Locale omroepen willen eindelijk reclamegelden Weinig animo voor springplankhangen Oude fietsenstalling verdwijnt, Vlaai dingen-Oost ongezelliger De laatste boeren van Kethel: nu nog maar twee Koster Werklozen krijgen baan na behalen opleiding Het Vrije Volk SCHIEDAM Romans met een glimlach in bibliotheek s VVT PAGINA 8 MAANDAG 10 JUL11989 \t OLON-voorzitter Posthoorn bepleit samenwerking stadsomroep en kranten Door Rein Wolters SCHIEDAM Commerciële sa menwerking tussen de beroepsme dia en de vrijwilligers van de Stichting Lokale Omroep Schie dam (SOMS) moet mogelijk zijn. Voorzitter Herman Posthoorn van de Organisatie Lokale Omroepen in Nederland (OLONl ventileerde deze mening gistermiddag in een live-uitzending van de stadsom roep. Samenwerking acht hij voor al op het gebied van reclame een noodzaak. Financieel zijn de twee honderd lokale omroepen in Ne derland een ondergeschoven kind je. Vandaar dat hun overkoepelen de organisatie OLON zich al jaren sterk maakt voor een beter subsi diebeleid. De rijksoverheid heeft hiervoor tot heden weinig belangstelling ge toond. Op zichzelf is dat niet zo vreemd. Uitgangspunt van beleid tot heden is immers dat erkende lokale omroepen zichzelf maar geld moeten zien te verschaffen. Hetzij uit bijdragen door het be drijfsleven, hetzij door bijdragen van de gemeente. Maar één zaak is volstrekt uit den boze: het maken van reclame. Vrijwel elke lokale omroep houdt zich aan deze voor waarde en dat betekent dat ze elke cent. moeten omdraaien. Er zijn zelfs omroepen waar de medewer kers meebetalen in de onkosten. Deze vorm van zelfoverleving vindt het OLON-bestuur irreëel, vandaar dat het onlangs een pleit nota het levenlicht liet zien. Met deze nota drukt de OLON de Haag se politiek met de neus op de fi nanciële feiten, zoals die zich ook in Schiedam voordoen. De stedelij ke omroep ontvangt dit jaar nog een bijdrage van 20.000 gulden van de gemeente en volgend jaar de helft van dit bedrag. Daarna is de geldkraan dicht en moet de SOMS zichzelf maar zien te be druipen. Volgens de huidige richt lijnen mogen er geen inkomsten komen uit reclamespotjes. Andere vormen van inkomsten zijn wel mogelijk (drive-in shows, verhuur van apparatuur etcetera), maar deze zijn tijdrovend en voor vrijwilligersvrijwel niet op te brengen. Vandaar dat de OLON zich in de pleitnota sterk maakt voor het invoeren van lokale re clame. Herman Posthoorn (ex-wet houder en nu PvdA-raadslid in Schiedam) liet gistermiddag via de radio doorschemeren dat hij geen grote financiële problemen ver wacht voor dagbladen en gratis be zorgde advertentiebladen. Hij meent dat bij de kranten een stag nerende advertentie-opbrengst slechts tijdelijk zal zijn. Verder vindt Posthoorn dat in Schiedam op commercieel gebied best een samenwerking mogelijk is met bijvoorbeeld een van de ad vertentiekranten. De winst van dit commerciële huwelijk moet dan vloeien in de kas van de SOMS, zo dat de vrijwilligers in staat blijven hun programma's uit te zenden. Overigens heeft de OLON op de pleitnota nog geen enkele politieke reactie ontvangen. „Maar wij zul len er voor zorgen dat deze niet in een lade verdwijnt. Bij de vorming van een nieuw kabinet moet reke ning worden gehouden met de wensen van de lokale omroepen," aldus Posthoorn. Hij nam in het radio-interview afstand van de uit drukking 'goedwillende radio-ama teurs'. „Wat is er mis met een goedwillende amateur? De OLON