NIEUWS
hangen, totdat het sein „losmaken"
klonk.
Op de terugreis naar de werf kon
de groeiende bui onder de wind
het zonnige humeur van kapitein
Hoogerdijk niet veranderen. Waar
om ook? „Morgen, zaterdag ga ik
er eens op een andere manier tus
senuit. Ik begin dan aan 14 dagen
vakantie en van het weer trek ik
mij niets aan."
Zo ziet de kapitein de „weerkwes-
tie" en laat het in korte, maar dui
delijke zinnen horen. Dat inmid
dels aan zijn scherpe blikken niets
ontsnapt - al gaat hij dan ook met
vakantie - bewees wel zijn korte,
droge opmerking: „dat zit daar wel
goed!" Hij wees bij die korte uit
spraak - op een blijkbaar verliefd
paartje (met t zetter), lui liggende
langs de waterkant van het mooie
W. F.-sportpark te Schiedam
In de W.F.-haven aangekomen
greep kapitein Hoogerdijk de tele
foon: „Hallo, walkapitein. 'Hier de
„Wiltons". Over! en gaat met
vakantie.
Hiermede zijn wij aan het einde
van een verslag over een onderdeel
van het bedrijf, dat velen onzer
niet of nauwelijks kennen. Dat
men - leek zijnde - door het een
keer meemaken van sleepbootver
richtingen slechts een algemene in
druk kan opdoen, zal ieder duide
lijk zijn. Wat wel het meest op
valt - en het werd hierboven reeds
geschreven - is de haast „geruis
loze" samenwerking tussen de be
manningen en bemanningsleden
onderling.
Onnodige drukte is er niet bij, ter
wijl men weet, dat ongelukken en
fouten bij deze arbeid schadepos
ten van belang kunnen veroorza
ken. Vakmanschap, rust, vertrou
wen en besluitvaardigheid op het
juiste en soms kritieke moment zijn
echter - naar wij vaststellen - de
onmisbare eigenschappen voor deze
tak van dienst en je moet er
gevoel voor hebben.
..Zie zo. Dat zit er op" zegt kapitein Hoogerdijk
Eén fan de buren
