Heidens karwei voor jarige Sinterklaas
'Bliksems wijf was Kuyper en SDAP te veel
Eenmalige uitkering
voor Kerst binnen
Meeste bewoners hebben
hét prima naar hun zin
Grlgorl Aleksandrov
viert kerstfeest thuis
Wljkbezoeken college
z||n nu al vastgelegd
on Leewis onderscheiden
bij vertrek van Vïjfsluizen
Geen
spreekuur
wv ws
VLAARDINGEN De gemeente Vlaardingen
en de bewoners van het complex van 410 noodwo
ningen in de Babberspolder staan lijnrecht tegen
over elkaar waar het gaat om de toekomst van
het complex. Als de gemeentelijke plannen door
gaan zal een groot deel van de huidige bewoners
na sloop van het complex niet in de wijk kunnen
terugkeren. De bewoners houden vast aan het
standpunt dat er voor iedereen betaalbare her
huisvesting in de wijk moet komen.
>3*
- r\
v N kV" Jllll- sv
wnl W sr3
4
li ill -
Zou de jarige Sinterklaas bij het pakjes brengen bij de Schiedamse leerlingetjes van de Sint dansschool aan de
Lange Singelstraat in Schiedam problemen hebben? De oude school is half gesloopt. Het dak ligt er al af en de
schoorsteen is zichtbaar. Maar om bij de schoorsteen te komen zou de Sint en zijn zwarte Pieten halsbrekende
toeren moeten uithalen. Hopelijk weet de Goedheiligman allang dat hij de cadeautjes voor de kinderen in het
ernaast gebouwde splinternieuwe pand kan achterlaten. (Foto Arie Wapenaar)
Bewoners van het Complex 410, van links naar rechts
mevrouw de Ridder en bewonersvertegenwoordigers
Bas van Doom, Nel de Ridder, Nel van Doom en Betty
Beck: ,J\tensen die hier hun hele leven gewoond heb
ben, kunnen ze toch de wijk niet uitsturen?" (Foto Arie
Wapenaar)
Bewonderaars
Goed leren
Anke van der
Vlies, de
Schiedamse
christen-so-
cialiste uit de
vergetelheid
gehaald door
socioloog
theoloog
Noordegraaf
en historicus
Verwoerd.
(Reproductie
Arie Wape
naar).
W
Veel linkser
Geweld
J UM
JffV
HET VRIJE VOLK
schiedam-vlaarcfingen
10
ZATERDAG 5 DECEMBER 1987
Gemeente botst met
bewoners van '410'
De hele kwestie Is in een
stroomversnelling geraakt
door de wateroverlast, waar
mee de bewoners geconfron
teerd zijn bij de enorme plens
buien In juli en september.
Door de lage ligging v- tz
wijk (sommige woningen lig
gen op het grondwaterniveau)
kwam in enkele tientallen hui
zen de vloer blank te staan.
Veel andere bewoners kampen
met permanent vochtige wan
den en vloeren, met als gevolg
schimmels en stankoverlast.
Half december praat de ge
meente verder met een bewo
nersdelegatie van het complex
op basis van een rapport uit
1980. In dat rapport, destijds in
overleg met de bewoners opge
steld, werd geconcludeerd dat
bet complex op termijn moest
worden afgebroken, omdat re
novatie niet meer haalbaar ls.
Er zal gefaseerd gebouwd en
gesloopt worden: eerst een
nieuw blokje huizen neerzet
ten, dan een oud rijtje ontrui
men en slopen. Op die plaats
komt dan het volgende blokje.
De gemeente wil nog steeds
van die werkwijze uitgaan,
maar het is zeer de vraag of
het de huidige bewoners van
de wijk zijn die in de nieuw
bouw kunnen trekken. Volgens
ambtenaar A. Besters, hoofd
van de afdeling Stadsvernieu
wing van de gemeente, zullen
de kale huurprijzen van de
nieuwe huizen minimaal uitko
men op 4S0 gulden in de
maand. Daarnaast is het vol
gens de gemeente om het ter
rein rendabel te kunnen exploi
teren noodzakelijk een deel
van de bouwgrond te reserve
ren voor koopwoningen.