verzorgt prima cursussen en levert goede omroep-mensen af." En verder: „Voor lokale omroe pen is er wel degelijk plaats in de ze tijd van mooie zenders en satel lieten. Wat interesseert mij nou het weerbericht in Milaan? Een lo kale omroep stelt zich in dienst van de bewoners en verzet daar goed werk mee. Legale lokale sta tions zijn geen uit hum krachten gegroeide piraten, maar mensen die verantwoord bezig zijn. Hun werk moet ook financieel haalbaar zijn. Vandaar onze pleitnota." SCHIEDAM Humoris tische romans vormen het zomerthema in alle filialen van de gemeentebibliotheek. Vanaf vandaag zijn deze te -vinden in schappen met een -met een lachend gezicht op een etiket. Inhoud en aanpak van de romans zijn zeer verschil lend: de ene roman zorgt voor schaterlachen en een andere brengt slechts een glimlach voor de wijze waarop wordt gespot met le venszaken. Weer andere ro- mans veroorzaken 'grimla chen', want deze vorm van humor is wrang, vermengd met angst, agressie of hevige spanning. Behalve in romans is de humor ook te vinden in de schappen met moppenboe ken, humoristische gedich ten, cartoons en dergelijke. Bij de speciale boekuitstal- lingen liggen gratis mee- neemfolders over dit genre. Hierin worden enkele ken- merken van de humoristi- "sehe romans gegevens en in formatie over populaire hu morschrijvers. En dat alle maal onder het motto 'Een zomer vol humor in de bibli otheken'. Kracht moet er zyn in armen en vingers. De organisatie vindt het jammer dat er maar zö weinig ouderen aan het sprinkplankhangen deelne men. SCHIEDAM De opleidings fondsen in de metaalbewerkings- en installatiebranche van de ar beidsbureaus Spijkenisse en Nieu we Waterweg-Noord worden aan gewend voor het opleiden van langdurig werklozen voor banen waarin het meeste werk is. Voor de deelnemers, die de opleiding met succes afronden, wordt een baan gereserveerd. De twee ar beidsbureaus zijn voor .de ..pityoe- ring van het .project een samen werkingsverband aangegaan.' Vanaf eind augustus werven de arbeidsbureaus werkzoekenden voor de opleiding, die naar ver wachting in oktober zal beginnen in het Centrum voor Vakopleiding van Volwassenen. De Opleidings fondsen zullen tegelijkertijd op zoek gaan naar geïnteresseerde be drijven. Belangstellende werkzoe kenden en bedrijven kunnen bok nu al contact opnemen met de heer Bruining van het arbeidsbu reau Spijkenisse, tel: 01880 ,.15077 of he/heeï^'Smallinge van "het .'arbeids£ui^»C^iit^^atêr- weg Noord in- Schiedam, tel: 010-4705300. Door Perry Menexis SCHIEDAM De zesde editie van de kampioenschappen in het springplankhangen trok gistermid dag dertig deelnemers naar bad Groenoord. Dat waren er vijf meer dan vorig jaar, maar het was voor de organisatie toch teleurstellend dat er nauwelijks deelnemers van zestien jaar en ouder waren. De organisatie denkt er dan ook seri eus over na om naast het spring plankhangen ook andere evene menten te organiseren, zoals èén-'- waterpolotoeraooi, vuilnisbakken-1 voetbalwedstrijd en verspringen van de duikplank. Het springplankhangen werd in 1984 geboren, omdat de leiding van bad Groenoord niet wilde dat badgasten tijdens de drukte aan de plank hingen. „Sinds mensenheu genis werd er door jongens aan de plank gehangen," herinnert orga nisator Ellen Scheulle zich, „Dat is levensgevaarlijk, omdatanderen altijd van de plank afdoken als er iemand hing. Ook voor de mensen die beneden zwemmen zijn derge- lijke:; sitiia.ties« bnveilig. 