssamenwerking (VLOS)
heeft fel geprotesteerd tegen
de jongste actie van Filippijn
se mariniers; waarbij op 22 ja
nuari .25, burgers werden dood
geschoten. Dé schietpartij ont
stond toen 10.000 demonstran
ten, die landhervorming eisten,
het "presidentiele Malacanang
paleis naderden. De mariniers
hadden de opdracht de beto
gers tegen te houden:'
ëen protestbrief "aan presi
dent Aquinowijst: de VLOS
erop:, dat de Filippijnse rege
ring-hiermee een wapenstil
stand geweld aan doet en voor
bij gaat aan de eisen van het
volk, dat op hervorming aan
dringt. Ook vindt de organisa
tie dat het Aquino-bewind op
deze wijze te weinig opschiet
met de vredesonderhandelin
gen met het Nationaal Demo
cratisch Front (NDF).
De VLOS voelt zich betrok
ken bij de ontwikkelingen op
de eilandengroep door het ;feit
dat de organisatie dit jaar-aan
een Filippijnenproject deel
nam. De - VLOS onderhoudt
vriendschapsbanden met men
senrechtenorganisaties in de
Filippijnse vissersstad Baco-
lod City. Op initiatief„vari; de
VLOS bestaat 'er - nüook 'een
stedenverband tussen Vlaar
dingen en Bacolod. De VLOS
spant zich voortdurend in om
ook de Vlaardingse gemeente
raad; een uitspraak te laten
doen over de gebeurtenissen in
de Filippijnen.
oorlog vaak met gevaar voor
eigen leven Nederland verde
digd. Ze tonen zich nog altijd
zeer koningsgezind, hetgeen
onder meer de reden was de
penning op de verjaardag van
koninging Beatrix uit te rei
ken.
In vele gemeenten krijgen de
Molukkers dezer dagen de pen
ningen uitgereikt. In Neder
land wonen naar schatting nog
3000 Molukkers, die in de jaren
'51 en '52 naar Nederland kwa
men omdat hen in eigen land
geen veilig bestaan meer was
te garanderen. De Nederlandse
regering heeft hen destijds te
rugkeer naar het eigen land
verzekerd, maar 35 jaar later
zijn zij hier nog.
(Van een onzer verslaggevers)
VLAARDINGEN „Uit
waardering voor uw inzet",
luidde de tekst op de herden
kingspenning, die zaterdag
aan vijf Molukse ex-KNIL-mi-
litalren in Vlaardingen werd
uitgereikt In het Vlaardingse
stadshuis speldde burgermees
ter mr. A-A.J.M. van Lier de
medailles op de borst van deze
oudgedienden om, zoals hij tij
dens zijn toespraak zei, „een
hoofdstuk uit de vaderlandse
geschiedenis af te ronden" en
„stil te staan bij het heden".
Geëerd werden J. Akihary,
M.Z.D.- Siahaija, J.C. Timisela,
S. Tuhurim en G.E. Tuwana-
kotta.
De Molukkers hebben in de
De burgemeester sprak in
zijn bewogen toespraak' over
de „gevoelens van teleurstel
ling" en „de grimmige con
frontaties waartoe dit onder
andere had geleid." Hiermee
verwees hij aan de treinkapin
gen en de gijzelingen in de ja
ren zeventig, waardoor de aan
dacht op het Molukse pro
bleem werd gevestigd.
Volgens Van Lier is hierna
een hoopvolle ontwikkeling in
gang gezet. Hij wijst onder
meer op de (lage) zogenoemde
'Rietkerk-uitkering' die de ou
dere Molukkers sinds korte
tijd ontvangen ter verzachting
van hun leed.
Ook ging van Van Lier in op
de nieuwe problemen waar de
Molukse gemeenschap mee
kampt, zoals de hoge werkloos
heid, vooral onder de jongeren;
'de tweede generatie'.
De burgervader toonde zich
geëmotioneerd tegenover on
derscheiden Molukkers, daar
hij zelf als militair (bij de ko
ninklijke landmacht) in Indo
nesië verbleef. „De mensen
van het KNIL hebben ons des
tijds in alle mogelijke opzich
ten terzijde gestaan," zei hij.
„Vandaar dat ik blij ben dat
enkele van hen nu een eerbe
toon hebben ontvangen en in
alle rust in Vlaardingen kun
nen wonen."
(Van een onzer verslaggevers)
SCHIEDAM Nummers
van de Schiedammer Hans
Stólk en het Schiedamse orkest
Mustang zijn opgenomen op de
dübbel-LP met Nederlandstali
ge hits in 1986 van Star. Stolk,
dié. in Schiedam een autobe
drijf heeft, zingt 'Ik mis jouw
liefde' en Mustang speelt én
zingt 'Jij en ik op de surf
plank', een nummer dat vorig
jaar de vierde plaats haalde op
de hitlijst van Nederlandstali
ge liedjes.
Met Mustanggaat het ver
der ook niet slecht, zo meldt
gitarist en zanger Bob van
Vliet. De groep maakte in de
cember een toernee van drie
weken door Canada, waar
werd opgetreden voor Neder
landse emigranten. Een
maand eerder speelde de
groep drie weken in Duitsland.
Tot nu toe maakte de groep zes
singles, waarvan drie behoor
lijk scoorden.
