Piama-party beslu it kam 3week
Na 160 jaar geen openluchtbad meer
w~,
Zomerwerk
Het Vrije Volk SCHIEDAM
Goud
NS-machinist: 'Vaak naar
het strand wordt ook saai
OP DE GRENS
PAGINA 4
ZATERDAG 21 JULI 1990
Vierendertig kinderen uit West
van vyf tot twaalf jaar brachten
met acht begeleiders een vakan
tieweek door in het Gelderse va
kantiecentrum Usselstein in
Hattem. Zes oudere kinderen van
dertien tot zeventien houden met
twee begeleiders een fietsvakan
tie in de omgeving van Bergen op
Zoom in Brabant. Zy zyn gisteren
al teruggekeerd. Ook hun vakan
tie is georganiseerd door het*
wykcentrum De Erker. Het Vrije
Volk geeft vandaag het slotver
slag van hun belevenissen.
HATTUM „Fantastisch, die
boottocht. Echt weer zo'n fijne af
wisseling in onze kampweek. De
kinderen hebben er echt van geno
ten," zegt Nel Zuidam in haar laat
ste rapportage vanuit het recrea
tiecentrum IJsselstein in Hattem.
Gisteren beleefden de kinderen er
hun laatste van acht vakantieda
gen, In alle vroegte begon die met
het alvast inpakken van overbodi
ge zaken zoals wasgoed en regen
kleding. Regen heeft het kamp
niet gekend.
Na de boottocht zijn ook de
voorbereidingen getroffen voor de
bonte-piama-avond als afscheid. Al
direct na de maaltijd begon het
feest, dat overigens niet tot diep in
de nacht heeft geduurd. De jong-
sten lagen al bijtijds in bed. Va-'
kantie is wel leuk, maar ook ont
zettend vermoeiend „Iedereen
heeft het verschrikkelijk leuk ge
had," geeft Nel Zuidam nogmaals
als conclusie.
Vanmorgen zijn in alle vroegte
de koffers en tassen volgepropt, ge
sloten en gereed gezet voor de te
rugtocht naar het wijkcentrum De
Erker in de Jan van Avennes-
straat. Om elf uur reed de bus weg.
Tussen één en half twee vanmid
dag arriveren de kinderen weer in
Schiedam. „Financieel is ons
karn mede mogelijk gemaakt door
een bijdrage van het fonds Jantje
Beton. Ook zijn we de mensen erg
erkentelijk die regelmatig in het
wijkcentrum komen bingoën. De
opbrengst hiervan is eveneens ge
bruikt om de onkosten terug te
dringen. Zonder die financiële bij
dragen zou deelnemen aan hét
kamp onbetaalbaar zijn geweest.
Wij zijn iedereen erg erkentelijk."
Tot slot zegt Nel nadrukkelijk:
„Jullie als Vrije Volk ook ver
schrikkelijk bedankt voor het da
gelijkse verhaal in de krant. Daar
zijn we héél blij -mee en ik weet
zeker dat ook de ouders, groot
ouders, buren en andere bekenden
van de kinderen dat erg op prijs
stelden. Van ons mag de krant vol
gend jaar weer van de partij zijn.
Graag zelfs!"
Léden 'Schiespoor'
te gast in tv-programma
SfjïpiEDAM - In het televi
sieprogramma 'Mijn Eeerste
Keer'-rzijn woensdag 12 septem
ber opnamen te zien die 13 juli
bij de modelspoorvereniging
Schiespoor zijn gemaakt. Tij
dens de opnamen, die vier uur
in beslag namen, vertelden drie
jeugdleden van de vereniging,
Hans Luitwieler (12), Stephan
Rebers (11) en Walter de Ronde
(8) over hun hobby. Daarnaast
lieten zij op de clubbaan van
Schiespoor him kunnen met het
besturen van modelspoortrei
nen zien. 'Mijn Eerste Keer' be
gint 12 september om 17.00
uur, op Nederland 2.
