MIJNENVEGERS
NIEUWS
2
tl-i 2fj l'SÖ i'1-il wit Wriric v*u
M.#ir«rM «te gwA», W««-
rtntjt- IVn tlaa#, ïfa-M tela"- h. Jtef «s
Iwl Wjaiftl van rrll.^"!». RpUt «in ■!--
t ti t*n H tetvm fa# -mWrinl frlr-
k~ml «nnr vfer Imi»» van 32 miknffHK
t)w k'vülitilRKe Wi 4b- <i(i<lru.l.(
■Hr hart cw-r M «aw !w« celwtr Umi
iiim>Sv vri-iita.it in AtaJnnta.
"..«Hvl-Rraluij.l. liisv-n it \mtrd. Atn»h'«'-ï»tiB-
RMnfficita «Jv-I ul «.(tvorfmt.
IV \}iG>nl<TV «_i»i Ujvinv rif t Wwrliic h. ''laf
4, VUtrfiWr M-ivr... 4rf I
lit li.-l WflttlliT lUbll'Uk 'ril- 'lil bi*r
od fcte»
6 hrv
«iwa SU Vr.fr «Gm!
i .«tarWtep-ÏS.* ta
tv Al I Rr«n% «.I
Gö
riwii. <!>r «ai» "3"ir vwiïuuewn ai«nl«m
^r-trl.L «al, (SnUfit IWlt •>lïl}.U' l rni-
I«i(w54'gfcr fcarrajttri ui. tn-l 'li" tmaji
«Mtll .41. bont v.n vfHirJ wuoit «w pi-
X irl»l»l<r+|> I'ifiR if'»» Mnerl «ar,
crni.nkl WfHteFS»WteW
IWia IK" .^n luw! uV ptntn tt (M- hnu-
«.-.1 IV- Uininrm wm.fcn iWc f «wkKponr m
U iliiw-l'G-nnntif «vr»«»ri|i|rf-
tjjl 4» Ulrfl.ij Urtr|ifnltUrr4'Klv fullt i»
avnm.;i«i t snhirtgil. l!fe*-A4m«»**t
li -mu ;rar. ftedüettr - >an Wind «au
ft'iliviii-l'ijtviviwtvl ritrvftir «n rrinndiliV
nLiirani-'V' ik' vrrU» Iviaitii», v«w 'l>' u4tAn"|-
vmi.-lr si'c-ttili.i«ffr« ««4 «wiwht.
I4IEUWS
Hoe het begon!
Mede namens mijn collega's in de Directie
van Wilton-Fijenoord heet ik U allen van
harte welkom op onze werf. Op deze dag
heeft een gebeurtenis plaats gevonden, die
ons doet bezinnen op de taak die Nederland
voor de handhaving zijner vrijheid is toebe
deeld. Op 26 September 1952 werd het con
tract getekend voor de bouw in Nederland
van 32 mijnenvegers, in hoofdzaak mogelijk
gemaakt door Amerikaanse financiële steun
en op 16 Juni 1953 werd de kiel gelegd van
dit eerste bij Wilton-Fijenoord in aanbouw
zijnde schip, het proto-type voor de verdere
schepen. Nu gaat de tijd komen, dat deze
vloot van kleine, doch voor de defensie on
ontbeerlijke vaartuigen geleidelijk niet langer
enkel op tekeningen voorkomt, doch een
werkelijk bestaan gaat voeren. De eerste
mijnenveger heeft thans zijn element bereikt,
nadat U, Mevrouw van Tuinen de ceremonie
van tewaterlating en doop hebt verricht. Ik
dank U van harte voor het aandeel, dat U in
de gebeurtenis van heden hebt gehad. Moge
het schip, dat U de naam hebt gegeven van
de gemeente waar Uw echtgenoot het hoogste
gezag uitoefent, voorspoedig varen en haar
loopbaan eindigen na lange jaren zonder dat
de vrede zal zijn verstoord. Mochten onver
hoopt oorlogsomstandigheden intreden dan
zal zij haar taak stellig vervullen, zoals onze
Marine-eenheden zich de eeuwen door met
ere hebben onderscheiden. De naam „Dok-
kum" voert onze gedachten naar de stad van
die naam, één onzer oudste vroegere zeeha
vens. Dokkum onderhield scheepvaartver
keer met nagenoeg geheel Europa, lang voor
er een Amsterdam of Rotterdam bestond.
Zelfs nog in de tijd van de Republiek der
Verenigde Nederlanden was de betekenis als
havenstad van Dokkum van dien aard, dat
één der vijf Colleges van de Admiraliteit er
gevestigd was. Helaas onderging echter Dok
kum het lot, dat Brugge en andere trotse
zeesteden trof, verzanding van de verbinding
met de zee en wijziging van de internationale
handelswegen. Thans, zij het slechts op sym
bolische wijze, is Dokkum weer met de zee
in contact gebracht.
Dames en Heren, wij verheugen ons, dat de
Koninklijke Marine ons een nieuw bewijs
van vertrouwen schonk door ons de bouw
van dit nieuwe scheepstype op te dragen.
Samen met 13 andere werven hebben wij een
grote order uit te voeren die heel wal team
work vereist.
Team-work, dat in de Abomij, het bureau,
waarin Marine en Werftechnici samenwer
ken, tot constructieve uitdrukking is ge-
bacht. Het aandeel van dit bureau in con
structie en bouw der mijnenvegers is van in
grijpende aard, dank zij vooral de uitstekende
