VERENIGING W.F.
opmerking willen maken, dat ik de manier van
bestrijding der personeelsverenigingen (dus de
vrije tijdsbesteding) niet altijd kan waarderen.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken,
dat men hier eerst die personeels-formaties of,
als men dit liever heeft, die werkgevers hun
gang heeft laten gaan. omdat diezelfde critici
van thans toen geen kans zagen er iets van
te maken of geen vat op de mensen hadden.
Men schijnt ineens de goede zijden te willen
vergeten en met alle mogelijke moeite wordt
nu dikwijls getracht de mensen ervan te
weerhouden in hun vrije tijd ontspanning te
zoeken met andersdenkende collega's. De
schotjesgeest, welke wij in de oorlog dachten
te zijn kwijtgeraakt, viert hoogtij in een tijd,
dat juist de verdraagzaamheid zou moeten
worden gepropageerd.
Waarom toch altijd die vermeende nadelen
naar voren gebracht?
Wil men dan niet inzien, dat er grote voor
delen aan verbonden zijn, indien leden van
één personeel goed met elkander omgaan. Het
kan toch niet anders of deze goede omgang
in de vrije tijd heeft zijn terugslag op de om
gang met elkander in het dagelijks leven en
werken.
Is het eigenlijk niet naïef te denken, dat deze
soort vrije tijdsbesteding het geestelijk leven
aantast of de mensen weerhoudt van andere
AFD. SCHAKEN.
Op 29 Mei j.l. hadden we een vriendschap
pelijke ontmoeting met „Het Zwarte Paard".
Het was een aardige krachtm eting, waar
bij W.F. met 10'/27'/2 de sterkere bleek te
zijn. Niettemin wensen wij „Het Zwarte
Paard" een voorspoedige groei en we hopen
het nog weieens bij de teugels te kunnen
grijpen.
23 Juni komt ook reeds in zicht. Amsterdam
trekt ons! De deelname is bevredigend. De
N.D.S.M. beschikt over een sterke ploeg doch
we zullen ons best doen de eer van W.F.
hoog te houden!
J. v. M.
AFD. VOETBAL.
Op Zaterdag 2 Juni besloot de voetbalver
eniging haar lustrum en kampioensviering
met een veteranen-wedstrijd en een wed
strijd van het eerste elftal tegen een andere
kampioen van de 2e Klasse, nl. „L.M.O." uit
Rotterdam. Om 5 uur traden de veteranen
aan tegen die van E.D.S. Onder de onzen
zagen wij vele bekende gezichten en het
was een genot om deze vaders van huis
gezinnen nog eens zo fier het veld op te
zien stappen. Al spoedig na het begin bleek,
dat verschillende spelers het nog lang niet
verleerd waren. Maar ook kwam spoedig
het betere teamverband van E.D.S. naar
voren. Langzaam werden de onzen, die
tegen de wind in speelden, in de verdedi
ging gedrukt, maar ons backstel goed ge
steund door de halflinie gaf voorlopig niet
thuis. Steeds trok W.F. er tussen uit om te
genaanvallen te doen, maar ook deze wer
den door de E.D.S. verdediging afgeslagen.
De druk op het W.F. doel werd steeds he-
taken? Ik geloof stellig, dat juist een groot
deel van hen, die tegenwoordig hun vrije tijd
besteden in samenwerking met hun collega's,
vroeger niet wisten wat eigenlijk vrije tijds
besteding was. Dit op zichzelf is een groot
positief voordeel.
Indien we het over de vrije tijdsbesteding
hebben, dan komt uit de aard der zaak ook
de vacantie ter sprake. Ook hier zien we
eigenlijk hetzelfde beeld na de oorlog. Daar
komt nog bij, dat deze vacanties voor het
grootste deel van het Nederlandse volk
vergeleken bij vóór de oorlog verdubbeld
zijn, terwijl de financiële mogelijkheden
van diezelfde categorie er zeker niet op
vooruit gegaan zijn.
Daarbij komt de drang, welke zich de laatste
jaren heeft gemanifesteerd om inderdaad eens'
met vacantie te gaan en niet zoals vroeger,
om het huiselijk te zeggen, bij de deur te
blijven hangen. Wat was het gevolg van deze
drang? Door de grcte geldschaarste en de
hoge prijzen voor pension of het huren van
een vacantiehuisje, (het laatste veroorzaakt
door het geringe aanbod), bleek het voor velen
onmogelijk hun vrije tijd elders door te bren
gen en zo kwam ook hier de vraag naar
voren, hoe aan het verlangen kon worden
tegemoetgekomen. Het was toch ook hier
logisch, dat men uitkeek naar de werkgever.
viger, doelpunten konden niet uitblijven en
kort voor half-time moest onze keeper
zwichten voor twee treffers. Na de thee
speelde W.F. met de wind in de rug en de
aanvallen werden veel talrijker. Maar het
uithoudingsvermogen van het E.D.S. elftal
was groter dan het onze en dit was de ge
nadeslag voor onze ploeg. Regelmatig ver
hoogde E.D.S. de score tot 60. Alle pogin
gen van de W.F. voorhoede om althans de
eer te redden waren te vergeefs.
