17
(^NIEUWS
kwesties. Er zijn verschillende uitspraken, die lui
den: op zichzelf is de ruimte voor zoveel mensen
(en dus de mogelijkheid om hen te voeden) er wel.
Maar het is wel zeker, dat er enorme politieke,
economische en sociale problemen bij zullen rijzen.
Een modern Chinees professor heeft betoogd, dat
nog pas 8 van het landoppervlak van de wereld
voor landbouw in gebruik is en dat dit zeker tot
40 zou kunnen worden opgevoerd. Van China
zelf is pas 13 van het land ontgonnen. Dit is
natuurlijk heel belangrijk, want zoals we zagen,
het zijn juist de Chinezen, die zo'n grote bijdrage
aan de toeneming der wereldbevolking leveren.
Australië is slechts voor 1,4 en Brazilië voor 2,2%
in cultuur gebracht. Er zijn ook berekeningen volgens
welke Zuid-Amerika, dat in het jaar 2000 592 miljoen
inwoners zou hebben, met zijn enorme bodemrijkdom
men plaats biedt voor wel vier keer zoveel mensen.
Om deze en andere redenen is men wel geneigd Zuid-
Amerika als het eigenlijke land van de toekomst te
beschouwen.
Er zijn ook landen, die nu reeds met hun bevol
king in de knel zitten. Het bekendste voorbeeld
is Japan. Verder: Portorico, India en ook het
eiland Java. Maar zoals gezegd, men is van mening,
dat over de hele wereld genomen de ruimte er toch
wel is. Alleen, dit is natuurlijk theorie; bij de op
lossing in de praktijk komt men voor onoverzien
bare moeilijkheden.
Een van de moeilijkste punten is, dat bevolkings
aanwas en welvaart niet samengaan. Hierover heeft
onlangs de Nederlandse socioloog, prof. dr. J.
Prins te Utrecht gesproken.
Azië, Afrika en Latijns Amerika, zei hij, herber
gen 65 van de wereldbevolking; doch zij bren
gen slechts 17 van het wereldinkomen voort.
Omgekeerd, de bewoners van Europa en Noord-
Amerika, die 35 van de wereldbevolking uitma
ken, leveren 83 van de wereldhuishouding.
De snelle bevolkingstoeneming van de vorige en
van deze eeuw in Europa en Noord-Amerika is ge
paard gegaan met een enorme stijging van de pro-
duktie, welvaartsverhoging, uitbreiding van het
verkeer, enz. Maar in de meeste andere landen gaat
een grote toeneming van de bevolking aan mo
dernisering en industrialisatie vooraf. En daarom
komen zij voor zulke grote moeilijkheden te staan.
Alleen een toenemend besef, dat we in een tijd van
wereldhuishouding leven, kan hiervoor oplossingen
brengen.
Overziet men de situatie van de hele wereld, dan
is het wel duidelijk, dat de grootste vraagstukken
zich voordoen in die landen waar de meeste men
sen wonen en waar de bevolkingsaanwas tegelijk
het snelst is: China, India, Pakistan. Deze landen
bevatten samen 1/3 der mensheid. Men acht het
ook vrijwel zeker, dat deze bevolkingen in de vol
gende veertig jaar zullen verdubbelen. In al die
landen is de vraag of men tot een verstandige ge
boortebeperking kan overgaan, reeds lang aan de
orde. Over dit moeilijke vraagstuk willen we thans
niet verder spreken. We vermelden het alleen als
bewijs, hoezeer men zich daar bewust is van de
problemen waarvoor men staat.
Van het moderne, communistische China is geheim
zinnig weinig bekend. Maar een ding staat wel
vast; het zal in de toekomst met zijn enorme hoe
veelheid mensen een wereldmacht kunnen worden.
Veel mensen staan huiverig ten opzichte van wat
daar gebeurt. Immers, de Chinese samenleving is
altijd gebaseerd geweest op de dorpsgemeenschap.
Men heeft de indruk, dat de communistische heer
sers bezig zijn op grote schaal de tradities van het
dorp af te breken. Daardoor raken de mensen los
geslagen, niet geleidelijk, maar in een snel tempo.
Het gevaar van de „massamens" en dan nog van de
massamens in miljoenenhorden duikt daarmee aan
de horizon der toekomst op.
Ook het moderne India is een land, waar de dorps
gemeenschap de grondslag van het bestaan vormt.
De bevolking neemt er overal snel toe; zij leeft
in vele streken op een minimumgrens van bestaan.
Ook al doet men zijn best volgens moderne metho
den meerdere welvaart te scheppen, dan wordt
deze meerdere welvaart dadelijk weer door de
grote uitbreiding der bevolking opgeslokt. Men
worstelt daar met enorme problemen en het is wel
zeker, dat men in beter gesitueerde landen daar
voor grote aandacht zal moeten hebben. Om dan
verder nog niet eens te spreken van het zich roe
rende, donkere Afrika.
Het is zeker, dat een wereld, die binnen ontstel
lend korte tijd op 5H miljard mensen afgaat, geen
wereld meer is waar volken geïsoleerd kunnen blij
ven leven. Wij leven in een tijd van wereldpro
blemen. Laat ons hopen, dat er voldoende bekwame
en verstandige regeerders gevonden zullen kunnen
worden om die wereld zonder catastrophes naar het
jaar 2000 toe te leiden.
