De eerste kraakactie
KRAKERS HERDENKEN HUN STRIJD
TEGEN 'N BOMBASTISCH CENTRUM
m
Oproep
NEP-EXPLOSIEF ZOU DOOR ACTIEGROEP RARA GEPLAATST ZIJN
Lustrumfeest
van het IKV
m
m.
If!
Het Vrije Volk SCHIEDAM
'We vonden het schandalig dat ze hulzen waar nog best in gewoond kon worden zo vernielden'
Hoekse levert Idee
pnuseumrondrit
Alles over
grafiek op
tentoonstelling
Vrije Academie
t*a 181 i
1
ws wv
PAGINA 4
ZATERDAG 10 FEBRUAR11990
Door Ben van Haren en
Bernadette Neelissen
VLAARDINGEN Een bom
melding bij het Shellbezinestation-
namens de actiegroep RaRa heeft
gisteren voor een hoop consterna
tie gezorgd aan de Van Hogendor-
plaan in de Vlaardingse Babber
spolder. Nadat de politie een tik
kend pakket aantrof onder een ge
parkeerde auto werd de dicht be
woonde omgeving van het station
afgezet. Mensen kregen het advies
woningen en winkels te verlaten.
Deskundigen van de Explosieven
Opruimings Dienst eisten rond het
middaguur nog hogere veiligheid
om 'de bom' onder handen te kun
nen nemen. Het 'explosief bleek
uiteindelijk te bestaan uit een
klomp stopverf, wat draden, een
accuutje en een paar wekkers.
De melding kwam om half elf
bij de politie terecht via een ander
Shellstation. „Kennelijk hebben de
melders zich vergist in het tele
foonnummer," zegt de politie
woordvoerder. „De beller zei te
spreken namens de actiegroep Ra-
Ra; de bom zou om 10.45 uur ont
ploffen. Of het ook inderdaad gaat
om RaRa, dat actie voert tegen be
drijven die bindingen hebben met
Zuid-Afrika, is niet duidelijk. Het
verkeerde Shellstation kreeg de
waarschuwing voor een bom, die
gelegd was onder een auto bij de
garage aan de Van Hogendorplaan.
Onze mensen hebben daarna vast
gesteld, dat er inderdaad een pak
ket met een tikkend voorwerp erin
onder een auto lag. We hebben di
rect het garagepand bij het station
laten ontruimen en de omgeving
afgezet in afwachting van de des
kundigen van de EOD."
De experts van deze in Culem-
borg gevestigde dienst arriveerden
rona het middaguur. De omgeving
werd afgezet in een straal van 150
meter rond het benzinestation. De
hoekpanden die direct naast het
station liggen in totaal zo'n 30
woningen werden geëvacueerd.
Behalve de EOD waren ook ambu
lance en brandweer ter plaatse,
maar geen van beiden hoefde in
actie te komen. Nadat de EOD in
speciale kleding en met behulp
van op afstand bediend röntgen
apparatuur had vastgesteld dat het
om een nep-bom ging werd de Van
Hogendorplaan om 13.45 uur weer
vrijgegeven en konden de mensen
hun huizen weer in.
Door de bommelding moest bus
lijn 56 worden omgeleid en diver
se winkeliers hun deuren vroegtij
dig sluiten. Nick Frehé, mede-eige
naar van Het Dierenhuis aan de
Van Hogendorplaan 121: „Wij zit
ten twee deuren van de Shell. Om
pakweg kwart voor elf moesten we
hier weg en drie uur later moch
ten we weer naar binnen. Dat kost
ons honderden guldens omzet; vrij
dag is voor ons de drukste dag van
de week. Wat we al die tijd gedaan
hebben? Buiten staan. Koud dat
het was!"
De Jenaplanschool in de achter
nabij gelegen Van Maanenstraat
kreeg geen opdracht tot evacuatie,
maar een van de onderwijzeressen
loodste de ongeveer 50 kinderen
die op dat moment in het gebouw
aanwezig waren naar het park
achter de school. Directeur Yvon
ne Koorengevel: „Ik was zelf op
het moment van de melding met
de kinderen van de bovenbouw cp
weg naar het zwembad. Van een
agent kregen we te horen dat er
een bommelding was. Toen we te
rugkwamen mochten we de Van
Hogendorplaan niet meer op en
konden niet terug naar de school."
