Rode Wolk
bridge-partij lagen en ook het beeldje. Maar dat lag
in vier stukken.
De ingenieur vroeg Rhenos hoe hij aan het beeldje
gekomen was, en Rhenos vertelde hem:
„Op zekere dag, twee jaar geleden, was ik met mijn
vrienden bij Spilia, een plaats op de Troodosbergen.
Ik wou erg graag rijk worden, omdat ons dorp een
oogkliniek nodig heeft. En iemand had mij gezegd
dat men in een oude kopermijn bij Spilia rijk kon
worden. Ik was natuurlijk helemaal niet bijge
lovig
Rhenos glimlachte, en de heer Stutmann ook.
„Maar toen ik er tóch eenmaal was, dacht ik: ik
zal het maar eens proberen. Ik vroeg aan een boer
waar de oude kopermijn was en hij wees me een
paadje door het bos. Ik vond de toegang en ging
een vrij donkere gang in. Aan het eind is een bron,
en daar hangt een drinkbeker aan een ketting, maar
er is geen water meer. Ik sloeg driemaal met de
drinkbeker op een stuk groene rots dat daar in de
muur zit, liet de beker weer vallen en hield mijn
handen tegen mijn oren. Zo liep ik naar buiten.
Toen ik over het veld kwam, nam ik mijn handen
van mijn oren, en eerst dacht ik dat er niets gebeu
ren zou. Maar er kwamen een oude man en vrouw
uit het bos, beiden met takken op hun rug en ter
wijl ze langs me liepen, zonder me te zien, zei de
oude vrouw: Oprapen wat je vindt, en altijd bij je
houden."
Dat zei ze tegen de oude man, maar dat was voor
mij het eerste geluid wat ik hoorde. Nog op de
zelfde dag kwamen we met de autobussen bij een
stuk strand en rots tussen Limassol en Paphos.
Opeens schopte ik tegen iets, en het was dit beeldje.
Het is een klein antiek beeldje van kalksteen. Ik
stak het in de zak en heb het altijd bij me gehou
den. Ik liet het nooit uit mijn ogen, en toen ik hier
in huis kwam om de mensen koffie te brengen voor
Mrs. Raig, zette ik het beeldje als gewoonlijk op
een kastje in de hoek. Ik hoorde dat mevrouw Stut
mann haar ring verloren had, en was net op het
punt, mee te zoeken, toen de aardbeving gebeurde.
En weet u wat er gebeurd is?" „Ik kan het me in
denken," zei de ingenieur, „het beeldje is van het
kastje gevallen en gebroken."
„Ja," zei Rhenos, „en ik zocht natuurlijk de stuk
ken bij elkaar. Er zijn vier stukken. Drie lagen er
vóór het kastje, en één er onder. Toen ik er naar
greep, vond ik de ring, die onder het kastje was
gerold."
De heer Stutmann stelde zoveel belang in Rhenos,
die vertelling en dat beeldje, dat Lythrodonda ver
moedelijk over een jaar zijn oogkliniek zal krijgen.
Rhenos is nu in Amerika en de kleine Fluitspeler
van doorzichtig kalksteen staat weer helemaal heel
op een tafeltje in New York.
Vinden jullie het niet grappig dat er zulke wonde
ren kunnen gebeuren op het eiland Cyprus?
In het jaar 1865 stonden bijna
alle Dakota-Sioux-stammen onder
leiding van het grote, geniale
opperhoofd Rode Wolk.
In datzelfde jaar besloot de rege
ring een weg aan te leggen dwars
door de Zwarte Heuvels, de win
terverblijf plaats van de Dakota-
indianen. De blanke indringers
werden echter met grote verlie
zen verdreven, zodat de blanken
zich genoodzaakt zagen het plan
voorlopig uit te stellen.
Een jaar later riep kolonel Car-
rington, die het bevel gekregen
had de opdracht toch te volbren
gen, de Sioux-opperhoofden bij
een in Fort Laramie. Ook Crazy
Horse, toentertijd nog het opper
hoofd der Oglalla's verscheen op
deze vergadering.
Tijdens deze conferentie zei Rode
Wolk woedend:
„Gij zijt de witte arend, die ons
de weg komt afnemen. De Grote
Vader in Washington zendt ons
geschenken en verlangt, dat wij
hem de weg verkopen, maar het
witte opperhoofd komt met krij
gers om het te stelen, voordat
de Dakota's ja of nee kunnen
zeggen. Met u spreek ik niet lan
ger. Ik ga weg en zal u bevech
ten zolang ik leef. Ik zal strijden
voor de laatste jachtgronden van
mijn volk!"
Desondanks voerde Carrington
het bevel uit en werd de weg af
gebakend. De indianen namen
hier echter geen genoegen mee
en gingen direct over tot een
tegen-offensief. Bij honderden
vielen zij aan en overvielen ge
durende drie jaar de karavanen,
die het materiaal voor het bouwen
van forten langs de weg aan
brachten. Tenslotte werd van
verdere pogingen om een weg
door Sioux-gebied aan te leggen
afgezien.
In 1876 werd bevel gegeven de
Sioux naar een reservaat in Mis
souri te drijven. Enkele Sioux-
stammen, die de strijd niet meer
aandurfden onderwierpen zich.
Ook Rode Wolk verkoos de vre
de. Hiermee verloor hij zijn waar
digheid als legeraanvoerder en
volgde Crazy Horse hem op als
algemeen leider van de overge
bleven, doorvechtende Dakota-
stammen.
20
