uitgelegd krijgen; dan mag je maar zo niet een
serenade op straat brengen, daar moet een ver
gunning van de gemeente bij zijn. Die kwam
vlot, dat is waar. En dan: zijn er zieke mensen
in de buurt, want die zou je natuurlijk enorm
storen met de muziek. Ze waren er gelukkig
niet, maar je moet het toch allemaal nagaan.
En dan tenslotte: als het regent dan lopen al je
plannen in de war en kun je weer van voren af
aan beginnen".
Maar het regende niet en de grootvader van de
regisseur (zijn vader is La Questra en hij speel
de óók nog in de Elarmonie van W.F.) kreeg
zijn serenade, 's Middags, op die zaterdag in
april, in de zon.
Tien man sterk was de filmploeg die de ter
reinen van W.F. binnenrukte: geluidsmannen
en cameramensen, regisseur en productieleider,
electriciens en dan nog degenen die alles van
die oneindige aantallen kabels afweten.
„Als je mij maar niet neemt, want ik droog le
lijk op", riep baas Piet van der Hoek.
We dronken koffie en dachten: hoeveel keer
zijn we die „Avedrecht" nu op en af geweest?
We waren de tel kwijt, voelden de voeten en
hielden de herinnering over aan een machtig-
schip-in-afbouw. „Moeten de mannen van W.F.
nu naar het buitenland om die televisiefilm te
zien," vroeg ik aan de heer Das. „Neen, neen,
het is de bedoeling dat ze hem hier bij W.F. ook
te zien krijgen, dat we hier de film draaien als
ie helemaal klaar is, dat wordt geregeld", sprak
de heer Das.
En buiten zei iemand: „Weet je wat leuk is
voor een volgende film De knaap die we hier
hebben en die steeds maar praatte over een mo
tor die hij wilde kopen. Toen hebben we in de
schafttijd eens de pedalen van zijn fiets achter
aan vastgelast en een uitlaat aan de vork. Je
had dat gezicht moeten zien. Onbetaalbaar".
P. W. RUSSEL
Bij de foto's van links naar rechts:
Filmploeg van Polygoon kruipt de kraan in
Cameraman Gerard van Zalingen met brilfilmt
dek van Avedrecht"
Karei Das, productieleider Copyright Multicolor"
Rotterdam
