Overlegorgaan vergroot
invloed alle pat iënten^
Vroeger waren er schoolmeesters zat
Veel aanmeldingen voor
tweede editie van
Het Vrije Volk SCHIEDAMIVLAARDINGEN
Vrees voor identiteitsverlies in Patienten/Consumenten Platform ongegrond'
OPA OMA
OP DE GRENS
m,ir~
PAGINA 4
mm
ZATERDAG 19 JANUAR11991
Prijs voor sportschool
Tino Hoogendijk
VLAARDINGEN Sport
school Tino Hoogendijk in
Vlaardingen heeft dit jaar de
VES-prijs 1990 toegekend ge
kregen. De Nederlandse Vereni
ging van Erkende Sportscholen
(VESi heeft dit bijna unaniem
besloten. Bij de toekenning van
de prijs wordt ondermeer geke
ken naar de accommodatie van
de sportscholen, de kwaliteit
van het lesprogramma, het les
geven en de begeleiders. Voor
zitter Mulder van de VES en de
voormalig directeur Sportzaken
van WVC, oud-sportschoolhou
der Jan van Gorsel, zullen de
prijs morgen in het Delta Hotel
in Vlaardingen aan Tino en Ti
neke Hoogendijk overhandigen.
Pikant detail is, dat Van Gorsel
zelf destijds het sportschoolge
bouw aan de Van Vianden-
straat liet bouwen.
Kunstenaar over zijn
naakten en stillevens
MAASSLUIS Kunstenaar
Ed Valk houdt zondag in het
Gemeentemuseum aan de Zuid-
dijk te Maassluis een lezing
over zijn werk. Valk exposeert
op dit moment ïn het museum
met tekeningen van naakten en
stillevens. De lezing is georgani
seerd door de vereniging
'Vrienden van- het museum' in
samenwerking "met i medewer
kers van het museum. Belang
stellenden 'kunnen - terecht *om
14.30 uur, de toegang is gratis.
Brevls brengt moderne
jazz in theatercafé
SCHIEDAM Het kwartet
Brevis, bestaande uit Koos
Janssens, Egon Kracht, Pierre
Courbois en Frans Vermeerssen
speelt moderne jazz naar eigen
composities. De groep treedt
donderdag op in het theatercafé
De Tender in de Passage. Aan
vang 21.30 uur. Toegang gratis.
SCHIEDAM Als eind april
niet minstens twintig organisaties
zich hebben aangesloten bij het
Patienten/Consumenten Platform-
Nieuwe Waterweg Noord moet het
maar Opgeheven worden. Dat is de
mening van voorzitter Jan van
Ewijk. Hij heeft goede hoop, maar
ontmoet veel argwaan bij de zestig
organisaties in Vlaardingen en
Schiedam die voor verbetering
van de patiëntenzorg in aanmer-
kingkomen.
Tijdens een informatiebijeen
komst in december bleken veel or
ganisaties nog een beey'e sceptisch
te staan tegenover het platform.
„Wat kan een algemeen platform
voor onze individuele leden
doen?", was de meest gestelde
vraag. Veel organisaties vreesden
voor het verlies van him eigen
identiteit.
Het Patienten/Consumenten
Platform bestaat officieel pas van
af december 1990, maar de ge
schiedenis begint eerder. .Twee
jaar geledert: sprongEwijk samen-
met enkele andere gebruikers van
gezondheidsvoorzieningen4 in"op' de
Tijdelijke^StimpJeringsregeling Re-
gionale Patienten/Consumenten
Platforms. Deze regeling van het
ministerie van WVC is bedoeld om
te komen tot samenwerkingsver
banden. De zogenaamde Patien
ten/Consumenten Platforms moe
ten proberen het gebruik van de
gezondheidvoorzieningen in een
regio te verbeteren.