Gezien het 'sociale plaatje'
van de wijk veel ouderen,
WAO-ers en werklozen kan
het overgrote deel van de hui
dige bewoners zulke huren niet
opbrengen. Hij erkent dat uit
voering van de plannen het
einde van het Complex 410 als
sociale eenheid betekenen,
maar zegt ook dat de gemeen
te nauwelijks beleidsruimte
heeft.
Ook voor de water- en vocht-
overlast in de buurt heeft de
gemeente geen oplossing. Be
sters: „In redelijkheid is daar
technisch niets aan te doen. De
mogelijkheden daarvoor zijn
uitgebreid onderzocht. Je kunt
de woningen bij wijze van
spreken op palen zetten, maar
een betaalbare oplossing is er
niet. De problematiek van de
410 is zonder weerga in Vlaar
dingen."
De bewoners voelen zich in
de steek gelaten door de ge
meente en blijven zich verzet
ten tegen gedwongen verhui
zing. In de wetenschap dat
nieuwbouw voor hen onbetaal
baar wordt heeft een deel van
de bewoners zich nu tegen
sloop uitgesproken, ondanks de
vochtperikelen. Anderen ach
ten sloop onvermijdelijk, maar
willen 'redelijke huren*.
i
r
•f j "V «aEjaB1'ov.
W "8$ v
MtOSSuSt»*
Mn
'NVJT
i nog
mallge
an. Hier-
VLAARDINGEN Al 46
jaar lang woont mevrouw
Buijtenhek In hetzelfde huisje
in de Van der Duynstraat in de
Vlaardingse Babberspolder.
Als het aan haar ligt komen
daar nog wat jaartjes bij.
„Vrijwel iedereen wil hier
blijven wonen," vertelt de 69-
jarige Vlaardingse beslist.
„Als er wat aan de waterover
last kan worden gedaan, dan
zit je hier prima. Van mij en
een hoop anderen hoeft er niet
te worden gesloopt. M'n buur
man woont er nu ook al 38
jaar. Toen hij kwam vond hij
het uitgewoond, nu wil hij niet
meer weg."
Wat mevrouw Buijtenhek be
treft blijft ze zo lang het moge
lijk is in haar woninkje zitten.
„Maar slapeloze nachten heb
Ik er niet van," rertelt ze. De
gemeente ziet r het zoge
naamde Complet 410 nog
maar weinig toekomst. Die
zaak is weer actueel geworden
door de wateroverlast na de
enorme plensbuien in juli en
september. „Als sloop onver
mijdelijk is dan moet het
maar. Ik vind wel dat er dan
iets betaaibaars voor terug
moet komen, zodat we toch in
de wijk kunnen blijven wonen."
Het complex van 410 seml-
permanente noodwoningen aan
weerszijden van de Rotter-
damseweg in de Vlaardingse
Babberspolder werd ln novem
ber 1941 opgeleverd, bedoeld
voor de opvang van wegge
bombardeerde Rotterdam
mers. Een overzichtelijke
rechthoek van twaalf straten
met aan de lange zijden dubbe
le meest kleine huisjes. Een
tuintje achter en een grasveld
je voor. Geen verdiepingen,
wel een puntdakje, wat de stra
ten mede door het vele groen
het aanzien geeft van een rij
stenen tentjes. 'De Villawijk
van de Babberspolder' is de
bijnaam die het complex al
snel verwerft.
De van oorsprong Schiedam
se mevrouw Buijtenhek was in
januari 1942 één van de eersten
die een huisje kreeg toegewe
zen. Zij kan zich de begintijd
in de buurt nog levendig herin
neren.
De meeste oudere bewoners
van het complex bewaren goe
de herinneringen aan de tijd
dat de wijk nog een hechte ge
meenschap was, waar iedereen
elkaar kende. Mevrouw Buij
tenhek: „Iedereen sleepte dan
zijn stoelen naar buiten, dat
was heel gezellig. Wij hebben
hier met zijn achten ln huis
gewoond. Mijn kinderen zeg
gen ook nu nog: 'we hebben
hier altijd veel plezier gehad*."