Slingerende aanhanger
moet de tunnel uit
SCHIEDAM Een portie
extra werk en een proces-ver-,
baal hield een 35-jarige man uit
Spijkenisse gistermorgen over
aan het te zwaar beiaden van
zijn aanhanger. Deze was ge
koppeld achter zijn personen
wagen en ging in de Benelux-
tunnel zwaar slingeren. Door
de politie werd hij naar de kant
gehaald. Er bleek dertienhon
derd kilo meer lading op de
aanhanger te liggen dan de toe
gestane zevenhonderdvijftig ki
lo. De man moest het overwicht
overladen op een andere aan
hanger. Het verkeer ondervond
nauwelijk vertraging.
Straattheater Jan Pier
SCHIEDAM Het straat
theater Jan Pier vermaakt
maandagmorgen om 10.30 uur
de bezoekers van het jeugdeve-
nement Jeugdland op het Dr.
Wihautplein, Om 14.30 uur is
het aanwezig op het Wilhelmi-
naplein. Aan leuke creativi-
teitsspelletjes zoals het bakken
van pannekoeken kunnen kin
deren terecht om 10.00 uur op
het Frans Halsplein en om
14.00 uur op het I-Iemaplein.
]Het spelcircuit van Jeugdland
is morgen aanwezig op het
Edison; ein (10.15 uur) en het
Dr. Wihautplein (14,15 uur).
Deelname aan alle activiteiten
is gratis.
Rucreatiedag in
gebied Oude Maas
ALBRANDSWAARD Op
woensdag 1 augustus staat het
recreatiegebied Oude
Maas/Spuiveld bol van sportie-
ve-en vooral recreatieve activi
teiten. Zo staan er onder meer
een fotowandelpuzzeltocht, een
fietstocht, levend ganzenbord,
kinderschmmkbaan en een ze-
venlandenspel op het program
ma. Deze recreatiedag begint
om elf uur en eindigt om vijf
uur 's middags.
Door Han van der Horst
SCHIEDAM Binnenkort is
het in Schiedam gedaan met de
openluchtzwembaden. Als Groe
noord gesloten is, hebben de steeds
subtrepischer overdekte zwempa
radijzen het rijk alleen. Na hon
derdzestig jaar.
Zwemmen was in Schiedam tra
ditioneel iets voor opgeschoten
jongens. Zij gingen slechts zelden
te water in de grachten van de ou
de stad zelf, want de smerigheid
daarvan was al in de achttiende
eeuw overal in het land legenda
risch. In plaats daarvan zochten
zij een paardenwed op. Dat waren
poelen, waar men paarden afspoel
de.
Dit schandaliseerde de nette
burgerij, want aan zwemkleding
deed de opgeschoten jeugd niet.
Dat wil zeggen, de mannelijke,
want een vrouw zou zich nooit in
de buurt van een paardewed wa
gen.
Zo had burgemeester Reijnben-
de uitzicht op de watervrienden
die gebruik maakten van het paar
dewed achter de Rotterdamsedijk.
Verontwaardigd schreef hij over
jongelingen die „nakend" op zijn
achterlandje zaten.
De stedelijke overheid stond dat
zwemmen min of meer oogluikend
toe. In 1830 liet zij een schutting
bouwen rond het paardewed bij de
Kethelsepoort, zodat de naaktheid
aan het oog werd onttrokken. Dat
was eigenlijk de vroegste voorgan
ger van Bad Groenoord.
Maar er is nog een kandidaat.
In de eerste helft van de negen
tiende eeuw begonnen artsen te
ontdekken, hoe goed lichaamsbe
weging en sport was voor de ge
zondheid. Daar hoorde ook zwem
men bij en staösdokters werden
grote propagandisten voor het op
richten van zwemscholen, com
pleet met alle accomodatie. Dat
gold ook voor Schiedam, waar de
artsen Vaillant, Delbaeïe en Maas
zich sterk maakten voor de goede
zaak.
En voor htm deftige standgeno
ten. Want het was bepaald niet de
bedoeling, de bezoekers van het
paardewed een genoegen te doen.
