(jj|) NIEUWS
Het weer werkte mee, zodat de ophouw voor
spoedig verliep. De keuken en de rijwielstal
ling werden opgetrokken, een wasplaats in
elkaar getimmerd, een materiaaltentje opge
zet, de grote leiderstent werd met vereende
krachten versjouwd en bij de vlaggemast weer
„neergepoot", de tenten ingeruimd de
opbouw was in volle gang, het was één en al
bedrijvigheid. Vele handen maken licht werk,
dus kon al vrij spoedig het kamp rond de
vlaggemast worden geopend.
En zo begon het spel, dat ons 10 dagen in z'n
ban gevangen zou houden; 10 lange dagen,
die toch - omdat we zo intens bezig waren -
omvlogen.
Een opsomming te geven van wat er in dit
kamp allemaal gebeurd is, zou te ver voeren.
Wij kunnen 11 vertellen over de „ups", maar
ook over de „downs", die wij gekend hebben;
van de plezierige en leerzame gesprekken, die
wij met elkaar hadden, maar ook - hoe som
migen op „hun kop" kregen, omdat zij zich
niet aan de regels van het spel hielden; van
de transpiratie, die sommige tochten ons
kostten, maar ook hoe een plensbui tijdens
de voetbalwedstrijd tegen Heidebad tot op
onze huid doordrong, zo, dat er na afloop in
de stromende regen spontaan een nummertje
gekleed zwemmen werd weggegeven om de
sporen van de strijd weg te spoelen. Wij verha
len u van twee tafeltennisspelers, die buiten
in de regen hun strijd streden en op de vraag
„Gaan jullie mee wandelen" reageerden met
„We zullen gek zijn, denkt u dat we ons nat
laten regenen"! Wij zouden u de „Tour de
Renderklippen" kunnen beschrijven, waar
op een heuvelachtig terrein de hele troep ach
ter elkaar over de heuvels raasde. Het was
een fraai gezicht die hele kleurige en fleurige
stoet met het oog te volgen van het hoogste
punt af in die prachtige omgeving. Verder
waren er de uitstapjes naar Elburg, naar kas
teel „De Cannenburgh", de forellen-kwekerij,
de opdracht-fietstocht kris kras óver de Ve-
luwe, het bankroverspel, de bezoeken aan
maar genoeg hierover.
Want de sfeer, de kameraadschap, de omgang
van de jongens onder elkaar en met de lei
ding, juist die dingen, die zo moeilijk con
creet te beschrijven zijn, maken tezamen het
doel van dit spel uit en zij bepalen het ant
woord op de vraag: „hoe was nu het kamp?"
Zo kwam de 4e juli, de dag waarop de kaïnp-
vlaggen niet meer wapperden: het spel was
weer ten einde. Voldaan, maar min of meer
„afgeknoedeld" gingen wij de bus weer in,
die ons in één ruk terug bracht naar onze
oude, vertrouwde omgeving; naar onze eigen
stad, ons huis, ons werk.
„En", zult u vragen, „hoe was nu het kamp?"
Wel, daarop antwoordt één van de deelne
mers, Koos Gerrets:
„Eindelijk, de dag van het vertrek is aange
broken. Het is ongeveer half acht in de mor
gen en bij de Bedrijfsschool staan al enige
jongens te popelen van ongeduld! Wij waren
nauwelijks vertrokken of de tongen kwamen
los. Er werden vrolijke liedjes gezongen en
het nodige gelachen. Tot de bus met een korte
14
