S.S. „Sembilan"
Officiële mededelingen
bouwnummer 287
Ons bedrijf mocht, in samenwerking met de
Hollandse Scheepsbouw - Associatie N.V. te
Amsterdam, van de Griekse rederij Dorian
Cruises S.A. te Piraeus de opdracht ontvangen
tot de bouw van een dubbelschroef passagiers
schip, speciaal geschikt voor vakantiereizen in
het Middellandse Zeegebied.
Het nieuwe schip, dat in het tweede kwartaal
van 1966 gereed moet zijn, zal ongeveer 225
passagiers, ondergebracht in 2- en 3-persoons-
hutten, kunnen vervoeren. Het wordt uitgerust
met airconditioning en met stabilisatievinnen.
De lengte over alles zal 90 meter worden, de
breedte ruim 14 meter en de diepgang ongeveer
5V2 meter. De brutotonnage zal ongeveer 3300
ton bedragen.
De voortstuwing zal geschieden door twee die
selmotoren, elk van ca. 2000 apk.
Is het werkelijk zo erg
Een schip met een tragisch einde
slaan en volle kracht vooruit te stomen, haar nood
lot ontliep. Alle twaalf bommen misten.
Een derde aanval met machinegeweervuur had even
min uitwerking. Een Britse torpedo-boot jager schoot
te hulp en verdreef de aanvallers. Diezelfde avond
bereikte de „Sembilan" de Rede van Duins. Het
vrachtschip werd later van een defensieve bewape
ning voorzien en ingelegd op de route Engeland -
Brits-Indië.
Op de dag, dat, bijna drie jaar later, de Italiaanse
Onderzeebootcommandant de „Sembilan" verkende,
was het schip met een lading munitie onderweg van
Glasgow naar Brits-Indië.
Gezagvoerder L. A. v. d. Sluys Veer voerde het be
vel over een bemanning, die was samengesteld uit
vier nationaliteiten. Behalve Nederlanders bevonden
zich aan boord een Poolse vijfde machinist, negen
Britse kanonniers, twee Britse marconisten en zes en
veertig Laskaarse bemanningsleden; een totaal van
vijfentachtig zielen.
Op het moment, dat op de Italiaanse onderzeeboot
bevel werd gegeven torpedo's af te vuren, bevond
zich op het achterschip van de „Sembilan" de Las
kaarse stoker Samsher Fakir, die, vrij van dienst, een
luchtje schepte.
Toen één van de gelanceerde torpedo's de scheeps
wand van het ongelukkige vrachtschip raakte, vond
een zware ontploffing plaats, die in een fractie van
een seconde de levensdraad van bemanning en schip
afsneed.
De onderzeebootcommandant moet met gemengde ge
voelens het gebeuren hebben gadegeslagen. Onmid
dellijk kwam de „Leonardo da Vinei" aan de opper
vlakte.
Van wat eens de „Sembilan" was, restte slechts wat
wrakhout, waaraan een drenkeling zich krampachtig
vasthield. Samsher Fakir werd als enige overlevende
opgepikt en aan boord van het oorlogsvaartuig ver
zorgd.
Van de vier en tachtig overige opvarenden van de
„Sembilan" was geen spoor te bekennen.
De onderzeeboot vervolgde de oorlogspatrouille, en
bracht de volgende dag de Britse vrachtvaarder „Ma
naar" tot zinken.
Samsher Fakir zou een tweede maal geluk hebben;
hij werd overgebracht naar één van de reddingsboten
van het getorpedeerde schip en bereikte met de daarin
aanwezige schipbreukelingen enige dagen later een
Zuidafrikaanse haven. De „Leonardo da Vinei" werd
later door Britse oorlogsschepen tot zinken gebracht.
Geen der bemanningsleden bracht het leven eraf.
A. v. D.
Er ivordt tegenwoordig veel gemopperd, men is gauw
ontevreden en maar al te snel is men geneigd zich te
kort gedaan te voelen. Het zijn symptomen, die men
overdl om zich heen, zowel binnen als buiten het be
drijf, kan beluisteren.
Maar is het nu werkelijk allemaal zo erg? Heeft nie
mand meer iets voor een ander over en proberen we
inderdaad zoveel mogelijk voor onszelf te „versie
ren" Zijn chefs alleen maar mensen die bevelen ge
ven en verbieden en aan wie iedere menselijkheid
vreemd zou zijn?
Zeer waarschijnlijk niet, maar men hoort meestal al
leen de nare dingen en over de goede zaken wordt
met enorme passen heengelopen. Daarvan kreeg ik
deze week een duidelijk bewijs: één van de jubilaris
sen lag in het ziekenhuis en van „jubelen" was geen
sprake. De officiële viering zou worden uitgesteld.
De chef van deze werknemer vond echter, dat je zo'n
dag niet zonder meer voorbij kon laten gaan. Heel
onopgemerkt en eigenlijk in het diepste geheim maak
te de chef een afspraakjemet de hoofdzuster in het
ziekenhuisHet was zo beklonken en in dat kleine
zaaltje werd onofficieel maar zeer sfeervol dit ju
bileum gevierd.
Ik meende dit eens te moeten zeggen, want we heb
ben veel mensen met een dergelijke instelling in ons
bedrijf. Maar wat zij doen komt nu eenmaal niet met
grote letters in een krant of tijdschrift. Y. D.
11
