DE „DIADEMA" OVERGEDRAGEN
Neen, Wli zullen niet wéér met de weergoden beginnen. Dat zou eentonig worden. Maar het klopte
weer wel! En ook dat wordt eentonig. Omdat wij echter niet van eentonigheid houden, willen wij
ditmaal ons verhaal met iets anders inleiden. Met die hemelhoge steile statietrap bv., die de gas
ten moesten beklimmen om aan boord van dit grootste schip, dat tot dusver ooit op de werf van
Wilton-F ij enoord werd gebouwd, te kunnen komen. Dank zij het hoge water was het nu nog extra
hoog. Sommigen verkozen zelfs - zij het dan meestal bij vergissing en niet uit sportieve overwegin
gen - de bijna loodrecht tegen de scheepswand staande loopplank inplaats van de statietrap. Bij dit
alles nog gevoegd de stevige storm, die bulderend spotte met hoeden, haren en hoofddoekjes en u
zult begrijpen, dat deze klimpartij voor menigeen ontaardde in een harde gymnastische oefening.
Als je een poosje bij plank of trap bleef staan kijken, kon je dan ook precies zien wie 's morgens
wèl en wie niét aan ochtendgymnastiek doet. Dat was een leerzame, maar ietwat teleurstellende
ei varingNiettemin zijn ze er allemaal gekomen. Daarna nog binnenshuis'vier verdiepingen
klimmen (daar draaide toen niemand meer zn been voor om!) naar het brugdek, waar tenslotte
alle moeite royaal werd beloond met een prachtig uitzicht over het Waterweggebied en - later - met
champagne en heerlijke hapjes.
Blijvende herinneringen
Maar voordat aan deze laatste geneugten begonnen
kon worden, moest natuurlijk eerst de officiële
overdracht van het schip plaats vinden. Namens de
directie van onze werf werd dit gedaan door de
heer ir O. J. van der Vorm, die de vele gasten en
met name de doopster, mevrouw F. M. Wijckerheld
Bisdom-Bruyn, hartelijk welkom heette en bedankte
voor hun komst, „ondanks dit bekende Nederlandse
weertje".
Op technische proeftocht.
V'AOEMi
23