'Omdat wij désjöngèns toch een kans,',wilden t geven om te aan die plank- te-han gen, hebben wij er een kampioen schap,,van gemaakt. Dan kunnen ze er een echte competitie van ma ken. Het is alleen jammer dat dit evenement steeds meer door kin deren wordt beoefend. Als ze ou der zijn dan zeventien, hebben ze er niet veel zin meer in." De twaalfjarige John was giste ren een van de deelnemers die echter niet in de prijzen viel. „Ik heb maar kort aan die plank ge hangen. Ik geloof negen seconden. Dat deed ik expres om de hadjuf frouw nat te maken. Je moet er gewoon lol in/hebben, al vind ik het wel jammer dat de duikplank een aantal uren dicht is." i- Het springplankhangen eist een aparte techniek. Het is daarbij vooral meegenomen als je niet al te zwaar gebouwd bent en daar naast veel kracht in je vingers en armen hebt. „Voordat ik ga han gen, ga ik eerst op de plank liggen en maak ik een koprol. Dat is de makkelijkste manier," aldus John die vrijwel iedere dag in het zwembad te vinden is. Behalve ais hij moet cricketten. Uitslagen: Jongens 13 tot en met 15 jaar:'/!. Maurice Flipse 3.09 min., 2. Edwin'van Eyk 2.05, 3.Ruud Veste/'1.53. Jongens ouder dan zestien jaar: 1.Richard Bazer 2.00. Meisjes: Bianca Sloos 1.50. Door Bernadette Neelissen VLAARDINGEN Waar vind je rookwaren, toiletartikelen, batte rijen, onbespeelde en bespeelde vi deo-banden, cassettes, pennen, ijs, tweedehands en nieuwe stripboe ken, tijdschriften, een koffïe-auto- maat en kun je ook nog fietsen stal len, kopen en laten repareren? In de fietsenstalling van station Vlaar- dingen-Oost. Helaas duurt de pret nog maar even: met ingang van 1 juli wordt de bewaakte rijwielstal ling gesloten. Niet rendabel genoeg. De kiosk blijft; die wordt ver plaatst naar de stationshal. Maar de stalling verdwijnt. In plaats daarvan krijgt Vlaardingen-Oost een overkapte onbewaakte stalling en zo'n 80 afsluitbare fietskluizen. Heel modern natuurlijk, maar met de oude stalling verdwijnt ook een flink stuk gezelligheid en sfeer. „Het is een wereldje op zich," zegt beheerder Ton Kamphues over de ongeveer 35 jaar oude stalling. „Ik ben op mijn 18de begonnen hier te werken, toen was het nog gewoon alleen een stalling. Maar doordat er bij de klanten steeds meer behoefte aan een uitgebreidere service ont stond op het station zelf heb je immers niks zijn we begonnen met wat nu de winkel is. Het assor timent heeft zich in de loop der ja ren flink uitgebreid." Kamphues (35) volgde zijn vader op als beheerder van de rijwielstal ling. „Pa is nu 67," vertelt Kam phues. „Meer dan 20 jaar heeft ie hier gestaan. Toen ik hem in '87 opvolgde als beheerder wist ik al dat de boel hier zou stoppen. Néé, pa vindt het geloof ik niet erg. Ten minste, dat zegt ie. Wat hij echt denkt weet ik niet." Kamphues gaat door met de ki osk in de hal. Zijn drie vaste mede werkers gaan hem daar helpen. „Ja, je wordt straks winkeljuf frouw," lacht Kamphues tegen me dewerker Martin. Daarna, serieuzer:„Het is nog maar de vraag of ik straks uit de inkomsten van enkel'de kiosk drie salarissen kan betalen. De winkel zal wel be ter gaan lopen, maar toch... drie man." De verkoop en verhuur van fiet sen, de reparatie, kortom alles wat met tweewielers van doen heeft verdwijnt straks. „Repareren en verkoop worden overgenomen door het Tweewielercentrum hier vlak bij," meldt Kamphues. „Dat is van m'n broer en mij