Koorengevel wist toen nog niet
dat haar collega al met de op
school achtergebleven kinderen
een veilig heenkomen had gezocht
in het park. Ze wist dus niet waar
die leerlingen op dat moment wa
ren en maakte zich grote zorgen:
„Ik neem dat soort acties tegen de
Shell heel serieus en voel me ver
antwoordelijk voor de kinderen."
Vanuit het huis van een van de ou
ders van de leerlingen heeft ze
vervolgens geprobeerd zoveel mo
gelijk ouders te bereiken; dat lukte
nauwelijks omdat ze de lijst met
telefoonnummers natuurlijk niet
bij zich had. Ook belde Koorenge
vel Radio Rijnmond om via de
zender door te geven dat de kinde
ren van haar school veilig waren
„Het was nog een heel drama, hui
lende kinderen, huilende
ouders. .Je moet bedenken dat die
mensen, die hun kinderen uit
school wilden komen halen, niet
eens de straat in mochten."
Niet iedereen benaderde de
melding overigens even serieus.
Een aantal scholieren verdrong
zich om de pohtie-afzetting en riep
daarbij op gezette tijden heel hard:
'BOEM!' Een jongeman, die door
de afzetting de laan op fietste en
door een agent werd aangehouden,
reageerde: „Een bommelding?
Hier? Dat ik dat nog mag meema
ken."
MAASSLUIS - De recente ont
wikkelingen in Oost-Europa en
Zuid-Akrika en het gemeentelijk
vredesbeleid staan centraal op de
jubileumbijeenkomst van het In
terkerkelijk Vredesberaad (IKV) in
Maassiuis. Het IKV viert vrijdag
16 februari haar tweede lustrum.
Belangstellenden kunnen de feeste
lijkheden om 20.00 uur bijwonen
in gebouw 'De Vliethorst'.
Drs P. Knip, beleidsmedewer
ker van het platform Gemeentelijk
Vredesbeleid, houdt een lezing aan
de hand van een dia-voorstelling
over Oost-Euroa en Zuid-Afrika. De
aanwezigen kunnen de plaatselijke
politici, Leo, Speel (CDA), Jan
Anton Wus trow
vredesbeleid.
Door Han van der Horst
SCHIEDAM - In restaurant Ma
laga namen kort geleden de ver
slaggevers van het vele nieuws,
dat ooit uit de Laan kwam, een
maaltijd tot zich onder het opha
len van vele herinneringen. Ach,
wat wordt het verleden gauw grijs.
En ikzelf ook trouwens We praat
ten over de reünie van krakers
van een complex huisjes m de
Laan en de kabouterbeweging, een
voetnoot bij de Schiedamse poli
tiek die twintig jaar geleden nogal
wat stof deed opwaaien.
Sinds die jaren is veel veran
derd. Wij zijn allemaal netjes ge
worden!
Dat was toen helemaal de be
doeling niet Want wij de groep
jongeren die aangeraakt waren
door de popmuziek en door alles
wat te maken had met Parijs '68
en dat soort revolutionaire bewe
gingen, wij waren de generatie die
Schiedam definitief op een andere
koers wilden zetten
Een min of meer harde kern
van twintig man, dat was alles en
daaromheen sympathisanten van
allerlei slag die bij een actie tot
het publiek behoorden Maar om
zulke realiteiten bekreunden we
ons niet. We waren jong en we
wisten precies hoe het met de we
reld moest gaan.
Tegenwoordig telt Schiedam ge
garandeerd meer activisten dan in
die legendarische jaren. De bevol
king laat zich niet meer door de
gemeente ringeloren en er zijn
goed georganiseerde wijkveremg-
ingen die dankzij hun professione
le aanpak heel wat weten te berei
ken. Dat is allemaal heel gewoon
geworden en daarom gelooft ieder
een nu, dat het maatschappijkri
tisch bewustzijn is ingezakt
iestókeUjjmét. vragen over
hét gemeentelij!
rao Jbtoov ,?)onnur nrt
asIKOBK eVANnïtütL'AND Toe
risten' kuhnen 'deze zomer waar
schijnlijk museumrondritten ma
ken in Hoek van Holland. De
Hoekse W. Spaan heeft het idee
voor dergelijke uitstapjes geleverd.
