Het jaarlijkse bezoek aan HEIDEBAD99
13
m NIEUWS
Vacantie houden is een kunst
Het weer in aanmerking genomen - stralende
zon - viel het ons mee, dat wij in Heidebad
nog enkele van onze mensen thuis troffen.
Wij hadden ons n.l. voorgesteld, dat het kamp
geheel ontvolkt zou zijn.
Al spoedig waren wij, na een hartelijke ont
vangst door de heer Van Erk, op 't pad ge
gaan en het bleek, dat het zwembad de grote
trekpleister was. Verscheidene vaders en moe
ders hadden blijkbaar hun eigen verlangens
op de achtergrond geschoven, terwille van de
kleinen, die zich in het water vermaakten.
Op onze tocht langs de huisjes, troffen wij
het gezin Duiverman in blakende welstand
aan; vol lof over het weer natuurlijk en de
verdere vacantiegenoegens.
Eén van de kleinen van de heer De Jong
wenste na één dag van heimwee wel 14 dagen
te blijven.
De heer Lagerwaard bracht de broodmaaltijd
van zijn kinderen maar bij het zwembad,
want de kinderen waren zelfs voor eten niet
te bewegen deze plaats te verlaten.
Mevrouw Speksnijder vroeg ons - echt vrou
welijke nieuwsgierigheid natuurlijk - wat we
kwamen doen.
Toen wij haar duidelijk hadden gemaakt, dat
het zakelijke belangstelling was, die ons de
tocht naar Heidebad had doen ondernemen,
was zij tevreden, hetgeen bleek uit het
lekkere kopje thee, dat wij beslist moesten
nuttigen.
Tussen haakjes mag hier dan wel worden ge
zegd, dat onze vacantiegangers niet beledigd
moeten zijn, als wij soms weigerden. Wat
denkt U van 25 bezoekjes en dan bijvoor
beeld overal één kopje koffie, thee of glas
limonade? Dat is toch wel wat te veel gevergd
van onze maag en andere organen.
Dames en heren vacantiegangers, hebt dus
voortaan medelijden met dit soort bezoekers.
Ook zij zijn mensen met normale maag
inhoud.
Niettemin hebben wij manmoedig (zo zijn
wij nu eenmaal) behoorlijke hoeveelheden
moeten verzwelgen, want weigeren zou soms
leiden tot moordpartijen.
Overal waar we kwamen - helaas konden we
niet al onze mensen bezoeken - vonden wij
opgewekte vacantiegangers. Het mooie weer
was natuurlijk van grote invloed en maakte
dat de regenbui van 's Maandags weer spoedig
was vergeten.
Mevrouw Klüte vond Heidebad een pracht-
oord voor vacantiehoudende grote gezinnen.
Ook voor vader en moeder, die niet ongerust
behoefden te zijn over de kinderen, die nog
wat bij „huis" bleven of met de oudere broer
tjes en zusjes zich vermaakten in en om het
zwembad en de speeltuin.
Bij al deze enthousiaste uitlatingen vernamen
wij toch ook iets, wat o.i. niet juist is.
Op de voorgrond staat, dat ieder mens van
zelfsprekend de vrijheid heeft, zijn vacantie
te besteden, zoals hij of zij dat zelf wil.
Maar als wij dan horen, dat er toch nog wel
eens moeders zijn, die graag eens een handje
in de keuken helpen (afgezien van het mens-
lijke goede in zo'n handeling) dan mogen
wij hier toch nog wel eens zeggen, dat de
vacantietijd, toch eigenlijk een tijd moet zijn,
waarin wij iets anders moeten doen, dan ge
woonlijk. En als moeder thuis altijd de aard
appelen schilt, dan zou zij dat toch niet in
de vacantie moeten doen, behalve dan voor
haar eigen huishouden.
Misschien vindt de man het ook niet prettig
als hij weet, dat moe toch maar weer „iets
gaat aanpakken".
Vacantie is iets, dat men beslist moet leren.
Kijk maar gerust eens naar een mierennest
(niet er bovenop gaan zitten). Een eekhoorn
tje begluren, een oude of nieuwe boeren
woning, de bedrijvigheid van de landman.
Heerlijk op je rug naar de zon kijken, of
naar een wolk, die op allerlei dingen of men
sen kan lijken.
Vacantietijd moet zijn een andere tijd. Be
perk Uw dagelijkse zorgen voor het gezin zo
veel mogelijk en ga toch maar met vader en
de kinderen er op uit.
Neem een boek mee en laat het „grote kind"
en de kleinen wat ravotten. Doe desnoods
even mee en ga heerlijk liggen luieren als
het weer meewerkt. Lees wat, val desnoods
in slaap, maardoe anders dan thuis.
Als men dat in de juiste verhouding leert,
dan heeft men vacantie.
Bovenstaande preek moest ons even van het
hart, omdat wij hoorden, dat sommige moe-