samen. Maar maak jezelf niks wijs: ik zal een hoop van de inkomsten uit stalling missen. En de gezelligheid natuur lijk, het contact dat je hebt met je klanten. Mensen komen hier voor een praatje, een bakkie, na verloop van tijd heb je zo een hele kennis senkring. We hebben ook veel aan loop van de scholen hier in de om geving, hè." Wat voor Kamphues geldt, geldt ook voor zijn klanten. „De mensen zullen het missen, ja," meent de be heerder. „Bovendien moeten ze nou hun fietsen in een onbewaakte stalling zetten. De kluizen zijn al leen voor abonnementhouders. En die zijn pas in september klaar." Tot die tijd blijft een gedeelte van de nieuwe stalling aan de west zijde bewaakt, maar dan alleen tus sen 6 uur 's ochtends en 8 uur 's avonds. Gevraagd naar opmerkelij ke anekdotes weet de beheerder Automobiliste valt aan SCHIEDAM „Kijk uit!" gilde een 40-jarige Sdtdedamse zaterdagmiddag op de kruising Broersveld-Herenpad tegen haar dochtertje dat op de fiets voor haar reed. De vrouw was bang dat het kind zou worden geschept door een auto. De au tomobiliste nam zoveel aanstoot aan de luide waarschuwing dat een woordenwisseling ontstond. Nadat zij eerst met haar auto tegen de fiets van de bezorgde moeder was opgereden kwam zij'uit haar voertuig om het ge zicht van de vrouw open te krabben. Hierna reed de aan- valster weg. Breuk in waterleiding SCHIEDAM Ongeveer honderd huishoudens in de Hal- leystraat en aan de Rotterdam- sedijk hebben dit weekeinde een tijd zonder water gezeten als gevolg van een breuk in de hoofdwaterleiding. Medewer kers van de Openbare Nutsbe drijven zijn de hele nacht bezig geweest om het lek te dichten. Rookwolken zorgen voor consternatie -SCHIEDAM Een overver hitte frituurpan heeft zaterdag aan de Polderweg in Kethel voor de nodige consternatie ge zorgd. Toen de brandweer na een telefoontje van de buren ging kijken bij een woning con stateerde men een aanzienlijke rookontwikkeling. Nadat men de deur had ingetrapt bleek de bewoner van het pand .toch thuis te zijn. Hij lag te slapen. De rook bleek afkomstig van een frituurpan, die te lang op hét gas stond en oververhit was geraakt. Door Rob van Stek SCHIEDAM Laat de boeren maar dorsen? In Schiedam-Noord gaat het allang niet meer op. Voor bij is de tijd dat de boeren daar eenvoudig Gods water over Gods akker konden laten lopen. Even af gezien van het feit dat de grond er niet geschikt is voor akkerbouw. Een achtergebleven gebied, noe men de boeren het zelf. Van de bloeiende agrarische gemeenschap die Kethel ooit kende, is nagenoeg niets meer over. „Ik houd er reke ning mee dat mijn bedrijf een soort toeristische bezienswaardig heid wordt," zegt Nico Maat, melkveehouder aan het eind van de Groeneweg. Meer dan twintig boeren zaten er vroeger aan de Groeneweg, nu zijn er nog maar twee. Bedrijven met jonge agrariërs aan het roer zijn helemaal een zeldzaamheid. „Een frisse jonge vent smeert 'm naar het noorden, of in ieder geval naar streken waar de stad niet zo op je nek zit. Het is een aflopende zaak hier met de boerenstand. Van de boeren die er nog zitten heeft het merendeel geen opvolger. Over 25 jaar zullen er echt nog wel mensen wonen op al die boerderij en, maar geen boeren meer," con cludeert een sombere Piet Fransen (61), voorzitter van de Katholieke Land- en Tuinbouwbond Kethel- Schiedam. Klem tussen de oprukkende stad en het Plan Midden-Delfland, dat is het verhaal van de Schie damse