Zij wil tegen een prijs van ƒ12,50
toeristen in de kustplaats begelei
den bij bezoekjes (inclusief kopje
koffie) aan de drie musea die Hoek
van Holland rijk is: het kustver-
lichtmgsmuseum, het vroegere fort
en het reddingsmuseum. De deel
gemeente moet zich binnenkort
uitspreken over een subsidie van
250 gulden als aanmoediging.
- VLAARDINGEN 'Grafiek' is
de titel van een tentoonstelling die
"vanaf maandag te zien is in de hal
van de Vrije Academie. Deze ten
toonstelling laat het publiek ken
nis maken met grafiek en grafi
sche technieken. De grafiek voor
deze tentoonstelling heeft als een
soort rode draad 'omgeving': kij
ken naar je omgeving, in gedach
ten een beeld vormen van die om
geving en tot slot met behulp van
een grafische techniek een prent
maken naar aanleiding van dat
beeld.
De tentoonstelling bestaat uit
een inleidend gedeelte, een 'beel
dend' gedeelte en een technisch ge
deelte, waarin hoogdruk, vlakdruk
en zeefdruk behandeld worden. Er
worden ook proefdrukken van de
verschillende stadia getoond. In
het beeldend gedeelte worden 22
grafische kunstwerken getoond, al
lemaal voorbeelden van de ver
schillende manieren waarop kun
stenaars him indrukkken van een
omgeving vorm geven. 'Grafiek'
toont onder meer werk van Her-
manus Berserik, Hans Andringa,
Marian Plug, Ingrid Bouws, Mari
anne de Moor en Lucebert. Voor
het onderwijs is er een docenten
handleiding en een leerlingen-
werkboekje beschikbaar. De Vrije
Academie is gehuisvest in het Hol-
landia-gebouw aan de de Oostha-
venkade 42. De tentoonstelling is
tot en met 16 maart dagelijks te
bezichtigen van 09.00 tot 12.00
uur en van 13.00 tot 17.00 uur,
alsmede op vrijdagavond van
1900 tot 21.00 uur. Op zaterdag
van 12,00 tot 17.00 uur. Voor ver
dere informatie en voor het bestel
len van leerlingenboekjes en do
centenhandleiding kan men bellen
met de Vrije Academie, telefoon
435 62 25.
Door Carolien van Eykelen
SCHIEDAM Begin maart is
het vijftien jaar geleden dat zeven
Schiedamse jongeren met een
breekijzer twee huizen in de Laan
openbraken en er gingen wonen.
Gelegenheid genoeg om dit derde
lustrum te vieren met een reünie
vinden de krakers van toen. De
kraakactie vond veel navolging:
niet alleen in de Laan werden hui
zen gekraakt',Vook rin-'de -Lange en
de Korte Achterweg-ëri'in-'de'Hoog-
straatlfAvjj isnuimt ssnov jsli
Mharti,ra7S, een'terügblikt'iiJq
De kraakactie begon in de
Laan. Twee huizen die waren
dichtgetimmerd en gesloopt zou
den worden, werden zaterdag 1
maartjpegvAh,,i-dé,..morgen (ge-
Enk VerWaaijen, .Hijwas juisf he-
zig een derde huis open te bréken,
toen de politie op het toneel ver
scheen. Hij werd meegenomen
naar het bureau, maar later op de
dag al weer vrijgelaten. „Ze wisten
geloof ik niet goed wat ze met me
aan moesten," aldus Verwaaijen.
De huizen aan de Laan stonden
al bijna twee jaar leeg toen ze wer
den gekraakt. De gemeente had
grootse plannen. Niet met de hui
zen weliswaar, maar wel met de
Laan. Ze wilde de Passage verlen
gen en doortrekken naar de Hoog
straat. Voor dat plan moesten deze
huizen wijken. „Projectontwikke
laar Empeo Bredero zou de plan
nen realiseren. We vreesden daar
om het ergste, want Bredero heeft
ook Hoog Catharijne in Utrecht ge
bouwd en we wilden voorkomen
dat de binnenstad van Schiedam
daarop zou gaan lijken," vertelt
Verwaaijen.
De zeven jongeren die begonnen
met de kraakactie in de Laan ver
zetten zich hiermee tegen de heer
sende woningnood in Schiedam:
eind februari 1975 stonden 3.733
woningzoekenden ingeschreven bij
het Bureau Huisvesting in Schie
dam. De woningnood was echter
niet het enige dat hen dwars zat.