Volgens mevrouw De Rid
der, die al 37 jaar in de Am-
manstraat woont, is de sfeer
van vroeger grotendeels ver
dwenen. Toch bevalt het haar
nog steeds goed. „Vroeger had
het meer iets van een dorp, dat
is weg," vindt ze.
Ook zij wil voor geen goud
uit de wijk vertrekken. „Ze
kunnen doen wat ze willen,
maar mij krijgen ze niet ln een
tehuis. Daar douwen ze hun ei
gen moeder maar in. Ik wil ln
deze buurt blijven."
Haar dochter Nel, bewoners
vertegenwoordigster, woonde
ooit vier jaar in een ander deel
van Vlaardingen, maar hield
het daar niet uit. „Ik ging er
kapot, ik moest en zou terug
naar de wijk," legt ze uit. „Ik
woon nu ln de Van Limburg
Stiramstraat, maar als 't mo
gelijk was verhuisde ik van
daag nog naar de 410."
Over het algemeen staan de
wijkbewoners van haar gene
ratie echter toch wat afstande
lijker tegenover hun woonom
geving. „Ik heb het in de Am-
manstraat prima naar mijn
zin en wil ook blijven. Maar
een speciale band met het
complex heb Ik niet," zegt Bas
van Doorn van de bewonersde
legatie nuchter. En zijn colle
ga Betty Beck legt bij haar
oordeel over de wijk vooral de
nadruk op de praktische kant
van de zaak: „Spotgoedkoop,
maar verschrikkelijk onge
zond. En wat er nu nog aan
sfeer is zal bij nieuwbouw ze
ker verdwijnen. Daar maak ik
me geen illusies over," besluit
zij somber.
SCHIEDAM De mensen die
recht hebben op de laatste
eenmalige uitkering kunnen
kunnen volgens het gemeente
bestuur van Schiedam i
voor de Kerst hun eenmalli
uitkering in huls hebben,
voor heeft de directie van de
Gemeentelijke Sociale Dienst
een extra inspanning gevraagd
van zijn medewerkers. Ook
worden alle cliënten die voor
zo'n uitkering in aanmerking
komen door GSD-ersoneel be
naderd en zijn extra spreek
uren ingelast.
Voorwaarde ls wel dat alle pa
perassen compleet voor 11 de
cember bij de GSD in de brie
venbus terecht komen. Wie na
11 december de formulieren
en opgaven van Inkomsten in
levert zal zijn geld pas half ja
nuari ontvangen. Bij het volle
dig ingevulde aanvraagformu
lier moeten ook stukken over
inkomsten uit Kinderbijslag of
andere bronnen worden over
legd alsmede bewijzen van
premiebetalingen,
In meerdere gemeenten is een
spoedprocedure op gang ge
bracht om deze uitkering nog
voor de feestdagen aan de
mensen te betalen. De Sociale
Dienst van da gemeente En
schede was de eerste, die zich
het lot van deze groep uitke
ringstrekkers heeft aangetrok
ken. In Vlaardingen besloot het
gemeentebestuur woensdag
op aandringen van GSD-perso-
neel en raadsleden tot een ex
tra inspanning. Daar zal de
GSD volgende week avond
spreekuren houden en zijn uit
zendkrachten ingehuurd voor
een versnelde administratieve
afwikkeling.
De Gemeentelijke Sociale
Dienst aan de 'sGraveiandse-
weg 567 in Schiedam houdt al
leen overdag spreekuur maar
doet dat voor deze gelegen
heid volgende week wel in een
hogere frequentie. Vanaf
maandag kan men hier elke
dag van 10 tot 12 en van 13.30
tot 16 uur terecht en zonder
afspraak vooraf.
Alleen mensen, die al enkele
jaren achtereen van een mini
mum-uitkering moeten rondko
men (de zogenoemde échte mi
nima), hebben volgens de rege
ring Lubbers recht op die tra
ditioneel geworden eenmalige
uitkering. Deze wordt sinds en
kele jaren aan het eind van het
jaar via de GSD uitbetaald. Het
late tijdstip, 25 november,
waarop de Tweede Kamer het
besluit nam om dit jaar voor de
laatste keer een - nu ter af
koop iets ruimere - eenmalige
uitkering te doen, is de oor
zaak van een verlegging van
de aanvraagtermijn. Voorheen
liep die aanvraagperiode van
16 september tot 16 novem
ber. Nu van 26 november tot 1
februari 1988.
