VERENIGING W.F.
AFDELING VOETBAL
AFDELING O. en A.
flj§) NIEUWS
18
liefdeloos, wat is er dan van het kind, vooral
later, te verwachten? In toorn de boel stuk
gooien en slaan, takken en bloemen afbreken,
op de nagels bijten, dat zijn uitingen van een
vijandige ik-gij-verbouding, erfenissen van de
opvoeding in veel gevallen. Het duidt op mis
moedigheid, op verzet.
Men kent deze mensen in het bedrijf ook, zij
kunnen soms zo opzettelijk iets vernielen, ge
reedschappen en andere materialen.
Aan alle opvoedingsmoeilijkheden, aan de
meeste nerveuse ziekten ligt een storing van
de ik-gij-verhouding ten grondslag. In alle
complexen zien wij conflicten met de ge
meenschap. Een mens met innige verbonden
heid en warm gemeenschapsgevoel is haast
nooit nerveus. Het niet in staat zijn tot echte
gemeenschap is in wezen een angst voor de
gemeenschap. De nerveuze zegt wel dat hij
gemeenschapsmens wil zijn, maar hij stelt zijn
voorwaarden, worden die echter niet aan
vaard dan houdt hij op gemeenschapsmens te
zijn, soms zelfs zo erg, dat hij vijandig tegen
over zijn omgeving is geworden.
Als eis voor zelf-handhaving is in de mens
echter de drang naar, we zouden haast zeg
gen, gemeenschap ingeboren.
Alleen in het gij komt de mens tot rust, voelt
hij zich geborgen. Maar voor een ander gij
moet ons ik ook weer een gij kunnen zijn,
dus met andere woorden elkaar dienen in de
goede zin van het woord. Is dit niet zo dan
leeft de mens van uit het naakte ik, van uit
èèn pool, dan klopt het niet met de ik-gij-
verhouding. Dan voelt hij zijn bestaan niet
beveiligd en vlamt het automatisch signaal
van de angst op: Let op gevaar!
Angst is wel een van onze slechtste geleiders,
vooral om tot veilig werken te komen. Laten
wij daarom werken aan ons zelf, om tot een
zo gezond mogelijke gemeenschapsverhouding
te komen, en daarmede bouwen aan een gro
ter, beter begrip voor VEILIG WERKEN,
veilig werken, voor de ander en ons gezin
Dan kunnen wij met elkaar, ook in moeilijke
lijden, bergen werk verzetten. F. S.
september
1956
October
1956
november
1956
december
1956
januari
1957
februari
1957
maart
1957
april
1957
mei
1957
Het programma 1956 - 1957, hetwelk inmid
dels aan alle leden is uitgereikt, ziet er als
volgt uit:
Filmavond
Toneelavond
Voordrachtavond
Cabaretavond
Cabaretavond
Filmavond
Toneelavond
Muziek-voordraclit
O. en A. Allerhande
Wij beginnen in september a.s. met de film
„Paula", een prachtige en boeiende speelfilm,
die tot het hart spreekt. Aangrijpend van be
gin tot het einde.
In October 1956 opvoering van de klucht „Je
moet er niet mee spelen", met medewerking
van Eva Janssen, Dogi Rugani, Jetty Cantor,
Hetty Berger, Carry Poots, Willem van Cap-
pelle, Bert Dijkstra, Frans Somers, Maarten
Kapteyn.
Zij, die nog geen lid zijn van O. en A. en deze
prachtige avonden willen meemaken, kunnen
zich alsnog opgeven.
De contributie bedraagt 1,per maand,
waarvoor men recht heeft op twee toegangs
bewijzen per avond. Het Bestuur.
Zondag 15 juli jl. togen wij met het eerste
elftal naar Krimpen aan de Lek om „Dilet
tant" te bekampen in een nederlaagserie. Vol
goede moed en met pracht weertje startten
we vanaf Plein 1940 te Vlaardingen om 11.30
uur.
De voorzitter, de heer Riemeyer, genezen van
zijn ziekte, maakte voor het eerst weer een
trip met zijn jongens.
De eerste teleurstelling kregen wij al gauw te
slikken: door vakantie en andere omstandig
heden zouden wij met drie invallers de strijd
moeten aanvangen (waarop niet gerekend
was).
De tweede teleurstelling was, dat de autobus
niet op het veer kon en wij verplicht waren
ca. 20 minuten te lopen. Er werd flink gemop
perd, doch hoe dichter we „Dilettant" nader
den des te beter werd de stemming en na ge
bruik van een kopje koffie kwam de goede
stemming bij de wedstrijd nog nieer tot uiting.
Zoals reeds gezegd speelde W.F. met drie in
vallers en alle respect voor deze drie jon
gens. De score werd zelfs geopend door één
van hen.
Door Wagtendonk, Schell en A. M. Jansen
werd de score snel opgevoerd tot 4-0. De ver
dediging van W.F. gaf Dilettant geen kans.
Na de thee werd door W.F. wat kalmer aan
gepakt, hetgeen Dilettant kans gaf wat aan
vallen op te zetten, doch Jansen, K. de Kruis