boeren in de afgelopen kwart eeuw. Aan het begin van de jaren zestig had Piet Fransen rond om nog een weids uitzicht. Nu kan hij vanuit de boerderij aan de Woudweg waar zijn overgrootva der ooit de tram zag beginnen te rijden. Het valt niet mee om een boe renbedrijf draaiende te houden in een expanderende industriële ge meente als Schiedam. Groenoord, Woudhoek, Spaland: de uitbrei dingsplannen van de stad vraten en vreten grond. Met lede ogen za gen Piet Fransen en Nico Maat in de loop der jaren veel van hun col lega's naar elders vertrekken. Een handjevol ging echter door, tegen de verdrukking in. Bekaaid Als belangrijkste oorzaak voor die neergang wijzen de twee agra riërs op het Plan Midden-Delfland. Van de inspraakprocedure is nooit veel terechtgekomen, met als ge volg dat de boerenbelangen er maar bekaaid zijn afgekomen. Het plan heeft bijvoorbeeld een nood zakelijke ruilverkaveling verhin derd. Ook modemiserings- en uit breidingsplannen konden geen doorgang vinden. Daardoor kon den de Schiedamse boeren geen gelijke tred houden met de algehe le schaalvergroting die er in de landbouw plaatsvond. Aan de an dere kant waren er de oprukkende buitenwijken van Schiedam, die een reeks onteigeningen en daar mee verdere versnippering van de grond met zich brachten. Uit ervaring weten de boeren dat ze bij de gemeente evenmin om steun hoeven aan te kloppen. Schiedam is een industriestad, een stad van havens en werven, van jenever en glas. Voor de belangen van de kleine agrarische minder heid is nauwelijks oog, weet Fran sen. „Ze weten op het stadhuis dat een koe vier poten heeft, maar daar houdt hun kennis van het boerenbedrijf ook mee op. Met je problemen kun je er niet terecht." Boer zyn in een industriestad als Schiedam is al met al geen geringe, opgave, weten veehouders Piet Fransen (links) en Nico Maat. „Op het stadhuis weten ze net dat een koe vier poten heeft. Met je problemen kun je er niet terecht." Als voorbeeld noemt hij de ge meentelijke distelverordening. In de polders dienen de distels ge maaid te worden voordat de zaad dragende pluisjes door de wind meegenomen kunnen worden en het jaar erop de hele omgeving paars kleuren. „De enige die zich er niet aan houdt is de gemeente zelf," moppert Fransen. „We heb ben het al meermalen aangekaart, maar ze hebben er maling aan. Volgend jaar zitten wij weer onder de distels. En als we dan gaan spuitèn hebben wij het nog gedaan ook." Nico Maat correspondeert ook al jaren met het stadhuis: „Ik word telkens aangeslagen voor ri oolrecht, terwijl ik helemaal geen riool heb. En ook geen aardgas en kabel-tv trouwens." Oorzaak van al dergelijke ambtelijke perikelen volgens het agrarische duo: er zit al in geen jaren meer een boer in de gemeenteraad. „Zo gaat dat nou eenmaal," zegt Fransen berustend. „De Rabo-bank in Kethel is ook al een echte stadsbank geworden." Uniek zelfs Maar ondanks alles drijven Maat" en Fransen hun nering nog met plezier. Maat: „Natuurlijk, an ders was ik ook weggeweest. Het is toch iets heel bijzonders om in de ze tijd in het westen nog boer te zijn. Uniek zelfs." De reconstructie van Midden-Delfland heeft overi gens zijn goede kanten, vinden ze. De plannen zijn alleen oneven wichtig. Te veel aandacht voor de dagrecreanten, te weinig voor de mensen die er hun brood moeten verdienen: de boeren dus. Maat: „Begrijp me goed, niets tegen dagjesmensen, maar ze drei gen hier wel volledig