Uit een klein onderzoek, dat de
kleine linkse politieke partijen
in Vlaardingen hieid onder
mensen, die van een mini
mum-uitkering moeten rondko
men, bleek dat velen op spoe
dige uitbetaling hadden gere
kend. „Wij hebben onze uitga
ven zo opgezet dat we half de
cember een extra bedrag niet
kunnen missen. De toezegging
was er ai," was een reactie die
bij Radikaal Links (CPN,PPR
en PSP) binnenkwam. Verder:
„Cadeautjes voor de kinderen
en een gezellige kerst kunnëh
we zo wei vergeten." En:„De?
geplande inkoop van wintersfe
ren kan niet doorgaan."
Inventief maar schrijnend vond
woordvoerder Kalken de reac
tie: „Ik zorg nu dat ik geduren
de de feestdagen ziek ben/tfén
kunnenjnljn kinderen bij faniD
lie logeren, zodat ze toch ge^.n
zellige dagen hebben en nteVr
zullen merken dat ik geen gétd
voor feesten heb. Zo voorkom*
ik ook dat ik nog verder in de
schulden raak!"
VLAARDINGEN Onduidelijk
zal altijd blijven of de laatste
brief, die aan mevrouw Gorba-
tsjov is gestuurd, de doorslag
heeft gegeven. Feit is dat de
Rus Grigori M Aleksandrov,
aan wie vanuit(Vlaardingen
vooral rond Kertsmis In de
loop der jaren duizenden kaar
ten zijn geschreven via acties
van Amnesty. International (Al),
is vrijgelaten.
Schrijfgroepen hebben zich
ook verschillende malen tot
landelijke en regionale autori
teiten gericht met een verzoek
Aleksandrov te laten gaan uit
hetpsychlatrfeche ziekenhuis,!
,waarinjiij onyfijwiUig was, op-]
door Al Vlaardingen is onder
steund. Eerder kwamen Aryo t
In TsjechosIoWak'ije vrij.'
VLAARDINGEN Burge
meester Van Lier en de vier
wethouders gaan in 1988 door
met hun bezoeken aan de
Vlaardingse wijken. De data
hfervoor zijn nu al vastgelegd.
In 1988 zullen zij op dinsdag
middagen in februari, april,
mei, september en november
in de vijf verschillende woon
wijken de straat op gaan. De
volgorde van de wijken ls ge
wijzigd om te voorkomen dat
telkens In hetzelfde jaargetijde
door dezelfde wijk wordt ge
wandeld. Op 23 februari begint
de tweede serie wijkbezoeken!
in Ambacht/Babberspplder*
U I
>0
0 VLAARDINGEN Bij gele
genheid van zijn afscheid als
beheerder van het Shell-sport-
park De Vijfsluizen is de heer
A. Leewis onderscheiden met
de gouden medaille verbonden
aan de orde van Oranje Nas
sau. Ton Leewis (60) kreeg de
onderscheiding mede om zijn
vele verdiensten op het gebied
van de sportbeweging. Hij is al
vele jaren actief in de atletiek,
was betrokken bij de organisa
tie van interlandwedstrijden
en de Rotterdamse Marathon,
maakt deel uit van de Vlaar
dingse Raad voor Sport en Re
creatie en zat ln het bestuur
van het recreatieschap Llcke-
baert. Gisteravond heeft bur
gemeester AA.J.M. van Lier
hem tijdens een feestelijke bij
eenkomst op De Vijfsluizen de
versierselen opgespeld.
Leewis is ln 1851 bij Shell-
Perais In dienst getreden. Htj
begon bij de N.V. Bataafse Pe
troleum Maatschappij (BPM)
als laborant, maar vertrok in
1965 naar het sportpark van
dat bedrijf aan de grens van
Vlaardingen met Schiedam in
de functie van beheerder van
het sportpark.