Het is de bedoeling dat alle zes
tig patiëntenverenigingen, gehan
dicaptenorganisaties en ouderen
bonden binnen het werkgebied
Nieuwe Waterweg Noord zich ver
enigen in het platform. Het be-
1
ï|l
Jan van Ewijk:
„Als nog even
gewacht was,
waren organi
saties zelf op
het idee van
een overlegor
gaan gekomen
en zou de in
stelling van
hetplatform ge
makkelijker
zijn verlopen."
stuur moet gaan bestaan uit verte
genwoordigers «vain deze ^organisa
ties. - -<
Ewijk weerlegt de angst voor
identiteitsverlies: „Het is juist be
langrijk dat alle verenigingen hun
onafhankelijkheid behouden. Ze
werken immers ieder aan de pro
blemen van hun eigen groep en
dat is goed. Het platform daarente
gen werkt voor èn met alle organi
saties en daardoor staat iedereen
weer sterker."
Hij plaatst overigens zelf ook
een kanttekening. „Staatssecreta
ris Simons dringt ons het platform
min of meer op. Mede daardoor
staan veel organisaties er nogal
argwanend tegenover. Als nog
even gewacht was, dan waren ze
zelf wel op het idee van een over
legorgaan gekomen en was de in
stelling van hetplatform gemakke
lijker verlopen."
Ewijk: „Het platform is een
overlegorgaan dat in de eerste
plaats werkt aan gemeenschappe
lijke belangenbehartiging. Daar
naast moet het platform de in
vloed van gebruikers op de gezond
heidszorg vergroten. Concreet bete
kent dit dat we aangesloten orga
nisaties helpen, informatie geven,
gegevens uitwisselen en adviezen
verstrekken."
De voorzitter ziet ook andere
voordelen van een platform.
„Soms organiseren de organisaties
dezelfde evenementen in dezelfde
maand, bijvoorbeeld een dia-voor
stelling over ademhaling. Dit kan
via het-platform worden voorko
men, Coördinatie, is- dan- ook erg
belangrijk. Bovendien kunnen de
betrokkenen samgn t meer. invloed
uitoefenen"op de,overheid en an
dere beleidsmakers. Ze - kunnen
met hun klachten en adviezen ver
der komen dan de gemeente. Het
platform kan immers rekenen op
een bredere achterban."
Het platform schrijft binnen
kort alle organisaties in de regio
aan om hun interesse te wekken.
„Met vertegenwoordigers van rea
gerende organisaties beleggen we
in april een vergadering. Uit deze
vertegenwoordigers moet dan een
bestuur gekozen worden."
Grootouders praten met
trots over hun kleinkin
deren. Reclamemakers
hebben dat ook ontdekt en la
ten ze daarom in verschillende
reclamespotjes op televisie figu
reren. Of het nu gaat over een
bepaald snoepje n of
cafetaria-eten. Aardig bejaarde
toneelspelers hebben hieraan
nog een leuke verdienste.
De oma's en opa's, die ik rond
nieuwsuitzendingen weieens op
het scherm zie, zijn allemaal
veel ouder dan de grootouders
die ik de laatste tijd over hun
nageslacht hoor praten. Afgelo
pen week nog waren het twee
vijftigers en twee zestigers, die
stuk voor stuk met trots vertel
den over de geboorte van hun
tweede kleinkind.
In Vlaardingen waren opa's en
oma's volop in discussie, afgelo
pen week. Het ging niet zozeer
over grootouders.
De opa's, waren Oud Papier Ac
ties, die worden afgekort tot de
naam van de plaats die de men
sen op wie meestal zo'n vereni
gingsactiviteit draait in hun fa
milie hebben. Met de keldering
van de handelsprijs voor het
oude papier dringen politici en
inners van de opbrengsten aan
op overname yan.de organisatie
van dergelijke inzamelingen
door de gemeente.