Achter Mustang gaan behal
ve Van Vliet de volgende musi
ci schuil: Frans Put (keybo
ard), John de Vries (basgi
taar) en Jan Papaioeanoe
(drums). De groep treedt op 7
februari op in café Halfweg op
de hoek Schiedamseweg-En-
gelsestraat in Rotterdam.
Krlkke vertelt dat de school
dreigde te worden afgebro
ken. Nadat de gemeente had
beloofd het gebouw toch te
zullen handhaven en te repa
reren, namen de ouderen het
interieur voor hun rekening.
Al snel bleek dat laatste zon
der hulp niet te lukken. Maar
drie vaklieden boden zich als
vrijwilligers aan en klaarden
de klus.
pensioneerden thuis waren,
kwamen de vrouwen in op
stand. Wat moet je de hele
dag met zo'n man over de
vloer, zeiden ze. De mannen
moesten eigenlijk een onder
dak hebben, waar ze gezellig'
konden biljarten en kaarten.
En vooral roken, want dat
gaf thuis ook moeilijkheden.
De gordijnen werden er im
mers vuil van." De Blauw
huisschool bracht uitkomst.
Kale muren, kale verf, maar
gerookt kon er worden.
(Van een onzer
verslaggevers)
SCHIEDAM Een man
van een jaar of zeventig
mompelt voor zich uit: „Het
is nieuw, maar het heeft de-
zelfde sfeer. Die van een
bruin café." De Blauwhuis-
school in Schiedam is de af
gelopen maanden door de ou
deren van de Algemene Ne
derlandse Bond voor Ouderen
(ANBO) opgeknapt. „Enkele
leden van ons hebben nog als
kind in die school gezeten,"
zei tweede voorzitster E.
Krikke van de plaatselijke
bond, zaterdagmiddag bij de
heropening van de sociëteits
ruimte. „Ze zitten nog in de
zelfde klas met dezelfde[verf
én dezelfde kasten. Kasten,
«He je nooit kunt verslijten.
Muren zó dik, dat het wel. een
vesting lijkt."
''Dankzij de inspanningen
van de ouderen zelf en vooral
ook het werk van enkele
schoonzonen van de voorzit
ster, kan de sociëteit weer
tien jaar mee. De laatste zes
tig jaar had de school geen
kwast meer gezien. Als les-
ruimte werd het gebouw af
gekeurd, maar het was jaren
lang verder overal goed voor
geweest. De sociale dienst
beeft er gezéten, de streek-
muziekschool en wat eigen
lijk niet.
„Het was hier gewoon een
troep. Zeg maar gerust dat
ihet een rotgezicht was," zegt
ANBO-secretaris D. Krom
menhoek. Hij kijkt tevreden
naar het plafond, dat is ver
nieuwd en verlaagd. „Veel
gezelliger nu," zegt hij. De
secretaris heeft nog wat zor
gen over de 1.400 gulden ma
teriaalkosten. Later zou wet
houder A Wiegman (Finan
ciën) laten weten dat de ge
meente een groot deel van de
kosten voor haar rekening
zal nemen.
Het werk is gedaan door B.
Slingerland (Berrie), zijn
broer en zijn zwager. „Het
was best leuk om te doen,"
zegt Berrie enthousiast. „Wij
liepen te klussen, terwijl/in
tussen de soos gewoon door
ging. Ook hadden we onze
stellingen tussen de biljarts
staan. We hebben veel plezier
gehad en de mensen hier
ook."
Krikke brengt ook in herin
nering dat op initiatief van
raadslid Betje Koeten de
vrouwen ook in de school te
recht konden, al was dat al
leen op de donderdagmidda
gen. „Men noemde dat de
Tuttenclub. Het werd een he
le grote club van vrouwen die
gingen zingen, naaien en
breien voor mensen die het
nodig hadden."
Volgens Krikke is het ver
maak van roken, kaarten en
biljarten in de loop der tijd
nauwelijks veranderd. Alleen
de belangstelling van de
vrouwen is gewijzigd. Ze
wijst op de 'nieuwe' vrouwen,
die willen sporten, volksdan
sen en zo meer. „Dat moet al
lemaal ook in die oude
school," zegt ze getergd.
VLAARDINGEN De Bonds
spaarbank Vlaardingen heeft
1986 afgesloten met een
spaarverschll van 2,7 miljoen
gulden, een bedrag dat bijna 8
miljoen gulden lager ligt dan in
1985. Het tegoed van de inleg-
ge.s zag er aan het eind van
het jaar daarentegen beter uit:
met 266,6 miljoen gulden lag
het zo'n 9 miljoen gulden ho
ger dan een jaar ervoor.
In 1986 js in totaal 395.8 mil
joen gulden ingelegd (1985:
386,4 miljoen guldenjen 393
miljoen gulden terugbetaald
(376 miljoen). De rentevergoe
ding bedroeg 6 miljoen gulden
(6,8 miljoen). Het aantal inleg
gers liep met 200 terug tot
83.942 (1985: 358 erbij tot
84.005).
De opgeknapte sociëteit van de ANBO. (Foto Arie Wapenaar)
vreden in het vernieuwde on
derkomen rondkijkt. Krikke:
„Toen na 1950 de eerste ge-
ginjaren vertelt de voorzit
ster smakelijk, terwijl haar
gehoor van 150 ouderen te-
In de jaren vijftig werd de
school het domein van de ge
pensioneerden. yan die be-