Zijn lievellngssport is atle
tiek, de moeder van alle spor
ten. Hij is voorzitter van de at-
letiekafdeling van de perso
neelsvereniging van Shell
ROVS sinds 1985. Deze functie
bekleedde hij ook al van 1956
tot 1974, nadat hij eerst drie
jaar secretaris was. Ook
maakte hij deel uit van regio
nale besturen en de landelijke
accommodatiecommissie van
de Koninklijke Nederlandse
Atletiek Unie en van het alge
meen bestuur van de ROVS.
Bij grote atletiekevenemen-
ten was hij befrokken. Tot 1970
gold de sintelbaan van De Vijf
sluizen als/een van de beste
van Nederland en Leewis haal
de het Nederlands kampioens
chap atletiek voor dames en
herent diverse interlandwed
strijden van de KNAU en
twaalf maal achtereen de Ne
derlandse kampioenschappen
tienkamp en vijfkamp dames
naar Vlaardingen. Hij was
vaak wedstrijdleider bij inter
nationale atletiekwedstrijden
en van 1983 tot 1986 tweede
voorzitter van de Stichting
Rotterdam Marathon.
In zijn woonplaats Vlaardin
gen ls hij in 1968 op grond van
zijn deskundigheid lid gewor
den van de Vlaardingse Raad
voor Sport en Recreatie, waar
van acht jaar algemeen be
stuurder, en zat hij ln het be
stuur van het recreatieschap
Lickebaert, dat na de over
gang ve.n alle bezittingen naar
Midden-Delfland werd opgehe
ven. Veel lof sprak burgeem-
ster Van Lier gisteren over de
wijze waarop Ton Leewis mee
werkte aan*'de jaarlijkse sport
dagen-voor leerlingen van het
basis-onderwijs, die al meer
dan 25 jaar op het Shell-sport-
park plaatsvinden en waaraan
ongeveer duizend kinderen
deelnemen.
Eerder al werd de op 1 de
cember met pensioen vertrok
ken Leewis onderscheiden
door sportorganisaties. Hij
kreeg na deelname aan de or
ganisatie van twintig inter
lands het Unie-erekruis van de
KNAU» en is lid van verdienste
van de Zweedse Atletiek Bond
en het Koninklijk Nederlands
Gymnastiek Verbond.
VLAARDINGEN
Burgemeester AA.J.M.
van Lier kan maandag
zijn wekelijkse spreekuur
niet houden. De Vlaar
dingse eerste burger is op
het vaste tijdstip van 16
tot 17 uur maandag ge
bonden aan werkzaamhe
den bulten het stadhuis.
De spreekuren van de
wethouders gaan om de
zelfde tijd gewoon door.
Door HAN VAN DER HORST
SCHIEDAM Uit de thee
pot had Abraham Kuyper de
hele middag getapt én uit het
vat van zijn verpletterende
welsprekendheid. Maar, het
Rotterdamse onderwijzeresje
bleef onbewogen. „Kind, ge
hebt Uw Heere en Heiland ver
loochend," riep hij tenslotte
ten afscheid.
Oude socialisten drukten
zich minder verheven uit, als
ze zich definitief op iemand
kwaad maakten. Eén voorman
zei later over hetzelfde onder
wijzeresje: „Ik wou, dat dat
bliksemsche wijf maar weer
gauw opdonderde."
Nee, de in Schiedam geboren
Anke van der Vlies, bij politiek
geïnteresseerd Nederland be
ter bekend onder haar schuil
naam Enka, was geen gemak
kelijke. Ze bekeek de maat
schappij, staande op de granie
ten rots van haar eigen gelijk,
en ze zag, dat de wereld, en in
het bijzonder Nederland, niet
goed was.
En daar was reden genoeg
voor: Enka leefde van 1873 tot
1939. En haar politieke activi
teiten kwamen voort uit dezelf
de verontwaardiging die de
grondleggers van de sociaalde
mocratie voortdreef. Alleen: ze
haalde haar inspiratie niet uit
Marx, maar uit de bijbei Enka
was christen-soclallste. Dat
wil zeggen, géén christen die
wel eens tranen stortte over
het onrecht in de maatschap
pij en géén socialist die bij
hoogtijdagen toch de kerk be
trad. Zij was christen-socialis-
te.
