IN MEMORIAM Ir. J. H. WILTON
9
NIEUWS
Na een langdurig smartelijk lijden is
op 21 September 1955 in de leeftijd
van 45 jaar overleden, de heer
Ir. JOHN HENRY WILTON
Hoofdingenieur, bedrijfsleider van onze
werf aan de West-
kousdijk te Rotterdam.
De heer Hans Wilton,
zoals hij door ieder
werd genoemd, was een
zoon van onze, in 1934
overleden, Directeur,
de heer Henry Wilton,
die de ouderen in het
bedrijf zich zeker nog
zullen herinneren en
kleinzoon van de heer
Bartel Wilton, oprich
ter van het Wilton-be-
drijf.
Na in 1937 zijn studie
aan de Technische Ho
geschool te Delft met
succes te hebben be
ëindigd is de heer Wil
ton enige tijd werk
zaam geweest hij en-
kele grote werven in Duitsland. In 1940
trad hij in dienst van onze onder
neming en na de oorlog werd hij be
noemd tot Bedrijfsleider van onze werf
te Rotterdam. In die functie heeft hij
zeer belangrijk werk verricht. Naast de
opbouw van de werf noemen wij enkele
grote reparatie-karweien, welke onder
zijn leiding zijn uitgevoerd, t.w. het s.s.
„Hos" van de Kon. Ned. Stoomboot
Mij. en het s.s. „Hagno" van Hudig
Veder, welke beide schepen door oor
logshandelingen zwaar
waren beschadigd. Het
m.s. „Atlas", hetwelk
ongeveer 5y2 jaar in
de Noorse wateren aan
de grond heeft geze
ten, onderging prac-
tisch een totale ver
nieuwing en is onder
de naam „Bravo" weer
in de vaart gebracht.
De heer Wilton was
een zeer gewaardeerde
medewerker, die zich,
ook door zijn beschei
den manier van optre
den, vele vrienden had
verworven.
Bij het honderd-jarig
jubileum van het Wil
ton-bedrijf in J anuari
1954, was aan hem de
organisatie van de festiviteiten opgedra
gen en ook die taak heeft hij op zeer ver
dienstelijke wijze ten uitvoer gebracht.
De onderneming heeft door zijn ver
scheiden een groot verlies geleden.
Moge hij rusten in vrede.
begrip voor Eddie Slovik en degenen, die zijn
of worden, zoals hij
Maar Eddie Slovik isi dood. Gedood door de
maatschappij, die hem niet te voeden, te kle
den en te leiden wist. Er zijn evenwel ande
ren dicht in onze eigen omgeving, die dat
begrip en die steun, ook behoeven, willen ze
niet van kwaad tot erger vervallen. U moest
eens kunnen praten met de vrouwen en man
nen van onze Reclasseringsinstellingen, die
in de misdadiger de méns leerden zien. Mid
den in de harde, maar vruchtbare praktijk
hebben zij geleerd niet domweg halt te hou
den voor het praedicaat „misdaad" en „mis
dadiger"; liever dan te veroordelen, zoeken
zij naar de middelen en wegen om die ont
spoorden terug te voeren naar een eerlijk,
proper en opbouwend bestaan, en wel in de
klare, inspirerende wetenschap, dat hiermee
die .mens én de samenleving, waarin hij
struikelde, het best zijn gediend.
Dit is Christendom, dit is mensenmin in zijn
sterktste en schoonste vorm. U zou Eddie
Slovik het brood en het begrip, dat hij nodig
had, niet geweigerd hebben? Wel, deel het
dan uit aan die anderen, die zijn als hij was.
Door een simpele gift op de aanstaande Na
tionale Reclasseringsdag. U bent er dan ze
ker van, dat door u een méns wordt gehol
pen en een gelukkiger besef is er stellig niet!
