VRIJETIJDSBESTEDING
15
NIEUWS
dat vuil is, beschermt niet langer, maar
wordt een infectiehaard van jewelste. En in
fectie is de grote vijand van de dokter-
aan-de-pool.
Is de vangst goed, dan wordt er dag en nacht
doorgewerkt. De kookketels borrelen en sto
men. De winches kreunen, telkens als er
weer zoveel tonnen walvis aan boord worden
gesleept. Het dek is één vlakte van bloed en
vuil. De mannen zien er uit als beesten.
Maar ze geven er niet om. Want hoe vuiler
zij er uit zien, hoe beter zij verdienen aan de
traan, die straks in Uw pakje margarine zit
verwerkt.
„D'r komt er weer een", roept stuurman
Veldkamp, terwijl hij aan het eind van zijn
wacht de kijker met een vermoeid gebaar
voor zijn ogen wegneemt. „Vis!!", schreeuwt
Janmaat langs de deuren van de hutten.
„HoeiU" antwoorden de matrozen. „Daar
gaat-ie weer, vooruit met de geit. Botervloot
nummer zoveel onder de flensmessen
En 20 mijl verder speurt een baardige jager
kapitein met zijn stuurman door de beslagen
ruiten van de kleine brug. Op zoek naar een
„Spuiter". En van de voorplecht van een an
dere jager tjoempt een 70 kilo zware har
poen in het zachte vlees van een walvis.
„Botervloot nummer zoveel
Als men zich terugtrekt uit zijn werk om zijn
welverdiende rust te gaan genieten, dan voelt
men dat in de beginne vaak als een verlos
sing, een ontsnapping aan een tredmolen van
lange jaren, maar na enige tijd klagen de
banden, welke altijd bezig zijn geweest: wij
vervelen ons, waarom is er nu niets voor ons
te doen. Altijd maar wat rondwandelen of
wat klusjes opknappen voor moeder de
vrouw, het is zo doelloos
En met wat wangunst ziet men naar de men
sen, die nog midden in het bezige leven staan
en denkt met een zucht: och ja, kon ik ook
nog maar mee.
Gelukkig dan zij, die een hobby hebben en
daarin bevrediging kunnen vinden. Voor hen
is niet elke dag dezelfde, voor lien schijnt de
zon steeds anders en blijft de belangstelling
voor het leven rondom in al zijn schakerin
gen bestaan. De geest blijft fit en men ver
heugt zich altijd opnieuw over gemaakte vor
deringen, al zijn die mogelijk in de ogen van
anderen niet zo groots of niet zo belangrijk.
Zélf beleeft men er zijn plezier wel aan.
Een goed voorbeeld hiervan is onze oud
werknemer P. Vlug. Gedurende een reeks
van jaren was hij bij onze afdeling terrein-
dienst, maar nu is dat werk dan afgelopen.
Schilderen heeft echter zijn liefde en daar
mee vult hij nu zijn dagen met leven en met
kleur. En dat daarbij de werf, waarop hij zo
vele jaren werk heeft liggen, zijn hart nog
steeds gevangen houdt, blijkt wel hieruit dat
hij graag dat kleurige en levendige geheel
van schepen, water en scheepsbouw als on
derwerp zoekt.
Een dezer dagen kwam bij zijn werkstuk,
een schilderij, op de werf aanbieden en het
werd door de directie met waardering aan
vaard.
Ach, misschien hebben grote schilders het
wel beter gedaan, maar de vreugde van het
vervaardigen en de kennelijke liefde voor
het gegeven hebben charme aan het werk
verleend.
Maar vóór alles toont het dat de mens die
ophoudt met werken, nog niet met het leven
behoeft te hebben afgerekend, maar dat veel
voldoening en stille blijheid kan worden ge
vonden door de aanleg, welke men heeft, 0111
te zetten in dingen waarmee men anderen en
zichzelf plezier kan schenken.
En daarom is het een goede gedachte van
onze directie dit schilderstuk te laten inlijs
ten en een plaats te geven in de kantine te
Delfshaven als een voorbeeld aan alle gepen-
sionneerden hoe scheppend werken een ver
vulling en een bevrijding kan zijn wanneer
de dagelijkse arbeid niet meer de uren van
de dag vult en de levensavond is aangebroken.