Het ging hen om het heil en de ge
zondheid van de welgestelde bur
gerij. De brandersknechts, de be
woners van de sloppen achter de
Lange Haven en de Noord vest vie
len geheel buiten hun blikveld.
Er gingen jaren overheen, voor
de gemeente toestemming gaf voor
de aanleg van een zwem- en badin-
rigting, zoals dat in die jaren heet
te. Er verrees een koffiehuis aan
het eind van de Willemskade, nog
een stukje verder dan het tegen
woordige café met daarachter een
omschutte ruimte die in verbin
ding stond met het water van de
Westerhaven. Op 9 juli ging dit ge
heel open voor het publiek, dat wil
zeggen voor het zeer welgestelde
deel ervan, want de entree be
droeg maar liefst p, 60 per keer,
Er verrees een koffiehuis aan het eind van de Willemskade met daarachter een omschutte ruimte die in
verbinding stond met het water van de Westerhaven.
niet eens zo heel veel minder dan
het dagloon van een volwassen ar
beider.
Het was een mondaine affaire,
zoals bijvoorbeeld blijkt uit de
wedstrijden die men op zaterdag
11 juli 1863 organiseerde, begun
stigd door het schoonste weder, zo
als de Schiedamsche Courant mee
deelde.
Er waren races van verschillen
de lengte en een onderdeel schoon-
springen. In de prijzen vielen D.
Visser, H.M.C. Poortman, S.A.
Maas, J. Brijan, D.T.W. Prins en
J.H. Ris. De achternamen maken
alles duidelijk: dit was de fine
fleur van Schiedam, de sportieve
zonen der rijken. Sommigen van
hen zouden nog een grote carrière
maken als plaatselijk regent. Dr.
Vaillant, inmiddels voorzitter van
de vereniging die de zwemen
badinrigting onder haar hoede
had, reikte de prijzen uit. Daarna
zong een selectie uit Orpheus, ter
wijl, aldus nog steeds de Schie
damsche Courant, „menige feest
dronk werd ingesteld en hartelijk
toegejuicht, een en ander bij een
schitterende illuminatie van het
balcon en fraai aangebragte versie
ringen." De verslaggever merkte
goedkeurend op: „De goede uitslag
van dezen eersten wedstrijd ver
heugt ons inderdaad, want ook
daardoor achten wij den bloei ver
zekerd van een Inrigting wier er
kend nut nog wordt verhoogd door
de practische rigting, waarvan die
wedstrijd getuigde. Alligt toch, mo
gen wij aannemen, levert het be
oefenen der zwemkunst een1 zeke
ren redder op voor den in nood
van verdrinken verkeerenden
natuurgenoot. "Het optimisme
bleek ongefundeerd. In de loop der
jaren zou het bezoek aan de
zwemen badinrigting alleen
maar afnemen, ook na een verla
ging van de toegangsprijzen, en
binnen tien jaar was zij opgehe
ven.
De gewone Schiedammer bleef
het doen met zijn paardewed. Die
bij de Kethelsepoort was dichtge
gooid. En nu had men de schutting
geplaatst bij de andere aan de Bui
tenhavenweg, waar Reijnbende
zich al zo aan had geërgerd. De op
geschoten jeugd had trouwens ook
de weg gevonden naar de nieuwe
Westerhaven, waar het water lang
zo smerig niet was als in de bin
nenstad. In 187? klaagde een inge
zonden briefschrijver: „Tot erger
nis van een ieder, maar vooral der
jeugdige vrouwelijke sexe, ziet
men dagelijks jongens zich zonder
gepaste dekking in de gemeente
wateren aan de Westerkade, de
Vest bij de Kethelpoort en aan het
Hoofd in de Maas baden". De vol
gende dag kreeg hij bijval van ie
mand die in de buurt van het
paardewed op de Buitenhavenweg
woonde. „Vooreerst dat onophou
delijke geschreeuw, waarzonder de
Hollandsche jongen bijna niets
kan doen. Dan de twist, die er
soms ontstaat bij 't aankleeden, als
er een vergissing in de kleedings-
tukken plaats grijpt. Verder de on
dragelijke lucht die den omtrek
vergalt, en die ontstaat, doordaad
de loopplanken als bezaaid liggen
met zaken, die beter begrepen dan
genoemd kunnen worden".