Veel oude huizen met historische
waarde werden gesloopt om plaats
te maken voor nieuwbouw. Een
groot deel van de geschiedenis van
Schiedam ging hierdoor voor altijd
verloren. De mouterijen werden
gesloopt, de Brandersbuurt - ook
wel bekend als Zwart Nazareth
van Schiedam - werd helemaal af
gebroken. Van die hele wijk is al
leen het Zakkendragershuisje be
houden gebleven. De sociale wo
ningbouw die ervoor in de plaats
kwam was voor veel jonge mensen
bovendien met te betalen.
Maijan Meijer, nu journaliste
bij Het Vrije Volk, toen ïid van het
Actiecomité de Laan: „De sloop
woede van het gemeentebestuur is
wel te verklaren. Schiedam kende
veel armoede, de Brandersbuurt
werd niet voor niets Zwart Naza
reth genoemd en voor die arme
Schiedammers moesten goede, be
taalbare nieuwbouwwoningen ko
men. De nieuwe woningen bleken
echter helemaal niet zo betaal
baar."
De gemeente trad niet echt,op
tegen de krakers, omdat ze daar
formeel het recht niet toe had—Als
kraker wonen in een leegstaand
pand is tenslotte niet verboden. Ze
probeerde wel te voorkomen, dat
andere leegstaande huizen werden
ingenomen. De methode was sim
pel: het interieur werd gesloopt, de
vloer opengebroken, het sanitair
kapot geslagen en de elektrische
Op dichtgemetselde oude pandjes in de binnenstad verschenen eerst allerlei kreten. In 1975 kreeg de enige overgebleven bewoner van de
Laan gezelschap van de eerste krakers. Zijn vroegere buren waren allemaal vertrokken naar nieuwbouwwoningen en de gemeente had de ra-f
men en deuren dichtgespijkerd. Met de krakers, kwam ook de gezelligheid terug op de hoek van de Laan en de Lange Achterweg. De huizen
werden opgeknapt en de straat kreeg weer een fris aanzien. Er verschenen planten voor de ramen en spandoeken die opriepen om op lijst 8,
kraker van het eerste uur, Erik Verwaaijen, te stemmen. Het Sloopje van Schiedam, het symbool van de krakers, was markant aanwe
zig. Het duurde zes jaar, maar uiteindelijk verscheen toch ook hier de sloper zoals hij eerder toesloeg bij de Lindenhof.
op de
bedrading vernield. Marjan kan er
nog boos over worden.
„We vonden het schandalig dat
ze huizen waar nog best in ge
woond kon worden zo toetakelden.
We wilden de gemeente daarom
een lesje leren en besloten op
klaarlichte dag vijf huizen te kra
ken in de Hoogstraat. De actie was
heel goed voorbereid: iemand luis
terde de politieradio af en de
Hoogstraat was aan beide kanten
afgesloten. Aan één kant *een
vrachtwagen met dozen die wer
den uitgeladen en aan de andere
kant een auto met panne. We had
den dus alle tijd om onze gang te
gaan.''
Een fragment uit Het Vrije Volk
van toen: „De kraakactie werd in
vliegende vaart door zo'n twintig
man uitgevoerd. Zij hadden zich
zelf zeven minuten gegeven om de
bewuste woning te kraken, het
geen lukte. In de achtste minuut
stond de politie voor de deur,
maar kon toen al niets meer uit
richten."
De krakers kregen veel steun
van de mensen in buurt, voor zo
ver die tenminste nog niet waren
verhuisd. Ron Jaspers, net als
Marjan kraker van het eerste uur,
vertelt: „In het begin hadden ze
wel wat twijfels over hun nieuwe
buren, maar later waren ze toch
blij niet meer helemaal alleen te
wonen. Ook van mensen buiten
Schiedam kregen we bijval. Van
een tuinder uit het Westland kre
gen we glas om de ramen te her
stellen die Moor gemeentewerken
waren vernield."
Nadat de huizen waren ge
kraakt, begon het gevecht om wa
ter en elektriciteit. Ron: „In het
begin tapten we illegaal water en
elektriciteit van leidingen die er
nog lagen. Na een tijdje ging bij
het elektriciteitsbedrijf toch een
lampje branden, toen bleek dat 's
avonds op de Laan het licht aan
was. Ze hebben toen resoluut een
einde gemaakt aan het illegale tap
pen."
