Diploma
uitreiking
bijscholings
cursussen
„Hechten"
en
„Branden"
43
NIEUWS
Bij de officiële sluiting van de bijscholingscursussen „hechten" en „branden"
op 25 maart jl. werd aan 33 cursisten het diploma uitgereikt in de cantine van de
Bedrijfsschool.
Bij deze feestelijke gebeurtenis werd het woord gevoerd door de heren Uittenbogaart,
Mastenbroek, v. d. Graaf en Valk.
Genoemde heren lieten de felicitaties vergezeld gaan van enkele welgemeende
raadgevingen. Naast vreugde om het behaalde resultaat en de meerdere kennis,
moet het besef bestaan, dat men er nu nog niet is, maar dat men in de praktijk
het bewijs moet leveren door goede werkprestaties. Onder alle tijdsomstandigheden
maken goede vaklieden de beste kansen. Wèl dient in het oog gehouden te worden,
dat het geleerde slechts als „hulpwerk" kan worden toegepast; men moet het ver
standig weten te gebruiken en men kan de vakman-lasser, resp. vakman-brander
beslist niet vervangen.
De heer v. d. Graaf besloot zijn toespraak met het aanbieden van een geschenk
aan de instructeurs, waarmee hij de dank van de directie vertolkte voor hetgeen
door hen aan kennis en tijd beschikbaar werd gesteld voor anderen.
De heer Uittenbogaart reikte aan iedere geslaagde het diploma uit.
Na de pauze werd een drietal films vertoond, waarna de bijeenkomst om 19.15 uur
werd gesloten. Mr.
„Wat zou het fijn zijn, nou jouw ketelpak vol
vlekken,"
Maar 'k grien d'er niet om Jan. Ik leg me d'er bij
neer.
Dag Jan,
Was ik bij je,
In Marseille,
In Rangoon of Mozambique,
'k Zou alleen maar naar je kijken,
'k Zou niet langs je haren strijken,
'k Gaf geen zoen in het publiek.
Zie ik, in ieder voorjaar, de seringen,
Als ik ze ruik... wanneer 'k de ramen openzet,
Dan denk ik... aan de kast... met m'n
herinneringen,
Jouw eerste bloemen... het gedroogde
bruidsbouquet,
Dan zeg ik niet: „kom meid... zo zijn er duizend
vrouwen...
Zo'n bui gaat over... als je weer wat werk verzet..."
Of „al die narigheid... die wist je vóór je
trouwen..."
Je mag het weten Jan.Dan grien ik in m'n bed.
Dag Jan,
't Zou niks geven,
Zag ik j'even
In Karachi of Bahrein,
Of dan waar dan ook op 't water,
Ik zou één minuutje later
Al weer net zo eenzaam zijn...
Rolf Petersen.
