Zulke dingen gebeuren...
ZiiS
VERZORGD DOOR HET KINDERBLAD „KRIS KRAS'' TE AMSTERDAM
DOOR LEONARD ROGGEVEEN
Lange jaren geleden, om 't precies te zeggen: zesenveertig
jaar, kreeg ik eens een boekje in handen, dat handelde
over vlinders en rupsen. Nu was ik in die dagen een jon
gen met geweldig veel belangstelling voor alles, wat er
in de natuur te zien was en vlinders en rupsen interes
seerden mij bovenal.
Er stond in dat boekje een plaatje van een wonderlijk ge
vormde rups, zoals ik er nog nooit een gezien had; deze
rups had twee „staartjes" en als hij „boos werd" (zo
stond het in de tekst), dan kwamen er uit die staartjes
rode draadjes te voorschijn; bovendien nam de rups dan
een soort „schrikhouding" aan: hij trok zijn kop in, zo
dat er een paar zwarte vlekken op zijn huid zichtbaar
werden; in deze zwarte vlekken kon je met enige fantasie
een „boos mensengezicht" zien (ik haal weer de tekst uit
het boekje aan). De naam van de rups is mij na al die
jaren ontschoten. Maar ik herinner me nog precies wat er,
kort nadat ik dat plaatje had gezien, gebeurde. Het was
een zeldzame rups, zo stond er in het boekje. Nu had ik
in die dagen ten „rupsenkast", een soort terrarium, waar
in ik allerlei rupsen huisvestte: pijlstaarten, beerrupsen,
koolrupsen, schoenlappers en nog veel meer soorten; die
zijn niet zo zeldzaam als veel jongens menen, hoor! Op
een vrije middag zat ik ergens in 't gras in de schaduw
van een stelletje wilgen en populieren. „Hè," dacht ik,
„wat zou het prettig zijn, als ik eens zo'n zeldzame schrik-
rups (zo noemde ik 'm) in mijn kast hadStel je nou
eens voor, dat ik nu mijn hand uitstak zó maar op
goed geluk tussen de bladeren achter me en dat
ik dan gréép en dat er dan zo'n zeldzame schrikrups
in mijn hand zat! Ja, stel je dat eens voor
Dat dacht ik en tegelijk lachte ik om mijn vreemde fan
tasie. Want zoiets gebeurde natuurlijk nooit, hè?
Maar tóch stak ik mijn hand tussen 't groen 't was nèt
of een stem 'tme toefluisterde: „Probéér 'tik
gréép ik trok mijn hand terug en o wonder! Er
zat een „schrikrups" op mijn hand, de kop ingetrokken...
twee rode draadjes krinkelden uit de twee staartjes!
Ik zat een hele poos stomverbaasd naar de rups te kijken.
Toen ben ik naar huis gegaan en ik heb 'm in mijn kast
gezet bij de andere rupsen.
Wat er verder met de rups gebeurd is of hij zich
verpopt heeftdat weet ik niet meer. Maar nóóit zal
ik dat wonderlijke, grote ogenblik vergeten, dat daar
wérkelijk zo'n zeldzame rups zó maar opééns in mijn
hand zat!
Ik ben bang, dat sommigen van jullie nu zullen zeggen:
„Daar geloof ik niets van. Aardig bedachtjawel
maar
Mis, jongelui.
't Is waar, wat ik je vertelWaar van A tot ZZonder
fantasie! Tja
Zulke dingen gebeuren misschien maar ééns in de hon
derd jaar! In ieder geval: ze gebéuren!
Onze medewerker Jos Ruling wist ons te vertellen dat de
geheimzinnige schrikrups de rups van de hermelijnvlinder
is. Hij tekende de rups hierboven in verschillende stan
den (4. en 6. zijn schrikstandenAfb. 7 laat de herme
lijnvlinder slapend zien. De uitsteeksels bij de kop zijn
de voorste pootjesgeen voelsprieten.
