't is te laat!
voor ACROBAAT;
Officiële mededelingen
Sociale rubriek
SPEEL NIET
ÉÉN MISSTAP EN
Ie Pinksterdag op het W.F.-voetbaJterrein.
Stond dus de Zaterdagmiddag min of meer in
het vredelievend Benelux-teken, de Zondag
middag echter bracht strijd en het bleek al
spoedig, dat de heer Keyzer met zijn voor
spelling gelijk zou krijgen.
Na een sportieve, enthousiaste strijd met „de
onschuldige kogel" had W.F. het genoegen een
54 overwinning te boeken.
Voor de wedstrijd werd de Brabangonne (die
door de een of andere oorzaak wat minder
krachtig klonk) gespeeld en direct daarna het
Wilhelmus. Onmiddellijk daarop volgde de
wedstrijd, die o.m. werd bijgewoond door de
heer C. J A v. Daalen en Ir. E. J. Woltjer
als directieleden. Voor het hoofdbestuur zagen
wij de heer C. Keyzer.
Over het verloop van de strijd kunnen we
kort zijn: een vlotte partij met in de eerste
helft verrassende W.F. aanvallen, die voor de
rust een 30 voorsprong brachten.
In de tweede helft waren onze Zuiderburen zo
gelukkig om de achterstand geleidelijk weg te
werken, maar het einde bracht hun toch een
45 nederlaag, die volgens uitspraak van de
heer v d. Lee (trainer van W.F.) wel in over
eenstemming was met de krachtsverhoudin
gen en W.F. smaakte het genoegen om dan
voor de eerste maal de Belgen te verslaan in
een mooie en sportieve wedstrijd.
Ie Pinksterdag: in de „Seinpost".
Het was om 8 uur werkelijk al gezellig in
de „Seinpost", gezellig en vol en toen de
heer Riemeyer als voorzitter der afd. Voet
bal W.F. de aanwezigen met een korte toe
spraak verwelkomde en verklaarde, dat de
feestavond was geopend, steeg van minuut
tot minuut de feestvreugde in het lokaal,
waarbij uiteraard het non-stop programma
de grote gangmaker is geweest.
Ook hier, in een personeelsvereniging - even
als in een werkgemeenschap bij het betrach
ten van veiligheid - geldt: „Doe het samen",
maak er teamwork van en wij willen dus
in dit verslag niet in de eerste plaats de
nadruk leggen op de afzonderlijke nummers.
Onweerlegbaar echter bleek, dat onder di -
lettanten prima krachten schuilen. Men zou
van sommigen mogen veronderstellen, dat zij
hun roeping hebben gemist. De chef van een
bepaalde afdeling zij gewaarschuwd: er is
onder zijn personeel een aantal toneelspe
lers, waaronder een zeer goede ende
Vos verliest wel zijn haren, maar nooit zijn
streken.
Wij worden nu haast verleid om namen te
noemen, maar willen dit nalaten, want ieder
van de medewerkers heeft zijn beste beentje
voorgezet en och, de artist kent toch „het
Publiek"? De één vindt dit mooi en de ander
wil dat graag zien. Daarom is Uw verslag
gever - ook tot het publiek behorende -
enthousiast over U allen! Al klinkt voor een
goed gespeelde clown, een „echt" gebracht
levensliedje, een beschaafd solo-sopraan
nummer een wat harder applaus en al kwa
men allen onder de bekoring van de leuke
jongensstem van de jongste medewerker (14
jaar), ook de andere stukjes brachten op eigen
wijze humor en vrolijkheid en er zijn nu
eenmaal van die leuke niemendalletjes, die
bij zo n avond behoren en onmisbaar zijn
voor de goede stemming.
Wij hadden het genoegen om de heren
Keyzer van W.F. en Dé Meersman van
„Mercantile te spreken, die deze avond
hebben bijgewoond en beiden waren vol lof.
Door dit te verklappen dilettanten-mede
werkers, kunt U zich dus een beeld vormen
van wat Uw toehoorders hebben gedacht.
Een avond met eigen krachten kan heel goed
zijn! Met een gezellig bal werd deze feest
avond besloten.
2e Pinksterdag: Er is een tijd van komen
en van gaan.
De tweede Pinksterdag hebben de gasten in
volle vrijheid bij en met gastvrouwen en
-heren doorgebracht en velen zijn een gezel
lig tochtje wezen maken.
Toen den ook om 7 uur 's avonds het gehele
gezelschap in het verenigingsgebouw was
samengekomen om nog enkele uren samen te
zijn, was het weldra één groot huisgezin.