„Daarna zijn we actie gaan voe
ren om aangesloten te worden op
het leidingnet. Water om ons te
wassen en mee te koken haalden
we bij de buren. Er is in die tijd
met heel wat jerrycans gesjouwd,"
vervolgt hij zijn relaas. „Het heeft
dne maanden geduurd voor de we
op de Laan aangesloten werden op
de waterleiding. Pas op 17 juni
nam de gemeenteraad het besluit
ons water te geven, terwijl we de
huizen al in maart hadden ge
kraakt."
Om hun wateractie kracht bij te
zetten wasten de krakers zich in
de toiletten van het Stadskantoor
even voordat ze een gesprek had
den met het dagelijks bestuur van
het college. Dit tot grote ergernis
van de bodes.
„Het college stelde overigens
wel een voorwaarde: als we ooit
om welke reden dan ook uit de
panden moesten, dan mochten we
geen vervangende woonruimte ei
sen. Dit was om te voorkomen, dat
andere woningzoekenden bena
deeld werden. Met die voorwaarde
zijn we akkoord gegaan, maar toen
we zes jaar (1) later weggingen uit
de Laan heeft de gemeente ons zelf
een ander huis aangeboden."
Symbool voor de actie van de
krakers werd het Sloopje van
Schiedam, een variatie op het
Proosje van Schiedam dat speciaal
was ontworpen voor het zevenhon-
derdjarige bestaan van de stad.
Een klem mannetje met een grote
hoed en een glaasje, heeft het
drinkgerei verruilt voor een slo
pershamer. „Ach ja, het Sloopje
van Schiedam," mompelt Enk
Verwaaijen als hij een oude foto
ziet. Het Sloopje is voor de nieuwe
bewoners van de Laan en de Korte
en Lange Achterweg het symbool
voor de sloopwoede van wethou
der Cor 'de S'oper' Bolmers, de
toenmalige wethouder van Stads
ontwikkeling. Volgens de Laan-
groep was hij de grootste schuldig
aan "alle afbraak en verloedering
in de binnenstad.
Maijan Meijer: „We hadden
geen enkel vertrouwen m die Bol
mers. Overal in de stad werden
huizen gesloopt en verschenen ka
le plekken waar vervolgens niets
meer mee werd gedaan. Niet voor
niets spraken we toen al van het
Gal van Bolmers, Dit is een ondui
delijke gaping tussen het Broers-
vest en het Broersveld. De huizen
werden gesloopt, maar vervolgens
gebeurde er niets meer mee. We
waren bang dat het met de andere
huizen ook zo zou gaan."
Het actiecomité De Laan pre
senteerde in '75 een eigen plan
voor de binnenstad Ze spitste zich
in dit rapport vooral toe op de
Laan en de Korte- en Lange Ach
terweg. De huizen moesten niet
worden gesloopt, maar juist wor
den opgeknapt. De acties hebben
met mogen baten. Stukje bij beetje
zijn alle huizen gesloopt. Alleen
het weeshuis aan de Lange Achter
weg is blijven staan Toch is Ron
Jaspers niet teleurgesteld: „Ik
denk dat mensen in Schiedam en
ook de raadsleden meer na zijn
gaan denken over de binnenstad.
Bovendien zijn ook die hele bom
bastische plannen van Empeo Bre
dero toen niet doorgegaan. We
hebben een beetje laten zien, dat
het met nodig is het centrum radi-
kaal af te breken, ten gunste van
de nieuwbouw."
Niets is minder waar. Het is ge
woon geworden en daarom geen
nieuws. Wie kijkt er nog van op
als jongeren een huis kraken, dat
al heel lang leeg staat. Maar de
eerste kraak van Schiedam in
1971 was een waar mediage
beuren.
Ik had eerst op een bijeenkomst
in het Stedelijk Museum met een
paar vrienden Schiedam Kabouter-
stad uitgeroepen. In navolging van
de exprovo Roel van Duijn 'dié
iets dergelijks in Amsterdam had
gedaan en een paar maanden later
de gemeenteraadsverkiezingen zou
winnen.
Kabouterstad was groot in de
krant gekomen. Nu moesten dadbn
worden gesteld.
Wij wisten een lang leegstaand
huisje in de Zwaansteeg. De pers
werd tijdig op de hoogte gesteld en
was massaal aanwezig. Dat werd
wachten en een beetje blauwbek
ken, want de kraakploeg was te
laat. Het breekijzer bleek overbo
dig, want de deur was niet op slót.