Het was rond die paardewed-
den inderdaad een ongehoorde
smeerboel, want dat zwemmen
had niets met hygiène te maken.
Maar ook deze briefschrijver
maakte zich meer zorgen om de
goede zeden dan om de gezond
heid „B.V. Donderdag 2 aug. 11.
werd er ongeveer 7 uren 's
avonds een aronkemnan in een
handkar langs den Rotterd. Dijk
gereden. Zoals gewoonlijk lokte die
vertooning tal van toeschouwers.
Ongeveer 10 zwemmers kwamen
uit het water, liepen in Adams
costuum tot boven op de dijk, on
derzochten wat er te doen was en
keerden toen weer zeer bedaard
naar de zwemplaats terug".
De politie had opdracht tegen
deze naaktloperij op te treden,
maar in de praktijk was er geen
beginnen aan. Commissaris Wolf-
fensperger stelde dan ook voor een
echt gemeentelijk zwembad aan te
leggen met vaste openingstijden,
toezicht en onderhoud. Dat kwam
er ook, aan de Spuihaven, en het
werd op 26 augustus 1888 feeste
lijk geopend. Er werden speciale
.uren vastgesteld wdhrop alleen
vrouwen toegang hadden. En de
'entree bedroeg een dubbeltje. De
gemeente voerde echter ook koste
loze uren in. Zo hoefde het schor
riemorrie niet langer zijn toe
vlucht te zoeken in een paarde
wed, terwijl dat dubbeltje de nette
mensen de kans gaf om zonder
schouder aan schouder te poedelen
met het uitvaagsel, toch de zwe-
minrigting te bezoeken.
In 1909 opende men een veel
'groter bad aan de Westfrankeland-
sedijk, waar net een stuk van de
Wilhelminahaven was gegraven.
Dat heeft dienst gedaan tot diep in
Ide jaren vijftig. Bad Groenoord is
Jaangelegd als vervanging en heeft
als zodanig prima dienst gedaan.
[Maar de echte Gorzenees kon het
iniet verkroppen, dat zijn wyk nu
tonder bad zat en daaruit valt te
Verklaren, dat men zo hardnek-
hing actie heeft gevoerd voor
Iwembad Zuid.
Hoe dan ook, in Schiedam zijn
Ie dagen van het openlucht zwem
men geteld. Er zijn wellicht tegen-
woordig ook nog genoeg Holland
sche jongens die dat betreuren.
ide
Vandaag vond precies vijf
tigjaar geleden in Schie
dam een heel belangrijke
gebeurtenis plaats, die in de
loop van de tijd ook in Vlaardin-
gen zijn invloed heeft gehad.
Het bijzondere feit vond plaats
in de Nieuwe Maasstraat in de
Gorzen, in een van de woningen
in het doodlopende stukje bij
houthandel De Wetering. Bij die
houthandel hadden toen Duitse
militairen al hun intrek geno
men tot grote ergernis van de
gehele buurt. Vijfjaar later zou
den de Canadezen, de bevrijders
die ook op de houtwerf werden
ingekwartierd, een geheel ander
onthaal krijgen van de plaatse
lijke bevolking. Het was dus, zo
valt uit de soort bewoning ach
ter het grote hek van de werf
ook op te maken, in de Tweede
Wereldoorlog in een bezet Ne
derland, een bezet Schiedam.
Uit de inhoud van de Schiedam-
se Courant van die tijd viel dat
ook wel op te maken. Dagelijks
werd daarin melding gemaakt
van allerlei oorlogshandelingen
alsof het heldendaden waren en
meestal onder het kopje 'de
strijd in'. Op de dag van de ge
beurtenis, die mij zelf ook al
tientallen jaren bezig houdt, is
er geen Schiedamsche Courant
verschenen. Niet dat ze door een
verschijningsverbod was getrof-
fen, oh neen. Louter omdat de
21ste juli 1940 een zondag was
en de krant dus niet uitkwam.
