Hoe is het JB
Hoe moet het m
Hoe zal het women
„Een goed personeelsorgaan is een belangrijk orgaan"
NIEUWS
14
Deze stelling is geen uitvinding van
het W.F.-Nieuws alléén, maar was
in vele talen te beluisteren op het
4e Europese congres van personeels
blad-redacteuren.
Dit congres vond plaats van 15 tot
en met 19 september 1958 in het
Kurhaus te Scheveningen.
Dertien landen waren daar verte
genwoordigd door pl.m. 350 afge
vaardigden.
De inleidingen welke werden uit
gesproken en bediscussiëerd be
lichtten vele aspecten van het
hedendaagse personeelsblad. Er wa
ren duidelijke punten van overeen
komst en de stelling waar dit arti
kel mee begint is er één van. Uit de
grote hoeveelheid andere stellin
gen en veronderstellingen kwam
eveneens als zeer duidelijk, vrij al
gemeen aanvaard beginsel, naar vo
ren, dat het personeelsorgaan niet
alleen de werknemer in een bepaald
bedrijf moet bereiken maar ook
diens gezin of naaste bloedverwan
ten.
Over vele andere vragen waren de
meningen verdeeld, soms zelfs zó,
dat van een pertinente tegenstelling
kon worden gesproken. De oorzaak
ervan ligt niet direct bij de redac
teur van een bepaald blad, maar in
een geheel andere instelling van de
bevolking van het land, waar deze
redacteur woont en aan zijn blad
werkt.
Uiteenlopende meningen bestonden bijv. over de vraag of een
personeelsorgaan naast zijn „bedrijfstaak" ook nog andere taken
- noodwendig - heeft te vervullen. Daarbij werd dan gedacht aan
culturele voorlichting, discussie over maatschappelijke en andere
vraagstukken. Daartegenover stond de mening, dat er t.a.v. vele
dezer vragen prachtige vakbladen bestaan.
De vakbond, de politieke partij, de kerkelijke e.a. levensbeschou
welijke groeperingen, alle leveren een schat van bijdragen in de
vorm van krant of tijdschrift en wel zó, dat o.i. een personeels
blad zeker niet in een behoefte zou voorzien om in de doolhof
van al deze vragen en vraagstukken haar oplossing te debiteren.
Overigens blijkt het o.i. in de praktijk veel logischer en gemak
kelijker te zijn om niet van te voren vast te leggen wat al of niet
verantwoord is om in een personeelsorgaan te worden opge
nomen.
In de loop der jaren hebben vele redacteuren - en niet alleen
van personeelsbladen - „zich moeten aanpassen". Zonder er een
onsamenhangend geheel van te maken of een samenraapsel van
allerlei losse mededelingen (op zichzelf soms belangrijke) is het
toch mogelijk een verantwoord blad samen te stellen. Daarbij
zal de oude beproefde en juiste weg - de gulden middenweg -
vaak bewandeld moeten worden.
Wij horen al uitroepen: „dat is de weg van de minste weer
stand!"
Welnu, laat dat zo zijn, maar wie onzer heeft niet één - of meer
malen in het leven deze weg moeten bewandelen en succes
gehad? Ook t.o.v. de uiteenlopende meningen over inhoud en
samenstelling passe men deze gulden wijsheid toe.
Natuurlijk zijn er wel enkele vaste normen aan te geven voor
een personeelsorgaan.
Dit bleek duidelijk uit de gehouden inleidingen op dit 4e Euro
pese congres. Artikelen over man (en vrouw) als werker èn als
mens in het bedrijf, de veiligheidsvoorlichting, de foto (of il
lustratie) de mededelingen over belangrijke bedrijfsgebeurtenis-
sen, de ideeënbus, personalia in verschillende vormen en uit
gebreidheid: al deze onderwerpen zijn in vele personeelsbladen
gegroeid tot vaste rubrieken.