Oma kwam deze week terspra-
ke bij'de Raad van State.' Het
ging over een als onderdeel van
een kunstwerk beoogde neont-
ekst. De kunstenaar John Kör-
meling heeft bij het ontwerpen
van dit voor gezamenlijke reke
ning van PTT en gemeente
Vlaardingen gemaakte neon-
kunstwerk zich laten inspire
ren door de naam van de archi
tect en de status van de toe
komstige bewoners van het flat
gebouw. De woningen boven
het nieuwe hoofdpostkantoor
aan de Waalstraat in Vlaardin
gen zijn zogenaamde senioren
flats, huizen waarvoor speciale
bouweisen en rijkssubsidies gel
den omdat daarin 55-plussers
gaan wonen. Mensen, die uit de
kinderen zijn en nog één keer
willen verhuizen naar een nieu
we zelfstandige woning die past
bij hun 'derde jeugd'. De kun
stenaar ging er dus terecht van
uit dat de toekomstige bewo
ners grootouders zouden zijn.
Omdat het bouwwerk een ont
werp is van het internationaal
bekende Rotterdamse architec
tenbureau OMA (Office for Me
tropolitan Architecture) en Kör-
meling in de gaten had dat het
om het negende ontwerp ging
en bovendien het dak op de ne
gende etage was, kwam hij tot
de tekst 'DE*NEGENDE VAN
OMA' als afsluiting van de op
de nieuwe bieb begonnen reeks
neonletters. Een aardige ge
dachte, meen ik.
Helemaal fout, heb ik inmid
dels begrepen. Bewoners van de
flat ervaren die tekst als denig
rerend. Hun advocaat bena
drukte het nog eens bij de Raad
van State.
Zouden die mensen zich scha^
men voor hun grootouder-
schap? In ds beide eerder ge-' J
noemde en*alleriei~andère~.ver.-,,,'
gelijkbare gevallen heb ik rtdoit
de indruk gekregen dat mijn fa-
milieleden, vrienden,'cblTega's,'. I
of kennissen gebukt gaan onder
het feit dat ze tot de rijen van
grootouders zijn toegetreden. Ze
laten zich graag opa en oma
noemen. En ook van meer op
de televisie-opa's en oma's lij
kende overgrootouders heb ik
nog nooit gehoord, dat ze niet
op deze wijze aangesproken
willen worden door hun klein
en achterkleinkindererh
BEN VAN HAREN
I»
Rita Young: ,",Ik heb veel aanvragen moeten afwijzen, belaas.
VLAARDINGEN „Goede
wijn behoeft geen krans." Presen
tatrice én organisatrice Rita Young
heeft niet de minste twijfel aan
het slagen van de tweede editie
van het Vlaardings Songfestival.
Op- de laatste dag van deze
maand vindt in de Stadsgehoorzaal
te Vlaardingen de eerste van twee
selectieronden plaats. Aan beide
ronden doen twaalf kandidaten uit
geheel Zuid-Holland mee. In eerste
instantie strijden zij om een plaats
in de halve finale. Wie daarin
overeind blijft, staat in de finale
op zaterdagavond 2 maart. Tussen
door speelt ook nog een stedelijke
mini-playbackshow, waarvan de
finale eveneens gehouden wordt
op de- slotavond van het songfesti
val.
Tijdens de finale treden arties
ten bp als Ben Cramer en Marco
Borsato en Angelina Vandijk.
„Hun° optreden is mogelijk ge
maakt door sponsoring vanuit het
Vlaardingse bedrijfsleven," vertelt
Rita Atoung verheugd. „Ook In: die
kring Js het songfestival goed aan
geslagen. Dat bewijzen de fraaie,
door de middenstand beschikbaar
gestelde prijzen die de kandidaten
kunnen verdienen. Er zijn horlo
ges bij maar ook fikse attenties in
de reissector. Bovendien mag de
winnaar of winnares van het song
festival een demo-opname maken
in de Prime-Time studio van Jack
van der Lee."