Binnen bleek onmiddellijk, dai-Mc
woning voor een kraakhuis aardig
gemeubileerd was. Een blik op.ons
aantekenvelletje leerde, dat wejoer
ongeluk het huis van afwezige
buren hadden gekraakt. God gy
dank zat de deur m het nachtslot
Nu konden we ons sulletjes terug
trekken.
Voor het echte kraakhuis t was
gelukkig wel een breekijzer nodig.
De politie hield de zaak in de ga
ten, maar greep tot onze spijt met
in.
De Kabouterbeweging heeft zich
die zomer voornamelijk bezigge
houden met volksvergaderingen in
het Zakkendragershuisje. Daar
stond onder meer de vraag cen
traal, of je wel actie mócht voeren.
Want we waren anti-autoritair en
je mening aan een ander opdrin
gen was wel autoritair.
Dat verliep dus, maar de kraak-
mentaliteit bleef. Het was in die
dagen, dat de gemeente het plan
bekend maakte om het hele gebied
tussen het Broersveld en de Hoog
straat kaal te slaan. Het plan was
aanvankelijk er allerlei prestige-
bouw te laten verrijzen, maar later
veranderden de plannen: er moest
betaalbare woningbouw komen op
de plaats van dit doolhof van oude
straayes»ëhlsteëgjéS?f>
Dat vondenLwrj"Y4h;ide füterna
tieve beweging barbanj. Om dat te
onderstrepen kraakte een groep
jongeren uit en rond de zieltogen
de kabouterbeweging de halve
Laan en. de hele Korte Achterweg,
waar de oorspronkelijke, bewoners
al verdwenen, waxem
Zo werd deiLaan hetilegenda-
risch centrum van "alternatief
Schiedam. Daar heeft menigeen
voor het eerst een geliefde gekust.
Daar kringelde de rook van de ma
rihuana. Daar bloeiden liefde,
creativiteit en op den duur vervui
ling. Zelfs de grootste Rotterdamse
schrijver van de tweede helft van
deze eeuw, Comelis Bastiaan
Vaandrager, heeft er nog een tijdje
gewoond. Het ging slecht met hem.
Hy had een van zijn paranoïde
buien en riep de hele dag om een
schrijfmachine. Want, zei hij te
gen iedereen „Denk erom dat ik
kan schrijven".
De Laan is een keer de gemeen
tepolitiek ingegaan. Kraker van
het eerste uur Erik Verwaaijen
deed met een eigen lijst aan de
verkiezingen mee onder de leuze
„Laat je niet naaien, stem lijst
Verwaaijen".
Gezellig bleef het er tot de laat
ste dag. Na jaren zijn de laatste be
woners toch maar voor de druk
van de gemeente gezwicht. Veel
van de sfeer die De Laan unfêk
maakte, was overgewaaid naar"èé-
fé De Quibus op de Lange Haven,
het tegenwoordige Podium. aa
En de mensen kregen andere
interesses. Verwaaijen kwam te
recht bij het RO-theater waar hij
zich ontwikkelde tot een bekend
vakman in de toneeltechniek. Een
ander werd biologisch dynamisch
bakker. Men raakte uitgekeken op
het kleine Schiedam en vertrok
naar grotere steden.
Ik bedoel: je kon proberen wgt
je wilde, maar je ging of volledig
naar de gallemiezen, of je raakte
gevestigd. Aan huisje, boompje,
beestje valt met te ontkomen
Maar we houden nu wel een
reünie over aan die revolutionèïre
tijd.
SCHIEDAM
Ongeveer tachtig
van de honderd
krakers van-toen
zijn inmiddels ach
terhaald, maar
twintig lijken on
vindbaar. Ron Ja
spers, (v/h Actie
comité De Laan)
roept daarom ie
dereen die aan één
of meerdere kraak-
acties heeft meege
daan op contact op
te nemen, zodat
ook zij een uitnodi
ging kunnen krij
gen voor de reünie
begin maart. Naar
de volgende men
sen is het organise
rend comité naar
stig op zoek: Mar
jan van den Boven-
kamp, Suus
Brands, Frank de
Koning, Jan Tim
mer, Rens van der
Ham, Frans Post
en Yvonne, waar
van ze de achter
naam niet meer
kennen. Het tele
foonnummer van
Ron Jaspers is
(010H73.55.95.
Evacuate na bommelding
SIjiellstation Babberspolder
i«£fC
'rYt/yj/.-S/Sjss