Na afloop van de wedstrijd bleven de spe
lers van beide partijen nog even gezellig
bijeen in het clubgebouw, terwijl het eerste
elftal de strijd aanbond tegen L.M.O. Het
bleek al spoedig, dat L.M.O. naar Schiedam
gekomen was met de uitdrukkelijke wil om
te winnen, in tegenstelling met de W.F.
ploeg die maar een matig spelletje vertoon
de. De L.M.O.-voorhoede voerde de stand
op tot 20 in haar voordeel, waarmee de
rust kwam. Na de rust pakte W.F. de zaken
wat energieker aan en spoedig was de stand
gelijk. Lange tijd golfde het spel op en neer
en in de stand was waarschijnlijk geen ver
andering meer gekomen als de L.M.O. mid
denvoor niet door een blunder van scheids-
en grensrechter op zeer gemakkelijke wijze
nog een doelpunt had kunnen maken. W.F.
begon in de laatste minuten nog een wan
hoopsoffensief, maar ook dit was tevergeefs.
Na afloop bleven ook deze spelers nog even
bijeen om de wedstrijd te bespreken en ge
zellig met elkaar te babbelen
S.
VETERANEN!
Als paarden gewerkt en dan nog verliezen,
Men zou zo zeggen: Pakt dan maar je
biezen
En laat je niet zien op een voetbalterrein
Of 't moet dan alleen voor een zonnebad
zjjn!
Vele grote bedrijven hadden reeds vóór de
oorlog vacantieverblijven voor hun personeel
gesticht en andere gingen naar de mogelijk
heid voor deelneming in bestaande of nieuw
te stichten centra uitzien. Wederom dus een
bemoeiing met de vrije tijdsbesteding, welke
toch uitsluitend aan het personeel ten goede
komt en waartegen men m.i. toch moeilijk
bezwaar kan maken. Het gebruik maken van
een dergelijk vacantieverblijf is geheel vrij
willig en de ervaring heeft wel aangetoond,
dat niettegenstaande het feit, dat de
kosten nog vrij hoog zijn velen dankbaar
zijn voor de geboden gelegenheid.
Hoewel het probleem van de vrije tijdsbeste
ding nog van vele kanten zou kunnen worden
bekeken, meen ik met het bovenstaande te
moeten volstaan. Ik ben zoveel mogelijk aan
de oppervlakte van het probleem gebleven om
de gelegenheid tot discussie zo ruim mogelijk
te houden. Indien ik mijn eigen zienswijze in
een conclusie zou mogen vastleggen, dan zou
deze als volgt luiden:
Zolang de vrije tijdsbesteding geschiedt naar
eigen wil van de mens, dus zonder dwang of
door de werkgever aangegeven richting, zie ik
er geen enkel bezwaar in, dat die werkgever
in beperkte mate de middelen verschaft om
deze vrije tijdsbesteding van zijn personeel
onderling mogelijk te maken. C. K.
Maar neen! Zo spreken geen veteranen,
Al gaat het een weg van bloed en van
tranen,
Wij doen het straks over en beter dan toen.
We oefenen wat met de bal en de schoen.
En komt, waarde vrienden, dan maar eens
kijken,
Dan zal U de kracht van die „oudjes" wel
blijken.
En komen we straks in het veld weer te staan,
We zeggen dan moedig: 't Zal waarachtig
wel gaan.
G.
VOETBAL-VETERANEN W.F.—E.D.S.
Vrouw met kroost zat langs den kant en
ook nog wat „critiek"
Dit al tezamen op een bank, zij vormden
het publiek.
Geleende schoenen waren soms een mijl
of wat te groot.
Geleende broekjes pasten niet, je schrok
je half dood.
Zij kraakten soms geweldig en baadden
in him zweet
Toch vormden zij een team, zoals zo iets
thans heet.
Er waren vlugge vaders bij en opa's dik
gebuikt
Maar E.D.S. was sterker en W.F. werd
gefnuikt.
Nul-zes was er het einde, ten lange-lange-
lest
Maar hoe ook d' uitslag luidde, ze deden
het nog best.
En lijkt U dit gerijmel tenslotte ietwat mal
Bedenkt: de allerbeste stuurlui staan nog
immer aan den wal!
B.
Copy voor het eerstvolgende^nummrr inzenden
vóór 22 Juni 1951.