Het heeft de organisatie geen
enkele moeite gekost om kandida
ten te trekken. „Ik heb veel aan
vragen moeten afwijzen, helaas.
Anderzijds blijkt uit de grote be
langstelling dat men veel waarde
hecht aan deelname in Vlaardin
gen. Bij de kandidaten zijn ook en
kele deelnemers van vorig jaar, zo
als titelverdedigster Diana de Beer
uit Vlaardingen, de groep Trinity
uit Maassluis en Delft en Sandra
Brouwer (winnares van de Rita
Young entertainmentprijs 1990)
uit Leiden.
De jury van het songfestival be
staat uit de platenproducer Jack
van der Lee, de onlangs als 'Vlaar
dings toptalent 1990' aangewezen
zangeres Angelina Vandijk, de
Vrije Volk-journalist Rein Wolters
(voorzitter) en dansschoollerares
Ellen Belzer. In het Vlaardings
Songfestival werken de Stadsge
hoorzaal en Rita Young Entertain
ment samen. De prijzen worden
uitgereikt door Ben Cramer en lo
co-burgemeester John Ranshuij-
sen.
Vlaardings Songfestival in de
Stadsgehoorzaal. Voorselecties op
31 januari en 7 februari en de
halve finale op 15 februari om
20.00 uur. Voorselectie
mini-playbackshow 23 februari
14.00 uur. Toegang steeds vyf
gulden. Finales op 2 maart om
20.00 uur. Toegang vyftien
gulden. Kaartenuzyn reeds
verkrygbaar.
„Door Han van der Horst 1
SCHIEDAM Onderwijs-
amhtenaar «Tigges „in,.Schiedam
heeft problemen bij "het" vinden
van nieuwe leerkrachten voor de
openbare basisscholen. Daarover
heeft hij de gemeenteraadsleden
een uitvoerige brief geschreven.
Er zijn te weinig gekwalificeerde
sollicitanten Len- datzelfde «geldt
voor de invallers die opgeroepen
worden, als er ergens een onder
wijzer ziek of overspannen is.
Tigges heeft reden om met
heimwee aan zijn vroege voor
gangers terug te denken. Wie
heel oude raadsnotulen door
neemt, merkt, dat er een hele
boel onderwijsproblemen waren,
maar gebrek aan leerkrachten
was daar niet bij. In de jaren
dertig stonden er zelfs de nodige
kwekelingen met akte voor de
klas. Dat waren afgestudeerde
onderwijzers die voor hun werk
nauwelijks betaald kregen, om
dat er vanwege de bezuinigingen
geen geld was voor een echte
aanstelling tegen een normaal sa
laris. En de kwekelingen met ak
te kwamen gréég.
Alles beter dan de steun of de
werkverschaffing in Witteveen,
waar met schop en kruiwagen
woeste gronden werden ontgon
nen.
In de negentiende eeuw
kwam het wel voor, dat sollici
tanten voor een onderwijsbaan
aan een vergelijkend examen
werden onderworpen. Niet in
het lesgeven, maar in feitenken
nis. De beste kreeg een benoe
ming.
Schiedam beschikte over een
aantal openbare scholen die be
taald werden uit een rijkssubsi
die. Ze waren in verschillende
groepen ingedeeld. De grootste
klassen en de oudste gebouwen
bleven gereserveerd voor het ar-
menonderwijs. Dan waren er ook
nog tussenscholen en rijkenscho-
len. De ouders betaalden dan
schoolgeld voor hun kinderen.
Zij zaten daarvoor in betere ge
bouwen bijvoorbeeld de nog
bestaande school op de Singel
vlak bij de Rotterdamsedijk. Ze
leerden er meer. De kinderen op
de armenscholen waren immers
toch voor fabriek of branderij
bestemd. Die van de andere kon
den naar de MULO of misschien
zelfs naar de HBS dan wel het
Stedelijk Gymnasium. Daarom
kregen zij in de hoogste klassen
al Frans.