Trouwens al zou ze verschenen
zijn; echt veel betrouwbaar
nieuws was er in die periode in
die krant nauwelijks te vinden.
Dat blijkt wel bij een bezoek
aan het Gemeente Archief aan
de Kortehaven, op de hoek
waarvan toentertijd aan de Lan
ge Haven het redactiekantoor
van de plaatselijke krant van
Schiedam gevestigd was.
Een blik op de pagina's van de
Schiedamsche Courant van 22
juli 1940 maakt duidelijk dat
die bijzondere gebeurtenis in de
Nieuwe Maasstraat de volgende
dag ook nog niet tot de ongetwij
feld deftige lokalen van de kran-
teredactie waren doorgedron
gen. De krant van die dag meldt
als opening op de voorpagina
dat de Baltische Staten zijn toe
getreden tot de Sovjet Republiek
en in het artikel doet men voor
komen alsof het zelfstandige be
slissingen zijn geweest van Li
touwen, Letland en Estland. On
derhand weten we dat de zaak
wel een beetje anders is gegaan.
Op diezelfde voorpagina staat de
'Saneering van het Nederlands
•socialisme' aangekondigd en
verderop meldt de krant dat
Rijkscommissaris Rost van Ton
ningen een nieuw bestek geeft
voor SDAP, RSAP en CPN. Dat
het geen gezondmaking was,
wat het woord sanering toch be
tekent, werd in de loop van die
oorlogsjaren al duidelijk en hoe
ziekmakend, dodelijk en frustre
rend het allemaal is geweest
hebben we ervaren.
Op de plaatselijke pagina's van
de Schiedamse Courant van die
dag lezen we over een brandje
bij de buizenfabriek Excelsior
aan de Buitenhavenweg in
Schiedam, over een man die op
het Van 't Hofplein in elkaar
zakte en bij wie de dood werd
geconstateerd en over het gene
reuze gebaar van de directie van
de Vereenigde Glasfabrieken om
25 kinderen van personeelsle
den naar Bennekom te laten
gaan voor een paar dagen va
kantie. Ook wordt er duidelijk
gemaakt, dat er voor het eerst
sinds jaren deze keer in de -die
dag pas begonnen- vakantie geen
vakantiespelen voor de jeugd
worden gehouden. De organisa
toren durven het niet aan met
het oog op luchtalarm, de nood
zaak om te moeten vluchten
voor bommengeweld.
Als opening van de plaatselijke
pagina fungeert een serie distri
butiemaatregelen. Niet zo
vreemd want alleen op bonnen
was nog maar dagelijks voedsel
te koop in de winkels. Er staat
dat een ons vet werd verstrekt
bij een pond vlees en 100 gram
maizena of griesmeel was vol
gens die bekendmaking alleen te
krijgen tegen inlevering van bon
nummer 105. Over dé gebeurte
nis van 21 juli echter geen
woord. Pas twee dagen later
werden er twee kleine regeltjes
aan gewijd. Merkwaardig? Neen
toch niet zo.
Hoewel het mij dus ook al tien
tallen jaren bezighoudt en vele
anderen mij er in al die jaren
ook naar gevraagd hebben, heb
ik er zelf ook nog nooit over ge
schreven. Toch werd ik er al 35
jaar geleden door geboeid. Vanaf
het moment dat ik er op een
handbalveld in Vlaardingen
meer over hoorde. Ik ging er la
ter lopend of op de fiets voor
naar Schiedam of waar ik er
ook maar iets meer over te we
ten kon komen. Vandaag wil ik
er toch een keer over schrijven
omdat die gebeurtenis van van
daag precies vijftig jaar geleden
zoveel invloed op mijn eigen le
ven heeft gehad.