In een kort maar krachtig afscheidswoord
liet de heer Riemeyer nog eens de verschil
lende gebeurtenissen de revue passeren en
stelde vast, dat de broederschap tussen deze
Belgen en deze Hollanders (Nederlanders is
aardrijkskundig juister!) is uitgegroeid tot
ware vriendschap en de spreker deed een
beroep op de Belgische vrienden om het le
W.F. lustrum in 1951 in nog groter getale te
komen meemaken. Voorts dankte de heer
Riemeyer het hoofdbestuur der W.F.-perso-
neelsvereniging voor de prettige wijze van
medewerking voor en tijdens deze sportuit-
wisseling, stak een pluim op de hoed van de
gastvrouwen en -heren, zegde alle leden der
voetbalgroep W.F. en Mercantile dank voor
hun prestaties op het groene veld en wenste
tenslotte de gasten een goede thuisreis en
een tot weerziens.
Daarna kwam de heer Janssens, voorzitter
der Personeelsvereniging „Mercantile" aan
het woord en hij zei, als het ware geen
woorden te kunnen vinden, die ook maar
enigszins zijn gevoelens konden vertolken,
voor de wijze, waarop de Belgen zijn ont
vangen. De gastvrijheid en de spontaneïteit
hadden hem overweldigd. „Uw voetbalgroep
is in techniek met minstens 50 vooruitge
gaan en het zal nodig zijn, dat België in een
volgende wedstrijd met een veel sterker elf
tal zal moeten komen, willen wij winnen"
was de mening van de spreker.
Tenslotte bracht hij ook dank aan het hoofd
bestuur der Personeelsvereniging W.F. en
verzocht dit bestuur de welgemende dank
aan de directie van W.F. te willen overbren
gen van de Belgische gasten. Hij memoreerde
de goede zorgen van gastvrouwen en -heren
en beloofde de uitnodiging voor 1951 goed in
gedachte te houden.
Als voorzitter der feestcommissie sprak
daarna de heer v. d. Have nog enkele woor
den en hij wees erop, dat de gezellige Paas
dagen, die de W.F.-voetballers in België heb
ben doorgebracht, deze revanche-maatregelen
nodig hebben gemaakt. De Belgen moeten
deze Pinksterdagen zien als een antwoord op
de genoemde fijne dagen in België en hij
hoopt, dat het een goed antwoord is geweest.
Tenslotte hoopte ook hij, dat de uitwisseling
in 1951 ook andere terreinen dan voetbal zal
bestrijken.
Nadat nog enkele kunstenaars - Belgische en
Nederlandse - enkele liedjes ten gehore had
den gebracht, waarbij „Papa's foto" door de
reeds genoemde jongste medewerker bijzon
der in de smaak viel, was de tijd van schei
den nabij en kwam de heer C. Keyzer aan
het woord.
„Er is een tijd van komen en van gaan en
daaraan zijn we nu gekomen", zei de spre
ker. Hij dankte allen die hun steentje hadden
bijgedragen om dit feest te doen slagen en
stelde vast, dat het goed geweest is. Hij
wenste de gasten een goede reis en thuis
komst toe en een tot weerziens.
Het verenigingsgebouw stroomde leeg en het
afscheid begon, waarbij wij spontane afscheids-
manieren zagen, die bewezen, dat werke
lijke vriendschap was ontstaan tussen mensen
van de twee kleine landen.
En mogen deze gevoelens blijven voortduren
tot heil van beide volkenen als voor
beeld voor andere.
G.
VACANTIE 1950.
Vóór 1 April 1950 moest worden opgegeven,
wanneer men met vacantie wilde gaan.
Inmiddels zijn diverse opgaven ontvangen
en voor zover mogelijk, zal aan het verlangen
yan betrokkenen worden voldaan.
Voor hen, die geen voorkeur voor een spe
ciale periode hebben uitgesproken, is de
vacantie als volgt vastgesteld:
a. alle arbeiders, die op de werf Rotterdam
werkzaam zijn en niet hebben opgegeven,
wanneer zij met vacantie willen,
van 29 Juli t./m. 7 Augustus 1950;
b. alle arbeiders, die op de werf Schiedam
of op het Etablissement Fijenoord werk
zaam zijn en niet hebben opgegeven,
wanneer zij met vacantie willen.
van 5 t./m. 14 Augustus 1950.
Schiedam, Mei 1950.
DE DIRECTIE.
WILLY WILTON-FONDS.
Ontvangen:
784.60 v. Centraal Magazijn
opbrengst verkoop klein materiaal.
111 88 v. Machinefabriek
opbrengst verkoop klein materiaal.
HET BEDRIJF TE DELFSHAVEN.
Nee, voor pias spelen doen we niet, zoals op
bijgaand plaatje is voorgesteld, maar veel
arbeiders hebben toch de gewoonte om, wan
neer er een schip op of van de dwarshelling
gaat en de kettingen gespannen staan, juist
od deze kectinqen te gaan staan of er op te
stappen.
Dat moet U nooit doen op dingen waarop
spanning staat. U moet juist daar overheen
stappen. Dat is veiliger weet U. Dus veilig
denken, maar ook veilig doen.
Ik hoor U al zeggen lezer: „Als je al deze
voorzorgen, die een mens worden voorge
houden, in acht moet nemen heb je geen
leven meer". En toch heeft de wetenschap
de laatste tientallen jaren de gemiddelde