Het eerste socialistische raads
lid van Schiedam, Piet de Bruin,
wond zich over die toestand re
gelmatig op. Hij wilde dat de ge
meente geld zou uitgeven voor
goed vakonderwijs, dat er een
behoorlijke ambachtsschool zou
komen. Daarvoor was geen geld,
antwoordden b en w dan. Maar
dat was er altijd wel voor het
gymnasium, dat nog geen twintig
leerlingen telde.
Onderwijzers kregen hun op
leiding op de kweekschool, of, zo-
«F
Een gebrek aan onderwyskrachten was er aan het begin van de eeuw niet. In de jaren dertig stonden zelfs kwekelingen met akte graag
voor de klas, hoewel ze nauwelijks salaris kregen. Uit 1915 dateert deze foto van de onderwyskrachten van de tussenschool aan de Sin
gel waar toen B. van Bochove (zittend tweede van rechts) de scepter zwaaide.
als ze het zelf zeiden, op de bak.
Het leek aanvankelijk erg op het
leerlingenstelsel. Je besteedde
erg veel tijd voor de klas onder
toezicht van een ervaren hoofd
onderwijzer. Althans, dat was de
bedoeling. Een Schiedams school
hoofd zette zijn kwekelingen
voornamelijk aan het kolen
scheppen.
Na een paar jaar haalde je de
onderwijzersakte en kon het sol
liciteren beginnen. De benoe
mende instantie in Schiedam
was dat de gemeenteraad zelf
keek niet naar onderwijskundige
kwaliteiten, maar naar kennis.
Daarom was het verstandig er
nog een aantal aktes bij te halen.
Er waren veel mogelijkheden:
van schoonschrijven tot Frans en
tekenen.
Voor begaafde kinderen uit de
lagere klassen was het kweek-
schoolonderwijs vaak de enige
mogelijkheid om aan de fabriek
te ontsnappen. De universiteit
was alleen bereikbaar voor de
zonen der rijken (en een heel en
kele dochter). Vandaar dat de
kweekscholen vol zaten met gro
te talenten. Veel onderwijzers
van die tijd zouden nu zeker een
wetenschappelijke carrière heb
ben gemaakt. Toen was daar
geen sprake van. Ze moesten het
doen met veel lezen in de biblio
theek. En met veel schrijven ook.
Menig onderwijzer publiceerde
boeken. Ze schreven artikelen in
allerlei bladen. Ze gingen in de
politiek.
Ze waren actief in de Bond
van Nederlandsche Onderwijzers
die aan de lopende band heel
verstandige en vooruitstrevende
onderwijsvernieuwingen voor
stelde. Een vetpot had meester
thuis niet. Voor de klas staan
werd beter betaald dan in de fa
briek werken, maar daar was al
les mee gezegd. Je kon van zo'n
salarisje net trouwen en het was
niet te verdubbelen door met een
collega te trouwen, want onder
wijzers waren ambtenaren en
vrouwelijke ambtenaren werden
op de dag van hun huwelijk auto
matisch ontslagen. Hun plaats
was voortaan achter het fornuis.
Een onderwijzer kon hoog
stens proberen hoofd van de
school te worden. Dat was zijn
enige carrièremogelijkheid.
Maar en dat blijkt uit
enorm veel historische gegevens
ondanks die slechte betaling
stonden de meeste onderwijzers
voor hun vak. Ze bezaten een
enorme feitenkennis veel gro
ter dan die van him tegenwoordi
ge collega's en ze deden echt
hun best die aan de leerlingen
over te brengen. Op hun manier
waren het reuzen in het vak.
SK-'fWr
K
<-c
-? ,'Oj J <7 Jit, v,
I U 'ft.
ui JObI
ftxclgflMVi 'Ti,vTi'jTJ
jir, n-> j,'
ri A Vi.3 ,f
I 1
ftQT)Oh{in'r«ör";»+ rt Int
e f