De Schiedamse socioloog-
theoloog Herman Noordegraaf
en de historicus Rokus Ver
woerd hebben deze vergeten
vrouw-uit-een-stuk uit de stof
fige hoeken van de geschiede
nis gehaald. Onlangs ver
scheen bij uitgeverij Luyten
hun biografische schets 'Anke
van der Vlies, een bliksems
wijf. En op de omslag ziet de
betrokkene ons aan met een
mengsel van vriendelijkheid
en onverbiddelijkheid, dat on
getwijfeld de kern weergeeft
van haar karakter.
Noordegraaf en De Bruin
zijn bewonderaars van Enka,
dat blijkt uit elke regel van het
boek. Zij behandelen het onder
werp van hun studie met eer
bied. Wie het boek opslaat,
merkt echter, dat ongeveer
éénderde van de pagina's is ge
wijd aan haar levensbeschrij
ving. De rest bevat een uiteen
zetting van haar politieke en
sociale denken. Het geheel
wordt gecompleteerd met en
kele grepen uit Enka's talrijke
geschriften.
Wie weet, dat Herman Noor
degraaf jarenlang ln de Schie
damse gemeenteraad de PPR
vertegenwoordigde en boven
dien actief is op de linkervleu
gel van de Hervormde Kerk
hij ls ook nog vrije-tijd-doml-
nee beseft, dat het boekje
niet voortkomt uit historische
belangstelling. De uiteenzet
ting van Enka's ideologie is
hoogst actueel.
Daar verschijnen heden
daagse kritische christenen,
zoals dominee Busak, Dom
"Helder Camara en de Colombi
aanse priester-guerillastrijder
Camiilo Torres. En je staat al
leen maar verbaasd, dat de au
teurs niet verwijzen naar die
legendarische massabijeen
komst in Managua, toen de Ni
caraguaanse katholieken van
de kerk der armen Paus Jo
hannes Paulus n lieten weten,
dat ze vrede wilden en niet zijn
soort vrome praatjes.
Noordegraaf en Verwoerd
herkennen in Anke van der
Vlies een voorgangster, een
geestverwante uit het verle
den. En ze mobiliseren haar
posthuum voor hun eigen
strijd: voor een kritische, so
ciale kerk, voor een gemeen
schap der gelovigen die zich
niet door psalmgezang in
slaap laat sussen, maar strijdt
tegen het onrecht op aarde.
Van zulke mensen worden ze
ln de PvdA van tegenwoordig
wel eens een beetje gek.
Voor mensen uit dat deel
van klein links en voor die be
vlogenen denk erom: Ik
waardeer ze persoonlijk meer
dan die eeuwige cotnpromls-
sensluiters biedt 'Anke van
der Vlies, een bliksems wijf"
troostrijke lectuur. Want het is
haar allemaal in het eerste
kwart van deze eeuw precies
zo overkomen.
Anke van der Vlies werd ge
boren in een eenvoudige ortho
dox-christelijke familie te
Schiedam. Ze kon goed leren
en daarom ging ze naar de
Kweekschool, toen het hoogste
wat iemand van gewone stand
kon bereiken. Ze kende de
zwarte armoede in het Schie
dam van haar dagen en ze las
ln de bijbel, dat de Blijde
Boodschap zich tegen zulke
toestanden verzette. Dat zei
den de toenmalige christelijke
leiders ook wel, maar hun han
delen was daar niet naar en
hun voornaamste strijd ging
juist tegen de leer die een eind
wilde maken aan het maat
schappelijk onrecht: het socia
lisme.
Van der Vlies begreep dat
niet. Ze mengde zich uitvoerig
in het christelijk politiek debat
en dat deed je in die dagen
door het publiceren van artike
len ln allerlei blaadjes, politie
ke brochures en nu en dan een
maatschappelijke roman. Wat
Anke van der Vlies onder die
schuilnaam Enka allemaal
schreef, was heel erg op het or
thodox-christelijke randje,
maar haar pamflet 'Kan een
rechtzinnig christen socialist
zijn?' ging te ver. Het ant
woord luidde namelijk 'ja' en
dat kwam haar te staan op die
onaangename theevisite bij de
toenmalige antirevolutionaire
leider Abraham Kuyper.