De Schiedamse Courant van 23
juli 1940 meldde in die twee re
gels de geboorte van Thea Bak
ker roet wie ik 27 jaar geleden
trouwde (nota bene in de zaal
waar ik twee jaar geleden voor
het eerst terugkeerde om voor
deze krant een raadscommissie
te volgen) en die ik later mee
wist te loodsen, naar Vlaardin
gen waar ze niet meer weg wil.
Wij hebben dus vandaag thuis
een gouden feest.
BEN VAN HAREN
Henk Olieman van de strandtrein: 'Als ik vrij ben
maak ik liever een wandeling door de bossen
Henk Olieman: „Het is ook één van de belangrijkste aspecten
van dit werk. Datje alert blijft en alles ziet."
Door Carolien van Eykelen
ROTTERDAM/HOEK VAN
HOLLAND „De strandtrein?
Tja, zo kun je 'm ook noemen,"
zegt Henk Olieman, machinist
bij de Nederlandse Spoorwegen
als hij de trein langzaam op
snelheid laat komen. „Maar als
wij het over een ritje
Rotterdam-Hoek van Holland-
Rotterdam hebben, spreken we
altijd van een Slag Hoek
Maar strandtrein of Slag Hoek,
op zomerse dagen is de trein 's
ochtends afgeladen met zonaan-
bidders en 's avonds met bruin
verbrande en moegezwommen
recreanten. Henk is er niet ja
loers op „Als ik vrij ben maak
ik liever een wandeling door de
bossen."
Olieman ('effe boven de
veertig') werkt met alle dagen
op de lijn naar het strand. „Ge
lukkig niet. We hebben in het
verleden bedongen dat we per
dag maximaal drie keer dezelf
de route mochten rijden. An
ders zou het wel erg saai wor
den. En je moet toch je aan
dacht erbij houden."
Hoewel hij ujdens het rijden
rustig doorpraat houdt hij zijn
aandacht bij het spoor. Geen
seinpaal of aanwijsbord lijkt
hem te ontgaan. 'Passieve oplet
tendheid' noemt hij het zelf.
Henk: „Dat is ook één van de
belangrijkste aspecten van dit
werk. Dat je alert blijft en alles
ziet."
Voor een machinist lijkt op
het eerste gezicht niet veel
werk aan de winkel sturen
hoeft niet en de trein op een
bepaalde snelheid brengen ge
beurt met één druk op de knop
toch zijn de eisen die gesteld
worden hoog. „Ik ben zelf be
gonnen als rangeermachinist op
het haventerrein. Toen heb ik
een half jaar lang een opleiding
gehad waarbij theorie en prak
tijk werden gecombineerd.
Daarna volgden de diesellocs
en de goederentreinen. Pas toen
ik dat allemaal had doorlopen,
mocht ik met reizigersmaterieel
de rails op.
Als machinist moet je niet
alleen acht uur lang heel goed
letten op seinen, collega's die
aan de rails werken en verkeer
dat de baan oversteekt, je moet
er ook tegen kunnen om acht
uur in je eentje te zitten. Wat
dat betreft sta je er alleen
voor." Ook technisch moet een
machinist goed onderlegd zijn,"
vertelt Henk terwijl de trein
langzaam het station Schie
dam/Rotterdam-West binnen
rijdt. „Als er iets mis is met de
trein, wordt eerst gekeken of de
machinist het kan verhelpen.
Dat voorkomt grote vertragin
gen. Kan het niet, dan wordt
contact opgenomen met de re-
gelkamer. In ons geval Rotter
dam.
Tegenwoordig kunnen we
gewoon bellen, met de Tele-
rail," zegt hij, terwijl hij op een
zwart kastje wijst. Het blijkt
een telefoon te zijn, waarmee
hij rechtstreeks naar de regel-
kamer kan bellen. „Die Telerail
hebben we nog niet zo lang.
Daarvoor moesten we a Rijd de
trein uit en naar één van de te
lefoontoestellen lopen, die om
de paar honderd meter langs de
rails staan.
Ik heb daar wel gekke din
gen mee meegemaakt," grin
nikt hij. „Dat je staat te bellen
en dat de passagiers dan uit het
raam gaan hangen met de op
merking: Schat, staat de Bokma
koud?"