de dienst te gaan uitmaken. Bij de inrichting van het landschap wordt vooral aan hun belangen gedacht. Terwijl wij al generaties lang hier de na tuur onderhouden en in feite de goedkoopste natuurbeschermers en parkwachters zijn die je je maar kunt voorstellen." Vraagtekens zet ten de landbouwers bijvoorbeeld bij de aanplant van nieuwe bos sen. „Lukraak worden overal maar bomen geplant. Dat slaat nergens op, het past totaal niet. Laat de polder alsjeblieft de pol der." Piet Fransen moet af en toe la chen als hij alle plannen ver neemt. „Er is wel eens geopperd om hier vossen uit te zetten. Vos sen, die zoals bekend vogels eten. Als ik met maaien een nest mee neem is de beer los. Tot half juni mag ik daarom zelfs niet eens maaien. Waar zijn we dan mee be zig?" Het stoort de boeren dat zij te genwoordig wel eens worden afge schilderd als de grote natuurver- nielers en milieuvervuilers. Maat: „De echte boosdoener is natuurlijk de industrie, maar om redenen van werkgelegenheid wordt die sector de hand boven het hoofd ge houden. Wij hebben eerder last van de luchtvervuiling dan dat we die zelf veroorzaken. Door de uit stoot van de AVR vielen bij de koeien in de Zuidbuurt tussen Vlaardingen en Maassluis de tan den uit de bek. Nu de AVR hogere pijpen heeft komt die rotzooi in een veel grotere straal neer. Dat zullen wij zeker ook gaan merken. Maar ach, we zijn hier al 20 jaar aan het knokken en we houden het nog wel 20 jaar vol ook." vreemd genoeg een tijd lang niets uit te brengen. „Raar hé, maar je maakt hier zoveel mee dat ik het even niet meer weet. Ja, Martin heeft hier de Ware Jacoba gevon den, haha. Ze wonen nu samen." Martin, grijnzend: „Het klikte met een. We hebben zelfs een huis ge kocht." Kamphues: „Zeg dat nou niet, nou denkt iedereen dat je met een salaris van Kamphues een huis kan betalen!" Vlaardingen-Oost is geen uitzon dering. Er staan nog meer fietsen stallingen op de nominatie om te verdwijnen. Welke dat zijn weet Kamphues niet, maar wel dat het allemaal kleinere stallingen zijn, zoals die van hem. „Tsja, de NS leg gen tot een bepaald bedrag je tekor ten bij, maar wanneer je daar bo- ,ven komt is het afgelopen. Uit. Na tuurlijk zijn er protesten geweest. Mijn klanten hebben actie gevoerd, j tot brieven aan Neeiie Smit-Kroes toe, want die beslist er uiteindelijk over. Ze hebben een handtekenin genactie gevoerd die ruim tweedui zend handtekeningen opleverde, en die aangeboden aan de NS en aan de gemeente. Maar als de poen er niet is houdt alles op." Voor Ton Kamphues en zijn drie mannen zit het er bijna op. De jon gens worden 'winkeljuffrouw', de baas zelf blijft de kiosk runnen tot dat de nieuwbouw van het Twee-1 wielercentrum klaar is, waar hij dan gaat werken. „Dat wordt straks het grootste tweewielercen- tum van Nederland," zegt Kamphu es glimmend. De toekomst van Martin en zijn twee collega's is on zeker. „Als Ton mijn salaris niet meer kan betalen houdt het op, hè," zegt Martin nuchter. „Dan zoek ik ander werk. In de fietsen of niet, dat maakt me niet zoveel uit. Als ik maar werk heb. Ik heb een huis, een vriendin en een heel zootje beesten om te onderhouden!" alle merken meestal klaar terwijl u wacht da's pas service! Burg. H. Gretelaan 273 SCHIEDAM Tel. 010-473 82 22 t,«£?£fc/ A «.4 W-éV- lïft IrL h«&: - v ito v- -tf; (INGEZONDEN MEDEDELING) APK

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Vrije volk | 1989 | | pagina 1