Als rechtzinnige protestan
ten eenmaal voor een bepaalde.
interpretatie van de bijbel heb
ben gekozen, zijn zij daar niet
meer vanaf te brengen. Dan
trekken zij daaruit de conse
quenties. Enka stichtte met
een aantal geestverwanten de
'Bond van Christen-socialisten'
die even recht in de hervorm
de als 2n de socialistische leer
was.
Een paar jaar later probeer
de zij de hele bond over te he
velen naar de SDAP. Dat lukte
niet en daarom scheidde zij
zich maar af om de kameraad
schap van de socialisten te
zoeken. Dat viel niet mee. De
SDAP had met de kerken
slechte ervaringen en menig
partijgenoot keek vreemd aan
tegen de rechtgelovlgheid van
het nieuwe partijlid.
Bovendien bleek zij ook nog
veel en veel linkser dan de ge
middelde SDAP-er. In haar el-
gen afdeling Schiedam
kreeg zij de grootste ruzie met
de plaatselijke voorman Piet
de Bruin die streed voor een
behoorlijke betaling van ge
meentewerklieden, volkswo
ningbouw en dat soort zaken.
En dat terwijl Enka steeds
maar de Imperialistische eer
ste wereldoorlog wilde veroor
delen. Terwijl De Bruin lang
zamerhand gehoor kreeg voor
zijn wensen bij de rechtse
raadsmeerderheid, bedierf En
ka het door openlijk dienstwei
geraars te steunen en dergelij
ke activiteiten. Althans zo za
gen De Bruin en zijn aanhan
gers het. En dan ook nog die
'oelvastheid! „Donderde dat
bliksemse wijf maar eens op."
En het bliksemse wijf don
derde op. Zij voelde zich nooit
echt lang op haar gemak ln
een gezelschap, dat het niet
voor de volle honderd percent
eens was met haar denkbeel-
ti
den. Anke van der Vlies verJiqt
de SDAP om zich nog jaren te
bewegen binnen de partijen en
partijtjes van het toenmalige
klein links. Ze bleef furore ma
ken, bijvoorbeeld toen zij/Le
nin en zijn oktoberrevolutie op
christelijke gronden verdedig
de. Maar na een paar jaar
raakte Enka toch geïsoleerd.
Ze is politiek eenzaam gestor
ven. Gelukkig had ze op latere
leeftijd wel een aardige man
gevonden die haar leven- én
strijden wilde delen.
1
f i
i
Kun je nou uit dit leven eh
deze blografie als linkse chris
ten inspiratie halen? Ik denk
het wel. En dat heeft te maken
met een aantal politieke ruzies
die de schrijfster Enka heeft
gemaakt over geweld. Ze Wds
tegen kapitalistische oorloge®,
maar ze ondersteunde het ge
welddadig verzet van de, on
derdrukten met hart en ziel.
Haar argumenten verschaffen
nu nog munitie aan* mensen
die vinden dat de kerk vanuit
de bijbel bijvoorbeeld het ANC
of de Sandinisten móet steu
nen. i
Veel progressieve kerkmen
sen jargon uit dat milieu
hebben grote moeite met steun
aan bevrijdingsbewegingen,
juist omdat die geweld gebrul
ken. Hun maatschappijkritiek
zit onverbrekelijk vast aan ge
weldloosheid, Wie zulke men
sen over de drempel wil trek
ken naar daadwerkelijke steun
aan bevrijdingsbewegingen in
de Derde Wereld heeft veel
aan Enka's oude argumenten.
Je kunt ze zonder moeite actu
eel maken voor 1987, En het
misschien nog langer volhou
den tussen PvdA-ers die liever
praten over betaalbare renova
tie dan beginselen.
Herman Noordegraaf, Rokus Ver
woord.'Anke van der Vlies, Een blik
sem» Wijf, Aalsmeer 1937. Boekma-
kertj uitgeverij Luljten, Prils:
117,60.
