Kerstfeest vieren we lang niet overal op dezelfde manier
y/y
t y
was nog nooit een Kerstavond voorbij gegaan dat
zijn plaatsje in een van de achterste banken leeg
was en Liekele niet geluisterd had naar het zingen
van de kinderen en het ruisen van de zware tonen
van het orgel, die Vrede op Aarde verkondigden.
„Je haalt het niet meer, Liekele." Een wilde angst
laaide in hem op. Even dacht hij er aan uit de boot
in het ijzige water te springen om dan dwars door
de weilanden naar huis te lopen. Maar dat zou een
urenlange tocht worden. En hij zou zeker te laat
komen om die avond nog naar het Kerstfeest te gaan.
Toen drong het tot Liekele door, dat het de Boze zelf
moest zijn, die hem lagen had gelegd. Het volgend
ogenblik was hij ook al in waanzinnige haast bezig de
vis, al de kostelijke vis, die hij gevangen had, over
boord te gooien. Met handen vol smeet hij ze in het
water. De halve boot was al leeg. Eindelijk ging ook
de laatste kronkelende paling overboord. Daarna greep
Liekele opnieuw naar de riemen. Maar het was al niet
meer nodig, dat hij uit alle macht roeide. Rap scheerde
het bootje over de zacht kabbelende golven, eerst langs
de rietzoom, daarna naar het midden van het meer.
Hij hoefde zelfs de weg niet te zoeken in de nevel, die
nu zo dicht was dat hij geen hand voor ogen meer kon
zien. Want hoog boven die nevel straalde een licht,
dat hij volgde over het verlaten meer naar de sloot,
waar hij zijn bootje vast legde en toen door de wei
landen naar huis, waar zijn vrouw al angstig naar
hem uitkeek.
Hij kwam die avond nog juist vroeg genoeg om het
Kerstfeest mee te vieren. En hij is sindsdien ook nooit
meer op een heilige dag naar het meer gegaan om zijn
fuiken te lichten. Als hij dat ooit nog eens van plan
mocht zijn geweest, zou hij wel gewaarschuwd zijn.
Want op elke Kerstavond zag hij opnieuw het stralen
de licht boven het wijde meer. Ook anderen hebben
het gezien. En ze werden er door dat licht aan her
innerd, dat het wel goed mag zijn om hard te werken,
maar dat een mens slechts Vrede kan vinden door
Hem, die in de Kerstnacht werd geboren.
Elk jaar opnieuw gaan veel pelgrims op weg naar
het Heilige Land, zoals Israël nog steeds genoemd
wordt.
Vooral in Bethlehem is het dan allesbehalve stil;
zoals in de dagen van Jezus geboorte wemelt het
er van mensen, en ook weer zoals toen, hoofdzake
lijk vreemdelingen.
In Jeruzalem bezoeken gelovigen de geboortegrot
en iedereen wil graag vergeten dat het nog steeds
geen vrede is.
Dichter bij huis, in Engeland, is de kerstgans of de
kerstkalkoen gebraden, en straks zal de plumpud
ding met rum worden overgoten en aangestoken.
Onder de kerstboom liggen de pakjes.
Een wonderlijke traditie.
En dan te bedenken dat die plumpudding al heel
wat maanden oud is!
In Duitsland zitten op dat moment de gezinnen bij
elkaar en vieren er Weihnachten. De Weihnachts-
stollen zijn aangesneden en er wordt heel wat ge
snoept.
Er wordt ook heel wat gezongen en iedereen is vro
lijk en vol goede voornemens.
In Rusland is het alweer een beetje anders. Zin
gend gaat men door de straten en wacht vol onge
duld op het verschijnen van de eerste ster.
Er is die dag niet gegeten. Dat mag pas als de
eerste echte ster aan de hemel staat. Dan gaat het
hele gezin aan tafel. Maar wat ligt daar toch on
der het tafelkleed? Hooi!
Vind je dat vreemd? Het is symbolisch, het hooi
waarop Christus in die allereerste kerstnacht werd
neergelegd.
Als allen zitten wordt de kerstboom aangestoken.
De sneeuw die in bijna alle Europese steden ligt,
ligt ook in Parijs.
0
De cafees zitten vol.
De kerken zijn dit keer ook vol en jongenskoren
zingen de noêls (kerstliederen).
Ook in Amerika is sneeuw gevallen. Het wordt
nooit helemaal stil in die grote wereldsteden. De
warenhuizen zijn nu uitgestorven en saai. Miljoenen
kerstballen en kerstslingers zijn er verkocht. Mil
joenen kaarsjes in allerlei kleuren, maar ook de
eenvoudige witte kaarsjes.
Het hele jaar door is er hard gewerkt om alles
op tijd klaar te hebben.
Christmas-time is a happy time, zeggen de Ameri
kaanse kinderen. Kerstfeest is een heerlijk feest,
zeggen ook wij, in ons eigen land.
En nu, op kerstavond, haast iedereen zich naar huis
om de kerstgeschenken te bekijken, die zo echt ho
ren bij het Amerikaanse kerstfeest.
En al mag het bij ons een beetje anders toegaan dan
in andere landen, overal beieren er klokken, lopen
mensen gehaast en geuren de huizen naar denne-
groen en kaarsen.
29