Nu kan hij er wel om la
chen, „Maar toen niet altijd.
Zeker niet als je tussen twee te
lefoons in stond en je moest
door wind en regen een tele
foontje plegen."
Ondertussen vordert de reis
gestaag. Schiedam Nieuwland,
Vlaardingen-Oost, Vlaardingen-
Centrum. Henk legt geduldig uit
wat alle bordjes langs de rails
betekenen. Hij wijst op een
Ja, voor velen geldt dat. Maar
lang niet voor iedereen. Het
vrij zijn van de een betekent
voor de ander soms een kans
op werk of juist extra werk.
Waar de massa vertrokken is,
krijgt de specialist eindelijk
de ruimte om zijn werk te
doen. Waar de massa van zijn
vrijheid wil genieten, groeit
de hoeveelheid werk gast
vrouwen en heren boven het
hoofd. Waar de massa zoekt
naar een zinnige vakantiebe-
steding, ryst de vraag naar in
formatie.
Wie zijn het, die juist in die
zomervakantie in de weer
zijn? En waarom doen ze zo
merwerk? In een korte serie
laat Het Vrije Volk een aantal
voorbeelden aan het woord.
vierkant bordje met een acht
erop. „Dat bordje geeft aan,
waar ik de trein moet laten
stoppen, als ik acht 'bakken'
lang ben. Dus eigenlijk om te
voorkomen dat ik te vroeg of te
laat stop en mensen uit de trein
moeten klimmen, omdat het
perron is opgehouden.
Als de trein het station uit
rijdt staat er een negen en even
later een twaalf. „De negen
staat voor negentig kilometer
per uur en die twaalf voor hon
derdtwintig kilometer. Tja, nul
len daar doen ze bij de NS niet
aan."
De reis gaat snel verder.
Vlaardingen-West, Maassluis,
Maassluis-West. Tussen bijna
ieder stationnetje trekt de trein
op tot honderdtwintig kilome
ter per uur. Bij Maassluis steekt
een jongen de rails over terwij]
de bomen al naar beneden zijn.
Henk haalt zijn schouders op.
„Als we tijdens ons werk een
trein moeten rangeren, steken
we geregeld de treinrails over.
Maar wij zijn het gewend. Wij
letten erg goed op omdat we
goed doordrongen zijn van de
risico's. Ik hoop alleen maar
dat die jongen ook blijft oplet
ten..."
Hoewel Henk en zijn gezin
voor een paar tientjes per
maand door heel Nederland en
Europa met de trein kan reizen,
geeft hij toe dat hij er zelf wei
nig gebruik van maakt. „Tja, ik
woon in Reeuwijk en daar
komt helemaal geen trein." Ook
tijdens de vakantie dit jaar
gaat hij naar Hongarije
neemt hij de auto. Zijn kinde
ren maken de reis wel met de
trein. „Die vinden het prach
tig."
Het enige nadeel van zijn
werk bij de Nederlandse Spoor
wegen vindt hij de onregelmati
ge werktijden. Sommige dagen
moet hij al om vier uur op en
andere dagen is hij pas om
twee uur 's nachts klaar. Maar
daar staan weer voordelen te
genover. Henk: „Iedere dag is
anders, omdat je andere routes
rijdt. Vandaag dus eerst een
slag Hoek. Vervolgens naar Am
sterdam, heen over Schiphol en
terug over Gouda. En dan naar
de werkplaats." Al met al is hij
toch ruim acht uur onderweg.
Na Maassluis-West volgt
Hoek van Holland en tot slot
Hoek van Holland-strand. „Nou
ja, strand," mompelt Henk.
„Het is nog een flink eind lo
per, Net als de trein stilstaat
komt een minitreintje aanrij
den die strandgangers naar het
perron vervoert. Tientallen
bruinverbrande strandgangers
- beladen met emmertjes,
schepjes en lege thennoskan-
nen stappen uit... en in de
trein, richting Rotterdam.
Jht 'CX
(jtawn
7cmer. Vakantie. Vrij!
