tiomfm-
5£T fótilND TM MP
Achter de
steekwagen
4*
AROOMD MpVHkr
MACHINERY
Werf, kantoor en werkplaats
'T WAS WEER HELEMAAL MIS.
Het is al meer voorgekomen, dat we de een
of andere knoeier moesten ontmaskeren en
dat doen we nu maar weer, door middel van
bijgaande foto. Het is bepaald zo iemand ge
weest, die het nog niet gelooft, dat de schoen
maker zich bij zijn leest moet houden. Hij heeft
aarde en stroomdraden allemaal maar aan elkaar
verbonden; t' is toch bij de wilde spinnen af.
Wat zal 'ie een lekker gevoel gekregen hebben,
toen 'ie de stekker in het stopcontact duwde
cn de tol beet pakte. Enfin, hij kan zich feli
citeren, dat 'ie nog in het land der levenden
is. Dit willen wij nu zeggen tegen hen, die
met deze dingen te maken hebben: blijf eraf
als je er geen verstand van hebt, haal de vak
man erbij, dan gebeurt het veilig. Wij hebben
het niet op die mensen begrepen, die twaalf
ambachten hebben en dertien ongelukken maken.
BIJ BEWEGENDE MACHINEDELEN
BEN JE NOOIT TE VOORZICHTIG.
Inderdaad, want altijd weer raken zij, die bij
en met machines werken, er te vertrouwd mee.
Ze zien het gevaar niet meer of zij doen „even"
dit of dat en dan krijgen zij het net „even"
te pakken. Zoiets van „even" in het gips in
het ziekenhuis. Wij bedoelen natuurlijk ook weer
niet met dat „nooit te voorzichtig", dat iemand
zich moet aanstellen als een juffrouw van een
naaikransje. De gulden middenweg, weet je
wel, lui, dat is de veilige weg.
yutmtrte
WAARDERING.
De directie van Wilton-Fijenoord
Verstaat de inhoud van dit woord.
Zij riep de werkers van voorheen
In een grote zaal bijeen.
Een leuk idee zo'n grote schaar
Met kale hoofden of grijs haar.
En zichtbaar waren allen blij,
Want ook de vrouw was van de partij.
Wat hier dan ging gebeuren
Vertelde écn der directeuren.
Hij sprak een vriendlijk welkomstwoord,
Dat met aandacht werd gehoord.
Vervolgens werd een film vertoond,
Met luid applaus werd die beloond.
Wij werden teruggevoerd in oorlogstijd,
Dat was voorwaar geen kleinigheid.
Ge weet het wel, dok 4 gebombardeerd,
Met noeste vlijt geheel gerepareerd.
Hoe dit alles is toegegaan
Deed de heer Aarnoudse ons verstaan.
Ook Walcheren kwam op het doek.
Dat was een vreselijk bezoek.
Wat was de nood ontzettend groot,
Zeer velen vonden daar de dood.
Maar met vereende krachten,
Alsof ze hun eigen leven niet meer achtten,
Bedwongen zij de machtige vloed.
Wij hebben eerbied voor hun moed.
Het was een aandoenlijk gezicht,
Maar de dijk is weer gedicht.
De vijand is totaal verslagen.
Er is weer hoop op beter dagen.
De boer zet weer de ploeg in 't land,
Hij zaait zijn zaad met milde hand.
De oogst haalt hij weer in met vreugd,
Heel 't eiland is met hem verheugd.
Wij zaten daar op ons gemak,
Met een sigaar en thee met fijn gebak.
Zoiets werd vroeger nooit gehoord
Dank aan de directie van Wilton-Fijenoord.
J. v. d. SCHOOR,
gepens. Plw.
40-JARIG JUBILEUM.
Vandaag is het 40 jaar geleden,
Dat van der Leeuw zijn eerste schreden
Naar de fabriek van Wilton zette
En daarna was er niemand meer,
Die daar bijzonder op hem lette.
Hij deed zijn werk met liefde en plicht,
Al was het dikwijls lang niet licht.
Hij werkte zoals het behoort
En voelde zich door niets gestoord.
Ook in de oorlog stond hij pal
En hield de vijand voor de mal,
Want als die hem iets zeiden,
Wist hij ze om de tuin te leiden.
De beste jaren van zijn leven
Heeft hij aan de fabriek gegeven.
Zijn vrouw, al is ze klein van stuk,
Heeft ook haar steentje bijgedragen,
Zij zorgde steeds voor zijn rantsoen,
Vuiae zijn knapzak alle dagen.
In 40 jaar bracht dit zowaar
Een aardig broodje bij elkaar.
Stel het aantal boterhammen per dag op 10
U hebt nog nooit zo'n stapel brood gezien,
Want als ik goed heb zitten rekenen
Zou dat 120.000 boterhammen betekenen.
Een heel karwei dus voor zijn vrouw,
Want daarbij komt nog het beleggen.
Een slagerij werd leeggekocht,
Wat zou u daar nu wel van zeggen?
Met enkele maanden voor de boeg
Zal hij nog op de werf verschijnen,
Maar dan zal de jubilaris toch
Met hoed en al van 't front verdwijnen.
Zal hij genieten van de rust.
Die hem dan eind'lijk wordt gegeven
En hoopt hij met zijn vrouw en kroost
Nog menig jaartje stil te leven. L.D.
Wie nooit een dwaas wil zien
Moet raam en deuren sluiten,
Komt nimmer uit z'n huis
En houdt een ieder buiten.
Maar deze hartewens
Zal hem dan pas gelukken.
Als hij in eigen huis
De spiegel slaat aan stukken.
J. DU PIED.
VACANTIE 1951.
Al zong de regen vaak zijn lied
't Verstoorde onze vreugde niet,
Want na elk buitje kwam de zon.
Totdatde regen weer begon.
De dagen „dreven" ongestoord
Tussen de waterbergen voort.
Maar hoe het weer z'n best ook deed,
't Berokkende ons weinig leed.
Want nattigheid op jas of huid
Bant ware vreugde heus niet uit.
Als 't zeker is dat zonneschijn
Bij u en mij in 't hart wil zijn
Dan is bij werk- en snipperdag
Nog tijd en lust voor gulle lach
En doet geen regenweek u kwaad,
Ook als gij met vacantie gaat.
G.
VRIENDEN IN DE NOOD!
Hun schip lag op onze werf in reparatie en
ze liepen uiteraard 's avonds met hun ziel on
der de arm, passagierden een beetje in de buurt,
bezochten althans het gebouwtje van de Mis
sion to Seamen niet! Daar werd geen borrel
geschonken.
Zij waren üitgepassagierd, hadden hier en daar
aangelegd en op weg naar boord. Hun koers
was iet of wat wild, kunt u wel nagaan en
slagzij hadden ze ook, héél wat graden over
en weer.
Eén kreeg er zó'n slagzij, dat hij scheef bleef
hangen en op een gegeven moment helemaal
het vaantje streek, hij ging op de grond liggen.
Nu was dat op de openbare weg en als je
dat doet, afgeladen als je bent, loop je kans
