Geesteranus de prijs uit aan
Gregorio, die vorstelijk tussen
zijn beide „pleegouders", de
heer en mevrouw Suttorp, was
gezeten.
Ir Wilton vond, dat Mevrouw
Maas Geesteranus diè glans aan
de prijs heeft gegeven, die deze
waard is. Voorts meende hij:
„Er zit hier eigenlijk een stukje
romantiek in: iemand die ver van
zijn woonplaats gaat werken om
een toekomst op te bouwen. Dat
werd vroeger veel gedaan in het
scheepsbouwvak".
Het geven van cijfers vond hij
een moeilijke zaak. „Maar altijd
blijkt weer, dat als je het jaar
lijkse gemiddelde cijfer neemt,
dit vrijwel ieder jaar overeen
stemt. Je hebt nu eenmaal altijd
minnen en plussen". En tot de
prijswinnaar: „Jij bent één van
die plussen".
Ook had hij een raad voor hem
en de andere jongens van de
Antillen, die op de Bedrijfsschoo!
zijn opgeleid: „Jullie hebben ver
van huis wat bereikt, waarmee
je hebt bewezen uit het goede
hout te zijn gesneden, ik heb
vertrouwen in de rest van jullie
ontwikkeling. Natuurlijk komen
er tegenslagen, maar dat is het
zout in de pap, de motor in het
leven, dat hoort er bij. Tijdens
moeilijkheden moet je juist door
gaan". Hij dankte ook het echt
paar Suttorp voor de gegeven
steun.
Trots
Minister Jonckheer was trots op
de prestatie van Gregorio. „Ik
hoop, dat dit een stimulans be
tekent voor de overige Antillia-
nen in Nederland. De ontwikke
ling in de Antillen gaat de laat
ste jaren snel, zodat daar ook
een goede toekomst op te bou
wen is. Daarom hoop ik, dat als
Antillianen uit Nederland terug
keren, zij iets mee zullen bren
gen in de vorm van kennis". Hij
wenste de prijswinnaar vervol
gens nog meer succes in zijn
leven toe: zowel voor zijn per
soonlijk belang als in het belang
van de Antillen.
De heer Valk meende: „Dit resul
taat is een enorme zaak. Omdat
deze jongen hard heeft gewerkt
of omdat hij zo prettig in de om
gang was? Nee, dat geldt voor
meer jongens. Hij en zijn colle
ga's van de Antillen hebben hun
opleiding voltooid ver van huis.
Zonder eens met hun ouders
te kunnen praten als er moei
lijkheden waren, ook al waren
het soms maar kleine. Nu is hun
karakter naar voren gekomen: zij
kunnen doorzetten. Maar ook
de anderen, want die zaten in
hetzelfde schuitje".
De heer Valk vond dit gebeuren
een stimulans voor de leraren
en de leerlingen om zo verder te
gaan en zei als besluit tot Me
vrouw Geesteranus: „Wij zullen
proberen er volgend jaar weer
een winnaar bij te hebben".
Gregorio Dania zelf nam als
laatste het woord, waarin hij een
ieder dankte en waarin hij zei
trots te zijn met het behaalde
resultaat. En: „Als ik terugga
naar mijn land, zal ik deze leg-
pennning altijd beschouwen als
een tastbare herinnering aan
mijn verblijf hier". MvV
Gregorio in gespannen aandacht
Z.E. Dr Jonckheer begroet de andere Antilliaanse oud-leerlingen
12
